SPIS TREŚCI

1............ WPROWADZENIE.. 3

2............ OGÓLNA OCENA WYKONANIA EFR.. 3

2.1......... Realizacja finansowa przez państwa członkowskie. 4

2.2......... Główne obszary interwencji EFR.. 4

2.3......... Zmiana rozporządzenia w sprawie EFR.. 5

2.4......... Działania następcze w odniesieniu do sprawozdania specjalnego Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. 6

2.5......... Audyt wykonania rozporządzenia dotyczącego paliwa. 6

2.6......... Wykonanie budżetu przez Komisję. 6

2.7......... Wykorzystanie pomocy technicznej przez państwa członkowskie. 7

2.8......... Wykorzystanie pomocy technicznej przez Komisję. 7

2.8.1...... Technologie informacyjne. 7

2.8.2...... Jednostka Wsparcia Europejskiej Sieci Obszarów Rybackich (FARNET) 7

2.8.3...... Konferencje. 7

2.8.4...... Działania komunikacyjne. 7

2.8.5...... Badania. 8

2.8.6...... Pracownicy zatrudnieni na czas określony. 8

2.9......... Koordynacja EFR z funduszami strukturalnymi i z Europejskim Funduszem Rolnym na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) 8

3............ OCENA WYKONANIA EFR W PODZIALE NA OSIE.. 8

3.1......... Oś 1 – Dostosowanie floty rybackiej UE.. 8

3.1.1...... Trwałe zaprzestanie działalności połowowej (art. 23 rozporządzenia w sprawie EFR) 9

3.1.2...... Tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej (art. 24 rozporządzenia w sprawie EFR) 10

3.1.3...... Inwestycje na statkach rybackich i selektywność (art. 25 rozporządzenia w sprawie EFR) 11

3.2......... Oś priorytetowa 2 – Akwakultura i przetwórstwo. 11

3.2.1...... Akwakultura. 11

3.2.2...... Przetwórstwo. 12

3.3......... Oś 3 – Projekty pilotażowe (art. 41 rozporządzenia w sprawie EFR) 12

3.4......... Oś 4 – Zrównoważony rozwój obszarów rybackich. 13

4............ REALIZACJA FINANSOWA EFR PRZEZ KOMISJĘ W REGIONACH OBJĘTYCH I NIEOBJĘTYCH CELEM KONWERGENCJI. 14

SPRAWOZDANIE KOMISJI

SZÓSTE SPRAWOZDANIE ROCZNE Z WYKONANIA EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU RYBACKIEGO (2012 R.)

1.           WPROWADZENIE

Niniejsze sprawozdanie spełnia wymóg określony w art. 68 rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego[1] (EFR), zgodnie z którym co roku Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu oraz Komitetowi Regionów sprawozdania z faktycznego wykonania EFR za poprzedni rok. Sprawozdanie oparte jest na dokonanej przez Komisję analizie i ocenie sprawozdań rocznych państw członkowskich oraz na innych dostępnych informacjach.

Składa się ono z dwóch głównych części. W pierwszej części przedstawiono ogólną ocenę wykonania EFR przez państwa członkowskie i przez Komisję w 2012 r. Uwzględniono w niej także istotne tendencje na podstawie danych dostarczonych przez państwa członkowskie w odpowiedzi na wezwania do udzielenia informacji skierowane przez Komisję zgodnie z art. 40 rozporządzenia wykonawczego do rozporządzenia w sprawie EFR[2].

W drugiej części przedstawiono bardziej szczegółową ocenę wykonania kluczowych środków w ramach różnych osi priorytetowych EFR. W przypadku osi 1 skoncentrowano się na trwałym zaprzestaniu działalności połowowej (art. 23 rozporządzenia w sprawie EFR), tymczasowym zaprzestaniu działalności połowowej (art. 24 rozporządzenia w sprawie EFR), inwestycjach na statkach rybackich i selektywności (art. 25 rozporządzenia w sprawie EFR), zwanych powszechnie „modernizacją statku”. O ile w odniesieniu do osi 2 ocena dotyczy tylko akwakultury i przetwórstwa, a w odniesieniu do osi 3 — projektów pilotażowych (art. 41 rozporządzenia w sprawie EFR), to w odniesieniu do osi 4 dotyczy ona wszystkich środków na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów rybackich.

2.           OGÓLNA OCENA WYKONANIA EFR

Dokumentem uzupełniającym niniejsze sprawozdanie jest dokument roboczy służb Komisji, w którym wykorzystano informacje pochodzące ze sprawozdań rocznych państw członkowskich z wykonania EFR, zawierających szczegółowe informacje na temat realizacji finansowej[3] w każdym państwie członkowskim.

Zebrane od państw członkowskich dane umożliwiają porównanie wykonania EFR w dwóch momentach: w dniu 31 lipca 2012 r. i w dniu 31 maja 2013 r.[4]. Stanowi to źródło przydatnych informacji na temat tendencji i struktur wykonywania EFR od 2007 r., w szczególności pod względem zobowiązań.

2.1.        Realizacja finansowa przez państwa członkowskie

Poświadczone płatności okresowe przesłane przez państwa członkowskie do końca grudnia 2012 r. wynosiły 41,4 % (1 776 515 076 EUR) całego przydziału EFR, co stanowi wzrost o 49,6 % (588 789 657 EUR) w porównaniu z grudniem 2011 r.

W dniu 31 lipca 2012 r. zobowiązania w ramach EFR wynosiły 2,42 mld EUR (56,31 % całego przydziału EFR). Oznacza to średnio 440,36 mln EUR/rok od 2007 r.

Od dnia 31 lipca 2012 r. do dnia 31 maja 2013 r. zobowiązania wzrosły o 476 mln EUR (8 % wzrost w stosunku do średniej rocznej) do 2,898 mld EUR (67,37 % całego przydziału EFR). Oznacza to 20 % wzrost przez okres dziesięciu miesięcy, co wskazuje na znaczne przyspieszenie wykonania. Przyspieszenie wynika w znacznym stopniu z momentu w czasie (zbliżający się koniec okresu programowania), ale można je także częściowo wyjaśnić dopłatami uzupełniającymi dla krajów uczestniczących w programach dostosowań finansowych (zob. sekcja 2.3. poniżej).

