Sprawa C-232/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Almería (Hiszpania) w dniu 29 marca 2018 r. – Banco Popular Español, S.A. / María Ángeles Díaz Soria, Miguel Ángel Góngora Gómez, José Antonio Sánchez González i Dolores María del Águila Andújar
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Almería (Hiszpania) w dniu 29 marca 2018 r. – Banco Popular Español, S.A. / María Ángeles Díaz Soria, Miguel Ángel Góngora Gómez, José Antonio Sánchez González i Dolores María del Águila Andújar
(Sprawa C-232/18)
2018/C 240/26Język postępowania: hiszpańskiSąd odsyłający
Audiencia Provincial de Almería
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca odwołanie: Banco Popular Español S.A.
Druga strona postępowania: María Ángeles Díaz Soria, Miguel Ángel Góngora Gómez, José Antonio Sánchez González i Dolores María del Águila Andújar
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy zgodny z art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13 ( 1 ) jest przepis taki jak ten ustanowiony w art. 465 ust. 5 Ley de Enjuiciamiento Civil 1/2000 [hiszpańskiej ustawy 1/2000 o postępowaniu cywilnym], który ogranicza możliwość dokonania przez organ odwoławczy z urzędu oceny wszystkich skutków stwierdzenia nieważności, jeśli sąd pierwszej instancji ustalił ich zamknięty katalog, a to stwierdzenie nieważności nie zostało zakwestionowane przez konsumenta? |
2) |
Czy powyższe jest zgodne z zasadami określonymi w art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ww. dyrektywy, jeśli wiąże się to z tym, że, w odniesieniu do stron, które podniosły żądania w zastosowaniu orzecznictwa wynikającego z wyroku Tribunal Supremo z dnia 9 maja 2013 r., uznanego za nieważne w wyroku TSUE z dnia 21 grudnia 2016 r. ( 2 ), skutki stwierdzenia nieważności postanowienia umownego takiego jak to kwestionowane będą ograniczone? |
3) |
Czy powaga rzeczy osądzonej, wynikająca z przepisów krajowych (lub analizy postanowienia umownego, jakiej może dokonać sąd w przypadku wniesienia odwołania przez stronę broniącą ważności tego postanowienia), dotyczy jedynie (ewentualnego) stwierdzenia ważności postanowienia umownego, czy też pełnego zakresu skutków tej nieważności w przypadku, gdy zostały one ograniczone w orzeczeniu sądowym i nie zostało to zakwestionowane przez żadną ze stron? |
( 1 ) Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29, polskie wydanie specjalne: rozdział 15 tom 2, s. 288–293).
( 2 ) Wyrok z dnia 21 grudnia 2016 r. Gutiérrez Naranjo i in. (C-154/15, C-307/15 i C-308/15, EU:C:2016:980)].