24.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 282/15

1)

Czy przepisy art. 5 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 6, w związku z art. 48 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w związku także z art. 5 ust. 3 i 4 oraz art. 6 ust. 2 i 3 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, stanowią przepisy wspólnotowego prawa pierwotnego zawarte w traktatach założycielskich.

2)

Czy działanie właściwego organu sądowego państwa wykonania europejskiego nakazu aresztowania polegające na pozbawieniu wolności i przymusowym przekazaniu bez zgody osoby w stosunku do której wydany został europejski nakaz aresztowania (osoby, której dotyczy wniosek o aresztowanie i wydanie), stanowi ingerencję przez państwo wykonania mandatu w wolność osobistą osoby, której aresztowania i wydania zażądano, która to wolność jest zagwarantowana w prawie Unii na mocy art. 6 TUE w związku z art. 5 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i na mocy art. 6 w związku z art. 48 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w związku także z art. 5 ust. 3 i 4 oraz art. 6 ust. 2 i 3 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

3)

Czy ingerencja państwa wykonania europejskiego nakazu aresztowania w prawa i gwarancję przewidziane w art. 5 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 6, w związku z art. 48 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w związku także z art. 5 ust. 3 i 4 oraz art. 6 ust. 2 i 3 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, powinna spełniać warunek konieczności w społeczeństwie demokratycznym i proporcjonalności względem szczególnego założonego celu.

4)

Czy właściwy organ sądowy państwa wykonania europejskiego nakazu aresztowania może oddalić wniosek o przekazanie bez naruszenia zobowiązań ustanowionych w traktatach założycielskich i innych przepisach prawa wspólnotowego, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione wszystkie konieczne przesłanki zgodnie z art. 5 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 6, w związku z art. 48 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w związku także z art. 5 ust. 3 i 4 oraz art. 6 ust. 2 i 3 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

5)

Czy właściwy organ sądowy państwa wykonania europejskiego nakazu aresztowania może oddalić wniosek o przekazanie bez naruszenia zobowiązań ustanowionych w traktatach założycielskich i innych przepisach prawa wspólnotowego z uwagi na brak transpozycji lub niepełną czy też nieprawidłową transpozycję (w znaczeniu niezachowania warunku wzajemności) decyzji ramowej Rady Unii Europejskiej 2002/584/WSiSW (1) przez państwo wydania europejskiego nakazu aresztowania.

6)

Czy przepisy art. 5 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 6, w związku z art. 48 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w związku także z art. 5 ust. 3 i 4 oraz art. 6 ust. 2 i 3 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, do której odwołuje się art. art. 6 TUE, są sprzeczne z prawem krajowym państwa członkowskiego Unii Europejskiej — Rumunii, a w szczególności z tytułem III ustawy nr 302/2004, a także, czy decyzja ramowa Rady Unii Europejskiej 2002/584/WSiSW została prawidłowo transponowana na mocy tych przepisów.