Umowa o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Koreą Południową została podpisana w dniu 6 października 2010 r. i zawarta w 2015 r. poprzez przyjęcie decyzji Rady 2015/2169 w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony („decyzja”). Protokół w sprawie współpracy kulturalnej (zwany dalej protokołem), który został zawarty przez Strony w ramach umowy o wolnym handlu, określił ramy dla współpracy Stron w celu ułatwienia wymiany związanej z działalnością kulturalną oraz wymiany dóbr i usług w dziedzinie kultury, w tym w sektorze audiowizualnym, a także w celu poprawy warunków zarządzania taką wymianą.

Ramy te pierwotnie ustanowiono na trzy lata (od 1 lipca 2011 r. do 30 czerwca 2014 r.). Na kolejne trzy lata (do 30 czerwca 2017 r.) przedłużono je decyzją wykonawczą Rady 2014/226/UE dotyczącą przedłużenia okresu obowiązywania uprawnienia dotyczącego koprodukcji audiowizualnej przewidzianego w art. 5 Protokołu w sprawie współpracy kulturalnej do Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony. Obecnie proponuje się przedłużenie obowiązywania uprawnienia na kolejne trzy lata.

Podpisując protokół, Strony ustaliły zgodnie ze swoim prawodawstwem, między innymi, że w odniesieniu do koprodukcji audiowizualnych przyznają producentom Strony UE i Korei uprawnienia do korzystania z odpowiednich systemów promowania lokalnych/regionalnych treści kulturowych pod pewnymi szczególnymi warunkami.

Takie koprodukcje mogą być uważane za utwory europejskie na obszarze UE i za utwory koreańskie na terytorium Korei, o ile spełniają postanowienia art. 5 protokołu (zob. w szczególności ust. 8 lit. a)–c)).

Podprogram MEDIA w ramach programu „Kreatywna Europa” wspiera rozwój i rozpowszechnianie europejskich utworów audiowizualnych pochodzących z uczestniczących w nim europejskich krajów. Beneficjenci z państw trzecich mogą uczestniczyć w ramach niektórych systemów, jeśli spełnione są pewne warunki.

Niektóre systemy przyczyniają się do tworzenia warunków korzystnych dla koprodukcji, w szczególności systemy szkoleń i dostępu do rynku finansujące targi, spotkania i warsztaty umożliwiające tworzenie sieci kontaktów, także z udziałem Korei. Ponadto system międzynarodowej koprodukcji ułatwia współpracę europejskim i międzynarodowym partnerom koprodukcji, w tym z Korei, oraz zapewnia pośrednie wsparcie dla utworów audiowizualnych realizowanych w koprodukcji przez międzynarodowe fundusze koprodukcyjne.

Protokół w sprawie współpracy kulturalnej został zawarty przez UE i Koreę w 2015 r. w ramach umowy o wolnym handlu. Był on w szczególności postrzegany jako instrument promujący Konwencję Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego.

Obowiązujące uprawnienie przewiduje wspieranie koprodukcji przez grupy krajowych systemów i funduszy na rzecz produkcji audiowizualnych. Uprawnienie pozwala również kwalifikować utwory powstałe w koprodukcji jako utwory europejskie objęte zakresem definicji utworów europejskich zawartej w art. 1 lit. n) ppkt (ii) dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych (AVMSD).

W art. 5 protokołu określono procedurę przedłużania okresu obowiązywania uprawnienia. Stosowne kroki zostały podjęte.

Art. 5 ust. 8 protokołu stanowi, że jeśli zapadnie decyzja o przedłużeniu uprawnienia, jego obowiązywanie może zostać przedłużone o kolejny okres trzech lat, a następnie będzie automatycznie przedłużane na kolejne okresy tej samej długości, chyba że jedna ze Stron wypowie uprawnienie w drodze pisemnego zawiadomienia na co najmniej trzy miesiące przed upływem okresu obowiązywania. Koprodukcje, nad którymi pracowano przed wypowiedzeniem uprawnienia, będą mogły w dalszym ciągu korzystać z odpowiednich systemów promowania lokalnych/regionalnych treści kulturowych.