Krajowy wkład publiczny do dnia 31 lipca 2012 r. wynosił 1,58 mld EUR (287,27 mln EUR/rok). Ta sama wartość na dzień 31 maja 2013 r. wynosiła 1,729 mld EUR, co stanowi wzrost o 149 mln EUR w ciągu dziesięciu miesięcy. W porównaniu ze średnią roczną wartość ta pokazuje także spowolnienie wydatków krajowych, co jest spójne z okresem konsolidacji budżetowej, który trwa w wielu państwach członkowskich.

2.2.        Główne obszary interwencji EFR

W poniższej tabeli przedstawiono pięć najważniejszych środków (w ujęciu zobowiązań przypadających na środek) w lipcu 2012 r. i w maju 2013 r.

31 lipca 2012 r. || 31 maja 2013 r.

Trwałe zaprzestanie działalności połowowej (19,61 %) || Przetwórstwo (17,41 %)

Akwakultura (12,98 %) || Trwałe zaprzestanie działalności połowowej (17,25 %)

Przetwórstwo (12,79 %) || Akwakultura (14,83 %)

Porty rybackie (10,89 %) || Porty rybackie (11,46 %)

Tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej (7,67 %) || Tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej (7,40 %)

Tabela ta przedstawia istotne przetasowania zobowiązań w ramach EFR. W pierwszej połowie 2013 r. zmalało znaczenie środków dotyczących floty, takich jak trwałe i tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej w stosunku do przetwarzania inwestycji wspieranych z EFR. Trwałe zaprzestanie działalności połowowej zmalało prawie o 4 %; spowolnienie charakteryzowało także tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej. Akwakultura pozostaje również bardzo ważna. Warto także zauważyć niewielkie przyspieszenie w zakresie zobowiązań w obszarze osi 4 (7,2 % zobowiązań), które może świadczyć o początkach nadrabiania zaległości po powolnym okresie początkowym. Na stałym poziomie pozostaje znaczenie zobowiązań podjętych w ramach projektów infrastrukturalnych (porty rybackie).

Potwierdza to także tendencję do koncentracji w zakresie zobowiązań w ramach EFR. Do dnia 31 lipca 2012 r. pięć najważniejszych środków stanowiło 63,96 % wszystkich zobowiązań. Do dnia 31 maja 2013 r. stanowiły one 68,86 %, co odpowiada wzrostowi o 6,88 %.

W poniższej tabeli przedstawiono zmianę względnego znaczenia wszystkich zobowiązań przypadających na oś priorytetową, ze znacznym przyspieszeniem w zakresie zobowiązań w ramach osi 2, wynikającym z wyższych zobowiązań na wspieranie akwakultury i przetwórstwa.

Oś priorytetowa || 31 lipca 2012 r. || 31 maja 2013 r. || Zmiana

Oś 1 || 33,05 % || 30,42 % || ▼

Oś 2 || 28,96 % || 32,64 % || ▲

Oś 3 || 27,59 % || 27,38 % || ▼

Oś 4 || 7,1 % || 7,2 % || ▲

Oś 5 || 3,29 % || 2,42 % || ▼

W poniższej tabeli przedstawiono związek między zobowiązaniami i planowanymi wydatkami na okres programowania w podziale na osie priorytetowe. Do dnia 31 lipca 2012 r. oś 1 była najbardziej zaawansowana. Do dnia 31 maja 2013 r. bardziej istotna stała się oś 2. Przyspieszenie wydatków na środki w ramach osi 2 (+21 punktów procentowych) znacznie przekracza ogólne wykorzystanie EFR. Znaczny wzrost występuje także w ramach osi 3. Dane dotyczące osi 4 potwierdzają pozytywną zmianę. Jest to jednak nadal znacznie poniżej ogólnego wykorzystania EFR, mimo zmniejszenia różnicy.

Oś priorytetowa || 31 lipca 2012 r. || 31 maja 2013 r. || Zmiana (w punktach procentowych)

Oś 1 || 67,24 % || 74,36 % || ∆

Oś 2 || 56,6 % || 77,47 % || ▲▲▲

Oś 3 || 57,8 % || 67,31 % || ▲

Oś 4 || 28 % || 44,60 % || ▲▲

Oś 5 || 44,04 % || 44,60 % || ▬

2.3.        Zmiana rozporządzenia w sprawie EFR

W kwietniu 2012 r. rozporządzenie w sprawie EFR zostało zmienione, aby umożliwić wdrożenie niektórych przepisów finansowych tym państwom członkowskim, które doświadczają lub mogą doświadczyć poważnych trudności w zakresie ich stabilności finansowej[5]. Zgodnie ze wspomnianą zmianą Portugalia wystąpiła z wnioskiem o wyższą kwotę odpowiadającą kwocie obliczonej przez dodanie 10 punktów procentowych do poziomu współfinansowania stosowanego do każdej osi priorytetowej (dopłaty uzupełniające) w przypadku nowo zadeklarowanych wydatków na płatności okresowe. Komisja przyjęła wniosek i wypłaciła jedną dopłatę uzupełniającą z EFR wraz z ostatnią płatnością za 2012 r. na kwotę 3 886 540,26 EUR dla regionów objętych celem konwergencji i 545 056,63 EUR dla regionów nieobjętych celem konwergencji. Po wystąpieniu z podobnym wnioskiem o zastosowanie nowych przepisów Grecja otrzymała dodatkową łączną kwotę 8 481 762,10 EUR, z czego 8 069 045,80 EUR dla regionów objętych celem konwergencji, a 412 716,30 EUR dla regionów nieobjętych celem konwergencji. Rumunia wystąpiła także z wnioskiem o zastosowanie wyższej kwoty odpowiadającej kwocie obliczonej przez dodanie 10 punktów procentowych do poziomu współfinansowania w przypadku nowo zadeklarowanych wydatków na płatności okresowe. W 2012 r. nie dokonano jednak płatności okresowych.

