4.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 54/13

1.

Na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) oraz art. 87 ust. 3 lit. c) TWE pomoc państwa przeznaczona na wspieranie rozwoju gospodarczego określonych niekorzystnie położonych regionów w Unii Europejskiej może zostać uznana przez Komisję za zgodną ze wspólnym rynkiem. Ten rodzaj pomocy państwa znany jest pod nazwą krajowej pomocy regionalnej. Na krajową pomoc regionalną składa się pomoc na inwestycje przyznawana dużym przedsiębiorstwom, lub — w ograniczonym zakresie — pomoc operacyjna, przy czym obie formy pomocy przyznaje się konkretnym regionom w celu wyrównania różnic regionalnych. Za pomoc regionalną uznaje się również podwyższenie poziomów pomocy inwestycyjnej przyznawanej małym i średnim przedsiębiorstwom (dalej: MŚP) mieszczącym się w regionach mniej uprzywilejowanych ponad poziomy dopuszczalne na innych obszarach.

2.

Pomagając w likwidacji ograniczeń regionów mniej uprzywilejowanych, krajowa pomoc regionalna sprzyja gospodarczej, społecznej i terytorialnej spójności państw członkowskich oraz Unii Europejskiej jako całości. Owa geograficzna specyfika odróżnia pomoc regionalną od innych form pomocy horyzontalnej, takich jak pomoc w dziedzinie badań, rozwoju i innowacji, zatrudnienia, szkoleń czy ochrony środowiska, które dążą do osiągnięcia innych celów leżących we wspólnym interesie zgodnie z art. 87 ust. 3 TWE, jakkolwiek na obszarach mniej uprzywilejowanych poziom pomocy może być czasami wyższy w uznaniu napotykanych przez nie określonych trudności (1).

3.

Krajowa regionalna pomoc inwestycyjna została skonstruowana w taki sposób, aby wspomóc rozwój najmniej uprzywilejowanych regionów poprzez wspieranie inwestycji i tworzenie nowych miejsc pracy. Promuje ona ekspansję i dywersyfikację działalności gospodarczej przedsiębiorstw znajdujących w tych regionach, zwłaszcza poprzez zachęcanie firm do otwierania tam nowych zakładów.

4.

Kryteria stosowane przez Komisję przy sprawdzaniu zgodności krajowej pomocy regionalnej ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) oraz art. 87 ust. 3 lit. c) TWE, zostały określone w wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej z 1998 r. (2) obejmujących lata 2000-2006 (3). Szczególne zasady dotyczące przyznawania pomocy na duże projekty inwestycyjne zostały określone w Wielosektorowych zasadach ramowych z 2002 r. (4) Jednak kierunek politycznego i gospodarczego rozwoju od 1998 r., łącznie z rozszerzeniem Unii Europejskiej z dnia 1 maja 2004 r., przewidywanym przystąpieniem Bułgarii i Rumunii oraz przyspieszonym procesem integracji w następstwie wprowadzenia jednej waluty, stworzyły potrzebę przeprowadzenia zakrojonego na szeroką skalę przeglądu w celu przygotowania nowych wytycznych, które obowiązywać będą w latach 2007-2013.

5.

Pomoc regionalna może być skuteczna jedynie wówczas, gdy jest stosowana oszczędnie i proporcjonalnie oraz skupia się na najmniej uprzywilejowanych regionach Unii Europejskiej. W szczególności dopuszczalne pułapy pomocy winny odzwierciedlać wagę problemów mających wpływ na rozwój danych regionów. Ponadto korzyści z pomocy w zakresie rozwoju mniej uprzywilejowanego regionu muszą przeważać nad wynikającym z jej zastosowania zakłóceniem konkurencji (5). Znaczenie przykładane do korzyści osiąganych dzięki pomocy może się różnić w zależności od rodzaju stosowanego odstępstwa, w ten sposób, że w wypadku regionów najmniej uprzywilejowanych objętych przepisami art. 87 ust. 3 lit. a) dopuszcza się większe zakłócenie konkurencji niż w wypadku regionów, o których mowa w art. 87 ust. 3 lit. c) (6).

6.

W pewnych bardzo ograniczonych, wyraźnie określonych przypadkach ograniczenia strukturalne danego regionu mogą być na tyle poważne, że regionalna pomoc inwestycyjna w połączeniu z kompleksowym systemem pomocy horyzontalnej może okazać się niewystarczająca dla zainicjowania procesu rozwoju regionalnego. Jedynie w takich przypadkach regionalna pomoc inwestycyjna może zostać uzupełniona regionalną pomocą operacyjną.

7.

Coraz więcej wskazuje na istnienie poważnych barier w zakładaniu nowych przedsiębiorstw we Wspólnocie, które w zaostrzonej formie występują w regionach mniej uprzywilejowanych. Komisja postanowiła zatem w ramach niniejszych wytycznych wprowadzić nowy instrument pomocy, mający stymulować tworzenie nowych małych przedsiębiorstw w regionach mniej uprzywilejowanych w postaci zróżnicowanych pułapów pomocy w odniesieniu do regionów, o których mowa.

8.

Niniejsze wytyczne stosowane będą przez Komisję w odniesieniu do pomocy regionalnej przyznawanej w każdym sektorze gospodarki z wyjątkiem rybołówstwa i górnictwa węgla (7), które podlegają postanowieniom szczególnym przewidzianym przez określone instrumenty prawne.

W sektorze rolnictwa niniejsze wytyczne nie mają zastosowania do produkcji produktów rolnych wymienionych w załączniku I do TWE. Mają one co prawda zastosowanie do przetwarzania wspomnianych produktów i obrotu tymi produktami, jednak tylko w zakresie przewidzianym wytycznymi Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnictwa (8) lub innymi wytycznymi, które je zastąpią.

Dodatkowo kilka innych sektorów również podlega postanowieniom szczególnym uwzględniającym swoistą sytuację tych sektorów i mogącym w całości lub w części odbiegać od postanowień niniejszych wytycznych (9).

Jeśli chodzi o hutnictwo żelaza i stali, zgodnie z dawno przyjętą praktyką, Komisja uznaje pomoc regionalną dla tego sektora, według definicji podanej w załączniku I, za niezgodną ze wspólnym rynkiem. Niezgodność ta zachodzi również w stosunku do pomocy w formie dużych indywidualnych dotacji dla MŚP tego sektora w rozumieniu art. 6 rozporządzenia (WE) nr 70/2001 (10), lub każdego następnego rozporządzenia, która nie podlega wyłączeniu na podstawie tego samego rozporządzenia.

Dodatkowo, z uwagi na jego cechy szczególne, regionalna pomoc inwestycyjna nie jest przyznawana w sektorze włókien syntetycznych zgodnie z definicją w załączniku II.

9.

Pomoc mogą otrzymać wyłącznie przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji w rozumieniu Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (11) zgodnie z tymi wytycznymi (12).

10.

