(1)

24 września 2021 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 („rozporządzenie podstawowe”) Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii stali powlekanej elektrolitycznie chromem pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny”) i Brazylii (łącznie „państwa, których dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 13 sierpnia 2021 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali („EUROFER”) („skarżący”). W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Skargę złożono w imieniu następujących producentów unijnych: ArcelorMittal Atlantique et Lorraine (Francja), ArcelorMittal Etxebarri S.A. (Hiszpania) oraz ThyssenKrupp Rasselstein GmbH (Niemcy), którzy mają reprezentować 100 % przemysłu Unii. W trakcie dochodzenia Komisja dowiedziała się o istnieniu dodatkowego unijnego producenta stali powlekanej elektrolitycznie chromem, a mianowicie Acciaierie d'Italia. Ponieważ skarżący reprezentowali jednak [85–95] % produkcji i sprzedaży przemysłu Unii, uznano, że skarga została złożona przez przemysł Unii zgodnie z art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(4)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących oraz władze Chin i Brazylii, znanych importerów, dostawców i użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(5)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(6)

Chińskie Stowarzyszenie Żelaza i Stali („CISA”) przedstawiło uwagi po wszczęciu postępowania 5 listopada 2021 r. Ponadto CISA wraz z Baoshan Iron & Steel Co., Ltd., Chiny i GDH Zhongyue (Zhongshan) Tinplate Industry Co., Ltd. wystąpiły z wnioskiem o zorganizowanie posiedzenia wyjaśniającego z udziałem przedstawicieli służb Komisji. Strony wystąpiły z takimi wnioskami w wyznaczonych terminach, a posiedzenie wyjaśniające odbyło się 24 stycznia 2022 r.

(7)

W swoich uwagach i podczas posiedzenia wyjaśniającego twierdziły one m.in., że skarga w zbyt dużym stopniu opierała się na informacjach poufnych, szczególnie jeżeli chodzi o uwzględnione koszty, i że wersja nieopatrzona klauzulą poufności była w związku z tym niewystarczająca, aby umożliwić właściwe zrozumienie dowodów leżących u podstaw skargi.

(8)

Komisja uznała, że zawarta w aktach sprawy wersja skargi nieopatrzona klauzulą poufności otwarta do wglądu zainteresowanych stron zawiera wszystkie istotne dowody oraz niepoufne streszczenia danych poufnych, umożliwiając zainteresowanym stronom odpowiednie skorzystanie z prawa do obrony. W związku z tym argument ten odrzucono.

(9)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(10)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Biorąc jednak pod uwagę niewielką liczbę producentów w Unii, Komisja postanowiła wysłać kwestionariusze do wszystkich znanych wówczas producentów unijnych.

(11)

Następujący producenci unijni zostali poproszeni o wypełnienie kwestionariusza dla producentów unijnych i wzięli udział w dochodzeniu:

(12)

Jak wyjaśniono w motywie 3 powyżej, w trakcie dochodzenia Komisja dowiedziała się o istnieniu trzeciego producenta unijnego. Ponieważ współpracujący producenci unijni reprezentowali [85–95] % całkowitej produkcji i sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w okresie objętym dochodzeniem, 16 marca 2022 r. Komisja wydała notę dołączoną do akt sprawy, w której to nocie poinformowała zainteresowane strony, że postanowiła ograniczyć dochodzenie do tych producentów zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, i wezwała strony do przedstawienia uwag. Nie otrzymano żadnych uwag.

(13)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(14)

Tylko jeden importer niepowiązany przekazał takie informacje. W związku z tym nie było potrzeby przeprowadzania kontroli wyrywkowej importerów niepowiązanych. Wspomniany importer niepowiązany zdecydował się jednak nie udzielać odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W związku z tym żaden importer niepowiązany nie podjął współpracy w toku niniejszego dochodzenia.

(15)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL i Brazylii do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Ponadto Komisja zwróciła się do misji ChRL w Unii Europejskiej i misji Brazylii w Unii Europejskiej o wskazanie – jeśli istnieją – innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(16)

W odniesieniu do ChRL czterech producentów eksportujących przedstawiło wymagane informacje i zgodziło się na objęcie próbą. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dobrała próbę złożoną z dwóch producentów eksportujących, opierając się na największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie. Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących próby.

(17)

W odniesieniu do Brazylii tylko jeden producent eksportujący, odpowiadający niemalże za całość przywozu z Brazylii, przedstawił wymagane informacje i zgodził się na włączenie do próby. W związku z powyższym Komisja postanowiła, iż kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(18)

Producent eksportujący w Chinach (GDH Zhongyue (Zhongshan) Tinplate Industry Co., Ltd.) zgłosił wniosek o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego i w terminie przedstawił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja uznała, że rozpatrzenie tego wniosku na etapie tymczasowym dochodzenia byłoby nadmiernie uciążliwe, zwłaszcza że należało zorganizować zdalne kontrole krzyżowe dwóch państw, a jeden z objętych próbą producentów eksportujących miał kilka spółek zależnych z siedzibą w Unii Europejskiej. Komisja podejmie decyzję w sprawie przyznania badania indywidualnego na ostatecznym etapie dochodzenia.

