16.1.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 14/28


Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 września 2016 r. w sprawie T-386/14, Fih Holding i Fih Erhvervsbank/Komisja wniesione w dniu 16 listopada 2016 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-579/16 P)

(2017/C 014/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, K. Blanck-Putz, A. Bouchagiar, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: FIH Holding A/S, FIH Erhvervsbank A/S

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

uchylenie wyroku Sądu (szósta izba) z dnia 15 września 2016 r. doręczonego Komisji w dniu 16 września 2016 r. w sprawie T-386/14 Fih Holding i Fih Erhvervsbank/Komisja;

wydanie orzeczenia w przedmiocie skargi wniesionej w pierwszej instancji i oddalenie jej jako bezzasadnej; oraz

obciążenie drugiej strony postępowania odwoławczego i skarżących w pierwszej instancji kosztami postępowania.

Tytułem żądania ewentualnego, wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

uchylenie wyroku Sądu (szósta izba) z dnia 15 września 2016 r. doręczonego Komisji w dniu 16 września 2016 r. w sprawie T-386/14 Fih Holding i Fih Erhvervsbank/Komisja; oraz

skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd w celu zbadania zarzutu drugiego podniesionego w pierwszej instancji; oraz

orzeczenie, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Sąd naruszył prawo orzekając, że przy ustalaniu, iż środki z 2012 r. obejmowały pomoc państwa, Komisja powinna była zastosować test prywatnego wierzyciela w świetle kosztów, jakie poniosłaby Dania, gdyby nie przyjęła tych środków. Taki wniosek Sądu stanowi naruszenie prawa, gdyż odnośne koszty są bezpośrednią konsekwencją pomocy państwa przyznanej wcześniej przez Danię na rzecz FIH, a z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika wyraźnie, że Komisja nie może uwzględnić takich kosztów badając, czy państwo członkowskie działało w taki sposób, w jaki działałby inwestor prywatny.