[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH | Bruksela, dnia 3.12.2008 KOM(2008) 820 wersja ostateczna 2008/0243 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY ustanawiające kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca (wersja przekształcona) {SEK(2008) 2962}{SEK(2008) 2963} UZASADNIENIE KONTEKST WNIOSKU: - Podstawa i cele wniosku Niniejszy wniosek stanowi przekształcenie rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (zwanego dalej „rozporządzeniem dublińskim)[1]. W sprawozdaniu Komisji z oceny systemu dublińskiego przedstawionym w dniu 6 czerwca 2007 r. (zwanym dalej „sprawozdaniem z oceny systemu dublińskiego”)[2], jak również w opiniach przekazanych przez różne zainteresowane podmioty w ramach procesu konsultacji opartego na zielonej księdze[3], wskazano szereg niedoskonałości, głównie w zakresie skuteczności systemu wprowadzonego na mocy obecnie obowiązującego prawodawstwa oraz poziomu ochrony przyznanego osobom ubiegającym się o ochronę międzynarodową, które podlegają procedurze dublińskiej. W związku z tym Komisja pragnie zmienić rozporządzenie dublińskie, aby, z jednej strony, uczynić system bardziej skutecznym, a z drugiej strony zagwarantować, że potrzeby osób ubiegających się o ochronę międzynarodową zostaną kompleksowo uwzględnione w ramach procedury mającej na celu ustalenie odpowiedzialności. Ponadto, zgodnie z planem polityki azylowej[4], wniosek ma zapewnić możliwość odpowiedniego reagowania na sytuacje, w których zasoby państw członkowskich przeznaczone na przyjmowanie oraz ich systemy azylowe poddawane są szczególnym obciążeniom, jak również te sytuacje, w których poziom ochrony zapewnianej osobom ubiegającym się o ochronę międzynarodową jest niedostateczny. Zgodnie z zapowiedzią zawartą w planie polityki azylowej niniejszy wniosek stanowi element pierwszego pakietu wniosków mających zapewnić wysoki stopień harmonizacji i poprawę standardów ochrony we wspólnym europejskim systemie azylowym (zwanym dalej „WESA”). Wniosek został przyjęty w tym samym czasie co wnioski w sprawie przekształcenia rozporządzenia dublińskiego[5] oraz dyrektywy w sprawie warunków przyjmowania[6]. W 2009 r. Komisja zaproponuje zmiany w dyrektywie dotyczącej kwalifikacji[7] oraz dyrektywie w sprawie procedur azylowych[8]. Dodatkowo w pierwszym kwartale 2009 r. Komisja przedstawi wniosek dotyczący ustanowienia Europejskiego Urzędu Wsparcia ds. Polityki Azylowej, który będzie dążył do zapewnienia państwom członkowskim praktycznej pomocy w podejmowaniu decyzji w sprawie wniosków azylowych. Urząd ten zapewni także wsparcie, w formie specjalistycznego doradztwa i pomocy praktycznej, tym państwom członkowskim, których krajowe systemy azylowe poddane są szczególnemu obciążeniu, w szczególności ze względu na położenie geograficzne tych państw, tak by spełniały one wymogi wspólnotowego prawodawstwa. - Kontekst ogólny Na obszarze bez kontroli na granicach wewnętrznych państw członkowskich mechanizm ustalania odpowiedzialności za wnioski o udzielenie azylu złożone w państwach członkowskich był potrzebny, z jednej strony, dla zagwarantowania rzeczywistego dostępu do procedur służących ustaleniu statusu uchodźcy, nie zagrażając przy tym realizacji celu zakładającego szybkie rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu, a z drugiej strony dla zapobieżenia zjawisku nadużywania procedur azylowych polegającym na składaniu przez jedną osobę wielu takich wniosków w różnych państwach członkowskich, wyłącznie po to by przedłużyć swój pobyt w państwach członkowskich. Reguły określające tryb ustalania odpowiedzialności za rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu stanowiły początkowo element międzyrządowej konwencji schengeńskiej, po czym zostały zastąpione przez postanowienia Konwencji określającej państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu złożonych w jednym z państw członkowskich Wspólnot Europejskich, zwanej „konwencją dublińską”[9]. Aby wesprzeć stosowanie konwencji dublińskiej przyjęto rozporządzenie Rady 2725/2000/WE z dnia 11 grudnia 2000 r. (zwane dalej „rozporządzeniem Eurodac”)[10] dotyczące ustanowienia systemu Eurodac (ogólnowspólnotowego systemu porównywania odcisków palców osób ubiegających się o azyl). W celu wprowadzenia w życie art. 63 pkt 1 lit. a) Traktatu WE, ustanawiającego obowiązek zastąpienia konwencji dublińskiej wspólnotowym aktem prawnym, jak również w odpowiedzi na życzenie wyrażone w konkluzjach Rady Europejskiej w Tampere w październiku 1999 r., w lutym 2003 r. przyjęto rozporządzenie dublińskie. Jest ono uważane za kamień węgielny WESA. Rozporządzenie stanowiło znaczny postęp w stosunku do konwencji dublińskiej, zawierając szereg nowych rozwiązań, oraz zostało oparte na tych samych zasadach ogólnych, w szczególności na założeniu, że odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku powinna spoczywać przede wszystkim na państwie, które odegrało największą rolę w kontekście wjazdu wnioskodawcy na terytorium państw członkowskich i pobytu na tym terytorium, z pewnymi wyjątkami mającymi chronić jedność rodziny. W programie haskim wezwano Komisję Europejską do zakończenia oceny aktów prawnych dotyczących azylu przyjętych w ramach pierwszej fazy oraz przedłożenia Radzie i Parlamentowi Europejskiemu aktów i środków, które mają zostać przyjęte w ramach drugiej fazy, tak by mogły zostać przyjęte przed 2010 r. W sprawozdaniu z oceny systemu dublińskiego stwierdzono, że w ogólnym ujęciu główne cele systemu, w szczególności ustanowienie przejrzystego i sprawnego mechanizmu ustalania odpowiedzialności za rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu, zostały w dużej mierze osiągnięte, pozostały jedynie pewne problemy dotyczące zarówno praktycznego stosowania, jak i skuteczności systemu. Dodatkowo, w opiniach przedłożonych w odpowiedzi na zieloną księgę wskazano szereg istotnych niedociągnięć w zakresie ochrony przyznanej osobom ubiegającym się o ochronę międzynarodową, które podlegają rozporządzeniu dublińskiemu. W związku z tym niniejszy wniosek dotyczący zmiany rozporządzenia dublińskiego stanowi odpowiedź na wezwanie zawarte w programie haskim i zmierza do zaradzenia wskazanym niedociągnięciom w wykonywaniu rozporządzenia dublińskiego. Wniosek zmierza ponadto do zagwarantowania spójności ze zmienionym dorobkiem prawnym UE w dziedzinie azylu, w szczególności z dyrektywą dotyczącą procedur azylowych, z dyrektywą w sprawie kwalifikacji oraz dyrektywą 2003/9/WE ustanawiającą minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl (zwaną dalej „dyrektywą w sprawie warunków przyjmowania”)[11]. Ocena skutków dołączona do niniejszego wniosku obejmuje szczegółową analizę problemów ustalonych w związku z niniejszym rozporządzeniem, dotyczących przygotowania rewizji tego rozporządzenia, ustalenie i ocenę podwariantów politycznych, jak również wybór i ocenę preferowanego wariantu politycznego. - Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek Na „system dubliński” składają się rozporządzenie dublińskie i rozporządzenie Eurodac oraz dwa rozporządzenia wykonawcze do nich: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1560/2003 z dnia 2 września 2003 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (zwane dalej „dublińskim rozporządzeniem wykonawczym”)[12] oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 407/2002 z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiające niektóre zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 2725/2000 dotyczącego ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania Konwencji dublińskiej[13]. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady dostosowujące do decyzji Rady 1999/468/WE, zmienionej decyzją 2006/512/WE, niektóre akty podlegające procedurze ustanowionej w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą[14] dostosowało szereg przepisów rozporządzenia dublińskiego do procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą. Przepisy te zostały włączone do niniejszego wniosku. - Spójność z innymi obszarami polityki Niniejszy wniosek jest w pełni zgodny z konkluzjami Rady Europejskiej w Tampere z 1999 r. oraz programem haskim z 2004 r. w zakresie dotyczącym ustanowienia WESA. Jest on też w pełni zgodny Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności w odniesieniu do prawa do azylu oraz ochrony danych osobowych. KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI Komisja przyjęła w kwestii oceny systemu dublińskiego podejście dwutorowe, zakładające przeprowadzenie oceny technicznej i politycznej. Ocena techniczna (sprawozdanie z oceny systemu dublińskiego) zostało oparte na szerokim wachlarzu opinii, które napłynęły z państw członkowskich, w tym na odpowiedziach na szczegółowe kwestionariusze rozesłane przez Komisję w lipcu 2005 r., wynikach regularnych debat w toku posiedzeń ekspertów oraz na danych statystycznych. Dokładnie rozważono również opinie przedstawione przez inne zainteresowane podmioty, w szczególności Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców (UNHCR) oraz organizacje „społeczeństwa obywatelskiego”. Instrumentem oceny politycznej były natomiast konsultacje oparte na zielonej księdze na temat przyszłości WESA. W ramach tych publicznych konsultacji otrzymano m.in. 89 opinii zainteresowanych podmiotów z wielu różnych sektorów. Kwestie podniesione w toku konsultacji oraz przedstawione przy tej okazji zalecenia stanowiły najważniejszą podstawę przygotowania planu polityki azylowej, w którym przedstawiono plan działania na nadchodzące lata oraz wykaz środków, które Komisja zamierza zaproponować w celu realizacji drugiej fazy WEAS, w tym wniosek dotyczący zmiany rozporządzenia dublińskiego. W dniu 5 marca 2008 r. służby Komisji nieformalnie omówiły ogólne założenia tego wniosku z państwami członkowskimi, w ramach Komitetu ds. Imigracji, Granic i Azylu. Oprócz tego zorganizowano także posiedzenia ekspertów w okresie między październikiem 2007 r. i lipcem 2008 r., w których udział wzięli praktycy z państw członkowskich, przedstawiciele UNHCR i organizacji pozarządowych, adwokaci i sędziowie oraz posłowie Parlamentu Europejskiego, by zapoznać się z ich stanowiskiem na temat udoskonaleń, jakie należałoby wprowadzić do rozporządzenia dublińskiego. W wyniku konsultacji ustalono, że większość państw członkowskich popiera utrzymanie zasad, na których oparte zostało rozporządzenie dublińskie, przyznając równocześnie, że konieczna jest poprawa niektórych elementów, przede wszystkim związanych ze skutecznością rozporządzenia. Tymczasem wiele organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz UNHCR opowiadają się za zdecydowanie odmiennym podejściem zakładającym odpowiedzialność tego państwa członkowskiego, w którym złożono wniosek o ochronę międzynarodową. Mając jednak świadomość, że brakuje woli politycznej do wprowadzenia takiej zmiany, podmioty te wzywają do lepszego uwzględnienia w rozporządzeniu potrzeb osób ubiegających się o ochronę międzynarodową w zakresie ochrony. W przyjętym w dniu 2 września 2008 r. sprawozdaniu w sprawie oceny systemu dublińskiego[15] Parlament Europejski zalecił wprowadzenie szeregu udoskonaleń w obecnym systemie, z których większość ma na celu poprawę ochrony. We wniosku Komisji uwzględniono obawy i wątpliwości wyrażone przez wszystkie zainteresowane strony. Komisja proponuje utrzymanie zasad stanowiących fundament rozporządzenia dublińskiego, równocześnie jednak uznając za kwestię szczególnie istotną potrzebę przyjęcia w niniejszym wniosku środków stanowiących odpowiedź na problemy w zakresie skuteczności i ochrony. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU - Krótki opis proponowanych działań Wniosek służy przede wszystkim poprawie skuteczności systemu oraz zapewnieniu wyższych standardów ochrony osobom podlegającym „procedurze dublińskiej”. Równocześnie wniosek ma przyczynić się do zapewnienia możliwości lepszego reagowania na sytuacje, w których zasoby państw członkowskich przeznaczone na przyjmowanie i ich systemy azylowe poddawane są szczególnym obciążeniom. We wniosku utrzymano zasadę stanowiącą fundament obowiązującego rozporządzenia dublińskiego, tzn. że odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej spoczywa przede wszystkim na państwie członkowskim, które odegrało największą rolę w kontekście wjazdu wnioskodawcy na terytorium państw członkowskich i pobytu na tym terytorium, z wyjątkami mającymi chronić jedność rodziny. Zasadniczo utrzymany został również charakter tego aktu, który ma na celu przede wszystkim określenie wzajemnych obowiązków państw członkowskich, a także ma zawierać przepisy regulujące obowiązki państw członkowskich wobec osób ubiegających się o azyl poddanych procedurze dublińskiej tylko w takim zakresie, w jakim przepisy te wpływają na przebieg procedury między państwami członkowskimi lub są niezbędne dla zapewnienia spójności z innymi aktami w dziedzinie azylu. Równocześnie proponuje się poprawę obowiązujących gwarancji proceduralnych, aby zapewniały one wyższy poziom ochrony, jak również wprowadzenie nowych gwarancji prawnych, aby lepiej uwzględnić szczególne potrzeby osób poddanych procedurze dublińskiej, dążąc przy tym do uniknięcia luk w zakresie ich ochrony. Wniosek dotyczy następujących kwestii: 1. Zakres zastosowania rozporządzenia i spójność z dorobkiem prawnym w dziedzinie azylu Wniosek rozszerza zakres zastosowania rozporządzenia na osoby ubiegające się o ochronę uzupełniającą (lub korzystające z takiej ochrony). Uznaje się, że zmiana ta jest konieczna dla zapewnienia spójności z dorobkiem prawnym UE, w szczególności z dyrektywą w sprawie kwalifikacji, w której wprowadzono prawne pojęcie ochrony uzupełniającej. Dodatkowo we wniosku uzgodniono terminologię i definicje używane w rozporządzeniu z terminami zawartymi w pozostałych aktach prawnych dotyczących azylu. 2. Skuteczność systemu W celu zapewnienia sprawnej realizacji procedury ustalania odpowiedzialności zaproponowano szereg zmian, w szczególności: - ustanowiono terminy na składanie wniosków o wtórne przejęcie, a termin na udzielenie odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji został skrócony; wprowadzono termin na udzielenie odpowiedzi na wnioski oparte na przesłankach humanitarnych, jak również wyraźnie zapisano, że wnioski oparte na takich przesłankach mogą być składane w każdym czasie. Zmiany te służą zapewnieniu, by procedura ustalania odpowiedzialności była skuteczniejsza i szybsza; - klauzule dotyczące wygaśnięcia odpowiedzialności zostały jaśniej sformułowane, w szczególności jeśli chodzi o okoliczności, w których powinny być one stosowane, państw członkowskich, na których spoczywa ciężar dowodu oraz konsekwencji wygaśnięcia odpowiedzialności. Wprowadzenie tych precyzyjniejszych sformułowań ma zapewnić bardziej jednolite stosowanie rozporządzenia oraz zmniejszenie różnic w wykładni przyjmowanej przez państwa członkowskie, które mogą skomplikować i opóźnić ustalenie odpowiedzialnego państwa członkowskiego; - wyjaśniono okoliczności i procedury stosowania klauzul dyskrecjonalnych (humanitarnej i suwerenności), między innymi w celu zapewnienia bardziej jednolitego i skutecznego stosowania rozporządzenia przez państwa członkowskie. Szczegóły zmian wprowadzonych w tych klauzulach zostały opisane w pkt 4; - dodano reguły dotyczące przekazywania, tzn. przepisy dotyczące błędnego przekazania i kosztów przekazania. Dodano nowy przepis dotyczący dzielenia się właściwymi informacjami przed przeprowadzeniem przekazania (szczegółowe informacje podano w pkt 5), między innymi w celu ułatwienia współpracy między państwami członkowskimi w zakresie praktycznej organizacji przekazywania; - zakres zastosowania obowiązującego mechanizmu rozstrzygania sporów, przewidzianego obecnie w dublińskim rozporządzeniu wykonawczym tylko na potrzeby sporów między państwami członkowskimi dotyczących stosowania klauzuli humanitarnej, został rozciągnięty na kwestie sporne w zakresie stosowania całego rozporządzenia; - aby umożliwić właściwym organom zgromadzenie wszystkich informacji niezbędnych do ustalenia państwa członkowskiego oraz, w razie potrzeby, ustne poinformowanie wnioskodawcy o stosowaniu niniejszego rozporządzenia, wprowadzono przepisy dotyczące organizacji obowiązkowej rozmowy indywidualnej. Ma to na celu zarówno zwiększenie skuteczności systemu, ułatwiając jego stosowanie, jak również ustanowienie odpowiednich gwarancji dla osób ubiegających się o ochronę międzynarodową. 3. Gwarancje prawne dla osób podlegających procedurze dublińskiej Aby zwiększyć gwarancje prawne dla osób ubiegających się o ochronę międzynarodową oraz umożliwić im skuteczniejszą ochronę ich praw, we wniosku wprowadzono szereg zmian: - w rozporządzeniu bardziej szczegółowo określono treść i formę informacji dostarczanych osobom ubiegającym się o ochronę międzynarodową oraz termin ich dostarczenia. Dodatkowo wniosek przewiduje przyjęcie wspólnej ulotki informacyjnej, która ma być wykorzystywana we wszystkich państwach członkowskich. Lepsze informowanie osób ubiegających się o ochronę międzynarodową o konsekwencjach rozporządzenia dublińskiego zapewni im lepszą orientację w zakresie procedury ustalania odpowiedzialności, co może między innymi przyczynić się do ograniczenia zjawiska wtórnego przemieszczania się takich osób; - ustanowiono prawo odwołania się od decyzji o przekazaniu, wraz z obowiązkiem zdecydowania przez właściwe organy, czy wykonanie tej decyzji powinno zostać wstrzymane i czy dana osoba może pozostać na terytorium danego państwa członkowskiego do czasu wydania takiej decyzji. Ponadto wyjaśniono przepisy dotyczące prawa do pomocy lub reprezentacji prawnej oraz, w razie potrzeby, pomocy językowej, jak również wyjaśniono jeszcze bliżej procedurę powiadamiania, aby zapewnić skuteczniejsze prawo do środków zaskarżenia; - wprowadzono także nowy przepis, przypominający fundamentalną zasadę, że nikt nie powinien być zatrzymywany tylko z tego powodu, że ubiega się o ochronę międzynarodową. Zasada ta stanowi potwierdzenie reguł przyjętych w unijnym dorobku prawnym w dziedzinie zatrzymania, w szczególności w dyrektywie w sprawie procedur azylowych, jak również zapewnia zgodność z unijną kartą praw podstawowych oraz aktami międzynarodowymi dotyczącymi praw człowieka, takimi jak europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania. Ponadto, w celu zagwarantowania, by zatrzymanie osób ubiegających się o azyl w ramach procedury dublińskiej nie było arbitralne, we wniosku określono szczegółowe przesłanki takiego zatrzymania. Osobom podlegającym systemowi dublińskiemu należy zapewnić taki sam poziom traktowania jak ten przysługujący wszystkim zatrzymanym osobom ubiegającym się o azyl, uregulowany we wniosku zmieniającym dyrektywę w sprawie warunków przyjmowania. Podobnie jak we wniosku zmieniającym dyrektywę w sprawie warunków przyjmowania uwzględniono szczególną sytuację małoletnich oraz małoletnich bez opieki, poprzez ustanowienie szczególnych przepisów dotyczących tych osób. Ponieważ omawiane przepisy dotyczą jedynie wąskiego zakresu przesłanek zatrzymania osób podlegających procedurze dublińskiej, logicznie jest zamieścić je w niniejszym rozporządzeniu zamiast we wniosku zmieniającym dyrektywę w sprawie warunków przyjmowania; - wyjaśniono szereg przepisów w celu zagwarantowania poszanowania zasady skutecznego dostępu do procedury azylowej. 