1.

W zaleceniu Rady z dnia 26 listopada 2013 r. w sprawie propagowania we wszystkich sektorach prozdrowotnej aktywności fizycznej (1) zaleca się między innymi, by państwa członkowskie dążyły do skutecznej polityki w dziedzinie prozdrowotnej aktywności fizycznej (2) przez opracowanie międzysektorowego podejścia uwzględniającego takie obszary polityki jak sport, zdrowie, edukacja, środowisko i transport, a także inne stosowne sektory, oraz by działały zgodnie z uwarunkowaniami krajowymi (3).

2.

W konkluzjach Rady z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie promowania zajęć w zakresie sprawności ruchowej, aktywności fizycznej i zajęć sportowych dla dzieci wzywa się państwa członkowskie do zastanowienia się nad wprowadzeniem w życie międzysektorowych polityk, obejmujących m.in. sektor edukacji, młodzieży i zdrowia, służących propagowaniu aktywności fizycznej oraz sprawności ruchowej we wczesnym dzieciństwie (4).

3.

W konkluzjach Rady z dnia 9 grudnia 2017 r. na temat roli trenerów w społeczeństwie podkreśla się potrzebę nadawania międzynarodowego i międzysektorowego wymiaru kształceniu trenerów poprzez włączanie dobrych przykładów i przydatnych metod pracy z młodzieżą, takich jak uczenie się pozaformalne i nieformalne, pracę z osobami o specjalnych potrzebach i przedsiębiorczość (5).

4.

W konkluzjach Rady z dnia grudnia 2018 r. pt. „Gospodarczy wymiar sportu i związane ze sportem korzyści społeczno-gospodarcze” państwa członkowskie są proszone o to, by wspierały i rozpowszechniały szersze ujęcie – na szczeblu europejskim i krajowym oraz poprzez wzmocnienie współpracy sektorowej – gospodarczego wymiaru sportu uwzględniające aspekty społeczno-gospodarcze, a zwłaszcza wolontariat, aspekty gospodarcze związane ze zdrowiem oraz innowacje (6).

5.

W konkluzjach Rady z dnia 11 czerwca 2020 r. pt. „Wzmacnianie pozycji trenerów dzięki zwiększaniu możliwości nabywania umiejętności i kompetencji” prosi się ruch sportowy, by we współdziałaniu z odpowiednimi instytucjami na szczeblu UE, krajowym, regionalnym i lokalnym pogłębiał współpracę międzysektorową w celu stosowania nowej wiedzy i metod w codziennej pracy oraz angażował sektor badań naukowych i innowacji w opracowywanie programów kształcenia i szkolenia trenerów (7).

6.

W konkluzjach Rady z dnia 29 czerwca 2020 r. w sprawie wpływu pandemii COVID-19 na sektor sportu i odbudowy tego sektora wzywa się państwa członkowskie, by propagowały współpracę międzysektorową i konsultacje w obszarach istotnych dla sportu na wszystkich poziomach, w tym z ruchem sportowym, sektorem działalności gospodarczej w dziedzinie sportu i innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami, by skutecznie stawiać czoła wyzwaniom, z którymi mierzy się sektor sportu z powodu pandemii COVID-19, i wzmacniać pozycję sportu w społeczeństwie (8).

7.

W planie prac Unii Europejskiej w dziedzinie sportu na lata 2017–2020 uznano, że sport odgrywa pozytywną rolę we współpracy międzysektorowej na poziomie UE i w związku z tym przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i do właściwego radzenia sobie z ogólnymi wyzwaniami społeczno-gospodarczymi i w zakresie bezpieczeństwa, przed jakimi stoi UE (9).

8.

W opracowanej przez Radę Europy Europejskiej Karcie Sportu podkreśla się znaczenie koordynacji między różnymi obszarami polityki w celu zapewnienia, by sport stanowił integralną część rozwoju społeczno-kulturowego (10).

9.

Oenzetowska Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 uznaje sport za ważny bodziec zrównoważonego rozwoju i uznaje też jego rosnący udział w, między innymi, ochronie zdrowia, edukacji i realizacji celów integracji społecznej (11).

10.

