[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 31.1.2011

KOM(2011) 18 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO ORAZ KOMITETU REGIONÓW

Przeciwdziałanie zjawisku przedwczesnego kończenia nauki: kluczowy wkład w realizację strategii „Europa 2020”

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO ORAZ KOMITETU REGIONÓW

Przeciwdziałanie zjawisku przedwczesnego kończenia nauki: kluczowy wkład w realizację strategii „Europa 2020”

Przedwczesne kończenie nauki[1] jest złożonym zjawiskiem, którego ograniczenie wymaga silnego zaangażowania politycznego. W niniejszym komunikacie przeanalizowano konsekwencje przedwczesnego kończenia nauki dla jednostek, społeczeństwa i gospodarki, wskazano na jego przyczyny i przedstawiono obecne i przyszłe środki zaradcze na poziomie UE. Komunikatowi towarzyszy wniosek dotyczący zalecenia Rady oraz dokument roboczy służb Komisji, w których przedstawiono ramy kompleksowej polityki, które państwa członkowskie mogą wykorzystywać w celu wypracowania skutecznej polityki ograniczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki, oraz szczegółowe przykłady aktualnych środków politycznych.

1. PRZEDWCZESNE KOńCZENIE NAUKI UTRUDNIA INTELIGENTNY, ZRÓWNOWAżONY ROZWÓJ SPRZYJAJąCY WłąCZENIU SPOłECZNEMU

Przyszłość Europy w znacznej mierze zależy od jej młodzieży. Poprzez strategię „Europa 2020” Unia Europejska stara się w większym stopniu wspierać młodych ludzi i umożliwić im pełny rozwój ich talentów z korzyścią dla nich samych i dla gospodarki. Jednym z głównych celów ustanowionych przez Radę Europejską jest zmniejszenie odsetka osób przedwcześnie kończących naukę do poziomu poniżej 10 % oraz zagwarantowanie, że co najmniej 40 % osób młodszego pokolenia uzyska wykształcenie wyższe lub równoważne[2]. Zwiększenie edukacyjnych osiągnięć młodych ludzi przyczynia się do osiągnięcia zarówno celu „inteligentnego rozwoju”, poprzez zwiększanie umiejętności, jak i celu „rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu”, poprzez zapobieganie jednemu z najważniejszych czynników ryzyka bezrobocia i ubóstwa.

Mobilna młodzież [3] – jedna z inicjatyw przewodnich strategii „Europa 2020” – podkreśla potrzebę poprawy jakości i sprawiedliwości w dostępie do kształcenia i szkolenia, aby zapewnić większej liczbie młodych ludzi umiejętności pozwalające uczyć się przez całe życie i doświadczyć mobilności edukacyjnej. Radykalne zmniejszenie liczby młodych ludzi przedwcześnie kończących naukę jest niezwykle ważną inwestycją, nie tylko z perspektywy poszczególnych młodych ludzi, ale także z perspektywy przyszłego dobrobytu i spójności społecznej całej UE.

Ograniczenie zjawiska przedwczesnego kończenia nauki prowadzi także do osiągnięcia celów strategii „Europa 2020”. Bezpośrednio wpływając na szanse zatrudnienia młodych ludzi przyczynia się ono również do zwiększenia ich integracji na rynku pracy, a tym samym do osiągnięcia stopy zatrudnienia kobiet i mężczyzn w wieku 20-64 lat wynoszącej 75 %. Jednocześnie stanowi ono ważny wkład w przerwanie cyklu ubóstwa, który prowadzi do wykluczenia społecznego tak wielu młodych ludzi. Jest to zatem kluczowy środek na drodze do zmniejszenia ryzyka ubóstwa wśród co najmniej 20 mln ludzi[4].

W 2009 r. ponad sześć milionów młodych ludzi, czyli 14,4 % osób w wieku 18-24 lat, zakończyło edukację lub szkolenie na poziomie kształcenia gimnazjalnego lub niższym. Co gorsza 17,4 % z nich ukończyło jedynie szkołę podstawową[5]. Przedwczesne kończenie nauki oznacza marnowanie możliwości życiowych młodych ludzi, a także potencjału społecznego i gospodarczego całej Unii Europejskiej.