Ogólną zasadą jest, iż pomoc regionalna powinna być przyznawana w ramach wielosektorowego programu pomocy stanowiącego integralną część regionalnej strategii rozwoju o wyraźnie sprecyzowanych celach. Program taki umożliwiałby właściwym organom uszeregowanie projektów inwestycyjnych według korzyści, jakie przedstawiają one dla danego regionu. W wyjątkowych przypadkach, w których przewiduje się przyznanie indywidualnej pomocy ad hoc pojedynczej firmie lub pomocy ograniczonej do jednego obszaru działalności, państwo członkowskie musi udowodnić, że projekt przyczynia się do osiągnięcia celów spójnej strategii rozwoju regionalnego, oraz że uwzględniając charakter i wielkość projektu, nie będzie on powodował niedopuszczalnego zakłócenia konkurencji. Jeśli pomoc przyznana w ramach programu będzie nadmiernie skoncentrowana na określonym sektorze działalności, Komisja może dokonać przeglądu programu na podstawie art. 17 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (13) oraz może zaproponować, zgodnie z art. 18 lit. c) przytoczonego rozporządzenia, likwidację programu.

11.

Państwa członkowskie nie mają obowiązku zgłaszania krajowych programów pomocy regionalnej spełniających wszystkie warunki ustanowione w rozporządzeniach w sprawie wyłączeń grupowych, przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 994/98 z dnia 7 maja 1998 r. dotyczącego stosowania art. 92 i 93 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (14).

12.

W świetle zasady wyjątkowego charakteru pomocy regionalnej Komisja uważa, że całkowity odsetek ludności zamieszkującej regiony Wspólnoty, które są objęte pomocą musi być znacznie mniejszy niż odsetek ludności w regionach nie objętych pomocą.

13.

Uwzględniając konkluzje z różnych posiedzeń Rady Europejskiej wzywające do obniżenia ogólnego poziomu pomocy państwa oraz wobec szeroko rozpowszechnionych obaw dotyczących zakłóceń w wyniku przyznawania pomocy inwestycyjnej na rzecz dużych przedsiębiorstw, Komisja uznaje, że całkowity odsetek ludności objęty zakresem wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2007-2013 powinien zostać ograniczony w taki sposób, aby pomocą objąć najmniej uprzywilejowane regiony, a także ograniczoną liczbę regionów, które są mniej uprzywilejowane w porównaniu ze średnią krajową w danym państwie członkowskim. Postanowiła ona odpowiednio ustalić łączny odsetek ludności na poziomie 42 % ludności obecnych 25 państw członkowskich UE, który jest zbliżony do odsetka określonego w 1998 r. dla Wspólnoty liczącej 15 członków. Pułap ten umożliwi odpowiednią koncentrację pomocy regionalnej w UE-25, gwarantując równocześnie wystarczającą elastyczność w związku z przystąpieniem Bułgarii i Rumunii do UE, których terytorium w całości będzie się kwalifikować do pomocy regionalnej (15).

14.

Niezależnie od tego, celem zapewnienia wystarczającej ciągłości dla obecnych państw członkowskich, Komisja zdecydowała także o zastosowaniu dodatkowej siatki bezpieczeństwa celem zapewnienia, że zasięg pomocy w kategoriach liczby ludności w żadnym z państw członkowskich nie spadnie poniżej 50 % ludności objętej pomocą w latach 2000-2006 (16).

15.

Artykuł 87 ust. 3 lit. a) stanowi, że pomoc przeznaczona na wspieranie rozwoju gospodarczego regionów, w których poziom życia jest nienormalnie niski lub regionów, w których istnieje poważny stan niedostatecznego zatrudnienia, może zostać uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem. Jak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich „posłużenie się w wyłączeniu zawartym w art. 87 ust. 3 lit. a) wyrazami »nienormalny« oraz »poważny« wskazuje, że dotyczy ono wyłącznie obszarów, na których sytuacja gospodarcza jest wyjątkowo niekorzystna na tle Wspólnoty jako całości” (17).

16.

Stosownie do tego, Komisja stoi na stanowisku, że określone warunki są spełnione, jeśli region sklasyfikowany jako jednostka geograficzna poziomu NUTS II (18) posiada produkt krajowy brutto (dalej: PKB), mierzony według standardu siły nabywczej (dalej: SSN), niższy niż 75 % średniej wspólnotowej (19). Wskaźniki PKB na jednego mieszkańca (20) dla każdego regionu oraz średnia wspólnotowa, które mają być wykorzystane w analizie, ustalane są przez Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich (dalej: Eurostat). Dla zapewnienia maksymalnej spójności pomiędzy wyznaczeniem regionów kwalifikujących się do odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) w ramach wytycznych w sprawie pomocy regionalnej oraz regionów kwalifikujących się do celu konwergencji w ramach rozporządzeń w sprawie funduszy strukturalnych Komisja wykorzystała te same dane dotyczące PKB na jednego mieszkańca do wyznaczenia regionów objętych art. 87 ust. 3 lit. a), jak i do wyznaczenia regionów konwergencji w ramach rozporządzeń w sprawie funduszy strukturalnych (21).

17.

Uznając specyficzne ograniczenia wynikające z oddalenia oraz określone trudności w zakresie integracji z rynkiem wewnętrznym, Komisja uważa, że pomoc regionalna dla regionów najbardziej oddalonych objętych art. 299 ust. 2 TWE (22) również wchodzi w zakres odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) bez względu na to, czy PKB na jednego mieszkańca jest w tych regionach niższy czy wyższy od 75 % średniej wspólnotowej.

18.

W niektórych regionach PKB na jednego mieszkańca przekracza 75 % średniej wspólnotowej tylko ze względu na statystyczny efekt rozszerzenia. Są to regiony na poziomie NUTS II o PKB na jednego mieszkańca wyższym niż 75 % średniej UE-25, ale niższym niż 75 % średniej UE-15 (23)  (24).

19.

Pragnąc zapewnić, że postęp osiągnięty przez te regiony nie zostanie podważony wskutek zbyt gwałtownej zmiany pod względem intensywności pomocy i dostępności pomocy operacyjnej Komisja uważa, że powinny one kwalifikować się do odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) na zasadzie tymczasowej i przejściowej aż do dnia 31 grudnia 2010 r.

20.

W 2010 r. Komisja dokona przeglądu sytuacji gospodarczej tych regionów na podstawie średniej z trzech ostatnich lat obliczonej w oparciu o najnowsze dane dotyczące PKB dostarczone przez Eurostat. Jeśli okaże się, że poziom PKB na jednego mieszkańca któregokolwiek z regionów spadł poniżej 75 % średniej UE-25, to takie regiony nadal będą się kwalifikowały do odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a). W przeciwnym razie regiony efektu statystycznego będą się kwalifikowały do pomocy w ramach odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) od dnia 1 stycznia 2011 r.

21.

Trybunał Sprawiedliwości w sprawie 248/84 (25) wyraził swój pogląd co do szeregu kwestii objętych przedmiotowym odstępstwem oraz co do ram odniesienia dla analizy w następujący sposób: „Z drugiej strony, zakres wyłączenia zawartego w art. 87 ust. 3 lit. c) jest szerszy o tyle, że dopuszcza rozwój pewnych obszarów bez ograniczania go uwarunkowaniami ekonomicznymi określonymi w art. 87 ust. 3 lit. a) zakładając, że pomoc taka” nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem„. Przepis ten uprawnia Komisję do zatwierdzenia pomocy mającej na celu dalszy rozwój gospodarczy obszarów państw członkowskich, które są mniej uprzywilejowane w stosunku do średniej krajowej”.

22.

