KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW Wprowadzanie młodzieży na rynek pracy /* COM/2012/0727 final */
KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU
EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I
KOMITETU REGIONÓW Wprowadzanie młodzieży na rynek
pracy I. Wprowadzenie Kryzys,
z którym Europa zmaga się od 2008 r., w coraz poważniejszy sposób
dotyka młodzież: stopa bezrobocia wśród młodzieży
wyniosła w trzecim kwartale 2012 r. 22,7 %, była więc dwa razy
wyższa niż dla osób dorosłych[1],
i nie ma sygnałów, które wskazywałyby na poprawę. Oprócz
bezpośrednich skutków kryzysu dają się odczuć problemy strukturalne
w systemie edukacji i na rynku pracy. Sprawiają one, że
przejście ze szkoły do pracy stało się długie i
trudne. Już zbyt długo młodzież znajduje się w
trudniejszej sytuacji niż dorośli. Bycie bezrobotnym w młodym
wieku może mieć długotrwałe negatywne skutki i pozostawia
trwałe ślady. Oprócz wyższego ryzyka ewentualnego bezrobocia w
przyszłości, ci młodzi ludzie są również bardziej
narażeni na wykluczenie społeczne, ubóstwo i problemy zdrowotne[2]. Pilnie są potrzebne
skuteczne środki zaradcze. Rok
temu Komisja przyjęła inicjatywę „Szanse dla
młodzieży”[3],
zachęcając UE i państwa członkowskie do działań
na rzecz poprawy zatrudnienia wśród młodzieży. Uruchomiono
fundusze strukturalne UE, aby zwiększyć wsparcie na rzecz
młodzieży oraz środki finansowe na działania polityczne i
projekty inwestycyjne, które są obecnie finansowane. Zarówno Rada
Europejska[4],
jak i Parlament Europejski[5]
wielokrotnie podkreślały od tego czasu kluczowe znaczenie i
pilną potrzebę podjęcia walki z bezrobociem wśród
młodych ludzi, ze szczególnym uwzględnieniem potencjału
inicjatyw dotyczących gwarancji dla młodzieży i ram jakości
dla staży. Komisja przyjęła ponadto niedawno pakiet „Nowe
podejście do edukacji”[6]. Niniejszy
komunikat i towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji[7] przedstawiają
działania podjęte na szczeblu unijnym i krajowym w celu
wdrożenia inicjatywy „Szanse dla młodzieży” (włącznie
z 28 zestawieniami krajowymi). Komunikat przedstawia również więcej
konkretnych inicjatyw proponowanych przez Komisję do dalszej realizacji
przez państwa członkowskie oraz partnerów społecznych,
służących rozwiązywaniu krótkoterminowych i strukturalnych
problemów związanych z kryzysem zatrudnienia młodzieży. Przechodząc
z systemu edukacji na rynek pracy młodzież napotyka liczne problemy.
W wielu państwach nieskuteczna regulacja rynku pracy lub słabe
funkcjonowanie instytucji utrudniają młodzieży znalezienie
stałego zatrudnienia. Zbyt wielu z tych młodych ludzi pozostawionych
jest bez pomocy, jeśli porzucą szkołę lub gdy mają
trudności ze znalezieniem pracy. Bardziej korzystną sytuację na
rynku pracy można zaobserwować w państwach, w których w ramach
kształcenia i szkolenia wyższy odsetek uczniów odbywa dobrej
jakości staż bądź praktykę zawodową lub też
w państwach o dobrze ugruntowanym systemie przyuczania do zawodu[8]. Mobilność
geograficzna może także w przypadku młodych pracowników
przyczynić się do zniwelowania lokalnych rozbieżności
między podażą a popytem. W tabeli 1 przedstawiono uproszczony
przegląd środków, które mogą być pomocne w rozwiązywaniu
każdego z tych problemów. W kolejnych sekcjach są następnie
wyszczególnione nowe inicjatywy Komisji. Tabela 1: Problemy mające wpływ na zatrudnienie
młodzieży, których dotyczy ten pakiet i możliwe działania
zaradcze na poziomie UE Problem || Możliwe środki zaradcze || Instrumenty unijne/działania Trudności napotykane przez młodzież w zdobywaniu silnej pozycji na rynku pracy. || Stosowanie środków ułatwiających włączenie młodzieży na rynku pracy, takie jak ułatwianie przechodzenia ze szkoły do życia zawodowego, reforma prawodawstwa i instytucji związanych z rynkiem pracy, tak aby bardziej ułatwiały znalezienie zatrudnienia oraz rozwiązywanie problemów wynikających z segmentacji rynku pracy. || Przyjęcie i wdrożenie odpowiednich zaleceń dla poszczególnych krajów w kontekście europejskiego semestru (sekcja III i załącznik II do dokumentu roboczego służb Komisji). Młodzież, zwłaszcza z grup w trudnej lub niekorzystnej sytuacji społecznej, porzucająca naukę lub pracę; wzrost długotrwałego bezrobocia i bierności zawodowej. || Tworzenie programów gwarancji dla młodzieży, korzystanie ze środków EFS w ich realizacji. || Wspieranie programów gwarancji dla młodzieży (włącznie z wykorzystaniem najlepszych praktyk; finansowanie z EFS). à Komisja proponuje wydanie zalecenia Rady w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży (sekcja IV). Trudne przechodzenie od nauki w szkole do życia zawodowego. || Zwiększenie oferty wysokiej jakości staży i przyuczania do zawodu. || Podjęcie zdecydowanych kroków w celu promowania wysokiej jakości staży i przyuczania do zawodu: à Komisja ogłasza drugi etap konsultacji z partnerami społecznymi w sprawie ram jakości dla staży (sekcja V.1.). à Komisja utworzy europejski sojusz na rzecz przyuczania do zawodu (sekcja V.2.). Znaczna liczba wolnych miejsc pracy przy jednoczesnym wysokim bezrobociu, rosnące niedopasowanie umiejętności do potrzeb przedsiębiorstw i niedopasowanie geograficzne. || Redukowanie przeszkód dla mobilności, aby umożliwić przedsiębiorstwom zatrudnianie pracowników, praktykantów i stażystów z innych państw UE. || Wzmocnienie unijnych finansowych instrumentów mobilności wewnątrzunijnej. à Komisja ogłosi w pierwszej połowie 2013 r. konsultacje z zainteresowanymi stronami na temat przyszłego programu pracy dla młodzieży EURES (sekcja V.3.) II. Pogorszenie perspektyw zatrudnienia młodych ludzi
Wskaźnik bezrobocia wśród młodzieży[9] jest dwa razy wyższy
od wskaźnika bezrobocia wśród dorosłych
(22,7 % w porównaniu do 9,2 % w trzecim kwartale 2012 r.) oraz
gwałtownie wzrósł w ciągu ostatnich czterech lat. Podobną
tendencję wzrostową można zauważyć dla stóp bezrobocia[10]. Młodzież jest
zwykle zatrudniana w ostatniej kolejności, za to w pierwszej
kolejności zwalniana. Długotrwałe bezrobocie[11] jest w przypadku
młodzieży znacznie wyższe i szybko rośnie w czasie kryzysu:
wskaźnik wzrósł pomiędzy rokiem 2008 a 2012 o 3,7 p.p. (do
poziomu 7,3 % młodej siły roboczej), w porównaniu ze wzrostem o
1,8 p.p. dla dorosłych (do 4,3 %). Ogólne wskaźniki
zatrudnienia[12]
dla młodzieży spadły o niemal 5 p.p. na przestrzeni
ostatnich czterech lat (z 37,3 % do 32,8 %) – trzy razy więcej
niż w przypadku osób dorosłych. Szanse znalezienia pracy są dla młodych bezrobotnych niskie. Tylko 29,7 % osób w wieku 15-24 lat, bezrobotnych w 2010 r., znalazło
pracę w 2011 r., co stanowi spadek o prawie 10 % w ciągu trzech
lat[13].
