Egzekwowanie paktu stabilności i wzrostu

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Państwa strefy euro, które:

• po otrzymaniu ostrzeżenia od Komisji Europejskiej nie podejmą działań w celu wyeliminowania znacznego odstępstwa swojego budżetu strukturalnego od tego, co jest wymagane, by osiągnąć ich cel średniookresowy, mogą być zmuszone złożyć Komisji oprocentowany depozyt o wartości odpowiadającej 0,2% produktu krajowego brutto (PKB) w poprzednim roku;
• Rada uzna za mające nadmierny deficyt, mogą być zmuszone złożyć Komisji nieoprocentowany depozyt odpowiadający wartości 0,2% PKB w poprzednim roku;
• nie podejmują skutecznych działań w celu skorygowania nadmiernego deficytu, mogą zapłacićgrzywnę w wysokości 0,2% PKB w poprzednim roku.

Procedury nakładania powyższych sankcji przebiegają identycznie. W następstwie wydania przez Radę decyzji o braku skutecznych działań bądź stwierdzeniu istnienia nadmiernego deficytu Komisja w ciągu 20 dni proponuje nałożenie stosownej sankcji. Sankcja ta zostaje nałożona, chyba że większość kwalifikowana państw strefy euro ją odrzuci. Komisja może zalecić, by Rada zmniejszyła lub anulowała sankcję w związku z wyjątkową sytuacją gospodarczą bądź w odpowiedzi na umotywowany wniosek danego państwa.

Rada, stanowiąc na zalecenie Komisji, może zdecydować o nałożeniu grzywny w wysokości do 0,2% PKB na państwo strefy euro, które umyślnie lub w wyniku poważnego zaniedbania podaje nieprawdziwe dane dotyczące deficytu oraz długu.

Dochód pochodzący z grzywien i nieoprocentowanych depozytów jest przekazywany do Europejskiego Mechanizmu Stabilności i przeznaczany na wsparcie państw strefy euro, które potrzebują pomocy finansowej.

Co pięć lat, począwszy od dnia 14 grudnia 2014 r., Komisja publikuje sprawozdanie zawierające ocenę:

• skuteczności tego rozporządzenia pod kątem zaradzenia sytuacjom, które mogą zaszkodzić prawidłowemu funkcjonowaniu unii walutowej;
• postępów w zapewnianiu ściślejszej koordynacji oraz konwergencji polityk i dokonań gospodarczych państw członkowskich.