Dyrektywa 2000/31/WE – handel elektroniczny w UE
Ustanawia ona podstawowe przepisy obowiązujące w UE dotyczące różnych kwestii związanych z handlem elektronicznym.
Do usług on-line objętych dyrektywą zalicza się:
Dyrektywa ustanawia zasadę stanowiącą, że operatorzy tych usług objęci są przepisami (związanymi z podejmowaniem i prowadzeniem działalności usługowej) wyłącznie w kraju UE, w którym znajduje się ich główna siedziba – nie zaś w kraju, w którym znajdują się wykorzystywane przez nich serwery, adresy e-mail lub skrzynki pocztowe.
Rządy krajowe muszą zapewnić, aby operatorzy publikowali podstawowe informacje na temat swojej działalności (nazwę, adres, numer rejestru handlowego itp.) w trwałej i łatwo dostępnej formie.
Reklama
Rządy krajowe muszą zagwarantować, aby reklamy podlegały określonym zasadom:
Spam
Niechciane wiadomości e-mail („spam”) również muszą być wyraźnie rozpoznawalne. Firmy, które wysyłają wiadomości spam, muszą regularnie sprawdzać zawartość rejestrów wyłączających i przestrzegać prawa wyboru rejestrów, w których osoby, które nie życzą sobie otrzymywania tego typu wiadomości, mogą się wpisać.
Umowy zawierane w internecie
W każdym kraju UE umowom elektronicznym musi zostać przyznany równoważny status prawny z umowami na papierze.
W umowach tych muszą zostać sprecyzowane, w jasny i zrozumiały sposób, następujące warunki:
Konsumenci muszą być w stanie zachować i wydrukować umowy i warunki ogólne.
Patrz również dyrektywa 2011/83/UE w sprawie praw konsumentów.
Zamówienia internetowe
Muszą one spełniać następujące wymogi:
Patrz również rozporządzenie (UE) 910/2014 w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania.
Egzekwowanie istniejących przepisów
Dyrektywa zachęca zarówno do samoregulacji przeprowadzanej przez operatorów, jaki i współregulacji przy udziale rządów. Zalicza się do nich:
Kraje UE muszą też zapewnić szybkie i skuteczne rozwiązania problemów natury prawnej w środowisku internetowym oraz zagwarantować, aby sankcje były skuteczne, stosowne i odstraszające.
Odpowiedzialność usługodawców
Dostawcy usług on-line, którzy udostępniają zwykły przekaz, oraz dostawcy usług cachingowych i hostingowych, jeżeli spełniają określone warunki, nie odpowiadają za przesyłane lub przechowywane informacje. Dostawcy usług hostingowych są zwolnieni z odpowiedzialności, pod warunkiem że:
Rządy krajowe nie mogą nakładać na tych pośredników obowiązku nadzoru o charakterze ogólnym mającego zastosowanie do wysyłanych lub przechowywanych informacji w celu wykrywania i zapobiegania bezprawnej działalności.
Dyrektywa 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym)
Akt |
Wejście w życie |
Termin transpozycji przez państwa członkowskie |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
Dyrektywa 2000/31/WE |
17.7.2000 |
16.1.2002 |
Rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów („Rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów”) (Dz.U. L 364, 9.12.2004, s. 1–11)
Ostatnia aktualizacja: 13.10.2015