Kiedy młode osoby znajdą pracę, ich zatrudnienie jest
zazwyczaj mniej stabilne. Młodzież jest
również silnie „nadreprezentowana” w zatrudnieniu na czas określony i
w niepełnym wymiarze czasu pracy[14]:
w 2012 r., 42,0 % młodych pracowników miało umowy na czas
określony (cztery razy więcej niż dorośli), a 32,0 %
zatrudnionych było w niepełnym wymiarze czasu pracy (prawie dwa razy
więcej niż dorośli)[15].
W przypadku młodych kobiet istnieje większe ryzyko, że pierwsze
kroki w życiu zawodowym będą się wiązać z
niepewnym statusem, w szczególności grozi im podwójnie niekorzystna
sytuacja, w której łączyć muszą pracę tymczasową
z niepełnym wymiarem godzin[16].
Praca tymczasowa może być krokiem w kierunku stałego
zatrudnienia, ale aż taka powszechność jej występowania
stanowi problem gospodarczy i społeczny oraz wskazuje na zakłócone
funkcjonowanie rynków pracy. Przejście od umowy o pracę na czas określony
do stałego zatrudnienia może być jeszcze trudniejsze w
państwach o surowych przepisach dotyczących ochrony zatrudnienia i o
dużej segmentacji rynku pracy[17].
Młodzież przedwcześnie porzucająca naukę
szkolną stanowi grupę wysokiego ryzyka: 54,2
% osób przedwcześnie kończących kształcenie i szkolenie w
UE nie ma zatrudnienia, w tej grupie około 70 % stanowią osoby,
które chcą pracować. Przedwcześnie częściej
porzucają szkołę osoby urodzone za granicą oraz
mężczyźni. Ostatnie dane dla obu tych grup wskazują,
że różnica ta wciąż się powiększa, co będzie
miało wpływ na perspektywy tych osób na rynku pracy. Uczucie zrezygnowania wśród młodzieży wywołuje
coraz większy niepokój: 12,4 % biernej zawodowo
młodzieży chciało pracować, ale nie poszukiwało
zatrudnienia w drugim kwartale 2012 r.[18].
Ponadto rośnie odsetek młodych ludzi, którzy nie są zatrudnieni
i nie uczą się ani nie są objęci szkoleniem (tzw.
młodzież NEET). W 2011 r. do grupy tej należało 12,9 %
młodzieży, o 2 punkty procentowe więcej niż cztery lata
wcześniej[19].
Na rynku pracy w Europie istnieje znaczne niedopasowanie
umiejętności zawodowych. Wielu młodych
pracowników posiada wyższe formalne kwalifikacje niż te, które
są wymagane do zatrudnienia, które są w stanie otrzymać
(zatrudnienie poniżej kwalifikacji), ale jednocześnie, w porównaniu z
umiejętnościami starszych pracowników, ich umiejętności
są w mniejszym stopniu dopasowane do wykonywanej pracy (wskaźnik
dopasowania)[20].
Chociaż osoby o niskich kwalifikacjach są w dalszym ciągu
najbardziej narażone na bezrobocie[21],
największy spadek zatrudnienia odczuły młode wysoko
wykwalifikowane osoby (9,5 p.p., prawie dwa razy więcej niż osoby z
niskimi kwalifikacjami). Długotrwałe bezrobocie coraz bardziej dotyka
obecnie nawet wysoko wykwalifikowanych młodych ludzi. Niedopasowanie
umiejętności stanowi źródło coraz większej troski w
kontekście konkurencyjności europejskiego przemysłu[22] i zdolności UE do
radzenia sobie z wyzwaniami o charakterze społecznym. Pomimo kryzysu w UE są ponad dwa miliony nieobsadzonych miejsc
pracy, często dlatego, że na lokalnym rynku
pracy nie ma osób posiadających wymagane kwalifikacje. Ponadto sektory o
dużym potencjale tworzenia nowych miejsc pracy, takie jak zielona
gospodarka, służba zdrowia i sektor ICT, powinny w ciągu
najbliższych lat potrzebować większej liczby wykwalifikowanych
pracowników. Wstępna analiza przepływu pracowników na 2011 r.
potwierdza wzrost mobilności z państw południowej Europy na
północ, chociaż przepływ ten jest wciąż ograniczony.
Brak możliwości zakwaterowania po przystępnych cenach lub brak
doświadczenia w pracy za granicą, słaba znajomość
języków obcych, niski poziom wiedzy na temat lokalnych przepisów i praw
pracowniczych oraz trudności z uznawaniem kwalifikacji, wszystkie te
czynniki utrudniają mobilność. Chociaż
perspektywy zawodowe młodzieży są w UE ogólnie rzecz biorąc
niezadowalające, pomiędzy państwami UE istnieją
poważne różnice pod względem wagi omawianego problemu. Stopa
bezrobocia[23]
w państwach o najgorszej sytuacji jest ponad pięciokrotnie
wyższa niż w państwach, w których sytuacja jest najlepsza. W
ciągu ostatniego roku stopa bezrobocia wśród młodzieży
wzrosła w wielu państwach do ponad 30 %, a w Grecji i Hiszpanii
do ponad 50 %. Stopa bezrobocia wśród młodzieży nie
przekroczyła 15 % tylko w czterech państwach.
III. Inicjatywa „Szanse dla
młodzieży” po upływie roku
Podczas gdy na szczeblu UE wdrażane
są działania … Realizacja
na szczeblu UE 18 działań planowanych w ramach inicjatywy „Szanse dla
młodzieży” jest mocno zaawansowana[24].
