[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 13.11.2008

KOM(2008) 778 wersja ostateczna

2008/0222 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią

(przekształcenie)

(przedstawiona przez Komisję){SEC(2008) 2862}{SEC(2008) 2863}

UZASADNIENIE

1. KONTEKST WNIOSKU

- Cel wniosku

Celem przekształcenia dyrektywy Rady 92/75/EWG z dnia 22 września 1992 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez urządzenia gospodarstwa domowego oraz uchylającej dyrektywę 79/530/EWG, zwanej dalej „dyrektywą w sprawie etykiet efektywności energetycznej” lub „dyrektywą ELD” jest rozszerzenie jej zakresu, ograniczonego obecnie do urządzeń gospodarstwa domowego, aby umożliwić etykietowanie wszystkich produktów związanych z energią z uwzględnieniem sektora gospodarstw domowych, handlowego i przemysłowego, jak również niektórych produktów niewykorzystujących energii, takich jak okna, których stosowanie lub instalacja oferuje znaczny potencjał oszczędności energii (z wyłączeniem środków transportu). Szerszym celem takiej zmiany jest zapewnienie swobodnego przepływu produktów, a także poprawa ich efektywności energetycznej, co przyczyni się do spełnienia wspólnotowych celów dotyczących wzmocnienia rynku wewnętrznego, innowacyjności, konkurencyjności UE, ochrony środowiska oraz walki ze zmianami klimatu. Podejście takie stanowiłoby uzupełnienie istniejących obszarów polityki ochrony środowiska, takich jak – w dziedzinie wykorzystania energii – pakiet energetyczny i klimatyczny przyjęty przez Komisję w styczniu 2008 r.[1]

Powstała w wyniku przekształcenia dyrektywa ramowa w sprawie etykiet, obejmująca przepisy dotyczące zamówień publicznych i zachęt, będzie kluczowym elementem zintegrowanej, zrównoważonej i ekologicznej polityki produktowej, przyczyni się do promowania i stymulacji popytu na produkty wyższej jakości oraz pomoże konsumentom w dokonywaniu lepszych wyborów.

Przekształcenie dyrektywy w sprawie etykiet efektywności energetycznej zostało uznane za priorytet planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii[2] oraz planu działania w sprawie zrównoważonej konsumpcji i produkcji oraz w sprawie zrównoważonej polityki przemysłowej (SCP/SIP)[3]. W planie działania SCP/SIP stwierdzono, że dyrektywę w sprawie etykiet efektywności energetycznej należy zmienić w celu wskazania, z jednej strony, zużycia/oszczędności energii w fazie użytkowania oraz, z drugiej strony, innych stosownych i znaczących parametrów produktu dotyczących ekologiczności.

Kontekst ogólny

W planie działania SCP/SIP wykazano, że wąski zakres dyrektywy w sprawie etykiet efektywności energetycznej („ELD”) ogranicza jej potencjał dalszego łagodzenia skutków zmian klimatycznych oraz przyczyniania się do unijnego celu uzyskania do 2020 r. poprawy efektywności energetycznej o 20 %, jak również osiągnięcia celów związanych ze zrównoważoną produkcją i konsumpcją.

W ramach obecnej dyrektywy ELD Komisja (wspierana przez komitet regulacyjny) jest upoważniona do przyjmowania środków wykonawczych dotyczących etykiet dla określonych urządzeń gospodarstwa domowego[4]. Dyrektywa wymaga od detalistów, aby w punkcie sprzedaży wystawiali na użytek konsumentów etykietę porównawczą określającą poziom zużycia energii przez urządzenia gospodarstwa domowego.

[pic]

System etykiet ustanowiony w dyrektywie ELD oferuje konsumentom użyteczne, porównywalne informacje dotyczące zużycia energii (i innych zasobów, jak np. wody) przez urządzenia gospodarstwa domowego. Umożliwia on konsumentom rozważenie inwestycji w bardziej energooszczędne urządzenia o niższych kosztach eksploatacji, pozwalające na uzyskanie oszczędności znaczenie przekraczających różnicę w cenie. Dyrektywa ELD jest również pomocna przy wprowadzaniu produktów do obrotu przez producentów i umożliwia im uzyskanie zwrotu z inwestycji z uwagi na wprowadzenie lepszych i bardziej innowacyjnych produktów.

Badanie przeprowadzone w ramach oceny skutków wykazało, że w wyniku stosowania dyrektywy ELD można osiągnąć większe oszczędności w zakresie energii oraz ograniczyć wpływ na środowisko, gdyby jej zakres został rozszerzony na wszystkie grupy produktów związanych z energią (czyli produktów, które podczas użytkowania wywierają wpływ na zużycie energii). Skuteczność dyrektywy mogłaby wzrosnąć dzięki wprowadzeniu innych zmian, jak np. możliwości wdrożenia jej ram poprzez rozporządzenia lub decyzje, a nie dyrektywy, oraz możliwości ustalenia klas efektywności energetycznej, w ramach których państwa członkowskie nie powinny oferować zachęt lub ogłaszać zamówień.

Dodano przepisy dotyczące nadzoru rynku, które zostały już wprowadzone w ramach dyrektywy w sprawie ekoprojektu.

Istniejące przepisy wspólnotowe

Wspólnotowe ramy regulacyjne dotyczące etykietowania produktów związanych z energią zostały ustanowione w dyrektywie ELD, która w swoich środkach wykonawczych wprowadza wymóg etykietowania poszczególnych urządzeń gospodarstwa domowego. Środki te (tzw. „dyrektywy pochodne”) przyjmuje się w ramach procedury komitologii (obecnie przedłożono wniosek dotyczący wprowadzenia ściślejszej kontroli Parlamentu). W ramach dyrektywy ELD Komisja przyjęła już dyrektywy wykonawcze dla 8 urządzeń gospodarstwa domowego (chłodziarek, zamrażarek, pralek, zmywarek do naczyń, suszarek, lamp, klimatyzatorów, piecy elektrycznych).

Dyrektywa ELD uzupełnia istniejące instrumenty wspólnotowe, takie jak dyrektywę w sprawie ekoprojektu (określenie minimalnych norm w zakresie ochrony środowiska), rozporządzenie w sprawie Energy Star[5] (program dobrowolnego etykietowania urządzeń biurowych) oraz rozporządzenie w sprawie oznakowania ekologicznego[6] (program dobrowolnego oznakowania ekologicznej doskonałości, obejmujący wszystkie aspekty produktu związane ze środowiskiem w całym cyklu życia).

Spójność z innymi obszarami polityki i przepisami

Wniosek jest w pełni zgodny z celami komunikatu i planu działania w sprawie zrównoważonej konsumpcji i produkcji oraz w sprawie zrównoważonej polityki przemysłowej (SCP/ SIP), przedstawionych przez Komisję, ze strategią UE na rzecz zrównoważonego rozwoju, ze strategią lizbońską, z szóstym wspólnotowym programem działań w zakresie środowiska naturalnego[7], ze zintegrowaną polityką produktową[8] oraz ze strategią w zakresie zasobów naturalnych. Wniosek wnosi również wkład do innych obszarów polityki, takich jak polityka mająca na celu informowanie konsumentów i przyznawanie im większych praw. Jest on również zgodny z programem Komisji dotyczącym stopniowego upraszczania prawa - lepsze uregulowania prawne: strategia uproszczenia[9] – oraz z Porozumieniem międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa.

2. KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW

- Konsultacje

Konsultacje z zainteresowanymi stronami dotyczące przeglądu dyrektywy ELD przeprowadzono w formie warsztatu w dniu 8 lutego 2008 r., zaś w dniach od 20 grudnia 2007 r. do 22 lutego 2008 r. na stronie internetowej Komisji poświęconej ocenie skutków oraz na odpowiednich stronach portalu EUROPA przeprowadzono konsultacje społeczne.

Wyniki konsultacji uwzględniono w ocenie skutków dotyczącej rozszerzenia zakresu ELD.

- Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej

Przy opracowywaniu oceny skutków skorzystano z zewnętrznych ekspertów Europe Economics, Fraunhofer-ISI wraz z BSR Sustainability i FfE.

