Unia Europejska (UE) określa dopuszczalne wielkości emisji zanieczyszczeń z dużych instalacji spalania.

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola)

Dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) weszła w życie w 2011 r., zastępując siedem poprzednich aktów prawnych, w tym dyrektywę 2001/80/WE w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania.

Jej głównym celem jest ograniczenie szkodliwych emisji przemysłowych, w szczególności dzięki efektywniejszemu stosowaniu najlepszych dostępnych technik (BAT), korzystnie wpływając na zdrowie obywateli i środowisko.

Rozdział III dyrektywy 2010/75/UE zawiera przepisy szczególne dotyczące obiektów energetycznego spalania. Ma on zastosowanie do obiektów energetycznego spalania, których całkowita nominalna moc dostarczona w paliwie jest równa lub większa niż 50 MW, niezależnie od rodzaju wykorzystanego paliwa.

Niektóre typy obiektów energetycznego spalania zostały wykluczone z zakresu stosowania rozdziału. Zalicza się do nich:

Zasady dotyczące łączenia określają przepisy. Na przykład w przypadku gdy gazy odlotowe z dwóch lub większej liczby odrębnych obiektów odprowadzane są przez wspólny komin, połączenie stworzone przez takie obiekty uważa się za pojedynczy obiekt energetycznego spalania, a ich przepustowość dodaje się w celu wyliczenia całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie.

Dopuszczalne wielkości emisji dla dużych obiektów energetycznego spalania określone w załączniku V do dyrektywy są na ogół bardziej rygorystyczne niż miało to miejsce w przypadku poprzedniej dyrektywy 2001/80/WE. Dla istniejących instalacji zastosowano pewien stopień elastyczności (przejściowy plan krajowy, ograniczone odstępstwo obowiązujące w całym okresie eksploatacji). Załącznik V (część 1 i 2) określa dopuszczalne wielkości emisji dla obiektów energetycznego spalania.

Do dnia 31 grudnia 2022 r. niektóre zakłady zasilające sieci ciepłownicze mogą być zwolnione z przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji (np. jeśli całkowita nominalna moc obiektu energetycznego spalania dostarczona w paliwie nie przekracza 200 MW lub jeśli obiektowi udzielono pierwszego pozwolenia przed dniem 27 listopada 2002 r.).

Państwa UE muszą zagwarantować monitorowanie emisji do powietrza zgodnie z częścią 3 załącznika V oraz zadbać o to, aby warunki określone w pozwoleniu na eksploatację instalacji były w pełni przestrzegane. Instalacja i działanie zautomatyzowanych urządzeń monitorujących podlegają kontroli i corocznym testom nadzorczym.

Operatorzy wszystkich obiektów energetycznego spalania o nominalnej mocy elektrycznej na wyjściu co najmniej 300 megawatów muszą zagwarantować, że: (i) dostępne są odpowiednie miejsca składowania; (ii) instalacje transportowe są wykonalne technicznie i ekonomicznie; (iii) modernizacja pod kątem wychwytywania dwutlenku węgla jest wykonalna technicznie i ekonomicznie.

Państwa UE muszą zadbać o to, aby pozwolenia wydane przez ich właściwe organy zawierały postanowienia dotyczące niesprawności lub awarii urządzeń służących redukcji emisji. W razie awarii operator musi ograniczyć lub wstrzymać eksploatację obiektu (jeżeli w ciągu 24 godzin nie uda się przywrócić normalnych warunków eksploatacji) lub eksploatować obiekt, wykorzystując paliwo zanieczyszczające w niskim stopniu.

ODNIESIENIA

Akt	Wejście w życie	Termin transpozycji przez państwa członkowskie	Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
Dyrektywa 2010/75/UE	6.1.2011	7.1.2013	Dz.U. L 334 z 17.12.2010, str. 17-119

Decyzja Rady 2003/507/WE z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Protokołu do Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości z 1979 r. w zakresie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej (Dz.U. L 179 z 17.7.2003)

Niniejszy protokół z 1979 r. ma za zadanie zmniejszyć emisje siarki, NOx, NH3 i LZO wywołane działalnością człowieka i potencjalnie szkodliwe dla zdrowia ludzkiego i środowiska za sprawą procesów zakwaszania, eutrofizacji i tworzenia ozonu troposferycznego wynikających z transgranicznego przemieszczania się na dalekie odległości.

Zalecenie Komisji z dnia 15 stycznia 2003 r. w sprawie wytycznych stanowiących pomoc dla państw członkowskich w przygotowaniu krajowego planu redukcji emisji zgodnie z przepisami dyrektywy 2001/80/WE w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania (notyfikowana jako dokument nr C(2003) 9) (2003/47/WE) (Dz.U. L 16 z 22.1.2003).