Komisja udostępnia pomoc techniczną w ramach Europejskiego Funduszu
Społecznego, aby pomóc w tworzeniu programów przyuczania do zawodu,
transgranicznej mobilności edukacyjnej i projektów innowacji
społecznej adresowanych do młodzieży. Zwiększa ona
również możliwości wolontariatu i finansuje transgraniczne
staże oraz transgraniczną wymianę między
przedsiębiorcami. Komisja popiera mobilność na rynku pracy,
zwłaszcza poprzez inicjatywy takie jak „Twoja pierwsza praca z EURES-em”,
oraz analizuje środki podejmowane w całej Europie na rzecz zwalczania
bezrobocia wśród młodzieży i poprawy jakości
kształcenia i szkolenia. Ilustracja 1: Stopa bezrobocia wśród
młodzieży (od 15 do 24 lat) z rocznymi zmianami, wrzesień 2012
r. …państwa członkowskie także
podejmują działania… Wiele państw
członkowskich podjęło działania mające na celu
zwiększenie zatrudnienia młodzieży, opracowało plany
zatrudnienia młodzieży i zintensyfikowało programy
kształcenia i szkolenia; przyczyniły się do tego także
wizyty zespołu zadaniowego[25]
i dwustronne spotkania organizowane po rozpoczęciu inicjatywy „Szanse dla
młodzieży”. Młodzi bezrobotni są zazwyczaj jedną z
głównych grup docelowych objętych szeroko zakrojonymi środkami
na rzecz zatrudnienia. Towarzyszący dokument roboczy służb
Komisji[26]
zawiera krajowe zestawienia przedstawiające środki przyjęte przez
wszystkie 27 państw członkowskich i Chorwację. Środki
wsparcia obejmują zazwyczaj subsydia płacowe, pomoc w poszukiwaniu
pracy, staże i dalsze kształcenie, którym czasem towarzyszą
reformy mające na celu zmniejszenie segmentacji rynku pracy. Tendencje w dziedzinie
przyuczania do zawodu są mniej jednorodne: podczas gdy w niektórych
państwach członkowskich istnieją dobrze funkcjonujące
systemy przemienne, w innych dopiero zaczyna się je stopniowo
wprowadzać. Środki mające na celu propagowanie wśród
młodzieży przedsiębiorczości i zakładania
przedsiębiorstw w większości państw członkowskich[27] nabierają dynamiki. Przykłady zastosowania przesuniętych funduszy EFS w państwach członkowskich, którymi zajmuje się zespół zadaniowy[28]: · ES: 294,2 mln EUR przesunięte w kierunku działań wspierających szanse młodzieży na zatrudnienie, wsparcia publicznych służb zatrudnienia (PSZ) w opracowaniu aktywnej polityki rynku pracy również wśród ludzi młodych i wzmacniania środków mających na celu zwalczanie zjawiska przedwczesnego kończenia nauki oraz wspieranie kształcenia zawodowego. · IT: 1 mld EUR przesunięty na zwiększenie edukacji i zatrudnienia w południowych regionach, w tym przeciwdziałanie zjawisku przedwczesnego kończenia nauki. · IE: 25 mln EUR przesunięte na utrzymanie 3 700 miejsc szkolenia dla osób przedwcześnie porzucających naukę do końca 2013 r. · LT: 18,3 mln EUR przesunięte na podwojenie liczby młodych bezrobotnych korzystających z bezpośredniego wsparcia UE w ciągu najbliższych dwóch lat do 21 000. · PT: podjęta decyzja o przesunięciu 143,3 mln EUR na wsparcie 89 510 młodych osób w działaniach objętych programem „Impulso Jovem”, takich jak staże. · SK: 70 mln EUR przesunięte na stworzenie 13 000 miejsc pracy w najbardziej dotkniętych bezrobociem regionach Słowacji przy zastosowaniu częściowego zwrotu kosztów pracy, przy czym większość z tych miejsc zastrzeżona jest dla młodzieży. · EL: przesunięte 250 mln EUR; w przygotowaniu jest obecnie plan działania w celu zapewnienia szkoleń, doświadczenia zawodowego, możliwości zatrudnienia i rozpoczęcia własnej działalności dla 333 000 młodych ludzi. · LV: 26,3 mln EUR z budżetu państwa przeznaczone na realizację działań EFS dotyczących młodzieży, konkurencyjności i zatrudnienia. … wykorzystując zaangażowane
środki… Europejski Fundusz
Społeczny (EFS) jest głównym instrumentem wspierania szeroko
zakrojonych działań na rzecz zatrudnienia młodzieży na
szczeblu UE, podczas gdy pewna liczba programów na rzecz młodzieży
współfinansowana jest w ramach innych unijnych funduszy, takich jak
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) i Europejski Fundusz Rolny na
rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW). Ogólnie rzecz biorąc, w
ciągu ostatnich 12 miesięcy w ramach inicjatywy „Szanse dla
młodzieży” przekierowano co najmniej 10 mld EUR do ponownego
przeznaczenia lub szybszego wykorzystania w ośmiu państwach, którymi
zajmuje się zespół zadaniowy. Objęło to przykładowo
subsydiowanie zatrudnienia, szkolenie zawodowe, a także zapobieganie
przedwczesnemu kończeniu nauki. Co najmniej 56 000 MŚP i dodatkowo
658 000 młodych ludzi skorzysta prawdopodobnie z tych ostatnich
korekt w programach finansowania. W ramach swoich
programów operacyjnych EFS, EFRR lub EFRROW oraz między tymi programami,
21 państw członkowskich już przekierowało znaczne zasoby na
środki zwiększające szanse na rynku pracy oraz na zwalczanie
bezrobocia wśród młodzieży i zapobieganie mu. Celem
nadrzędnym jest obecnie pełne wdrożenie zmodyfikowanych
programów finansowania na poziomie państw członkowskich. …i rozwiązując problemy strukturalne podczas
europejskiego semestru Europejski semestr, a
także zalecenia dla poszczególnych krajów, to narzędzia koordynacji
polityki mające na celu udoskonalenie sposobu rządzenia oraz
poprawę koordynacji polityki gospodarczej na poziomie UE. Stanowią
one ramy dla wielostronnego nadzoru polityki zatrudnienia i reform
strukturalnych, a także dla oceny postępów UE w realizacji celów
wytyczonych w strategii „Europa 2020”. Zalecenia dla
poszczególnych krajów mające konkretnie na celu poprawę sytuacji
młodzieży na rynku pracy wydano w 2012 r. dla prawie wszystkich
państw członkowskich. Towarzyszący dokument roboczy
służb Komisji[29]
zawiera szczegółowy przegląd konkretnych zaleceń
dotyczących młodzieży[30]. W rocznej analizie
wzrostu gospodarczego[31]
na 2013 r. rozpoczynającej europejski semestr na 2013 r.
