1.   System identyfikacji działek rolnych, o którym mowa w art. 68 rozporządzenia (UE) 2021/2116, funkcjonuje na poziomie działek referencyjnych i zawiera informacje umożliwiające wymianę danych z geoprzestrzennym wnioskiem o przyznanie pomocy, o którym mowa w art. 69 tego rozporządzenia, oraz z systemem monitorowania obszarów, o którym mowa w art. 70 tego rozporządzenia.

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia „działka referencyjna” oznacza wyznaczony obszar geograficzny z niepowtarzalnym numerem identyfikacyjnym, zarejestrowany w systemie identyfikacji działek rolnych, o którym mowa w art. 68 rozporządzenia (UE) 2021/2116. Działka referencyjna zawiera jednostkę gruntu reprezentującą powierzchnię użytków rolnych, o których mowa w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2115. W stosownych przypadkach działka referencyjna zawiera również grunty nierolnicze uznane przez państwa członkowskie za kwalifikujące się do otrzymania wsparcia w ramach interwencji obszarowych, o których mowa w art. 65 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

3.   Działki referencyjne służą jako podstawa do wspierania beneficjentów w składaniu wniosków geoprzestrzennych w ramach interwencji obszarowych, o których mowa w art. 65 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

4.   Państwa członkowskie wyznaczają działki referencyjne w sposób zapewniający, aby każda działka była stabilna w czasie, mierzalna, umożliwiała niepowtarzalną i jednoznaczną lokalizację każdej działki rolnej i jednostki gruntów nierolniczych uznanych przez państwa członkowskie za kwalifikujące się do otrzymania wsparcia w ramach interwencji obszarowych, o których mowa w art. 65 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116, zadeklarowanych corocznie.

5.   Państwa członkowskie zapewniają aktualizację informacji dotyczących wszystkich działek referencyjnych w systemie identyfikacji co najmniej raz na trzy lata. Ponadto państwa członkowskie co roku uwzględniają wszystkie dostępne informacje z wniosku geoprzestrzennego, systemu monitorowania obszarów lub innego wiarygodnego źródła.

6.   Państwa członkowskie zapewniają, aby system identyfikacji działek rolnych zawierał informacje niezbędne do pozyskiwania danych istotnych dla prawidłowej sprawozdawczości na temat wskaźników, o których mowa w art. 66 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

7.   W systemie identyfikacji, w odniesieniu do każdej działki referencyjnej państwa członkowskie co najmniej:

8.   W przypadku interwencji związanych z leśnictwem wspieranych na podstawie art. 70 i 72 rozporządzenia (UE) 2021/2115 państwa członkowskie mogą ustanowić odpowiednie systemy alternatywne w celu jednoznacznej identyfikacji gruntów objętych wsparciem, w przypadku gdy grunty te są pokryte lasem.

9.   System informacji geograficznej funkcjonuje na podstawie krajowego systemu odniesienia za pomocą współrzędnych zdefiniowanego w dyrektywie 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (9), który pozwala na wykonanie znormalizowanych pomiarów oraz jednoznaczną identyfikację działek rolnych w zainteresowanych państwach członkowskich. W przypadku gdy stosowane są różne systemy odniesienia za pomocą współrzędnych, systemy te wzajemnie się wykluczają, a każdy z nich zapewnia spójność między informacjami odnoszącymi się do tego samego miejsca.

1.   Państwa członkowskie co roku przeprowadzają ocenę jakości, o której mowa w art. 68 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116, na potrzeby podstawowego wsparcia dochodu do celów zrównoważoności. Ocena jakości obejmuje następujące elementy:

Państwa członkowskie zapewniają również, aby wszystkie wnioski o aktualizację systemu identyfikacji działek rolnych były realizowane w sposób umożliwiający ustalenie, czy wynikają one z systemu monitorowania obszarów, działania beneficjenta czy z jakiegokolwiek innego źródła.

2.   Państwa członkowskie przeprowadzają ocenę, o której mowa w ust. 1, na podstawie próby działek referencyjnych. Wykorzystują dane umożliwiające ocenę faktycznej sytuacji w terenie.

