Umowa ustanawia strefę wolnego handlu między Unią Europejską (UE) i państwami członkowskimi z jednej strony, a Koreą Południową z drugiej strony. W ramach umowy o wolnym handlu partnerzy dążą do stopniowego zniesienia lub zmniejszenia ceł i kontyngentów importowych na przywóz i wywóz towarów przemysłowych oraz produktów rolnych i rybołówstwa.
Umowa o wolnym handlu wprowadza również stopniową liberalizację handlu usługami między partnerami, a także ułatwienia handlowe w innych obszarach.
Decyzje dotyczą podpisania w imieniu UE umowy o wolnym handlu z Republiką Korei (decyzja 2011/265/UE) oraz jej zawarcia (decyzja (UE) 2015/2169).
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
Cele
Celem umowy o wolnym handlu jest przede wszystkim:
zniesienie podatków nakładanych na unijnych eksporterów produktów przemysłowych i rolnych;
ułatwienie dostępu do rynku usługodawcom z UE;
zniesienie barier pozataryfowych (tzn. barier innych niż kwoty czy normy techniczne), w szczególności w sektorze elektronicznym, farmaceutycznym i sektorze sprzętu medycznego;
ułatwienie dostępu do rynku producentom samochodów z UE;
dalsza liberalizacja rynku zamówień publicznych (zapewnienie dostawcom z UE i Republiki Korei konkurencję na równych warunkach na obu rynkach zbytu);
zapewnienie skutecznego i szybkiego systemu rozstrzygania sporów.
Zniesienie środków taryfowych i pozataryfowych
UE i Republika Korei zgodziły się stopniowo znosić dla siebie nawzajem cło w ramach wymiany handlowej towarów (w okresie 5 lat od wejścia w życie Umowy o wolnym handlu). Liberalizacja ta ma zastosowanie do 98% konkretnych towarów (wyszczególnionych w załączniku 2-A).
Wydłużone zostają okresy przejściowe (7 lat lub więcej) dla wyeliminowania ceł nakładanych na wrażliwe produkty rolne i rybołówstwa.
W określonych okolicznościach jedna strona może zastosować dwustronne środki ochronne, jeśli wzrost importu powoduje poważne szkody istotnego sektora ich gospodarki lub grozi ich spowodowaniem (np. strata udziału w rynku lub spadek cen).
Odnośnie do barier technicznych w handlu UE i Republika Korei zgadzają się współpracować w kwestiach norm i przepisów, prowadząc debatę dotyczącą tych kwestii, jeśli to konieczne.
Środki sanitarne i fitosanitarne mogą być wprowadzane w celu ochrony życia i zdrowia ludzi, zwierząt oraz roślin, przy czym partnerzy zgadzają się ograniczyć do minimum wpływ tych środków na rozwój wymiany handlowej.
Handel usługami, zakładanie przedsiębiorstw i handel elektroniczny
W umowie przedstawione zostały zasady odnośnie do prawa do zakładania przedsiębiorstw w ramach dostępu do rynku oraz prawa pobytu pracowników.
Partnerzy uznają, że handel elektroniczny przyczynia się do wzrostu gospodarczego i że należy unikać barier w jego wykorzystaniu i rozwoju. Jednak jego rozwój musi być w pełni zgodny z międzynarodowymi standardami ochrony danych.
Strony zgadzają się otworzyć dla siebie wzajemnie swoje sektory usług finansowych.
W przypadku nieprzestrzegania postanowień umowy istnieje możliwość skorzystania z mechanizmu rozstrzygania sporów podobnego do mechanizmu stosowanego przez Światową Organizację Handlu. Rozstrzyganie sporów w ramach Umowy o wolnym handlu obejmuje konsultacje i arbitraż, a także mechanizm mediacyjny.
Zrównoważony rozwój
UE i Republika Korei zobowiązują się wprowadzić w życie konwencje i normy Międzynarodowej Organizacji Pracyratyfikowanej przez obie strony oraz wielostronnych umów środowiskowych, które podpisały.
Partnerzy zgadzają się stworzyć struktury instytucjonalne w celu wprowadzenia w życie i monitorowania wspólnych zobowiązań i mechanizmów współpracy handlowej i w ramach zrównoważonego rozwoju.
Umowa o wolnym handlu obowiązywała tymczasowo od lipca 2011 r., a oficjalnie weszła w życie .
KONTEKST
Zgodnie z badaniem z 2010 r., transakcje w ramach handlu dwustronnego powinny ulec podwojeniu w ciągu 20 lat względem hipotetycznej sytuacji, w której taka umowa nie zostałaby podpisana.
Umowa o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (Dz.U. L 127 z , s. 6–1343).
Kolejne zmiany do umowy zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.
Decyzja Rady 2011/265/UE z dnia w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (Dz.U. L 127 z , s. 1–3).
Decyzja Rady (UE) 2015/2169 z dnia w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (Dz.U. L 307 z , s. 2–4).
Zawiadomienie dotyczące wejścia w życie Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (Dz.U. L 235 z , s. 11–11).
Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady – Sprawozdanie roczne w sprawie wykonywania Umowy o wolnym handlu między UE a Republiką Korei (COM(2016) 268 final z ).
Dokument roboczy służb Komisji – Wdrożenie rozporządzenia (UE) nr 511/2011 – Dokument towarzyszący – Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady – Sprawozdanie roczne w sprawie wykonywania umowy o wolnym handlu między UE a Republiką Korei (SWD(2016) 162 final, z ).
Zawiadomienie dotyczące wejścia w życie Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (Dz.U. L 307 z , s. 1).
Powiadomienie dotyczące tymczasowego stosowania Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (Dz.U. L 168 z , s. 1).