—

uchylenie w całości wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 20 stycznia 2011 r. w sprawie F-132/07 i uwzględnienie żądań przedstawionych przez skarżącego w tamtej sprawie;

—

uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 17 września 2009 r. w sprawie F-132/07, ponieważ oddala wniosek skarżącego o ogłoszenie wyroku zaocznie;

—

uchylenie decyzji Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej o przydzieleniu drugiej izbie sprawy F-132/07, początkowo była przydzielona pierwszej izbie;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 23 lipca 2007 r. oraz dorozumianych decyzji uzupełniających z dnia 9 sierpnia 2007 r. i z dnia 11 września 2007 r., jak również decyzji z dnia 9 listopada 2007 r., w zakresie w jakim oddalają wnioski przedstawione przez wnoszącego odwołanie w dniu 9 kwietnia 2007 r., 11 maja 2007 r. i 11 października 2007 r. o zezwolenie na publikację dokumentów (w świetle mających zastosowanie przepisów prawnych, w szczególności art. 17, 17a, 19 i 24 regulaminu pracowniczego, w tym również przepisy dotyczące praw autorskich oraz ochrony danych) oraz na złożenie skargi na (byłych) komisarzy i urzędników Komisji;

—

zasądzenie od Komisji na rzecz wnoszącego odwołanie kwoty w wysokości co najmniej 10 000 EUR tytułem odszkodowania za szkodę niematerialną, obejmującą zarówno uszczerbek na zdrowiu jak i krzywdę, jakich doznał;

—

obciążenie Komisji całością kosztów postępowania;

—

ponadto, powołując się na utrwalone orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w tym zakresie, wnoszący odwołanie żąda odszkodowania w wysokości, której dokładne ustalenie pozostawia Sądowi, lecz co najmniej 2 000 EUR, z uwagi na przewlekłość postępowania.

—

Podnosi on między innymi: brak właściwości organu, który wydał zaskarżone decyzje, niezgodną z prawem odmowę ogłoszenia wyroku zaocznie, niezgodny z prawem charakter przedłużania nałożonych na Komisję terminów, niepołączenie sprawy, choć wymagały tego okoliczności, z innymi sprawami, w których toczy się postępowanie pomiędzy tymi samymi stronami, błędne przedstawienie okoliczności faktycznych w sprawozdaniu na rozprawę oraz w zaskarżonym wyroku, stronniczość sprawozdawcy, naruszenie systemu językowego Sądu i dyskryminację wnoszącego odwołanie ze względu na język oraz brak tłumaczenia dokumentów postępowania.

—

Ponadto, wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej naruszył prawo i przedstawił niewystarczające uzasadnienie wyroku. Dotyczy to w szczególności wykładni i zastosowania art. 11, 17, 17a, 19, 25, oraz 90 i nast. Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, art. 6, 10 i 13 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, art. 11, 41, 47 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.