9.10.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 274/10

1)

Czy art. 558 ust. 1 w związku z art. 555 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. (1), zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 993/2001 z dnia 4 maja 2001 r., należy interpretować w ten sposób, że niedozwolone użycie środka transportu w ruchu wewnętrznym ma miejsce już w przy załadunku i rozpoczęciu przewozu, jeżeli używany handlowo pojazd uzyskał zezwolenie na ruch wewnętrzny między dwoma państwami członkowskimi, załadunek następuje w jednym z obu państw członkowskich, ale miejsce przeznaczenia (zaplanowane miejsce rozładunku) znajduje się w innym państwie członkowskim niż te dwa i brak jest zezwolenia obejmującego to inne państwo członkowskie?

2)

Czy w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze art. 204 ust. 1 lit. a) w związku z art. 215 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. (kodeks celny) (2) należy interpretować w ten sposób, że w tej sytuacji dług celny powstaje w państwie członkowskim załadunku i to państwo członkowskie jest właściwe dla poboru należności celnych przywozowych, chociaż dopiero w chwili rozładunku okazuje się, że przewozu dokonano do państwa członkowskiego, dla którego brak jest zezwolenia na ruch wewnętrzny?

3)

Czy ponadto w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze art. 61 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (3) należy interpretować w ten sposób, że w przedstawionych okolicznościach przywóz następuje w państwie członkowskim załadunku i to państwo członkowskie jest właściwe dla poboru podatku VAT z tytułu przywozu, chociaż dopiero w chwili rozładunku okazuje się, że przewozu dokonano do państwa członkowskiego, dla którego brak jest zezwolenia na ruch wewnętrzny?