(19)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(20)

Ponadto skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody świadczące o zakłóceniach handlu surowcami w Chinach w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z tym, jak ogłoszono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dochodzenie obejmowało te zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do Chin. Z tego powodu Komisja przesłała rządowi Chin dodatkowy kwestionariusz dotyczący tej sprawy.

(21)

Komisja rozesłała kwestionariusze do trzech producentów unijnych, skarżącego, jednego importera niepowiązanego i znanych użytkowników oraz trzech producentów eksportujących w państwach, których dotyczy postępowanie. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (3) w dniu wszczęcia postępowania.

(22)

Z uwagi na wybuch pandemii COVID-19 i środki izolacji wprowadzone przez poszczególne państwa członkowskie, jak również przez poszczególne państwa trzecie, Komisja nie mogła przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego. Zamiast tego Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe wszystkich informacji uznanych za niezbędne, aby dokonać tymczasowych ustaleń zgodnie z zawiadomieniem w sprawie skutków, jakie pojawienie się COVID-19 ma na dochodzenia antydumpingowe i antysubsydyjne (4).

(23)

Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe następujących przedsiębiorstw/stron:

(24)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 lipca 2020 r. do 30 czerwca 2021 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2018 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(25)

Produktem objętym postępowaniem są wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub stali niestopowej, powleczone lub pokryte tlenkami chromu lub chromem i tlenkami chromu, pochodzące z ChRL i Brazylii, obecnie objęte kodami CN 7210 50 00 i 7212 50 20 („produkt objęty postępowaniem”).

(26)

Stal powlekana elektrolitycznie chromem ma szeroki zakres zastosowań, zazwyczaj w opakowaniach konsumenckich i przemysłowych. Najczęściej stosuje się ją w opakowaniach na żywność, np. w pokrywach i dnach puszek, zakrętkach i pokrywkach na słoiki, nakładkach itp. Inne rodzaje zastosowań obejmują zewnętrzne części urządzeń gospodarstwa domowego, obudowy klisz fotograficznych, materiały ochronne do światłowodów lub inne części elektryczne i elektroniczne.

(27)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(28)

Komisja uznała zatem na tym etapie, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(29)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja rejestruje przywóz będący przedmiotem dochodzenia antydumpingowego w okresie wcześniejszego informowania, chyba że dysponuje wystarczającymi dowodami w rozumieniu art. 5, potwierdzającymi, że wymogi określone w art. 10 ust. 4 lit. c) lub d) nie są spełnione.

(30)

Jednym z tych wymogów, jak wskazano w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego, jest dalszy znaczny wzrost przywozu powyżej poziomu przywozu, który spowodował szkodę, w okresie objętym dochodzeniem. W tabeli 1 pokazano, że przywóz stali powlekanej elektrolitycznie chromem pochodzącej z państw, których dotyczy postępowanie, spadł o 8 % w ciągu czterech miesięcy od wszczęcia postępowania w porównaniu okresem objętym dochodzeniem („OD”), który trwał od 1 lipca 2020 r. do 30 czerwca 2021 r.

(31)

Wszystkie dane liczbowe przedstawiono w formie zindeksowanej lub jako przedziały w celu ochrony danych poufnych dostarczonych przez trzech objętych próbą producentów unijnych, z których dwóch należy do tej samej grupy.

Tabela 1

(32)

Ponieważ w dokumentacji nie wskazano, że przywóz wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem zdefiniowanych w motywie 25 powyżej podlega wahaniom sezonowym, Komisja nie uznała za konieczne porównywania również poziomu przywozu w okresie od października 2021 r. do stycznia 2022 r. z poziomem przywozu w tych samych miesiącach w poprzednim roku. Dane dotyczące przywozu po wszczęciu postępowania porównano ze średnim miesięcznym przywozem z państw, których dotyczy postępowanie, przez cztery miesiące w okresie objętym dochodzeniem.

(33)

Z powodów przedstawionych w motywie 140 poniżej Komisja postanowiła skumulować przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, do celów analizy opisanej w powyższych motywach. Jak wynika z powyższej tabeli, skumulowany przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, nie wykazał dalszego znaczącego wzrostu po OD.

(34)

W konsekwencji Komisja stwierdziła, że wymogi dotyczące rejestracji określone w art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego nie zostały spełnione.