Pomoc regionalna objęta odstępstwem na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) musi jednak stanowić część szczegółowo zdefiniowanej polityki regionalnej państwa członkowskiego i przestrzegać zasady koncentracji geograficznej. Jeśli jest ona przeznaczona dla regionów, które znajdują się w mniej niekorzystnej sytuacji, aniżeli regiony, których dotyczy art. 87 ust. 3 lit. a), wówczas zarówno zasięg geograficzny odstępstwa, jak i dozwolona intensywność pomocy muszą być ściśle ograniczone. W tych okolicznościach zazwyczaj jedynie niewielka część terytorium państwa członkowskiego kwalifikuje się do przyznania wspomnianej pomocy.

23.

Tak więc, aby pozostawić władzom krajowym wystarczający margines swobody przy wyborze regionów kwalifikujących się do pomocy, bez zagrożenia skuteczności systemu kontroli tego rodzaju pomocy prowadzonej przez Komisję oraz równego traktowania wszystkich państw członkowskich, wybór regionów kwalifikujących się w ramach powyższego odstępstwa przeprowadza się w dwóch etapach: po pierwsze Komisja ustala dla każdego z państw członkowskich (26) maksymalny odsetek ludności kwalifikującej się do objęcia pomocą, a po drugie dokonuje się wyboru regionów kwalifikujących się do objęcia pomocą.

24.

Ustalenie zasięgu pomocy regionalnej w państwie członkowskim w kategoriach liczby ludności w ramach odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) winno zostać dokonane w sposób obiektywny, sprawiedliwy i przejrzysty. Ponadto ostateczny wynik musi mieścić się w ogólnym limicie zasięgu pomocy regionalnej, ustalonym przez Komisję w pkt 3.1., uwzględniając również siatkę bezpieczeństwa. Aby to osiągnąć, Komisja określiła dla każdego państwa członkowskiego pułap ludności, posługując się poniższą metodą.

25.

Po pierwsze, państwa członkowskie otrzymują automatycznie przydział proporcjonalny do liczby ludności regionów, które kwalifikowały się do pomocy w ramach odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) TWE, a które przestały spełniać warunki kwalifikacji w ramach tego artykułu i nie są objęte postanowieniami dotyczącymi regionów efektu statystycznego opisanymi w pkt 3.3. Są to regiony, których PKB na jednego mieszkańca wynosił poniżej 75 % przyjmując za podstawę średnią UE-15 w dniu przyjęcia wytycznych w sprawie pomocy regionalnej z 1998 r., a których rozwój gospodarczy sprawił, że nie spełniają już one tego warunku w odniesieniu do średniej UE-15. Z uwagi na fakt, że wspomniane regiony (27) korzystały z dość wysokiego poziomu pomocy, Komisja uważa za konieczne pozwolić państwom członkowskim, wedle ich uznania, na elastyczne podejście do dalszego wspierania tych regionów w okresie obowiązywania niniejszych wytycznych na mocy odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) (28).

26.

Po drugie, w celu umożliwienia dalszego wspierania regionów o niskiej gęstości zaludnienia dane państwa członkowskie otrzymują również przydział obliczany na podstawie liczby ludności regionów o niskiej gęstości zaludnienia (29).

27.

Po odjęciu odsetka ludności wynikającego z zastosowania obiektywnych kryteriów przedstawionych w pkt 3.2 i 3.3 oraz przydziałów wymienionych w dwóch poprzednich ustępach wychodzących od określonego w pkt 3.1 górnego pułapu, który odpowiada 42 % ludności UE-25, saldo jest dostępne do podziału pomiędzy państwa członkowskie przy użyciu klucza podziału, który uwzględnia różnice w zakresie PKB na jednego mieszkańca oraz poziomu zatrudnienia między regionami, w kontekście krajowym i wspólnotowym. Szczegółowy wzór przedstawiono w załączniku IV (30).

28.

Wreszcie, jak zapisano w pkt 3.1, zastosowano siatkę bezpieczeństwa dla zapewnienia, że żadne z państw członkowskich nie utraci więcej niż 50 % odsetka ludności w stosunku do ludności objętej pomocą w ramach wytycznych z 1998 r.

29.

Przydziały wynikające z powyższego określono w załączniku V wraz z wykazem regionów kwalifikujących się do pomocy na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a), regionów efektu statystycznego i regionów rozwoju gospodarczego.

30.

Kryteria wyboru regionów przez państwa członkowskie stanowiące o kwalifikowaniu się regionów do pomocy muszą być wystarczająco elastyczne, aby móc uzasadnić udzielenie krajowej pomocy regionalnej w różnorodnych sytuacjach, ale zarazem przejrzyste i przewidywać odpowiednie zabezpieczenia, aby przyznanie pomocy regionalnej nie zmieniało warunków wymiany handlowej i nie zakłócało konkurencji w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Komisja uważa zatem, że do wyboru przez dane państwa członkowskie w celu przyznania regionalnej pomocy inwestycyjnej na podstawie odstępstwa określonego w art. 87 ust. 3 lit. c) (32)mogą kwalifikować się następujące regiony:

31.

Dodatkowo, aby pozwolić państwom członkowskim na większą elastyczność, tak by mogły się one zająć punktowymi różnicami regionalnymi poniżej poziomu NUTS III, państwa członkowskie mogą wyznaczyć także inne mniejsze obszary, które nie spełniają wyżej wymienionych kryteriów, jeśli zamieszkuje je przynajmniej 20 000 osób (35). Przy tym to państwa członkowskie, które zechcą skorzystać z tej możliwości, muszą wykazać, że potrzeba wzrostu gospodarczego na zaproponowanych obszarach jest bardziej nagląca, niż w wypadku innych obszarów w tym regionie, stosując do tego celu wskaźniki gospodarcze, takie jak PKB na jednego mieszkańca, poziom zatrudnienia lub bezrobocia, lokalna produktywność czy wskaźniki kwalifikacji. Pomoc regionalna dla MŚP na tych obszarach zatwierdzana będzie przez Komisję, stosowana będzie także odpowiednia premia dla MŚP. Jednak ze względu na potencjalne zakłócenie konkurencji wynikające z wpływu wywieranego na lepiej prosperujące sąsiadujące regiony, Komisja nie zatwierdzi pomocy na inwestycje dla dużych przedsiębiorstw na tych obszarach lub pomocy na inwestycje o kosztach kwalifikowanych przekraczających 25 mln EUR.

32.

Przestrzeganie całkowitego zasięgu pomocy przypadającej na każde z państw członkowskich powinno być zdeterminowane rzeczywistą liczbą ludności danych regionów według najbardziej aktualnych dostępnych informacji statystycznych.

33.

Regionalna pomoc inwestycyjna jest pomocą przyznawaną na realizację projektu inwestycji początkowej.

34.

„Inwestycja początkowa” oznacza inwestycję w aktywa materialne oraz aktywa niematerialne i prawne związane z:

„Aktywa materialne” oznaczają aktywa w postaci gruntów, budynków i budowli oraz zakładu/urządzeń. W przypadku nabycia zakładu pod uwagę bierze się wyłącznie koszty nabycia aktywów od stron trzecich, o ile transakcja odbyła się na warunkach rynkowych.

„Aktywa niematerialne i prawne” oznaczają aktywa związane z transferem technologii poprzez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej.

Pojęcie to nie obejmuje zatem inwestycji odtworzeniowych nie spełniających żadnego z powyższych warunków (36).

35.

Nabycie środków trwałych związanych bezpośrednio z zakładem może być również uznane za inwestycję początkową, jeśli zakład został zamknięty lub zostałby zamknięty, w przypadku gdyby zakup nie nastąpił, przy czym środki nabywane są przez niezależnego inwestora (37).