Sport i aktywność fizyczna, jeżeli praktykowane odpowiedzialnie i w sposób dostosowany do indywidualnych cech danej osoby, sprzyjają zdrowiu i dobrostanowi osób ze wszystkich grup wiekowych, a jednocześnie przyczyniają się do zmniejszenia obciążenia systemu opieki zdrowotnej (12).

11.

Uprawianie sportu w ramach społeczności, zwłaszcza w klubach sportowych, może zwiększyć spójność społeczną i udział w życiu społecznym, a tym samym promować integrację i włączenie społeczne.

12.

Wolontariat w dziedzinie sportu umożliwia nabywanie dodatkowych umiejętności i aktywnie przyczynia się do rozwoju społeczności lokalnych.

13.

Aktywność fizyczna w postaci chodzenia i jazdy na rowerze jest w dziedzinie transportu ważnym elementem ochrony środowiska i klimatu.

14.

Według najnowszych badań statystycznych w szeregu państw członkowskich odnotowuje się stagnację a nawet spadki, jeśli chodzi o odsetek osób uprawiających sport lub aktywność fizyczną (13).

15.

Ponadto wydaje się, że organizacjom sportowym coraz trudniej przyciągać do podejmowania pracy wolontariackiej, szczególnie do wolontariatu długoterminowego, w klubach sportowych.

16.

Pandemia COVID-19 oraz wynikające z niej środki i ograniczenia wprowadzone w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się wirusa mocno wpłynęły na uprawianie sportu i aktywność fizyczną, zwłaszcza w zakresie sportu zespołowego i zorganizowanego w ośrodkach sportowych.

17.

Sport i aktywność fizyczna to coś więcej niż spędzanie wolnego czasu. Ze względu na ich pozytywny wpływ (14) promowanie tych form aktywności wśród wszystkich obywateli leży w interesie publicznym.

18.

Warunki lokalne mają znaczny wpływ na decyzje poszczególnych osób, by prowadzić aktywny i zdrowy tryb życia oraz by angażować się w wolontariat sportowy. Szczególnie ważny jest przystępny cenowo i łatwy dostęp do sportu, a także do obiektów sportowych i przestrzeni publicznych, które zachęcają do aktywności fizycznej w bezpiecznym środowisku. Tak samo ważna jest zrównoważona infrastruktura transportowa i planowanie przestrzeni miejskich z uwzględnieniem potrzeb pieszych i rowerzystów oraz z myślą o zapewnieniu im bezpiecznego otoczenia.

19.

Takie warunki lokalne poprawiają ogólną jakość życia w danej gminie lub regionie, a tym samym zwiększają również ich konkurencyjność i atrakcyjność. Pozytywne skutki wykraczają zatem poza dziedzinę sportu i aktywności fizycznej.

20.

Sport i aktywność fizyczna mają liczne powiązania z innymi sektorami polityki takimi jak edukacja, zdrowie, młodzież, sprawy społeczne, infrastruktura, przestrzeń publiczna (np. parki), rozwój obszarów miejskich i wiejskich, transport, środowisko, badania naukowe, innowacje, cyfryzacja, kultura, gospodarka, zatrudnienie, turystyka i współpraca międzynarodowa, w tym powiązania z instrumentami finansowania z tych sektorów.

21.

Współpraca międzysektorowa może odegrać ważną rolę w tworzeniu lub optymalizowaniu warunków aktywnego i zdrowego stylu życia, a tym samym w aktywowaniu pozytywnego społecznego potencjału sportu i aktywności fizycznej oraz stymulowaniu innowacji i gospodarczego wymiaru sportu. Skoordynowane działania na wielu szczeblach mogą być bardziej skuteczne niż pojedyncze interwencje.

22.

Przy zaangażowaniu sektora sportu współpraca międzysektorowa może zwiększyć pozytywny wpływ, jaki sport i aktywność fizyczna mogą wywierać na inne sektory polityki (15).

23.

Realizując swoje cele, różne podmioty sektora sportu (16) mogą wnosić przy tym istotny wkład w powodzenie współpracy międzysektorowej i osiąganie ogólnych celów politycznych na swoich odnośnych szczeblach funkcjonowania (17).

