Szkolnictwo wyższe — współpraca między krajami UE i spoza UE

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• Komisja wyraża nadzieję, że dzięki strategii określonej w niniejszym komunikacie uda się jak najlepiej wykorzystać doświadczenie zdobyte podczas realizacji ustanowionych w ramach UE programów, takich jak Erasmus+, którego celem jest, między innymi, poszerzenie międzynarodowego wymiaru edukacji i szkoleń za sprawą współpracy między instytucjami szkolnictwa wyższego z krajów UE i spoza UE.
• W strategii nawołuje się do tworzenia wielostronnych sieci i nawiązywania partnerstw z krajami posiadającymi instytucje szkolnictwa wyższego podobne do tych w UE, dzięki czemu uczelnie będą w stanie porozumieć się w następujących kwestiach:
  • zakresu programów akademickich dla studentów objętych wymianą;
  • ustaleń w kwestii opieki nad studentami objętymi wymianą, podczas ich pobytu za granicą;
  • ustaleń dotyczących uznawania opanowanego materiału przez uczelnie wysyłającą i przyjmującą, w oparciu o model europejskiego systemu transferu i akumulacji punktów¹.
• W strategii podkreślono, że aby współpraca między krajami UE i spoza UE w obszarze szkolnictwa wyższego była naprawdę skuteczna, nie może opierać się wyłącznie na wymianie studentów. Potrzebne jest też wdrożenie wymian pracowników i realizacji wspólnych programów.
• W strategii zalecono, aby na potrzeby promocji UE, jako ośrodka doskonałości w kształceniu na całym świecie, zwiększyć potencjał europejskich uczelni w innych krajach, rozwijając sieć unijnych ośrodków akademickich i katedr Jeana Monneta (stanowiska dla profesorów z całego świata specjalizujących się w zagadnieniach integracji europejskiej).
• Działanie „Maria Skłodowska-Curie” , finansowane w ramach inicjatywy „Horyzont 2020” , stanowi uzupełnienie strategii za sprawą promowania mobilności transnarodowej naukowców i doktorantów.