Na poziomie indywidualnym konsekwencje przedwczesnego kończenia nauki wywierają wpływ na całe życie i zmniejszają szanse na udział w życiu społecznym, kulturalnym i gospodarczym. Zwiększają one indywidualne ryzyko bezrobocia, ubóstwa i wykluczenia społecznego. Wpływają na poziom dochodów uzyskiwanych w czasie całego życia, samopoczucie i zdrowie osób, których dotyczą, i ich dzieci. Także szanse ich dzieci na szkolne sukcesy są mniejsze.

Bezrobocie młodych wynosi obecnie 20 %[6], a przedwczesne kończenie nauki bezpośrednio się do niego przyczynia. Także szanse na zatrudnienie są bezpośrednio powiązane z osiągniętym poziomem kwalifikacji. W 2009 r. w UE 52 % osób, które przedwcześnie zakończyły naukę, było bezrobotnych lub wyłączonych z rynku pracy[7]. Osoby te, nawet jeżeli pracowały, zarabiały mniej, zwykle zatrudnione były na niepewnych warunkach i częściej uzależnione od pomocy socjalnej. Rzadziej uczyły się przez całe życie i przekwalifikowywały. Gorsza sytuacja edukacyjna może w jeszcze większym stopniu zmniejszyć ich szanse.

Na poziomie gospodarczym i społecznym wysoki odsetek osób, które przedwcześnie zakończyły naukę, wywiera długofalowy wpływ na zmiany społeczne i wzrost gospodarczy. Osoby, które przedwcześnie zakończyły naukę, w mniejszym stopniu uczestniczą w procesach demokratycznych i są mniej aktywnymi obywatelami[8]. Innowacyjność i wzrost nie tylko sektorów wysokich technologii, ale całej gospodarki, opierają się na wykwalifikowanej sile roboczej. W Programie na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia – inicjatywie przewodniej strategii „Europa 2020” – podkreślono potrzebę zwiększenia możliwości obywateli poprzez rozwijanie umiejętności w ciągu całego życia oraz zwiększenie uczestnictwa w rynku pracy. Zmniejszenie średniego europejskiego odsetka osób, które przedwcześnie zakończyły naukę, o 1 punkt procentowy corocznie dostarczyłoby europejskiej gospodarce prawie pół miliona dodatkowych potencjalnych wykwalifikowanych młodych pracowników.

Od 2000 r. średni europejski odsetek osób, które przedwcześnie zakończyły naukę, zmniejszył się o 3,2 punktu procentowego, ale postęp ten nie był wystarczający, aby osiągnąć do 2010 r. pierwotnie przyjęty przez Radę cel 10 %. Średnia liczba ukrywa przy tym znaczne różnice istniejące między państwami członkowskimi. Siedem państw członkowskich osiągnęło już docelowy poziom 10 %, podczas gdy w trzech innych odsetek ten przekracza 30 %. Indywidualne wyniki państw członkowskich dają podstawy do optymizmu. We wszystkich oprócz trzech państw odsetek osób, które przedwcześnie zakończyły naukę, zmniejszył się od 2000 r., w niektórych nawet znacznie.

Wykres 1: Odsetek osób w wieku 18–24 lat, które zakończyły edukację na poziomie kształcenia gimnazjalnego lub niższym i nie uczestniczą w dalszym kształceniu ani szkoleniu (dane za 2009 r.) oraz zmiana sytuacji w latach 2000-2009[9]

Dane za 2009 r. | Zmiana sytuacji w latach 2000-2009 (względna zmiana w %) |

[pic]

2. PRZEDWCZESNE KOńCZENIE NAUKI SPOWODOWANE JEST KOMBINACJą CZYNNIKÓW INDYWIDUALNYCH, EDUKACYJNYCH I SPOłECZNO-EKONOMICZNYCH

Przyczyny, dla których młodzi ludzie przedwcześnie kończą kształcenie i szkolenie, są bardzo indywidualne. Możliwe jest jednak określenie pewnych powtarzających się czynników. Przedwczesne kończenie nauki jest w silny sposób powiązane z gorszą sytuacją społeczną i niskim poziomem wykształcenia otoczenia. Prawdopodobieństwo zakończenia kształcenia lub szkolenia przed ukończeniem szkoły ponadgimnazjalnej jest wyższe w przypadku dzieci słabo wykształconych rodziców, znajdujących się w gorszej sytuacji.