4. Jedność rodziny, klauzula suwerenności i klauzula humanitarna W celu wzmocnienia prawa do jedności rodziny oraz wyjaśnienie związków i wzajemnych relacji między klauzulą suwerenności i klauzulą humanitarną, we wniosku zaproponowano: - rozszerzenie prawa do ponownego połączenia rodziny na członków rodziny, którzy korzystają z ochrony uzupełniającej i przebywają w innym państwie członkowskim; - wprowadzenie obowiązku ponownego połączenia zależnych krewnych (tzn. krewnych, którzy są zależni od wnioskodawcy, lub wnioskodawcy, który jest zależny od krewnych) oraz małoletnich bez opieki z krewnymi, którzy mogą się nimi zaopiekować. Służy temu przede wszystkim przeniesienie obecnych przepisów dotyczących tych dwóch kwestii z klauzuli humanitarnej do przepisów dotyczących wiążących kryteriów ustalania odpowiedzialności; - rozszerzenie definicji „członków rodziny” w zakresie dotyczącym małoletnich, by lepiej zagwarantować „najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka”; - wykluczenie możliwości odesłania z powrotem wnioskodawcy, wobec którego można zastosować jedno z kryteriów dotyczących jedności rodziny w momencie złożenia ostatniego wniosku, chyba że państwo członkowskie, w którym złożono pierwszy wniosek podjęło już pierwsza decyzję co do istoty sprawy. Ma to zapewnić w szczególności możliwość należytego uwzględnienia ewentualnych nowych okoliczności dotyczących sytuacji rodzinnej osoby ubiegającej się o azyl przez państwo członkowskie, na którego terytorium osoba ta się znajduje, zgodnie ze zobowiązaniami ustanowionymi w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności; - w imię zapewnienia jasności klauzule „suwerenności” i „humanitarna” zostały zamieszczone w tym samym rozdziale zatytułowanym „klauzule dyskrecjonalne”, i zostały poddane rewizji. Zaproponowano, by „klauzula suwerenności” wykorzystywana była głównie z przyczyn humanitarnych i ze względu na trudne położenie wnioskodawcy. Jeżeli chodzi o okoliczności stosowania „klauzuli humanitarnej”, zaproponowano utrzymanie ogólnego zapisu umożliwiającego państwom członkowskim stosowanie tej klauzuli we wszystkich przypadkach, gdy rygorystyczne zastosowanie wiążących kryteriów prowadziłoby do rozdzielenia członków rodziny lub innych krewnych; - wyjaśniono również szereg aspektów proceduralnych dotyczących stosowania klauzul dyskrecjonalnych. Aby zapobiec możliwości stosowania klauzuli suwerenności wbrew interesom wnioskodawcy, utrzymano obowiązek uzyskania zgody tego ostatniego. 5. Małoletni bez opieki i inne szczególnie narażone grupy W trosce o to, by interesy małoletnich bez opieki były lepiej uwzględniane w toku procedury dublińskiej, we wniosku wyjaśniono i rozszerzono zakres obowiązujących przepisów dotyczących tej kategorii osób oraz ustanowiono dalsze gwarancje ochronne: - dodano nowy przepis przewidujący gwarancje dla małoletnich, w którym między innymi określono kryteria, które państwa członkowskie muszą uwzględnić przy dokonywaniu oceny, jakie rozwiązanie najlepiej zabezpiecza interesy dziecka oraz wyraźnie przewidziano prawo dzieci do posiadania reprezentacji prawnej; - zakres ochrony przyznanej małoletnim bez opieki został rozszerzony, aby umożliwić ich ponowne połączenie nie tylko z członkami rodziny elementarnej, lecz także z innymi krewnymi przebywającymi w innym państwie członkowskim, którzy mogą się nimi zająć, jak wspomniano powyżej. Wyjaśniono ponadto, że w braku członka rodziny lub innego krewnego, odpowiedzialność ponosi państwo członkowskie, w którym wnioskodawca złożył swój ostatni wniosek, o ile najlepiej zabezpiecza to jego interesy. Ogólnie w kwestii ochrony szczególnie narażonych grup w ramach procedury dublińskiej: wniosek, którego nadrzędnym celem jest zapewnienie ciągłości ochrony zapewnianej wnioskodawcom w ramach procedury dublińskiej, wobec których wydano decyzję o przekazaniu do odpowiedzialnego państwa członkowskiego, zawiera mechanizm pozwalający państwom członkowskim dzielić się właściwymi informacjami przed przeprowadzeniem przekazania. 6. Szczególne obciążenie lub nieodpowiedni poziom ochrony Aby zapobiec sytuacjom, w których do niektórych państw członkowskich o ograniczonych zasobach w zakresie przyjmowania i absorpcji, poddanych szczególnym obciążeniom, przekazywane byłyby osoby w ramach systemu dublińskiego, zwiększając dodatkowo obciążenie tych państw, w rozporządzeniu wprowadzono nową procedurę umożliwiającą wstrzymanie procesu przekazywania osób w ramach wspomnianego systemu do odpowiedzialnego państwa członkowskiego. Procedura ta może być wykorzystywana również w przypadkach, w których istnieją obawy, że przekazanie w ramach systemu dublińskiego doprowadzi do tego, że wnioskodawca trafi do odpowiedzialnego państwa członkowskiego, które nie zapewni mu odpowiednich standardów ochrony, w szczególności w zakresie warunków przyjęcia i dostępu do procedury azylowej. - Poprawki językowe Konieczne było wprowadzenie jednej poprawki językowej we włoskiej wersji niniejszego wniosku, mianowicie w art. 3 ust. 3 przed wyrazem „kraju” dodano wyraz „trzeciego”. Dzięki temu włoska wersja art. 3 ust. 3 rozporządzenia 343/2003/WE będzie zgodna z innymi wersjami językowymi tego rozporządzenia, ma to również zapobiec ryzyku niewłaściwej wykładni tego artykułu. Może zajść również potrzeba korekty językowej innych wersji językowych rozporządzenia. - Podstawa prawna Niniejszy wniosek zmienia rozporządzenie 343/2003/WE i oparty jest na tej samej podstawie prawnej co ten akt, tzn. art. 63 pkt 1 lit. a) Traktatu WE. Tytuł IV Traktatu WE nie ma zastosowania do Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, chyba że państwa te zdecydują inaczej zgodnie z postanowieniami ustanowionymi w Protokole w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii dołączonym do Traktatów. Zjednoczone Królestwo i Irlandia są związane rozporządzeniem 343/2003/WE, po tym jak notyfikowały życzenie uczestniczenia w przyjęciu i stosowania tego rozporządzenia w oparciu o wyżej wspomniany protokół. Stanowisko tych państw członkowskich w kwestii rozporządzenia 343/2003 nie stanowi przeszkody dla ich uczestnictwa w przyjęciu i stosowaniu zmienionego rozporządzenia. Dania, zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, dołączonego do Traktatów, nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani nie ma ono do niej zastosowania. Biorąc jednakże pod uwagę, że Dania stosuje obowiązujące rozporządzenie dublińskie na mocy umowy międzynarodowej zawartej z WE w 2006 r.[16], państwo to, zgodnie z art. 3 tej umowy, zawiadamia Komisję czy zdecydowało się wprowadzić w życie przepisy zmienionego rozporządzenia. - Wpływ wniosku na państwa trzecie stowarzyszone z systemem dublińskim Oprócz stowarzyszenia szeregu państw trzecich z dorobkiem Schengen, Wspólnota zawarła także umowy o stowarzyszeniu tych państw z dorobkiem dublińskim/Eurodac, lub jest w trakcie zawierania takich umów: – umowa stowarzyszeniowa z Islandią i Norwegią zawarta w 2001 r. [17]; – umowa stowarzyszeniowa ze Szwajcarią, zawarta w dniu 28 lutego 2008 r.[18]; – protokół stowarzyszeniowy z Liechtensteinem, podpisany w dniu 28 lutego 2008 r.[19]; Aby ustanowić prawa i zobowiązania między Danią – która, jak wyjaśniono powyżej, jest stowarzyszona z dorobkiem dublińskim/Eurodac poprzez umowę międzynarodową – oraz stowarzyszonymi państwami wymienionymi powyżej, Wspólnota i państwa stowarzyszone zawarły dwa inne akty[20]. Zgodnie z trzema wyżej przywołanymi umowami państwa stowarzyszone akceptują dorobek dubliński/Eurodac oraz późniejsze akty przyjęte w tej dziedzinie bez żadnego wyjątku. Nie biorą one udziału w przyjmowaniu żadnych aktów zmieniających dorobek dubliński lub opartych na tym dorobku (w tym m.in. niniejszego wniosku), ale zawiadamiają Komisję w określonym terminie o tym, czy zdecydowały się zaakceptować treść danego aktu, kiedy został on już zatwierdzony przez Radę i Parlament Europejski. W przypadku, w którym Norwegia, Islandia, Szwajcaria lub Liechtenstein nie akceptują aktu zmieniającego lub opartego na dorobku dublińskim/Eurodac, stosowana jest tzw. klauzula gilotynowa i odpowiednie umowy zostaną rozwiązane, chyba że wspólny/mieszany komitet ustanowiony na mocy tych umów stanowiąc jednomyślnie zdecyduje inaczej. - Zasada pomocniczości W tytule IV Traktatu WE („TWE”) dotyczącym wiz, azylu, imigracji i innych obszarów polityki związanych ze swobodnym przepływem osób Wspólnocie Europejskiej powierzono określone uprawnienia w tych dziedzinach. Uprawnienia te muszą być wykorzystywane zgodnie z art. 5 TWE, tzn. tylko wtedy i tylko w takim zakresie, w jakim cele proponowanych działań nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty. Obecnie obowiązująca podstawa prawna dla wspólnotowych działań dotyczących kryteriów i mechanizmów ustalania, które państwo członkowskie odpowiada za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu złożonego przez obywatela kraju trzeciego w jednym z państw członkowskich to art. 63 pkt 1 lit. a) TWE. Ze względu na transnarodowy charakter problemów związanych z azylem w ogólności, UE ma dobre podstawy by zaproponować, w ramach wspólnego europejskiego sytemu azylowego (WESA), środki służące zaradzeniu wyżej opisanym problemom dotyczącym stosowania rozporządzenia Eurodac. Rozporządzenie przyjęte w 2003 r. zapewniło wprawdzie znaczny stopień harmonizacji, jednak nadal istnieje pole dla działań UE mających zapewnić skuteczniejszy i gwarantujący lepszą ochronę system dubliński. - Zasada proporcjonalności W ocenie skutków zmiany rozporządzenia dublińskiego dokładnie przeanalizowano każdy z wariantów zaradzenia ustalonym problemom w celu wyważenia kosztów i korzyści, po czym stwierdzono, że działania na szczeblu UE przewidziane w wybranym wariancie nie wykraczają poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia celu, jakim jest zaradzenie tym problemom. - Wpływ na prawa podstawowe Niniejszy wniosek poddany został dogłębnej analizie w celu upewnienia się, że zawarte w nim przepisy są w pełni zgodne z prawami podstawowymi, które stanowią zasady ogólne zarówno wspólnotowego, jak i międzynarodowego prawa. Szczególny nacisk położono na potrzebę poprawy gwarancji prawnych i proceduralnych dla osób podlegających procedurze dublińskiej oraz umożliwienia im skuteczniejszej obrony przysługujących im praw, jak również potrzebę zapewnienia większego poszanowania prawa do jedności rodziny oraz poprawy sytuacji grup szczególnie narażonych, w szczególności sytuacji małoletnich bez opieki, aby lepiej uwzględniać ich szczególne potrzeby. Zapewnienie wysokiego poziomu ochrony osobom podlegającym procedurze dublińskiej będzie miało ogólnie istotny, korzystny wpływ na sytuację osób ubiegających się o azyl, z perspektywy przestrzegania praw podstawowych. W szczególności lepsze informowanie takich osób o stosowaniu niniejszego rozporządzenia oraz ich prawach i obowiązkach wynikających z tego rozporządzenia z jednej strony umożliwi im skuteczniejszą ochronę przysługujących im praw, z drugiej zaś może przyczynić się do ograniczenia zjawiska wtórnego przemieszczania się osób ubiegających się o azyl, ponieważ będą oni bardziej skłonni do przestrzegania zasad obowiązujących w systemie dublińskim. Skuteczność prawa do sądowego środka zaskarżenia zostanie zwiększona, w szczególności dzięki: ustanowieniu prawa do odwołania się o decyzji o przekazaniu i prawa do niepodlegania przekazaniu do czasu wydania decyzji w kwestii potrzeby wstrzymania egzekucji decyzji o przekazaniu; wprowadzenie zapisu, że osobie powiadomionej o decyzji o przekazaniu należy zapewnić rozsądny okres czasu na wniesienie środka zaskarżenia; ustanowienie prawa do pomocy/reprezentacji prawnej. Zasada skutecznego dostępu do procedury azylowej , która stanowi element prawa do azylu , zostanie wzmocniona poprzez wyjaśnienie spoczywającego na odpowiedzialnym państwie członkowskim obowiązku przeprowadzenia pełnej oceny potrzeb w zakresie ochrony osoby ubiegającej się o azyl przekazanej mu w ramach procedury dublińskiej. Prawo do wolności i swobodnego przemieszczania się zostanie wzmocnione poprzez wprowadzenie zapisu stanowiącego, że zatrzymanie osób w ramach procedury dublińskiej możliwe jest tylko w wyjątkowych przypadkach przewidzianych w rozporządzeniu i tylko zgodnie z zasadami konieczności i proporcjonalności. Konieczne jest należyte uwzględnienia sytuacji małoletnich, których można zatrzymać tylko wtedy, gdy najlepiej zabezpiecza to ich interesy, natomiast wobec małoletnich nie można nigdy stosować tego środka. Prawo do ponownego połączenia rodziny zostanie istotnie wzmocnione, w szczególności poprzez rozszerzenie zakresu stosowania rozporządzenia na osoby ubiegające się o ochronę uzupełniającą oraz osoby korzystające z tej ochrony, poprzez wprowadzenie obowiązku ponownego połączenia zależnych krewnych, jak również zakazanie, w określonych okolicznościach, odsyłania z powrotem wnioskodawców, wobec których można zastosować jedno z kryteriów dotyczących jedności rodziny w momencie, w którym złożyli oni swój ostatni wniosek. Gwarancje te nie tylko zapewnią wyższy standard ochrony osób ubiegających się o azyl, lecz także przyczynią się do ograniczenia zjawiska wtórnego przemieszczania się takich osób, ponieważ w procedurze ustalania odpowiedzialnego państwa członkowskiego lepiej uwzględniona zostanie indywidualna sytuacja każdej osoby ubiegającej się o azyl. Na koniec należy stwierdzić, że specyficzna sytuacja szczególnie narażonych grup zostanie właściwiej uwzględniona , w szczególności dzięki zwiększeniu praw małoletnich bez opieki , między innymi poprzez bardziej precyzyjne zdefiniowane zasady najlepszego zabezpieczenia interesów dziecka oraz ustanowienie mechanizmu wymiany właściwych informacji, w szczególności na temat stanu zdrowia osób, które mają być przekazane, co służyć ma pierwszej kolejności zapewnieniu ciągłości ochrony i praw przyznanych tym osobom. Państwa członkowskie zobowiązane są stosować przepisy niniejszego rozporządzenia w pełnym poszanowaniu praw podstawowych. W rozporządzeniu przewidziano wymóg monitorowania i oceny. Zakres tego monitorowania obejmie także przepisy wpływające na prawa podstawowe. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 2008/0243 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY ustanawiające kryteria i mechanizmy ustalaniaokreślania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania √ odpowiedzialnego za rozpatrzenie Õ wniosku o azyl ð udzielenie ochrony międzynarodowej ï złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowca ï PARLAMENTU EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 63 √ akapit pierwszy Õ pkt 1 lit. a) akapit pierwszy, uwzględniając wniosek Komisji, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[21], uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Regionów[22], stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu[23], a także mając na uwadze, co następuje: ò (nowy) 1. Do rozporządzenia Rady (WE) nr 343 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego mają być wprowadzone zasadnicze zmiany[24]. Dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać przekształcone. ê 343/2003/WE motyw 1 (dostosowany) 2. Wspólna polityka azylowa, w tym wspólny europejski system azylowy, jest integralną częścią celu Unii Europejskiej, jakim jest √ stopniowe Õ ustanowienie i systematyczne powiększanie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości otwartej dla wszystkich tych, √ którzy, zmuszeni okolicznościami, słusznie szukają ochrony we Wspólnocie Õ których okoliczności zmuszają do poszukiwania na drodze prawnej ochrony we Wspólnocie. ê 343/2003/WE motyw 2 (dostosowany) 3. Na specjalnym posiedzeniu w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. Rada Europejska uzgodniła podjęcie wysiłków na rzecz postanowiła podjąć pracę zmierzającą do ustanowienia wspólnego europejskiego systemu azylowego, opartego na pełnym √ i integralnym Õ stosowaniu konwencji genewskiej dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r., uzupełnionej pProtokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r., i zapewnieniazapewniając w ten sposób, że nikt nie jest odsyłany z powrotem tam, gdzie czekają go prześladowania, tj. utrzymanieutrzymując zasadyę niewydalania √ non-refoulementÕ . W odniesieniu do tej kwestiiPod tym i bez uszczerbku dla kryteriówwzględem oraz bez wpływu na kryteria odpowiedzialności ustanowionyche w niniejszym rozporządzeniu, państwa członkowskie, wszystkie przestrzegając jednomyślnie zasady niewydalania √ non-refoulementÕ, są uważane za kraje bezpieczne dla obywateli krajówpaństw trzecich. ê 343/2003/WE motyw 3 (dostosowany) 4. W konkluzjach z Tampere stwierdzonoKonkluzje Rady Europejskiej z Tampere stwierdziły także, że system ten powinien zostać uzupełnionyzawierać, w krótkim terminie, jasną i wykonalną o √ precyzyjną i sprawną Õ metodę ustalaniaokreślania, które państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu. ê 343/2003/WE motyw 4 (dostosowany) ð nowy 5. Metoda taka powinna być oparta na kryteriach obiektywnych i sprawiedliwych kryteriach, zarówno dla państwa członkowskichego, jak i dla zainteresowanych osób. W szczególności powinna ona umożliwiać szybkie ustalenieokreślenie odpowiedzialnego państwa członkowskiego odpowiedzialnego, tak aby zagwarantować skuteczny dostęp do procedur ustalaniaokreślania √ statutu w zakresie ochrony międzynarodowej Õ status u uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï i nie powinna zagrażać celowi, jakim jest szybkie rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . ê 343/2003/WE motyw 5 W odniesieniu do wprowadzania w życie Wspólnego Europejskiego Systemu Azylowego w następujących kolejno po sobie fazach, który powinien prowadzić, w dłuższym terminie, do ustanowienia wspólnej procedury i jednolitego statusu, ważnego w całej Unii w odniesieniu do osób, którym przyznano azyl, na tym etapie właściwe jest, wprowadzając ulepszenia oparte na doświadczeniu, potwierdzenie zasad leżących u podstaw Konwencji określającej państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu wniesionych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich[4], podpisanej w Dublinie dnia 15 czerwca 1990 r. (zwanej dalej Konwencją dublińską), której wprowadzanie w życie pobudziło harmonizację polityk azylowych. ò nowy 6. Pierwsza faza tworzenia wspólnego europejskiego systemu azylowego, który powinien w dłuższej perspektywie doprowadzić do wspólnej procedury i jednolitego statusu dla osób, które uzyskały azyl, obowiązujących w całej Unii, została już obecnie zrealizowana. Rada Europejska zebrana w dniu 4 listopada 2004 r. przyjęła program haski, w którym wyznaczono cele do osiągnięcia w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w latach 2005-2010. W tym kontekście w programie haskim wezwano Komisję Europejską do zakończenia oceny aktów prawnych przyjętych w ramach tej pierwszej fazy oraz przedłożenia Radzie i Parlamentowi Europejskiemu aktów i środków, które mają zostać przyjęte w ramach drugiej fazy, tak by mogły zostać przyjęte przed 2010 r. 7. W świetle rezultatów przeprowadzonych ocen, należy na tym etapie potwierdzić zasady stanowiące fundament rozporządzenia (WE) nr 343/2003, wprowadzając równocześnie potrzebne udoskonalenia w oparciu o zdobyte doświadczenia, by zwiększyć skuteczność systemu oraz ochronę udzielaną osobom ubiegającym się o ochronę międzynarodową w ramach tej procedury. 