- Ocena skutków

Rozszerzenie zakresu ELD stanowi część planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii oraz komunikatu i planu działania SCP/SIP. W ramach przeglądu dokonano analizy różnych opcji dotyczących etykietowania rozszerzonego zakresu produktów. Ocena skutków wykazała, że ELD w połączeniu z dyrektywą w sprawie ekoprojektu może doprowadzić do osiągnięcia większych oszczędności w zakresie energii oraz do ograniczenia wpływu na środowisko, gdyby jej zakres został rozszerzony na wszystkie grupy produktów związanych z energią. Takie rozszerzenie mogłoby przyczynić się do ograniczenia skutków zmian klimatycznych oraz, w znacznej mierze, do osiągnięcia ogólnounijnych celów związanych z efektywnością energetyczną.

W sprawozdaniu z oceny skutków dokonano analizy możliwości rozszerzenia zakresu dyrektywy ELD i sposobów na to oraz rozważono, dla których produktów etykietowanie wydaje się być stosownym instrumentem politycznym, i jakie mogłyby być jego skutki. Celem sprawozdania jest więc określenie optymalnego zakresu takiego rozszerzenia. Jednakże ELD jest dyrektywą ramową, która nie wywiera bezpośredniego wpływu na produkty, dlatego skutki dla środowiska, gospodarki oraz społeczeństwa można określić w sposób szczegółowy tylko w odniesieniu do środków wykonawczych przyjętych dla poszczególnych produktów.

W ocenie skutków uwzględniono trzy główne warianty:

1. Brak rozszerzenia zakresu i pełne wdrożenie dyrektywy w obecnym kształcie,

2. Działania pozaregulacyjne,

3. Zmiana dyrektywy, w tym objęcie jej zakresem wszystkich produktów związanych z energią, oraz

4. Uchylenie dyrektywy i wdrożenie etykiet efektywności energetycznej w ramach dyrektywy w sprawie ekoprojektu, w tym objęcie jej zakresem wszystkich produktów związanych z energią.

Według oceny skutków pierwsza opcja polityczna (pełne wdrożenie obecnych ram) mogłaby doprowadzić, w oparciu o rozważane priorytetowe urządzenia gospodarstwa domowego, do oszczędności rzędu 22 Mtoe[10] do 2020 r., co odpowiada oszczędności emisji CO2 w wysokości 65 Mt. Druga opcja polityczna (dobrowolne porozumienia/samozobowiązania) przyniosłaby korzyści polegające na niewielkim obciążeniu administracyjnym dla przedsiębiorstw i administracji, ale byłaby w pełni uzależniona od gotowości ze strony branży, która opcję tę odrzuciła, preferując podejście regulacyjne na mocy art. 95 Traktatu zapewniające jednakowe warunki. Trzecia opcja polityczna (pełne wykorzystanie obowiązujących ram i rozszerzenie zakresu na wszystkie produkty związane z energią) zakłada pewne obciążenia administracyjne związane z przekształceniem, ale przyniosłaby oszczędności rzędu 4 mln EUR w kosztach transpozycji dla każdego uaktualnionego lub nowego środka wykonawczego (w przypadku zastąpienia dyrektyw rozporządzeniami lub decyzjami) i mogłaby doprowadzić, w oparciu o trzy przykładowe grupy produktów priorytetowych, do dodatkowych oszczędności rzędu 5 Mtoe, czyli łącznie 27 Mtoe do 2020 r., co odpowiada ograniczeniu emisji CO2 o około 78 Mt. Czwarta opcja polityczna (uchylenie dyrektywy ELD oraz wdrożenie etykiet efektywności energetycznej w ramach dyrektywy w sprawie ekoprojektu) mogłaby przynieść taki sam poziom oszczędności, co opcja poprzednia, jednak ze względu na ich różny charakter, połączenie tych dwóch dyrektyw w jeden instrument prawny spowodowałoby komplikację ram prawnych zamiast ich uproszczenia. Dalsze oszczędności możnaby osiągnąć dzięki uwzględnieniu produktów, które nie zostały jeszcze rozważone w niniejszej ocenie skutków (po warunkiem przeprowadzenia ocen skutków dla poszczególnych produktów), oraz dzięki zastosowaniu etykiety efektywności energetycznej jako podstawy dla zharmonizowanych zamówień publicznych i zachęt.

Rozszerzony zakres pozwoli na wprowadzenie środków wykonawczych dla tych kategorii produktów niewykorzystujących energii, które charakteryzują się największymi możliwościami zwiększenia ekologiczności i efektywności energetycznej, przynosząc jednocześnie największe oszczędności w fazie użytkowania. Nie byłoby to możliwe w ramach obowiązującej dyrektywy, która ogranicza się do urządzeń gospodarstwa domowego wykorzystujących energię. Szczegółowe analizy zostaną przeprowadzone w ramach ocen skutków, które będą musiały zostać przygotowane dla każdego środka wykonawczego.

Z oceny skutków wynika, że najlepsze opcje to albo pełne wdrożenie obowiązujących ram, albo, lepiej, rozszerzenie zakresu dyrektywy i objęcie nim oprócz urządzeń gospodarstwa domowego wszystkich produktów związanych z energią poprzez przekształcenie.

3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

- Krótki opis proponowanych działań

Niniejszy wniosek ma na celu rozszerzenie zakresu ramowej dyrektywy ELD i objęcie nim oprócz urządzeń gospodarstwa domowego wszystkich produktów związanych z energią; dokładny rodzaj produktów podlegających etykietowaniu zostanie określony w środkach wykonawczych, po przeprowadzeniu konsultacji z zainteresowanymi stronami i oceny skutków. Inne zmiany są związane z możliwością wdrożenia ram poprzez rozporządzenia lub decyzje zamiast poprzez dyrektywy, z ochroną prawną etykiety wspólnotowej przed potencjalnym nadużyciem oraz z możliwością ustalenia klas efektywności energetycznej, w ramach których państwa członkowskie nie powinny oferować zachęt lub ogłaszać zamówień.

- Podstawa prawna

Podstawą prawną dla niniejszego wniosku dotyczącego przekształcenia dyrektywy 92/75/EWG jest art. 95 Traktatu WE, który ustanawia zasady utworzenia rynku wewnętrznego. Dyrektywa ELD zapewnia stworzenie dobrze funkcjonującego rynku wewnętrznego zapewniającego jednakowe warunki, wykluczającego techniczne bariery dla handlu; jej zakresem objęty jest swobodny przepływ produktów spełniających wymogi dotyczące etykietowania określone w środkach wykonawczych przyjętych na mocy dyrektywy.

- Zasada pomocniczości

Zasada pomocniczości ma zastosowanie, o ile wniosek nie podlega wyłącznym kompetencjom Wspólnoty.

Cele wniosku nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie z następujących względów.

Wprowadzenie krajowych systemów etykietowania stworzyłoby bariery w handlu wewnątrzwspólnotowym, stanowiłoby źródło niepotrzebnych kosztów dla branży oraz byłoby przeszkodą w swobodnym przepływie towarów we Wspólnocie.

Państwa członkowskie mają stosowne obowiązki w odniesieniu do wdrożenia prawodawstwa wspólnotowego dotyczącego efektywności energetycznej produktów i nadzoru rynku. Obejmują one procedurę komitologii, w której reprezentowane są państwa członkowskie.

Działanie Wspólnoty zapewni lepsze osiągnięcie celów wniosku z następujących względów.

Działanie na poziomie Wspólnoty jest jedynym sposobem dla osiągnięcia celu niniejszego wniosku przy jednoczesnym zagwarantowaniu, że wymagania dotyczące produktów wprowadzanych do obrotu będą takie same we wszystkich państwach członkowskich, gwarantując tym samym swobodny przepływ towarów we Wspólnocie.

- Zasada proporcjonalności

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów.

Niniejszy wniosek nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia wyżej wymienionego celu, i w związku z powyższym jest zgodny z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 Traktatu.