2.4.        Działania następcze w odniesieniu do sprawozdania specjalnego Europejskiego Trybunału Obrachunkowego

Działania następcze w odniesieniu do sprawozdania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego[6], dotyczącego środków objętych art. 25 ust. 2 rozporządzenia w sprawie EFR, obejmowały wytyczne wysłane przez Komisję do państw członkowskich w grudniu 2011 r., dotyczące interpretacji art. 25 ust. 2, w której rozróżniono inwestycje, które nie zwiększają zdolności statków do prowadzenia połowów ryb, i inwestycje, które ją zwiększają. Na podstawie tych wytycznych państwa członkowskie dokonały przeglądu wszystkich projektów i większość z nich uchyliła niekwalifikowalne wydatki. Ponadto, w stosownych przypadkach, państwa członkowskie zmieniły odnośne kryteria wyboru, aby zapewnić przeprowadzanie oceny ex ante wszystkich inwestycji na statkach rybackich. Uzupełnieniem była deklaracja beneficjenta poświadczająca, że projekt nie przyczyni się do zwiększenia zdolności statku do prowadzenia połowów ryb i oświadczenie odpowiedzialnej instytucji pośredniczącej (niekiedy z udziałem niezależnego eksperta) mające na celu zapewnienie, że planowana inwestycja nie zwiększyła zdolności statku do prowadzenia połowów ryb.

2.5.        Audyt wykonania rozporządzenia dotyczącego paliwa

Audyt wykonania rozporządzenia dotyczącego paliwa (rozporządzenie Rady (WE) nr 744/2008) wskazywał na istnienie braków w krajowych systemach zarządzania i kontroli. Komisja zapewniła należytą analizę wspomnianych braków przez odpowiednie organy krajowe. W stosownych przypadkach wzmocniono środki wprowadzone na poziomie krajowym w celu sprawdzenia kwalifikowalności środków, w szczególności w odniesieniu do właściwej weryfikacji liczby dni na morzu w ramach trwałego zaprzestania działalności połowowej lub środki mające na celu sprawdzenie, czy statki pozostają nieaktywne w okresach tymczasowego zaprzestania działalności połowowej. Ponadto Komisja przeanalizowała, a państwa członkowskie zmieniły, w stosownych przypadkach, metodę wykorzystywaną do sprawdzania zgodności z określonymi wymogami rozporządzenia, takimi jak wymogi określone w art. 12 ust. 3 rozporządzenia 744/2008 i związane z wymogiem, aby koszty energii stanowiły co najmniej 30 % całości kosztów produkcji.

2.6.        Wykonanie budżetu przez Komisję

Jeśli chodzi o zobowiązania roczne, w 2012 r. przydzielono 15,5 % (667 529 520 EUR) całkowitych środków na lata 2007-2013 (4 292 990 279 EUR), z czego 507 543 231 EUR przypadło na regiony objęte celem konwergencji, a 159 986 289 EUR na regiony nieobjęte celem konwergencji. Jeśli chodzi o płatności, w 2012 r. wypłacono 11,1 % (474 988 271,6 EUR) całkowitych środków, z czego 74,6 % na regiony objęte celem konwergencji (354 196 149,01 EUR), a 25,4 % na regiony nieobjęte celem konwergencji (120 792 122,59 EUR). Płatności te zostały dokonane w formie płatności okresowych. Szczegółowe informacje przedstawiono w załączniku 1 oraz w dokumencie roboczym służb Komisji towarzyszącym sprawozdaniu.

2.7.        Wykorzystanie pomocy technicznej przez państwa członkowskie

W 2012 r. kwoty z budżetu pomocy technicznej (oś 5) zostały rozdysponowane przez 21 państw członkowskich. Większe kwoty na pomoc techniczną przeznaczyły następujące państwa członkowskie: Niderlandy (58,3 % funduszy EFR przydzielonych w ramach osi 5), Słowenia (51,6 %), Zjednoczone Królestwo (51,2 %), Portugalia (38 %), Polska (15,75 %) i Hiszpania (10,9 %). Finansowane działania obejmowały wzmocnienie potencjału administracyjnego, rozwój technologii informacyjnych, działania promocyjne i informacyjne, a także wsparcie zarządzania programami operacyjnymi i ich realizacji.

2.8.        Wykorzystanie pomocy technicznej przez Komisję

W 2012 r. Komisja wykorzystała kwotę 2 892 347,69 EUR z budżetu pomocy technicznej na następujące działania:

2.8.1.     Technologie informacyjne

Komisja przeznaczyła kwotę 463 330,89 EUR na sprzęt komputerowy i usługi związane z utrzymaniem i rozwojem systemów informatycznych Komisji niezbędnych do wykonania EFR.

2.8.2.     Jednostka Wsparcia Europejskiej Sieci Obszarów Rybackich (FARNET)

Kwotę 1 890 841,80 EUR przeznaczono na Jednostkę Wsparcia Europejskiej Sieci Obszarów Rybackich (FARNET). W 2012 r. sieć FARNET odgrywała nadal ważną rolę, ułatwiając realizację osi 4 EFR poprzez udzielanie bieżącego wsparcia metodycznego i tematycznego instytucjom zarządzającym oraz lokalnym grupom działania w sektorze rybołówstwa (grupom FLAG). Zorganizowano dwa seminaria międzynarodowe: w czerwcu w Olhão (Portugalia) seminarium dotyczące zielonego wzrostu na obszarach rybackich oraz w październiku w Quiberon (Francja) seminarium dotyczące przygotowania lokalnych grup działania w sektorze rybołówstwa na następcę inicjatywy osi 4 (rozwój kierowany przez lokalną społeczność w ramach Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego). Opublikowano dwie dokumentacje techniczne i dwa czasopisma na te same tematy. Sieć FARNET przyczyniła się do wyeksponowania znaczenia osi 4 za pośrednictwem swojej strony internetowej, w tym konta na portalu społecznościowym, gromadzenia przykładów projektów dobrych praktyk i regularnie wydawanego biuletynu.

2.8.3.     Konferencje

W listopadzie 2012 r. Komisja zorganizowała w La Coruña (Hiszpania) konferencję poświęconą akwakulturze (49 505,67 EUR).

2.8.4.     Działania komunikacyjne

Komisja przeznaczyła kwotę 38 870,45 EUR na produkcję filmu wideo dotyczącego projektów w ramach osi 4 EFR, dostępnego na stronach internetowych EUROPA.

2.8.5.     Badania

W 2012 r. Komisja przeznaczyła kwotę 449 799,00 EUR na przeprowadzenie badania poświęconego „retrospektywnej ocenie złomowania i środków na rzecz tymczasowego zaprzestania działalności połowowej w ramach EFR”.