8. W celu zapewnienie równego traktowania wszystkich wnioskodawców oraz osób korzystających z ochrony międzynarodowej, jak również w celu zagwarantowania spójności z obecnym dorobkiem prawnym UE w dziedzinie azylu, w szczególności z dyrektywą Rady 2004/83/WE z dnia 29 lipca 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony[25], należy rozszerzyć zakres zastosowania niniejszego rozporządzenia w celu objęcia nim osób ubiegających się o ochronę uzupełniającą oraz osób korzystających z ochrony uzupełniającej. 9. Aby zapewnić równe traktowanie wszystkich osób ubiegających się o azyl, dyrektywa […/…/WE] z dnia … ustanawiająca minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl[26] powinna mieć zastosowanie do procedury dotyczącej ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego, uregulowanej w niniejszym rozporządzeniu. 10. Zgodnie z konwencją Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka z 1989 r. oraz Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, w stosowaniu niniejszego rozporządzenia jednym z priorytetów powinno być dla państw członkowskich jak najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka. Obok tego należy ustanowić specjalne gwarancje proceduralne dla małoletnich bez opieki, ze względu na ich szczególny stopień narażenia. ê 343/2003/WE motyw 6 Jednolitość rodziny powinna zostać zachowana w zakresie, w jakim jest to zgodne z innymi celami, które przyświecały ustanowieniu kryteriów i mechanizmów określania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu. ò nowy 11. Zgodnie z europejską Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, w stosowaniu niniejszego rozporządzenia jednym z priorytetów państw członkowskich powinno być poszanowanie jedności rodziny. ê 343/2003/WE (motyw 7) ð nowy 12. ŁączneWspólne rozpatrywanie przez jedno państwo członkowskie wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï, złożonych przez członków jednej rodziny umożliwia zapewnienie, że wnioski są rozpatrywane dokładnie, a decyzje podejmowane w odniesieniu do nich są spójne ð , jak również to, że członkowie jednej rodziny nie są rozdzielani ï . ò nowy 13. Aby zapewnić pełne poszanowanie zasady jedności rodziny oraz najlepiej zabezpieczyć interesy dziecka, istnienie stosunku zależności między wnioskodawcą i członkami jego szeroko pojmowanej rodziny, ze względu na ciążę lub macierzyństwo, ich stan zdrowia lub podeszły wiek, powinno stać się wiążącym kryterium ustalania odpowiedzialności. Jeżeli wnioskodawcą jest małoletni bez opieki, również fakt obecności na terytorium innego państwa członkowskiego krewnego, który może się nim zaopiekować, powinna stać się wiążącym kryterium ustalania odpowiedzialności. ê 343/2003/WE (motyw 7) ð nowy 14. Każde pPaństwoa członkowskie powinnoy mieć możliwość odstąpienia od kryteriów odpowiedzialności, tak aby umożliwić połączenia członków rodziny, w przypadku gdy jest to niezbędne ze względów humanitarnych ð w szczególności ze względów humanitarnych i ze względu na trudne położenie wnioskodawcy, oraz rozpatrzenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w tym lub innym państwie członkowskim, nawet jeżeli nie ma obowiązku rozpatrzenia tego wniosku zgodnie z wiążącymi kryteriami ustanowionymi w rozporządzeniu, o ile zainteresowane państwo członkowskie i wnioskodawca wyrażą na to zgodę. ï ò nowy 15. Należy organizować indywidualne rozmowy z wnioskodawcami, by ułatwić ustalenie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o ochronę międzynarodową oraz, w razie potrzeby, ustnie informować wnioskodawców o stosowaniu niniejszego rozporządzenia. 16. Zgodnie, w szczególności, z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy ustanowić gwarancje prawne oraz prawo do skutecznego środka zaskarżenia w odniesieniu do decyzji dotyczących przekazania do odpowiedzialnego państwa członkowskiego, by zapewnić skuteczną ochronę praw zainteresowanych jednostek. 17. Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, skuteczny środek zaskarżenia powinien obejmować zarówno zbadanie stosowania niniejszego rozporządzenia, jak również prawnej i faktycznej sytuacji w państwie członkowskim, do którego wnioskodawca jest przekazywany, aby zapewnić poszanowanie prawa międzynarodowego. 18. Zatrzymanie osób ubiegających się o azyl powinno być stosowane zgodnie z fundamentalną zasadą stanowiącą, że nikt nie powinien być zatrzymywany tylko z tego powodu, że ubiega się o ochronę międzynarodową. W szczególności zatrzymanie osób ubiegających się o azyl musi być zgodne z art. 31 konwencji genewskiej, i może nastąpić tylko w ściśle określonych, wyjątkowych okolicznościach, z poszanowaniem gwarancji ustanowionych w dyrektywie […/…/WE] [ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl]. Ponadto zatrzymanie na potrzeby przekazania do odpowiedzialnego państwa członkowskiego powinno być stosowane w ograniczonym zakresie i zgodnie z zasadą proporcjonalności podejmowanych środków w stosunku do założonych celów. 19. Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1560/2003 z dnia 2 września 2003 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003[27], przekazanie do odpowiedzialnego państwa członkowskiego może nastąpić na zasadzie dobrowolności, przez wyjazd pod nadzorem lub wyjazd pod eskortą. Państwa członkowskie powinny wspierać przekazywanie na zasadzie dobrowolności oraz zapewnić, by wyjazdy pod nadzorem lub eskortą odbywały się w sposób humanitarny, z pełnym poszanowaniem praw podstawowych i godności ludzkiej. ê 343/2003/WE motyw 8 20. Stopniowe tworzenie przestrzeni bez granic wewnętrznych, w której zagwarantowany jest swobodny przepływ osób, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, oraz ustanowienie polityki wspólnotowej dotyczącej warunków wjazdu i pobytu obywateli krajówpaństw trzecich, włącznie ze wspólnymi wysiłkami w kierunku zarządzania granicami zewnętrznymi, powoduje, że niezbędne jest wyważenie kryteriówuzyskanie równowagi między kryteriami odpowiedzialności w duchu solidarności. ò nowy 21. Stosowanie niniejszego rozporządzenia może, w określonych okolicznościach, wiązać się z dodatkowymi obciążeniami dla państw członkowskich stojących w obliczu szczególnie naglącej sytuacji, która powoduje nadzwyczaj duże obciążenie ich zasobów przeznaczonych na przyjmowanie osób, systemu azylowego oraz infrastruktury. W takich okolicznościach należy ustanowić skuteczną procedurę umożliwiającą przejściowe wstrzymanie przekazywania do danego państwa członkowskiego i dostarczenie pomocy finansowej, zgodnie z obowiązującymi aktami finansowymi UE. Tymczasowe wstrzymanie przekazywania w ramach systemu dublińskiego może zatem przyczynić się do osiągnięcia większej solidarności z tymi państwami członkowskimi, których systemy azylowe poddawane są szczególnym obciążeniom, przede wszystkim ze względu na ich położenie geograficzne i sytuację demograficzną. 22. Ten mechanizm wstrzymywania przekazywania powinien być stosowany również wtedy, gdy Komisja uzna, że poziom ochrony osób ubiegających się o ochronę międzynarodową w danym państwie członkowskim jest niezgodny z prawodawstwem wspólnotowym w dziedzinie azylu, w szczególności w zakresie dotyczącym warunków przyjęcia i dostępu do procedury azylowej, w celu zagwarantowania, by wszystkim osobom ubiegającym się o ochronę międzynarodową zapewniono odpowiedni poziom ochrony we wszystkich państwach członkowskich. 23. Dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych[28] stosuje się do przetwarzania przez państwa członkowskie danych w zastosowaniu niniejszego rozporządzenia. 24. Wymiana danych osobowych wnioskodawców, w tym szczególnie chronionych danych zdrowotnych, które mają być przesyłane przed dokonaniem przekazania, zagwarantuje, że właściwe organy azylowe będą w stanie dostarczyć wnioskodawcom odpowiedniej pomocy oraz zapewnić ciągłość ochrony i poszanowania praw przyznanych tym osobom. Należy wprowadzić szczególny przepis w celu zagwarantowania ochrony danych dotyczących wnioskodawców, którzy znaleźli się w takiej sytuacji, zgodnie z dyrektywą 95/46/WE. ê 343/2003/WE motyw 9 (dostosowany) 25. Stosowanie niniejszego rozporządzenia może zostać ułatwione, a jego skuteczność zwiększona, na drodze uzgodnień dwustronnych między państwami członkowskimi służących poprawiew celu poprawy komunikacjikontaktów między właściwymi departamentami, skracaniua terminów przeprowadzania procedur lub uproaszczeaniua rozpatrywania wniosków o przejęcie lub powrotne przyjęcie wtórne przejęcie, lub też ustanawianiua procedur w odniesieniu do wykonania przekazaniatransferów. ê 343/2003/WE motyw 10 (dostosowany) 26. Należy zapewnić Powinna być zapewniona ciągłość między systemem ustalaniaokreślania odpowiedzialnego państwa członkowskiego, ustanowionym Konwencją √ rozporządzeniem Õ dublińskimą a systemem ustanowionym przez niniejsze rozporządzenie. Podobnie należy zapewnićpowinna być zapewniona spójność między niniejszym rozporządzeniem a rozporządzeniem Rady (WE) nr […/…]2725/2000 z dnia 11 grudnia 2000 r., [dotyczącym ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania konwencji √ rozporządzenia Õ dublińskiegoj[29]]. ê 343/2003/WE motyw 11 (dostosowany) ð nowy 27. Działanie systemu Eurodac, ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr [.../.../](WE) nr 2725/2000 √ [dotyczącym ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia dublińskiego] Õ, a w szczególności wykonanie zawartych w nimjego art. 64 i 108, powinno ułatwić wykonanie √ stosowanie Õ niniejszego rozporządzenia. ò nowy 28. Działanie wizowego sytemu informacyjnego ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 767/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wizowego systemu informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych[30], a w szczególności wykonanie zawartych w nim art. 21 i 22 powinno ułatwić stosowanie niniejszego rozporządzenia. ê 343/2003/WE motyw 12 (dostosowany) 29. W odniesieniu do traktowania osób objętych zakresem zastosowania niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie √ związane są zobowiązaniami wynikającymi z umów Õ są zobowiązane do przestrzegania porozumień międzynarodowych, których są stroną. ê 343/2003/WE motyw 13 30. Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[31]. ê 1103/2008/WE pkt 3 załącznika akapit pierwszy (dostosowany) ð nowy 31. W odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 343/2003 należy w szczególności przyznać √ W szczególności Õ Komisji należy przyznać uprawnienia do ustanawiania warunków i procedury √ służących Õ √ wykonaniu Õ stosowania klauzuli humanitarnej ð przepisów dotyczących małoletnich bez opieki i ponownego połączenia z zależnymi krewnymiï oraz do ustanawiania kryteriów koniecznych do przeprowadzenia przekazańprzeniesień. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne √ niniejszego Õ rozporządzenia (WE) nr 343/2003 poprzez dodanie nowych elementów innych niż istotne, środki te powinny √ muszą Õ zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE. ò nowy 32. Środki niezbędne do wykonania rozporządzenia (WE) nr 343/2003 zostały przyjęte rozporządzeniem (WE) nr 1560/2003. Niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 1560/2003 powinny zostać włączone do niniejszego rozporządzenia, dla zachowania przejrzystości lub dlatego, że mogą one służyć ogólnemu celowi. Szczególnie istotne znaczenie zarówno dla państw członkowskich, jak i zainteresowanych osób ubiegających się o azyl, ma ustanowienie ogólnego mechanizmu pozwalającego znaleźć rozwiązanie w przypadkach, w których państwa członkowskie w sposób zróżnicowany stosują jeden z przepisów niniejszego rozporządzenia. Dlatego zasadne jest włączenie mechanizmu przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1560/20003 do rozstrzygania sporów dotyczących klauzuli humanitarnej do niniejszego rozporządzenia oraz rozszerzyć zakres zastosowania tego mechanizmu na całe niniejsze rozporządzenie. ê 343/2003/WE motyw 14 (dostosowany) ð nowy 33. ðWarunkiem skutecznego monitorowaniaï sStosowaniae √ niniejszego Õ rozporządzenia powinno √ jest Õ być poddawanie √ go Õ ocenie w regularnych odstępach czasu. ê 343/2003/WE motyw 15 (dostosowany) ð nowy 34. Rozporządzenie przetrzega W niniejszym rozporządzeniu √ respektuje się Õ prawa podstawoweych i √ przestrzega Õ oraz zasad uznanych, które są potwierdzone w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej[32]. W szczególności √ niniejsze rozporządzenie Õ zmierza do zapewnienia pełnego przestrzegania prawa do azylu gwarantowanego przez art. 18 ð i wspierania stosowania art. 1, 4, 7, 24 i 47 wymienionej karty oraz musi być stosowane zgodnie z tymi artykułami ï. ê 343/2003/WE motyw 16 ð nowy 35. Ponieważ cel proponowanego środka, a mianowicie ustanowienie kryteriów i mechanizmów ustalaniaokreślania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenieywanie wniosku o ð udzielenie ochrony międzynarodowej ï azyl, wniesionego w jednym państwie członkowskim przez obywatela krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowca ï, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, ia, ze względu na rozmiaryzakres i skutki, może zostać w lepszym stopniu osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu,. ê 343/2003/WE motyw 17 (dostosowany) Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Zjednoczone Królestwo i Irlandia powiadomiły listem z dnia 30 października 2001 r. o swoim zamiarze wzięcia udziału w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia. ê 343/2003/WE motyw 18 (dostosowany) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i w związku z tym nie jest nim związana ani mu nie podlega. ê 343/2003/WE motyw 19 (dostosowany) Konwencja dublińska pozostaje w mocy i jest nadal stosowana między Danią a Państwami Członkowskimi związanymi niniejszym rozporządzeniem aż do osiągnięcia porozumienia pozwalającego Danii na uczestniczenie w niniejszym rozporządzeniu, ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: ROZDZIAŁ I PRZEDMIOT I DEFINICJE Artykuł 1 √ Przedmiot Õ Niniejsze rozporządzenie ustanawia kryteria i mechanizmy ustalaniaokreślania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowca ï. Artykuł 2 √ Definicje Õ Do celów niniejszego rozporządzenia: a) „obywatel krajupaństwa trzeciego” oznacza każdego √ każdą osobę Õ , którao nie jest obywatelem Unii w rozumieniu art. 17 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską ð i która nie jest osobą korzystającą ze wspólnotowego prawa do swobodnego przemieszczania się, zdefiniowanego w art. 2 pkt 5 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady[33]ï ; b) "Konwencja genewska" oznacza Konwencję z dnia 28 lipca 1951 r. odnoszącą się do statusu uchodźców, zmienioną Protokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r.; c) "wniosek o udzielenie azylu" oznacza wniosek złożony przez obywatela państwa trzeciego, który może być rozumiany jako wniosek o ochronę międzynarodową przez państwo członkowskie, na podstawie Konwencji genewskiej. Każdy wniosek o ochronę międzynarodową jest uznawany za wniosek o udzielenie azylu, chyba że obywatel państwa trzeciego wyraźnie wnioskuje o inny rodzaj ochrony, która może być stosowana oddzielnie; ò nowy b) „wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej” oznacza wniosek o udzielenie międzynarodowej ochrony zdefiniowany w art. 2 lit. g) dyrektywy 2004/83/WE; ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy c)d) „wnioskodawca” lub „osoba ubiegająca się o azyl” oznacza obywatela krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowca ï , który złożył wniosek o udzielenie azylu, ð ochrony międzynarodowej ï, w odniesieniu do którego nie została jeszcze podjęta ostateczna √ prawomocna Õ decyzja; d) e) „rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï ” oznacza wszelkie przypadki rozpatrzeniae lub decyzję albo orzeczenie dotyczące wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï √ lub wydania decyzji lub orzeczenia w sprawie takiego wniosku Õ dokonywane, podejmowane lub wydawane przez właściwe organywładze zgodnie z prawem krajowym ðdyrektywą Rady 2005/85/WE[34]ï, z wyjątkiem procedur ustalaniaokreślania √ odpowiedzialnego Õ państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ð oraz dyrektywą 2004/83/WE ï; e) f) „wycofanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï ” oznacza działanie, w wyniku którego osoba ubiegająca się o azyl kończy procedurę rozpoczętą złożeniemprzedłożeniem przez niąswojego wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï , zgodnie z prawem krajowym ð dyrektywą 2005/83/WE ï, w sposób wyraźny lub dorozumianywyraźnie albo milcząco; f)g) „uchodźca” ð osoba, której udzielono ochronę międzynarodową ï oznacza każdego obywatela krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowca, co do których uznano, że wymagają międzynarodowej ochrony zdefiniowanej w art. 2 lit. a) dyrektywy 2004/83/WEï kwalifikującego się do statusu określonego przez Konwencję genewską i mającego zezwolenie na zamieszkiwanie na stałe jako taka osoba na terytorium Państwa Członkowskiego; ò nowy g) „małoletni” oznacza obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca w wieku poniżej 18 lat; ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy h) „√ małoletni Õ osoby nieletnie pozbawione √ bez Õ opieki” oznaczają osoby w wieku poniżej 18 lat, stanu wolnego, które ð małoletniego, który ï √ przybywa Õ przybywają na terytorium państw członkowskich bez towarzystwa osób dorosłych, odpowiedzialnych za niego z mocy prawa lub zwyczajuw sensie prawnym lub zwyczajowo, i pozostają na tym terytorium, dopóki nie zostaniesą √ faktycznie Õ objętyci opieką takich osób;, obejmuje to nieletnich √ małoletnich Õ, którzy zostalizostają pozostawieni bez opieki po przybyciu na terytorium państw członkowskich; i) „członkowie rodziny” oznaczają, o ile rodzina już istniała w kraju pochodzenia, następujących członków rodziny wnioskodawcy, którzy są obecni na terytorium państw członkowskich: (i) małżonek osoby ubiegającej się o azyl albo jej partner stanu wolnego w stabilnym związku, w przypadku gdy ustawodawstwo lub praktyka danego państwa członkowskiego traktuje związki pozamałżeńskie √ pary, które nie zawarły związku małżeńskiego Õ w sposób porównywalny do małżeństwz traktowaniem związków małżeńskich na podstawie ich √ swoich Õ przepisów prawa odnoszących się do cudzoziemców; (ii) nieletnie √ małoletnie Õ dzieci parze związku, o których mowaokreślonego w lit. i) √ ppkt (i) Õ lub wnioskodawcyskładającego wniosek, pod warunkiem że nie pozostają w związku małżeńskimsą żonate lub zamężne i znajdują się na utrzymaniu składającego wniosek oraz bez względu na to, czy zostały urodzone w związku małżeńskim czy poza takim związkiem małżeńskim lub czy też zostały adoptowane w rozumieniuzgodnie z przepisami prawa krajowego; ò nowy (iii) pozostające w związku małżeńskim małoletnie dzieci par, o których mowa w ppkt (i) lub wnioskodawcy, bez względu na to, czy zostały urodzone w związku małżeńskim czy poza takim związkiem, czy też zostały adoptowane w rozumieniu z przepisami prawa krajowego, jeżeli pobyt z wnioskodawcą najlepiej zabezpiecza ich interesy; ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy (iv)(iii) ojciec, matka lub opiekun, jeżeli wnioskodawca √ wnioskodawcy Õ lub uchodźca √ jeżeli ten Õ jest osobą nieletnią i √ małoletnim Õ i nie pozostaje w związku małżeńskimstanu wolnego ð lub też jest małoletnim pozostającym w związku małżeńskim, ale pobyt z ojcem, matką lub opiekunem najlepiej zabezpiecza jego interesy ï ; ò nowy (v) nie pozostające w związku małżeńskim rodzeństwo wnioskodawcy, jeżeli ten jest małoletnim nie pozostającym w związku małżeńskim albo też jeżeli wnioskodawca lub jego rodzeństwo są małoletnimi pozostającymi w związku małżeńskim, ale wspólny pobyt najlepiej zabezpiecza interesy jednej lub większej liczby wymienionych osób; ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy j) „dokument stałego pobytu” oznacza każde zezwolenie wydane przez organy państwa członkowskiego zezwalającego obywatelowi krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowcowi ï na pozostanie na jego terytorium, włącznie z dokumentami potwierdzającymi zezwolenie na pozostanie na jego terytorium na podstawie tymczasowych porozumień ochronnych √ ustaleń dotyczących ochrony czasowej Õ lub tak długo, jak √ długo Õ istnieją okoliczności uniemożliwiające wykonanie nakazu wydalenia √ decyzji o wydaleniu Õ, z wyjątkiem wiz i zezwoleń na pobyt wydanych w okresieczasie okresu niezbędnym do ustaleniawymaganego na ustalenie odpowiedzialnego państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu na mocy niniejszego rozporządzenia lub podczas rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï lub wniosku o wydanie dokumentu pobytowego √ zezwolenia na pobyt Õ ; k) „wiza” oznacza zezwolenie lub decyzję państwa członkowskiego, wymaganeą dodla tranzytu lub wjazdu w celu zamierzonego pobytu w tym państwie członkowskim lub w wielukilku państwach członkowskich. Charakter wizy ustala się zgodnie z następującymi definicjami: (i) „wiza długoterminowa” oznacza zezwolenie lub decyzję wydane przez państwo członkowskie wymagane dodla wjazdu w celu zamierzonego pobytu w tym państwie członkowskim dłuższego niż trzy miesiące; (ii) „wiza krótkoterminowa” oznacza zezwolenie lub decyzję państwa członkowskiego wymagane w odniesieniu do wjazdu w celu zamierzonego pobytu w tym państwie członkowskim lub w wielukilku państwach członkowskich, którego całkowity okresczas trwania nie przekracza trzech miesięcy; (iii) „wiza tranzytowa” oznacza zezwolenie lub decyzję państwa członkowskiego wymagane w odniesieniu do wjazdu w celuach tranzytu przez terytorium tego państwa członkowskiego lub wielukilku państw członkowskich, z wyjątkiem tranzytu w obrębie lotniska; (iv) „lotniskowa wiza tranzytowa” oznacza zezwolenie lub decyzję pozwalające obywatelowi krajupaństwa trzeciego wyraźnie podlegającemu temu wymogowi, na przejście przez strefę tranzytową lotniska bez uzyskania wstępudostępu nado krajowe terytorium danego państwa członkowskiego, podczas przerwy w podróży lub √ w związku z przesiadką w ramach jednego Õ transferu między dwoma częściami lotu międzynarodowego. ò nowy l) „ryzyko ucieczki” oznacza istnienie w indywidualnym przypadku przesłanek, opartych na obiektywnych, prawnie określonych kryteriach, wskazujących na to, że wnioskodawca lub obywatel kraju trzeciego lub bezpaństwowiec, wobec którego podjęto decyzję o przekazaniu, może zbiec. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy ROZDZIAŁ II ZASADY OGÓLNE ZASADY √ I ZABEZPIECZENIA Õ Artykuł 3 √ Dostęp do procedury rozpatrywania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej Õ 1. Państwa członkowskie rozpatrują √ każdy Õ wniosek ð o udzielenie ochrony międzynarodowej ï √ złożony przez Õ każdego obywatela krajupaństwa ð trzeciego lub bezpañstwowca ï który składa wniosek √ na terytorium jednego z nich, w tym Õ jakiemukolwiek Państwu Członkowskiemu na granicy lub na jego terytorium ð w strefach tranzytowych ï . Wniosek jest rozpatrywany przez jedno państwo członkowskie, którym jest państwo, które kryteria wymienione w rozdziale III √ niniejszego rozporządzenia Õ wskazują jako odpowiedzialne. ê 343/2003/WE Artykuł 13 ð nowy 2. W przypadku gdy nie można wyznaczyć państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenierywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï na podstawie kryteriów wymienionych w niniejszym rozporządzeniu, odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï jest pierwsze państwo członkowskie, w którym wniosek ten został złożony. ê 343/2003/WE ð nowy 3. Każde państwo członkowskie zachowuje prawo, na mocy prawa krajowego, do wysłaniaodesłania osoby ubiegającej się o azyl do ð bezpiecznego ï krajupaństwa trzeciego, zgodnie z przepisami Konwencji genewskiej ð z zastrzeżeniem przepisów i zabezpieczeń ustanowionych w dyrektywie 2005/85/WE ï . ê 343/2003/WE Artykuł 3 ust. 4 (dostosowany) ð nowy Artykuł 4 √Prawo do informacjiÕ 41. ðNiezwłocznie po złożeniu przez ï oOsobęa ubiegającąa się o azyl ð wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, właściwe organy państwa członkowskiego informują ją ï jest powiadamiana na piśmie w języku, który najprawdopodobniej rozumie, o stosowaniu niniejszego rozporządzenia, jego terminach oraz skutkach ð , a w szczególności o: ï . ò nowy a) celach niniejszego rozporządzenia oraz konsekwencjach złożenia kolejnego wniosku w innym państwie członkowskim; b) kryteriach ustalenia odpowiedzialności oraz ich hierarchii; c) ogólnej procedurze i terminach obowiązujących państwa członkowskie; d) potencjalnych rezultatach procedury oraz ich konsekwencjach; e) możliwości zaskarżenia decyzji o przekazaniu; f) fakcie, że właściwe organy mogą wymieniać dane na jej temat, wyłącznie w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia; g) istnieniu prawa dostępu do danych jej dotyczących oraz prawa do żądania poprawienia nieprawidłowych danych jej dotyczących lub usunięcia danych jej dotyczących przetworzonych niezgodnie z prawem, w tym prawa do otrzymania informacji o procedurach służących wykonaniu tych praw oraz danych kontaktowych krajowych organów ochrony danych rozpatrujących skargi dotyczące ochrony danych osobowych. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1 udzielane są na piśmie w języku, który, jak można racjonalnie oczekiwać, jest zrozumiały dla wnioskodawcy. Państwa członkowskie wykorzystują do tego celu wspólną ulotkę przygotowaną na podstawie ust. 3. W przypadkach, gdy jest to potrzebne dla właściwego zrozumienia informacji przez wnioskodawcę, są one udzielane także ustnie, podczas indywidualnej rozmowy zorganizowanej na mocy art. 5. Państwa członkowskie udzielają informacji w sposób odpowiedni do wieku wnioskodawcy. 3. Przygotowuje się wspólną ulotkę zawierającą co najmniej informacje, o których mowa w ust. 1, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 40 ust. 2. Artykuł 5 Indywidualna rozmowa 1. Państwa członkowskie realizujące procedurę ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego na mocy niniejszego rozporządzenia zapewniają wnioskodawcom możliwość odbycia indywidualnej rozmowy z osobą, która zgodnie z prawem krajowym ma kwalifikacje do prowadzenia takich rozmów. 2. Indywidualna rozmowa prowadzona jest w celu ułatwienia ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego, w szczególności w celu umożliwienia wnioskodawcy przedłożenia istotnych informacji niezbędnych do prawidłowej identyfikacji odpowiedzialnego państwa członkowskiego oraz w celu poinformowania wnioskodawcy ustnie o stosowaniu niniejszego rozporządzenia. 3. Indywidualna rozmowa przeprowadzana jest w odpowiednim czasie po złożeniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, a w każdym razie przed podjęciem jakichkolwiek decyzji o przekazaniu wnioskodawcy do odpowiedzialnego państwa członkowskiego na mocy art. 25 ust. 1. 4. Indywidualna rozmowa przeprowadzana jest w języku, który, jak można racjonalnie oczekiwać, jest zrozumiały dla wnioskodawcy, i w którym jest on w stanie się porozumiewać. W razie potrzeby państwa członkowskie wyznaczają tłumacza, który jest w stanie zapewnić właściwą komunikację między wnioskodawcą a osobą przeprowadzającą indywidualną rozmowę. 5. Indywidualna rozmowa przeprowadzana jest w warunkach zapewniających odpowiednią poufność. 6. Państwo członkowskie przeprowadzające indywidualną rozmowę sporządza krótkie pisemne sprawozdanie zawierające najważniejsze informacje przekazane przez wnioskodawcę podczas rozmowy oraz udostępnia odpis tego sprawozdania wnioskodawcy. Sprawozdanie to dołączane jest do wszelkich decyzji o przekazaniu wydanych na mocy art. 25 ust. 1. Artykuł 6 Gwarancje dla małoletnich 1. W odniesieniu do wszystkich procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu jednym z priorytetów jest dla państw członkowskich jak najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka. 2. Państwa członkowskie zapewniają, by w odniesieniu do wszystkich procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu małoletni bez opieki był reprezentowany lub wspomagany przez przedstawiciela. Przedstawiciel ten może być również przedstawicielem, o którym mowa w art. 23 dyrektywy [.../.../WE] [ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl]. 3. Przy ocenie, co najlepiej służy zabezpieczeniu interesów dziecka państwa członkowskie ściśle współpracują za sobą, a w szczególności należycie uwzględniają następujące czynniki: a) możliwość ponownego połączenia rodziny; b) dobro i rozwój społeczny małoletniego, ze szczególnym uwzględnieniem jego tożsamości etnicznej, religijnej, kulturowej i językowej; c) aspekty związane z bezpieczeństwem i ochroną, w szczególności jeżeli zachodzi ryzyko, że dziecko jest ofiarą handlu ludźmi; d) opinię małoletniego, stosownie do jego wieku i dojrzałości. 4. Państwa członkowskie ustanawiają w ustawodawstwie krajowym procedury służące poszukiwaniu przebywających w państwach członkowskich członków rodziny i innych krewnych małoletnich bez opieki. Rozpoczynają one poszukiwania członków rodziny i innych krewnych małoletniego bez opieki najszybciej jak to możliwe po złożeniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, dbając przy tym o najlepsze zabezpieczenie interesów małoletniego. 5. Właściwe organy, o których mowa w art. 33, które zajmują się wnioskami dotyczącymi małoletnich bez opieki otrzymują odpowiednie szkolenie w zakresie specyficznych potrzeb małoletnich. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy ROZDZIAŁ III HIERARCHIA KRYTERIÓW √ KRYTERIA USTALENIA ODPOWIEDZIALNEGO PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO Õ Artykuł 5 7 √Hierarchia kryteriów Õ 1. Kryteria ustaleniaokreślania odpowiedzialnego państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu stosuje się w kolejności, w jakiej są one wymienione w niniejszym rozdziale. 2. Państwo członkowskie odpowiedzialne zgodnie z kryteriami √ określonymi w niniejszym rozdziale Õ ustalaneokreślane jest na podstawie stanusytuacji istniejącegoj w chwili, w której osoba ubiegająca się o azyl po raz pierwszy złożyła wniosek ð o udzielenie ochrony międzynarodowej ï w państwie członkowskim. ò nowy 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, aby zapewnić poszanowanie zasady jedności rodziny oraz najlepiej zabezpieczyć interesy dziecka, państwo członkowskie odpowiedzialne zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 8-12 ustalane jest na podstawie stanu panującego w momencie, w którym osoba ubiegająca się o azyl złożyła swój ostatni wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej. Niniejszy ustęp stosuje się pod warunkiem, że poprzednie wnioski osoby ubiegającej się o azyl nie stały się jeszcze przedmiotem pierwszej decyzji co do istoty wniosku. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy Artykuł 6 8 √Małoletni bez opiekiÕ 1. W przypadku gdy wnioskodawcaosoba ubiegająca się o azyl jest nieletnim pozbawionym opieki √ małoletnim bez opieki Õ, państwem członkowskim odpowiedzialnym za rozpatrzenieywanie wniosku ð o udzielenie ochrony międzynarodowej ï jest to państwo, w którym legalnie przebywa członek jego lub jej rodziny wnioskodawcy przebywa zgodnie z prawem, pod warunkiem że leży to w najlepszym interesie najlepiej zabezpiecza to interesy √ małoletniego Õ nieletniego. ê 343/2003/WE Artykuł 15 ust. 3 (dostosowany) ð nowy 23. Jeżeli √ W przypadku gdy Õ osoba ubiegająca się o azyl ð wnioskodawca ï jest nieletnim pozbawionym opieki √ małoletnim bez opieki Õ, który posiada krewnego lub krewnych ð legalnie przebywającego ï w innym państwie członkowskim, któryktórzy możemogą się nim zaopiekować, √ to Õ państwoa członkowskie, w miarę możliwości, łączą nieletniego z krewnym lub krewnymi ð odpowiada za rozpatrzenie wniosku, o ileï , chyba że nie najlepiej zabezpiecza to interesyleży to w najlepszym interesie nieletniego √ małoletniego Õ . ò nowy 3. W przypadku gdy członkowie rodziny wnioskodawcy lub inni jego krewni przebywają legalnie w więcej niż jednym państwie członkowskim, decyzja o ustaleniu państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku podejmowana jest tak, by najlepiej zabezpieczyć interesy małoletniego. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 4. W przypadku braku członka rodziny ð lub innego krewnegoï państwem członkowskim odpowiedzialnym za rozpatrzenierywanie wniosku jest to państwo, w którym nieletni √ małoletni Õ złożył ð ostatni ï wniosek o udzielenie azylu ðochrony międzynarodowej, o ile najlepiej zabezpiecza to interesy małoletniego. ï ê 1103/2008/WE, Punkt 3 ppkt 1 załącznik (dostosowany) ð nowy 5. Warunki i procedury stosowania √ wykonania Õ niniejszego artykułu ust. 2 ð i 3 ï w tym, w razie potrzeby, mechanizmy pojednawcze do rozstrzygania sporów między państwami członkowskimi dotyczących potrzeby łączenia wspomnianych osób lub miejsca, w którym powinno się dokonać takiego łączenia, są przyjmowane przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez uzupełnienie go, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 4027 ust. 3. ê 343/2003/EC (dostosowany) ð nowy Artykuł 79 √ Członkowie rodziny będący osobami, którym udzielono ochrony międzynarodowej Õ W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl ma członka rodziny, bez względu na to, czy rodzina została założona jeszcze w kraju pochodzenia, któremuy zezwolono na pobytzostał upoważniony do zamieszkiwania na stałe jako uchodźca ð osobie, której udzielono ochrony międzynarodowej ï w państwie członkowskim, √ to Õ państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï, pod warunkiem że zainteresowanae osobay sobie √ wyrażą Õ taką wolę tego życzy √ na piśmie Õ . Artykuł 810 √ Członkowie rodziny, którzy złożyli wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowejÕ Jeżeli osoba ubiegająca się o azyl, której wniosek nie został po raz pierwszy rozpatrzony co do istoty, ma w państwie członkowskim członka rodziny w Państwie Członkowskim, √ którego wniosek nie stał się jeszcze przedmiotem pierwszej decyzji co do istoty w tym państwie członkowskim Õ, √ to Õ państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï , pod warunkiem że zainteresowanae osobay sobie √ wyrażą Õ taką wolę tego życzy √ na piśmie Õ. Artykuł 1511 √ Zależni krewni Õ 1. W przypadku gdy zainteresowana osoba √ osoba ubiegająca się o azyl Õ jest uzależniona od pomocy innej osoby √ krewnego Õ, z powodu ciąży lub opieki nad niemowlęciem, poważnej choroby, poważnego upośledzenia lub podeszłego wieku, √ lub też jeżeli krewny Õ √ jest Õ, ð z tych samych powodów ï ,√ uzależniony od pomocy osoby ubiegającej się o azyl Õð państwem członkowskim odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku jest państwo uznawane the za najwłaściwsze do ich połączenia lub ponownego połączeniaï Państwa Członkowskie nie rozłączają lub łączą osoby ubiegające się o azyl z osobą spokrewnioną przebywającą na terytorium jednego z Państw Członkowskich, pod warunkiem że więzy rodzinne istniały w kraju pochodzenia ð i że osoby te wyrażą taką wolę na piśmie .Przy ustalaniu najwłaściwszego państwa członkowskiego uwzględnia się potrzebę najlepszego zabezpieczenia interesów zainteresowanych osób, biorąc pod uwagę takie kwestie jak zdolność osoby zależnej do odbywania podróży ï. ê 1560/2003 Artykuł 11 ust. 1 (dostosowany) Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 343/2003 stosuje się, o ile osoba ubiegająca się o azyl jest zależna od pomocy osoby spokrewnionej, przebywającej w innym Państwie Członkowskim lub osoba spokrewniona, przebywająca w innym Państwie Członkowskim, jest zależna od pomocy osoby ubiegającej się o azyl. ê 1103/2008/WE, Punkt 3(1) ppkt 1 załącznika (dostosowany) 2. Warunki i procedury stosowania √ wykonania Õ niniejszego artykułu ust. 1 w tym, w razie potrzeby, mechanizmy pojednawcze do rozstrzygania sporów między państwami członkowskimi dotyczących potrzeby łączenia wspomnianych osób lub miejsca, w którym powinno się dokonać takiego łączenia, są przyjmowane przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez uzupełnienie go, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 4027 ust. 3. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy Artykuł 14 12 √ Procedura rodzinnaÕ W przypadku gdy wielukilku członków rodziny przedkłada równoczeœnie wnioski o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï w tym samym państwie członkowskim równoczeœnie lub w wystarczająco krótkim odstępie czasu, dla √ by Õ procedury ustaleniaokreślania odpowiedzialnego państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosków które mają √ mogły Õ zostać przeprowadzone łącznie, oraz w przypadku gdy zastosowanie kryteriów określonych w niniejszym rozporządzeniu prowadziłoby do rozpatrywania wniosków o udzielenie azylu osobno √ ich rozdzielenia Õ, odpowiedzialne państwo członkowskie ustalaokreśla się na podstawie następujących przepisów: a) odpowiedzialność za rozpatrzenieywanie wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï wszystkich członków rodziny spoczywa na państwie członkowskim, które kryteria wskazują jako odpowiedzialne za przejęcie największej liczby członków rodziny; b) jeżeli to nie wystarczy, odpowiedzialność spoczywa na państwie członkowskim, które kryteria wskazują jako odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku najstarszego z nich. Artykuł 913 √Wydanie dokumentów pobytu lub wiz Õ 1. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl jest w posiadaniu ważnego dokumentu stałego pobytu, państwo członkowskie, które wydałostawiło ten dokument, jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . 2. W przypadku gdy osoba √ ubiegająca się o azyl Õ jest w posiadaniu ważnej wizy, państwo członkowskie, które wydało tę wizę, jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï, chyba że wiza została wydana w wyniku działania w imieniu lub za pisemnym upoważnieniem innego państwa członkowskiego. W takim przypadku to ostatnie państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywaniewniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . W przypadku gdy państwo członkowskie najpierw konsultuje się z organem centralnym innego państwa członkowskiego, w szczególności ze względów bezpieczeństwa, odpowiedź tego ostatniego na konsultacje udzielona w ramach konsultacji nie stanowi pisemnego upoważnienia w rozumieniu niniejszego przepisu. 3. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl jest w posiadaniu więcej niż jednego ważnego dokumentu stałego pobytu lub wizy wydanej przez różne państwa członkowskie, odpowiedzialność za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï spoczywa na √ przyjmowana jest przez Õ państwach członkowskiech w następującej kolejności: a) państwo członkowskie, które wydało dokument stałego pobytu przyznający prawo do najdłuższego okresu pobytu lub, w przypadku gdy okresy ważności są identyczne, państwo członkowskie, które wydało dokument stałeg o pobytu o najpóźniejszej dacie wygaśnięcia; b) państwo członkowskie, które wydało wizę o najpóźniejszej dacie wygaśnięcia, w przypadku gdy poszczególneróżne wizy są tego samego typu; c) w przypadku gdy wizy są różnego rodzaju, państwo członkowskie, które wydało wizę o najdłuższym okresie ważności lub, w przypadku gdy okresy ważności są identyczne, państwo członkowskie, które wydało wizę o najpóźniejszej dacie wygaśnięcia. 4. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada wyłącznie jeden lub większą liczbęjest w posiadaniu jedynie jednego lub większej liczby dokumentów stałego pobytu, które wygasły mniej niż sześć miesięcy wcześniej oraz które √ faktycznie Õ umożliwiły tej osobie rzeczywisty wjazd na terytorium państwa członkowskiego, ust. 1, 2 i 3 stosuje się do czasu opuszczenia przez wnioskodawcętak długo, dopóki wnioskodawca nie opuści terytorium państw członkowskich. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl jest w posiadaniu jednegoj lub większej ilości dokumentów stałego pobytu, które wygasły ponadwiêcej ni¿ dwa lata wcześniej lub jednej lub większej ilości wiz, które wygasły więcej niż sześć miesięcy wcześniej i które √ faktycznie Õ umożliwiły tej osobie rzeczywisty wjazd na terytorium państwa członkowskiego i osoba ta nie oraz w przypadku gdy nie opuściła ona terytorium państw członkowskich, państwo członkowskie, w którym wniosek ð o udzielenie ochrony międzynarodowej ï zostałjest złożonyskładany, jest odpowiedzialne za jego rozpatrzenie. 5. Fakt, że dokument stałego pobytu lub wiza zostały wydane na podstawie fałszywej lub przybranej tożsamości lub wskutek przedłożenia przerobionychsfałszowanych, podrobionych lub nieważnych dokumentów, nie stanowi przeszkody dla powierzeniaprzydzielenia odpowiedzialności państwu członkowskiemu √ , które wydało ten dokument lub wizę Õ . wydającemu dokument stałego pobytu lub wizę za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu. Jednakże Państwo członkowskie wydające dokument stałego pobytu lub wizę nie jest jednakże odpowiedzialne, jeżeli jest w stanie wykazaćmoże ustalić, że nadużycie √ fałszerstwo Õ zostało popełnione po wydaniu tego dokumentu lub wizytym, jak wydano dokument lub wizę. Artykuł 1014 √ Wjazd lub pobyt Õ 1. W przypadku gdy ustalono , na podstawie dowodów lub poszlak opisanych w dwóch wykazach wymienionych w art. 2218 ust. 3, włącznie z danymi, o których mowaokreślonymi w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr […/…] 2725/2000 √ [dotyczącego ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia dublińskiego] Õ, że osoba ubiegająca się o azyl przekroczyła nielegalnieniezgodnie z przepisami granicę lądową, morską lub powietrzną państwa członkowskiego, przybywając z krajupaństwa trzeciego, państwo członkowskie, do którego w ten sposób wjechała ta osoba, jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . Odpowiedzialność ta wygasa z upływem dwunastu miesięcy od dnia, kiedy nastąpiło nielegalne przekroczenie granicy. 2. Jeżeli państwo członkowskie nie może lub nie może dłużej ponosić odpowiedzialności zgodnie z ust. 1 oraz, w przypadku gdy ustalono, na podstawie dowodów lub poszlak opisanych w dwóch wykazach, wymienionych w art. 2218 ust. 3, że osoba ubiegająca się o azyl,- która wjechała na terytorium państw członkowskich nielegalnie,niezgodnie z prawem lub dla której okoliczności wjazdu nie można ustalić, okoliczności wjazdu - w momencie składania wniosku mieszkała uprzednio w państwie członkowskim nieprzerwanie przez okres co najmniej pięciu miesięcy √ przed złożeniem wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej Õ, √ to Õ państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . Jeżeli wnioskodawca mieszkał uprzednio przez okresy co najmniej pięciu miesięcy w wielukilku państwach członkowskich, za rozpatrzenie wniosku ð o udzielenie ochrony międzynarodowej ï odpowiedzialne jest państwo członkowskie, w którym mieszkał przez ostatni taki okres, jest odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosku. Artykuł 1115 √ Wjazd bezwizowy Õ 1. Jeżeli obywatel krajupaństwa trzeciego lub ð bezpaństwowiec ï wjeżdża na terytorium państwa członkowskiego, w którym jest zwolnionyzniesiono dla niego lub dla niej z obowiązkuobowiązek posiadania wizy, to państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie jego lub jej wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . 2. Zasady określonej w ust. 1 nie stosuje się, jeżeli obywatel krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowiec ï składa wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï w innym państwie członkowskim, w którym także jest zwolniony z obowiązkuzniesiono dla niego lub niej obowiązek posiadania wizy w celudla wjazdu na terytorium tego państwa. W takim przypadku to ostatnie państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . Artykuł 1216 √Wniosek złożony w strefie tranzytu międzynarodowego lotniska Õ W przypadku gdy wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï został złożony przez obywatela krajupaństwa trzeciego w międzynarodowym obszarze tranzytowym √ strefie tranzytu międzynarodowego Õ lotniska państwa członkowskiego, √ to Õ państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie √ tego Õ wniosku o udzielenie azylu. ROZDZIAŁ IV KLAUZULA HUMANITARNA √ KLAUZULE DYSKRECJONALNE Õ Artykuł 1517 √ Klauzule dyskrecjonalne Õ ê 343/2003/WE Artykuł 3 ust. 2 (dostosowany) ð nowy 1. 2. Na zasadzieW drodze odstępstwa od art. 3 ust. 1 każde państwo członkowskie może ð, w szczególności ze względów humanitarnych i ze względu na trudne położenie wnioskodawcy, ï √ zdecydować o Õ rozpatrzeniu wnioskurozpatrzyć wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï wniesionegoy w tym państwiedo niego przez obywatela krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowca ï , nawet jeżeli za takie rozpatrzenie nie jest odpowiedzialne na podstawie kryteriów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu ð , o ile wnioskodawca zgodzi się na to ï . W takim przypadku to państwo członkowskie staje się odpowiedzialnym państwem członkowskim odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu w rozumieniu niniejszego rozporządzenia oraz przyjmuje zobowiązania związane z √ tą Õ odpowiedzialnością. Gdzie stosowne, √ W odpowiednich przypadkach Õ powiadamia ono uprzednio odpowiedzialne państwo członkowskie uprzednio odpowiedzialne, państwo członkowskie przeprowadzające procedurę ustalaniaokreślania odpowiedzialnego państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu lub państwo członkowskie, do którego został złożony wniosek o przejęcie lub wtórne przejęcie z powrotem wnioskodawcy osoby ubiegającej się o azyl , ðz wykorzystaniem sieci łączności elektronicznej DubliNet ustanowionej na mocy art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1560/2003ï. Państwo członkowskie, które staje się odpowiedzialne zgodnie z niniejszym ustępem niezwłocznie zaznacza również w systemie Eurodac, że przyjęło odpowiedzialność na mocy art. 17 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr […/…] [dotyczącego ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia dublińskiego]. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 2. 1 Każde Państwo Członkowskie, nawet w przypadku gdy nie jest odpowiedzialne na podstawie kryteriów wymienionych w niniejszym rozporządzeniu, √ Państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej i które prowadzi procedurę ustalania odpowiedzialnego państwa członkowskiego lub odpowiedzialne państwo członkowskie Õ może ð w każdym czasie zwrócić się do innego państwa członkowskie o przejęcie wnioskodawcy, by ï połączyć członków rodziny, jak również innych krewnych pozostających na utrzymaniu, z przyczyn humanitarnych opartych w szczególności na względach rodzinnych lub kulturowych ð, nawet jeśli to drugie państwo członkowskie nie jest odpowiedzialne zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 8-12 niniejszego rozporządzenia ï . W takim przypadku to państwo członkowskie, na wniosek innego państwa członkowskiego, rozpatruje wniosek o udzielenie azylu zainteresowanej osoby. Osoby zainteresowane muszą wyrazić zgodę √ na piśmie Õ . ê 1560/2003 Artykuł 13 ust. 2 Do wniosku o przejęcie dołączane są wszystkie materiały będące w posiadaniu wnioskującego państwa członkowskiego, by umożliwić państwu członkowskiemu, do którego kierowany jest wniosek, ocenę sytuacji. ê 1560/2003 (dostosowany) Artykuł 13 ust. 3 ð nowy √Państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek Õ przeprowadza niezbędne wszelkie niezbędne czynnościpostępowanie sprawdzające w celu ustalenia – gdzie jest to właściwe – przyczyn humanitarnych, w szczególności o charakterze rodzinnym lub kulturowym, poziomu zależności od osoby, której sprawa dotyczy lub możliwości i zobowiązania drugiej osoby, której sprawa dotyczy, do dostarczenia żądanej pomocy ðby sprawdzić zasadność podanych przyczyn humanitarnych oraz wydaje decyzję w sprawie wniosku w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania wniosku. W decyzji o odrzuceniu wniosku podaje się przesłanki, na których została ona oparta ï ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 4. W przypadku gdy państwo członkowskie √, do którego skierowano wniosek Õ wskazane w ten sposób przyjmuje √ akceptuje ten Õ wniosek, odpowiedzialność za rozpatrzenierywanie wniosku √ o udzielenie ochrony międzynarodowej Õ zostaje na nie przeniesiona na to państwo. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy ROZDZIAŁ V PRZEJĘCIE I PRZYJĘCIE Z POWROTEM √ OBOWIĄZKI ODPOWIEDZIALNEGO PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO Õ Artykuł 1618 √Obowiązki odpowiedzialnego państwa członkowskiego Õ 1. Państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatr zenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï na podstawie niniejszego rozporządzenia jest zobowiązane do: a) przejęciaprzejęcia, na warunkach ustanowionych w art. 21, 22 i 2817-19, osoby ubiegającej się o azyl, która złożyła wniosek o udzielenie azylu w innym państwie członkowskim; b)c) wtórnego przyejęcia z powrotem, na warunkach ustanowionych w art. 23, 24 i 28 20 , wnioskodawcy, którego wniosek jest rozpatrywany i który ð złożył wniosek w innym państwie członkowskim, lub który ï przebywa nielegalnie √ na terytorium Õ innegow innym państwaie członkowskiegom √ bez Õ ð dokumentu pobytu ï; c)d) wtórnego przyejęcia z powrotem, na warunkach ustanowionych w art. 23, 24 i 28 20, wnioskodawcy, który wycofał wniosek o udzielenie azylu w trakcie jego rozpatrywania i złożył wniosek w innym państwie członkowskim; d)e) wtórnego przyejęcia z powrotem, na warunkach ustanowionych w art. 23, 24 i 28 20, obywatela krajupaństwa trzeciego ð lub bezpaństwowca ï, którego wniosek został odrzucony, i który ð złożył wniosek w innym państwie członkowskim, lub który ï przebywa na terytorium innego państwa członkowskiego bez pozwolenia ð dokumentu pobytu ï. 2. ð We wszystkich okolicznościach, o których mowa w ust. 1 lit. a)-d), ï √ odpowiedzialne państwo członkowskie Õ ð rozpatruje ï wniosek b) ð lub ï kończy rozpatrywanieukończenia rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu; ðochrony międzynarodowej złożonego przez wnioskodawcę, w rozumieniu art. 2 lit. d). W przypadku gdy odpowiedzialne państwo członkowskie przestało rozpatrywać wniosek w związku z wycofaniem go przez wnioskodawcę, odwołuje tę decyzję i kończy rozpatrywanie wniosku, w rozumieniu art. 2 lit. d)ï. Artykuł 19 √ Wygaśnięcie odpowiedzialności Õ 1. 2.W przypadku gdy państwo członkowskie wydaje wnioskodawcy dokument stałego pobytu, obowiązki określone w art. 18 ust. 1 przechodzą na to państwo członkowskie. 2. 3.Obowiązki określone w art. 18 ust. 1 wygasają, w przypadku gdy ð państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku jest w stanie wykazać, kiedy otrzyma wniosek o przejęcie lub wtórne przejęcie wnioskodawcy lub innej osoby, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d), żeï obywatel państwa trzeciego √ dana osoba Õ opuściła terytorium państw członkowskich na okres co najmniej trzech miesięcy, chyba że obywatel państwa trzeciego jest √ ona Õ w posiadaniu ważnego dokumentu stałego pobytu wydanego przez √ odpowiedzialne Õ państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosku. ò nowy Wniosek złożony po takiej nieobecności uznawany jest za nowy wniosek, stanowiący podstawę wszczęcia nowej procedury w celu ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 3. 4.Obowiązki określone w art. 18 ust. 1 lit. c)d) i d)e) wygasają podobnie, w przypadku gdy państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenieywanie wniosku ð jest w stanie wykazać, kiedy otrzyma wniosek o przyjęcie z powrotem wnioskodawcy lub innej osoby, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d), że ï , po wycofaniu lub odrzuceniu wniosku o udzielenie azylu przyjęło i rzeczywiście wprowadza w życie niezbędne przepisy, zanim obywatel państwa trzeciego może wyjechać do swojego kraju pochodzenia lub do innego państwa, do którego może podróżować zgodnie z prawem. ð dana osoba opuściła terytorium państw członkowskich zgodnie z decyzją o odesłaniu lub decyzją o wydaleniu wydaną w następstwie wycofania lub odrzucenia wnioskuï. ò nowy Wniosek złożony po faktycznym wydaleniu uznawany jest za nowy wniosek, stanowiący podstawę wszczęcia nowej procedury w celu ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy ROZDZIAŁ VI √ PROCEDURY PRZEJĘCIA I WTÓRNEGO PRZEJĘCIA Õ √SEKCJA I: Wszczęcie procedury Õ Artykuł 420 √Wszczęcie procedury Õ 1. ProceduraProces ustalaniaokreślania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu na podstawie niniejszego rozporządzenia rozpoczyna się, gdy tylko wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï zostanie po raz pierwszy złożony w państwie członkowskim. 2. Wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï uważa się za złożony, jeśli formularz przedłożony przez wnioskodawcęosobę ubiegającą się o azyl lub sprawozdanie przygotowane przez organywładze dotarł do właściwych organów zainteresowanego państwa członkowskiego. W przypadku gdy wniosek nie został złożony na piśmie, okresczas między deklaracją zamiaru a przygotowaniem sprawozdania powinien być możliwie jak najkrótszy. 3. Do celów niniejszego rozporządzenia statussytuacja nieletniego √ małoletniego Õ towarzyszącego osobie ubiegającej się o azyl i spełniającego wymagania √ odpowiadającego Õ definicji członka rodziny określonej w art. 2 √ lit. i) Õ ppkt (i), jest rozpatrywanya nieodłącznie od statusu jego lub jej rodzica, lub opiekuna przezoraz stanowi zagadnienie dla państwoa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï tego rodzica lub opiekuna, nawet jeżeli sam nieletni √ małoletni Õ nie jest osobą ubiegającą się o azyl ð, o ile najlepiej zabezpiecza to jego interesy ï . W identyczny sposób traktowane są dzieci urodzone po przyjeździe wnioskodawcy √ osoby ubiegającej się o azyl Õ na terytorium państw członkowskich, bez potrzeby wszczęciarozpoczęcia nowej procedury w celu ich przejęcia. 4. W przypadku gdy wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï zostaje złożony do właściwych organów państwa członkowskiego przez wnioskodawcę, który znajduje się na terytorium innego państwa członkowskiego, ustaleniaokreślenie odpowiedzialnego państwa członkowskiego odpowiedzialnego dokonujedokonywane jest przez państwo członkowskie, na którego terytorium przebywa wnioskodawca. To ostatnie państwo członkowskie jest bezzwłocznie powiadamiane przez państwo członkowskie, które otrzymało wniosek, a następnie, do celów niniejszego rozporządzenia, jest uznawane za państwo członkowskie, w którym został złożony wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï. Wnioskodawca jest powiadamiany na piśmie o takim przekazaniu oraz o dacie, kiedy to nastąpiło. 5. Osoba ubiegająca się o azyl, która przebywaprzebywająca w innym państwie członkowskim i tam składaskładająca wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï po wycofaniu swojego √ pierwszego Õ wniosku √ złożonego w innym państwie członkowskim Õ w trakcie proceduryprocesu ustalaniaokreślania odpowiedzialnego państwa członkowskiego odpowiedzialnego, zostaje wtórnie przeyjęta z powrotem, na warunkach ustanowionych w art. 2023, 24 i 28, przez państwo członkowskie, w którym √ ten Õ wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï został √ najpierw Õ złożony, w celu zakończenia proceduryprocesu ustalaniaokreślenia państwa odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï. Obowiązek ten wygasa, ð w przypadku gdy państwo członkowskie, do którego zwrócono się o dokończenie procedury ustalania odpowiedzialnego państwa członkowskiego jest w stanie dowieść, że ï jeżeli osoba ubiegająca się o azyl opuściła w międzyczasie terytoria państw członkowskich na okres dłuższy niż trzy miesiące lub uzyskała dokument stałego pobytu od √ innego Õ państwa członkowskiego. ò nowy Wniosek złożony po takiej nieobecności uznawany jest za nowy wniosek, stanowiący podstawę wszczęcia nowej procedury w celu ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy √Sekcja II: Procedura w zakresie wniosków o przejęcieÕ Artykuł 1721 √Złożenie wniosku o przejęcieÕ 1. W przypadku gdy państwo członkowskie, w którym został złożony wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï , uznaje, że inne państwo członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosku, może, tak szybko jak to możliwe, i w każdym przypadku w ciągu trzech miesięcy od daty złożenia wniosku w rozumieniu art. 420 ust. 2 wezwać √ zwrócić się do Õ innego państwao członkowskiego odo przejęciea osoby ubiegającej się o azyl √ wnioskodawcy Õ . W przypadku gdy wniosek o przejęcie √ wnioskodawcy Õ nie zostałzostaje wniesiony w terminie trzech miesięcy, odpowiedzialność za rozpatrzenieywane wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï spoczywa na państwie członkowskim, w którym taki wniosek został złożony. 2. Wnioskujące państwo członkowskie może poprosić o pilną odpowiedź w przypadkach, gdy wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï został złożony po tym, jak odmówiono zezwoleniaudzielenia pozwolenia na wjazd lub pozostanie, po aresztowaniu za nielegalny pobyt lub po doręczeniu lub wykonaniu nakazu wydalenia √ decyzji o wydaleniu Õ i/lub w przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl zostałajest zatrzymana. We wniosku podawane sąWniosek określa powody uzasadniające pilną odpowiedź oraz okres, w którym którego ramach oczekuje się odpowiedzi. Okres ten wynosi przynajmniej jeden tydzień. 3. W obu przypadkach wniosek o przejęcie przez inne państwo członkowskie jest składany jest przy wykorzystaniu standardowego formularza oraz zawiera dowody lub poszlaki opisane w dwóch wykazach, wymienionych w art. 1822 ust. 3 i/lub odpowiednie fragmentyelementy oświadczenia złożonego przez osobędeklaracji osoby ubiegającąej się o azyl, umożliwiające organom państwa członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek, sprawdzenie, czy jest ono odpowiedzialne na podstawie kryteriów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Reguły dotyczącew sprawie przygotowania √ wniosków Õ i procedur ich przekazywania wniosków przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 4027 ust. 2. Artykuł 1822 √Odpowiedź na wniosek o przejęcie Õ 1. Państwo członkowskie, do którego został skierowany wniosek, przeprowadza niezbędne czynności sprawdzającekontrole i podejmuje decyzję w sprawie wniosku o przejęcie osoby ubiegającej się o azyl w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania √ tego Õ wniosku. 