Zanieczyszczenie powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa (UE) 2015/2193 w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania

STRESZCZENIE

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

W niniejszej dyrektywie ustanawia się przepisy służące ograniczaniu emisji dwutlenku siarki (SO₂), tlenków azotu (NO_x) i pyłu (cząstki) ze średnich obiektów energetycznego spalania* oraz określa się zasady monitorowania emisji tlenku węgla (CO) z tych obiektów.

Jej celem jest ograniczenie potencjalnego szkodliwego działania na zdrowie ludzi i środowisko.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• Kraje UE muszą zapewnić, aby:
  • wszystkie nowe średnie obiekty spalania energetycznego, to znaczy obiekty oddane do użytkowania po 19 grudnia 2018 r., posiadały zezwolenia lub zostały zarejestrowane,
  • od dnia 1 stycznia 2024 r. wszystkie istniejące obiekty o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW posiadały zezwolenie lub były zarejestrowane,
  • od dnia 1 stycznia 2029 r. wszystkie istniejące obiekty o nominalnej mocy cieplnej nie większej niż 5 MW posiadały zezwolenie lub były zarejestrowane.
• Właściwy organ w każdym z krajów UE prowadzi dostępny publicznie rejestr zawierający informacje dotyczące każdego obiektu, np. o rodzaju wykorzystywanego paliwa lub spodziewanym rocznym czasie funkcjonowania.
• Dyrektywa określa dopuszczalne wielkości emisji w zależności od kategorii paliwa, rozróżniając też pomiędzy nowymi i istniejącymi obiektami. Niektóre obiekty mogą być zwolnione z przestrzegania limitów.
• Dopuszczalne wielkości emisji mają zastosowanie od 20 grudnia 2018 r. w przypadku nowych obiektów, natomiast dla istniejących obiektów, w zależności od ich wielkości, od 2025 lub 2030 r.
• Operatorzy obiektów są zobowiązani:
  • monitorować emisje z obiektów,
  • prowadzić rejestr, co najmniej przez sześć lat, dotyczący wyników monitorowania emisji, czasu funkcjonowania, rodzaju i ilości wykorzystanego paliwa oraz szczegółów wszelkich usterek lub awarii.
• Kraje UE są zobowiązane:
  • stworzyć skuteczny program kontroli dotyczących stosowania dopuszczalnych wielkości emisji,
  • do dnia 1 stycznia 2021 r. przedłożyć Komisji Europejskiej sprawozdanie zawierające szacunkowe dane o całkowitej rocznej emisji CO,
  • do dnia 1 października 2026 r. przekazać Komisji jakościowe i ilościowe informacje o wdrażaniu niniejszej dyrektywy. Muszą one zawierać szacunkowe dane o całkowitej rocznej emisji SO₂, NO_x i pyłu (cząstek) z obiektów, zgodnie z ich rodzajem, rodzajem wykorzystanego paliwa i nominalną mocą cieplną,
  • do 1 października 2031 r. przekazać Komisji drugie sprawozdanie w sprawie wdrażania dyrektywy.
• Komisja:
  • przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie podsumowujące w ciągu 12 miesięcy od otrzymania krajowych sprawozdań w sprawie wdrażania dyrektywy,
  • do dnia 1 stycznia 2020 r. dokona przeglądu postępów w dziedzinie efektywności energetycznej w średnich obiektach energetycznego spalania i oceni korzyści z wprowadzenia minimalnych norm efektywności energetycznej,
  • do dnia 1 stycznia 2023 r. oceni potrzebę przeprowadzenia przeglądu przepisów, w tym potrzebę ustanowienia bardziej rygorystycznych dopuszczalnych wartości emisji dla nowych obiektów oraz ograniczenia emisji CO.
• Dyrektywa nie ma zastosowania do niektórych instalacji energetycznego spalania, np.:
  • pieców baterii koksowniczych,
  • turbin gazowych oraz silników gazowych stosowanych na platformach morskich,
  • reaktorów wykorzystywanych w przemyśle chemicznym,
  • obiektów objętych innymi przepisami UE regulującymi poziomy ich emisji, takimi jak dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola).
• Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do pomocniczej działalności badawczej, rozwojowej ani do testowania.

OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie od 18 grudnia 2015 r. Kraje UE mają obowiązek wdrożenia jej przepisów do prawa krajowego do dnia 19 grudnia 2017 r.

KONTEKST

Dyrektywa uzupełnia lukę regulacyjną pomiędzy dużymi obiektami energetycznego spalania (ponad 50 MW), które objęte są dyrektywą w sprawie emisji przemysłowych, a mniejszymi urządzeniami, takimi jak grzejniki i kotły objętymi dyrektywą w sprawie ekoprojektu.

Średnie obiekty spalania energetycznego mają wiele zastosowań (produkcja energii elektrycznej, ogrzewanie i chłodzenie w domach/budynkach mieszkalnych, zapewnianie ciepła/pary wodnej na potrzeby procesów przemysłowych itp.).

• Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Komisji Europejskiej dotyczącej dyrektywy w sprawie średnich obiektów spalania energetycznego.

KLUCZOWE POJĘCIE

* Średni obiekt spalania energetycznego: instalacja, w której spala się paliwo i wykorzystuje wytworzone w ten sposób ciepło o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW, niezależnie od rodzaju wykorzystywanego przez nią paliwa.

AKT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2193 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania (Dz.U. L 313 z 28.11.2015, s. 1–19)

AKTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17–119)

Kolejne zmiany do dyrektywy 2010/75/WE zostały włączone do tekstu pierwotnego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

Ostatnia aktualizacja: 14.03.2016