(35)

W świetle dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(36)

W związku z tym w celu zebrania danych niezbędnych do ostatecznego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji w odniesieniu do materiałów stosowanych do produkcji wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem. Dwóch producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(37)

Ponadto Komisja przesłała kwestionariusz do rządu ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nie otrzymano odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od rządu ChRL i nie wpłynęły w wyznaczonym terminie stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(38)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia.

(39)

12 listopada 2021 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony w nocie załączonej do akt sprawy (zwanej dalej „pierwszą notą”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja wskazała następujące potencjalne odpowiednie reprezentatywne kraje: Brazylia, Kolumbia, Meksyk, Tajlandia i Turcja. Komisja otrzymała uwagi do pierwszej noty od CISA i Baosteel. Uwagi te potwierdziły, że Brazylia lub Turcja mogą być odpowiednimi reprezentatywnymi krajami.

(40)

6 stycznia 2022 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony w drugiej nocie załączonej do akt sprawy (zwanej dalej „drugą notą”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Brazylii jako reprezentatywnego kraju. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) oraz zyski na podstawie informacji łatwo dostępnych dla przedsiębiorstwa CSN, jedynego znanego producenta wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem w Brazylii.

(41)

Komisja otrzymała uwagi do drugiej noty od przedsiębiorstw CISA i Baosteel. Żadna z tych stron nie zgodziła się, że brazylijskie ceny krajowe stali walcowanej na gorąco i stali walcowanej na zimno mogłyby zostać wybrane jako ceny reprezentatywne, ponieważ były one nienaturalnie wysokie. Do twierdzenia tego odniesiono się w motywach 91 i 92.

(42)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(43)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty administracyjne, koszty sprzedaży i koszty ogólne” zwane dalej „SG&A”).

(44)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(45)

W prowadzonych niedawno dochodzeniach dotyczących sektora stali w ChRL (5) – tj. sektora zajmującego się produkcją głównego czynnika produkcji wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem – Komisja ustaliła, że istnieją znaczące zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Komisja uznała w swoim dochodzeniu, że – jak wynika z dostępnych dowodów – zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego również było właściwe.

(46)

W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (6). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze stali – czyli głównego surowca wykorzystywanego przy wytwarzaniu produktu objętego dochodzeniem – znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (7), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (8). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. W istocie, ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że dochodzi do koncentracji zasobów w sektorach uznanych przez rząd ChRL za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie i zasoby te nie są przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (9). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (10). Podobnie Komisja stwierdziła zakłócenia w kosztach wynagrodzeń w sektorze stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (11), jak również zakłócenia na rynkach finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności pod względem dostępu przedsiębiorców do kapitału w ChRL (12).

(47)

Skarga w tej sprawie odnosiła się do sprawozdania, a w szczególności do ustaleń dotyczących ogólnie sektora stali; do dużej liczby przedsiębiorstw państwowych w sektorze stali; kierowania rozwojem przemysłu przez państwo (np. decyzji Chin o konsolidacji przemysłu stalowego do 2025 r.); obecności komórek KPCh w przedsiębiorstwach produkujących stal oraz różnych dokumentów planistycznych i wytycznych dotyczących sektora stali. Ponadto w skardze wymieniono konkretne zakłócenia dotyczące surowców wykorzystywanych do produkcji stali powlekanej elektrolitycznie chromem: płaskiej stali walcowanej na gorąco, chromu, rudy żelaza i koksu. Przedmiotowe odniesienia dotyczące płaskiej stali walcowanej na gorąco zawierały ustalenia z niedawnego dochodzenia antysubsydyjnego w tym sektorze (13) oraz ustalenia zawarte w sprawozdaniu ministerialnym grupy G-20 sporządzonym przez globalne forum ds. nadwyżki mocy produkcyjnych w przemyśle stalowym. W odniesieniu do chromu w skardze wskazano, że 13. plan pięcioletni dotyczący surowców mineralnych (2016–2020) reguluje kwestie związane z chromem, który wymienia się jako pierwiastek „strategiczny”. Ponadto w skardze wyjaśniono, że katalog towarów objętych pozwoleniami na wywóz Ministerstwa Handlu Chińskiej Republiki Ludowej („MOFCOM”) zawiera żelazochrom, chrom nieobrobiony plastycznie, chrom sproszkowany, złom chromu i inny chrom oraz jego produkty w wykazie produktów podlegających pozwoleniom na wywóz. Skarga zawierała również informacje na temat należności celnych wywozowych za chrom, rudę żelaza i koks, które mają zakłócający wpływ na ceny.

(48)

W toku obecnego dochodzenia Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty dochodzeniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL.