Niektóre grupy społeczne zjawisko przedwczesnego kończenia nauki dotyka szczególnie silnie. Są to w szczególności grupy w gorszej sytuacji społeczno-ekonomicznej i grupy szczególnie zagrożone, takie jak młodzież objęta opieką socjalną i osoby niepełnosprawne fizycznie lub umysłowo, lub o specjalnych potrzebach edukacyjnych[10]. Ponieważ młodzież wywodząca się ze środowisk migracyjnych często jest w gorszej sytuacji społeczno-ekonomicznej, średni odsetek osób przedwcześnie kończących naukę jest dwukrotnie wyższy niż u młodzieży autochtonicznej (w 2009 r. 26,4 % vs. 13,1 %). Odsetek jest jeszcze wyższy wśród Romów, którzy są najbardziej wykluczoną grupą społeczną[11]. Takie grupy zwykle otrzymują słabsze wsparcie ze strony rodziny, doświadczają dyskryminacji w ramach systemu edukacyjnego i mają bardziej ograniczony dostęp do możliwości nieformalnego i pozaformalnego uczenia się poza obowiązkowym systemem szkolnym.

Na przedwczesne kończenie nauki mają wpływ czynniki edukacyjne, indywidualne okoliczności i warunki społeczno-ekonomiczne. Nie jest ono wynikiem jednorazowej decyzji, ale procesu, który często rozpoczyna się już w szkole podstawowej wraz z pierwszymi niepowodzeniami szkolnymi i postępującym poczuciem wyobcowania w szkole. Zmiana szkoły lub przechodzenie na kolejne poziomy edukacji są szczególnie trudnymi momentami dla uczniów zagrożonych przedwczesnym zakończeniem nauki. Brak zgodności pomiędzy programami nauczania w kształceniu i szkoleniu zawodowym a potrzebami rynku pracy może zwiększyć ryzyko niepowodzeń szkolnych, jeżeli uczniowie nie widzą perspektyw w ramach wybranej ścieżki edukacyjnej. System kształcenia i szkolenia zawodowego często nie zapewnia dostatecznie ukierunkowanego wsparcia dla uczniów borykających się z trudnościami emocjonalnymi, społecznymi lub edukacyjnymi, które umożliwiłoby im pozostanie w systemie kształcenia i szkolenia. Odpowiedź na różne style uczenia się i pomoc nauczycielom w zaspokajaniu różnorodnych potrzeb w grupach uczniów o różnym poziomie zdolności nadal jest wyzwaniem dla szkół. Zindywidualizowana i elastyczna organizacja nauczania jest szczególnie ważna w przypadku osób, które preferują uczenie się przez działanie i które są zmotywowane przez aktywne formy uczenia się.

Więcej uwagi należy poświęcić przedwczesnemu kończeniu nauki w kontekście płci. W UE problem ten dotyczy 16,3 % chłopców i 12,5 % dziewcząt[12]. Na etapie obowiązku szkolnego chłopcy częściej niż dziewczęta mają trudności z dostosowaniem się do środowiska szkolnego i zazwyczaj osiągają gorsze wyniki. Chłopców jest więcej wśród uczniów niepełnosprawnych (61 %) i częściej przejawiają oni problemy emocjonalne i związane z dyscypliną, oraz specyficzne trudności w nauce (65 %)[13].

Różne państwa członkowskie borykają się z odmiennymi problemami związanymi z przedwczesnym kończeniem nauki. W niektórych jest to zjawisko występujące przede wszystkim na wsi, często w regionach oddalonych, i może być powiązane z niedostatecznym dostępem do edukacji. W innych dotyczy ono przede wszystkim znajdujących się w niekorzystnej sytuacji obszarów dużych miast. Niektóre regionalne i sezonowe rynki pracy (np. w branżach turystycznej lub budowlanej) mogą odciągać młodych ludzi od szkoły i przyciągać do niewykwalifikowanej pracy bez perspektyw rozwoju. Dostępność tego rodzaju miejsc pracy i wczesna perspektywa zarabiania w celu poprawy sytuacji ekonomicznej rodziny bądź zdobycia niezależności skłania młodych ludzi do przedwczesnego zakończenia nauki. W niektórych krajach występuje zjawisko częstego przedwczesnego kończenia nauki w określonych kontekstach zawodowych, podczas gdy w innych odnotowuje się niższy poziom zjawiska np. w ramach ścieżki przyuczenie do zawodu[14].