36.

Regionalna pomoc inwestycyjna obliczana jest w odniesieniu do kosztów inwestycji w aktywa materialne oraz aktywa niematerialne i prawne, związane z realizacją projektu inwestycji początkowej lub do (szacunkowych) kosztów wynagrodzenia dla miejsc pracy utworzonych (bezpośrednio) w wyniku realizacji projektu inwestycyjnego (38).

37.

Pomoc może przyjmować różne formy, np. formę dotacji, niskooprocentowanej pożyczki lub obniżki oprocentowania, gwarancji państwa, zakupu pakietu udziałów/akcji lub alternatywną formę przekazania kapitału na preferencyjnych warunkach, zwolnienia z podatków lub ich obniżenia, zwolnienia z płacenia składek na ubezpieczenie społeczne lub innych obowiązkowych opłat względnie ich obniżenia, przekazania gruntów, towarów lub usług po cenach preferencyjnych.

38.

Istotne jest zagwarantowanie, aby pomoc regionalna stanowiła zachętę do podejmowania inwestycji, które w przeciwnym razie nie zostałyby zrealizowane w regionach objętych pomocą. Zatem pomoc może zostać udzielona w ramach programów pomocy wyłącznie wtedy, gdy beneficjent przed rozpoczęciem prac nad realizacją projektu (39) złożył wniosek o przyznanie pomocy, a organ odpowiedzialny za zarządzanie programem potwierdził następnie na piśmie (40), że projekt, z zastrzeżeniem szczegółowej weryfikacji wniosku, zasadniczo kwalifikuje się do pomocy, ponieważ spełnia kryteria określone w programie. Wszystkie programy pomocy (41) muszą zawierać wyraźne odniesienie do obydwu powyższych warunków. W przypadku pomocy ad hoc właściwy organ, przed rozpoczęciem prac nad realizacją projektu, musi wydać list intencyjny w sprawie przyznania pomocy uzależniający je od zatwierdzenia pomocy przez Komisję. Jeśli prace rozpoczną się zanim warunki określone w niniejszym ustępie zostaną spełnione, projekt w całości nie będzie kwalifikował się do pomocy.

39.

W przypadkach, w których pomoc oblicza się na podstawie kosztów inwestycji w aktywa materialne oraz aktywa niematerialne i prawne lub kosztów nabycia w przypadku, o którym mowa w pkt 35, beneficjent musi wnieść wkład własny odpowiadający co najmniej 25 % kosztów kwalifikowanych pochodzący ze środków własnych lub zewnętrznych źródeł finansowania w formie wolnej od jakiegokolwiek wsparcia publicznego (42).

40.

Ponadto dla zapewnienia, że inwestycja w sposób rzeczywisty i trwały przyczyni się do rozwoju regionalnego, przyznanie pomocy inwestycyjnej musi zostać uzależnione — poprzez dołączenie określonych warunków lub metodę jej wypłaty — od możliwości utrzymania przedmiotowej inwestycji w danym regionie przez okres co najmniej pięciu lat po jej zakończeniu (43). Dodatkowo, jeśli kwota pomocy została obliczona na podstawie kosztów wynagrodzenia, utworzone miejsca pracy należy obsadzić w ciągu trzech lat od zakończenia prac. Każde miejsce pracy utworzone dzięki inwestycji musi zostać utrzymane w danym regionie przez okres pięciu lat od dnia pierwszego obsadzenia stanowiska. W przypadku MŚP państwa członkowskie mogą skrócić pięcioletni okres utrzymania inwestycji lub utworzonych miejsc pracy do minimum trzech lat.

41.

Wysokość pomocy definiowana jest w kategoriach intensywności w stosunku do kosztów referencyjnych. Wszystkie wartości dotyczące intensywności pomocy muszą być obliczane w kategoriach ekwiwalentu dotacji brutto (EDB) (44). Intensywność pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto to zaktualizowana wartość pomocy wyrażona jako procent zaktualizowanej wartości kosztów kwalifikowanych. W wypadku pomocy zgłaszanej Komisji indywidualnie, ekwiwalent dotacji brutto obliczany jest w dniu zgłoszenia. W innych przypadkach kwalifikowane koszty inwestycji obniża się do poziomu ich wartości w dniu przyznania pomocy. Pomoc wypłacana w kilku ratach zostaje obniżona do poziomu jej wartości odpowiednio w dniu zgłoszenia lub przyznania. Stopa procentowa stosowana do celów aktualizacji oraz do obliczenia kwoty pomocy w przypadku pożyczki uprzywilejowanej jest stopą referencyjną stosowaną w dniu przyznania dotacji. W przypadkach, w których pomoc przyznaje się w postaci zwolnień podatkowych lub obniżenia podatków należnych w przyszłości, aktualizacja rat pomocy następuje na podstawie stóp referencyjnych obowiązujących w czasie, gdy poszczególne przywileje podatkowe stają się skuteczne.

42.

Intensywność pomocy musi być odpowiednio dostosowana do charakteru i nagromadzenia problemów regionalnych, którym ma zaradzić. Oznacza to, iż dopuszczalna intensywność pomocy w regionach kwalifikujących się do wyłączenia na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) jest od początku niższa niż w regionach kwalifikujących się na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a).

43.

Komisja musi również uwzględnić fakt, że w następstwie ostatniego rozszerzenia istotnie nasiliły się rozbieżności we względnej zamożności regionów kwalifikujących się do pomocy na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a). W zasadzie, znaczna liczba regionów, a nawet całe państwa członkowskie, dysponują obecnie PKB na jednego mieszkańca poniżej 45 % średniej UE-25, co nie miało miejsca w 1998 r. Występowanie zwiększonych rozbieżności w zamożności w ramach Wspólnoty zmusza Komisję do wprowadzenia ściślejszej klasyfikacji regionów, o których mowa.

44.

W przypadku regionów objętych art. 87 ust. 3 lit. a) Komisja uważa, że intensywność pomocy regionalnej nie może przekroczyć:

45.

W uznaniu szczególnych ograniczeń regionów najbardziej oddalonych, mają się one kwalifikować do dodatkowej premii w wysokości 20 % EDB, jeśli ich PKB na jednego mieszkańca znajduje się poniżej 75 % średniego PKB na jednego mieszkańca dla UE-25; w pozostałych przypadkach wysokości premii wynosi 10 % EDB.

46.

Regiony efektu statystycznego objęte odstępstwem na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) od dnia 1 stycznia 2011 r. będą się kwalifikować do pomocy o intensywności równej 20 %.

47.

W wypadku innych regionów objętych odstępstwem na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) pułap pomocy regionalnej nie może przekroczyć 15 % EDB. Jest jednak obniżony do 10 % EDB dla regionów, których PKB na jednego mieszkańca przekracza 100 % średniego PKB na jednego mieszkańca dla UE-25, a których stopa bezrobocia jest zarazem niższa od średniej dla UE-25 mierzonej na poziomie NUTS III (na podstawie średniej z ostatnich trzech lat według danych dostarczonych przez Eurostat) (45).

48.

Jednakże regiony o niskiej gęstości zaludnienia oraz regiony (odpowiadające poziomowi NUTS III lub niższemu) graniczące z regionem posiadającym status przyznany na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) wybrane przez państwa członkowskie do objęcia pomocą na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c), a także regiony poziomu NUTS III lub ich części mające wspólną granicę lądową z krajem niebędącym państwem członkowskim Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub EFTA zawsze kwalifikują się do pomocy odpowiadającej 15 % EDB.