podkreśla się, że państwa członkowskie powinny
czynić większe wysiłki w celu zwalczania bezrobocia, poprawy
szans młodzieży na zatrudnienie oraz zwiększenia dostępu do
miejsc pracy oraz ponownego zatrudnienia. IV. Zapewnienie
wszystkim młodym ludziom przejścia do życia zawodowego:
Gwarancja dla młodzieży
Gwarancja dla młodzieży … Niezbędne jest
inwestowanie w kapitał ludzki, który stanowią młodzi
Europejczycy, w celu rozwiązania obecnego głębokiego kryzysu
zatrudnienia młodzieży i wykorzystania trwałego i
sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego w
perspektywie średnio- i długookresowej. Ze względu na
trudności w przechodzeniu ze szkoły do życia zawodowego, jakich
doświadcza młodzież, Komisja wzywa wszystkie państwa
członkowskie do niezwłocznego wprowadzenia gwarancji dla
młodzieży i przedstawia wniosek dotyczący zalecenia Rady
mający wiele głosów poparcia w Radzie Europejskiej[32]. Gwarancja dla
młodzieży ma być wprowadzona poprzez zrozumiały,
kompleksowy system, który zapewni, że młodzież w ciągu
czterech miesięcy po opuszczeniu szkoły lub utracie pracy dostanie
dobrej jakości oferty pracy, ustawicznego kształcenia, przyuczenia do
zawodu lub stażu. Dokładne informacje na temat tego, co gwarancja dla
młodzieży oznacza, jej kosztów i płynących z niej
korzyści oraz tego, co należy zrobić, aby dała ona dobre
wyniki, można znaleźć w dokumencie roboczym służb
Komisji towarzyszącym wnioskowi dotyczącemu zalecenia Rady[33]. W załącznikach do
tego dokumentu roboczego służb Komisji przedstawione są
środki na rzecz wspierania zatrudnienia młodzieży, które
już obecnie są realizowane w państwach członkowskich, jak
również przykłady działań i interwencji, które mogą
być wspierane przez EFS. System gwarancji dla
młodzieży musi być oparty na środkach wspierających
zgodnie z sześcioma filarami: budowanie podejścia opartego na
partnerstwie, stosowanie wczesnej interwencji i środków aktywacyjnych,
środki umożliwiające integrację na rynku pracy,
wykorzystanie funduszy strukturalnych UE, dokonywanie oceny i stałe
doskonalenie systemu oraz sprawna realizacja. Komisja pozostawia w gestii
państw członkowskich zdefiniowanie ram instytucjonalnych, w których
taka gwarancja byłaby udzielana. … przynosi
długoterminowe pozytywne efekty,… Gwarancja dla
młodzieży oznacza koszt dla budżetu. Koszt gwarancji dla
młodzieży zależy od uwarunkowań krajowych i od sposobu, w
jaki system będzie ustanowiony i wdrożony. Będzie on
większy w państwach o wysokich wskaźnikach młodzieży
niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej
się oraz bezrobocia osób młodych. Zależy on również od
czasu trwania bezrobocia osób młodych, jak również od różnych
punktów wyjścia pod względem istniejących środków
wspierających (np. dobrze wyszkolone do pomagania młodzieży publiczne
służby zatrudnienia). Koszty te
będą jednak zrównoważone przez uniknięcie
długotrwałych kosztów bezrobocia, bierności zawodowej i utraty
wydajności[34].
Oznacza to, że inwestycja w gwarancję dla młodzieży
przyniesie zysk[35].
Bezrobocie w młodym wieku ma długotrwałe negatywne skutki
(pozostawia trwałe ślady) zarówno na przyszły poziom dochodów,
jak i na ryzyko ponownego bezrobocia w przyszłości. System gwarancji
dla młodzieży zapewniający młodym ludziom rzeczywiste,
konkretne możliwości, umożliwi im uniknięcie długiej i
szkodliwej nieobecności na rynku pracy, zachowanie i umocnienie swojego
ludzkiego kapitału, utrzymanie perspektyw na zatrudnienie i karierę
zawodową, a także poprawi ich możliwości płacowe, co
jest istotne dla zagregowanego popytu oraz do poprawy ogólnych wyników
gospodarczych w nadchodzących latach. W rocznej analizie
wzrostu gospodarczego na 2013 r. Komisja wyraża opinię, że
inwestycje w kształcenie powinny być traktowane jako priorytet, a
tam, gdzie to możliwe, intensyfikowane, przy jednoczesnym zapewnieniu
efektywności takich wydatków. Szczególną uwagę należy
zwrócić na utrzymanie lub umacnianie zdolności operacyjnych i
skuteczności służb zatrudnienia oraz aktywnej polityki rynku
pracy, takiej jak szkolenie dla bezrobotnych i programy gwarancji dla
młodzieży. Inwestowanie
dziś w odpowiednie umiejętności umożliwi w
przyszłości młodym ludziom obsadzenie wolnych miejsc pracy i
czynne uczestnictwo w wytwarzaniu dóbr. Ze względu na
niebezpieczeństwo marginalizacji i apatii, danie młodym ludziom
perspektyw na przyszłość jest również niezbędne, aby
nie utracili oni zaufania do instytucji publicznych, struktur rządowych i
do społeczeństwa. … które
otrzymają wsparcie finansowe UE Państwa
członkowskie o najwyższym wskaźniku bezrobocia są zwykle
też tymi państwami, które muszą sprostać największym
wyzwaniom dotyczącym stabilności finansów publicznych. UE może
już teraz wspierać finansowo państwa członkowskie w
związku z wdrażaniem gwarancji dla młodzieży poprzez
instrumenty finansowe polityki spójności, w szczególności EFS.