(49)

W szczególności w sektorze stali, która stanowi główny surowiec w produkcji produktu objętego dochodzeniem, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL. Wielu największych producentów stali jest własnością państwa. Na przykład objęty próbą producent eksportujący Baosteel jest dużym chińskim przedsiębiorstwem państwowym, które prowadzi produkcję stali i stanowi część niedawno skonsolidowanej grupy China Baowu Steel Group Co. Ltd. (przedtem Baosteel Group i Wuhan Iron & Steel), ostatecznie należącej w 100 % do centralnej SASAC (14). Obecnie Baowu posiada również 62,7 % udziałów w innych dużych przedsiębiorstwach państwowych z sektora stali – Shanxi Taiyuan Iron & Steel Co. Ltd. („Tisco”), w wyniku czego centralna SASAC jest jego udziałowcem posiadającym pakiet kontrolny, co wynika z nieodpłatnego przeniesienia 51 % udziałów w TISCO przez SASAC prowincji Shanxi na rzecz Baowu w sierpniu 2020 r. (15) Choć w ujęciu nominalnym szacuje się, że liczba przedsiębiorstw państwowych jest niemal równa liczbie przedsiębiorstw prywatnych, czterech spośród pięciu chińskich producentów stali należących do grupy 10 największych producentów stali na świecie jest przedsiębiorstwami państwowymi (16). Jednocześnie, choć w 2016 r. producenci należący do czołowej dziesiątki odpowiadali za zaledwie 36 % łącznej produkcji tego sektora, rząd ChRL wyznaczył w tym samym roku cel polegający na skonsolidowaniu do 2025 r. od 60 % do 70 % produkcji wyrobów ze stali w mniej więcej dziesięciu przedsiębiorstwach prowadzących działalność na dużą skalę (17). Rząd ChRL ponownie przedstawił ten cel w kwietniu 2019 r., ogłaszając publikację wytycznych dotyczących konsolidacji przemysłu stalowego (18). Taka konsolidacja może wiązać się z przymusowym łączeniem rentownych przedsiębiorstw prywatnych z osiągającymi niezadowalające wyniki przedsiębiorstwami państwowymi (19).

(50)

Ponadto w sektorze stali wielu największych producentów zostało bezpośrednio wymienionych w „Planie na rzecz dostosowania i modernizacji przemysłu stalowego na lata 2016–2020”. Na przykład Tisco wspomina na swojej stronie internetowej, że jest „super gigantem w sektorze żelaza i stali”, i że „przekształciło się w niezwykle obszerny kompleks hutnictwa żelaza i stali, który jest zintegrowany z działalnością w zakresie wydobycia żelaza, produkcji, przetwarzania, dostaw żelaza i stali oraz obrotu nimi” (20).

(51)

Jeżeli chodzi o obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach umożliwiającą rządowi ChRL ingerowanie w ceny lub koszty w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia ujawniono występowanie osobistych powiązań między producentami produktu objętego postępowaniem a KPCh, takich jak obecność członków KPCh wśród kadry kierowniczej najwyższego szczebla lub członków zarządu głównych producentów wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem, a mianowicie Baosteel i Jintai. Istnienie osobistych powiązań z KPCh wśród kierownictwa można również stwierdzić w przypadku CISA (prezes wykonawczy jest jednocześnie sekretarzem partii). Aby podać konkretny przykład, prezes zarządu Baowu pełni jednocześnie funkcję sekretarza komitetu partyjnego, a dyrektor generalny jest zastępcą sekretarza komitetu partyjnego (21). Podobnie prezes zarządu Baosteel pełni funkcję sekretarza komitetu partyjnego, a dyrektor wykonawczy jest zastępcą sekretarza komitetu partyjnego (22). Tendencja ta dotyczy również przedsiębiorstw prywatnych. W Jintai prezes zarządu pełni jednocześnie funkcję członka Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Prowincji Hebei. Ogólnie rzecz biorąc, w świetle powszechnego stosowania przepisów dotyczących obecności KPCh w przedsiębiorstwach można bezpiecznie stwierdzić, że zdolność rządu ChRL do ingerowania w ceny i koszty poprzez obecność państwa w przedsiębiorstwach jest znaczna w sektorze stali w ujęciu ogólnym, a w szczególności w przypadku producentów eksportujących objętych niniejszym dochodzeniem.

(52)