Ciężar administracyjny i finansowy spoczywający na władzach wspólnotowych i krajowych został zminimalizowany poprzez włączenie w zakres dyrektywy wymagań dotyczących etykietowania dla wszystkich produktów związanych z energią, zgodnie z niniejszym wnioskiem.

Możliwy wzrost średnich kosztów produkcji, który może mieć miejsce w przypadku przedmiotowych producentów, i który może zostać przeniesiony na użytkowników poprzez wzrost cen, jest zniwelowany przez korzyści płynące ze zmniejszenia niekorzystnego wpływu na środowisko i oszczędności finansowe, jakie osiągną użytkownicy w związku z większą efektywnością produktów w trakcie cyklu życia.

- Wybór instrumentów

Proponowane instrumenty: przekształcenie dyrektywy. |

Proponowany instrument jest zgodny z porozumieniem międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa oraz z propozycją włączenia nowych przepisów w ramy istniejących wspólnotowych aktów prawnych. |

4. WPłYW NA BUDżET

Nie ma wpływu na budżet Wspólnoty. Wydatki administracyjne zostaną poniesione w ramach zwyczajowej corocznej procedury przydzielania środków z budżetu.

5. INFORMACJE DODATKOWE

- Przepisy krajowe

Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą oraz jej środkami wykonawczymi.

- Europejski Obszar Gospodarczy

Proponowany akt prawny dotyczy kwestii mających znaczenie dla EOG i z tego względu powinien obejmować także Europejski Obszar Gospodarczy.

- Szczegółowe wyjaśnienie

Ze względu na konieczność wprowadzenia szeregu zasadniczych zmian związanych z rozszerzeniem zakresu produktów na wszystkie produkty związane z energią, dla zachowania przejrzystości, dyrektywa ELD powinna zostać przekształcona[11]. Komisja podkreśla znaczenie niezakłócania trwającego procesu wdrażania dyrektywy ELD w obecnym kształcie poprzez ograniczenie wniosku do zmian, które nie mają wpływu na przygotowywane środki wykonawcze.

Do motywów i przepisów dyrektywy ELD wprowadza się zmiany odzwierciedlające rozszerzenie zakresu dyrektywy w celu objęcia nią wszystkich produktów związanych z energią oraz mające za zadanie zwiększenie jej skuteczności.

W art. 1 zakres obejmujący urządzenia gospodarstwa domowego zastępuje się zakresem obejmującym produkty związane z energią oraz zamieszcza się wykaz wyjątków, dla których dyrektywa nie ma zastosowania.

W art. 2 wprowadza się definicję produktu związanego z energią oraz karty, zaś ich sformułowanie odzwierciedla definicje zastosowane w projekcie wniosku dotyczącego rozszerzenia zakresu dyrektywy w sprawie ekoprojektu.

W art. 3 określa się obowiązki państw członkowskich i wprowadza się nowe przepisy dotyczące kontroli zgodności. Większy nacisk kładzie się na egzekwowanie oraz dodaje się przepisy dotyczące współpracy i wymiany informacji między państwami członkowskimi (zgodnie z dyrektywą w sprawie ekoprojektu). Państwa członkowskie mają obowiązek składać Komisji co dwa lata sprawozdanie dotyczące egzekwowania i poziomu zgodności.

W art. 4 precyzuje się, że wymagania dotyczące informacji mają zastosowanie również do produktów wbudowanych i zainstalowanych.

W art. 5 precyzuje się obowiązek dostawców polegający na właściwym eksponowaniu etykiet oraz na zapewnianiu kart produktów, jak również dodaje się nowy przepis, na mocy którego dokumentacja techniczna będzie dostępna w wersji elektronicznej, jeżeli zażądają jej organy nadzoru rynku państw członkowskich.

W art. 6 precyzuje się obowiązek dystrybutorów polegający na właściwym eksponowaniu etykiet oraz na udostępnieniu karty i innej dokumentacji uzupełniającej.

W art. 7 rozszerza się zakres wymagań dotyczących etykietowania w celu uwzględnienia sprzedaży na odległość.

W art. 8 wprowadza się przepisy dotyczące swobodnego przepływu produktów spełniających wymagania odpowiedniego środka wykonawczego.

W art. 9 wprowadza się przepisy dotyczące zamówień publicznych zgodnie z dyrektywą 2004/18/WE[12] oraz zachęt, związane z asymilacją produktów wykorzystujących energię.

W art. 10 zmienia się brzmienie w celu odzwierciedlenia procedury komitologii na mocy decyzji 1999/468/WE.

W art. 11 rozszerza się treść środków wykonawczych w celu ustanowienia wspólnych kryteriów dla środków wykonawczych, uwzględniając, we właściwych przypadkach, minimalne klasy etykietowania i inne stosowne poziomy wydajności dla zamówień publicznych i zachęt oraz określając okres obowiązywania klasyfikacji etykiet i elementy zawartości etykiety w reklamach wykorzystywanych w sprzedaży na odległość.

W art. 12 dodaje się klauzulę dotyczącą kar mających zastosowanie w przypadku naruszenia przez państwa członkowskie przepisów dyrektywy, zgodnie z podobnymi przepisami obowiązującymi już na mocy dyrektywy w sprawie ekoprojektu.

W art. 13 określa się przepisy dotyczące wdrożenia przekształconej dyrektywy przez państwa członkowskie oraz datę jej wejścia w życie.

W art. 14 uchyla się dyrektywę Rady 92/75/EWG.

W części A załącznika I umieszczono wykaz uchylonej dyrektywy i jej zmian, zaś w części B określono terminy transpozycji do prawa krajowego.

W załączniku II zamieszczono tabelę korelacji.

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

2008/0222 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez urządzenia gospodarstwa domowego ð produkty związane z energią ï (przekształcenie)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a √ 95 Õ ,

uwzględniając wniosek Komisji[13],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[14],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[15]

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu[16],

a także mając na uwadze, co następuje:

ò nowy

(1) Dyrektywa Rady 92/75/EWG z dnia 22 września 1992 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez urządzenia gospodarstwa domowego[17] była znacząco zmieniana[18]. Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, dyrektywa ta powinna zostać przekształcona.

(2) Zakres dyrektywy Rady 92/75/EWG ogranicza się do urządzeń gospodarstwa domowego; W planie działania w sprawie zrównoważonej konsumpcji i produkcji oraz w sprawie zrównoważonej polityki przemysłowej[19] wykazano, że rozszerzenie zakresu dyrektywy na produkty związane z energią wpływające na zużycie energii podczas użytkowania mogłoby doprowadzić do zwiększenia ewentualnych synergii między istniejącymi środkami legislacyjnymi, w szczególności z dyrektywą 2005/32/WE Parlamenty Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiającą zasady ogólne ustalania wymogów dotyczących eko-projektu dla produktów wykorzystujących energię oraz zmieniającą dyrektywę Rady 92/42/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/57/WE i 2000/55/WE[20], jak również przyniosłoby dodatkowe oszczędności energii i korzyści dla środowiska.

ê 92/75/EWG motyw 1 (dostosowany)

należy podejmować działania w celu stopniowej realizacji rynku wewnętrznego do dnia 31 grudnia 1992 r.;

ê 92/75/EWG motyw 2 (dostosowany)

niektóre Państwa Członkowskie mają już swoje nieobowiązkowe systemy etykiet dotyczących zużycia energii oraz udostępniania innych informacji dotyczących zużycia energii przez urządzenia gospodarstwa domowego; jedno z Państw Członkowskich zaproponowało formalnie wprowadzenie własnego systemu obowiązkowego etykietowania, inne Państwa Członkowskie rozważają wprowadzenie takiego etykietowania; istnienie kilku obowiązkowych krajowych systemów stworzyłoby bariery w handlu wewnątrzwspólnotowym;

ê 92/75/EWG motyw 3 (dostosowany)

artykuł 130r Traktatu wymaga ostrożnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych; racjonalne wykorzystanie energii jest jednym z podstawowych środków, za pomocą których cel ten może zostać zrealizowany, a zanieczyszczenie środowiska naturalnego ograniczone;

ê 92/75/EWG motyw 4 (dostosowany)

ð nowy

(3) Udostępnianie rzetelnych, stosownych i porównywalnych informacji dotyczących zużycia energii przez urządzenia gospodarstwa domowego ð produkty związane z energią ï może wpływać na wybór konsumentów na korzyść √ przez Õ ð użytkowników końcowych ï tych urządzeń ð produktów ï, które zużywają ð w trakcie ich użytkowania ï mniej energii ð i innych podstawowych zasobów lub bezpośrednim rezultatem ich użytkowania jest mniejsze zużycie energii lub tych zasobów ï, zachęcając tym samym producentów do podejmowania kroków w zakresie ograniczania tego zużycia ð energii i innych podstawowych zasobów ï przez urządzenia ð produkty ï przez nich produkowane √ wytwarzane Õ; wpłynie to również √ powinno to również wpłynąć Õ pośrednio na wydajne korzystanie z tych urządzeń ð produktów ï. Przy braku tych informacji samo działanie sił rynkowych nie zdoła zachęcić do racjonalnego zużycia energii ð i innych podstawowych zasobów ï przez te urządzenia ð produkty ï .