Przy wspieraniu uczniów zagrożonych przedwczesnym zakończeniem nauki należy uwzględnić wszystkie tego rodzaju warunki. Jednak jedynie kilka państw członkowskich realizuje spójną i kompleksową strategię na rzecz zmniejszenia skali zjawiska. Wiele inicjatyw podejmowanych w związku z przedwczesnym kończeniem nauki nie jest dostatecznie silnie powiązanych z innymi politykami nakierowanymi na młodych ludzi. Brakuje także dogłębnej analizy konkretnych problemów związanych z regionami lub grupami docelowymi.

3. przedwczesnemu kończeniu nauki można zapobiegać poprzez systematyczne stosowanie polityki opartej na faktach

Strategie zwalczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki muszą opierać się na analizie jego krajowej, regionalnej i lokalnej specyfiki. Dane powinny umożliwić analizę głównych przyczyn przedwczesnego kończenia nauki w odniesieniu do różnych grup uczniów, różnych regionów, miejscowości lub szkół, które szczególnie silnie dotknięte są tym zjawiskiem. Znaczne różnice w odsetku osób przedwcześnie kończących naukę mogą wskazywać na problemy strukturalne na niektórych obszarach geograficznych lub w niektórych ścieżkach kształcenia.

Strategie powinny być opracowywane w oparciu o dokładne informacje, aby lepiej ukierunkować realizowane środki, które, dzięki systemowi monitorowania tego zjawiska, mogą być dostosowywane w oparciu o informacje dotyczące na przykład indywidualnych powodów przedwczesnego kończenia kształcenia i szkolenia[15].

Indywidualny numer ucznia

Zjednoczone Królestwo wprowadziło w 1997 r. „indywidualny numer ucznia” (unique pupil number), który umożliwia prowadzenie analiz i pozwala na skuteczniejsze ukierunkowywanie polityki oświatowej, także w obszarach innych niż przedwczesne kończenie nauki. Także inne kraje (np. Niderlandy, Niemcy i Włochy) wprowadziły „indywidualny numer ucznia” służący gromadzeniu danych w oparciu o indywidualne dane uczniów lub krajowe rejestry uczniów. W przypadku Niderlandów wprowadzenie „indywidualnego numeru ucznia” oraz monitorowanie przy pomocy internetu zjawiska przedwczesnego kończenia nauki uznawane są za główny czynnik ograniczania skali tego zjawiska.

Kompleksowe polityki w zakresie zwalczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki powinny koncentrować się na zapobieganiu, interwencji i kompensacji .

Celem zapobiegania jest unikanie okoliczności inicjujących proces prowadzący do przedwczesnego kończenia nauki. Zwiększenie uczestnictwa w wysokiej jakości wczesnej edukacji i opiece uznane zostały za jeden z najbardziej skutecznych środków zapewnienia dzieciom dobrego startu w edukacji i budowania ich odporności. Należy jednak poprawić dostęp do tych usług. Inne środki zapobiegawcze dotyczą takich zagadnień, jak systematyczne wsparcie językowe dla uczniów wywodzących się ze środowisk migracyjnych, aktywna polityka przeciwdziałania segregacji, która zwiększa różnorodność społeczną, etniczną i kulturową w szkołach, umożliwia partnerskie uczenie się i wspomaga integrację, lub pomoc ukierunkowana na szkoły znajdujące się w trudniejszej sytuacji. Dodatkowe potencjalne przeszkody na drodze do sukcesów szkolnych mogą zostać usunięte dzięki większemu przenikaniu się ścieżek edukacyjnych oraz poprawie jakości i statusu ścieżek kształcenia zawodowego.

Celem polityki przeciwdziałania segregacji jest zmiana składu społecznego szkół znajdujących się w trudniejszej sytuacji oraz poprawa osiągnięć dzieci z rodzin o niskim poziomie wykształcenia i znajdujących się w trudniejszej sytuacji. Programy aktywnego przeciwdziałania segregacji na Węgrzech i w Bułgarii poprawiły na poziomie regionalnym osiągnięcia szkolne dzieci romskich, poprzez wspieranie szkół działających na rzecz ich integracji oraz równoczesną poprawę jakości nauczania, na przykład poprzez zajęcia dodatkowe i ukierunkowaną pomoc akademicką.

