2.2.2015 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 34/4 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 30 października 2014 r. – Jørn Hansson/Jungpflanzen Grünewald GmbH
(Sprawa C-481/14)
(2015/C 034/04)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Oberlandesgericht Düsseldorf
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Jørn Hansson
Strona pozwana: Jungpflanzen Grünewald GmbH
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy przy ustalaniu „słusznego wynagrodzenia”, jakie posiadaczowi wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin powinna wypłacić na podstawie art. 94 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie ochrony odmian roślin (1) osoba naruszająca to prawo w związku z podjęciem działań wymienionych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia, do których nie została uprawniona, do zwykłej opłaty, jaka jest wymagana na danym obszarze za podjęcie działań określonych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia w ramach licencji udzielonej na zasadach rynkowych, należy zawsze dodatkowo doliczać ryczałtowo określony „dodatek za naruszenie”? Czy wynika to z art. 13 ust. 1 zdanie drugie dyrektywy w sprawie egzekwowania (2)? |
2) |
Czy przy ustalaniu „słusznego wynagrodzenia”, jakie posiadaczowi wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin powinna wypłacić na podstawie art. 94 ust. 1 lit. a) rozporządzenia osoba naruszająca to prawo w związku z podjęciem działań wymienionych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia, do których nie została uprawniona, oprócz zwykłej opłaty, jaka jest wymagana na danym obszarze za podjęcie działań określonych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia w ramach licencji udzielonej na zasadach rynkowych, należy w konkretnym przypadku dodatkowo wziąć pod uwagę następujące względy i okoliczności jako czynniki zwiększające wynagrodzenie:
|
3) |
Czy przy ustalaniu „słusznego wynagrodzenia”, jakie posiadaczowi wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin powinna wypłacić na podstawie art. 94 ust. 1 lit. a) rozporządzenia osoba naruszająca to prawo w związku z podjęciem działań wymienionych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia, do których nie została uprawniona, należy uwzględnić także odsetki od wynagrodzenia zaległego corocznie, obliczone według zwyczajowej stopy procentowej, jeśli należy przyjąć, że rozsądne strony umowy przewidziałyby takie odsetki? |
4) |
Czy przy wyliczeniu „wszelkich szkód wynikających z naruszenia”, które na mocy art. 94 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia osoba naruszająca zobowiązana jest naprawić na rzecz posiadacza wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin w związku z podjęciem działań wymienionych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia, do których nie została uprawniona, za podstawę wyliczenia należy przyjąć zwykłą opłatę, jaka jest wymagana na danym obszarze za podjęcie działań określonych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia w ramach licencji udzielonej na zasadach rynkowych? |
5) |
W razie udzielenia na pytanie 4 odpowiedzi twierdzącej:
|
6) |
Czy art. 94 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „wszelkich szkód” w rozumieniu tego przepisu, których naprawienia można dochodzić niezależnie od słusznego wynagrodzenia na mocy art. 94 ust. 1 rozporządzenia, obejmuje także zysk osoby naruszającej, czy też zysk osoby naruszającej należny na podstawie art. 94 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia w przypadku działania zawinionego jest należny jedynie alternatywnie wobec słusznego wynagrodzenia na podstawie art. 94 ust. 1? |
7) |
Czy roszczenie o naprawienie szkody wynikające z art. 94 ust. 2 rozporządzenia stoi w sprzeczności z przepisami krajowymi stanowiącymi, że posiadacz prawa do ochrony odmiany, który został prawomocnie obciążony kosztami postępowania w przedmiocie środków tymczasowych w związku z naruszeniem prawa do ochrony odmiany roślin, nie może domagać się zwrotu tych kosztów w oparciu o przepisy prawa materialnego, nawet jeśli wygrał spór w późniejszym postępowaniu co do istoty sprawy w odniesieniu do tego samego naruszenia prawa do ochrony odmiany? |
8) |
Czy roszczenie o naprawienie szkody wynikające z art. 94 ust. 2 rozporządzenia stoi w sprzeczności z przepisami krajowymi, zgodnie z którym poszkodowany nie może, poza wąskimi ramami postępowania w przedmiocie ustalenia kosztów, żądać odszkodowania za własny nakład czasu poświęconego na pozasądowe i sądowe dochodzenie roszczenia o naprawienie szkody, o ile nakład czasu nie wykracza poza zwykłe ramy? |
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2100/94 z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin (Dz.U. L 277, s. 1).
(2) Dyrektywa 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (Dz.U. L 157, s. 45).