Komisja zachęcać będzie państwa członkowskie do jak
najlepszego wykorzystania tych oraz wszelkich innych przyszłych
instrumentów. We wnioskach Komisji
dotyczących wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 podkreśla
się rolę EFS jako głównego instrumentu UE do inwestowania w
kapitał ludzki. Komisja zaproponowała, aby co najmniej 25 %
przyszłego finansowania z polityki spójności przydzielane było
do EFS, a co najmniej 20 % rezerwowano wyłącznie na potrzeby
polityki włączenia społecznego. Problemy związane z
zatrudnieniem młodzieży rozwiązywać można w ramach
priorytetów inwestycyjnych EFS, zaproponowano też, aby zwrócić
szczególną uwagę na trwałą integrację na rynku pracy
młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani
nieszkolącej się. V. Ukierunkowane
inicjatywy UE
Rozdział ten
przedstawia trzy inne ukierunkowane inicjatywy Komisji (oprócz gwarancji dla
młodzieży) dotyczące dobrej jakości staży, promowania
przyuczania do zawodu w UE oraz ułatwiania mobilności młodzieży. 1. Ramy
jakościowe dla staży Staże mogą przyczynić się do poprawy szans
młodzieży na zatrudnienie … Staże,
pomyślane jako ograniczony okres rzeczywistej praktyki zawodowej w miejscu
pracy, odbywane w trakcie lub po okresie nauki, stają się w coraz
większym stopniu częścią ścieżki kariery
młodych ludzi. Często pozwalają im one na zwiększenie
swoich szans na rynku pracy, a jednocześnie oferują różne
korzyści dla organizacji przyjmujących, takie jak rozwiązywanie
problemu niedopasowania kwalifikacji zawodowych do potrzeb rynku pracy,
wykorzystanie najnowszej wiedzy i ułatwienie późniejszego naboru. Chcąc
poprawić sytuację w dziedzinie zatrudnienia młodzieży przez
ofertę programów staży, Komisja będzie nadal finansowo
wspierać państwa członkowskie ze środków EFS. …pod warunkiem że spełniają wymogi jakościowe … Bardzo
ważne jest, aby zagwarantować, że okresy przejściowe, takie
jak te spędzone na stażach, przyczyniają się do rozwoju
młodzieży i umożliwiają jej zdobycie tak szybko, jak to
możliwe, silnej pozycji na rynku pracy. Staże muszą jednak być
odpowiedniej jakości, zarówno w zakresie treści nauczania, jak i
odpowiednich warunków pracy. Istnieje ryzyko, że staże będą
wykorzystywane jako źródło taniej lub bezpłatnej siły
roboczej i, biorąc pod uwagę ich coraz większą rolę na
dotkniętym kryzysem rynku pracy, że mogą one prowadzić do
błędnego koła niepewności zatrudnienia lub w ogóle
zniechęcić młodzież do ich podejmowania. Duża
część staży nie zapewnia wysokiej jakości treści
nauczania lub odpowiedniej ochrony socjalnej i rekompensaty/wynagrodzenia,
zwłaszcza staże na wolnym rynku[36]. Dysproporcje w wynagradzaniu kobiet i
mężczyzn są również widoczne na przykładzie
staży: na nieodpłatnych lub na nisko płatnych stanowiskach jest
większy odsetek kobiet. Obawy
co do jakości staży były wiele razy wyrażane na szczeblu
politycznym: w 2010 r. Parlament Europejski wezwał Komisję do
przedstawienia propozycji Europejskiej karty jakości w dziedzinie
staży[37],
podczas gdy Rada zwróciła się do Komisji o opracowanie wytycznych w
sprawie warunków wysokiej jakości staży[38]. ... które wspierać będą również staże za
granicą Staże
za granicą oferują wiele korzyści, ale wciąż nie
są szeroko rozpowszechnione. Brak ustrukturyzowanych ram jakości i
wytycznych prawdopodobnie hamuje rozwój w tej dziedzinie. Przeszkody w
organizowaniu staży zagranicznych obejmują między innymi brak
przejrzystości i łatwo dostępnych informacji na temat warunków
prawnych i administracyjnych, a także trudności w znalezieniu i
wyborze organizacji przyjmującej. Ponadto ze względu na wydatki
związane z wyjazdem za granicę, koszt nieudanego stażu jest
wyższy w przypadku stażystów zagranicznych. Stażystom
zagranicznym jest również trudniej zmienić instytucję
przyjmującą. Wniosek
Komisji dotyczący uaktualnienia dyrektywy w sprawie uznawania kwalifikacji
zawodowych[39]
rozszerza zakres dyrektywy w celu objęcia nim staży prowadzonych w
innych państwach członkowskich. Dyrektywa ma jednak zastosowanie
wyłącznie do staży, które są warunkiem dostępu do
zawodu regulowanego, a nie do staży na wolnym rynku, z którymi
najczęściej są problemy. Partnerzy społeczni mają do odegrania kluczową rolę
w zapewnianiu dobrej jakości staży W
kwietniu 2012 r. Komisja zainicjowała konsultację społeczną[40] na temat ram jakości dla
staży. Po tej konsultacji przeprowadzony został we wrześniu 2012
r. pierwszy etap konsultacji z partnerami społecznymi. Obie konsultacje
ujawniły, że istnieje konsensus co do przydatności staży,
zwracając również uwagę na ich niedostateczną
jakość i powszechnie występujące nadużycia w
odniesieniu do stażystów w całej Europie, pokazując, że
należy w tych kwestiach podjąć działania zaradcze.
Zgłaszano jednak rozbieżne opinie co do zakresu i możliwych form
działania. Zgodnie z art. 154 TFUE Komisja zapoznaje się obecnie z
opiniami partnerów społecznych odnośnie do planowanych działań
na poziomie UE w celu przyjęcia ram jakości[41]. Jeśli partnerzy społeczni nie
wyrażą woli podjęcia negocjacji, Komisja przedstawi swoje
propozycje w 2013 r. 2. Europejski
sojusz na rzecz przyuczania do zawodu Dobrze opracowane
programy staży ułatwiają przejście ze szkoły na rynek
pracy … Związane z przedsiębiorstwami
programy przyuczania do zawodu (znane również jako przemienne lub dualne)
umożliwiają młodym ludziom jednoczesne zdobywanie
doświadczenia zawodowego i praktycznych umiejętności poprzez
umowę o pracę w przedsiębiorstwie, a także zdobywanie
wiedzy teoretycznej, często za pośrednictwem instytucji edukacyjnej.
W niektórych państwach członkowskich istnieją dobre
przykłady na to, jak w optymalny sposób wykorzystywać programy
przyuczania do zawodu, aby ułatwić przejście z systemu edukacji
na rynek pracy. Powszechna jest
potrzeba poprawy oferty i jakości przyuczania do zawodu: w 2012 r. Rada
skierowała do siedmiu państw członkowskich zalecenia dla
poszczególnych krajów dotyczące przyuczania do zawodu, a do trzech innych
dotyczące szkolenia zawodowego. Nawet w innych państwach
członkowskich wiele można by zrobić, aby poprawić
funkcjonowanie systemu przyuczania do zawodu, a także lepiej
wykorzystywać przeznaczone na ten cel środki EFS. Czynniki sukcesu dla
programów przyuczania do zawodu można podzielić na trzy główne
kategorie. Po pierwsze, skuteczna partnerska współpraca między
szkołami/instytucjami prowadzącymi kształcenie i szkolenie
zawodowe i przedsiębiorstwami jest czynnikiem warunkującym powodzenie.
Szkoły odpowiedzialne za kształcenie i szkolenie zawodowe powinny
współpracować w sieciach z lokalnymi przedsiębiorstwami.
Bardziej ogólnie ujmując, ścisłe zaangażowanie partnerów
społecznych jest niezbędne do zapewnienia, że przyuczanie do
zawodu będzie dostosowane do potrzeb czasu, tak aby zdobywane
umiejętności dotrzymywały kroku potrzebom. Trzeba poddawać
regularnej ocenie i uaktualniać normy przyjęte dla szkoleń i
normy zawodowe. Istnieje tu duży margines działania dla partnerów
społecznych pod względem możliwości wnoszenia własnego
wkładu. Po drugie, zarówno uzyskane kwalifikacje, jak i proces uczenia
się, powinny być wysokiej jakości, tak by w pełni
wykorzystać potencjał przyuczania do zawodu i zapewnić, że
model ten uznawany będzie za dobrą ścieżkę
kształcenia, taką która będzie mogła również być
stosowana w innych krajach i która prowadzić będzie do otrzymania
pracy wymagającej wysokich kwalifikacji. Po trzecie – przyuczanie do
zawodu powinno być dobrze zintegrowane z krajowym lub regionalnym systemem
kształcenia i szkolenia oraz powinno opierać się na
przejrzystych ramach regulacyjnych. Ramy regulacyjne powinny jasno
określać odpowiedzialność, prawa i obowiązki
każdej ze stron oraz zachęcać szeroki krąg zainteresowanych
podmiotów do współpracy i zaangażowania. Należy również
szczególnie podkreślić, że młodzież, która
przerwała kształcenie lub której to grozi, potrzebuje szczególnego
wsparcia, aby rozpocząć przyuczenie do zawodu. …wymagają zaangażowania
pracodawców... Dobre
zarządzanie uczeniem się poprzez praktykę wymaga, aby stosunek
kosztów do korzyści zachęcał pracodawców do uczestnictwa.