2.8.6.     Pracownicy zatrudnieni na czas określony

Komisja przeznaczyła kwotę 850 000 EUR na wynagrodzenia dla pracowników zatrudnionych na czas określony zajmujących się wykonaniem EFR, zwłaszcza w celu zapewnienia dostępności języków urzędowych UE.

2.9.        Koordynacja EFR z funduszami strukturalnymi i z Europejskim Funduszem Rolnym na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW)

Z programów operacyjnych wynika, że wszystkie państwa członkowskie są świadome potrzeby zapewnienia spójności i koordynacji z funduszami strukturalnymi jak również z EFRROW przy wdrażaniu EFR. Programy operacyjne dostarczają informacji na temat ustanowionych (lub będących w trakcie ustanawiania) w państwach członkowskich systemów mających na celu uniknięcie nakładania się pomocy, jak stanowi art. 6 rozporządzenia w sprawie EFR. W sprawozdaniach rocznych państw członkowskich z wykonania nie odnoszono się do podstawowych problemów związanych z koordynacją.

3.           OCENA WYKONANIA EFR W PODZIALE NA OSIE

3.1.        Oś 1 – Dostosowanie floty rybackiej UE

Najświeższe dane z państw członkowskich UE, opublikowane w rocznym sprawozdaniu gospodarczym dotyczącym flot UE z 2013 r., wskazują, że w 2011 r. flota UE dokonała wyładunku 4,7 mln ton owoców morza o wartości 6,3 mld EUR. Wyładunek floty rybackiej UE w 2011 r. był mniejszy w porównaniu z 2010 r. pod względem ilości, ale osiągnął większą wartość. We flocie rybackiej UE trwała nadal konsolidacja i powolne ożywienie gospodarcze zapoczątkowane w ostatnich kilku latach. Pomimo to oszacowano, że około 45 % segmentów floty odnotowało straty, pozostawiając możliwość dalszego dostosowania[7].

Chociaż liczba dni na morzu wykorzystana przez flotę UE w latach 2008-2011 wzrosła o prawie 8 %, całkowite zużycie paliwa w tym samym okresie zmalało o 7,7 %, co sugeruje, że flota UE staje się bardziej paliwooszczędna, szukając sposobów ograniczenia zużycia paliwa, takich jak dostosowanie działań połowowych i zmiana narzędzi połowowych, aby złagodzić skutki rosnących cen paliwa.

W 2011 r. łączna liczba rybaków zatrudnionych w ramach floty w UE zmalała o 6 % w porównaniu z 2010 r., natomiast średnie wynagrodzenie wzrosło o 8 %. W zależności od państwa członkowskiego i segmentu floty zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy jest na wysokim poziomie, w szczególności w przypadku łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego.

Niepotwierdzone dane w sprawozdaniu gospodarczym sugerują, że kilka środków finansowanych w ramach EFR, takich jak projekty pilotażowe, systemy certyfikacji i zmiany narzędzi połowowych na narzędzia charakteryzujące się mniejszym zużyciem paliwa, przyczyniło się do poprawy wyników gospodarczych kilku flot.

Łodziowe rybołówstwo przybrzeżne: ogólnie mówiąc, łodziowe rybołówstwo przybrzeżne osiąga lepsze wyniki niż floty złożone z większych statków. W segmencie łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego zatrudnionych jest 40 % rybaków i chociaż łącznie jego pojemność brutto i wyładunki według masy stanowią tylko 6 %, jego udział wynosił 15 % wartości wyładunków i 20 % zysków netto i wartości dodanej brutto (WDB). W porównaniu z resztą floty osiągnęło ono najwyższą WDB, jak również zyski brutto i netto wyrażone jako odsetek dochodu.

Tę pozytywną tendencję potwierdzają ustalenia niedawnego badania społeczno-gospodarczego, w ramach którego poddano analizie obszary przybrzeżne w Galicji, Szkocji, Bretanii i na Sycylii[8]. Wyłania się z niego ogólny obraz, zgodnie z którym łodziowe rybołówstwo przybrzeżne, ogólnie mówiąc, przynosi zyski. Ponieważ pracownicy zatrudniani są często w niepełnym wymiarze czasu pracy (co oznacza, że rybołówstwo nie jest jedynym źródłem dochodów dla rodziny), łodziowe rybołówstwo przybrzeżne jest także dość odporne na trudności gospodarcze. Pod względem rozmiaru floty te są stałe, chociaż wielkość niektórych rośnie. Wspomniany wzrost można w niektórych przypadkach wyjaśnić dostosowaniami statystycznymi, ale także zastąpieniem większych statków mniejszymi, zużywającymi mniej paliwa i poławiającymi mniej (lub nie poławiającymi w ogóle) stad objętych regulacją. Powrót do rybołówstwa ludności lokalnej, która porzuciła tę działalność na rzecz zatrudnienia w innych sektorach (np. budownictwo, catering) przed kryzysem gospodarczym, przyczynia się także do tej tendencji.

3.1.1.     Trwałe zaprzestanie działalności połowowej (art. 23 rozporządzenia w sprawie EFR)

EFR obejmuje środki na rzecz dostosowania floty rybackiej UE, w tym wsparcie publiczne na rzecz trwałego lub czasowego zaprzestania działalności połowowej. Od dnia 31 lipca 2012 r. prowadzono łącznie 3 692 operacje trwałego zaprzestania działalności połowowej. Przeznaczono na nie około 475 mln EUR ze środków EFR (128 657 EUR na operację). Krajowy wkład publiczny wyniósł kolejne 364,44 mln EUR (98 711 EUR na operację). Łączna suma kosztów publicznych na operację wyniosła 227 368 EUR. Do dnia 31 maja 2013 r. liczba operacji trwałego zaprzestania działalności połowowej wzrosła jednak o 9,1 % do 4 026. Odpowiadają one 3 977 operacjom zezłomowania statku rybackiego (98,78 %) i 49 przekwalifikowaniom statku na działalność niezwiązaną z rybactwem (1,22 %). Dotychczas nie wykorzystano trwałego zaprzestania działalności połowowej na tworzenie sztucznych raf.

