Wymogi ostrożnościowe dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 ustanawia jednolity zbiór zharmonizowanych zasad ostrożnościowych, których muszą przestrzegać banki w całej UE. Ten „jednolity zbiór przepisów” ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania światowych standardów (Bazylea III) we wszystkich państwach członkowskich UE.

Akt ten był wielokrotnie zmieniany w celu dostosowania go do zmieniających się międzynarodowych standardów regulacyjnych ustanawianych przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego.

Najważniejsze innowacje wprowadzone rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 to m.in.:

Ustawodawstwo zmieniające

Akty delegowane i wykonawcze

Na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013 Komisja Europejska ma prawo przyjmować akty delegowane i wykonawcze, aby umożliwić pełne wdrożenie jednolitego zbioru przepisów dotyczących banków. Pełen wykaz takich aktów jest dostępny tutaj.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

KONTEKST

KLUCZOWE POJĘCIA

Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej 9 (MSSF 9). Standard, który ma ulepszyć sprawozdawczość finansową w zakresie instrumentów finansowych poprzez zastosowanie zorientowanego w większym stopniu na przyszłość modelu ujmowania oczekiwanych strat kredytowych na aktywach finansowych. Stosowanie MSSF 9 może doprowadzić do nagłego znacznego zwiększenia rezerw na oczekiwane straty kredytowe, a tym samym do nagłego spadku kapitału podstawowego Tier I instytucji. W związku z tym konieczne jest wprowadzenie rozwiązań łagodzących potencjalny znaczący negatywny wpływ na kapitał podstawowy Tier I, wynikający z rachunkowości uwzględniającej oczekiwane straty kredytowe.
Kapitał podstawowy Tier I. Składnik kapitału Tier I stanowiący główny kapitał banku, obejmujący akcje zwykłe i zyski zatrzymane.
Sekurytyzacja. Transakcja, która umożliwia kredytodawcy – często jest to bank – refinansowanie zbioru kredytów/aktywów (np. hipoteki, leasingu samochodów, kredytów konsumenckich, kart kredytowych) poprzez przekształcenie ich w papiery wartościowe, w które inne osoby mogą inwestować.
Kredyty zagrożone. Kredyt zwykle uznaje się za zagrożony, gdy kredytobiorca (spółka lub osoba fizyczna) nie dokonuje zapłaty należnych kwot lub uzgodnionych odsetek przez ponad 90 dni lub gdy spłacenie kredytu przez kredytobiorcę staje się mało prawdopodobne.

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1–337).

Kolejne zmiany rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338–436).

Zobacz tekst skonsolidowany.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1–59).

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 28.06.2023