29.1.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 32/41

Skarga wniesiona w dniu 28 listopada 2017 r. – Autostrada Wielkopolska / Komisja

(Sprawa T-778/17)

(2018/C 032/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Autostrada Wielkopolska (przedstawiciele: adwokaci O. Geiss i D. Tayar)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawie SA.35356 (2013/C) (ex 2013/NN, ex 2012/N) w przedmiocie pomocy państwa wdrożonej przez Polskę na rzecz spółki Autostrada Wielkopolska S.A.; oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła jej prawa do uczestnictwa w postępowaniu, a w szczególności prawo do bycia wysłuchanym przed wydaniem zaskarżonej decyzji;

—	Komisja nie zapewniła skarżącej odpowiedniej możliwości wypowiedzenia się w przedmiocie dowodów przedstawionych przez państwo;

—	Komisja pozbawiła skarżącą prawa do przedstawienia uwag w odniesieniu do kluczowych dokumentów i ustaleń, na podstawie których Komisja przyjęła zaskarżoną decyzję;

—	nie można wykluczyć ewentualności, że uchybienia te wywarły wpływ na wynik sprawy.

W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła prawo i dokonała błędnych ustaleń faktycznych, stosując błędne kryterium w celu ustalenia, czy spełnione zostały przesłanki z art. 107 ust. 1 TFUE, oraz zastosowała owo (błędne) kryterium z naruszeniem art. 107 ust. 1 TFUE;

—	ustalenie Komisji, że zaistniała korzyść w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE zostało dokonane wyłącznie w oparciu o porównanie wybranych punktów;

—	Komisja przeprowadziła swą ocenę według kryterium inwestora prywatnego, dopiero gdy zdecydowała już, że istnieje korzyść w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE;

—	zastosowane przez Komisję kryterium oparte na porównaniu wybranych punktów jest błędne pod względem prawnym;

—	Komisja dopuściła się oczywistych błędów w ocenie przy dokonywaniu oceny z zastosowaniem kryterium opartego na porównaniu wybranych punktów, w szczególności poprzez nieuwzględnienie istotnych informacji, którymi dysponowała w chwili wydania zaskarżonej decyzji;

W ramach zarzutu trzeciego strona skarżąca podnosi, że Komisja dopuściła się oczywistych naruszeń prawa i błędów w ustaleniach faktycznych, ponieważ nie zastosowała kryterium inwestora prywatnego zgodnie z odnośnym orzecznictwem, a także nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia, naruszając tym samym art. 107 ust. 1 TFUE;

—	Komisja nie zastosowała kryterium inwestora prywatnego jako integralnej części swej oceny w świetle art. 107 ust. 1 TFUE, naruszając w ten sposób odnoszące się do tej kwestii orzecznictwo;

—	Komisja nie wzięła pod uwagę istotnych informacji, które były dostępne w chwili wydania zaskarżonej decyzji i których nie zignorowałby a priori typowy rozsądny i staranny właściciel prywatny znajdujący się w sytuacji możliwie najbardziej zbliżonej do sytuacji państwa;

W zarzucie czwartym strona skarżąca twierdzi, że uznanie przez Komisję pomocy za niezgodną z rynkiem wewnętrznym nastąpiło w oparciu o błędne ustalenia i jest wewnętrznie sprzeczne;

—	Komisja błędnie uznała, że z funduszy państwowych skorzystali jedynie inwestorzy.

W ramach zarzutu piątego strona skarżąca twierdzi, że Komisja dopuściła się oczywistych błędów w ustaleniach faktycznych i oczywistych naruszeń prawa przy obliczaniu kwoty pomocy państwa, rezygnując z przeprowadzenia własnej oceny i nie przedstawiając wystarczającego uzasadnienia;

—	ustalenie Komisji, że rekompensata za okres od września 2005 r. do października 2007 r. była nadmierna jest obarczone fundamentalnymi błędami w ocenie;

—	Komisja nie wzięła pod uwagę istotnych informacji, które były dostępne w chwili wydania zaskarżonej decyzji.