ê 92/75/EWG motyw 5 i 6 (dostosowany)

ð nowy

(4) Informacja odgrywa kluczową rolę w działaniu sił rynkowych; konieczne jest zatem wprowadzenie jednolitej etykiety dla wszystkich urządzeń ð produktów ï tego samego typu, by dostarczyć potencjalnym nabywcom dodatkowych, zestandaryzowanych informacji dotyczących kosztów tych urządzeń ð produktów ï w związku z energią i zużyciem innych ð podstawowych ï zasobów oraz by podjąć kroki gwarantujące, że potencjalni nabywcy ð użytkownicy końcowi ï, którzy nie widzą tych urządzeń ð produktów ï i nie mają tym samym możliwości zobaczenia etykiety, uzyskają również te informacje; ð dla jej skuteczności i powodzenia, etykieta powinna być łatwa do rozpoznania dla użytkownika końcowego, oraz zawierać proste i zwięzłe informacje ï;. W tym celu zużycie energii oraz inne informacje dotyczące każdego typu urządzenia ð produktów ï muszą √ powinny Õ być mierzone zgodnie ze zharmonizowanymi normami i metodami, a stosowanie tych norm i metod musi być nadzorowane w fazie oferowania do sprzedaży na rynku.

ê 92/75/EWG motyw 7 (dostosowany)

dyrektywa 79/530/EWG[21] miała na celu popieranie tych celów w przypadku urządzeń gospodarstwa domowego; jednakże uchwalona została tylko jedna dyrektywa wykonawcza dla kuchenek elektrycznych i niewiele Państw Członkowskich wprowadziło tę etykietę; konieczne staje się zatem teraz korzystanie ze zdobytych doświadczeń oraz wzmocnienie przepisów wspomnianej dyrektywy; dyrektywa 79/530/EWG musi zatem zostać zastąpiona, a dyrektywę 79/531/EWG[22] dotyczącą kuchenek elektrycznych należy skorygować, a następnie włączyć do istniejącego systemu;

ò nowy

(5) Państwa członkowskie powinny monitorować zgodność z przepisami niniejszej dyrektywy ze szczególnym uwzględnieniem obowiązków dostawców i dystrybutorów.

ê 92/75/EWG motyw 8 (dostosowany)

ð nowy

(6) Całkowicie nieobowiązkowy system prowadziłby do tego, że tylko część urządzeń ð produktów ï byłaby etykietowana lub uzupełniana o standardową informację o produkcie, co stanowiłoby ryzyko wprowadzenia w błąd niektórych ð użytkowników końcowych ï konsumentów. Obecny system musi √ powinien Õ zatem gwarantować, aby √ dla Õ wszystkiche urządzenia ð produktów ï posiadały √ na Õ etykiecietę dotyczącą zużycia energii oraz standardoweją karcietę produktu √ zamieszczono informacje na temat zużycia energii Õð i innych podstawowych zasobów ï.

ê 92/75/EWG motyw 9 (dostosowany)

ð nowy

(7) urządzenia gospodarstwa domowego ð Użytkowanie produktów związanych z energią ma wpływ na zużycie ï wykorzystują różnorodnyche formy energii, wśród których największą rolę odgrywają energia elektryczna i gaz. Niniejsza dyrektywa musi ð powinna ï zatem obejmować urządzenia ð produkty związane z energią mające wpływ na zużycie ï wykorzystujące dowolną √ wszelkich Õ formę energii.

ê 92/75/EWG motyw 10 (dostosowany)

dyrektywa Rady 86/594/EWG z dnia 1 grudnia 1986 r. w sprawie hałasu emitowanego przez urządzenia gospodarstwa domowego[23] przewiduje, w stosownych przypadkach, umieszczanie na etykietach odnoszących się do zużycia energii wskazania dotyczącego emisji hałasu; należy zatem uchwalić przepis dotyczący włączenia wszelkich innych informacji oraz etykiet objętych systemami wspólnotowymi;

ê 92/75/EWG motyw 11 (dostosowany)

ð nowy

(8) w zakres dyrektywy włącza się Ttylko te typy urządzeń ð produkty związane z energią, które mają znaczny wpływ na ï , których zagregowane zużycie energii ð lub, w stosownych przypadkach, zużycie podstawowych zasobów w czasie ich użytkowania ï jest znaczne i dla których istnieją odpowiednie możliwości zwiększenia wydajności ð powinny zostać objęte środkiem wykonawczym, w przypadku, gdy dostarczenie informacji poprzez etykietowanie może zachęcić użytkowników końcowych do zakupu bardziej efektywnych produktów ï.

ò nowy

(9) Szereg państw członkowskich stosuje politykę zamówień publicznych, która wymaga, aby instytucje zamawiające zamawiały produkty energooszczędne. W szeregu państw członkowskich stosuje się również zachęty dla produktów energooszczędnych. Kryteria kwalifikowalności produktów w przypadku zamówień publicznych lub zachęt mogą różnić się znacząco w poszczególnych państwach członkowskich. Określenie klas wydajności jako poziomów odniesienia dla poszczególnych produktów zgodnie ze środkami wykonawczymi do dyrektywy może przyczynić się do zmniejszenia różnic w zamówieniach publicznych i zachętach oraz ułatwić asymilację efektywnych produktów.

(10) Określając przepisy dotyczące zamówień publicznych w środkach wykonawczych na mocy niniejszej dyrektywy należy ustanowić proporcjonalne progi dotyczące wartości i ilości zamówień publicznych, biorąc pod uwagę obciążenie administracyjne i możliwość stosowania zasad dotyczących zamówień publicznych w państwach członkowskich.

(11) Zachęty, które państwa członkowskie mogą stosować w celu promowania efektywnych produktów, mogą stanowić pomoc państwa. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek przyszłych procedur dotyczących pomocy państwa, które mogą zostać wszczęte zgodnie z art. 87 i 88 Traktatu w tym względzie.

(12) Promowanie energooszczędnych produktów poprzez etykietowanie, zamówienia publiczne i zachęty nie powinno szkodzić ich ogólnej ekologiczności.

(13) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[24].

(14) Komisji należy przyznać uprawnienia do przyjmowania środków wykonawczych w odniesieniu do etykietowania i standardowych informacji o produkcie w zakresie zużycia energii i innych podstawowych zasobów przez produkty związane z energią. W związku z tym, że środki te mają zakres ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(15) Obowiązek przeniesienia niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinien ograniczyć się tylko do przepisów, które stanowią istotną zmianę w stosunku do poprzednich dyrektyw. Obowiązek transpozycji przepisów, które nie zostały zmienione, wynika z poprzedniej dyrektywy.