3.   W przypadku gdy wyniki oceny jakości ujawnią niedociągnięcia, państwo członkowskie proponuje odpowiednie działania naprawcze.

1.   W ramach rocznej oceny jakości, o której mowa w art. 69 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2021/2116, ocenia się wiarygodność informacji zawartych we wniosku geoprzestrzennym oraz poprawność informacji wykorzystywanych do sprawozdawczości na temat wskaźników, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) 2021/2115. W ramach oceny jakości ocenia się w szczególności kompletność i poprawność informacji wstępnie wypełnionych we wniosku geoprzestrzennym, kompletność i poprawność ostrzeżeń ze wskazówkami przekazywanych beneficjentom w trakcie procesu składania wniosku oraz identyfikowalność wszystkich zmian zarejestrowanych we wnioskach geoprzestrzennych po ich złożeniu.

2.   Ocena jakości obejmuje następujące elementy:

3.   Ocenę jakości, o której mowa w ust. 2 lit. a), c) i d), przeprowadza się za pomocą testów informatycznych i ponownego przeprowadzenia procesu składania wniosków na reprezentatywnej próbie wniosków o przyznanie pomocy.

4.   Do celów weryfikacji, o której mowa w ust. 2 lit. b), ocenę jakości przeprowadza się w drodze wizyt na miejscu lub analizy obrazów z tego samego roku kalendarzowego i o co najmniej takiej samej jakości jak wymagana do oceny jakości, o której mowa w art. 68 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116. Weryfikację tę przeprowadza się poprzez pomiar zadeklarowanego obszaru w odniesieniu do interwencji na próbie wybranej do oceny jakości systemu monitorowania obszarów, o którym mowa w art. 5 niniejszego rozporządzenia.

5.   Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie interwencje obszarowe zarządzane przez system zintegrowany były uwzględniane w próbach, o których mowa w ust. 3 i 4, i weryfikowane w procesie oceny jakości.

6.   W przypadku gdy wyniki oceny jakości ujawnią niedociągnięcia, państwo członkowskie proponuje odpowiednie działania naprawcze.

1.   W ramach rocznej oceny jakości, o której mowa w art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116, ocenia się wiarygodność wdrożenia systemu monitorowania obszarów, dostarcza informacji diagnostycznych na temat źródeł nieprawidłowych decyzji na poziomie interwencji i warunków kwalifikowalności, a w szczególności ocenia prawidłowość informacji przewidzianych do celów sprawozdawczości na temat wskaźników, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

2.   Ocenę jakości przeprowadza się w drodze wizyt na miejscu lub analizy obrazów z tego samego roku kalendarzowego i, w stosownych przypadkach, o jakości co najmniej takiej samej jak wymagana do oceny jakości, o której mowa w art. 68 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116. Wizyty na miejscu można przeprowadzać w dowolnym momencie w ciągu roku i w miarę możliwości obejmują one, podczas tej samej wizyty, wszystkie warunki kwalifikowalności istotne dla danego beneficjenta. Obrazy wykorzystywane przez państwa członkowskie do oceny jakości muszą być w stanie dostarczyć rozstrzygających i wiarygodnych wyników w odniesieniu do rzeczywistej sytuacji na miejscu. W przypadku gdy państwa członkowskie wykorzystują geotagowane zdjęcia do obserwacji, śledzenia i oceny działalności rolniczej jako dane o wartości co najmniej równoważnej z danymi satelitarnymi satelitów Sentinel systemu Copernicus, państwa członkowskie mogą przeprowadzać ocenę jakości decyzji na podstawie zdjęć geotagowanych za pomocą niezautomatyzowanej analizy tych zdjęć, pod warunkiem że dają one jednoznaczne i wiarygodne wyniki.

3.   Na poziomie interwencji ocena jakości obejmuje:

4.   Sprawozdania, które należy przedłożyć do 15 lutego 2025 r. i do 15 lutego 2027 r., zawierają również weryfikację, czy wszystkie warunki kwalifikowalności interwencji obszarowych, które uznaje się za możliwe do monitorowania, podlegały systemowi monitorowania obszarów odpowiednio w latach 2024 i 2026. Po dokonaniu oceny wyników tych sprawozdań konieczne mogą być działania naprawcze.

