23.1.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 22/15

1.

Czy art. 3 lit. o) dyrektywy w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywy 2007/64/WE) (1) należy interpretować w ten sposób, że istniejąca w koncesjonowanym przez państwo salonie gier możliwość wypłacenia przy użyciu karty płatniczej i kodu PIN gotówki z terminalu płatniczego, który jest jednocześnie automatem do wymiany pieniędzy, przy czym pod względem bankowo- i rachunkowotechnicznym transakcja jest przetwarzana przez zewnętrznego usługodawcę („operatora sieci”) i wypłata na rzecz klienta następuje dopiero wtedy, gdy operator sieci po sprawdzeniu dostępności środków na rachunku wysyła kod autoryzacyjny do terminalu płatniczego, podczas gdy podmiot prowadzący salon gier wypełnia jedynie wielofunkcyjny automat do wymiany pieniędzy gotówką i otrzymuje uznanie od banku prowadzącego rachunek klienta wypłacającego pieniądze w wysokości wypłaconej gotówki, stanowi działalność, o której mowa w art. 3 lit. o) dyrektywy, i tym samym nie podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia?

2.

W razie gdyby działalność opisana w pytaniu pierwszym nie stanowiła działalności, o której mowa w art. 3 lit. o):

Czy art. 3 lit. e) dyrektywy 2007/64/WE należy interpretować w ten sposób, że opisana w pytaniu pierwszym możliwość wypłacenia gotówki przy użyciu kodu PIN stanowi działalność, o której mowa w tym przepisie, jeżeli jednocześnie z wypłatą gotówki zostaje wygenerowany voucher w wysokości 20 EUR, który należy zrealizować u obsługi salonu gier w celu wrzucenia przez obsługę salonu gier monet do automatu do gier?

3a.

Czy pkt 2 załącznika do dyrektywy 2007/64/WE należy interpretować w ten sposób, że opisana w pytaniach pierwszym i drugim działalność podmiotu prowadzącego salon gier stanowi podlegającą obowiązkowi uzyskania zezwolenia usługę płatniczą, mimo że podmiot prowadzący salon gier nie prowadzi rachunku klienta wypłacającego pieniądze?

3b.

Czy art. 4 pkt 3 dyrektywy 2007/64/WE należy interpretować w ten sposób, że opisana w pytaniach pierwszym i drugim działalność podmiotu prowadzącego salon gier stanowi usługę płatniczą w rozumieniu tego przepisu, jeżeli podmiot prowadzący salon gier udostępnia usługę nieodpłatnie?

4.

Czy prawo Unii i dyrektywę w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie nałożeniu kary za eksploatację bankomatu w okolicznościach niniejszego przypadku, jeżeli tego samego rodzaju bankomaty są lub były eksploatowane w licznych koncesjonowanych przez państwo salonach gier oraz w koncesjonowanych przez państwo i częściowo również prowadzonych przez państwo kasynach bez zezwolenia i właściwy organ ds. zezwoleń i nadzoru nie zgłasza zastrzeżeń?

5.

Czy dyrektywę w sprawie usług płatniczych i obowiązujące w prawie Unii zasady pewności prawa i jasności prawa oraz art. 17 karty należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach niniejszego przypadku stoją one na przeszkodzie praktyce organów i sądów, która nakazuje, aby skarbowi państwa przypadały te kwoty pieniężne („przepadek”), które podmiot prowadzący salon gier otrzymał za pośrednictwem usługi operatora sieci od klientów banku, którzy przy użyciu karty płatniczej i kodu PIN pobrali umieszczoną przez niego gotówkę lub vouchery do gry na automatach, mimo że wszystkie uznania odpowiadają tylko tym kwotom, które klienci otrzymali za pośrednictwem automatów w gotówce lub w voucherach do gry?