(16) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania dyrektyw określonych w załączniku I część B,

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

√ Zakres ∏

1. Celem niniejszej dyrektywy jest umożliwienie ð Niniejsza dyrektywa ustanawia ramy dla ï harmonizacji krajowych przepisów dotyczących publikowania ð informacji dla użytkownika końcowego ï, w szczególności w formie etykiet oraz informacji o produkcie, informacji o √ dotyczącej Õ zużyciau energii i innych podstawowych zasobów oraz informacji dodatkowych o niektórych ð produktach związanych z energią ï typach urządzeń gospodarstwa domowego, umożliwiając tym samym konsumentom ð użytkownikom końcowym ï wybór urządzeń energooszczędnych ð bardziej efektywnych produktów ï .

2. Niniejsza dyrektywa obejmuje ð produkty związane z energią wywierające znaczący wpływ na zużycie energii oraz, w stosownych przypadkach, innych podstawowych zasobów podczas użytkowania ï obejmuje następujące typy urządzeń gospodarstwa domowego, nawet jeśli nie są one sprzedawane do celów gospodarstwa domowego.:

1. lodówki, zamrażarki i ich kombinacje,

2. pralki, suszarki i ich kombinacje,

3. zmywarki do naczyń,

4. kuchenki,

5. grzejniki wody i zbiorniki ciepłej wody,

6. źródła światła,

7. urządzenia klimatyzacyjne.

2. Wykaz zawarty w niniejszym artykule może być uzupełniany o dalsze typy urządzeń gospodarstwa domowego, zgodnie z art. 9 lit. b).

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

3. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do

ð a) produktów używanych; ï

ð b) wszelkich środków transportu osób lub towarów; ï

c) tabliczek znamionowych √ lub ich odpowiedników Õ umieszczanych ze względów bezpieczeństwa na takich urządzeniach ð produktach ï.

Artykuł 2

√ Definicje ∏

4. Do celów niniejszej dyrektywy:

- ð „produkt związany z energią”, zwany dalej „produktem”, oznacza każdy towar mający wpływ na zużycie energii podczas jego użytkowania, który jest wprowadzany do obrotu lub użytkowania we Wspólnocie, łącznie z częściami, które mają zostać wbudowane do produktów związanych z energią objętych niniejszą dyrektywą, które są wprowadzane do obrotu lub użytkowania jako osobne części dla użytkowników końcowych, a których ekologiczność może być oceniana osobno; ï

- ð „karta” oznacza standardową tabelę informacyjną dotyczącą produktu; ï

- „inne podstawowe zasoby” oznaczają wodę, chemikalia lub jakiekolwiek inne substancje zużywane przez urządzenie ð produkt ï podczas normalnego użytkowania;,

- „informacje dodatkowe” oznaczają inne informacje dotyczące działania ð i cech produktu ï urządzenia, które odnoszą się do lub są pomocne w ocenyie jego zużycia energii lub innych podstawowych zasobów √ lub są w tym pomocne Õ,;

- „znaczące aspekty związane ze środowiskiem” oznaczają aspekty uznane za znaczące w przypadku produktu związanego z energią w środku wykonawczym przyjętym zgodnie z dyrektywą 2005/32/WE w odniesieniu do tego produktu;

- „dystrybutor” oznacza detalistę lub inną osobę, która sprzedaje, wynajmuje, oferuje w sprzedaży ratalnej lub wystawia urządzenia gospodarstwa domowego ð produkty ï docelowym użytkownikom √ końcowym Õ ;,

- „dostawca” oznacza producenta ð , importera ï lub jego upoważnionego przedstawiciela we Wspólnocie lub osobę, która wprowadza produkt na rynek wspólnotowym.

- arkusz informacyjny oznacza standardową tablicę informacyjną dotyczącą danego urządzenia,

5. Nie ma obowiązku etykietowania ani załączania kart w odniesieniu do modeli urządzeń, których produkcji zaprzestanie się, zanim wejdzie w życie stosowna dyrektywa wykonawcza, ani do urządzeń używanych.

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 73

√ Obowiązki państw członkowskich Õ

1. Państwa członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zagwarantowania, aby:

a) wszyscy dostawcy i dystrybutorzy prowadzący działalność na ich terytorium spełniali obowiązki przewidziane w ð o których mowa w art. 5 i 6 ï niniejszej dyrektywyie;

b) ð w odniesieniu do produktów objętych niniejszą dyrektywą ï jeśli miałoby to wprowadzać w błąd lub zmylić, zakazane zostało umieszczanie innych etykiet, znaków, symboli lub napisów dotyczących zużycia energii, które nie spełniają wymogów niniejszej dyrektywy, oraz innych odpowiednich dyrektyw ð środków ï wykonawczych √ jeżeli takie umieszczanie mogłoby zmylić lub wprowadzić w błąd użytkowników końcowych Õ ð w odniesieniu do zużycia energii lub, we właściwych przypadkach, innych podstawowych zasobów ï;

c) wprowadzeniu systemu etykiet i kart dotyczących zużycia ð lub oszczędności ï energii towarzyszyły kampanie informacyjne o charakterze edukacyjnym i promocyjnym, mające na celu zachęcenie do bardziej odpowiedzialnego wykorzystywania energii przez prywatnych konsumentów ð użytkowników końcowych ï ;.

ò nowy

d) podjęto właściwe środki w celu zachęcenia organów odpowiedzialnych za wykonanie niniejszej dyrektywy do wzajemnej współpracy oraz do dostarczania sobie wzajemnie informacji w celu wsparcia stosowania niniejszej dyrektywy.Współpraca administracyjna i wymiana informacji wykorzystują w najwyższym możliwym stopniu elektroniczne środki łączności i mogą być wspierane za pomocą odpowiednich programów wspólnotowych. Współpraca taka gwarantuje we właściwych przypadkach bezpieczeństwo i poufność przetwarzania i ochrony informacji szczególnie chronionych dostarczonych w ramach tej procedury. Komisja podejmuje odpowiednie środki w celu zachęcenia i przyczynienia się do współpracy pomiędzy państwami członkowskimi, o której mowa w niniejszym punkcie.

2. Jeżeli państwo członkowskie stwierdzi, że produkt nie spełnia wszystkich stosownych wymogów określonych w niniejszej dyrektywie i jej środkach wykonawczych w odniesieniu do etykiety i karty, dostawca jest zobowiązany do zapewnienia spełnienia przez produkt tych wymogów na warunkach narzuconych przez państwo członkowskie.

Jeżeli istnieją wystarczające dowody stwierdzające, że produkt może nie spełniać wymogów, przedmiotowe państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki zapobiegawcze.

Jeżeli produkt nadal nie spełnia wymogów, państwo członkowskie podejmuje decyzję ograniczającą lub wprowadzającą zakaz wprowadzania omawianego produktu do obrotu lub użytkowania lub zapewnia jego wycofanie z obrotu. W przypadku wycofania produktu z obrotu lub zakazu wprowadzania do obrotu Komisja i inne państwa członkowskie zostają o tym natychmiast poinformowane.

3. Co dwa lata państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie dotyczące egzekwowania przepisów i stopnia zgodności z przepisami na ich terytorium.

Komisja może określić wspólną treść tych sprawozdań. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 10 ust. 2.

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 24

√ Wymogi dotyczące informacji Õ

ð Państwa członkowskie zapewniają: ï

(1) 1. Na √ zwrócenie uwagi Õ ð użytkowników końcowych ï √ na Õ informacje dotyczące zużycia energii elektrycznej, innych form energii i innych podstawowych zasobów oraz informacje dodatkowe zwraca się uwagę konsumentów za pomocą kart oraz etykiet w odniesieniu do urządzeń gospodarstwa domowego ð produktów ï oferowanych do sprzedaży, wynajmu, sprzedaży ratalnej lub wystawianych docelowym użytkownikom ð końcowym bezpośrednio lub pośrednio poprzez sprzedaż na odległość, w tym przez internet ï .

2. Szczegóły dotyczące etykiety i karty zostaną określone w dyrektywach odnoszących się do każdego typu urządzeń przyjętych w wykonaniu niniejszej dyrektywy zgodnie z art. 9.

