Negocjacje ONZ w sprawie klimatu: Protokół z Kioto — pierwszy okres rozliczeniowy
STRESZCZENIE DOKUMENTU:
STRESZCZENIE
JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ DECYZJI?
Unia Europejska zatwierdza w niej oficjalnie protokół z Kioto — porozumienie odnoszące się do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (ang. UNFCCC) – i potwierdza, że UE i 15 państw, które były członkami UE w chwili zawierania tego porozumienia (UE-15), będą realizować podjęte przez siebie zobowiązanie redukcji emisji gazów cieplarnianych o 8% w stosunku do poziomu z 1990 r. dla całej UE.
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
KONTEKST
Protokół z Kioto był do paryskiej konferencji klimatycznej, która odbyła się w grudniu 2015 r., jedynym międzynarodowym wiążącym porozumieniem w sprawie redukcji emisji gazów cieplarnianych. Przyjęty w grudniu 1997 r., zawiera zobowiązania uprzemysłowionych państw będących jego stronami do zmniejszenia ich całkowitej emisji sześciu gazów cieplarnianych (dwutlenku węgla, metanu, podtlenku azotu, fluorowęglowodorów, perfluorowęglowodorów i heksafluorku siarki) o średnio 5% w pierwszym okresie rozliczeniowym (2008–2012) w stosunku do poziomu z 1990 r.
OD KIEDY NINIEJSZA DECYZJA MA ZASTOSOWANIE?
Weszła w życie 2 maja 2002 r.
KONTEKST
Pierwszy okres rozliczeniowy protokołu z Kioto (2008–2012) na stronie Komisji Europejskiej.
AKT
Decyzja Rady 2002/358/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotycząca zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską Protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 130 z 15.5.2002, s. 1–3)
AKTY POWIĄZANE
Decyzja Rady (UE) 2015/1339 z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 1–5)
Ostatnia aktualizacja: 08.02.2016