W sektorze wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne. Poniższe przykłady ilustrują opisaną powyżej tendencję polegającą na rosnącym poziomie interwencji rządu ChRL w sektorze wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem. Producenci produktu objętego dochodzeniem wyraźnie zwracają uwagę na swoich stronach internetowych na działania dotyczące rozbudowy partii, posiadają członków partii w kierownictwie przedsiębiorstwa i podkreślają swoje powiązanie z KPCh. W toku dochodzenia ujawniono działania dotyczące rozbudowy partii w Baosteel. Na oficjalnej stronie internetowej można znaleźć informację, że w China Baowu Group (23) (spółce holdingowej Baosteel) działa 301 komitetów KPCh i 85 437 członków KPCh. Ponadto grupa wskazuje na następujące kwestie dotyczące budowania struktur KPCh w przedsiębiorstwie: „Wzmocnienie integracji przywództwa Partii z poprawą ładu korporacyjnego, poprawa nowoczesnego systemu przedsiębiorstw. China Baowu w pełni wdraża wymogi zawarte w »Opinii w sprawie wzmocnienia przywództwa Partii w procesie poprawy ładu korporacyjnego w przedsiębiorstwach centralnych«, [...]. Zmieniony i ulepszony system podejmowania decyzji w najważniejszych sprawach jeszcze bardziej zwiększył uprawnienia decyzyjne komitetu Partii, zarządu, kierowników i innych organów zarządzających, usprawnił kwestie decyzyjne i formy zatwierdzone przez zarząd [...]. [...] Baowu przestrzega procesów jednoczesnego planowania budowy Partii i reformy przedsiębiorstw, jednoczesnego tworzenia organizacji partyjnych i jednostek operacyjnych, jednoczesnego przydzielania osób odpowiedzialnych za organizacje partyjne i pracowników zajmujących się sprawami partyjnymi oraz wdraża te procesy” (24). Baosteel opisuje działania związane z budowaniem KPCh w następujący sposób: „Przyjąć na siebie główną odpowiedzialność za administrowanie partią w ścisły i kompleksowy sposób; kierować ideologiczną i polityczną pracą przedsiębiorstwa, pracami Zjednoczonego Frontu, budowaniem cywilizacji duchowej, budowaniem kultury korporacyjnej i masowej pracy, takiej jak związki zawodowe i Związek Młodzieży Komunistycznej; kierować budową partyjnego i uczciwego rządu, wspierać komisje dyscyplinarne, aby skutecznie wypełniały swoje obowiązki nadzorcze” (25).

(53)

Co więcej, w sektorze wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem można zaobserwować politykę faworyzującą producentów krajowych lub innego rodzaju wpływanie na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego.

(54)

Przemysł stalowy, który jest głównym komponentem produkcji stali powlekanej elektrolitycznie chromem, jest uważany przez rząd ChRL za przemysł kluczowy (26). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących sektora stalowego wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym takich jak „Plan na rzecz dostosowania i modernizacji przemysłu stalowego na lata 2016–2020”. We wspomnianym planie stwierdzono, że przemysł stalowy jest „ważnym sektorem o podstawowym znaczeniu dla chińskiej gospodarki, jej fundamentem” (27). Główne zadania i cele przedstawione w tym planie obejmują wszystkie aspekty związane z rozwojem tej gałęzi przemysłu (28).

(55)

W 13. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego (29) przewidziano objęcie wsparciem przedsiębiorstw wytwarzających wysokiej klasy wyroby ze stali (30). Skoncentrowano się w nim również na dążeniu do zapewnienia odpowiedniej jakości, trwałości i niezawodności tych wyrobów, wspierając przedsiębiorstwa korzystające z technologii w zakresie produkcji stali o wysokim stopniu czystości, precyzyjnego walcowania i poprawy jakości (31).

(56)

W Katalogu wytycznych dotyczących restrukturyzacji przemysłu (wersja z 2019 r.) (32) zatwierdzonym dekretem Krajowej Komisji Rozwoju i Reform Chińskiej Republiki Ludowej nr 29 z dnia 27 sierpnia 2019 r., który wszedł w życie 1 stycznia 2020 r., („katalog”) wymieniono stal jako promowaną gałąź przemysłu.

(57)

Ponadto rząd ChRL kieruje rozwojem tego sektora zgodnie z szerokim spektrum narzędzi polityki i wytycznych dotyczących m.in.: struktury i restrukturyzacji rynku, surowców, inwestycji, eliminowania mocy produkcyjnych, zakresu produktów, przenoszenia produkcji, udoskonalania itp. Korzystając z tych i innych środków, rząd ChRL kieruje praktycznie wszystkimi aspektami związanymi z rozwojem i funkcjonowaniem tego sektora i kontroluje praktycznie wszystkie te aspekty (33). Obserwowany obecnie problem nadwyżki mocy produkcyjnych prawdopodobnie w najlepszy sposób ilustruje skutki polityki prowadzonej przez rząd ChRL i wynikających z niej zakłóceń w funkcjonowaniu rynku.

(58)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji stali, głównego surowca wykorzystywanego do wytwarzania stali powlekanej elektrolitycznie chromem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(59)

Dochodzenie nie wykazało żadnych dowodów świadczących, że dyskryminujące stosowanie bądź niedostateczne egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego lub prawa rzeczowego zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego w sektorze wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem, o czym jest mowa w motywie 46 powyżej, nie miałoby wpływu na producentów produktu objętego dochodzeniem.