Pod względem zobowiązań na złomowanie statku ze środków EFR przeznaczono 486 mln EUR (122 233 EUR na operację). Krajowy wkład publiczny wyniósł kolejne 329,9 mln EUR (82 957 EUR na operację). Łączna suma kosztów publicznych wyniosła 205 190 EUR. Porównanie obydwu pokazuje, że średnia suma kosztów publicznych na złomowanie statków maleje.

Retrospektywna ocena środków na rzecz trwałego zaprzestania działalności połowowej W przeprowadzonym niedawno badaniu[9] dotyczącym środków na rzecz trwałego i czasowego zaprzestania działalności połowowej w ramach EFR i w Instrumencie Finansowym Orientacji Rybołówstwa przeprowadzono analizę środków dotyczących flot na wybranej próbie 9 państw członkowskich[10]. Wstępne wyniki pokazują, że dwie instytucje zarządzające uważają, że złomowanie statku jest nieskuteczne i nieefektywne pod względem wyrównywania zdolności i zasobów, w szczególności w porównaniu z przekazywalnymi koncesjami połowowymi[11]. Kolejne 5 instytucji zarządzających[12] uważa, że złomowanie statku jest skutecznym, ale w znacznym stopniu nieefektywnym sposobem szybkiego zmniejszenia zdolności połowowej w przeliczeniu na pojemność brutto i kilowaty. Te same instytucje objęte badaniem uważają jednak, że nie ma wyraźnego powiązania między zmniejszeniem zdolności połowowej i stanem zasobów rybnych. Badanie potwierdza także w znacznym stopniu, że złomowanie statku stosowano jako sposób poprawienia efektywności ekonomicznej i, w wielu przypadkach, modernizacji flot[13]. Wskazuje także, że większość instytucji objętych badaniem uważa, że w przyszłości może istnieć mniejsza potrzeba złomowania statków, ponieważ w chwili obecnej restrukturyzacja flot w większości przypadków została zakończona do tej pory. Badaniem objęto także beneficjentów indywidualnych. Większość z nich zasygnalizowała, że nadal prowadziliby połowy, gdyby nie było publicznych programów złomowania. Ich motywacja do złomowania statku nie miała jednak nic wspólnego ze stanem zasobów, była raczej związana głównie z brakiem rentowności ich przedsiębiorstwa lub z takimi czynnikami, jak osiągnięcie wieku emerytalnego itp. Badanie ujawnia także, że znaczna liczba (22 %) beneficjentów wsparcia publicznego na złomowanie ich statków rybackich w rzeczywistości ponownie zainwestowało premie za złomowanie w sektorze rybołówstwa, modernizując inny ze swoich statków lub dokonując zakupu innego statku (istnieją przykłady w 7 spośród 9 krajowych analiz przykładów), lub w innym obszarze branży rybackiej. Rodzi to pytania dotyczące efektywności i skuteczności obecnych programów złomowania pod względem równoważenia flot i zasobów. Badanie pokazuje wreszcie, że — przynajmniej w próbie państw członkowskich objętych analizą — programy złomowania nie dotyczyły zasadniczo łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego.

3.1.2.     Tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej (art. 24 rozporządzenia w sprawie EFR)

Jeżeli chodzi o tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej, do dnia 31 lipca 2012 r. EFR udzielił wsparcia na 47 885 operacji (57 % całkowitej liczby operacji). Wsparcie publiczne na operację było jednak niewielkie i wynosiło 6 369 EUR (3 881,5 EUR z EFR i 2 487,5 EUR z krajowych środków publicznych). Do dnia 31 maja 2013 r. liczba operacji wyniosła 54 826 (54,31 % całkowitej liczby operacji -100 935). Wsparcie publiczne na operację pozostało w zasadzie bez zmian, wynosząc 6 397 EUR (3 914 EUR z EFR i 2 484 EUR z krajowych środków publicznych).

Retrospektywna ocena środków na rzecz tymczasowego zaprzestania działalności połowowej W ramach wspomnianej wyżej retrospektywnej oceny ustalono, że skutki tymczasowego zaprzestania działalności połowowej miały przede wszystkim charakter ekonomiczny (w tym dowody świadczące o utrzymaniu miejsc pracy w perspektywie krótkoterminowej), a nie środowiskowy. W badaniu stwierdzono także, że chociaż systemy tymczasowego zaprzestania działalności połowowej wprowadzano z powodu obowiązkowych przerw w działalności połowowej, finansowanie publiczne było bardziej przydatne pod względem akceptowalności środków z politycznego punktu widzenia niż pod względem faktycznego ograniczenia wielkości połowów.

3.1.3.     Inwestycje na statkach rybackich i selektywność (art. 25 rozporządzenia w sprawie EFR)

Pomimo niepewności towarzyszących działaniom następczym w odniesieniu do sprawozdania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z grudnia 2011 r. (zob. sekcja 2.4 powyżej) dotyczącego wdrażania art. 25 rozporządzenia w sprawie EFR, zobowiązania w ramach EFR na inwestycje na statkach rybackich i selektywność (nazywane często modernizacjami) wyniosły 8,7 % całej kwoty do lipca 2012 r. i blisko 11 % do maja 2013 r. (11 341 operacji), co stanowi wzrost o blisko 25 % w okresie dziesięciu miesięcy.

Na szczególną uwagę w związku z ich wkładem w promowanie selektywności rybołówstwa i łagodzenie zmiany klimatu zasługują:

– wymiany silników – do dnia 31 maja 2013 r. EFR udzielił wsparcia na 1 065 operacji wymiany silników, co stanowi 1,28 % łącznej liczby 83 000 statków rybackich UE;

– wymiany narzędzi połowowych – do dnia 31 maja 2013 r. EFR udzielił wsparcia na 316 operacji (0,5 % wszystkich operacji wspieranych z EFR).

Efekt dźwigni tych dwóch środków jest dość wysoki (1 EUR środków z EFR generuje około 4 EUR finansowania krajowego, w większości prywatnego). Ponieważ łączny koszt przypadający na operację jest dość skromny (24 000 EUR w przypadku silnika i 11 000 EUR w przypadku narzędzi), stosunkowo łatwo jest osiągnąć silny efekt dźwigni.

