1)

Czy art. 56 TFUE oraz dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług ( 1 ) i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE ( 2 ) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one normie krajowej, która w odniesieniu do naruszeń obowiązków formalnych w wypadku transgranicznego wykorzystania siły roboczej, takich jak brak przekazania dokumentów płacowych pracodawcy użytkownikowi przez podmiot oddający pracowników do dyspozycji, przewiduje bardzo wysokie grzywny, a w szczególności wysokie kary minimalne, które nakłada się na zasadzie kumulacji za każdego pracownika, którego dotyczy naruszenie?

2)

W przypadku gdy na pytanie pierwsze nie zostanie udzielona odpowiedź twierdząca:

Czy art. 56 TFUE oraz dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one nakładaniu grzywien na zasadzie kumulacji w razie naruszeń obowiązków formalnych w przypadku transgranicznego wykorzystania siły roboczej bez absolutnych wysokości maksymalnych?

3)

W przypadku gdy na pytanie pierwsze lub drugie nie zostanie udzielona odpowiedź twierdząca:

Czy art. 49 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on normie krajowej, która przewiduje za popełnienie przestępstw nieumyślnych kary pieniężne o nieograniczonej wysokości i wieloletnie zastępcze kary pozbawienia wolności?