Uczenie się poprzez praktykę może istnieć w danym
państwie tylko wtedy, gdy przedsiębiorstwa zaakceptują ten
projekt i zaoferują miejsca przyuczenia do zawodu, praktyki dla studentów
lub współpracę ze szkołami. Ramy regulacyjne
powinny zapewniać odpowiednią zachętę dla pracodawców do
organizowania wystarczającej liczby miejsc na praktykach zawodowych.
Powinny one uwzględniać specyficzne potrzeby małych i
średnich przedsiębiorstw, które muszą stawiać czoła szczególnym
wyzwaniom i dysponują poza tym ograniczonymi zasobami. Środki
zachęcające mogą być finansowe, takie jak ulgi podatkowe,
subwencje czy inne, ale także pozafinansowe, takie jak dostęp do
niektórych usług wspierających, na przykład pomoc
przedsiębiorstwom w przyjmowaniu praktykantów. W tym kontekście
pozytywny wpływ może mieć wsparcie z EFRR dla MŚP. Wspieranie
przyuczania do zawodu nie tylko stanowi dla pracodawców doskonały sposób
wybierania kandydatów na przyszłych pracowników, ale przynosi również
szersze korzyści ekonomiczne w dłuższej perspektywie czasowej, a
jednocześnie jest wyrazem odpowiedzialności społecznej. … i mogą skorzystać ze wsparcia
UE Ze względu na
potrzebę szybkiej poprawy jakości i dostępności przyuczania
do zawodu oraz wsparcia współpracy państw członkowskich w
dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego, Komisja utworzy europejski
sojusz na rzecz przyuczania do zawodu. Komisja
przyznała już, że dobra współpraca między wszystkimi
zainteresowanymi stronami ma kluczowe znaczenie dla powodzenia takiej
inicjatywy[42]. Przymierze to powinno zbliżyć takie
zainteresowane strony jak przedstawiciele władz, biznesu i partnerów
społecznych, badaczy naukowych i osoby praktycznie zajmujące się
tematyką kształcenia i szkolenia zawodowego oraz przedstawicieli
młodzieży. Powinno ono też
skierować we wspólny nurt różne źródła podejmowanych
obecnie działań i ułatwić wygenerowanie korzyści i
sposobów tworzenia i rozwijania skutecznych programów przyuczania do zawodu.
Sojusz powinien również przyczynić się do opracowania wspólnych
programów szkoleń w systemie dualnym dla różnych zawodów,
ułatwić uznawanie przyuczania do zawodu odbywanego za granicą
oraz ułatwić stworzenie odpowiedniego systemu regulacyjnego. W związku z
powstaniem tego sojuszu Komisja popierać również będzie krajowe
partnerstwo na rzecz kształcenia w systemie dualnym. Powinno ono połączyć przedstawicieli
biznesu, organów odpowiedzialnych za edukację i zatrudnienie, organy
zarządzające EFS i partnerów społecznych w celu wypracowania
sposobów na umocnienie roli przyuczania do zawodu na rynku pracy i w systemach
edukacyjnych państw członkowskich i na wykorzystanie krajowych
środków z EFS na opracowywanie i realizację programów
kształcenia w systemie dualnym. Działania
podobne do sojuszu na rzecz przyuczania do zawodu są już prowadzone
na poziomie sektorowym. Na poziomie UE tworzony jest sojusz w sektorze
technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT)[43].
3. Mobilność
młodzieży
Większa mobilność dałaby większe
możliwości zatrudnienia … Istnienie
poważnych różnic między poziomami bezrobocia wśród
młodzieży w połączeniu ze wzrostem liczby wolnych miejsc
pracy w niektórych państwach członkowskich wskazuje na to, że
mobilność wewnątrz UE może dać młodzieży
dostęp do szerszych możliwości zatrudnienia. Zagraniczne
staże i przyuczanie do zawodu oferują w tym zakresie wiele
korzyści, podobnie jak możliwość próbowania podjęcia
pracy w innym kraju, bez konieczności zobowiązania się od razu
do długoterminowego zatrudnienia. Nie są one jednak jeszcze szeroko
rozpowszechnione. Jest to w wyraźnej sprzeczności z pozytywnym
stosunkiem wobec mobilności, wykazywanym zasadniczo przez młodych
ludzi i z sukcesem, jakim cieszą się programy studiów za
granicą, takie jak Erasmus i Leonardo. …które wspierane są przez instrumenty UE… Ostatnia
decyzja Europejskich Służb Zatrudnienia[44], zmieniająca
europejską sieć zatrudnienia w ukierunkowany na osiągnięcie
konkretnego celu instrument pośrednictwa pracy, ma dla młodzieży
bezpośrednie znaczenie, ponieważ zostanie on również rozszerzony
na związane z pracą miejsca staży i przyuczania do zawodu.
Ponadto Komisja zamierza poszerzyć swoją inicjatywę „Twoja
pierwsza praca z EURES-em”, aby pomagać obywatelom UE w wieku od 18 do 30
lat w znalezieniu pracy w innym państwie członkowskim. Program
łączy zindywidualizowaną usługę wyszukiwania i
pośrednictwa pracy z oferowanymi przez UE zachętami finansowymi
(subwencje na pokrycie kosztów podróży w celu odbycia rozmowy
kwalifikacyjnej, szkoleń wstępnych poprzedzających podjęcie
pracy, podjęcia pracy, wzięcia udziału w zajęciach
integracyjnych). Komisja skorzysta z tych działań podejmując w
2013 r. inicjatywę dotyczącą publicznych służb
zatrudnienia mającą na celu usprawnienie funkcjonowania europejskiego
rynku pracy. Takie usługi będą odgrywać większą
rolę w pełnym wykorzystaniu wszystkich możliwości
zatrudnienia, które mogą powstać dzięki mobilności
siły roboczej w UE oraz zapewnieniu możliwości zatrudnienia
obywatelom UE, szczególnie tym młodym. Poprzez ograniczenie ryzyka
większego niedopasowania kwalifikacji pozwoli to uczynić europejski
rynek pracy bardziej skutecznym i pomoże w przyszłości
stawić czoła niedoborowi siły roboczej i potrzebnych na rynku
pracy umiejętności. … potrzebne są jednak dalsze starania Ze
względu na pilne wyzwania związane z bezrobociem wśród
młodzieży, konieczne są jednak dalsze starania. Komisja wzywa
władze budżetowe UE do zapewnienia odpowiednich środków
finansowych w 2013 r. i w późniejszym okresie na dalsze wspieranie
ukierunkowanych programów mobilności, takich jak „Twoja pierwsza praca z
EURES-em”, a publiczne służby zatrudnienia państw
członkowskich do dalszego rozwoju opartych o EURES programów i
włączania ich do swojej normalnej działalności. Opracowanie
bardziej ukierunkowanych i zindywidualizowanych działań dla
wszystkich osób poszukujących pracy, w tym młodzieży, musi
być w najbliższej przyszłości traktowane jako priorytet. W
tym celu Komisja rozważy w 2013 r. w ramach przyszłego filaru
EURES – Programu na rzecz przemian i innowacji społecznych,
możliwości uruchomienia szerzej zakrojonego programu EURES
dotyczącego miejsc pracy dla młodzieży, opierając się
na wcześniejszych doświadczeniach z inicjatywy „Twoja pierwsza praca
z EURES-em” i z programów edukacyjnych (Erasmus, Leonardo da Vinci).
