Porozumienia międzyinstytucjonalne
STRESZCZENIE DOKUMENTU:
Artykuł 295 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
CO TRAKTATY UE MÓWIĄ O POROZUMIENIACH MIĘDZYINSTYTUCJONALNYCH?
-
Traktaty założycielskie Unii Europejskiej pozwalają instytucjom UE na zawieranie porozumień międzyinstytucjonalnych.
-
Porozumienia międzyinstytucjonalne regulują określone aspekty konsultacji i współpracy pomiędzy instytucjami UE i stanowią efekt konsensusu pomiędzy nimi – tzn. stanowią one formę wspólnego regulaminu.
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
-
Porozumienia międzyinstytucjonalne mają na celu organizowanie i ułatwianie współpracy pomiędzy instytucjami UE, zwłaszcza Komisją Europejską, Parlamentem Europejskim i Radą UE.
-
Taki typ porozumienia jest wynikiem praktyki instytucjonalnej, zapisanej w traktatach założycielskich UE wraz z wejściem w życie traktatu lizbońskiego. Artykuł 295 Traktatu o funkcjonowaniu UE uznaje istnienie porozumień międzyinstytucjonalnych i zaznacza, że mogą one być wiążące. W takim wypadku wiążący charakter porozumienia zależy od woli twórców aktu.
-
Ponadto porozumienia międzyinstytucjonalne mogą na przykład przybierać formę kodeksów postępowań, wytycznych lub deklaracji.
Przykłady porozumień międzyinstytucjonalnych:
Istnieją także porozumienia międzyinstytucjonalne nieoparte na artykule 295. Przykładem takiego aktu jest porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim a Europejskim Bankiem Centralnym (EBC) dotyczące odpowiedzialności i przejrzystości w zakresie systemu nadzoru bankowego w Europie.
O zawarciu tego porozumienia mówi artykuł 20 ustęp 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 w sprawie zadań EBC w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi.
GŁÓWNY DOKUMENT
Artykuł 295 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. C 202 z 7.6.2016, s. 175)
Ostatnia aktualizacja: 16.08.2016