1)

Czy przepisy dyrektywy Rady 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1), w szczególności motywy 12, 21 i 23 preambuły do dyrektywy oraz art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 2 i art. 8 dyrektywy, stoją na przeszkodzie wykładni dokonywanej przez sądy krajowe, zgodnie z którą w ramach sprzeciwu wobec egzekucji — stanowiącego, na podstawie prawa krajowego, powództwo szczególne, które może być wytoczone w ściśle określonych warunkach — po wszczęciu egzekucji w stosunku do strony wnoszącej sprzeciw, ze względu na niedopuszczalność podniesienia takiej okoliczności w ramach sprzeciwu, konsument nie może powołać się na stwierdzenie istnienia nieuczciwych warunków w umowie kredytu zawartej z przedsiębiorcą — która to umowa, zgodnie z prawem, stanowi tytuł wykonawczy i na podstawie której wobec konsumenta została wszczęta egzekucja — w odniesieniu do przepisów prawa krajowego przewidujących roszczenie na podstawie prawa powszechnego, niepodlegające przedawnieniu, w drodze którego konsument może w każdej chwili zażądać stwierdzenia istnienia nieuczciwych warunków oraz ich bezskuteczności, a orzeczenie w ramach takiego postępowania nie będzie wywoływać bezpośrednich skutków wobec postępowania egzekucyjnego, przy czym istnieje ryzyko, że egzekucja zostanie zakończona przed wydaniem orzeczenia w ramach postępowania prowadzonego zgodnie z prawem powszechnym?

2)

Na wypadek odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy te same przepisy dyrektywy stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego ustanawiającemu 15-dniowy termin od doręczenia powiadomienia o pierwszych czynnościach egzekucyjnych (w drodze bezwzględnie obowiązującego przepisu porządku publicznego, którego nieprzestrzeganie skutkuje odrzuceniem powództwa jako wniesionego po terminie), w ciągu którego konsument wnoszący sprzeciw (dłużnik podlegający egzekucji) musi podnieść nieuczciwy charakter warunków umownych ujętych w umowie kredytu zawartej z przedsiębiorcą, biorąc pod uwagę, iż taki sam system istnieje w prawie krajowym również w odniesieniu do możliwości podniesienia podobnych zarzutów ocenianych jako zarzuty co do istoty sprawy, a ponadto zważywszy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału sąd krajowy jest zobowiązany do zbadania z urzędu nieuczciwego charakteru warunków umownych po stwierdzeniu okoliczności prawnych i faktycznych niezbędnych do tego celu?