2. W procedurze ustalaniaokreślania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï ustanowionej w niniejszym rozporządzeniuem wykorzystuje sięużywa się materiały dowodoweelementów dowodów oraz poszlaki. 3. Zgodnie z procedurą , o której mowaokreśloną w art. 4027 ust. 2 ustanawia się dwa wykazy poddawane regularnej weryfikacjii przeprowadza się ich okresowe przeglądy, wskazujące materiały dowodoweelementy dowodu i poszlaki zgodnie z następującymi kryteriami: a) dowód: (i) odnosi się to do dowodów formalnych, które określają odpowiedzialność na mocy √ niniejszego Õ rozporządzenia, o ile nie zostały one obalone przez dowód przeciwny;. (ii) państwa członkowskie dostarczają kKomitetowi przewidzianemu w art. 4027 wzory różnych rodzajów dokumentów administracyjnych, zgodnie z typologią ustaloną w wykazie dowodów formalnych;. b) poszlaki: (i) odnosi się to do przesłanekelementów indykatywnych, które, chociażbędąc możliwe do obalenia, mogą okazać siębyć wystarczające w niektórych przypadkach, zgodnie z przypisywaną im wartością dowodową;. (ii) ich wWartość dowodową w odniesieniu do odpowiedzialności za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï ustala się odrębnie w każdym przypadku. 4. Wymagania dowodowe nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne dla właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia. 5. Jeżeli nie dostarczono dowodu formalnego, państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek, uznaje swoją odpowiedzialność, jeżeli poszlaki są spójne, nadające się do zweryfikowania i wystarczająco szczegółowe dla ustalenia odpowiedzialności. 6. W przypadku gdy wnioskujące państwo członkowskie poprosiło o rozpatrzenie sprawy w trybie pilnym, zgodnie z przepisami art. 2117 ust. 2, państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek, dokłada wszelkich starań, by nie przekroczyć wnioskowanego terminu w celu przestrzegania wymaganego terminu. W wyjątkowych przypadkach, jeżeli można wykazać, że rozpatrywanie wniosku o przejęcie osoby ubiegającej się o azyl jest szczególnie skomplikowane, państwo członkowskie √ , do którego skierowano wniosek Õ może udzielić odpowiedzi po upływie √ wnioskowanego Õ terminu, jednakże w każdym przypadku nie później niż w ciągu jednego miesiąca. W takich sytuacjach państwo członkowskie, do którego skierowanoskierowany jest wniosek, musi powiadamiać o swojej decyzji o odroczeniu udzielenia odpowiedzi wnioskujące państwo członkowskie w terminie pierwotnie wnioskowanymwyznaczonym. 7. Brak podjęcia działań w terminieZaniechanie działania w okresie dwóch miesięcy, wymienionymokreślonych w ust. 1, oraz w terminieokresie jednego miesiąca, wymienionymokreślonym w ust. 6, jest równoznaczne z akceptacjąprzyjęciem √ wniosku Õ i pociąga za sobą obowiązek przejęcia danej osoby, w tym wraz z zapewnieniem √ obowiązek poczynienia Õ odpowiednich uzgodnień √ przygotowań Õ dotyczących jej przybycia. √ Sekcja III. Procedury w zakresie wniosków o wtórne przejęcieÕ Artykuł 20 23 √Złożenie wniosku o wtórne przejęcieÕ ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 1. Osoba ubiegająca się o azyl jest przyjmowana z powrotem ð W przypadku gdy państwo członkowskie, w którym złożono następny wniosek o ochronę międzynarodową, lub na którego terytorium wnioskodawca, lub inna osoba, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d) przebywa bez dokumentu pobytu, uznaje, że odpowiedzialne jest inne państwo członkowskie, ï zgodnie z art. 420 ust. 5 i art. 1618 ust. 1 lit. bc), cd) i de) w następujący sposób ,ðmoże ono zwrócić się do tego innego państwa członkowskiego o wtórne przejęcie tej osoby ï : ò nowy 2. W przypadku złożenia następnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, wniosek o wtórne przejęcie zainteresowanej osoby składany jest najszybciej jak to jest możliwe, a w każdym przypadku w terminie dwóch miesięcy od uzyskania trafienia w systemie Eurodac, na mocy art. 6 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr […/…] [dotyczącego ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia dublińskiego]. Jeżeli wniosek o wtórne przejęcie osoby ubiegającej się o azyl, która złożyła następny wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej opiera się dowodach innych niż dane uzyskane z sytemu Eurodac, jest on przesyłany do państwa członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek o wtórne przejęcie w terminie trzech miesięcy od daty, w której wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej został złożony w rozumieniu art. 20 ust. 2. 3 W przypadku gdy nie złożono następnego wniosku o ochronę międzynarodową oraz w przypadku gdy wnioskujące państwo członkowskie zdecyduje się na wyszukiwanie z w systemie Eurodac zgodnie z art. 13 rozporządzenia (WE) nr […/…] [dotyczącego ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia dublińskiego], wniosek o wtórne przejęcie zainteresowanej osoby składany jest najszybciej jak to jest możliwe, a w każdym przypadku w terminie dwóch miesięcy od uzyskania trafienia w systemie Eurodac, na mocy art. 13 ust. 4 tego rozporządzenia. Jeżeli wniosek o wtórne przejęcie zainteresowanej osoby opiera się dowodach innych niż dane uzyskane z sytemu Eurodac, jest on przesyłany do państwa członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek w terminie trzech miesięcy od daty, w której wnioskujące państwo członkowskie uzyskało wiedzę, że inne państwo członkowskie może być odpowiedzialne za zainteresowaną osobę. 4. W przypadku gdy wniosek o wtórne przejęcie osoby ubiegającej się o azyl lub innej osoby, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d) nie został złożony w terminach ustanowionych w ust. 2 i 3, odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej spoczywa na tym państwie członkowskim, w którym wniosek został następnie złożony, lub na którego terytorium dana osoba przebywa bez dokumentu pobytu. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 5 wWniosek o √ wtórne Õ przyejęcie wnioskodawcy √ lub innej osoby, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d) Õ ð składany jest przy wykorzystaniu standardowego formularza oraz zawiera dowody lub poszlaki lub odpowiednie fragmenty oświadczeń złożonych przez osobęï z powrotem musi zawierać informacje umożliwiające √ organom Õ państwau członkowskiegomu, do którego kierowanyktóremu składany jest wniosek, sprawdzenie, czy jest ono w tym zakresie odpowiedzialne. 3. PrzepisyZasady dotyczące dowodów i ich oceny oraz przygotowania √ i procedur przekazywania Õ wniosków o przeniesienie i procedur w odniesieniu do przeniesienia przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowaokreśloną w art. 4027 ust. 2. Artykuł 24 √Odpowiedź na wniosek o wtórne przejęcie Õ b)1. Państwo członkowskie, √ do którego skierowano wniosek Õ wezwane do przyjęcia wnioskodawcy z powrotem jest zobowiązane do przeprowadzenia niezbędnych czynności sprawdzającychkontroli i √ wydaje decyzję Õ udzielenia odpowiedzi na w sprawie wnioskuek √ o wtórne przejęcie zainteresowanej osoby Õ tak szybko, jak to możliwe, a w żadnych okolicznościach w terminie przekraczającym √ każdym przypadku nie później niż Õ jeden miesiąc od skierowania wniosku √ daty otrzymania wniosku Õ . Jeżeli wniosek oparty jest na danych pochodzących z systemu Eurodac, termin ten ulega skróceniu do dwóch tygodni.; c)2. w przypadku gdy Państwo Członkowskie, do którego skierowany jest wniosek, nie przekazuje swojej decyzji przed upływem okresu √ Brak podjęcia działań Õ w terminie jednego miesiąca lub okresu dwóch tygodni, wymienionychokreślonego w ust.lit. 1b), przyjmuje się, że wyraża ono zgodę na przyjęcie wnioskodawcy z powrotem √ jest równoznaczne z akceptacją wniosku Õ ð i pociąga za sobą obowiązekïwtórnego przejęcia √ danej osoby Õ ð, w tym obowiązek poczynienia odpowiednich przygotowań do jej przybycia ï; d) państwo członkowskie, które wyraża zgodę na przyjęcie z powrotem osoby ubiegającej się o azyl, jest zobowiązane do ponownego przyjęcia tej osoby na swoje terytorium. Przeniesienia dokonuje się zgodnie z prawem krajowym wnioskującego państwa członkowskiego, po konsultacjach między zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, tak szybko, jak to możliwe, a najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy od wyrażenia zgody na przyjęcie z powrotem przez inne państwo członkowskie lub od podjęcia decyzji w sprawie odwołania się lub rewizji, w przypadku gdy ma to skutek zawieszający; c) wnioskujące państwo członkowskie powiadamia osobę ubiegającą się o azyl o decyzji dotyczącej jej przyjęcia z powrotem przez odpowiedzialne państwo członkowskie. Decyzja określa podstawy, na jakich została oparta. Zawiera szczegóły dotyczące terminu dokonania przeniesienia oraz, jeżeli jest to niezbędne, zawiera informacje w sprawie miejsca i terminu, w którym wnioskodawca powinien się stawić, jeżeli podróżuje do właściwego państwa członkowskiego własnymi środkami. Od decyzji tej można się odwołać lub może ona zostać poddana zmianie. Odwołanie się lub zmiana dotyczące tej decyzji nie zawieszają wykonania przekazania, z wyjątkiem przypadków gdy sądy lub właściwe organy tak postanowią na zasadzie jednostkowych przypadków, jeżeli zezwala na to ustawodawstwo krajowe. W miarę potrzeby wnioskujące państwo członkowskie wyposaża osobę ubiegającą się o azyl w przepustkę o wzorze przyjętym zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 2. Odpowiedzialne państwo członkowskie powiadamia wnioskujące państwo członkowskie o bezpiecznym przybyciu osoby ubiegającej się o azyl lub o tym, że osoba ta nie zjawiła się w wyznaczonym terminie. 2. W przypadku gdy nie dokonano przeniesienia w okresie sześciomiesięcznego terminu, odpowiedzialność spoczywa na Państwie Członkowskim, w którym złożono wniosek o udzielenie azylu. Termin ten może być przedłużony do maksymalnie jednego roku, jeżeli nie dokonano przeniesienia w związku z uwięzieniem osoby ubiegającej się o azyl, lub do maksymalnie osiemnastu miesięcy, jeżeli osoba ubiegająca się o azyl ukrywa się. 3. Zasady dotyczące dowodów i ich oceny oraz przygotowania wniosków o przeniesienie i procedur w odniesieniu do przeniesienia przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 2. 4. Uzupełniające zasady w sprawie przeprowadzania mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 2. √Sekcja IV. Gwarancje proceduralne Õ Artykuł 1925 √ Powiadomienie o decyzji o przekazaniuÕ 1. W przypadku gdy państwo członkowskie, do którego skierowanoktóremu złożono wniosek, zgadza się na przejęcie √ lub wtórne przejęcie Õ osoby ubiegającej się o azyl √ , lub innej osoby, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d) Õ , √ wnioskujące Õ państwo członkowskie, w którym złożony został wniosek o udzielenie azylu, powiadamia wnioskodawcę √ zainteresowaną osobę Õ o decyzji dotyczącej nierozpatrywania wniosku oraz o obowiązku przekazaniuprzeniesienia wnioskodawcy √ jej Õ do odpowiedzialnego państwa członkowskiego √ oraz, w odpowiednich przypadkach, o nierozpatrywaniu jej wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej Õ . ðPowiadomienie to dokonywane jest na piśmie w języku, który, jak można racjonalnie oczekiwać, jest zrozumiały dla danej osoby, w terminie nie przekraczającym piętnastu dni roboczych od daty otrzymania odpowiedzi od państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosekï. 2. W decyzjiDecyzja , o której mowaokreślona w ust. 1 podaje sięokreśla podstawy, na jakich jest oparta,. ,ðw tym opis głównych etapów procedury prowadzącej do wydania tej decyzji. Decyzja zawiera informację na temat dostępnych prawnych środków zaskarżenia oraz terminów na wniesienie takich środków, jak również informacje na temat osób lub innych podmiotów mogących zapewnić danej osobie szczególną prawną pomoc lub reprezentację ï. Zawiera ona szczegółowe informacje na tematdane szczegółowe dotyczące terminu √ na Õ przeprowadzenia przekazaniaprzeniesienia oraz, w razie potrzebyjeżeli jest to niezbędne, informacje na tematw sprawie miejsca i terminu, w którychm wnioskodawca √ dana osoba Õ powinnaien się stawić, jeżeli podróżuje do odpowiedzialnego państwa członkowskiego własnymi środkami. ðTerminy na przeprowadzenie przekazania ustalane są w taki sposób, by dana osoba dysponowała racjonalnym okresem czasu na wniesienie środka zaskarżenia zgodnie z art. 26. ï Od decyzji tej można się odwołać lub może ona zostać poddana zmianie. Odwołanie się lub zmiana dotyczące tej decyzji nie zawieszają wykonania przekazania, z wyjątkiem przypadków gdy sądy lub właściwe organy tak postanowią na zasadzie jednostkowych przypadków, jeżeli zezwala na to ustawodawstwo krajowe. ò nowy Artykuł 26 Środki zaskarżenia 1. Wnioskodawca oraz inna osoba, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d) mają prawo wniesienia do sądu skutecznego sądowego środka zaskarżenia w formie odwołania lub wniosku o ponowne rozpoznanie, z powodów faktycznych lub prawnych, decyzji o przekazaniu, o której mowa w art. 25. 2. Państwa członkowskie zapewniają zainteresowanym osobom racjonalny okres czasu na skorzystanie z prawa do wniesienia skutecznego sądowego środka zaskarżenia na mocy ust. 1. 3. W przypadku wniesienia odwołania lub wniosku o ponowne rozpoznanie dotyczących decyzji o przekazaniu, o której mowa w art. 25, organ, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, z urzędu decyduje, jak najszybciej, a w każdym przypadku nie później niż siedem dni roboczych od daty wniesienia odwołania lub wniosku o ponowne rozpoznanie, czy dana osoba może pozostać na terytorium zainteresowanego państwa członkowskiego do czasu rozstrzygnięcia jej odwołania lub wniosku o ponowne rozpoznanie. 4. Przed podjęciem decyzji, o której mowa w ust. 3 nie dokonuje się żadnego przekazania. W decyzji o tym, że dana osoba nie może pozostać na terytorium zainteresowanego państwa członkowskiego do czasu rozstrzygnięcia jej odwołania lub wniosku o ponowne rozpoznanie podaje się przyczyny, na jakich jest oparta. 5. Państwa członkowskie zapewniają, by dana osoba miała dostęp do pomocy lub reprezentacji prawnej oraz, w razie potrzeby, pomocy językowej. 6. Państwa członkowskie zapewniają, by dana osoba uzyskała reprezentację lub pomoc prawną bezpłatnie, jeżeli nie jest w stanie ponieść związanych z tym kosztów. Procedurę dostępu do reprezentacji lub pomocy prawnej ustanawia się w prawie krajowym. Sekcja V. Zatrzymanie w celu przekazania Artykuł 27 Zatrzymanie 1. Państwa członkowskie nie stosują wobec żadnej osoby zatrzymania tylko z tego powodu, że ubiega się ona o ochronę międzynarodową zgodnie z dyrektywą 2005/85/WE. 2. Bez uszczerbku dla art. 8 ust. 2 dyrektywy […/…/WE] [ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl], państwa członkowskie mogą, jeśli okaże się to potrzebne na podstawie indywidualnej oceny każdego przypadku, oraz jeśli nie można skutecznie zastosować innych, mniej przymusowych środków, zatrzymać w konkretnym miejscu osobę ubiegającą się o azyl lub inną osobę, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d), wobec której wydano decyzję o przekazaniu do odpowiedzialnego państwa członkowskiego, wyłącznie jeżeli istnieje poważne ryzyko jej ucieczki. 3. Przy ocenie możliwości zastosowania innych, mniej przymusowych środków do celów ust. 2, państwa członkowskie uwzględniają również środki alternatywne wobec zatrzymania, takie jak obowiązek regularnego zgłaszania się do organów, złożenia poręczenia majątkowego, obowiązek przebywania w określonym miejscu lub inne środki mające zapobiec ryzyku ucieczki. 4. Zatrzymanie na mocy ust. 2 może być zastosowane wyłącznie w od momentu powiadomienia danej osoby o decyzji o przekazaniu do odpowiedzialnego państwa członkowskiego, zgodnie z art. 25, do czasu przekazania jej do odpowiedzialnego państwa członkowskiego. 5. Zatrzymanie na mocy ust. 2 zarządzane jest na najkrótszy możliwy okres. Nie przekracza on okresu racjonalnie niezbędnego do realizacji procedur administracyjnych niezbędnych do przeprowadzenia przekazania. 6. Zatrzymanie na mocy ust. 2 zarządzają organy sądowe. W wypadkach nie cierpiących zwłoki zatrzymanie mogą zarządzić organy administracyjne; w takim przypadku organy sądowe zatwierdzają nakaz zatrzymania w terminie 72 godzin do chwili zatrzymania. W przypadku gdy organ sądowy uzna, że zatrzymanie było nielegalne, zatrzymany jest natychmiast zwalniany. 7. Zatrzymanie na mocy ust. 2 zarządza się na piśmie z podaniem przesłanek prawnych i faktycznych, w szczególności z podaniem powodów, dla których uznaje się, że istnieje poważne ryzyko ucieczki danej osoby, jak również uzasadnienia okresu zatrzymania. Zatrzymani są natychmiast informowani o przyczynach zatrzymania, zamierzonym okresie zatrzymania oraz ustanowionych w prawie krajowym procedurach zaskarżenia nakazu zatrzymania, w języku, który, jak można racjonalnie oczekiwać, rozumieją. 8. W każdym przypadku zatrzymania osoby na mocy ust. 2, organ sądowy w racjonalnych odstępach czasu bada potrzebę dalszego zatrzymania, na wniosek zatrzymanego lub z urzędu. Zatrzymanie nie jest nigdy bezzasadnie przedłużane. 9. Państwa członkowskie zapewniają, że w przypadku zatrzymania na mocy ust. 2 zatrzymani mają bezpłatny dostęp do reprezentacji lub pomocy prawnej, jeżeli nie są w stanie ponieść związanych z tym kosztów. Procedury dostępu do reprezentacji lub pomocy prawnej w takich przypadkach ustanawia się w prawie krajowym. 10. Małoletni nie są zatrzymywani, chyba, że najlepiej zabezpiecza to ich interesy, zgodnie z art. 7 niniejszego rozporządzenia i po indywidualnym zbadaniu ich sytuacji zgodnie z art. 11 ust. 5 dyrektywy […/…/WE] [ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl]. 11. Małoletni bez opieki nie są nigdy zatrzymywani. 12. Państwa członkowskie zapewniają że osoby ubiegające się o azyl zatrzymane zgodnie z niniejszym artykułem korzystają z warunków przyjęcia zatrzymanych wnioskodawców na takim samym poziomie jak te ustanowione w szczególności w art. 10 i 11 dyrektywy […/…/WE] [ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl],. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy √Sekcja VI: PrzekazanieÕ Artykuł 1928 √Metody i terminyÕ 13. PrzekazaniePrzeniesienie osoby ubiegającej się o azylwnioskodawcy √ lub innej osoby, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d) Õ z √ wnioskującego Õ państwa członkowskiego, w którym złożony został wniosek o udzielenie azylu do √ odpowiedzialnego Õ państwa członkowskiego odpowiedzialnego za jego rozpatrywanie jest przeprowadzane zgodnie z prawem krajowym √ wnioskującego Õ pierwszego państwa członkowskiego, po konsultacjach między zainteresowanymi państwami członkowskimi, tak szybko, jak to jest √ praktycznie Õ możliwe, a najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy od wyrażenia zgody na √ złożony przez inne państwo członkowskie Õ wniosek o przejęcie lub √ wtórne przejęcie danej osoby Õ lub od ð prawomocnej ï decyzji w sprawie odwołania się lub rewizji √ ponownego rozpoznania Õ , w przypadku gdy ma ono skutek zawieszający ð, zgodnie z decyzją wydaną na mocy art. 26 ust. 3.ï . W miarę potrzeby wnioskujące państwo członkowskie wydajewyposaża osobieę ubiegająceją się o azyl w przepustkę o wzorze przyjętym zgodnie z procedurą , o której mowaokreśloną w art. 4027 ust. 2. Odpowiedzialne państwo członkowskie powiadamia wnioskujące państwo członkowskie √ , w zależności od przypadku, Õ o bezpiecznym przybyciu osoby ubiegającej się o azyl √ danej osoby Õ lub o tym, że osoba ta nie zjawiła się w wyznaczonym terminie. 