—

stwierdzenie bezczynności Komisji Europejskiej, która niezgodnie z prawem zaniechała dalszego rozpatrywania skargi stowarzyszenia Mouvement pour la liberté de la protection sociale (MLPS) z dnia 21 grudnia 2017 r.;

—

stwierdzenie nieważności w całości decyzji Komisji Europejskiej z dnia 7 marca 2018 r. odmawiającej dalszego rozpatrywania skargi stowarzyszenia Mouvement pour la liberté de la protection sociale (MLPS) z dnia 21 grudnia 2017 r.;

—

orzeczenie w przedmiocie kosztów zgodnie z prawem.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący błędnej oceny dokonanej w zaskarżonej decyzji, według której francuskie systemy zabezpieczenia społecznego mogą być uznane za „ustawowy system zabezpieczenia społecznego”, choć nie są to w ogóle systemy przeznaczone dla ogółu ludności ani nawet ogółu pracujących, lecz systemy obejmujące pracowników według ich statusu zawodowego, do których zatem powinny stosować się dyrektywy 92/49/EWG i 92/96/EWG.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady jednolitości prawnej, jako że Francja znajduje się w sytuacji ściśle podobnej do sytuacji panującej na Słowacji, w odniesieniu do której Sąd orzekł, że „w świetle celu zarobkowego, do osiągnięcia którego dążą zakłady ubezpieczeń zdrowotnych, oraz istnienia silnej konkurencji w odniesieniu do jakości i oferty usług działalność polegająca na zapewnieniu obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego na Słowacji ma charakter gospodarczy” (wyrok z dnia 5 lutego 2018 r., Dôvera zdravotná poist’ovňa/Commission, T-216/15, niepublikowany, EU:T:2018:64, pkt 68). Zdaniem strony skarżącej nie można orzec inaczej w odniesieniu do Francji.