3.2.        Oś priorytetowa 2 – Akwakultura i przetwórstwo

3.2.1.     Akwakultura

Produkcja w dziedzinie akwakultury w UE 28 (w tym Chorwacji) wyniosła 1,3 mln ton w 2011 r. (spadek o 0,3 % w porównaniu z 2010 r.) i osiągnęła wartość 3,5 mld EUR[14]. Chociaż ostatnie dane sugerują, że wyniki gospodarcze przedsiębiorstw w sektorze akwakultury poprawiły się, większość pracowników zatrudnionych jest w niepełnym wymiarze czasu pracy, co odpowiada łącznej liczbie 80 000 osób pracujących w 14 000 przedsiębiorstw, z których 90 % jest mikroprzedsiębiorstwami. Zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy jest szczególnie istotne w podsektorze skorupiaków i podsektorze słodkowodnym.

W tabelach w sekcji 2 pokazano, że wydatki na środki w zakresie akwakultury zaliczają się do największych pod względem zobowiązań w ramach EFR. Od dnia 31 maja 2013 r. na akwakulturę przeznaczono 429,9 mln EUR ze środków EFR. Wkład UE dzięki efektowi dźwigni pozwolił uzyskać 183,4 mln EUR krajowego wkładu publicznego i kolejne 537,8 mln EUR finansowania prywatnego. Innymi słowy 1 EUR środków z EFR miało efekt dźwigni pozwalający uzyskać 1,68 EUR dodatkowych krajowych środków, 0,43 EUR publicznych i 1,25 EUR prywatnych.

Chociaż ostatnie tendencje pokazują wzrost wsparcia z EFR na inwestycje w zakresie akwakultury, w ostatnim dziesięcioleciu produkcja utrzymywała się na tym samym poziomie. Obecnie 10 % owoców morza spożywanych w UE pochodzi z akwakultury, 25 % z połowów, a 65 % z przywozów z państw trzecich (w tym połowów i akwakultury). Uwzględniając fakt, że różnica między spożyciem i produkcją sektora połowów w ostatnich latach stale rosła, akwakultura może pomóc wypełnić tę lukę. Komisja szacuje, że wzrost spożycia produktów akwakultury w UE o 1 % może pomóc w zatrudnieniu między 3 i 4 000 osób w pełnym wymiarze czasu pracy.

Z tych powodów Komisja zaproponowała, za pośrednictwem reformy wspólnej polityki rybołówstwa, promowanie akwakultury na zasadzie otwartej metody koordynacji. Nie tworzy ona nowych obowiązków i nie zmienia istniejących ram prawnych. Opiera się na przyjęciu przez Komisję strategicznych wytycznych mających na celu udzielenie państwom członkowskim pomocy w przygotowywaniu wieloletnich krajowych planów strategicznych z uwzględnieniem ich warunków początkowych, wyzwań i potencjału.

W wytycznych[15], przyjętych przez Komisję po konsultacjach z zainteresowanymi stronami trwających przez cały 2012 r., określono cztery główne wyzwania dla zrównoważonego wzrostu w sektorze: 1) określenie głównych wąskich gardeł wzrostu gospodarczego; 2) poprawa zintegrowanego planowania przestrzennego; 3) zwiększenie konkurencyjności sektora, w tym bardziej efektywne korzystanie z finansowania UE; 4) lepsze wykorzystanie przewagi konkurencyjnej.

3.2.2.     Przetwórstwo

Sektor przetwórstwa ryb w UE składa się z ponad 3 500 przedsiębiorstw zajmujących się głównie przetwórstwem ryb i posiadających obroty na poziomie około 23 mld EUR.

W tabeli w sekcji 2 pokazano, że wsparcie z EFR dla przemysłu przetwórczego jest największe pod względem zobowiązań w ramach EFR. Od dnia 31 maja 2013 r. na przetwórstwo przeznaczono 504,6 mln EUR ze wsparcia z EFR. Wkład z EFR dzięki efektowi dźwigni pozwolił uzyskać 264,88 mln EUR krajowego wkładu publicznego i kolejne 1,003 mld EUR finansowania prywatnego. Innymi słowy 1 EUR wsparcia z EFR miało efekt dźwigni pozwalający uzyskać 2,51 EUR dodatkowych krajowych środków, w tym 0,52 EUR krajowych środków publicznych i 2 EUR środków prywatnych.

W ramach EFR udzielono wsparcia na łącznie 4 903 operacje przy średnim wsparciu publicznym na operację wynoszącym około 361 686 EUR. W przybliżeniu 1 892 operacje dotyczą rozbudowy i modernizacji istniejących instalacji (68 619 EUR wsparcia z EFR na operację), 1 289 budowy nowych instalacji (173 428 EUR), 739 modernizacji obiektów handlowych (36 578 EUR) i 173 budowy nowych obiektów handlowych (104 452 EUR).

3.3.        Oś 3 – Projekty pilotażowe (art. 41 rozporządzenia w sprawie EFR)

W latach 2007–2012 EFR udzielił wsparcia na 453 operacje wspierające innowacje. Niewielką liczbę wspieranych operacji (0,53 % wszystkich operacji w ramach EFR) można wyjaśnić dość wysokimi kosztami publicznymi na operację, które są jednymi z najwyższych kosztów w ramach EFR (273 819 EUR, w tym 141 042 EUR z EFR i 132 774 EUR z krajowych środków publicznych). Łączny koszt na operację wynosi 334 327 EUR[16], w tym 60 486 EUR to finansowanie prywatne.

Nowsze dane nie pokazują bardzo istotnej zmiany. Liczba operacji wzrosła o 13 % do 504 (0,49 % całości). Efekt dźwigni jest także dość niski. 1 EUR ze środków przeznaczonych z EFR pozwoliło uzyskać 1,37 EUR krajowych środków, z czego jedynie 0,43 EUR pochodzi z finansowania prywatnego (0,94 EUR z krajowych środków publicznych). Efekt dźwigni jest dość słaby, w szczególności w części prywatnej, w porównaniu z efektem dźwigni w akwakulturze i przetwórstwie. Wartości te pokazują, że innowacje są kosztowne i dla podmiotów prywatnych stanowią ryzyko, które nie prowadzi do krótkoterminowych zysków. W związku z tym zapotrzebowanie na finansowanie ze środków publicznych w tej dziedzinie jest znacznie większe.