5.   Ocenę jakości przeprowadza się poprzez sprawdzenie wszystkich warunków kwalifikowalności wszystkich interwencji będących przedmiotem wniosku na reprezentatywnej próbie działek.

6.   W celu uproszczenia oraz zważywszy, że próba oceny jakości systemu monitorowania obszarów zapewnia odpowiedni poziom pewności w odniesieniu do spełnienia warunków kwalifikowalności dla każdej interwencji, państwo członkowskie może podjąć decyzję o uwzględnieniu ocen jakości, o których mowa w art. 4 i 5 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do obowiązku ustanowienia systemu kontroli określonego w art. 72 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

7.   Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie interwencje obszarowe zarządzane przez system zintegrowany były uwzględniane w próbie działek i weryfikowane w procesie oceny jakości, niezależnie od możliwości stopniowego ustanowienia systemu monitorowania obszarów, o którym mowa w art. 70 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

8.   W przypadku gdy wyniki kwantyfikacji, o których mowa w ust. 3 lit. a) i b), ujawnią niedociągnięcia, państwo członkowskie proponuje odpowiednie działania naprawcze.

9.   Działania naprawcze w odniesieniu do niemonitorowanych lub niekontrolowanych w sposób jednoznaczny warunków kwalifikowalności mogą obejmować przeprowadzanie wizyt na miejscu. W przypadkach gdy w następstwie wyników oceny jakości za dany rok kalendarzowy konieczne są działania naprawcze, w sprawozdaniu z oceny jakości za kolejny rok może zaistnieć konieczność włączenia dodatkowych szczegółów dotyczących niedociągnięć, które mają zostać usunięte.

1.   Do celów stwierdzenia ponownego wystąpienia niezgodności uwzględnia się niezgodności z zasadami wzajemnej zgodności określonymi zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) nr 640/2014.

2.   Zakres niezgodności określa się z uwzględnieniem w szczególności tego, czy niezgodność ma daleko idące skutki, czy też ogranicza się do samego gospodarstwa.

3.   Waga niezgodności zależy w szczególności od wagi konsekwencji niezgodności, z uwzględnieniem celów danego wymogu lub normy.

4.   Trwałość niezgodności zależy w szczególności od długości okresu, w którym występują skutki nieprzestrzegania, lub od możliwości wyeliminowania tych skutków za pomocą rozsądnych środków.

5.   Do celów niniejszego rozdziału niezgodności uznaje się za stwierdzone, jeżeli ustalono je w wyniku jakiegokolwiek rodzaju kontroli przeprowadzonych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2116 lub po powiadomieniu właściwego organu kontrolnego albo, w stosownych przypadkach, agencji płatniczej, w jakikolwiek inny sposób.

1.   Karę administracyjną przewidzianą w art. 84 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116 nakłada się wyłącznie w przypadku stwierdzenia niezgodności w ciągu trzech kolejnych lat kalendarzowych, licząc od roku, w którym wystąpiła niezgodność, włącznie z tym rokiem.

2.   W przypadku gdy ta sama niezgodność występuje nieprzerwanie przez kilka lat kalendarzowych, za każdy rok kalendarzowy, w którym wystąpiła niezgodność, stosuje się karę administracyjną. Wysokość kar administracyjnych oblicza się na podstawie płatności, które zostały lub mają zostać przyznane danemu beneficjentowi w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność, które zostały lub zostaną złożone w trakcie lat kalendarzowych wystąpienia niezgodności.

3.   Jeżeli w roku kalendarzowym stwierdzenia niezgodności beneficjent nie złoży wniosku o przyznanie pomocy lub kara administracyjna przekracza łączną kwotę płatności, które zostały lub mają zostać przyznane beneficjentowi w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy, które beneficjent złożył lub złoży w roku kalendarzowym stwierdzenia niezgodności, karę administracyjną odzyskuje się zgodnie z art. 30 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/128 (10).

1.   W przypadku stwierdzonych niezamierzonych niezgodności agencja płatnicza może podjąć decyzję – na podstawie oceny niezgodności przedstawionej przez właściwy organ kontrolny, z uwzględnieniem kryteriów, o których mowa w art. 85 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2116 – o zmniejszeniu wartości procentowej określonej w art. 85 ust. 2 tego rozporządzenia do maksymalnie 1 %.

