|
3.4.2017 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 104/32 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht (Niemcy) w dniu 27 grudnia 2016 r. – Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften eV/Tetsuji Shimizu
(Sprawa C-684/16)
(2017/C 104/46)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Bundesarbeitsgericht
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften eV
Strona pozwana: Tetsuji Shimizu
Pytania prejudycjalne
|
1. |
Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (zwanej dalej „dyrektywą 2003/88/WE” (1)) lub art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) stoi na przeszkodzie przepisowi krajowemu takiemu jak § 7 Bundesurlaubsgesetz (federalnej ustawy o urlopach, zwanej dalej „BUrlG”), który jako sposób skorzystania z prawa do urlopu wypoczynkowego przewiduje, że pracownik musi złożyć wniosek o taki urlop z podaniem swoich preferencji co do terminu odpoczynku, aby prawo do urlopu nie przepadło bez możliwości kompensaty wraz z końcem okresu rozliczeniowego, i który nie zobowiązuje pracodawcy do jednostronnego ustalenia w sposób wiążący dla pracownika, kiedy ma on wziąć urlop w okresie rozliczeniowym? |
|
2. |
W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: Czy obowiązuje to także wtedy, gdy stosunek pracy istnieje między dwiema osobami prywatnymi? |