24.

Długofalowy sukces takiej współpracy międzysektorowej zależy również od promocji i wsparcia ze strony decydentów politycznych i administracyjnych, a więc ostatecznie opiera się na wspólnych korzyściach dla wszystkich zaangażowanych interesariuszy i ich celach polityki sektorowej.

25.

W stosownych przypadkach opracowywały, wraz z odpowiednimi interesariuszami, wspólne strategie jasno określające podział obowiązków i mające na celu zwiększenie udziału obywateli w sporcie i aktywności fizycznej w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej i monitorowały realizowanie tych strategii, ze zwróceniem szczególnej uwagi na współpracę międzysektorową.

26.

W stosownych przypadkach określiły na wszystkich szczeblach, które obszary polityki i administracji są istotne dla sportu i aktywności fizycznej, i zachęcały decydentów sektorowych, by zwracali większą uwagę na korzyści, jakie w kontekście realizacji ich odnośnych strategii mogą generować sport i aktywność fizyczna.

27.

Promowały długoterminową współpracę międzysektorową na różnych szczeblach i zachęcały do niej, m.in. poprzez dzielenie się najlepszymi praktykami, oraz ułatwiały i wspierały tę współpracę za pomocą odpowiednich środków.

28.

Angażowały we współpracę międzysektorową, w stosownych przypadkach, wszystkich interesariuszy z sektora sportu, zwłaszcza ruch sportowy.

29.

Informowały interesariuszy o odpowiednich unijnych programach finansowania wspierających projekty międzysektorowe związane ze sportem i aktywnością fizyczną i korzystały z takich programów w stosownych przypadkach (18).

30.

Promowała współpracę międzysektorową na rzecz sportu, aktywności fizycznej i spójności społecznej poprzez odpowiednie inicjatywy (19) i wspierała wymianę najlepszych praktyk w tej dziedzinie, w stosownych przypadkach angażując sieć punktów kontaktowych ds. prozdrowotnej aktywności fizycznej (20).

31.

Organizowała spotkania z przedstawicielami sektora sportu i innymi odpowiednimi interesariuszami, by określać, dokumentować i monitorować wspólne cele i strategie na szczeblu europejskim w celu zwiększenia udziału obywateli w sporcie i aktywności fizycznej w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej, i by w ramach tych czynności szczególną uwagę zwracała na współpracę międzysektorową.

32.

Rozważyła wspieranie podejścia międzysektorowego przy promowaniu projektów dotyczących sportu i aktywności fizycznej w ramach wdrażania odpowiednich unijnych programów finansowania.

33.

Informowała państwa członkowskie, ruch sportowy i innych odpowiednich interesariuszy o odpowiednich unijnych programach i inicjatywach w zakresie finansowania, które można wykorzystać do wspierania międzysektorowych projektów dotyczących sportu i aktywności fizycznej oraz do promowania zdrowego stylu życia.

34.

Identyfikowała obszary polityki i administracji na szczeblu UE, które są istotne dla sportu i aktywności fizycznej i zachęcała do zwracania większej uwagi na pozytywny wpływ sportu i aktywności fizycznej przy opracowywaniu planów i programów w innych sektorach polityki oraz do częstszego uwzględniania tego pozytywnego wpływu w zakresie osiągania ogólnych celów politycznych UE.

35.

Przyczyniała się do lepszego poznania tego sektora na przykład poprzez przeprowadzanie badań i analiz naukowych na potwierdzenie pozytywnego wpływu sportu i aktywności fizycznej, w tym wskazujących na korzyści finansowe, jakie sport i aktywność fizyczna mogą przynosić innym sektorom.

36.

Aktywnie angażowali się w rozwijanie strategii na rzecz zwiększenia udziału obywateli w sporcie i aktywności fizycznej.

37.

Rozważyli włączenie się do jednej z inicjatyw w ramach współpracy międzysektorowej na wszystkich szczeblach, by propagować istotną rolę, jaką sport i aktywność fizyczna mogą odgrywać w prowadzeniu zdrowego trybu życia, w rozwoju osobistym i społecznym, spójności społecznej i integracji społecznej.