2.   W przypadku gdy stwierdzona umyślna niezgodność wywiera poważne konsekwencje na osiągnięcie celu danej normy lub wymogu albo stanowi bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, agencja płatnicza może podjąć decyzję, na podstawie oceny niezgodności przedstawionej przez właściwy organ kontrolny, z uwzględnieniem kryteriów, o których mowa w art. 85 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2116, o zwiększeniu do 10 % wartości procentowej, o której mowa w art. 85 ust. 5 tego rozporządzenia.

3.   W przypadku gdy stwierdzona nieumyślna niezgodność z tym samym wymogiem lub normą utrzymuje się w ciągu trzech kolejnych lat kalendarzowych, wartość procentowa zmniejszenia określona w art. 85 ust. 6 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) 2021/2116 ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy beneficjenta poinformowano o poprzedniej stwierdzonej niezgodności. Jeżeli ta sama niezgodność utrzymuje się bez uzasadnionego powodu ze strony beneficjenta, uznaje się ją za przypadek umyślnej niezgodności.

4.   W przypadku gdy stwierdzona niezgodność nie wywiera żadnych konsekwencji lub wywiera jedynie nieistotne konsekwencje na osiągnięcie celu danej normy lub wymogu i gdy nie nakłada się kary administracyjnej zgodnie z art. 85 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) 2021/2116, niezgodności nie uwzględnia się do celów stwierdzenia powtarzalności lub utrzymywania się niezgodności.

5.   W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z systemu monitorowania obszarów, o którym mowa w art. 66 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2021/2116, w celu wykrywania przypadków niezgodności zmniejszenie, które ma zostać nałożone w odniesieniu do stwierdzonych nieumyślnych niezgodności, może być niższe niż zmniejszenie przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu, ale stanowić co najmniej 0,5 % całkowitej kwoty wynikającej z płatności i wsparcia, o których mowa w art. 83 ust. 1 lit. a), b) i c) tego rozporządzenia.

1.   W przypadku gdy stwierdzona niezgodność z normą stanowi również niezgodność z wymogiem, niezgodność uznaje się za pojedynczą niezgodność. Do celów obliczania zmniejszeń niezgodność uznaje się za część obszaru warunkowości objętego wymogiem.

2.   W przypadku gdy w tym samym roku kalendarzowym wystąpiła więcej niż jedna stwierdzona jednorazowa nieumyślna niezgodność, procedurę ustalania zmniejszenia stosuje się indywidualnie do każdej niezgodności, a uzyskane wartości procentowe sumuje się. Całkowite zmniejszenie nie może jednak przekraczać:

3.   Jeżeli w tym samym roku kalendarzowym wystąpiła więcej niż jedna stwierdzona powtarzająca się nieumyślna niezgodność, procedurę ustalania zmniejszenia stosuje się indywidualnie do każdej niezgodności, a wynikające z tego procentowe zmniejszenia sumuje się. Zmniejszenie nie może jednak przekraczać 20 % całkowitej kwoty wynikającej z płatności i wsparcia, o których mowa w art. 83 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) 2021/2116.

4.   W przypadku gdy w tym samym roku kalendarzowym wystąpiła więcej niż jedna stwierdzona umyślna niezgodność, procedurę ustalania zmniejszenia stosuje się indywidualnie do każdej niezgodności, a uzyskane wartości procentowe zmniejszeń sumuje się. Zmniejszenie nie może jednak przekraczać 100 % całkowitej kwoty wynikającej z płatności i wsparcia, o których mowa w art. 83 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) 2021/2116.

5.   W przypadku gdy w tym samym roku kalendarzowym wystąpiło wiele przypadków nieumyślnej, powtarzającej się i umyślnej niezgodności, wynikające z tego wartości procentowe zmniejszeń, a w stosownych przypadkach po zastosowaniu ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu, sumuje się. Zmniejszenie nie może jednak przekraczać 100 % całkowitej kwoty wynikającej z płatności i wsparcia, o których mowa w art. 83 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) 2021/2116.