ð (2) dostarczenie informacji, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do produktów wbudowanych lub zainstalowanych wyłącznie, jeżeli wymaga tego stosowny środek wykonawczy; ï

3. Ustala się dokumentację techniczną, która umożliwia ocenę rzetelności informacji zawartych na etykiecie i karcie. Zawiera ona:

- ogólny opis produktu,

- wyniki przeprowadzonychobliczeń, o ile są istotne,

- wyniki testów, jeśli są dostępne, w tym testów przeprowadzanych przez organizacje notyfikowane określone na podstawie innego ustawodawstwa wspólnotowego,

- jeśli wartości pochodzą od wartości dla podobnych modeli, te same informacje dla tych modeli.

4. Dostawca tworzy dokumentację techniczną, określoną w ust. 3. W tym celu może on wykorzystać istniejącą już dokumentację na podstawie stosownych przepisów wspólnotowych. Dostawca udostępnia tę dokumentację do celów kontrolnych przez okres pięciu lat od wyprodukowania ostatniego produktu.

Artykuł 35

√ Obowiązki dostawców Õ

ð Państwa członkowskie gwarantują, że: ï

(1) Wszyscy dystrybutorzy √ dostawcy Õ wprowadzający na rynek ð lub do użytkowania ï urządzenia gospodarstwa domowego, określone ð produkty ï √ objęte Õ w dyrektywach ð środkiem ï wykonawczymch, załączają etykietę ð i kartę ï zgodnie z niniejszą dyrektywą ð i środkiem wykonawczym ï. Stosowane etykiety są w każdym zakresie zgodne z niniejszą dyrektywą oraz z dyrektywami wykonawczymi.

ê 92/75/EWG, art. 2 (dostosowany)

ð nowy

(2) 3. √ dostawcy ustanawiają ∏ Ustala się dokumentację techniczną, która umożliwia ocenę rzetelności informacji zawartych na etykiecie i karcie. √ Dokumentacja techniczna ∏ Zzawiera ona:

a) ogólny opis produktu,

b) wyniki przeprowadzonych obliczeń, o ile są istotne,

c) wyniki testów, jeśli są dostępne, w tym testów przeprowadzanych przez organizacje notyfikowane określone na podstawie innychego ustawodawstwa √ przepisów Õ wspólnotowychego,

d) jeśli wartości pochodzą od wartości ð są stosowane ï dla podobnych modeli, te same informacje ð odniesienia pozwalające na określenie ï dla tych modeli.

4. Dostawca tworzy dokumentację techniczną, określoną w ust. 3. W tym celu może on √ dostawcy mogą Õ wykorzystać istniejącą już dokumentację na podstawie √ ustanowioną zgodnie z wymogami określonymi w Õ stosownych przepisachów wspólnotowych.

(3) dostawcya udostępniają tę dokumentację √ techniczną Õ do celów kontrolnych przez okres pięciu lat od wyprodukowania ostatniego ð przedmiotowego ï produktu.

ð Dostawcy udostępniają dokumentację techniczną w wersji elektronicznej na żądanie organów nadzoru rynku państw członkowskich oraz Komisji. ï

ê 92/75/EWG, art. 4 (dostosowany)

(4) b) dostawca dostarcza bezpłatnie dystrybutorom określonym w lit. a) niezbędne etykiety. Dostawcy mają swobodę w określeniu własnego systemu dostarczania etykiet. Jednakże jeśli dystrybutor prześle zamówienie na etykiety, dostawca musi zagwarantować, by zamówione etykiety zostały szybko dostarczone. √ w odniesieniu do etykietowania i informacji o produkcie dostawcy dostarczają dystrybutorom nieodpłatnie niezbędne etykiety. Õ

√ Bez uszczerbku dla możliwości wyboru przez dostawców systemu dostaw etykiet, dostawcy dostarczają etykiety na żądanie dystrybutorów jak najszybciej. Õ

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

(5) 2. Ooprócz etykiet dostawcy załączają kartę produktu ð do każdego produktu ï .

(6) Karta musi być zawarta √ dostawcy załączają kartę produktu Õ we wszystkich broszurach dotyczących produktu. Jeśli √ broszury dotyczące produktu Õ nie są one dostarczane przez dostawcę, √ dostawca Õ załącza on karty do innejgo tekstu √ dokumentacji Õ dostarczanejgo z produktem. Stosowane karty są pod każdym względem zgodne z niniejszą dyrektywą oraz z dyrektywami wykonawczymi.

(7) 3. Ddostawcy odpowiadają za rzetelność etykiet i kart, które załączają.

(8) 4. Uuznaje się, że dostawcya wyrażają swą zgodę na publikowanie informacji zawartych na etykiecie lub karcie.

Artykuł 4 6

√ Obowiązki dystrybutorów Õ

ò nowy

Państwa członkowskie gwarantują, że:

(1) dystrybutorzy eksponują etykiety we właściwy sposób oraz udostępniają kartę w broszurze dotyczącej produktu lub innej dokumentacji dołączonej do produktu w momencie sprzedaży użytkownikom końcowym.

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

(2) Ww odniesieniu do etykietowania oraz informacji o produkcie, stosuje się następujące przepisy: w każdym wypadku, gdy urządzenia ð produkt ï √ określony w Õ ð środku wykonawczym ï są √ jest Õ wystawianye, dystrybutorzy umieszczają stosowną etykietę w dobrze widocznym miejscu określonym w odpowiednimej dyrektywie ð środku ï wykonawczymej oraz we właściwej wersji językowej.;

b) dostawca dostarcza bezpłatnie dystrybutorom określonym w lit. a) niezbędne etykiety. Dostawcy mają swobodę w określeniu własnego systemu dostarczania etykiet. Jednakże jeśli dystrybutor prześle zamówienie na etykiety, dostawca musi zagwarantować, by zamówione etykiety zostały szybko dostarczone.

Artykuł 57

√ Sprzedaż na odległość Õ

Jeśli urządzenia ð produkty ï są oferowane do sprzedaży, do wynajmu, do sprzedaży ratalnej lub sprzedaży przez zamówienie pocztowe, katalog √ internet Õ lub w inny sposób, który powoduje, że potencjalny klient √ użytkownik końcowy Õ nie może zobaczyć wystawionego na sprzedaż urządzenia ð produktu ï , dyrektywy ð środki ï wykonawcze zawierają przepisy gwarantujące, by potencjalni klienci √ użytkownicy końcowi Õ otrzymywali podstawowe informacje zawarte na etykiecie lub √ i Õ w karcie przed zakupem urządzenia ð produktu ï.

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 8

√ Swobodny przepływ Õ

1. Jeśli spełnione będą przepisy niniejszej dyrektywy oraz dyrektyw wykonawczych, Państwa członkowskie nie będą ani zakazująywać, ani ograniczająć ð ani nie utrudniają ï wprowadzania na rynek ð lub do użytkowania, na ich terytorium ï urządzeń gospodarstwa domowego ð produktów ï objętych dyrektywą ð stosownym środkiem ï wykonawczymą ð i spełniających jego wymogi ï .

2. Państwa członkowskie uznają etykiety i karty za zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy i dyrektyw ð środków ï wykonawczych, chyba że posiadają dowody na to, że nie są one zgodne. Państwa członkowskie mogą wymagać ð wymagają ï od dostawców dostarczenia dowodów zgodnie z art. 5 2 ust. 3 dotyczących rzetelności informacji podawanych na ich etykietach lub kartach w przypadku gdy mają podejrzenia, że nie są one poprawne.

ò nowy

Artykuł 9

Zamówienia publiczne i zachęty

1. Instytucje zamawiające zawierające umowy na dostawy, roboty lub usługi publiczne, o których mowa w dyrektywie 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[25], które nie zostały wyłączone na mocy art. 12 do 18 tej dyrektywy, nie zamawiają produktów, które nie osiągają minimalnych poziomów wydajności określonych w stosownym środku wykonawczym.

2. Kryteria ustanawiania minimalnych poziomów wydajności dla zamówień publicznych w środkach wykonawczych są następujące:

a) efektywność pod względem kosztów w odniesieniu do finansów publicznych,

b) znaczenie produktu dla zamówienia publicznego,

c) prawdopodobieństwo pobudzenia transformacji rynku w kierunku bardziej wydajnych produktów,

d) konieczność zapewnienia wystarczającej konkurencji.