24. W przypadku gdy nie dokonano przekazaniaprzeniesienia w terminie sześciomiesięcznymokresie sześciomiesięcznego terminu, ð odpowiedzialne państwo członkowskie zostaje zwolnione z obowiązku przejęcia lub wtórnego przejęcia danej osoby, a odpowiedzialność zostaje przeniesiona na wnioskujące państwo członkowskie ï odpowiedzialność spoczywa na Państwie Członkowskim, w którym złożono wniosek o udzielenie azylu. Termin ten może być przedłużony do maksymalnie jednego roku, jeżeli przekazaniaprzeniesienia nie można √ było Õ przeprowadzić w związku z uwięzieniem osoby ubiegającej się o azyl √ danej osoby Õ lub do maksymalnie osiemnastu miesięcy, jeżeli osoba ubiegająca się o azyl √ dana osoba Õ ukrywa się √ uciekła Õ . ò nowy 3. Jeżeli dana osoba została przekazana wskutek błędu lub decyzja o przekazaniu została uchylona w następstwie odwołania po przeprowadzeniu przekazania, państwo członkowskie, które przeprowadziło przekazanie szybko przyjmuje tę osobę z powrotem. ê 1103/2008/WE, Punkt 3 ppkt 2 i 3 załącznika 45. Komisja może przyjąć dodatkowe przepisy dotyczące przeprowadzania przeniesień. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez uzupełnienie go, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 4027 ust. 3. ò nowy Artykuł 29 Koszty przekazania 1. Koszty, których wymaga przekazanie wnioskodawcy lub innej osoby, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. d) do odpowiedzialnego państwa członkowskiego, ponosi przekazujące państwo członkowskie. 2. W przypadku gdy dana osoba jest odsyłana z powrotem do państwa członkowskiego, w następstwie tego, że przekazanie nastąpiło wskutek błędu lub że decyzja o przekazaniu została uchylona wskutek odwołania po przeprowadzeniu przekazania, państwo członkowskie, które pierwotnie przeprowadziło przekazanie ponosi koszty przekazania danej osoby z powrotem na swoje terytorium. 3. Od osób, które mają być przekazane na podstawie niniejszego rozporządzenia, nie wymaga się poniesienia kosztów takiego przekazania. 4. Dodatkowe przepisy dotyczące obowiązku pokrycia przez wysyłające państwo członkowskie kosztów przekazania mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 40 ust. 2. Artykuł 30 Wymiana właściwych informacji przed przeprowadzeniem przekazania 1. We wszystkich przypadkach przekazania, przekazujące państwo członkowskie informuje państwo członkowskie o tym, czy dana osoba jest w stanie umożliwiającym przekazanie. Przekazywane są wyłącznie osoby, które są w stanie umożliwiającym przekazanie. 2. Państwo członkowskie przeprowadzające przekazanie dostarcza odpowiedzialnemu państwu członkowskiemu takie dane osobowe dotyczące wnioskodawcy, który ma zostać przekazany, które są odpowiednie, właściwe i wystarczają by zagwarantować właściwym organom azylowym w odpowiedzialnym państwie członkowskim możliwość zapewnienia wnioskodawcy odpowiedniej pomocy, w tym zapewnienia niezbędnej opieki medycznej, oraz do zapewnienia dalszej ochrony i poszanowania praw przyznanych niniejszym rozporządzeniem i dyrektywą […/…/WE] [ustanawiającą minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl]. Informacje te dostarczane są na wczesnym etapie, nie później jednak niż siedem dni roboczych przed przeprowadzeniem przekazania, chyba że państwo członkowskie uzyska takie informacje na późniejszym etapie. 3. Państwa członkowskie wymieniają w szczególności następujące informacje: a) w odpowiednim przypadku, dane kontaktowe członków rodziny lub innych krewnych w przyjmującym państwie członkowskim; b) w przypadku małoletnich, informacje na temat poziomu ich wykształcenia; c) informacje na temat wieku wnioskodawcy; d) pozostałe informacje, które wysyłające państwo członkowskie uznaje za konieczne dla zabezpieczenia praw i szczególnych potrzeb danego wnioskodawcy. 4. Przekazujące państwo członkowskie przesyła, wyłącznie do celów zapewnienia opieki lub leczenia, w szczególności w odniesieniu do osób niepełnosprawnych, osób starszych, ciężarnych kobiet, małoletnich i osób, które padły ofiarą tortur, zgwałcenia lub innych poważnych form przemocy psychicznej, fizycznej lub seksualnej, informacje na temat szczególnych potrzeb wnioskodawcy, który ma zostać przekazany, które w określonych przypadkach obejmować mogą informacje na temat stanu zdrowia fizycznego i psychicznego wnioskodawcy, który ma zostać przekazany. Odpowiedzialne państwo członkowskie zapewnia, by te szczególne potrzeby zostały odpowiednio uwzględnione, w szczególności poprzez zapewnienie wszelkiej podstawowe opieki medycznej, jaka może okazać się potrzebna. 5. Wszelkie informacje wymienione w ust. 4 są przekazywane przez przekazujące państwo członkowskie do odpowiedzialnego państwa członkowskiego wyłącznie po uzyskaniu wyraźnej zgody wnioskodawcy lub jego przedstawiciela lub jeżeli jest to niezbędne dla ochrony podstawowych interesów tej jednostki lub innej osoby, jeżeli jest ona fizycznie lub prawnie niezdolna do wyrażenia takiej zgody. Po dokonaniu przekazania państwo przekazujące natychmiast usuwa powyższe informacje. 6. Przetwarzanie danych osobowych dotyczących zdrowia przeprowadzane jest wyłącznie przez pracowników służby zdrowia zobowiązanych do zachowania tajemnicy zawodowej na mocy przepisów krajowych lub reguł ustanowionych przez właściwe organy krajowe lub inną osobę, na której spoczywa równorzędny obowiązek zachowania tajemnicy. Wymienieni specjaliści w dziedzinie ochrony zdrowia oraz osoby otrzymujące i przetwarzające te informacje otrzymują odpowiednie szkolenie medyczne, jak również szkolenie na temat właściwego przetwarzania szczególnie chronionych danych osobowych dotyczących zdrowia. 7. Wymiana informacji na podstawie niniejszego artykułu odbywa się wyłącznie między organami zgłoszonymi Komisji zgodnie z art. 33, za pośrednictwem sieci łączności elektronicznej DubliNet ustanowionej na mocy art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1560/2003. Organy zgłoszone zgodnie z art. 33 niniejszego rozporządzenia określają również specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia uprawnionych do przetwarzania informacji wspomnianych w ust. 4. Wymieniane informacje wykorzystywane są wyłącznie do celów określonych w ust. 2 i 4 niniejszego artykułu. 8. W celu ułatwienia wymiany informacji między państwami członkowskimi przyjmowany jest standardowy formularz do przekazywania danych, o które zwrócono się na mocy niniejszego artykułu, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 40 ust. 2. 9. Przepisy ustanowione w art. 32 ust. 8-12 stosuje się do wymiany informacji na mocy niniejszego artykułu. Sekcja VII: Tymczasowe wstrzymanie przekazywania Artykuł 31 1. W przypadku gdy państwo członkowskie stoi w obliczu szczególnie naglącej sytuacji, która powoduje nadzwyczaj duże obciążenie jego zasobów przeznaczonych na przyjmowanie osób, system azylowy lub infrastrukturę oraz jeżeli przekazywanie, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, osób ubiegających się o ochronę międzynarodową do tego państwa członkowskiego mogłoby zwiększyć to obciążenie, zainteresowane państwo członkowskie może wnioskować o wstrzymanie takiego przekazywania. Wniosek w tej sprawie kierowany jest do Komisji. Podawane są w nim podstawy, na których został oparty i zawiera on w szczególności: a) szczegółowy opis szczególnie naglącej sytuacji, która powoduje nadzwyczaj duże obciążenie zasobów przeznaczonych na przyjmowanie osób, systemu azylowego lub infrastruktury wnioskującego państwa członkowskiego, w tym właściwe dane statystyczne i dowody; b) uzasadnioną prognozę przypuszczalnego rozwoju tej sytuacji w perspektywie krótkoterminowej; c) uzasadnione wyjaśnienie dodatkowego obciążenia, które przekazywanie, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, osób ubiegających się o ochronę międzynarodową do tego państwa członkowskiego mogłoby stanowić dla zasobów przeznaczonych na przyjmowanie osób, systemu azylowego lub infrastruktury wnioskującego państwa członkowskiego, w tym właściwe dane statystyczne i dowody. 2. W przypadku gdy Komisja uzna, że okoliczności występujące w państwie członkowskim mogą doprowadzić do tego, że poziom ochrony osób ubiegających się o ochronę międzynarodową będzie niezgodny z prawodawstwem wspólnotowym, w szczególności z dyrektywą [.../.../WE] ustanawiającą minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl oraz dyrektywą 2005/85/WE, może zdecydować, zgodnie z procedurą ustanowioną w ust. 4, o wstrzymaniu wszelkich operacji przekazywania wnioskodawców do danego państwa członkowskiego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. 3. W przypadku gdy państwo członkowskie jest przekonane, że okoliczności występujące w innym państwie członkowskim mogą doprowadzić do tego, że poziom ochrony osób ubiegających się o ochronę międzynarodową będzie niezgodny z prawodawstwem wspólnotowym, w szczególności z dyrektywą [.../.../WE] ustanawiającą minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl oraz dyrektywą 2005/85/WE, może złożyć wniosek, by wszelkie operacje przekazywania wnioskodawców do danego państwa członkowskiego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem zostały wstrzymane. Wniosek w tej sprawie kierowany jest do Komisji. Podawane są w nim podstawy, na których został oparty i zawiera on w szczególności szczegółowe informacje na temat sytuacji w danym państwie członkowskim, ze wskazaniem potencjalnej niezgodności z prawodawstwem wspólnotowym, w szczególności z dyrektywą [.../.../WE] ustanawiającą minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl oraz dyrektywą 2005/85/WE. 4. Komisja może, po otrzymaniu wniosku na podstawie ust. 1 lub 3 lub z własnej inicjatywy na podstawie ust. 2, zdecydować o wstrzymaniu wszystkich operacji przekazywania wnioskodawców do danego państwa członkowskiego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Decyzja ta podejmowana jest jak najszybciej , nie później niż jeden miesiąc po otrzymaniu wniosku. W decyzji o wstrzymaniu przekazywania podawane są powody, na których została oparta oraz zawiera ona w szczególności: a) analizę wszystkich istotnych okoliczności występujących w państwie członkowskim, do którego przekazywanie może zostać wstrzymane; b) analizę potencjalnego wpływu wstrzymania przekazywania na pozostałe państwa członkowskie; c) proponowaną datę wstrzymania przekazywania; d) wszelkie szczególne warunki związane takim wstrzymaniem. 5. Komisja zawiadamia Radę i państwa członkowskie o decyzji o wstrzymaniu wszelkich operacji przekazywania wnioskodawców do danego państwa członkowskiego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Każde państwo członkowskie może przekazać decyzję Komisji do rozpatrzenia przez Radę w terminie jednego miesiąca od otrzymania zawiadomienia. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć odmienną decyzję w terminie jednego miesiąca od daty przekazania przez państwo członkowskie. 6. Po wydaniu przez Komisję decyzji o wstrzymaniu przekazywania do państwa członkowskiego, pozostałe państwa członkowskie, w których znajdują się wnioskodawcy, których przekazanie zostało wstrzymane, odpowiadają za rozpatrzenie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonych przez te osoby. W decyzji o wstrzymaniu przekazywania do państwa członkowskiego uwzględnia się należycie potrzebę zapewnienia ochrony małoletnich i jedności rodziny. 7. Decyzja o wstrzymaniu przekazywania do państwa członkowskiego na mocy ust. 1 uzasadnia przyznanie, na wniosek tego państwa członkowskiego, pomocy na środki nadzwyczajne ustanowionej w art. 5 decyzji 573/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[35]. 8. Przekazywanie może zostać wstrzymane na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. W przypadku gdy po upływie sześciu miesięcy nadal istnieją podstawy dla zastosowania środków, Komisja może zdecydować, na wniosek danego państwa członkowskiego, o którym mowa w ust. 1 lub z własnej inicjatywy, o przedłużeniu ich stosowania o okres dalszych sześciu miesięcy. Stosuje się ust. 5. 9. Żaden z przepisów niniejszego artykułu nie jest interpretowany jako umożliwiający państwom członkowskim uchylenie się od spoczywającego na nich ogólnego obowiązku podjęcia wszelkich ogólnych lub konkretnych właściwych środków, by zagwarantować wypełnienie ich zobowiązań wynikających z prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie azylu, w szczególności z niniejszego rozporządzenia, dyrektywy [.../.../WE] ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl oraz dyrektywy 2005/85/WE. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy ROZDZIAŁ VIVII WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA Artykuł 2132 √Dzielenie się informacjami Õ 1. Każde państwo członkowskie przekazuje wszystkimkażdemu państwomu członkowskimemu , które się o to zwrócą, wnioskującemu o uzyskanie takich daneych osoboweych dotycząceych osoby ubiegającej się o azyl, które są odpowiednie, właściwe, odpowiednie i wystarczające dodla: a) ustaleniaokreślenie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï ; b) rozpatrzeniaywania wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï ; c) wykonania wszelkich zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia. 2. Informacje, o których mowa określone w ust. 1 mogą obejmować wyłącznie: a) dane identyfikacyjneosobowe osoby ubiegającej się o azyl oraz, w odpowiednich przypadkachgdzie stosowne, członków jego rodziny (pełne imię i nazwisko oraz, w odpowiednim przypadku, poprzednie imię i nazwisko, przydomki lub pseudonimy; obywatelstwo, obecne i poprzednie; data i miejsce urodzenia); b) dokumenty tożsamości i dokumenty podróży (numery referencyjne, okres ważności, data wydania, organ wydający, miejsce wydania itd.); c) inne informacje niezbędne dla ustalenia tożsamości wnioskodawcy, w tymwraz z odciskiami palców zebranymi i przekazanymi √ przetwarzane Õ zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2725/2000 […/…/] √dotyczącym ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia dublińskiego] Õ ; d) miejsca zamieszkania oraz trasy odbytych podróży; e) dokumenty stałego pobytu lub wizy wydane przez państwo członkowskie; f) miejsce złożenia wniosku; g) datę złożenia wszelkich poprzednichjakiegokolwiek poprzedniego wnioskówwniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï , datę złożenia obecnego wniosku o udzielenie azylu, etap, na którym znajduje się postępowanie i ewentualnie podjętą decyzjępodjętą decyzję, jeżeli istnieje. 3. Ponadto, pod warunkiem że jest to niezbędne dla rozpatrzenia wniosku o udzielenie azylu, ð ochrony międzynarodowej ï, odpowiedzialne państwo członkowskie może zwrócić sięwystąpić do innego państwa członkowskiego o powiadomienie go, na jakiej podstawiejakich podstawach osoba ubiegająca się o azyl opiera swój wniosek oraz, w odpowiednich przypadkachgdzie stosowne, jakie są podstawy wszelkich podjętych decyzji podjętych dotyczącychwobec wnioskodawcy. Państwo członkowskie może odmówić odpowiedzi na przedłożony mu wniosek o podanie takich informacji, jeżeli ich przekazanie takich informacji √ przypuszczalnie Õ naraziłoby √ zaszkodziłoby Õ ważnymważne interesominteresy państwa członkowskiego lub stałoby w sprzeczności z ochronieą √ swobód Õ i praw i podstawowych wolności osoby, której informacje dotyczą lubbądź innych osób. W każdym przypadku przekazanie wnioskowanych informacji, o które wystąpiono, wymaga pisemnej zgody osoby ubiegającej się o azyl ð ochronę międzynarodową, uzyskanej przez państwo członkowskie, do którego zwrócono się o te informacje ï . √ W takim przypadku wnioskodawca musi wiedzieć, jakich informacji dotyczy wyrażana zgoda.Õ 4. Wszelkie Każdy wnioskiek o udzielenie informacji ð są wysyłane wyłącznie w kontekście konkretnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej We wniosku podawane są ïokreśla podstawy, na których zostałjest oparty √ oraz Õ, zaś w przypadku gdy ma on na celujego celem jest sprawdzenie, czy istnieje kryterium mogące pociągać za sobą odpowiedzialność państwa członkowskiego, do którego wniosek jest kierowany, podawane sąokreśla także dowody, oparty, na jakich dowodach, w tymwłączając istotne informacje z wiarygodnych źródeł o sposobach i środkach wjazdu na terytorium państwa członkowskiego osób ubiegających się o azyl lub konkretnyna której konkretnej i możliwy do zweryfikowanianadającej się do sprawdzenia fragmentczęści oświadczeńdeklaracji wnioskodawcy, na których wniosek został opartyopiera się wniosek o udzielenie informacji. Przyjmuje się, że takie istotne informacje z wiarygodnych źródeł są same w sobieprzez się niewystarczające do ustalenia odpowiedzialności i kompetencji państwa członkowskiego na podstawie niniejszego rozporządzenia, ale mogą pomóc w ocenieprzyczynić się do ocen innych przesłanekwskazań odnoszących się do poszczególnych osób ubiegających się o azyl. 5. Państwo członkowskie, do którego skierowanokierowany jest wniosek, udziela odpowiedzi w ciągu sześciu ð czterech ï tygodni. ð Wszelkie opóźnienia w udzieleniu odpowiedzi są należycie uzasadniane Jeżeli w wyniku badań przeprowadzonych przez państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek i które przekroczyło maksymalny termin, uzyskane zostaną informacje ukazujące, że jest ono odpowiedzialnym państwem członkowskim, to państwo członkowskie nie może powoływać się na przekroczenie terminu przewidzianego w art. 21 i 23 jako przyczynę odmowy uwzględnienia wniosku o przejęcie lub wtórne przejęcieï 6. Wymiana informacji jest przeprowadzana jest na wniosek państwa członkowskiego i może odbywać się jedynie między organami, o których wyznaczeniu przez każde państwo członkowskie powiadomiono Komisję, ð zgodnie z art. 33 ust. 1 ï która powiadamia o tym inne państwa członkowskie. 7. Wymiana informacji √ Informacje uzyskane w ramach wymiany Õ mogąmoże być wykorzystywanea jedynie do celów określonych w ust. 1. W każdym państwie członkowskim takie informacje mogą być, w zależności od ich rodzaju i uprawnień organu otrzymującego, takie informacje mogą być przekazywane jedynie organom i sądom oraz trybunałom, którym powierzono: a) ustalenieokreślenie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï ; b) rozpatrzenieywanie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï ; c) wykonanie wszelkich zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia. 8. Państwo członkowskie, które przekazuje informacje, zapewnia, że są one dokładne i aktualne. Jeżeli okażezuje się, że państwo członkowskie przekazało informacje niedokładne lub informacje, które nie powinny były zostać przekazane, otrzymujące państwa członkowskie będące odbiorcami tych informacji zostają o tym natychmiastniezwłocznie powiadomione. Są one zobowiązane do poprawieniasprostowania lub usunięcia tych informacji. 9. Osoba ubiegająca się o azyl ma prawo do uzyskania na swój wniosek informacji o wszelkichkażdych przetwarzanych danych, które jej dotyczą. Jeżeli stwierdzistwierdza ona, że informacjea te byłya przetwarzanea z naruszeniem niniejszego rozporządzenia lub dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych[8], w szczególności z tego względu, że są onejest niekompletnea lub niedokładnea, osoba ta jest ona uprawniona do żądania poprawieniasprostowania, √ lub Õ usunięcia lub zablokowania tych informacji. Organ, który poprawia √ lub Õ usuwadokonujący sprostowania, usunięcia lub zablokowania tetych danedanych powiadamia √, w zależności od przypadku, Õ państwo członkowskie przekazujące lub otrzymujące te informacje. ò nowy Osoba ubiegająca się o azyl ma prawo wnieść powództwo lub skargę do właściwych organów lub sądów państwa członkowskiego, które odmówiło jej prawa dostępu do danych jej dotyczących lub prawa do poprawienia lub usunięcia tych danych. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 10. W każdym zainteresowanym państwie członkowskim odnotowujeprowadzi się w indywidualnych aktach zainteresowanej osoby lub w rejestrze zapis fakt przekazania lub otrzymaniadotyczący przekazania lub otrzymania wymienianych informacji. 11. Wymieniane Ddane uzyskane w ramach wymiany przechowywane są przez okres nieprzekraczający okresu niezbędnego do realizacji celów, dla których dane te są wymieniane. 12. W przypadku gdy dane nie są przetwarzane automatycznie lub nie są zawarte lub nie mają być zawarte w aktach, albo nie istnieje co do nich zamiar wprowadzenia ich do akt, każde państwo członkowskie powinno podjąć ð podejmuje ï właściwe środki w celu zapewnienia zgodności z niniejszym artykułemprzepisami niniejszego artykułu przez skuteczne kontrole. Artykuł 2233 Ö Właściwe organy i zasoby Õ 1. √ Każde Õ państwoa członkowskie ð niezwłocznie ï powiadamiają Komisję o ð konkretnych ï organach odpowiedzialnych za wypełnianie zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia ð oraz wszelkich zmianach w tym zakresie. ï i √ Państwa członkowskie zapewniają Õ , że organy te posiadają niezbędne zasoby w niezbędne celu do wykonywania przez nie ich zadań, w szczególności w celu umożliwienia do udzielania w wyznaczonym czasie wyznaczonych terminach odpowiedzi na wnioski o przekazanie informacji, wnioski o przejęcie lub wnioski o √ wtórne Õ przeyjęcie z powrotem osób ubiegających się o azyl. ò nowy 2. Komisja publikuje kompletny wykaz organów, o których mowa w ust. 1 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W przypadku wprowadzenia zmian w wykazie Komisja publikuje każdego roku zaktualizowany kompletny wykaz. 3. Organy, o których mowa w ust. 1 otrzymują niezbędne szkolenie w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy 24. PrzepisyZasady odnoszące się do ustanowienia bezpiecznych kanałów √ łączności elektronicznej Õ elektronicznych między organami wymienionymiokreślonymi w ust. 1 w celudla przekazywania wniosków ð , odpowiedzi i wszelkiej pisemnej korespondencji ï oraz zapewnienia, by wysyłający automatycznie otrzymywali otrzymania przez wysyłającego elektronicznego poświadczeniea dostarczenia ustanawiane są zgodnie z procedurą określoną w art. 4027 ust. 2. Artykuł 2334 √Uzgodnienia administracyjneÕ 1. Państwa członkowskie mogą, na zasadzie dwustronnej, dokonać uzgodnień administracyjnychustalić między sobą uzgodnienia administracyjne dotyczącyche praktycznych metodszczegółów wykonania niniejszego rozporządzenia, w celu ułatwienia jego stosowania i zwiększeniawzmocnienia jego skuteczności. Takie uzgodnienia mogą dotyczyćodnosić się do: a) wymiany oficerów łącznikowych; b) uproszczenia procedur i skrócenia terminów odnoszących się do przekazywania i rozpatrywania wniosków o przejęcie lub √ wtórne Õ przeyjęcie z powrotem osób ubiegających się o azyl; 2. Uzgodnienia , o których mowaokreślone w ust. 1 przekazywane są Komisji. Komisja sprawdza ð zatwierdza ï, czy uzgodnienia , o których mowaokreślone w ust. 1 lit. b) √ po sprawdzeniu, że Õ nie naruszają √ one Õ przepisów niniejszego rozporządzenia. ê 1560/2003 (dostosowany) ð nowy √ROZDZIAŁ VIII Õ Koncyliacja √ Postępowanie pojednawcze Õ Artykuł 1435 √ Postępowanie pojednawcze Õ 1. W przypadku gdyJeżeli państwa członkowskie nie mogą rozwiązać sporu, czy to w sprawie konieczności wykonania przekazania, czy to łączenia osób spokrewnionych na podstawie art. 15 rozporządzenia (WE) nr 343/2003, czy to co do tego, w którym Państwie Członkowskim dane osoby powinny zostać połączone, ð dotyczącego jakiejkolwiek kwestii związanej ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia, ï mogą one zastosować postępowanie pojednawcze, przewidziane w ust. 2 niniejszego artykułu. 2. Postępowanie pojednawcze rozpoczyna złożenie wniosku przez jedno z państw członkowskich uczestniczących w sporze wniosku do przewodniczącego kKomitetu, ustanowionego przezna podstawie art. 4027 rozporządzenia (WE) nr 343/2003. Poprzez wyrażenie zgody na postępowanie pojednawcze zainteresowane państwa członkowskie podejmują się uwzględnienia w jak najszerszym stopniunajwyższym stopniu zaproponowanego rozwiązania. Przewodniczący kKomitetu wyznacza trzech członków kKomitetu reprezentujących trzy państwa członkowskie niezwiązane ze sprawą. Przekazywane są imOtrzymują oni argumenty stron złożone na piśmie lub ustnie ioraz, po naradzierozważeniu, proponują √ oni Õ w ciągu miesiąca rozwiązanie, w razie potrzeby √ po przeprowadzeniu głosowania Õ w drodze głosowania. NaradzieObradom przewodniczy przewodniczący kKomitetu lub jego zastępca. Może on przedstawićwyrazić swoją opinię, lecz nie może brać udziału w głosowaniu. Niezależnie od tegoBez względu na to, czy zaproponowane rozwiązanie zostanie przyjęte czy odrzucone przez strony, jest ono ostateczne i nieodwołalne. ê 343/2003/WE ROZDZIAŁ VIIIX PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I PRZEPISY KOŃCOWE ò nowy Artykuł 36 Kary Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by wszelkie przypadki niewłaściwego wykorzystania danych przetwarzanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem podlegały skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym karom, w tym karom administracyjnym lub kryminalnym, zgodnie z prawem krajowym. ê 343/2003/WE (dostosowany) Artykuł 2437 √ Środki przejściowe Õ 1. Niniejsze rozporządzenie zastępuje Konwencję określającą państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o azyl wniesionych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich, podpisaną w Dublinie dnia 15 czerwca 1990 r. (Konwencję dublińską). 2. Jednakże w celu zapewnienia ciągłości uzgodnień dotyczących określania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu, Ww przypadku gdy wniosek został złożony po terminie √ dacie Õ wymienionejokreślonym w art. 4429 akapit drugi, uwzględnia siębierze się pod uwagę zdarzenia, które przypuszczalnie pociągnąmogą pociągać za sobą odpowiedzialność państwa członkowskiego na podstawie niniejszego rozporządzenia, nawet jeżeli miały one miejsce przed tym terminem √ tą datą Õ , z wyjątkiemami zdarzeń wymienionychokreślonych w art. 1410 ust. 2. 3. W przypadku gdy w rozporządzeniu (WE) nr 2725/2000 dokonuje się odniesienia do Konwencji dublińskiej, odniesienie to rozumiane jest jako odniesienie do niniejszego rozporządzenia. Artykuł 2538 √Obliczanie terminówÕ 1. Każdy okres czasu przewidziany w niniejszym rozporządzeniu oblicza się w sposób następujący: a) w przypadku gdy początkiem okresu wyrażonego oznaczonego w dniach, tygodniach lub miesiącach jest pewne zdarzenie lub czynność działanie, które ma miejsce, dnia, w którym to zdarzenie lub działanie nastąpiło, nie uwzględnia się przy obliczaniu danego okresu, dnia, w którym to zdarzenie lub czynność nastąpiły. b) okres oznaczonywyrażony w tygodniach lub miesiącach kończy się z upływem tego dnia ostatniego tygodnia lub miesiąca, który nazwą lub datą odpowiada dniowi terminowi, w którym miało miejsce zdarzenie lub czynnośćdziałanie, √ od którego okres ten ma być obliczany Õ . Jeżeli w okresie oznaczonymwyrażonym w miesiącach dzień, w którym √ okres ten Õ powinien upłynąć termin, w ostatnim miesiącu nie występuje, termin √ okres Õ ten kończy się ostatniego dnia tego miesiąca; c) terminy obejmują soboty, niedziele oraz dni ustawowo wolne od pracy w każdym zainteresowanym państwie członkowskim. 2. Wnioski i odpowiedzi wysyła się, wykorzystując jakąkolwiek metodę, która zapewnia otrzymanie dowodu odbioru. Artykuł 2639 √ Terytorialny zakres stosowaniaÕ W zakresie dotyczącym Republiki Francuskiej niniejsze rozporządzenie stosuje się wyłącznie do jej europejskiego terytorium. Artykuł 2740 √ KomitetÕ 1. Komisję wspiera komitet. 2. W przypadku odesłaniadokonania odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE. Okres przewidzianyustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące. ê 1103/2008/WE, Punkt 3 ppkt 4 załącznika 3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8. ê 343/2003/WE (dostosowany) Artykuł 2841 √Monitorowanie i ocena Õ Najpóźniej w trzy lata √ po trzech latach Õ od dnia √ daty Õ wymienionejokreślonego w art. 4429 akapit pierwszy Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszego rozporządzenia oraz, w odpowiednich przypadkachgdzie stosowne, proponuje niezbędne zmiany. Państwa członkowskie przekazująprzesyłają Komisji wszelkie informacje właściwe dodla przygotowania tego sprawozdania, najpóźniej w √ na Õ sześć miesięcy przed wygaśnięciem tego terminu. Po przedłożeniu tego sprawozdania Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w sprawie stosowania niniejszego rozporządzenia w tym samym czasie, w którym przedkłada sprawozdanie w sprawie wdrożeniawykonania systemu Eurodac przewidzianego w art. 284 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr […/…]2725/2000 √ [dotyczącego ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia dublińskiego]Õ . ò nowy Artykuł 42 Statystyki Zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady[36] państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) statystyki dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia (WE) nr 1560/2003. ⎢ Artykuł 43Utrata mocy Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 traci moc. Uchyla się art. 11 ust. 1 oraz art. 13, 14 i 17 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1560/2003. Odesłania do uchylonego rozporządzenia lub artykułów należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II. ê 343/2003/WE (dostosowany) ð nowy Artykuł 2944 √Wejście w życie i obowiązywanie Õ Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï złożonych od pierwszego dnia następującego po upływie sześciu miesięcy od jego wejścia w życie. oOd tego dnia niniejsze rozporządzenie będzie stosowane do każdego wniosku o przejęcie lub √ wtórne Õ przeyjęcie z powrotem osób ubiegających się o azyl, niezależnie od tegobez względu na to, kiedy został złożony wniosek o udzielenie azylu √ ochrony międzynarodowej Õ . Państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï złożonego przed tą datą ustala się zgodnie z kryteriami określonymiwymienionymi w Konwencji dublińskiej √ rozporządzeniu (WE) nr 343/2003 Õ . Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską. Sporządzono w [...] W imieniu Parlamentu Europejskiego Przewodniczący […] W imieniu Rady Przewodniczący […] ⎡ ZAŁĄCZNIK I Rozporządzenia, które utrciły moc (o których mowa w art. 43) Rozporządzenie Rady (WE) nr 343/2003 (Dz.U. L 50 z 25.2.2003, s. 1.) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1560/2003 – wyłącznie art. 11 ust. 1, art. 13, 14 i 17 (Dz.U. L 222 z 5.9.2003, s. 1.) ⎡ ZAŁĄCZNIK II Tabela korelacji Rozporządzenie (WE) 343/2003 | Niniejsze rozporządzenie | Artykuł 1 | Artykuł 1 | Artykuł 2 lit. a) | Artykuł 2 lit. a) | Artykuł 2 lit. b) | skreślona | Artykuł 2 lit. c) | Artykuł 2 lit. b) | Artykuł 2 lit. d) | Artykuł 2 lit. c) | Artykuł 2 lit. e) | Artykuł 2 lit. d) | Artykuł 2 lit. f) | Artykuł 2 lit. e) | Artykuł 2 lit. g) | Artykuł 2 lit. f) | - | Artykuł 2 lit. g) | Artykuł 2 lit. h)-k) | Artykuł 2 lit. h)-k) | - | Artykuł 2 ust. 1 | Artykuł 3 ust. 1 | Artykuł 3 ust. 1 | Artykuł 3 ust. 2 | Artykuł 17 ust. 1 | Artykuł 3 ust. 3 | Artykuł 3 ust. 3 | Artykuł 3 ust. 4 | Artykuł 4 ust. 1, sformułowanie wprowadzające | - | Artykuł 4 ust. 1 lit. a)-g) | - | Artykuł 4 ust. 2 i 3 | Artykuł 4 ust. 1-5 | Artykuł 20 ust. 1-5 | - | Artykuł 20 ust. 5 akapit trzeci | - | Artykuł 5 | - | Artykuł 6 | Artykuł 5 ust. 1 | Artykuł 7 ust. 1 | Artykuł 5 ust. 2 | Artykuł 7 ust. 2 | - | Artykuł 7 ust. 3 | Artykuł 6 akapit pierwszy | Artykuł 8 ust. 1 | - | Artykuł 8 ust. 3 | Artykuł 6 akapit drugi | Artykuł 8 ust. 4 | Artykuł 7 | Artykuł 9 | Artykuł 8 | Artykuł 10 | Artykuł 9 | Artykuł 13 | Artykuł 10 | Artykuł 14 | Artykuł 11 | Artykuł 15 | Artykuł 12 | Artykuł 16 | Artykuł 13 | Artykuł 3 ust. 2 | Artykuł 14 | Artykuł 12 | Artykuł 15 ust. 1 | Artykuł 17 ust. 2 akapit pierwszy | Artykuł 15 ust. 2 | Artykuł 11 ust. 1 | Artykuł 15 ust. 3 | Artykuł 8 ust. 2 | Artykuł 15 ust. 4 | Artykuł 17 ust. 2 akapit czwarty | Artykuł 15 ust. 5 | Artykuł 8 ust. 5 i art. 11 ust. 2 | Artykuł 16 ust. 1 lit. a) | Artykuł 18 ust. 1 lit. a) | Artykuł 16 ust. 1 lit. b) | Artykuł 18 ust. 2 | Artykuł 16 ust. 1 lit. c) | Artykuł 18 ust. 1 lit. b) | Artykuł 16 ust. 1 lit. d) | Artykuł 18 ust. 1 lit. c) | Artykuł 16 ust. 1 lit. e) | Artykuł 18 ust. 1 lit. d) | Artykuł 16 ust. 2 | Artykuł 19 ust. 1 | Artykuł 16 ust. 3 | Artykuł 19 ust. 2 akapit pierwszy | - | Artykuł 19 ust. 2 akapit drugi | Artykuł 16 ust. 4 | Artykuł 19 ust. 3 | Artykuł 19 ust. 3 akapit drugi | Artykuł 17 | Artykuł 21 | Artykuł 18 | Artykuł 22 | Artykuł 19 ust. 1 | Artykuł 25 ust. 1 | Artykuł 19 ust. 2 | Artykuł 25 ust. 2 i art. 26 ust. 1 | - | Artykuł 26 ust. 2-6 | Artykuł 19 ust. 3 | Artykuł 28 ust. 1 | Artykuł 19 ust. 4 | Artykuł 28 ust. 2 | - | Artykuł 28 ust. 3 | Artykuł 19 ust. 5 | Artykuł 28 ust. 4 | Artykuł 20 ust. 1, sformułowanie wprowadzające | Artykuł 23 ust. 1 | - | Artykuł 23 ust. 2 | - | Artykuł 23 ust. 3 | - | Artykuł 23 ust. 4 | Artykuł 20 ust. 1 lit. a) | Artykuł 23 ust. 5 akapit pierwszy | Artykuł 20 ust. 1 lit. b) | Artykuł 24 ust. 1 | Artykuł 20 ust. 1 lit. c) | Artykuł 24 ust. 2 | Artykuł 20 ust. 1 lit. d) | Artykuł 28 ust. 1 akapit pierwszy | Artykuł 20 ust. 1 lit. e) | Artykuł 25 ust. 1 i 2, art. 26 ust. 1, art. 28 ust. 1 akapit drugi i trzeci | Artykuł 20 ust. 2 | Artykuł 28 ust. 2 | Artykuł 20 ust. 3 | Artykuł 23 ust. 5 akapit drugi | Artykuł 20 ust. 4 | Artykuł 28 ust. 4 | - | Artykuł 27 | - | Artykuł 29 | - | Artykuł 30 | - | Artykuł 31 | Artykuł 21 ust. 1-9 | Artykuł 32 ust. 1-9 akapity pierwszy, drugi i trzeci | Artykuł 32 ust. 9 akapit czwarty | Artykuł 21 ust. 10-12 | Artykuł 32 ust. 10-12 | Artykuł 22 ust. 1 | Artykuł 33 ust. 1 | - | Artykuł 33 ust. 2 | - | Artykuł 33 ust. 3 | Artykuł 22 ust. 2 | Artykuł 33 ust. 4 | Artykuł 23 | Artykuł 34 | Artykuł 24 ust. 1 | skreślony | Artykuł 24 ust. 2 | Artykuł 37 | Artykuł 24 ust. 3 | skreślony | Artykuł 25 ust. 1 | Artykuł 38 | Artykuł 25 ust. 2 | skreślony | Artykuł 26 | Artykuł 39 | Artykuł 27 ust. 1 i 2 | Artykuł 40 ust. 1 i 2 | Artykuł 27 ust. 3 | skreślony | Artykuł 28 | Artykuł 41 | Artykuł 29 | Artykuł 44 | - | Artykuł 35 | - | Artykuł 36 | - | Artykuł 42 | - | Artykuł 43 | Rozporządzenie (WE) 1560/2003 | Niniejsze rozporządzenie | Artykuł 11 ust. 1 | Artykuł 11 ust. 1 | Artykuł 13 ust. 1 | Artykuł 17 ust. 2 akapit pierwszy | Artykuł 13 ust. 2 | Artykuł 17 ust. 2 akapit drugi | Artykuł 13 ust. 3 | Artykuł 17 ust. 2 akapit trzeci | Artykuł 13 ust. 4 | Artykuł 17 ust. 2 akapit pierwszy | Artykuł 14 | Artykuł 35 | Artykuł 17 ust. 1 | Artykuł 9 i 10 oraz art. 17 ust. 2 akapit pierwszy | Artykuł 17 ust. 2 | Artykuł 32 ust. 3 | [1] Dz.U. L 50 z 25.2.2003, s. 1. [2] Sprawozdanie Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady z oceny systemu dublińskiego (COM(2007) 299 wersja ostateczna) {SEC(2007) 742}. „System dubliński” służy ustalaniu, które państwo członkowskie odpowiada za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu złożonego przez obywatela kraju trzeciego na terytorium jednego z państw członkowskich. Na system ten składają się rozporządzenie dublińskie i rozporządzenie Eurodac. [3] Zielona księga w sprawie przyszłego wspólnego europejskiego systemu azylowego, COM (2007)301. [4] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów - Plan polityki azylowej: zintegrowana strategia ochrony na całym obszarze UE z dnia 17 czerwca 2008 r., COM(2008) 360. [5] Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (WE) nr […/…] [ustanawiającego kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca], COM(2008) 825. [6] Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej minimalne standardy przyjmowania osób ubiegających się o azyl, COM(2008) 815. [7] Dyrektywa Rady 2004/83/WE w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony, Dz.U. L 304 z 30.9.2004, s. 12. [8] Dyrektywa Rady 2005/85/WE w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich, Dz.U. L z 13.12.2005, s. 13. [9] Dz.U. C 254 z 19.8.1997, s. 1. Konwencja weszła w życie w dniu 1 września 1997 r. w odniesieniu do dwunastu pierwotnych sygnatariuszy, a następnie w dniu 1 października 1997 r. w stosunku do Austrii i Szwecji oraz w dniu 1 stycznia 1998 r. w stosunku do Finlandii. [10] Dz.U. L 316 z 15.12.2000, s. 1. [11] Dz.U. L 31 z 6.2.2003, s. 18. [12] Dz.U. L 222 z 5.9.2003, s. 3. [13] Dz.U. L 62 z 5.3.2002, s. 1. [14] Dz.U. L 304 z 14.11.2008, s. 80. [15] P6_TA-PROV(2008)0385. [16] Umowa pomiędzy Wspólnotą Europejską i Królestwem Danii w sprawie kryteriów i mechanizmów określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w Danii lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, i systemu „Eurodac” do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania konwencji dublińskiej, Dz.U. L 66 z 8.3.2006, s. 38. [17] Umowa między Wspólnotą Europejską a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii dotycząca kryteriów i mechanizmów określania państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w państwie członkowskim lub w Islandii lub Norwegii, Dz.U. L 93 z 3.4.2001, s. 40. [18] Umowa pomiędzy Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotycząca kryteriów i mechanizmów określania państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu złożonego w państwie członkowskim lub w Szwajcarii, Dz.U. 53 z 27.2.2008, s. 5. [19] Protokół między Wspólnotą Europejską, Szwajcarią i Liechtensteinem o przystąpieniu Liechtensteinu do Umowy między Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej kryteriów i mechanizmów umożliwiających określanie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu złożonego w państwie członkowskim lub w Szwajcarii, (COM (2006)754, proces zawierania w toku). [20] Protokół między Wspólnotą Europejską, Szwajcarią i Księstwem Liechtensteinu do Umowy między Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej kryteriów i mechanizmów umożliwiających określanie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu złożonego w państwie członkowskim lub w Szwajcarii (2006/0257 CNS, zawarty w dniu 24.10.2008 r., publikacja w Dz.U. w toku) oraz Protokół do Umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii dotyczącej kryteriów i mechanizmów określania państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w państwie członkowskim lub w Islandii lub Norwegii (Dz.U. L 57 z 28.2.2006, s.16). [21] Dz.U. C […] z […], s. […]. [22] Dz.U. C […] z […], s. […]. [23] Dz.U. C […] z […], s. […]. [24] Dz.U. L 50 z 25.2.2003, s. 1. [25] Dz.U. L 304 z 30.9.2004, s. 12. [26] Dz.U. L […] z […], s. […]. [27] Dz.U. L222 z 5.9.2003, s.3. [28] Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31. [29] Dz.U. L 316 z 15.12.2000, s. 1. [30] Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60. [31] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23. [32] Dz.U. L 364 z 18.12.2000, s. 1. [33] Dz.U. L 105 z 13.4.2006, s. 1. [34] Dz.U. L 326 z 13.12.2005, s. 13 [35] Dz.U. L 144 z 6.6.2007, s. 1. [36] Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 23.