Biorąc pod uwagę szczególne okoliczności i polityczną wrażliwość współpracy w tej dziedzinie, należy przedstawić wniosek w sprawie decyzji Rady w sprawie przedłużenia obowiązywania uprawnienia. Wniosek taki powinien być oparty na art. 218 ust. 6 TFUE, ponieważ dotyczy on przedłużenia stosowania części umowy międzynarodowej. Zasady dotyczące sposobu podejmowania decyzji przez instytucje UE są ustanowione w Traktatach i nie leżą w gestii państw członkowskich ani samych instytucji. Decyzje Rady dotyczące zawarcia umów międzynarodowych nie mogą wprowadzać odstępstwa od Traktatów w odniesieniu do procedury przedłużania obowiązywania zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych, których dotyczą.

Drugie przedłużenie obowiązywania uprawnienia będzie stanowić szansę dla europejskiego przemysłu audiowizualnego na utrzymanie swojej obecności na rynku i dalsze zwiększanie udziału w rynku, doświadczenia i wiedzy na rynku koreańskim, który szybko rośnie.

Chociaż niektóre państwa członkowskie z powodzeniem podejmowały koprodukcje audiowizualne na zasadzie dwustronnej, wiele innych państw ich jeszcze nie podjęło i w związku z tym uprawnienie na szczeblu UE nadal umożliwia udział większej liczby państw.

Komisja Europejska ma ograniczone kompetencje w zakresie produkcji filmów, ponieważ zajmują się tym krajowe fundusze filmowe, także w odniesieniu do koprodukcji międzynarodowych. Dlatego, aby wdrożyć protokół w praktyce, konieczne będzie większe zaangażowanie krajowych funduszy filmowych.

Badania i dane Europejskiego Obserwatorium Audiowizualnego wykazały, że koprodukcje prowadzą do zwiększenia liczby odbiorców. Od 2009 r. filmy z UE osiągnęły w Korei (w kinach) pięcioprocentowy udział w rynku pod względem liczby odbiorców i dwudziestoprocentowy pod względem liczby premier. Filmy koreańskie w UE osiągnęły jednoprocentowy udział pod względem liczby odbiorców i dwuprocentowy pod względem liczby premier. W związku z tym realizacja uprawnienia dotyczącego koprodukcji pomogłaby zwiększyć udział rynkowy w czasie, gdy rynek ten rośnie (łączna liczba widzów w Korei wzrosła o 41 % od 2011 r.).

Wydaje się, że niewdrożenie do tej pory protokołu wynika z braku konkretnych informacji na temat zachęt dostępnych w odniesieniu do koprodukcji na szczeblu krajowym. W związku z tym należy podjąć ukierunkowane działania (obejmujące dostęp do finansowania, szkoleń i tworzenia sieci kontaktów) zarówno na poziomie europejskim, jak i krajowym.

Również sukces w zakresie dwustronnych koprodukcji pokazuje, że istnieje potencjał i możliwości, by zrobić więcej. W dyskusjach wstępnych w Grupie Roboczej ds. Audiowizualnych państwa członkowskie wskazały, że są skłonne do współpracy na szczeblu europejskim w celu wspierania koprodukcji realizowanych w ramach protokołu europejskiego, czerpiąc z najlepszych praktyk na szczeblu dwustronnym.

Przedłużenie obowiązywania uprawnienia jest niezbędne, aby umożliwić podjęcie tych działań.

. Jakakolwiek wyraźna decyzja dotycząca uprawnienia wymaga decyzji Rady na podstawie art. 218 ust. 6 TFUE, ponieważ chodzi tu o przedłużenie stosowania części umowy międzynarodowej.

Nie dotyczy.

Protokół przewidywał, że każda ze Stron utworzy Wewnętrzną Grupę Doradczą składającą się z przedstawicieli sektora kulturalnego i audiowizualnego działających w obszarach objętych tym protokołem. Posiedzenie Wewnętrznej Grupy Doradczej UE odbyło się w dniu 5 września 2016 r. w Brukseli i miało na celu dokonanie oceny wyników realizacji uprawnienia pod względem zwiększania różnorodności kulturowej i wzajemnie korzystnej współpracy dotyczącej utworów powstających w koprodukcji.

Wewnętrzna Grupa Doradcza odnotowała brak koprodukcji audiowizualnych UE-Korea zgodnych z warunkami określonymi w protokole, ale uzgodniła, że protokół jest niemniej jednak potencjalnie użytecznym instrumentem. Grupa odniosła się pozytywnie do przedłużenia obowiązywania uprawnienia dotyczącego koprodukcji UE-Korea, choć zgłoszono pewne zastrzeżenia co do jego wartości dodanej w praktyce, którą należy wyjaśnić podmiotom. Komisja rozpowszechniła ogólne informacje na temat protokołu, ale potrzebne są bardziej operacyjne i szczegółowe informacje dla specjalistów. Wewnętrzna Grupa Doradcza doszła również do wniosku, że należy promować protokół na poziomie branży oraz na szczeblu państwowym i unijnym, aby podkreślać płynące z niego korzyści.