Mogłoby to wesprzeć młodych ludzi w wyszukiwaniu i podejmowaniu
pracy, projektów poświęconych zdobywaniu doświadczenia
zawodowego, przyuczania do zawodu i staży w innym państwie
członkowskim[45].
VI. Dalsze
kroki
Mimo licznych
wysiłków podejmowanych na poziomie unijnym i krajowym, perspektywy
zatrudnienia dla młodzieży europejskiej uległy w zeszłym
roku dalszemu pogorszeniu. Pilnie potrzebna jest jeszcze silniejsza reakcja.
Niniejszy komunikat przedstawia przeprowadzoną przez Komisję analizę
sytuacji. Daje on ogólny przegląd tego, co można
osiągnąć poprzez instrumenty polityki zatrudnienia w celu
zaradzenia zaistniałej sytuacji, zarówno na szczeblu UE, jak i
poszczególnych państw członkowskich. Musi zostać podjęte
wspólne działanie, aby zbudować silne partnerstwo zaufania ze
wszystkimi zainteresowanymi stronami, czy będą to służby
zatrudnienia, instytucje edukacyjne, partnerzy społeczni, pracodawcy, czy
organizacje młodzieżowe. Chodzi tutaj o gospodarczą i
społeczną przyszłość Europy.
Komisja: ·
wzywa państwa członkowskie do szybkiego
przyjęcia wniosku dotyczącego zalecenia Rady w sprawie ustanowienia
gwarancji dla młodzieży, który jest częścią
niniejszego pakietu oraz do wprowadzenia swoich programów gwarancji dla
młodzieży w 2013 r.; ·
wzywa partnerów społecznych do działań
na rzecz przyjęcia ram jakości dla staży, aby
zagwarantować, że staże zapewnią młodzieży w
bezpiecznych warunkach dobrej jakości doświadczenie zawodowe; ·
utworzy europejski sojusz na rzecz przyuczania do
zawodu w celu poprawienia jakości i ofert przyuczania do zawodu i
promowania krajowego partnerstwa na rzecz szkolenia zawodowego w systemie
dualnym oraz ·
zainicjuje w pierwszej połowie 2013 r.
konsultacje z zainteresowanymi stronami na temat przygotowania programu EURES
dotyczącego miejsc pracy dla młodzieży oraz przedstawi
inicjatywę oparcia unijnych instrumentów mobilności, finansowania ich
i zarządzania nimi, na bardziej strukturalnych zasadach, proporcjonalnych
do ich znaczenia. [1] Główne wskaźniki Eurostatu dla ludności
aktywnej zawodowo z wyrównywanymi sezonowo danymi kwartalnymi, gdzie
młodzież zdefiniowana jest jako osoby w wieku poniżej 25 lat, a
dorośli od 25 lat. [2] Sytuacja młodzieży (załącznik do
sprawozdania UE na temat młodzieży) SWD(2012) 257 z 10 września
2012 r. [3] COM(2011) 933 z 20 grudnia 2011 r. [4] Konkluzje Rady Europejskiej, EUCO76/12 z 29 czerwca
2012 r. i EUCO 156/12 z 19 października 2012 r. [5] Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie inicjatywy „Szanse dla młodzieży” (2012/2617(RSP)) z 24 maja
2012 r. [6] COM(2012) 669 z 20 listopada 2012 r. Konkluzje Rady
w sprawie europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i
szkolenia („ET 2020”), (2009/C 119/02 z 28 maja 2009 r.) i Strategia UE na
rzecz młodzieży (COM(2009) 200 z 27 kwietnia 2009 r.) stanowią
również właściwe ramy dla wspólnych europejskich wysiłków w
zakresie kształcenia, szkolenia i zatrudnienia wśród
młodzieży. [7] Dokument roboczy służb Komisji SWD(2012) 406 z
5 grudnia 2012 r. [8] Komisja Europejska, 2012, Study on a comprehensive
overview on traineeship arrangements in Member States („Badanie dotyczące
kompleksowego przeglądu przepisów w zakresie staży w państwach
członkowskich”), Komisja Europejska, 2012, Apprenticeship supply in the
Member States of the European Union („Oferta przyuczania do zawodu w
państwach członkowskich Unii Europejskiej”). [9] Główne wskaźniki Eurostatu dla ludności
aktywnej zawodowo z wyrównywanymi sezonowo danymi kwartalnymi, gdzie
młodzież zdefiniowana jest jako osoby w wieku poniżej 25 lat, a
dorośli od 25 lat. [10] Stopa bezrobocia (definiowana jako odsetek młodych
bezrobotnych osób w całej populacji młodzieży) obejmuje w tym
przedziale wiekowym dużą nieaktywną grupę głównie
objętą systemem edukacji, a tym samym może dać bardziej
kompletny obraz wielkości problemu bezrobocia. Ma to znaczenie przy
porównaniu krajów znacznie różniących pod względem poziomu
bierności zawodowej młodzieży (więcej szczegółów na
ten temat – zob. sprawozdanie Komisji Europejskiej na temat zatrudnienia w
Europie za rok 2007, rozdział 1). [11] Statystyki Eurostatu dotyczące ludności aktywnej
zawodowo, kwartalne niewyrównywane sezonowo dane (lfsq_pganws) i lfsq_upgal) za
drugi kwartał. Młodzież w wieku od 15 do 24 lat, dorośli od
25 do 64 lat. [12] Statystyki Eurostatu dotyczące ludności aktywnej
zawodowo, kwartalne niewyrównywane sezonowo dane (lfsq_eppqa) i (lfsq_etpga) za
drugi kwartał. Młodzież w wieku od 15 do 24 lat, dorośli od
25 do 64 lat. [13] Dane z 13 państw europejskich. Komisja Europejska,
„Employment and Social Developments in Europe (ESDE), 2012” (Zatrudnienie i
rozwój sytuacji społecznej w Europie, 2012 r.), w przygotowaniu. [14] Zob. przypis 12. [15] Zob. przypis 12. [16] Wyliczenia europejskiej sieci na rzecz równości
płci, oparte na module ad hoc LFS na rok 2009, dotyczące
przejścia młodzieży od kształcenia do zatrudnienia. [17] W przypadku rynków pracy o dwoistym charakterze duży
odsetek umów na czas określony, zawartych w większości z
młodymi pracownikami, występuje jednocześnie z umowami na czas
nieokreślony gwarantującymi dużo większe
bezpieczeństwo zatrudnienia. Stwierdzono, że rozbieżności w
zakresie ochrony zatrudnienia dla pracowników o umowach stałych i na czas
określony stanowią bardzo istotną przyczynę segmentacji
rynku pracy. [18] Wskaźniki Eurostatu dotyczące ludności
aktywnej zawodowo, dane kwartalne nieaktualizowane sezonowo [lfsq_igaww] dla
drugiego kwartału. Młodzież w wieku od 15 do 24 lat, z
wyłączeniem przypadków „brak odpowiedzi”. [19] Statystyki Eurostatu dotyczące ludności aktywnej
zawodowo, [edat_lfse_20]. [20] ESDE, 2012, będzie opublikowane. [21] Osoby o niskich kwalifikacjach w dalszym ciągu
stoją przed największym ryzykiem bezrobocia, a ich perspektywy pracy
prawdopodobnie ulegną pogorszeniu. Według najnowszej prognozy Cedefop
dotyczącej kwalifikacji zawodowych (http://www.cedefop.europa.eu/EN/about-cedefop/projects/forecasting-skill-demand-and-supply/skills-forecasts.aspx),
liczba nowych miejsc pracy w całej UE dla osób z wykształceniem nie
wyższym niż średnie I stopnia – która obniżyła
się już o 20,4 % w latach 2000–2010 – zmniejszy się o
kolejne 18,9 % w latach 2010–2020. [22] Aktualizacja komunikatu na temat polityki w dziedzinie
przemysłu – COM(2012) 582 z dnia 10 października 2012 r.
