Zużycie energii przez produkty: informacje i etykietowanie (od lipca 2011 r.)

Poprzednia dyrektywa w sprawie wskazania poprzez etykietowanie zużycia energii elektrycznej miała zastosowanie tylko do urządzeń gospodarstwa domowego. Komisja Europejska zamierza rozszerzyć zakres dyrektywy na produkty związane z energią wpływające w znaczny sposób, bezpośrednio lub pośrednio, na zużycie energii.

AKT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią (Tekst mający znaczenie dla EOG).

AKT ZMIENIAJĄCY

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG).

STRESZCZENIE

W dyrektywie określone zostają ramy dla etykietowania i dostarczania konsumentom informacji dotyczących zużycia energii przez produkty związane z energią .

Jakie produkty objęte są dyrektywą?

Dyrektywa ma zastosowanie do produktów, które mogą mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na zużycie energii i na ewentualne zasoby w czasie ich użytkowania. Dyrektywa nie ma zastosowania do:

• produktów używanych,
• środków transportu osób lub towarów,
• tabliczek znamionowych na produktach.

Dyrektywa 2012/27/UE zmieniająca dyrektywę 2010/30/UE ustanowia także wspólne ramy służące wspieraniu efektywności energetycznej w Unii. Państwa członkowskie są zatem wezwane do opracowania środków łącznej efektywności energetycznej a nie środków efektywności energetycznej poszczególnych produktów.

Jakiego rodzaju informacji należy dostarczać?

Dostawcy wprowadzają na rynek produkty, do których musi być załączona etykieta zawierająca informacje dotyczące zużycia przez te produkty energii elektrycznej i innych form energii.

Dostawcy muszą również udostępnić dokumentację techniczną, która zawiera:

• ogólny opis produktu,
• wyniki przeprowadzonych obliczeń,
• wyniki testów,
• odniesienia pozwalające na określenie podobnych modeli.

Dokumentacja techniczna musi być dostępna przez okres pięciu lat.

Dostawcy zobowiązani są do dostarczania dystrybutorom nieodpłatnie etykiet i informacji o produkcie.

Dystrybutorzy mają obowiązek eksponować etykiety w widoczny i czytelny sposób.

Jakie są warunki sprzedaży na odległość?

W niektórych przypadkach użytkownik końcowy nie widzi produktu wystawionego na sprzedaż, zwłaszcza jeśli chodzi o sprzedaż przez zamówienie pocztowe, katalog lub Internet. Mimo to na mocy aktów delegowanych, w których zawarte są przepisy określające sposób, jak etykiety lub karty przedstawiane są użytkownikowi końcowemu, musi posiadać informacje dotyczące produktu.

Jaką funkcję spełniają akty delegowane?

Akt delegowany musi określać w szczególności:

• definicję produktu,
• normy i metody pomiaru,
• szczegóły dokumentacji technicznej,
• projekt i treść etykiety. Klasyfikacja produktu na etykiecie wskazana jest za pomocą liter od A do G. Klasę najbardziej efektywną oznacza się A+++. Używa się też gamy kolorystycznej do siedmiu barw, gdzie ciemnozielony symbolizuje najwyższy poziom efektywności,
• miejsce umieszczenia etykiety na produkcie,
• okres obowiązywania klasyfikacji energetycznej.

W przypadku gdy produkt jest objęty aktem delegowanym, instytucje zamawiające zawierające umowy na publiczne roboty budowlane, dostawy lub usługi, o których jest mowa w dyrektywie 2004/18/WE, muszą zamawiać produkty, które spełniają kryteria osiągania maksymalnych poziomów wydajności, wyrażone w formie „klas energetycznych”. Kryteria te są następujące:

• produkty muszą pozwalać na osiąganie znacznych oszczędności energii,
• dostępne na rynku produkty o równorzędnej funkcjonalności muszą wykazywać znaczne różnice pod względem poziomów wydajności,
• Komisja musi brać pod uwagę stosowne prawodawstwo UE i samoregulację.

W akcie delegowanym brane są pod uwagę parametry dotyczące ekologiczności.

Komisja Europejska jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych przez okres pięciu lat, który rozpoczyna się 19 czerwca 2010 r. Okres ten zostaje przedłużony automatycznie, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają to uprawnienie. Dodatkowo obydwie instytucje mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego.

Postanowienia dotyczące transpozycji

Państwa członkowskie stosują przepisy niniejszej dyrektywy od dnia 20 lipca 2011 r. Dyrektywa uchyla dyrektywę 92/75/EWG ze skutkiem od dnia 21 lipca 2011 r.

Ostatnia aktualizacja: 12.11.2013