49.

W przypadku pomocy dla MŚP (46), pułapy podane w pkt 4.1.2. mogą zostać podniesione o 20 % EDB w przypadku pomocy przyznawanej małym przedsiębiorstwom oraz o 10 % EDB w przypadku pomocy przyznawanej średnim przedsiębiorstwom (47).

50.

Wydatki na grunty, budynki i budowle oraz maszyny/urządzenia (48) kwalifikują się do pomocy na inwestycje początkowe.

51.

W wypadku MŚP koszty analiz przygotowawczych oraz usług doradczych związanych z inwestycją również mogą zostać uwzględnione do poziomu intensywności odpowiadającego 50 % faktycznie poniesionych kosztów.

52.

W przypadku nabycia o charakterze, o którym mowa w pkt 35, uwzględniać należy jedynie koszty zakupu środków (49) od osób trzecich (50). Transakcja musi zostać przeprowadzona na warunkach rynkowych.

53.

Koszty związane z nabyciem aktywów objętych najmem/dzierżawą, innych niż grunty, budynki i budowle, uwzględnia się jedynie w przypadku, gdy najem/dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z chwilą upływu okresu najmu/dzierżawy. W odniesieniu do najmu/dzierżawy gruntów, budynków i budowli najem/dzierżawa musi trwać przez okres co najmniej pięciu lat od przewidywanego terminu zakończenia przedsięwzięcia inwestycyjnego w przypadku dużych przedsiębiorstw lub trzech lat w przypadku MŚP.

54.

Nabywane aktywa winny być nowe, jakkolwiek zasada ta nie dotyczy MŚP oraz przejęć. W przypadku przejęć należy odjąć aktywa, na których nabycie przyznano pomoc przed przejęciem.

55.

W odniesieniu do MŚP zawsze można uwzględniać pełne koszty inwestycji w aktywa niematerialne i prawne obejmujące transfer technologii poprzez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej. W odniesieniu do dużych przedsiębiorstw koszty takie kwalifikują się do pomocy jedynie do wysokości 50 % całkowitych kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych dla danego projektu.

56.

We wszystkich przypadkach aktywa niematerialne i prawne kwalifikujące się do przyznania pomocy muszą spełniać warunki niezbędne dla zapewnienia, że pozostaną one związane z regionem będącym odbiorcą pomocy regionalnej, a w konsekwencji nie podlegają transferowi, z którego korzystałyby inne regiony, zwłaszcza te, które nie kwalifikują się do objęcia pomocą regionalną. Dlatego aktywa niematerialne i prawne kwalifikujące się do przyznania pomocy powinny w szczególności spełniać następujące warunki:

57.

Jak wskazano w pkt 4.1.1, pomoc regionalna może zostać obliczona także w odniesieniu do spodziewanych kosztów wynagrodzenia (51) wynikających z tworzenia nowych miejsc pracy dzięki projektowi inwestycji początkowej.

58.

Tworzenie nowych miejsc pracy oznacza wzrost netto liczby pracowników (52) w danym przedsiębiorstwie w porównaniu ze średnią z poprzednich 12 miesięcy. Dlatego też od liczby miejsc pracy utworzonych w ciągu 12 miesięcy należy odjąć liczbę miejsc pracy zlikwidowanych w tym samym okresie (53).

59.

Kwota pomocy nie może przekroczyć określonego procentowo odsetka kosztów wynagrodzenia osoby zatrudnionej obliczonych za okres dwóch lat. Odsetek ten jest równy zatwierdzonej intensywności pomocy inwestycyjnej w danym regionie.

60.

Na użytek niniejszych wytycznych „duży projekt inwestycyjny” oznacza „inwestycję początkową” zgodnie z definicją zawartą w niniejszych wytycznych o wydatkach kwalifikowanych przewyższających 50 mln EUR (54). Dla uniknięcia sytuacji, w której duży projekt inwestycyjny zostałby sztucznie podzielony na podprojekty, by ominąć w ten sposób postanowienia niniejszych wytycznych, duży projekt inwestycyjny należy uznać za jednostkowy projekt inwestycyjny, jeśli inwestycja początkowa podjęta przez jedną lub kilka firm, na przestrzeni trzech lat, składa się ze środków trwałych połączonych w sposób ekonomicznie niepodzielny (55).

61.

W celu obliczenia, czy wydatki kwalifikowane na duże projekty inwestycyjne osiągnęły różne progi wyznaczone w niniejszych wytycznych, należy wziąć pod uwagę te wydatki kwalifikowane, które wykazują wyższą wartość: związane albo z tradycyjnymi kosztami inwestycyjnymi, albo z kosztami wynagrodzenia.

62.

W dwóch kolejnych wersjach Wielosektorowych zasad ramowych dotyczących pomocy regionalnej dla dużych projektów inwestycyjnych z 1998 r. (56) oraz z 2002 r. (57) Komisja, aby ograniczyć zakłócenie konkurencji, obniżyła maksymalną dopuszczalną intensywność pomocy dla dużych projektów inwestycyjnych. Mając na uwadze uproszczenie i większą przejrzystość zasad, Komisja zdecydowała o włączeniu postanowień Wielosektorowych zasad ramowych z 2002 r. do Wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2007-2013.

63.

Wielosektorowe zasady ramowe z 2002 stracą zatem moc obowiązującą w stosunku do pomocy przyznanej lub zgłoszonej (58) po dniu 31 grudnia 2006 r. i zostaną zastąpione niniejszymi wytycznymi (59).

64.

Państwa członkowskie mają obowiązek indywidualnego zgłaszania Komisji każdej pomocy przyznawanej w ramach istniejących programów pomocy, jeśli pomoc proponowana ze wszystkich źródeł przekracza maksymalną dozwoloną kwotę pomocy, jaką inwestycja o wydatkach kwalifikowanych równych 100 mln EUR może otrzymać zgodnie z proporcjami i zasadami określonymi w pkt 67 (60).

Poniższa tabela zawiera zestawienie progów powodujących obowiązek zgłoszenia dla różnych regionów, uwzględniając najczęściej spotykaną intensywność pomocy na podstawie niniejszych wytycznych.

65.

Jeśli w ramach istniejących programów pomocy przyznaje się pomoc regionalną na duże projekty inwestycyjne niepodlegające obowiązkowi zgłoszenia państwa członkowskie mają obowiązek, w ciągu 20 dni roboczych od dnia przyznania pomocy przez właściwe organy, dostarczenia Komisji wymaganych informacji na standardowym formularzu określonym w załączniku III. Komisja udostępni informacje zbiorcze opinii publicznej za pośrednictwem swojej strony internetowej (http://europa.eu.int/comm/competition/).

66.

Państwa członkowskie muszą prowadzić szczegółową dokumentację zawierającą informacje na temat pomocy przyznanej na wszystkie duże projekty inwestycyjne. Dokumentacja ta musi zawierać wszelkie informacje potrzebne do ustalenia, czy przestrzega się pułapów maksymalnej dopuszczalnej intensywności pomocy, i być przechowywana przez okres dziesięciu lat od dnia przyznania pomocy.

67.