Przykładowo liczba nieobsadzonych miejsc pracy dla specjalistów TIK w UE
do roku 2015 wyniesie nawet 700 000, zob. sprawozdanie dla Komisji Europejskiej
„Anticipating the Evolution of the Supply and Demand of e-Skills in Europe
(2010-2015)” (Przewidywanie zmian w podaży i popycie w odniesieniu do
umiejętności cyfrowych w Europie (2010-2015)), Empirica i IDC
Europe, 2009 r. Aktualizacja prognozy przedstawiona na Europejskiej
konferencji dotyczącej umiejętności cyfrowych, Bruksela, 13
grudnia 2011 r. Rozwiązywanie problemów związanych z niedopasowaniem
umiejętności ma również duże znaczenie dla służby
zdrowia i opieki społecznej, jak również dla zielonej gospodarki. [23] Główne wskaźniki Eurostatu dla ludności
aktywnej zawodowo, dane wyrównywane sezonowo, młodzież zdefiniowana
jako osoby w wieku poniżej 25 lat. [24] Szczegółowe informacje na temat działań,
które już zostały podjęte i na temat kolejnych etapów można
znaleźć w towarzyszącym dokumencie roboczym służb
Komisji SWD(2012) 406 z 5 grudnia 2012 r. [25] Podczas nieformalnego posiedzenia Rady Europejskiej w dniu
30 stycznia 2012 r. przewodniczący Barroso zaproponował
pilotażowe działanie mające na celu pomoc ośmiu
państwom członkowskim o najwyższym wskaźniku bezrobocia wśród
młodzieży przesunąć część swoich
środków z unijnych funduszy strukturalnych na zwalczanie bezrobocia
wśród młodzieży. [26] Dokument roboczy służb Komisji SWD(2012) 406 z 5
grudnia 2012 r. [27] Praca na własny rachunek jest coraz
częściej uznawana za możliwą opcję kariery zawodowej
dla młodzieży, zob. również sprawozdanie „Kształcenie w
zakresie przedsiębiorczości w szkołach w Europie”, Komisja
Europejska, 2012 r. [28] Wartości przedstawione w tej tabeli są
tymczasowe i odzwierciedlają informacje na listopad 2012 r. [29] Dokument roboczy służb Komisji SWD(2012) 406 z 5
grudnia 2012 r. [30] Ponadto wspólne sprawozdanie o zatrudnieniu
(załącznik do COM(2012) 750 z 28 listopada 2012 r.) jest
częścią pakietu Komisji służącego uruchomieniu
europejskiego semestru na 2013 r., opierając się na rocznej
analizie wzrostu gospodarczego i rozwijając ją. Jest ono oparte na
sytuacji w zatrudnieniu i na sytuacji społecznej w Europie, na realizacji
wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia, jak również na wynikach
badania krajowych programów reform, których konsekwencją były
zalecenia dla poszczególnych krajów na 2012 r. oraz na ocenie ich
dotychczasowej realizacji. [31] COM(2012) 750 z 28 listopada 2012 r. [32] Wniosek dotyczący zalecenia Rady w sprawie
ustanowienia gwarancji dla młodzieży, COM(2012) 729 z 5 grudnia
2012 r. [33] Dokument roboczy służb Komisji SWD(2012) 409 z 5
grudnia 2012 r. [34] Roczny koszt wynikający z faktu, że młodzi
ludzie nie pracują, nie uczą się ani nie szkolą wynosi
obecnie w Europie 1,2 % PKB, czyli 153 mld EUR, zob.: Eurofound (2012),
NEETs – Young people not in employment, education, or training (Młodzież
niekształcąca się, niepracująca ani nieszkoląca
się) Characteristics, costs and policy responses in Europe
(Właściwości, koszty i rozwiązania polityczne w Europie),
Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg. [35] Wydatki na gwarancję dla młodzieży nie
należą w rachunkach narodowych do kategorii nakładów brutto na
środki trwałe. [36] Badanie na temat kompleksowego przeglądu ustaleń
dotyczących staży w państwach członkowskich UE, Komisja
Europejska (2012 r.). [37] „Wspieranie dostępu młodzieży do rynku
pracy, poprawa statusu osób odbywających staże i praktyki zawodowe”,
PE 2009/2221 (INI), 14.6.2010 r. [38] Konkluzje Rady z 17.6.2011 r. [39] Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady zmieniającej dyrektywę 2005/36/WE w sprawie uznawania
kwalifikacji zawodowych i rozporządzenie w sprawie współpracy
administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku
wewnętrznym, COM(2011) 883 final z 19 grudnia 2011 r. [40] Dokument roboczy służb Komisji SWD(2012) 99 z
18.4.2012. [41] COM(2012) 728 z 5 grudnia 2012 r. [42] COM(2012) 669 z 20 listopada 2012 r. [43] „Wielka koalicja na rzecz miejsc pracy w sektorze ICT” ma
za cel połączenie zainteresowanych stron w przeciwdziałaniu
brakom i niedopasowaniu umiejętności, charakterystycznym dla rynku
pracy w dziedzinie ICT. [44] COM(2012) 8548 z 26 listopada 2012 r. [45] Ponadto w celu wspierania mobilności
młodzieży Komisja zamierza przedstawić inicjatywę „Karta
mobilnej młodzieży”.