Środki dyskryminacji pozytywnej , takie jak priorytetowe obszary edukacyjne (Cypr) i programy zapewniające ukierunkowane wsparcie dla szkół znajdujących się na obszarach w trudniejszej sytuacji (Francja, Hiszpania), prowadzą do poprawy oferty edukacyjnej, zapewniają dodatkowe wsparcie dla uczniów i tworzą warunki nauki dostosowane do ich specyficznych potrzeb. Środkom dyskryminacji pozytywnej często towarzyszy aktywne nawiązywanie kontaktów i intensywna współpraca zaangażowanych szkół.

Elastyczne ścieżki edukacyjne łączące kształcenie ogólne, szkolenie zawodowe i pierwsze praktyczne doświadczenia zawodowe adresowane są do uczniów, których motywację zmniejszać mogą słabe wyniki nauki i którzy chcą jak najszybciej rozpocząć pracę. Pozwala im to równocześnie na kontynuowanie kształcenia ogólnego. Wiele państw członkowskich (np. Luksemburg, Włochy i Dania) wykorzystało to podejście, aby pomóc uczniom, którzy zakończyli naukę, uzyskać świadectwo ukończenia szkoły, zdobywając równocześnie cenne i zwiększające ich motywację doświadczenie zawodowe.

Interwencja obejmuje reagowanie na pojawiające się trudności na wczesnym etapie i ma na celu zapobieganie sytuacji, w której prowadziłyby one do przedwczesnego zakończenia nauki. Podejmowane działania mogą dotyczyć całej szkoły lub instytucji szkoleniowej, bądź też być adresowane do pojedynczych uczniów zagrożonych przerwaniem kształcenia lub szkolenia. Działania obejmujące całą szkołę mają prowadzić do poprawy atmosfery oraz do stworzenia zapewniających wsparcie warunków nauki. Systemy wczesnego ostrzegania i lepsza współpraca z rodzicami mogą być skuteczną formą pomocy zagrożonym uczniom. Zwykle bardzo skuteczne w zapewnianiu odpowiedniego wsparcia jest także utrzymywanie kontaktów z jednostkami poza szkołą i dostęp do lokalnych sieci wsparcia. Środki adresowane bezpośrednio do uczniów polegają przede wszystkim na zapewnianiu opieki dydaktycznej i zajęć w małych grupach, zindywidualizowanych strategii uczenia się, lepszego doradztwa oraz wsparcia finansowego, takiego jak stypendia edukacyjne. Także instytucje rynku pracy powinny być w większym stopniu zaangażowane w zapewnianie młodym ludziom doradztwa zawodowego.

Szkoły jako „społeczności uczących się” określają wspólną wizję, podstawowe wartości i cele rozwoju szkoły. Zwiększa to zaangażowanie uczniów, nauczycieli, rodziców i innych zainteresowanych stron oraz wspomaga jakość i rozwój szkoły. „Społeczności uczących się” powodują, że zarówno nauczyciele, jak i uczniowie dążą do poprawy i biorą odpowiedzialność za proces uczenia się. Tworzy to odpowiednie warunki także dla ograniczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki i pomocy uczniom nim zagrożonym.

Utrzymywanie kontaktów z jednostkami poza szkołą umożliwia szkołom lepsze wspieranie uczniów i przeciwdziałanie szeregowi zagrażających uczniom problemów, do których należy konsumpcja narkotyków lub alkoholu, niedostatek snu, przemoc i traumatyczne przeżycia. Programy takie jak irlandzki program na rzecz ukończenia szkoły (School Completion Programme) wspierają działania obejmujące różne społeczności i sektory. Szkoły utrzymują kontakty z organizacjami młodzieżowymi, służbami socjalnymi, lokalnymi agencjami rozwoju, służbami antynarkotykowymi itp.

Większe włączenie regionów w rozwijanie środków przeciwdziałających przedwczesnemu kończeniu nauki, ich finansowe wspieranie oraz tworzenie zachęt dowiodły swojej skuteczności w niektórych krajach, np. w Niderlandach. Władze miejskie, szkoły i instytucje opieki same decydują o środkach, które mają być wprowadzane w życie. Za pośrednictwem lokalnych władz szkoły mogą także zwrócić się o pomoc do instytucji opieki, policji i władz sądowych.