Regionalna pomoc inwestycyjna dla dużych projektów inwestycyjnych podlega dostosowanym pułapom pomocy regionalnej (61) w oparciu o następujące zasady:

Dopuszczalna kwota pomocy dla dużych projektów inwestycyjnych będzie zatem obliczana według wzoru: maksymalna kwota pomocy = R × (50 + 0,50 × B + 0,34 × C), gdzie R oznacza nieskorygowany pułap pomocy regionalnej, B — wydatki kwalifikowane między 50 mln EUR a 100 mln EUR, a C — wydatki kwalifikowane powyżej 100 mln EUR. Obliczeń dokonuje się na podstawie oficjalnych kursów wymiany w dniu przyznania pomocy lub, w wypadku pomocy podlegającej obowiązkowi indywidualnego zgłoszenia, w dniu tego zgłoszenia.

68.

W przypadkach, w których całkowita kwota pomocy ze wszystkich źródeł przekracza 75 % maksymalnej kwoty pomocy, jaką może otrzymać inwestycja o wydatkach kwalifikowanych w wysokości 100 mln EUR przy zastosowaniu standardowego obowiązującego pułapu pomocy zgodnie z zatwierdzoną mapą pomocy regionalnej w odniesieniu do dużych przedsiębiorstw w dniu przyznania pomocy, oraz w przypadkach gdy

69.

Dany produkt oznacza z reguły produkt, którego dotyczy projekt inwestycyjny (64). Jeśli projekt odnosi się do produktu pośredniego, a znacząca część produkcji nie jest zbywana na rynku, dany produkt obejmować może produkty stanowiące następne ogniwo w procesie produkcji. Odnośny rynek produktów obejmuje dany produkt i jego substytuty uznawane za takie przez konsumentów (na podstawie cech charakterystycznych produktu, cen lub przeznaczenia) lub przez producentów (dzięki elastyczności wykorzystania linii produkcyjnych).

70.

Ciężar dowodu, że sytuacje przedstawione w pkt 68 lit. a) i b) nie mają miejsca, leży po stronie państwa członkowskiego (65). Dla celów stosowania lit. a) i b) sprzedaż i widoczna konsumpcja zostaną zdefiniowane na odpowiednim poziomie klasyfikacji Prodcom (66) — zwykle dla obszaru EOG — lub, jeśli informacje takie nie są dostępne lub właściwe, na podstawie ogólnie uznanej segmentacji rynku, dla której istnieją łatwo dostępne dane statystyczne.

71.

Pułapy intensywności pomocy określone w pkt 4.1 i 4.3 mają zastosowanie do całkowitej pomocy, jeśli:

72.

Jeśli pomoc obliczona na podstawie kosztów inwestycji w aktywa materialne oraz aktywa niematerialne i prawne jest połączona z pomocą obliczoną na podstawie kosztów wynagrodzenia, należy przestrzegać pułapu intensywności ustalonego dla danego regionu (67).

73.

Jeśli wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną, kwalifikują się w całości lub w części do objęcia pomocą przeznaczoną na inne cele, to ich część wspólna podlega najkorzystniejszemu pułapowi w ramach obowiązujących zasad.

74.

Jeśli państwo członkowskie postanowi, że pomoc państwa w ramach jednego programu może zostać połączona z pomocą w ramach innych programów, dla każdego z tych programów musi określić sposób zapewnienia zgodności z wyżej wymienionymi warunkami.

75.

Regionalnej pomocy inwestycyjnej, w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikowanych, nie należy kumulować z pomocą przyznaną w ramach zasady de minimis w celu ominięcia maksymalnej intensywności pomocy określonej w niniejszych wytycznych.

76.

Pomoc regionalna mająca na celu zmniejszenie bieżących wydatków przedsiębiorstwa (pomoc operacyjna) jest zasadniczo zabroniona. Jednak w wyjątkowych przypadkach pomoc taka może zostać przyznana w regionach kwalifikujących się do pomocy w ramach odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) pod warunkiem, że i) jest ona uzasadniona z uwagi na jej wkład w rozwój regionalny i jej charakter oraz ii) jej poziom jest proporcjonalny do ograniczeń, które ma złagodzić (69). To państwa członkowskie muszą wykazać istnienie powyższych ograniczeń oraz ocenić ich znaczenie (70). Ponadto istnieje możliwość zatwierdzenia określonych szczególnych form pomocy operacyjnej w regionach o niskiej gęstości zaludnienia oraz regionach o najniższym poziomie zaludnienia.

77.

Pomoc operacyjna powinna być w zasadzie przyznawana jedynie w odniesieniu do wstępnie określonych wydatków lub kosztów kwalifikowanych (71) oraz ograniczona do pewnej części tych kosztów.

78.

Ze względu na szczególny charakter działalności finansowej i działalności w ramach jednej grupy przedsiębiorstw, według definicji zawartej w sekcji J (kod 65, 66 i 67) klasyfikacji NACE oraz działalności w ramach jednej grupy przedsiębiorstw wchodzącej w zakres sekcji K (kod 74) tej klasyfikacji, istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, aby pomoc operacyjna przyznana na tę działalność wspierała rozwój regionalny, natomiast bardzo duże niebezpieczeństwo, że doprowadzi ona do zakłócenia konkurencji, zgodnie ze stwierdzeniem zawartym w obwieszczeniu Komisji w sprawie zastosowania reguł pomocy państwa do środków dotyczących podatków bezpośrednich od osób prawnych (72). Dlatego też w ramach niniejszych wytycznych Komisja nie zatwierdzi żadnej pomocy operacyjnej na rzecz sektora usług finansowych lub działalności w ramach grupy przedsiębiorstw, chyba że pomoc taka zostanie przyznana w ramach ogólnych programów otwartych dla wszystkich sektorów i służących rekompensacie dodatkowych kosztów transportu i zatrudnienia. Wyłączona jest również możliwość przyznawania pomocy operacyjnej na promowanie eksportu.

79.

Jako że celem pomocy operacyjnej jest przeciwdziałanie opóźnieniom i zatorom w rozwoju regionalnym, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w pkt 80 i 81, pomoc taka powinna mieć zawsze charakter przejściowy i z upływem czasu ulegać ograniczeniu, aż do stopniowego wycofania w chwili, gdy regiony, o których mowa, osiągną poziom rzeczywistej konwergencji z zamożniejszymi obszarami UE (73).

80.

Na zasadzie odstępstwa od poprzedniego ustępu pomoc operacyjna, która nie jest zarazem stopniowo obniżana i czasowo ograniczona, może zostać zatwierdzona wyłącznie:

81.

Ponadto w regionach najbardziej oddalonych i regionach o niskiej gęstości zaludnienia pomoc, która nie jest jednocześnie stopniowo obniżana i czasowo ograniczona, a jest przeznaczona częściowo na rekompensatę dodatkowych kosztów transportu można zatwierdzić na następujących warunkach:

82.

We wszystkich przypadkach konieczność oraz poziom pomocy operacyjnej muszą być regularnie analizowane dla zapewnienia jej długoterminowego dostosowania do potrzeb danego regionu. Komisja będzie zatem zatwierdzać programy pomocy operacyjnej jedynie na okres obowiązywania niniejszych wytycznych.

83.

Dla potrzeb weryfikacji skutków, jakie programy pomocy operacyjnej wywierają na wymianę handlową i konkurencję, państwa członkowskie mają co roku dostarczać oddzielne sprawozdanie dla każdego regionu poziomu NUTS II, który korzysta z pomocy operacyjnej, zawierające podział całkowitych wydatków lub szacunek utraconych dochodów dla każdego programu pomocy operacyjnej zatwierdzonego w danym regionie oraz wymieniające dziesięciu największych beneficjentów pomocy operacyjnej w danym regionie (76) z podaniem sektora(ów) działalności beneficjentów oraz kwot pomocy otrzymanych przez każdego z nich.