(60)

Na sektor wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem wpływ mają również zniekształcone koszty wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o czym również mowa powyżej w motywie 46. W sektorze tym takie zniekształcenia występują zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego dochodzeniem lub głównych materiałów do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji pochodzących od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL) (34).

(61)

Ponadto w toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, o czym mowa również w motywie 46 powyżej. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach. W toku dochodzenia wykazano również, że w okresie objętym dochodzeniem obaj objęci próbą producenci eksportujący mieli do spłaty znaczne kwoty pożyczek od chińskich pożyczkodawców.

(62)

W rzeczywistości, w trakcie dochodzenia ujawniono, że producenci stali powlekanej elektrolitycznie chromem korzystają z dodatkowego wsparcia ze strony rządu. Np. jedno z przedsiębiorstw objętych próbą, Jintai, znajduje się w wykazie przedsiębiorstw z branż wykorzystujących zaawansowane technologie zlokalizowanych w prowincji Hebei w 2020 r. (druga partia). Konkretnie przedsiębiorstwo to ma numer 4 w wykazie (35), co oznacza, że jest traktowane w sposób szczególny i otrzymuje wsparcie od rządu. Ponadto w 13. planie pięcioletnim na lata 2016–2020 dotyczącym prowincji Hebei znalazło się wiele zapisów wspierających sektor stali: „wspieranie filarów rozwoju i innowacji: [Hebei] stworzy szereg innowacyjnych przedsiębiorstw flagowych w dziedzinie przemysłu, [Hebei] skupi się na stu wiodących przedsiębiorstwach i w pełni wykorzysta ich innowacyjną siłę napędową w konkurencyjnych branżach, wesprze ich działania na rzecz zwiększenia nakładów na badania i rozwój, [...]. [Hebei] będzie wspierać wiodące przedsiębiorstwa w takich branżach, jak stal, sprzęt, materiały budowlane, farmaceutyki, chemikalia, produkty spożywcze”. W 14. planie pięcioletnim na lata 2021–2025 (Jintai Packaging znajduje się w Hebei) przewiduje się, co następuje: „wzmocnienie pozycji lidera wśród konkurencyjnych gałęzi przemysłu: sektor stali: [...] promowanie transformacji i modernizacji hut stali w głównym obszarze miejskim. [...] wzmocnienie współpracy w zakresie międzynarodowych zdolności produkcyjnych, skoncentrowanie się na budowie klastrów przemysłu stalowego wysokiej jakości Tangshan, Handan”. Dodatkowo w 14. planie pięcioletnim prowincji Hebei w sprawie strategicznych i wschodzących gałęzi przemysłu w latach 2021–2025 zawarto również zapisy wspierające stal: dynamiczny rozwój zaawansowanych materiałów stalowych dla produktów wysokiej jakości, takich jak stal na części podstawowe, stal na narzędzia i formy, wysokowydajna stal morska, stal na łożyska, zaawansowana stal rurociągowa, proszek metalowy do obróbki przyrostowej”.

(63)

Komisja przypomniała również, że wytwarzanie produktu objętego dochodzeniem wymaga – oprócz stali – szeregu materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego dochodzeniem kupują lub zamawiają te składniki, w tym stal, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako koszty producentów), są narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy czynników produkcji wykorzystują nakłady pracy, które podlegają wspomnianym zakłóceniom; mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału; podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(64)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego dochodzeniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale również istotna interwencja rządowa ma wpływ na kształtowanie się cen wszystkich kosztów produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.), jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(65)

W swoich uwagach dotyczących pierwszej noty CISA przedstawiła szereg uwag, które zostały również poparte i zatwierdzone przez Baosteel. Po pierwsze, CISA twierdziła, że w porozumieniu antydumpingowym WTO nie uznaje się pojęcia znaczących zakłóceń w ramach art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, które dopuszcza skonstruowanie wartości normalnej tylko w przypadku braku sprzedaży w zwykłym obrocie handlowym. CISA zauważyła, że w tym artykule nie wskazano znaczących zakłóceń jako przypadku, w którym dopuszczalne byłoby skonstruowanie wartości normalnej. Po drugie, CISA twierdziła, że każda skonstruowana wartość musiałaby zostać obliczona zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i wykładnią wskazaną przez Organ Apelacyjny WTO w sprawie UE – Biodiesel, a także przez zespół orzekający WTO w sprawie UE – dostosowanie kosztów II (Rosja) (DS494), w których nie wspomina się o pojęciu znaczących zakłóceń ani o możliwości pominięcia danych przedsiębiorstwa eksportującego.