Celem szkół otwartych , takich jak „scuole aperte” w Neapolu (Włochy), jest przeciwdziałanie wycofywaniu się uczniów z nauki poprzez prowadzenie różnorodnych projektów w porozumieniu z lokalną społecznością. Działania organizowane są poza godzinami lekcyjnymi i otwarte dla wszystkich uczniów, także tych, którzy już porzucili główny nurt edukacji. Są one jednym ze sposobów na reintegrację tych osób, a także uczniów zagrożonych przedwczesnym zakończeniem nauki.

Środki mające na celu kompensację oferują możliwości kształcenia i szkolenia osobom, które przedwcześnie zakończyły naukę. Mogą one mieć formę wsparcia finansowego lub innego rodzaju. Ich celem jest pomoc młodym ludziom w powrocie do głównego nurtu edukacji lub danie im „drugiej szansy”. Skuteczne strategie przyjęte w placówkach drugiej szansy znacznie różnią się od stosowanych w głównym nurcie szkolnictwa, gdyż odpowiadają na trudności, jakie uczniowie napotkali w szkołach głównego nurtu. Oczywiste jest, że zapobieganie przedwczesnemu kończeniu nauki przynosi lepsze wyniki niż równoważenie jego negatywnych skutków. Doświadczenie niepowodzenia, brak wiary we własne możliwości w nauce i narastające problemy społeczne, emocjonalne i edukacyjne po przedwczesnym zakończeniu nauki zmniejszają prawdopodobieństwo zdobycia kwalifikacji i zakończenia z sukcesem procesu edukacji[16].

Przy powrocie do edukacji głównego nurtu często konieczny jest okres przejściowy pomiędzy wcześniejszym doświadczeniem niepowodzenia szkolnego a rozpoczęciem nowego etapu. Programy tego rodzaju trwają od trzech miesięcy do roku, w zależności od oczekiwań i motywacji uczestników. Z uwagi na złożone, wielowymiarowe problemy, przed którymi stoi grupa docelowa, niezbędne jest stosowanie alternatywnych metod pedagogicznych i doradztwa, aby uczestnicy powrócili do kształcenia i szkolenia. Jednym z czynników zapewniających powodzenie jest zapewnienie zindywidualizowanych, zapewniających wsparcie warunków nauki i elastyczne podejście dostosowane do potrzeb każdej młodej osoby. Takie programy, jak „Uczenie się młodych dorosłych metodą projektu” w Słowenii, klasy przejściowe we Francji lub centra SAS w Belgii oferują młodym osobom zagrożonym przedwczesnym porzuceniem nauki możliwość stopniowego odzyskania wiary we własne siły, nadrobienia zaległości i powrotu do głównego nurtu edukacji.

Projekty i inicjatywy mające na celu ograniczenie zjawiska przedwczesnego kończenia nauki funkcjonują równolegle do innych inicjatyw, bez związków z nimi[17]. Pomimo odnotowywanych sukcesów ich wpływ zbyt często ma jedynie zasięg lokalny lub regionalny. Biorąc pod uwagę to, jak pilne jest ograniczenie zjawiska przedwczesnego kończenia nauki, najważniejsze jest przejście od stosowania indywidualnych środków ku wprowadzeniu kompleksowej polityki przeciwdziałania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elementy takiej polityki muszą być dostosowane do konkretnych sytuacji w państwach członkowskich.

Doświadczenia państw członkowskich, porównywalne dane i analityczne badania wskazują, że do kluczowych elementów skutecznej polityki należą współpraca międzysektorowa i kompleksowe podejście. Przedwczesne kończenie nauki nie jest zagadnieniem, które dotyczy wyłącznie obszaru kształcenia, i jego przyczyny powinny być eliminowane poprzez zespół polityk: społecznej, młodzieżowej, rodzinnej, ochrony zdrowia, lokalnej, zatrudnienia i edukacji. W ograniczaniu zjawiska przedwczesnego kończenia nauki ważną rolę odgrywać mogą także szersze koncepcje edukacyjne, takie jak edukacja kulturalna, współpraca z przedsiębiorstwami i innymi zewnętrznymi w stosunku do szkół jednostkami, sport, działając poprzez promowanie kreatywności, nowych sposobów myślenia, dialogu międzykulturowego i spójności społecznej.