3.4.        Oś 4 – Zrównoważony rozwój obszarów rybackich

W 2012 r. poczyniono znaczne postępy we wdrażaniu osi 4. Do końca grudnia wszystkie 21 państw członkowskich, które podjęły decyzję o wdrożeniu osi 4, wybrały swoje lokalne grupy działania w sektorze rybołówstwa. Liczba wybranych w ten sposób grup wzrosła do 303 (wzrost o 83 w porównaniu z końcem 2011 r.). Znaczne postępy poczyniono także w zakresie opracowywania i selekcji projektów, ponieważ do końca 2012 r. wybrano 2 756 projektów, w porównaniu z 1 625 projektami na koniec 2011 r.

Znaczne postępy odnotowano także w zakresie zobowiązań, ponieważ liczba operacji wzrosła z 2 732 w dniu 31 lipca 2012 r. do 4 704 do dnia 31 maja 2013 r., co stanowi wzrost o 72 % w ciągu 10 miesięcy[17].

Liczba dogłębnych analiz przykładów przeprowadzonych przez Jednostkę Wsparcia Europejskiej Sieci Obszarów Rybackich (FARNET) pokazała, że grupy FLAG odegrały ważną rolę w zrzeszeniu społeczności rybackich i zwiększeniu ich wpływu, zapewniając im udział w podejmowaniu decyzji. Wiele projektów przyczyniło się do zwiększenia dochodu i ochrony miejsc pracy, wzmacniając pozycję rybaków w łańcuchu dostaw — tak aby więcej wartości dodanej pozostawało na poziomie lokalnym — i w gospodarce lokalnej, ułatwiając integrację między podmiotami i sektorami. Oś 4 pomogła także tworzyć możliwości zatrudnienia dla ludności lokalnej na obszarach rybackich, promując przedsiębiorczość i innowacje oraz wykorzystując potencjał „niebieskiego” wzrostu i rozwoju obszarów przybrzeżnych. Grupy FLAG odegrały również ważną rolę w mobilizowaniu zasobów lokalnych i uzyskiwaniu dostępu do innych źródeł finansowania.

W 2013 r. Komisja rozpocznie badanie mające na celu sprawdzenie pierwszych konkretnych wyników osi 4 i jej skuteczności w pokonywaniu wyzwań napotykanych przez społeczności rybackie.

Wyzwaniem stojącym przed państwami członkowskimi w 2013 r. jest wprowadzenie niezbędnych rozwiązań mających zapewnić ciągłość partnerstw lokalnych między okresami programowania 2007–2013 i 2014–20.

4.           REALIZACJA FINANSOWA EFR PRZEZ KOMISJĘ W REGIONACH OBJĘTYCH I NIEOBJĘTYCH CELEM KONWERGENCJI ||

|| Państwo członkowskie ||   || Na etapie decyzji[18] a || Na etapie zobowiązania b || Wypłacone c || % (b) / (a) || % (c) / (a)

|| Belgia || Okres 2007–2013 || 26 261 648,00 || 21 694 722,00 || 15 856 227,33 || 82,61 % || 60,38 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 4 412 449,00 || 4 488 923,00 || 4 612 318,33 ||  

|| Bułgaria || Okres 2007–2013 || 75 876 747,00 || 61 059 315,00 || 24 502 673,70 || 80,47 % || 32,29 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 13 084 212,00 || 13 951 819,00 || 8 876 800,51 ||

|| Republika Czeska || Okres 2007-2013 || 27 106 675,00 || 22 710 961,00 || 19 509 468,35 || 83,78 % || 71,97 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 4 043 811,00 || 4 218 249,00 || 4 751 403,43 ||

|| Dania || Okres 2007-2013 || 133 675 169,00 || 113 425 745,00 || 81 116 203,18 || 84,85 % || 60,68 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 19 463 114,00 || 19 852 376,00 || 15 682 178,48 ||

|| Niemcy || Okres 2007-2013 || 149 121 176,00 || 123 796 571,30 || 66 340 414,55 || 83,02 % || 44,49 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 22 443 794,00 || 22 615 496,00 || 5 985 395,64 ||

|| Estonia || Okres 2007–2013 || 84 568 039,00 || 69 079 907,00 || 42 228 804,18 || 81,69 % || 49,93 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 12 995 534,00 || 14 201 298,00 || 11 253 780,39 ||

|| Irlandia || Okres 2007–2013 || 42 266 603,00 || 34 916 400,00 || 33 467 120,83 || 82,61 % || 79,18 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 7 101 580,00 || 7 224 661,00 || 12 876 961,83 ||

|| Grecja || Okres 2007–2013 || 207 832 237,00 || 178 811 400,00 || 94 864 163,39 || 86,04 % || 45,64 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 29 514 336,00 || 29 278 211,00 || 26 878 883,21 ||

|| Hiszpania || Okres 2007–2013 || 1 131 890 912,00 || 967 521 798,00 || 599 079 998,75 || 85,48 % || 52,93 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 162 654 289,00 || 163 526 782,00 || 194 609 146,09 ||

|| Francja || Okres 2007–2013 || 215 686 616,00 || 182 921 534,31 || 97 093 626,69 || 84,81 % || 45,02 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 31 457 343,00 || 32 086 491,00 || 9 318 657,31 ||

|| Włochy || Okres 2007–2013 || 424 342 854,00 || 360 602 126,00 || 163 479 766,46 || 84,98 % || 38,53 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 61 620 807,00 || 62 672 067,00 || 0,00 ||

|| Cypr || Okres 2007–2013 || 19 724 418,00 || 16 736 518,00 || 15 480 209,52 || 84,85 % || 78,48 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 2 871 876,00 || 2 929 314,00 || 2 202 183,74 ||

|| Łotwa || Okres 2007-2013 || 125 015 563,00 || 102 564 209,00 || 86 400 450,19 || 82,04 % || 69,11 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 19 243 706,00 || 20 816 794,00 || 21 230 404,72 ||

|| Litwa || Okres 2007–2013 || 54 713 408,00 || 45 381 203,00 || 28 624 771,79 || 82,94 % || 52,32 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 8 161 553,00 || 8 671 254,00 || 5 503 907,88 ||

|| Luksemburg || Okres 2007–2013 || 0,00 || 0,00 || 0,00 || 0,00 % || 0,00 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 0,00 || 0,00 || 0,00 ||