(66)

Komisja uznała, że przepisy art. 2 ust. 6a są w pełni zgodne z zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO i z orzecznictwem przywoływanym przez CISA. Po pierwsze, nie ma potrzeby, aby członkowie WTO stosowali w swoich przepisach wykonawczych dokładne sformułowania zawarte w porozumieniach WTO. Dlatego też fakt, że pojęcie „znaczących zakłóceń” jako takie nie występuje w porozumieniu antydumpingowym WTO, nie ogranicza stosowania tego terminu przez Unię. Komisja jest ponadto zdania, że – zgodnie z decyzją zespołu orzekającego WTO i Organu Apelacyjnego w sprawie UE – Biodiesel (DS473) – przepisy rozporządzenia podstawowego mające zastosowanie ogólnie do wszystkich członków WTO, np. art. 2 ust. 5 akapit drugi, zezwalają na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych w przypadku, gdy takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Istnienie znaczących zakłóceń sprawia, że koszty i ceny w państwie wywozu nie są właściwe do celów konstrukcji wartości normalnej. W tych okolicznościach w art. 2 ust. 6a przewidziano konstrukcję kosztów produkcji i sprzedaży na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, uwzględniając ceny i wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju co kraj wywozu. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(67)

W odniesieniu do sprawy UE – dostosowanie kosztów II (Rosja) (DS 494) Komisja przypomniała, że zarówno UE, jak i Federacja Rosyjska odwołały się od ustaleń zespołu orzekającego, które nie są zatem prawomocne, a co za tym idzie – zgodnie z utrwalonym orzecznictwem WTO – nie mają statusu prawnego w systemie WTO, ponieważ nie zostały zatwierdzone przez Organ Rozstrzygania Sporów w drodze decyzji członków WTO. W każdym razie w sprawozdaniu zespołu orzekającego dotyczącym tego sporu wyraźnie uznano, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie wchodzą w zakres sporu. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(68)

Po drugie, CISA twierdziła, że brak jest dowodów na domniemane „znaczące zakłócenia” w odniesieniu do chińskiego przemysłu stali powlekanej elektrolitycznie chromem. Według CISA sprawozdanie dotyczące Chin, na którym opierała się Komisja, nie spełniało standardów bezstronnego i obiektywnego dowodu oraz dowodu o wystarczającej wartości dowodowej. Ponadto CISA stwierdziła, że ponieważ sprawozdanie dotyczące Chin zostało opublikowane w 2017 r., nie może mieć zastosowania do okresu objętego dochodzeniem obejmującego lipiec 2020 r. – czerwiec 2021 r. Ponadto CISA zauważyła, że w sprawozdaniu dotyczącym Chin nie poruszono kwestii chińskiego przemysłu stali powlekanej elektrolitycznie chromem jako takiego, a jedynie ogólnie chińskiego przemysłu stalowego.

(69)

Komisja zauważyła, że sprawozdanie dotyczące Chin jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Sprawozdanie było dostępne publicznie od grudnia 2017 r., tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i do dowodów, na których je oparto, ale ani rząd ChRL, ani inne strony nie przedstawiły argumentów ani dowodów obalających źródła zawarte w sprawozdaniu dotyczącym Chin. Podobnie w odniesieniu do argumentu, że sprawozdanie było nieaktualne, Komisja zauważyła w szczególności, że główne dokumenty programowe i dowody zawarte w sprawozdaniu, w tym odpowiednie plany pięcioletnie i przepisy mające zastosowanie do produktu objętego dochodzeniem, były w większości wciąż aktualne w OD oraz że ani Chińska Izba Handlu Minerałami, Metalami i Chemikaliami (CCCMC), ani pozostałe strony nie udowodniły, że było inaczej. Chiny zaczęły publikować nowe plany pięcioletnie dopiero w 2021 r., a wiele z nich zostało upublicznionych dopiero w drugiej połowie roku, czyli po upływie okresu objętego dochodzeniem. Zostało to dodatkowo potwierdzone w badaniach konkretnych przypadków podjętych przez Komisję, które podsumowano powyżej.

(70)

Jeżeli chodzi o argument, że sprawozdanie Chin nie zawiera rozdziału poświęconego konkretnie wyrobom ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem, Komisja zwróciła uwagę na fakt, że potwierdzenie istnienia znaczących zakłóceń dających podstawy do zastosowania przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie jest w żaden sposób powiązane z tym, czy w sprawozdaniu zamieszczono rozdział poświęcony sektorowi, w którym wytwarza się produkt objęty postępowaniem. W sprawozdaniu opisano różne rodzaje zakłóceń istniejących w ChRL – zakłócenia te mają charakter przekrojowy i występują w całej chińskiej gospodarce, wywierając wpływ na ceny lub surowce i koszty produkcji produktu objętego postępowaniem. Ponadto sprawozdanie nie jest jedynym źródłem dowodów wykorzystanych przez Komisję do dokonania ustaleń, ponieważ w niniejszej sekcji niniejszego rozporządzenia omówiono dodatkowe, najnowsze dowody na istnienie zakłóceń dotyczących sektora stali, w tym produkcji stali powlekanej elektrolitycznie chromem, surowców wykorzystywanych do jej produkcji, jak również producentów eksportujących stal powlekaną elektrolitycznie chromem objętych niniejszym dochodzeniem. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(71)