4. Współpraca na poziomie UE stanowi wartość dodaną w ograniczaniu zjawiska przedwczesnego kończenia nauki

W ramach strategii „Europa 2020” państwa członkowskie uzgodniły na najwyższym politycznym szczeblu opracowanie krajowych celów ograniczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki, uwzględniając swoją sytuację wyjściową i warunki krajowe. Przedwczesne kończenie nauki zostanie uwzględnione w krajowych programach reform, wraz z opisem strategii i działań, które zostaną podjęte dla osiągnięcia krajowych celów. Będą one wspierać rozwój polityki w tym obszarze i zwiększać nacisk na prowadzenie skutecznej i efektywnej polityki. Sprawozdawczość w zakresie krajowych celów strategii „Europa 2020” w ramach rocznych wizji wzrostu gospodarczego zwiększy wagę monitorowania skuteczności polityki, jej sukcesów i porażek.

Obecne strategiczne ramy współpracy w zakresie kształcenia i szkolenia: Kształcenie i szkolenie 2020 , ich narzędzia i mechanizmy sprawozdawczości będą wspierać realizację skutecznej i efektywnej polityki przeciwdziałania przedwczesnemu kończeniu nauki. Będą one umożliwiać prezentowanie postępów państw członkowskich, z pomocą wiarygodnych i porównywalnych statystyk Eurostatu.

Aby lepiej wspierać państwa członkowskie przy opracowywaniu skutecznej i efektywnej polityki krajowej przeciwdziałającej przedwczesnemu kończeniu nauki, wprowadzonych zostanie wiele środków i narzędzi umożliwiających kompleksowe podejście do tego wielowymiarowego wyzwania:

- wniosek dotyczący zalecenia Rady w sprawie polityki na rzecz ograniczenia zjawiska przedwczesnego kończenia nauki , któremu towarzyszy dokument roboczy służb Komisji, mają pomóc państwom członkowskim w wypracowywaniu innowacyjnych rozwiązań i rozwijaniu strategii o dużym wpływie oraz dobrym stosunku kosztów do korzyści. Proponuje się, by w zaleceniu określono wspólne europejskie ramy skutecznej i efektywnej polityki przeciwdziałania przedwczesnemu kończeniu nauki, i by państwa członkowskie do 2012 r. przyjęły kompleksowe krajowe strategie przeciwdziałania przedwczesnemu kończeniu nauki, zgodne z celami krajowymi.

- W komunikacie Komisji w sprawie wczesnej edukacji i opieki nad dziećmi , który ma zostać przyjęty w 2011 r., podkreśla się, że systemy wczesnej edukacji i opieki nad dziećmi mogą pomóc w stworzeniu podstaw do uczenia się przez całe życie, co jest najważniejszą bronią w eliminowaniu niekorzystnych sytuacji poprzez edukację i zapobieganiu przedwczesnemu kończeniu nauki. Komunikat określi najważniejsze zagadnienia związane z poprawianiem jakości i dostępu do wczesnej edukacji i opieki nad dziećmi.

- W celu wspierania polityk integracyjnych państw członkowskich Komisja przedstawi w 2011 r. komunikat w sprawie nowej europejskiej agendy na rzecz integracji . Potrzeba przeciwdziałania przedwczesnemu kończeniu nauki powinna zostać uwzględniona także w kontekście wspierania osiągnięć edukacyjnych uczniów wywodzących się ze środowisk migracyjnych.

- Kształcenie i szkolenie zawodowe mogą być ważnym narzędziem zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki przez młodych ludzi. W następstwie komunikatu Komisji „Nowy bodziec do europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego służący wspieraniu strategii „Europa 2020””[18] ministrowie edukacji przyjęli ambitny plan modernizacji kształcenia i szkolenia zawodowego, który obejmuje także specyficzne działania na rzecz ograniczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki w tej ścieżce kształcenia.

- Na początku 2011 r. Komisja zaproponuje poziomy odniesienia pozwalające mierzyć szanse młodych ludzi na zatrudnienie . Zwiększenie szans na zatrudnienie ma zasadnicze znaczenie dla poprawy perspektyw zatrudnienia młodych ludzi i ich przyszłych karier, a tym samym ich silnego zaangażowania w kształcenie i szkolenie. Poziom odniesienia umożliwi lepsze monitorowanie sytuacji i będzie wspierać wymianę dobrych praktyk i doświadczeń państw członkowskich.