84.

Jakkolwiek nowo założone małe przedsiębiorstwa napotykają trudności w całej UE, wydaje się, że rozwój gospodarczy w regionach objętych pomocą jest utrudniony z uwagi na stosunkowo niski poziom przedsiębiorczości, a w szczególności jeszcze niższy średni wskaźnik nowo zakładanych firm. Wydaje się zatem, że konieczne jest wprowadzenie nowej formy pomocy, którą przyznawanoby w uzupełnieniu do regionalnej pomocy inwestycyjnej w celu dostarczenia zachęty do wspierania zakładania nowych firm i początkowego etapu rozwoju małych przedsiębiorstw na obszarach objętych pomocą.

85.

Celem zapewnienia jej skutecznego ukierunkowania wielkość tego rodzaju pomocy powinna być dostosowana do poziomu trudności, jakie napotyka dany region. Ponadto dla uniknięcia niedopuszczalnego ryzyka zakłócenia konkurencji, w tym ryzyka wypychania z rynku istniejących przedsiębiorstw, pomoc ta, przynajmniej w początkowym okresie, powinna być ściśle ograniczona do małych przedsiębiorstw, dysponować ograniczoną kwotą, a z czasem ulegać obniżeniu.

86.

Komisja zatwierdzi odpowiednio programy pomocy, które przewidują pomoc w łącznej wysokości 2 mln EUR na przedsiębiorstwo (77), dla małych przedsiębiorstw prowadzących działalność gospodarczą w regionach kwalifikujących się do odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) oraz do 1 mln EUR na przedsiębiorstwo dla małych przedsiębiorstw prowadzących działalność gospodarczą w regionach kwalifikujących się do odstępstwa na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c). Kwoty rocznej pomocy przyznanej nowo założonym małym przedsiębiorstwom nie mogą przekroczyć 33 % wyżej wymienionych całkowitych kwot pomocy na jedno przedsiębiorstwo.

87.

Wydatki kwalifikowane obejmują koszty usług prawniczych, doradztwa oraz koszty administracyjne bezpośrednio związane z utworzeniem przedsiębiorstwa, jak również niżej wymienione koszty, o ile zostaną faktycznie poniesione w ciągu pierwszych pięciu lat od założenia przedsiębiorstwa: (78)

88.

Intensywność pomocy nie może przekraczać

89.

Wyżej wymieniona intensywność pomocy ulega zwiększeniu o 5 % w regionach, o których mowa w art. 87 ust. 3 lit. a), a których PKB na jednego mieszkańca jest niższy od 60 % średniej UE-25, w regionach o gęstości zaludnienia poniżej 12,5 osoby na kilometr kwadratowy i na małych wyspach zamieszkanych przez mniej niż 5 000 osób oraz w innych społecznościach o takiej wielkości dotkniętych podobnym odizolowaniem.

90.

Państwo członkowskie winno wdrożyć system niezbędny dla zagwarantowania, że nie zostaną przekroczone górne pułapy dopuszczalnej kwoty pomocy oraz odpowiedniej intensywności pomocy w stosunku do danych kosztów kwalifikowanych. Zwłaszcza pomoc przewidziana w niniejszym rozdziale nie powinna być kumulowana z innymi formami pomocy ze środków publicznych (w tym także pomocą przyznaną w ramach zasady de minimis) w celu ominięcia maksymalnej określonej intensywności pomocy.

91.

Przyznawanie pomocy wyłącznie nowo założonym małym przedsiębiorstwom może spowodować niepożądany skutek w odniesieniu do istniejących małych przedsiębiorstw, polegający na zachęcaniu ich do zamknięcia, a następnie założenia na nowo w celu otrzymania tego rodzaju pomocy. Państwa członkowskie winny być świadome tego zagrożenia oraz opracować programy pomocy w sposób pozwalający uniknąć tego problemu, przykładowo ograniczając możliwość ubiegania się o pomoc przez właścicieli ostatnio zamkniętych firm.

92.

Jeśli w następstwie wdrażania niniejszych wytycznych maksymalna intensywność pomocy zostanie obniżona o ponad 15 punktów procentowych, z wartości netto na brutto (79), obniżenie można przeprowadzić w dwóch etapach polegających na początkowej obniżce o co najmniej 10 punktów procentowych w dniu 1 stycznia 2007 r., a o pozostałe saldo w dniu 1 stycznia 2011 r.

93.

Przyjmując, że regiony, o których mowa, proponowane są przez państwa członkowskie jako kwalifikujące się do pomocy regionalnej na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) na cały okres obejmujący lata 2007-2013, obniżenie intensywności pomocy dla regionów rozwoju gospodarczego może nastąpić w dwóch etapach. Obniżka o co najmniej 10 punktów procentowych, z wartości netto na brutto, nastąpiłaby w dniu 1 stycznia 2007 r. Jeśli byłoby to konieczne do osiągnięcia poziomu intensywności pomocy przewidzianego w niniejszych wytycznych, ostateczna obniżka miałaby miejsce najpóźniej dnia 1 stycznia 2011 r. (80)

94.

W wypadku regionów, które tracą zdolność przyznawania pomocy operacyjnej wskutek utraty kwalifikacji na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a), Komisja może zatwierdzić liniowy system wycofywania programów pomocy operacyjnej na przestrzeni dwóch lat od dnia utraty kwalifikacji do przyznawania tej pomocy.

95.

Po wejściu w życie niniejszych wytycznych szereg regionów przestanie kwalifikować się do regionalnej pomocy inwestycyjnej. W celu zapewnienia płynnego przejścia tych regionów do reformowanego systemu horyzontalnej pomocy państwa, który jest stopniowo wdrażany w formie planu działania w zakresie pomocy państwa, państwa członkowskie w drodze wyjątku mogą wyznaczyć dodatkowe regiony jako kwalifikujące się do pomocy regionalnej na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) do dnia 1 stycznia 2009 r., jeśli spełniają one niżej wymienione warunki:

96.

Regiony państwa członkowskiego kwalifikujące się do objęcia odstępstwami oraz pułapami intensywności pomocy przeznaczonej na inwestycje początkowe (82), które zostały zatwierdzone dla każdego regionu, tworzą wspólnie mapę pomocy regionalnej tego państwa. Mapa pomocy regionalnej definiuje również regiony kwalifikujące się do przyznania pomocy dla przedsiębiorstw. Mapy pomocy regionalnej nie obejmują programów pomocy operacyjnej, które są oceniane osobno dla każdego przypadku na podstawie zgłoszenia dokonanego przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 88 ust. 3 TWE.

97.

Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że „decyzje”, w których Komisja zatwierdza mapy pomocy regionalnej dla każdego z państw członkowskich, powinny zostać uznane za integralną część wytycznych w sprawie pomocy regionalnej, a ich moc obowiązująca uzależniona od zatwierdzenia przez państwa członkowskie (83).

98.