|| Węgry || Okres 2007–2013 || 34 769 572,00 || 28 229 202,00 || 21 439 659,62 || 81,19 % || 61,66 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 5 952 501,00 || 6 241 343,00 || 8 574 577,79 ||

|| Malta || Okres 2007–2013 ||  8 372 329,00 ||  6 727 108,00 ||  2 862 430,91 || 80,35 % || 34,19 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 1 271 388,00 || 1 426 192,00 || 736 367,16 ||

|| Niderlandy || Okres 2007–2013 || 48 578 417,00 || 41 219 646,00 || 21 203 569,09 || 84,85 % || 43,65 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 7 073 021,00 || 7 214 481,00 || 8 001 998,59 ||

|| Austria || Okres 2007–2013 || 5 259 318,00 || 4 469 039,00 ||  4 374 761,67 || 84,97 % || 83,18 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 763 814,00 || 776 936,00 || 729 306,12 ||

|| Polska || Okres 2007–2013 || 734 092 574,00 || 607 762 267,00 || 274 047 384,03 || 82,79 % || 37,33 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 121 944 858,00 || 124 084 618,00 || 63 019 617,70 ||

|| Portugalia || Okres 2007–2013 || 246 485 249,00 || 206 026 617,00 || 111 789 897,52 || 83,59 % || 45,35 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 35 759 773,00 || 36 332 633,00 || 28 194 561,04 ||

|| Rumunia || Okres 2007–2013 || 230 645 644,00 || 162 928 626,01 || 32 299 988,49 || 70,64 % || 14,00 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 39 257 052,00 || 42 262 575,00 || 0,00 ||

|| Słowenia || Okres 2007–2013 || 21 640 283,00 || 18 568 490,00 || 9 136 385,71 || 85,81 % || 42,22 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 3 515 536,00 || 3 298 585,00 || 3 384 733,19 ||

|| Słowacja || Okres 2007–2013 || 13 123 309,00 || 10 467 782,13 || 5 170 176,35 || 79,76 % || 39,40 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 1 782 386,00 || 1 971 551,00 || 0,00 ||

|| Finlandia || Okres 2007–2013 || 39 448 827,00 || 33 473 027,00 || 22 341 700,84 || 84,85 % || 56,63 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 5 743 752,00 || 5 858 627,00 || 5 914 242,07 ||

|| Szwecja || Okres 2007–2013 || 54 664 803,00 || 46 384 052,00 || 24 999 874,53 || 84,85 % || 45,73 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 7 959 199,00 || 8 118 383,00 || 0,00 ||

|| Zjednoczone Królestwo || Okres 2007–2013 || 137 827 889,00 || 114 117 078,00 || 51 946 750,84 || 82,80 % || 37,69 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 23 112 801,00 || 23 409 861,00 || 32 650 846,38 ||

|| Ogółem || Okres 2007–2013 || 4 292 990 279,00 || 3 581 595 343,75 || 1 949 656 478,51 || 83,43 % || 45,41 %

|| Rok budżetowy: 2012 || 653 204 485,00 || 667 529 520,00 || 474 988 271,60 ||

[1]               Art. 68 rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego, Dz.U. L 223 z 15.8.2006.

[2]               Rozporządzenie Komisji (WE) nr 498/2007 z dnia 26 marca 2007 r., Dz.U. L120 z 10.5.2007.

[3]               Tabela I. Realizacja finansowa w regionach objętych celem konwergencji.

                Tabela II. Realizacja finansowa w regionach nieobjętych celem konwergencji.

                Tabela III. Kwoty zaplanowane w EFR w podziale na osie priorytetowe i na państwa członkowskie.

                Tabela IV. Poświadczone wydatki z EFR w podziale na osie priorytetowe i na państwa członkowskie.

[4]               Z uwagi na problemy związane z jakością danych w kilku państwach członkowskich (Republika Czeska, Dania, Finlandia) wykorzystane dane dotyczące maja 2013 r. są faktycznie danymi z maja 2012 r.

[5]               Rozporządzenie Rady (WE) nr 387/2012 [Dz.U. L 129 z 16.5.2012] zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1198/2006 w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego.

[6]               Sprawozdanie specjalne nr 12/2011 „Czy działania podjęte przez UE przyczyniły się do dostosowania zdolności połowowej flot rybackich do dostępnych możliwości połowowych?”.

[7]               Informacje te potwierdza nota „Profitability of the EU fishing fleet” (Rentowność floty rybackiej UE) przygotowana przez Wspólne Centrum Badawcze dla Parlamentu Europejskiego – IB/B/PECH/IC/2013-087 – lipiec 2013 r.

[8]               Społeczno-ekonomiczne aspekty unijnego rybołówstwa. Sprawozdanie zlecone przez Komisję Europejską, MRAG, sierpień 2013 r.

[9]               Retrospektywna ocena złomowania i środków na rzecz tymczasowego zaprzestania działalności połowowej w ramach EFR, sprawozdanie MRAG zlecone przez Komisję Europejską, sprawozdanie końcowe, listopad 2013 r.

[10]             Dania, Estonia, Hiszpania, Francja, Włochy, Polska, Portugalia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo.

[11]             Dania i Zjednoczone Królestwo.

[12]             Estonia, Francja, Polska, Portugalia i Szwecja.

[13]             W ciągu ostatnich pięciu lat średni wiek flot wzrósł o nieco mniej niż 2 lata, co wskazuje, że złomowanie (z pomocą publiczną lub bez niej) spowalnia starzenie się flot.

[14]             Dane z projektu Sprawozdania gospodarczego dotyczącego akwakultury 2013 r. Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa, w tym dane dotyczące tarlisk i wylęgarni.

[15]             Strategiczne wytyczne dotyczące zrównoważonego rozwoju akwakultury w UE, COM(2013) 229.

[16]             Koszt na operację znacznie przekracza koszt operacji trwałego zaprzestania działalności połowowej — prawie taki sam jak koszt operacji przetwarzania, a niższy niż koszt portów rybackich (475 500 EUR) i przekwalifikowania statku (490 000 EUR), które są dwoma najwyższymi kosztami.

[17]             Wartości te wzrastały najszybciej spośród wszystkich osi EFR, wzrost jest jednak znacznie mniejszy pod względem poświadczonych kwot.

[18]             Kwoty dla okresu 2007–2013 uwzględniają umorzenia.