- Aby skuteczniej wpływać na opracowywanie polityk i przyspieszyć proces wzajemnego uczenia się, grupa decydentów na szczeblu europejskim , reprezentujących różne państwa członkowskie, towarzyszyć będzie wprowadzaniu w życie zalecenia Rady oraz wspierać Komisję i Radę przy monitorowaniu rozwoju sytuacji w państwach członkowskich i na poziomie europejskim. Będzie ona wspierać identyfikowanie skutecznych strategii i praktyk radzenia sobie ze wspólnymi wyzwaniami w różnych państwach członkowskich, wspierać wymianę doświadczeń i pomagać w określaniu lepiej ukierunkowanych zaleceń dotyczących polityki.

- Kontynuowana będzie ponadto dyskusja na poziomie ministerstw i wysokiej rangi urzędników , a także wydarzenia wysokiego szczebla, takie jak konferencje Komisji lub Prezydencji. Będą one stanowić ważny wkład w bieżące dyskusje i ułatwią wykorzystywanie nowych skutecznych strategii i środków. Zostaną w nich podkreślone dobre praktyki państw członkowskich oraz zwiększą one zrozumienie różnic w osiąganiu przez państwa członkowskie ustalonych celów i tym samym wspierać będą wysiłki państw członkowskich.

- Program „Uczenie się przez całe życie” , a także powiązane programy w dziedzinie badań naukowych i innowacji będą w większym stopniu wykorzystywane do wspierania eksperymentów i innowacyjnego podejścia w celu ograniczenia zjawiska przedwczesnego kończenia nauki. Umożliwia to wymianę doświadczeń i dobrych praktyk na poziomie placówek kształcenia i szkolenia i zachęca do rozwijania skutecznych i efektywnych środków wspierania uczniów zagrożonych przedwczesnym zakończeniem nauki. Do priorytetów w zakresie finansowania na 2011 r. należy zmniejszenie liczby osób przedwcześnie kończących naukę, poprawa poziomu nauczania wśród uczniów ze środowisk migracyjnych oraz promowanie równości płci i integracyjnych metod nauczania

- Europejskie fundusze strukturalne , a w szczególności Europejski Fundusz Społeczny i Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego są ważnymi źródłami finansowania krajowych i regionalnych środków na rzecz ograniczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki. Wspólne ramy polityki europejskiej, zawarte w zaleceniu Rady, przyczynią się do większej koncentracji i rygorystycznego inwestowania środków z europejskich funduszy strukturalnych, a tym samym zwiększą opłacalność zwalczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki.

-

[1] Termin „przedwczesne kończenie nauki” obejmuje wszelkie sytuacje zakończenia kształcenia i szkolenia przed ukończeniem szkoły ponadgimnazjalnej lub jej odpowiednika w systemie kształcenia i szkolenia zawodowego.

[2] COM(2010) 2020.

[3] COM(2010) 477.

[4] Konkluzje Rady Europejskiej, 25/26 marca 2010 r.

[5] Eurostat, badanie aktywności ekonomicznej ludności (BAEL), 2010.

[6] Eurostat, komunikat prasowy 162/2010, 29 października 2010.

[7] Eurostat, LFS 2010 r.

[8] NESSE (2009), s.31. Zob. także Shell "Jugendstudie 2010" (2010).

[9] Eurostat BAEL 2010.

[10] „Aktywne włączenie młodzieży niepełnosprawnej lub z problemami zdrowotnymi. Dokument informacyjny”, Europejska Fundacja na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy, 2010.

[11] Eurostat, LFS 2010 r.

[12] Eurostat, LFS 2010 r.

[13] Dane dotyczą 2008 r., SEC(2009) 1616, s. 85.

[14] GHK (2005) „Study on Early School Leavers, Final Report”, s. 77, Sally Kendal, Kay Kinder (2005), „Reclaiming those disengaged from education and learning – a European Perspective”, s. 15.

[15] Wszystkie przykłady polityki prowadzonej w tym zakresie pochodzą z dokumentu „Reducing Early School Leaving” - SEC(2011) 96. Dokument zawiera dodatkowe informacje dotyczące przykładów polityki oraz bardziej szczegółowe informacje dotyczące przedwczesnego kończenia nauki, jego przyczyn i skutecznych strategii zmniejszenia skali tego zjawiska.

[16] NESSE (2009), s. 45.

[17] Frank Braun: wstęp do „Schulabbrüche und Ausbildungslosigkeit”, Monachium 2007.

[18] COM(2010) 296.