Ponadto należy przypomnieć, że mapy pomocy regionalnej określają także zakres wszelkich wyłączeń grupowych wyłączających pomoc regionalną z obowiązku zgłoszenia przewidzianego w art. 88 ust. 3 TWE, zarówno dla pomocy przyznawanej na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 (84), jak i na podstawie ewentualnego przyszłego rozporządzenia o wyłączeniu w stosunku do innych form pomocy regionalnej. Artykuł 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 994/1998 (85) przewiduje faktycznie jedynie wyłączenie „pomocy zgodnej z mapą zatwierdzoną przez Komisję dla każdego państwa członkowskiego w zakresie udzielenia pomocy regionalnej”.

99.

Na podstawie niniejszych wytycznych mapa pomocy regionalnej, w zależności od sytuacji społeczno-ekonomicznej państwa członkowskiego, obejmie:

100.

To państwa członkowskie, o ile przestrzegają warunków ustalonych w niniejszych wytycznych, są odpowiedzialne za podejmowanie decyzji o przyznaniu regionalnej pomocy inwestycyjnej oraz jej wysokości. Zatem jak najszybciej po opublikowaniu niniejszych wytycznych każde z państw członkowskich powinno odpowiednio zgłosić Komisji, zgodnie z art. 88 ust. 3 TWE, wspólną mapę pomocy regionalnej obejmującą całe terytorium danego państwa.

101.

Komisja rozpatrzy zgłoszenia zgodnie z procedurą określoną w art. 88 ust. 3 TWE. Po zakończeniu analizy opublikuje ona zatwierdzone mapy pomocy regionalnej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Mapy te wejdą w życie dnia 1 stycznia 2007 r. lub w dniu ich publikacji, o ile nastąpi później, i stanowić będą integralną część niniejszych wytycznych.

102.

Zgłoszenie powinno wyraźnie określać regiony proponowane jako kwalifikujące się do pomocy na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) lub c) oraz intensywność pomocy przewidywaną dla dużych przedsiębiorstw, uwzględniając dostosowania w zakresie pułapu pomocy regionalnej dla dużych projektów inwestycyjnych. Jeśli do określonych regionów zastosowanie będą miały zasady przejściowe, lub jeśli spodziewana jest zmiana intensywności pomocy, należy precyzyjnie podać odpowiednie okresy czasu i intensywność pomocy.

103.

Biorąc pod uwagę, że regiony kwalifikujące się do pomocy na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) i regiony efektu statystycznego zostały zewnętrznie określone na poziomie NUTS II, dostarczenie szczegółowych uzupełniających danych społeczno-ekonomicznych nie będzie zazwyczaj konieczne. Z drugiej strony, należy dostarczyć szczegółowe informacje uzupełniające w celu wyjaśnienia sposobu wyznaczania regionów, o których mowa w art. 87 ust. 3 lit. c), oprócz regionów rozwoju gospodarczego, regionów o niskiej gęstości zaludnienia i regionów przygranicznych, łącznie ze szczegółowym opisem wyznaczonych regionów, danymi dotyczącymi ludności, informacjami na temat PKB i poziomu bezrobocia oraz innymi istotnymi informacjami.

104.

W celu zapewnienia ciągłości, która ma istotne znaczenie dla długoterminowego rozwoju regionalnego, wykaz regionów zgłoszonych przez państwa członkowskie powinien w zasadzie obowiązywać przez cały okres obejmujący lata 2007-2013. Może on jednak zostać poddany sródokresowemu przeglądowi w 2010 r. Każde państwo członkowskie, które chciałoby zmienić wykaz regionów kwalifikujących się do pomocy na podstawie art. 87 ust. 3 lit c) lub stosowane poziomy intensywności pomocy, powinno zgłosić to Komisji najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2010 r. W tym kontekście żadna ze zmian dotyczących regionów nie może przekroczyć 50 % całkowitego zasięgu pomocy przyznanej państwu członkowskiemu na podstawie art. 87 ust. 3 lit c). Z wyjątkiem regionów efektu statystycznego, regiony które przestaną kwalifikować się do pomocy regionalnej w wyniku przeglądu śródokresowego, nie będą kwalifikować się do żadnej pomocy przejściowej. Ponadto państwa członkowskie mogą w każdej chwili złożyć w Komisji wniosek o uzupełnienie wykazu o kolejne regiony, aż do osiągnięcia odpowiedniego odsetka ludności.

105.

Komisja zamierza stosować niniejsze wytyczne w stosunku do wszelkiej pomocy regionalnej, która zostanie przyznana po dniu 31 grudnia 2006 r. Pomoc regionalna, która została już przyznana lub która zostanie przyznana przed 2007 r., będzie podlegać ocenie według Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej z 1998 r.

106.

Z uwagi na fakt, że zgłoszenia programów pomocy regionalnej lub pomocy ad hoc, która zostanie przyznana po dniu 31 grudnia 2006 r., muszą być zgodne z mapą pomocy regionalnej, nie mogą one zazwyczaj zostać uznane za kompletne do czasu przyjęcia mapy pomocy regionalnej dla danego państwa członkowskiego zgodnie z ustaleniami przedstawionymi w pkt 8. Zatem Komisja nie będzie w zasadzie rozpatrywać zgłoszeń programów pomocy regionalnej, o ile będą one realizowane po dniu 31 grudnia 2006 r., lub pomocy ad hoc, która zostanie przyznana po tym dniu, do czasu przyjęcia mapy pomocy regionalnej dla danego państwa członkowskiego (86). To samo dotyczy programów pomocy dla nowo założonych małych przedsiębiorstw objętych postanowieniami pkt 6 niniejszych wytycznych.

107.

Komisja uważa, że wdrożenie niniejszych wytycznych doprowadzi do istotnych zmian w zasadach dotyczących pomocy regionalnej w całej Wspólnocie. Ponadto w świetle zmienionych warunków ekonomicznych i społecznych panujących w Unii Europejskiej wydaje się, że konieczne jest przeprowadzenie przeglądu i sprawdzenie, czy wszystkie programy pomocy regionalnej, w tym także programy pomocy inwestycyjnej i programy pomocy operacyjnej, są nadal zasadne i skuteczne. Z wyżej wymienionych powodów Komisja proponuje państwom członkowskim zgodnie z art. 88 ust. 1 TWE następujące stosowne środki:

Komisja zwróci się do państw członkowskich o potwierdzenie ich zgody na te propozycje w ciągu jednego miesiąca.

108.

Ponadto Komisja uważa, że konieczne jest podjęcie dalszych środków dla poprawy przejrzystości pomocy regionalnej w rozszerzonej Unii. Niezbędne wydaje się być zwłaszcza zapewnienie państwom członkowskim, podmiotom gospodarczym, zainteresowanym stronom oraz samej Komisji łatwego dostępu do pełnego tekstu wszystkich programów pomocy regionalnej obowiązujących w UE. Komisja sądzi, że cel ten można łatwo osiągnąć poprzez utworzenie wzajemnie powiązanych stron internetowych. Z tego powodu, analizując programy pomocy regionalnej, Komisja będzie regularnie zabiegać o zobowiązanie się państwa członkowskiego do opublikowania w Internecie pełnego tekstu ostatecznej wersji programu pomocy oraz podania Komisji odpowiedniego adresu internetowego. Projekty, w przypadku których wydatki poniesiono przed dniem publikacji programu, nie będą kwalifikowały się do pomocy regionalnej.

109.

Komisja może w każdej chwili podjąć decyzję o przeglądzie lub zmianie niniejszych wytycznych, jeśli okaże się to konieczne z przyczyn związanych z polityką konkurencji, bądź też w celu uwzględnienia innych dziedzin polityki wspólnotowej i zobowiązań międzynarodowych.