3. Ustęp 1 stosuje się do umów o szacunkowej wartości bez podatku od wartości dodanej (VAT) równej lub większej niż 15 000 EUR. W środkach wykonawczych próg ten można ustalić na wartość bez VAT wyższą niż 15 000 EUR, uwzględniając normalne ceny zakupu i ilości.

4. Państwa członkowskie nie oferują zachęt w odniesieniu do produktów, które nie osiągają minimalnych poziomów wydajności określonych w stosownym środku wykonawczym.

5. Państwa członkowskie dokonujące zamówień publicznych lub oferujące zachęty w odniesieniu do produktów określają poziomy wydajności na podstawie klas, zgodnie z definicją w stosownym środku wykonawczym.

ê 92/75/EWG

Artykuł 9

Przepisy dotyczące stworzenia i działania systemu zostaną przyjęte i dostosowane do postępu technicznego, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 10. Przepisami tymi są:

(a) dyrektywy wykonawcze;

(b) uzupełnienia o dalsze urządzenia gospodarstwa domowego do wykazu zawartego w art. 1 ust. 1, jeśli istnieje możliwość znacznych oszczędności energii.

ê 1882/2003 art. 3 i załącznik III.32 (dostosowany)

Artykuł 10

√ Procedura komitetowa Õ

1. Komisję wspomaga Komitet.

2. W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu – art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE[26] stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

ò nowy

1. Komisję wspomaga Komitet.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

ê 92/75/EWG (dostosowany)

Artykuł 1211

√ Środki wykonawcze Õ

ò nowy

1. Szczegółowe informacje dotyczące etykiety i karty są określone w środkach wykonawczych. Takie środki wykonawcze, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 10 ust. 2, w odniesieniu do każdego rodzaju produktu zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

W przypadku, gdy dany produkt spełnia kryteria określone w ust. 2, jest on objęty środkiem wykonawczym zgodnie z ust. 4.

Przepisy zawarte w środkach wykonawczych dotyczące informacji podawanej na etykiecie i w karcie w odniesieniu do zużycia energii i innych podstawowych zasobów podczas użytkowania umożliwiają użytkownikowi końcowemu dokonywanie bardziej świadomych decyzji dotyczących zakupu oraz umożliwiają organom nadzoru rynku sprawdzenie, czy produkty odpowiadają podanym informacjom.

W przypadku, gdy środek wykonawczy ustanawia przepisy w odniesieniu zarówno do efektywności energetycznej produktu, jak i zużycia przez niego podstawowych zasobów, projekt i treść etykiety powinny akcentować dane dotyczące efektywności energetycznej produktu.

2. Kryteria, o których mowa w ust. 1, są następujące:

a) zgodnie z najnowszymi dostępnymi danymi liczbowymi oraz uwzględniając ilości wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, produkty posiadają znaczący potencjał w odniesieniu do oszczędności energii oraz, w stosownych przypadkach, innych podstawowych zasobów;

b) dostępne na rynku produkty o równorzędnej funkcjonalności wykazują znaczne różnice pod względem stosownych poziomów wydajności;

c) Komisja bierze pod uwagę stosowne prawodawstwo wspólnotowe i samoregulację, jak np. dobrowolne porozumienia, które powinny w założeniu umożliwić osiągnięcie politycznych celów szybciej i korzystniej pod względem kosztów, niż zostało to przyjęte w obowiązkowych wymogach;

3. Przygotowując projekt środka wykonawczego Komisja:

a) bierze pod uwagę parametry dotyczące ekologiczności określone w części 1 załącznika I do dyrektywy 2005/32/WE, które zostały określone jako istotne w stosownym środku wykonawczym przyjętym na mocy dyrektywy 2005/32/WE oraz które mają znaczenie dla użytkownika końcowego podczas użytkowania produktu;

b) ocenia wpływ środka na środowisko, użytkowników końcowych i producentów, w tym MŚP, w odniesieniu do konkurencyjności, z uwzględnieniem wpływu na rynki poza Wspólnotą, innowacyjność, dostęp do rynku oraz koszty i korzyści;

c) przeprowadza odpowiednie konsultacje z zainteresowanymi stronami;

d) ustala datę/daty wprowadzenia, wszelkie stopniowe lub przejściowe środki lub okresy, uwzględniając w szczególności ewentualny wpływ na MŚP lub na poszczególne grupy produktów wytwarzanych przede wszystkim przez MŚP.

ê 92/75/EWG (dostosowany)

ð nowy

4. Dyrektywy ð Środki ï wykonawcze określą √ określają w szczególności Õ:

a) dokładną definicję typu urządzeń ð produktów ï objętych dyrektywą;

b) normy i metody pomiaru wykorzystywane w celu uzyskania informacji określonych w art. 1 ust. 1;

c) szczegóły dokumentacji technicznej wymaganej zgodnie z art. 2 ust. 35;

d) projekt i tekst √ treść Õ etykiety określonej √ o której mowa Õ w art. 24, która będzie ujednolicona w największym możliwym stopniu √ w różnych grupach produktów Õ ;

e) miejsce na urządzeniu, gdzie będzie umieszczana etykieta √ umieszczenia etykiety Õ ð na wystawionym do sprzedaży produkcie oraz sposób umieszczania etykiety i/lub informacji w przypadku ofert sprzedaży objętych art. 7 ï. W stosownych przypadkach dyrektywy √ środki wykonawcze Õ mogą przewidywać umieszczenie etykiety ð na produkcie ï lub jej wydrukowanie na opakowaniu ð lub określać szczegółowe informacje dotyczące wymogów etykietowania w katalogach, w przypadku sprzedaży na odległość i sprzedaży internetowej ï;

f) tekst √ treść Õ oraz, w stosownych przypadkach, format, a także inne szczegóły dotyczące karty lub inne informacje określone w art. 3 ust. 4 4 i 5 ust. 3. Informacje na etykiecie są również umieszczane na karcie;

ò nowy

(g) informacje, które mają zostać podane w przypadku ofert sprzedaży objętych art. 5 oraz sposób, w jaki mają one być podane.

g) w przypadku stosownych produktów, minimalny poziom wydajności oraz, we właściwych przypadkach, próg wyższy niż 15 000 EUR bez VAT dla celów art. 9 ust. 1 i 3;

h) w przypadku stosownych produktów, minimalny poziom wydajności dla celów art. 9 ust. 4;

i) szczegółową treść etykiety do celów reklamy, w tym, w stosownych przypadkach, klasę energetyczną i inne stosowne poziomy wydajności danego produktu w czytelnej i widocznej formie;

j) w stosownych przypadkach okres obowiązywania klasyfikacji etykiet;

k) poziom rzetelności deklaracji zawartych na etykiecie i kartach;

l) datę oceny i ewentualnych zmian środka wykonawczego, z uwzględnieniem tempa postępu technicznego.

Artykuł 12

Kary

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar stosowanych w razie naruszeń przepisów krajowych, przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą i jej środkami wykonawczymi oraz podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia stosowania tych kar. Przewidziane kary są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty tych przepisów najpóźniej w terminie określonym w art. 13 ust. 1, a także bezzwłocznie informują Komisję o wszelkich późniejszych zmianach, mających wpływ na powyższe przepisy.

ê 92/75/EWG (dostosowany)

Artykuł 13

Dyrektywa 79/530/EWG traci moc z dniem 1 stycznia 1994 r.

Dyrektywę 79/531/EWG uznaje się za dyrektywę wykonawczą do niniejszej dyrektywy w odniesieniu do kuchenek elektrycznych. Państwa Członkowskie mogą jednakże zrezygnować z jej obowiązkowego wprowadzenia do czasu określonego w zweryfikowanej dyrektywie wykonawczej dotyczącej kuchenek, przyjętej zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 10.

Artykuł 1413

√ Transpozycja ∏

1. Państwa Członkowskie przyjmą środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 lipca 1993 r. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Państwa Członkowskie wprowadzą te przepisy w życie nie później niż do dnia 1 stycznia 1994 r.

2. Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie będą zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie będzie towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji podstawowe przepisy prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

⎢

1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia [*[27]]. Niezwłocznie przekażą one Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie zaczną stosować te przepisy od dnia […] r..

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Przepisy te zawierają także wskazanie, że w istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odniesienia do dyrektyw uchylonych niniejszą dyrektywą należy odczytywać jako odniesienia do niniejszej dyrektywy. Metody dokonywania takiego odniesienia i formułowania takiego wskazania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 14

Uchylenie

Dyrektywa Rady 92/75/EWG zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 września 2003 r.[28] wskazana w części A załącznika I traci moc z dniem [[29]] bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania dyrektyw określonych w części B załącznika I.

Odesłanie do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłanie do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Artykuły [[30]]stosuje się od dnia [[31]].

ê 92/75/EWG (dostosowany)

Artykuł 1516

√ Adresaci ∏

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

Przewodniczący […]

W imieniu Rady

Przewodniczący […]

⎡

ZAŁĄCZNIK I

Część A

Uchylona dyrektywa i jej kolejne zmiany

(o których mowa w art. 14)

Dyrektywa Rady 92/75/EWG (Dz.U. L 297 z 13.10.1992, s. 16) |

Rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1) | wyłącznie pkt 32 załącznika III |

Część B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego

(o której mowa w art. 13)

Dyrektywa | Termin przeniesienia |

92/75/EWG | 1 stycznia 1994 r. |

2009/[*]/WE | - |

ZAŁĄCZNIK II

Tabela korelacji

Dyrektywa 92/75/EWG | Niniejsza dyrektywa |

Artykuł 1 ust. 1, sformułowanie wprowadzające, zdanie pierwsze | Artykuł 1 ust. 1 |

Artykuł 1 ust. 1, sformułowanie wprowadzające, zdanie drugie | Artykuł 1 ust. 2 |

Artykuł 1 ust. 1 tiret pierwsze do siódmego | - |

Artykuł 1 ust. 2 | - |

- | Artykuł 1 ust. 3 lit. a) i b) |

Artykuł 1 ust. 3 | Artykuł 1 ust. 3 lit. c) |

- | Artykuł 2 tiret pierwsze i drugie |

Artykuł 1 ust. 4 tiret pierwsze i drugie | Artykuł 2 tiret piąte i szóste |

- | Artykuł 2 tiret pierwsze |

Artykuł 1 ust. 4 tiret trzecie | - |

Artykuł 1 ust. 4 tiret czwarte | Artykuł 2 tiret trzecie |

Artykuł 1 ust. 4 tiret piąte | Artykuł 2 tiret czwarte |

Artykuł 1 ust. 5 | - |

Artykuł 2 ust. 1 | Artykuł 4 ust. 1 |

Artykuł 2 ust. 2 | - |

Artykuł 2 ust. 3 | Artykuł 5 ust. 2 |

Artykuł 2 ust. 4 | Artykuł 5 ust. 2 i 3 |

Artykuł 3 ust. 1 | Artykuł 5 ust. 1 |

Artykuł 3 ust. 2 | Artykuł 5 ust. 5 i 6 |

Artykuł 3 ust. 3 | Artykuł 5 ust. 7 |

Artykuł 3 ust. 4 | Artykuł 5 ust. 8 |

Artykuł 4 lit. a) | Artykuł 5 ust. 4 i art. 6 ust. 2 |

Artykuł 4 lit. b) | - |

Artykuł 5 | Artykuł 7 |

Artykuł 6 | - |

Artykuł 7 lit. a) | Artykuł 3 ust. 1 lit. a) |

Artykuł 7 lit. b) | Artykuł 3 ust. 1 lit. b) |

Artykuł 7 lit. c) | artykuł 3 ust. 1 lit. c) |

Artykuł 8 ust. 1 | Artykuł 8 ust. 1 |

Artykuł 8 ust. 2 | Artykuł 8 ust. 2 |

Artykuł 9 lit. a) | - |

Artykuł 9 lit. b) | - |

Artykuł 10 ust. 1 | Artykuł 10 ust. 1 |

Artykuł 10 ust. 2 | Artykuł 10 ust. 2 |

Artykuł 10 ust. 3 | - |

Artykuł 11 | - |

Artykuł 12 lit. a) | Artykuł 11 ust. 4 lit. a) |

Artykuł 12 lit. b) | Artykuł 11 ust. 4 lit. b) |

Artykuł 12 lit. c) | artykuł 11 ust. 4 lit. c) |

Artykuł 12 lit. d) | Artykuł 11 ust. 4 lit. d) |

Artykuł 12 lit. e) | Artykuł 11 ust. 4 lit. e) |

Artykuł 12 lit. f) | Artykuł 11 ust. 4 lit. f) |

Artykuł 12 lit. g) | - |

Artykuł 13 | Artykuł 14 |

Artykuł 14 | Artykuł 13 |

Artykuł 15 | Artykuł 16 |

- | Artykuł 3 ust. 1 lit. d) |

- | Artykuł 3 ust. 2 |

- | Artykuł 3 ust. 3 |

- | Artykuł 4 ust. 2 |

- | Artykuł 6 ust. 1 |

- | Artykuł 9 |

- | Artykuł 11 ust. 1-3 |

- | Artykuł 11 ust. 4 lit. g)-l) |

- | Artykuł 12 |

- | Artykuł 15 |

- | Załącznik I |

- | Załącznik II |

_____________

[1] COM(2008) 30 wersja ostateczna.

[2] COM(2006) 545 wersja ostateczna z 19.10.2006.

[3] COM (2008) …

[4] Chłodziarki, zamrażarki i ich połączenia, pralki, suszarki i ich połączenia, zmywarki do naczyń, piece, grzejniki wody, zbiorniki ciepłej wody, źródła oświetlenia i urządzenia klimatyzacyjne.

[5] Dz.U. L 39 z 13.2.2008.

[6] Dz.U. L 237 z 21.9.2000.

[7] Szósty program działań w zakresie środowiska naturalnego, ustanowiony decyzją 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. (Dz.U. L 242 z 10.9.2002, s. 1.).

[8] Komunikat Komisji do Rady Europejskiej i Parlamentu Europejskiego - Zintegrowana polityka produktowa – Podejście oparte na cyklu życia produktów w środowisku (COM (2003) 302 wersja ostateczna).

[9] COM(2005) 535 wersja ostateczna z 25.10.2005.

[10] Mtoe oznacza megatonę ekwiwalentu ropy. Tona ekwiwalentu ropy (toe) to jednostka energii, czyli ilość energii uwolnionej w wyniku spalenia jednej tony ropy naftowej, w przybliżeniu 42 GJ.

[11] Zastosowanie mają odpowiednie zasady dotyczące przekształcania prawodawstwa wspólnotowego, w szczególności Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych, Dz.U. C 77 z 28.3.2002, s. 1, oraz artykuł 80 A Regulaminu Parlamentu Europejskiego.

[12] Dz.U. L 134 z 30.4.2004.

[13] Dz.U. C […] z […], s. […].

[14] Dz.U. C […] z […], s. […].

[15] Dz.U. C […] z […], s. […].

[16] Dz.U. C […] z […], s. […].

[17] Dz.U. L 297 z 13.10.1992, s. 16.

[18] Zob. część A załącznika I.

[19] COM(2008) 397/3

[20] Dz.U. L 191 z 22.7.2005, s. 29.

[21] Dz.U. L 145 z 13.6.1979, str. 1.

[22] Dz.U. L 145 z 13.6.1979, str. 7.

[23] Dz.U. L 344 z 6.12.1986, str. 24.

[24] Dz.U. L 184 z 17.7.1999. s. 23.

[25] Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.

[26] Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23).

[27] Data odpowiadająca terminowi 12 miesięcy od wejścia w życie.

[28] Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1.

[29] Dzień po dacie określonej w art. 13 ust. 1 akapit drugi niniejszej dyrektywy.

[30] Artykuły uznane za niezmienione w ostatecznej wersji przekształcenia.

[31] Dzień po dacie określonej w art. 13 ust. 1 akapit drugi niniejszej dyrektywy.