W dniu 3 października 2016 r. na posiedzeniu Komitetu ds. Kultury Rady Unii Europejskiej omówiono z państwami członkowskimi UE kwestię uprawnienia odnoszącego się do koprodukcji audiowizualnych. Państwa członkowskie zasygnalizowały chęć do zwiększenia współpracy na szczeblu europejskim w celu wspierania koprodukcji.

To właśnie w wyniku konsultacji z państwami członkowskimi oraz w świetle opinii Wewnętrznej Grupy Doradczej wzywa się obecnie Komisję do wystąpienia o przedłużenie okresu obowiązywania uprawnienia.

Odniesiono się do badań i danych Europejskiego Obserwatorium Audiowizualnego dotyczących koprodukcji.

•    Ocena skutków

Nie dotyczy.

Nie dotyczy.

Nie dotyczy.

Brak.

Komisja będzie stale monitorować realizację uprawnienia dotyczącego koprodukcji audiowizualnych w oparciu o dane pochodzące od branży i Europejskiego Obserwatorium Audiowizualnego, w szczególności jeśli chodzi o sektor produkcji animowanych.

Raz w roku w ramach Komitetu ds. Współpracy Kulturalnej przedstawiciele Unii Europejskiej i jej państw członkowskich będą się spotykać z przedstawicielami Republiki Korei w celu monitorowania postępów i omawiania wyzwań i szans.

Nie dotyczy.

Obowiązywanie uprawnienia zostanie przedłużone na kolejne trzy lata, do czerwca 2020 r. Uprawnienie określono w art. 5 protokołu w następujący sposób:

Do celów niniejszego protokołu koprodukcja oznacza utwór audiowizualny wyprodukowany przez producentów zarówno Korei, jak i Strony UE, w który ci producenci zainwestowali zgodnie z warunkami niniejszego protokołu.

Strony zachęcają do negocjowania nowych i wdrażania obowiązujących umów o koprodukcji między państwem członkowskim lub kilkoma państwami członkowskimi Unii Europejskiej a Koreą. Strony ponownie potwierdzają, że państwa członkowskie Unii Europejskiej i Korea mogą przyznawać na rzecz powstałych w koprodukcji utworów audiowizualnych świadczenia finansowe określone w odpowiednich obowiązujących lub przyszłych dwustronnych umowach o koprodukcji, których stronami są państwo członkowskie lub kilka państw członkowskich Unii Europejskiej i Korea.

Strony, zgodnie ze swym prawodawstwem, ułatwiają koprodukcje podejmowane przez producentów ze Strony UE i z Korei, w tym poprzez umożliwienie korzystania przez koprodukcje z odpowiednich systemów promowania lokalnych i regionalnych treści kulturowych.

Powstałe w koprodukcji utwory audiowizualne mogą korzystać z systemu Strony UE na rzecz promowania lokalnych i regionalnych treści kulturowych w drodze uznania ich za utwory europejskie zgodnie z art. 1 lit. n) ppkt (i) dyrektywy 89/552/EWG zmienionej dyrektywą 2007/65/WE lub kolejnymi zmianami do celów przewidzianych w art. 4 ust. 1 i art. 3i ust. 1 dyrektywy 89/552/EWG zmienionej dyrektywą 2007/65/WE lub jej kolejnymi zmianami wymogów dotyczących promocji utworów audiowizualnych.

Powstałe w koprodukcji utwory audiowizualne mogą korzystać z koreańskich systemów promowania lokalnych i regionalnych treści kulturowych, o których mowa w ust. 3, w drodze uznania ich za utwory koreańskie do celów art. 40 Promotion of Motion Pictures and Video Products Act (ustawy o promocji filmów i produktów wideo) (ustawa nr 9676 z dnia 21 maja 2009 r.) lub jej kolejnych zmienionych wersji, oraz art. 71 Broadcasting Act (ustawy o nadawaniu programów radiowo-telewizyjnych) (ustawa nr 9280 z dnia 31 grudnia 2008 r.) lub jej kolejnych zmienionych wersji, oraz „Notice on Programming Ratio” (zawiadomienia o proporcjach programów) (zawiadomienie Koreańskiej Komisji Telekomunikacyjnej nr 2008-135 z dnia 31 grudnia 2008 r.) lub jego kolejnych zmienionych wersji.

