23.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 344/45

—

uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie T-367/12 i stwierdzenie nieważności decyzji R 2532/2011-2 Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 30 maja 2012 r., w zakresie w jakim odwołanie interwenienta zostanie oddalone a oddalenie sprzeciwu interwenienta zostanie utrzymane w mocy; lub tytułem żądania ewentualnego

—

przekazanie sprawy do Sądu celem ponownego rozpoznania pod względem merytorycznym; oraz

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania przed Sądem i Trybunałem.

—

rozstrzygnięcie Sądu, jeżeli chodzi o niedopuszczalność argumentów wysuniętych przez wnoszącego odwołanie przed OHIM jest, z jednej strony, pozbawione znaczenia dla sprawy i, z drugiej strony, nieuzasadnione i nieprawidłowe; w konsekwencji Sąd naruszył art. 44 regulaminu postępowania oraz art. 21 statutu Trybunału Sprawiedliwości.

—

nie było żadnej potrzeby i żadnego uzasadnienia prawnego by odrzucić dowody przedstawione przez wnoszącego odwołanie w ramach postępowania przed Sądem, a zatem Sąd naruszył art. 65 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 (1) oraz art. 135 § 4 regulaminu postępowania orzekając o niedopuszczalności przedstawionych przez wnoszącego odwołanie dowodów.

—

Sąd naruszył rozporządzenie nr 207/2009 w kontekście definicji właściwego kręgu odbiorców i jego znaczenia przy dokonywaniu oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

—

Sąd naruszył rozporządzenie nr 207/2009 oraz utrwalone orzecznictwo orzekając, że rozpatrywane usługi należy uznać za identyczne.

—

Sąd nie dokonał jasnej i oddzielnej oceny aspektów podobieństwa wizualnego, fonetycznego i konceptualnego oraz nie zbadał okoliczności mających znaczenie dla sprawy w świetle tej oceny; w konsekwencji Sąd naruszył rozporządzenie nr 207/2009.

—

Sąd naruszył prawo, kiedy orzekł, że Izba Odwoławcza słusznie uznała, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku wcześniejszych znaków towarowych interwenienta i dokonanego przez wnoszącego odwołanie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.