Pośrednictwo ubezpieczeniowe: lepsza ochrona konsumentów

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2002/92/WE – pośrednictwo ubezpieczeniowe

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

• Dyrektywa w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego reguluje praktyki sprzedaży wszystkich produktów ubezpieczeniowych przez agentów ubezpieczeniowych i brokerów.
• Określa przepisy dotyczące ogólnych produktów ubezpieczeniowych, takich jak ubezpieczenie komunikacyjne, a także polis ubezpieczeń na życie, w tym zawierających elementy inwestycyjne, np. ubezpieczeń na życie związanych z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym*.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• Wszystkie osoby lub przedsiębiorstwa prowadzące działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego lub reasekuracyjnego* muszą być zarejestrowane w kraju UE pochodzenia na podstawie szeregu określonych wymogów minimalnych, które obejmują:
  • posiadanie właściwej wiedzy i umiejętności ustalonych przez kraj UE pochodzenia,
  • nieposzlakowaną opinię,
  • posiadanie ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej lub jakąś inną, porównywalną gwarancję odpowiedzialności wynikającej z zaniedbania zawodowego,
  • wystarczającą zdolność finansową w celu zabezpieczenia klientów na wypadek nieprzekazania przez pośrednika składek klientów do firm ubezpieczeniowych lub nieprzekazania klientom pieniędzy przyznanych z tytułu roszczeń o odszkodowanie na podstawie posiadanych przez nich polis.
• Kraje UE mogą przyjąć bardziej restrykcyjne przepisy, ale wyłącznie w odniesieniu do agentów i brokerów zarejestrowanych na ich terytorium.
• Pośrednicy ubezpieczeniowi lub reasekuracyjni zarejestrowani w kraju pochodzenia mogą prowadzić działalność w innych krajach UE.
• Pośrednicy ubezpieczeniowi są zobowiązani do przekazywania klientom jasnych wyjaśnień dotyczących porad udzielanych w sprawie zakupu określonych produktów. Muszą jasno i dokładnie wyjaśnić klientowi na piśmie, dlaczego polecają dane produkty w świetle indywidualnych wymogów klienta.
• Kraje UE powinny ustanowić jeden punkt informacyjny dający dostęp do danych zarejestrowanych pośredników ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, poszczególnych właściwych organów w kraju UE, w których są zarejestrowani, oraz krajów UE, w których prowadzą działalność.
• Dyrektywa zachęca kraje UE do ustanowienia odpowiednich i skutecznych procedur alternatywnego rozwiązywania sporów w celu umożliwienia niezadowolonym klientom pozasądowego dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, w szczególności za pośrednictwem sieci FIN-NET.

20 stycznia 2016 r. Parlament Europejski oraz Rada przyjęły dyrektywę w sprawie dystrybucji ubezpieczeń (dyrektywa (UE) 2016/97), która aktualizuje i zastępuje dyrektywę w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego. Nowa dyrektywa będzie obejmować cały łańcuch dystrybucji, w tym ubezpieczycieli prowadzących bezpośrednią sprzedaż produktów ubezpieczeniowych klientom (stąd nowa nazwa). Poprawi również sposób sprzedawania produktów ubezpieczeniowych, m.in. poprzez zapewnienie większej przejrzystości cen i lepszego informowania klientów.

OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

• Dyrektywa 2002/92/WE weszła w życie 15 stycznia 2003 r. Kraje UE miały obowiązek wdrożenia przepisów tej dyrektywy do prawa krajowego do 14 stycznia 2005 r.
• Dyrektywa (UE) 2016/97 w sprawie dystrybucji ubezpieczeń (wersja przekształcona) weszła w życie 22 lutego 2016 r. Kraje UE muszą wdrożyć przepisy tej dyrektywy do prawa krajowego do 23 lutego 2018 r.

KONTEKST

Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Komisji Europejskiej poświęconej pośrednictwu ubezpieczeniowemu.

* KLUCZOWE POJĘCIA

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa 2002/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego (Dz.U. L 9 z 15.1.2003, s. 3–10)

Kolejne zmiany do dyrektywy 2002/92/WE zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/97 z dnia 20 stycznia 2016 r. w sprawie dystrybucji ubezpieczeń (wersja przekształcona) (Dz.U. L 26 z 2.2.2016, s. 19–59)

Ostatnia aktualizacja: 24.10.2016