15.6.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/30

Skarga wniesiona w dniu 2 kwietnia 2013 r. — Transworld Oil Computer Centrum i in. przeciwko Eurojust

(Sprawa T-192/13)

2013/C 171/57

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Transworld Oil Computer Centrum BV (Berg en Dal, Niderlandy), Transworld Payment Solutions Ltd (Bermudy), Transworld ICT Solutions Ltd (Bangalore, Indie), Transworld Oil USA, Inc. (Houston, Stany Zjednoczone Ameryki), Bermuda First Curaçao Ltd (Bermudy) i Johannes Christiaan Martinus Augustinus Maria Deuss (Bermudy) (przedstawiciel: adwokat T. Barkhuysen)

Strona pozwana: Eurojust

Żądania

Skarżące wnoszą do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności potwierdzającej decyzji Eurojust z dnia 2 lutego 2013 r.,

—

zwrócenie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Eurojust na podstawie drugiego wniosku z dnia 31 grudnia 2012 r. z uwzględnieniem stanowiska prawnego Sądu,

—

obciążenie Eurojust kosztami związanymi ze sporządzeniem skargi i z drugim wnioskiem

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący braku zbadania przez Eurojust wszystkich podstaw prawnych podniesionych przez skarżące

—

Wniosek o udzielenie informacji z dnia 4 października 2012 r. i drugi wniosek o informacje z dnia 31 grudnia 2013 r. zostały oparte na różnych podstawach prawnych, w tym na art. 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, art. 8 ust. 2, art. 41 ust. 2 i art. 42 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz.U. 2010, C 83, s. 389). Mimo to Eurojust oparł zaskarżoną decyzję wyłącznie na postanowieniach dotyczących dostępu do dokumentów Eurojust. Inne podstawy prawne, na które powołały się skarżące nie zostały uwzględnione przez Eurojust niezgodnie z prawem.

2)

Zarzut drugi dotyczący wydania decyzji przy braku dochowania należytej staranności i niedostatecznego uzasadnienia

—

Eurojust odmówił udzielenia żądanej informacji i powołał się w tym celu na odstępstwa przewidziane w art. 4 ust. 1 lit. a) i b) dotyczące dostępu do dokumentów Eurojust. Jednakże w zaskarżonej decyzji Eurojust nie uzasadnił, lub w każdym razie nie uczynił tego w sposób wystarczający, dlaczego i w jakim zakresie owe odstępstwa mają zastosowanie w niniejszym przypadku.

3)

Zarzut trzeci dotyczący błędnego zastosowania przez Eurojust odstępstw przewidzianych w art. 4 ust. 1 lit. a) postanowień dotyczących dostępu do dokumentów w zakresie „toczących się krajowych dochodzeń” i „zwalczania ciężkiej przestępczości”

—

Skarżące miały uzasadnione podejrzenie, że organ lub organy śledcze działały w trakcie postępowania przygotowawczego niezgodnie z prawem. Celem dalszego uzasadnienia owego podejrzenia przedstawiły między innymi wniosek o wydanie informacji przez Eurojust. Eurojust uważa, że żądana informacja nie może zostać udzielona, ponieważ trwa jeszcze sądowe dochodzenie wstępne. Zdaniem skarżących Eurojust powołuje się na owe odstępstwa niezgodnie z prawem i bez wystarczającego uzasadnienia.

4)

Zarzut czwarty dotyczący błędnego zastosowania przez Eurojust odstępstwa przewidzianego w art. 4 ust. 1 lit. b) postanowień dotyczących dostępu do dokumentów w zakresie „sfery prywatnej i integralności jednostki”.

—

Eurojust nie podniósł, ani nie wykazał, że żądane dokumenty zawierają dane osobiste osób trzecich. Ponadto sama okoliczność, że dokument zawiera dane osobiste nie oznacza w sposób konieczny, że naruszone są sfera prywatna i integralność jednostki. Ewentualne wypowiedzi urzędników, które nie zostały dokonane we własnym imieniu, nie mogą uzasadnić odmowy udzielenia żądanych informacji.

W zakresie, w którym miało dojść do naruszenia integralności i sfery prywatnej jednostki, Eurojust powinien dokonać analizy, czy — i jak — żądane dokumenty mogłyby zostać poddane anonimizacji lub jedynie częściowo udostępnione. Eurojust niezgodnie z prawem zaniechał dokonania owej analizy.

5)

Zarzut piąty dotyczący błędnego zastosowania przez Eurojust odstępstwa przewidzianego w art. 4 ust. 1 lit. a) postanowień dotyczących dostępu do dokumentów w zakresie „stosowania przepisów w odniesieniu do tajemnicy zawodowej”.

Powołanie się na wskazane odstępstwo jest nieuzasadnione. Skarżące nie dostrzegają, jakie przepisy dotyczące poufności miałby podlegać w tym przypadku zastosowaniu i kwestionują, jakoby obowiązywały tego rodzaju przepisy, które sprzeciwiałyby się wydaniu żądanych dokumentów.