Dotyczące koprodukcji uprawnienie do korzystania z odpowiednich systemów promowania lokalnych i regionalnych treści kulturowych przyznaje się pod następującymi warunkami:

a) powstałe w koprodukcji utwory audiowizualne są realizowane przez przedsiębiorstwa, które są i pozostają własnością, bezpośrednio lub poprzez udział większościowy, odpowiednio, państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Korei lub, odpowiednio, obywateli państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub obywateli Korei;

b) dyrektorzy lub kierownicy reprezentujący przedsiębiorstwa zaangażowane w koprodukcję są obywatelami, odpowiednio, państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Korei i mogą wykazać się stałym adresem zamieszkania na terytorium tychże państw;

c) dla każdego innego niż utwór animowany utworu audiowizualnego powstającego w koprodukcji wymagany jest udział producentów z dwóch państw członkowskich Unii Europejskiej. W odniesieniu do utworów animowanych wymagany jest udział producentów z trzech państw członkowskich Unii Europejskiej. Część wkładu finansowego przypadająca na producenta lub producentów z każdego państwa członkowskiego Unii Europejskiej wynosi co najmniej 10 procent;

d) minimalny wkład finansowy na rzecz powstałego w koprodukcji utworu audiowizualnego innego niż utwór animowany, wniesiony odpowiednio przez producentów ze Strony UE (ujętych łącznie) i producentów z Korei (ujętych łącznie), nie może być niższy niż 30 procent całkowitych kosztów produkcji utworu audiowizualnego. W odniesieniu do utworów animowanych wkład ten nie może być niższy niż 35 procent całkowitych kosztów produkcji;

e) wkład producentów każdej ze Stron (ujętych łącznie) obejmuje rzeczywisty udział techniczny i artystyczny, a między wkładami obu Stron zapewnia się równowagę. W szczególności, w przypadku powstałych w koprodukcji utworów audiowizualnych innych niż utwory animowane, techniczny i artystyczny wkład producentów każdej ze Stron (ujętych łącznie) nie różni się o więcej niż 20 punktów procentowych od ich wkładu finansowego, a w żadnym razie nie może stanowić więcej niż 70 procent łącznego wkładu. W odniesieniu do utworów animowanych techniczny i artystyczny wkład producentów każdej ze Stron (ujętych łącznie) nie różni się o więcej niż 10 punktów procentowych od ich wkładu finansowego, a w każdym razie nie może stanowić więcej niż 65 procent łącznego wkładu;

f) udział producentów z państw trzecich, które ratyfikowały konwencję UNESCO, w powstałym w koprodukcji utworze audiowizualnym dopuszcza się, w miarę możliwości, w stopniu nieprzekraczającym 20 procent całkowitych kosztów produkcji lub wkładu technicznego i artystycznego w utwór audiowizualny.

Celem tych warunków jest zapewnienie europejskiego charakteru koprodukcji, poprzez udział co najmniej dwóch państw członkowskich, oraz zapewnienie odpowiedniej równowagi kosztów i korzyści koprodukcji dla jej stron. W związku z tym istnieje minimalny wkład finansowy dla stron, a wkład techniczny i artystyczny, na który składa się udział pracowników i który w związku z tym reprezentuje możliwości zatrudnienia, nie powinien być o 10 % większy od wkładu finansowego. W odniesieniu do utworów animowanych wymogi są wyższe ze względu na wrażliwość tego sektora, który wymaga większego wkładu technicznego i w którym różnice kosztów między UE a Koreą mogłyby być bardziej znaczące.

Strony ponownie potwierdzają, że w ramach dotyczącego koprodukcji uprawnienia do korzystania z odpowiednich systemów Stron na rzecz promowania lokalnych i regionalnych treści kulturowych zapewnia się wzajemne korzyści, oraz że koprodukcjom spełniającym określone kryteria przyznaje się status utworów europejskich (względnie: koreańskich) bez żadnych dodatkowych warunków.

Dotyczące koprodukcji uprawnienie do korzystania z odpowiednich systemów promowania lokalnych i regionalnych treści kulturowych ustanawia się na okres trzech lat.