Po trzecie, CISA stwierdziła, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego ocenę dotyczącą istnienia znaczących zakłóceń należy przeprowadzić dla każdego producenta eksportującego oddzielnie. Komisja musiała zatem przeanalizować sytuację każdego objętego próbą chińskiego producenta i w odniesieniu do każdego z nich zdecydować, czy którykolwiek z czynników kosztów produkcji i sprzedaży jest zniekształcony. CISA twierdziła, że ustalenia dotyczące „całego kraju” lub „całego przemysłu” nie powinny być dozwolone, a ponieważ w tym przypadku przeprowadzono kontrolę wyrywkową, konieczne było przynajmniej ustalenie zakłóceń dla każdego objętego próbą producenta i każdego wykorzystywanego przez niego czynnika produkcji z osobna.

(72)

Komisja zwróciła uwagę na fakt, że istnienie znaczących zakłóceń dających podstawy do zastosowania przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego zostało ustalone na poziomie całego państwa. Niemniej jednak, jak wykazano w niniejszej sekcji, Komisja przeanalizowała również szczególną sytuację producentów eksportujących i stwierdziła, że wspomniane znaczące zakłócenia rzeczywiście wywarły wpływ na każdego z producentów objętych próbą. Ponadto art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego stanowi, że można wykorzystać koszty krajowe każdego producenta, jeżeli stwierdzone zostanie, że znaczące zakłócenia nie mają na nie wpływu, co jednak nie ma miejsca w obecnym dochodzeniu. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(73)

W odpowiedzi na drugą notę dotyczącą czynników produkcji CISA powtórzyła uwagi, które przedstawiła w reakcji na publikację pierwszej noty dotyczącej czynników produkcji. Ponadto dodano, że pojęcie znaczącego zakłócenia nie powinno być z góry ustalone w dochodzeniu. CISA twierdziła, że Komisja nie powinna rozpoczynać procedury na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego przed rzeczywistym potwierdzeniem istnienia znaczących zakłóceń. W związku z tym zdaniem CISA Komisja nie powinna podejmować kroków takich jak przesłanie kwestionariuszy na podstawie art. 2 ust. 6a, a powinna rozpocząć poszukiwania danych dotyczących wartości normalnej z alternatywnych źródeł aż do czasu potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń. Twierdzenia CISA zostały również poparte w uwagach przedstawionych przez Baosteel w odpowiedzi na drugą notę dotyczącą czynników produkcji.

(74)

Komisja wyjaśniła, że o ile stwierdzenie rzeczywistego istnienia znaczących zakłóceń oraz związane z tym zastosowanie metody opisanej w art. 2 ust. 6a lit. a) następuje dopiero w chwili tymczasowego lub ostatecznego ujawnienia informacji oraz następującego po nim przyjęcia odpowiedniego aktu prawnego, w art. 2 ust. 6a lit. e) przewidziano obowiązek zbierania danych niezbędnych do zastosowania wspomnianej metody, gdy dochodzenie wszczęto na tej właśnie podstawie. W tym przypadku Komisja uznała dowód przekazany przez skarżącego w odniesieniu do znaczących zakłóceń za w pełni wystarczający do wszczęcia dochodzenia na tej podstawie. Zostało to wyraźnie określone w pkt 3 zawiadomienia o wszczęciu zgodnie z tym obowiązkiem określonym w art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja podjęła niezbędne działania w celu umożliwienia zastosowania metodyki na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przypadku potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w trakcie dochodzenia. Procedura ta obejmuje rozesłanie kwestionariuszy do producentów eksportujących oraz rządu ChRL, a także wyszukanie ewentualnych odpowiednich reprezentatywnych krajów. Ponadto w art. 2 ust. 6a lit. e) akapit drugi nakłada się na Komisję także obowiązek natychmiastowego informowania stron o odpowiednich źródłach, które Komisja zamierza w tym względzie wykorzystać. Jest to podstawa prawna przekazywania informacji wymaganych w kwestionariuszach na temat not dotyczących czynników produkcji, co opisano szczegółowo powyżej. Na podstawie wszystkich tych elementów Komisja odrzuciła ten argument.

(75)

Podsumowując, z dostępnych dowodów wynika, że ceny i koszty produktu objętego postępowaniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(76)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(77)

Jak wyjaśniono w motywach 39–40, Komisja wydała dwie noty załączone do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a ponadto odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Brazylii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(78)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała Brazylię, Kolumbię, Meksyk, Tajlandię i Turcję jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego jak Chiny, tzn. że wszystkie one są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako państwa „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, w których zgodnie z dostępnymi danymi odbywała się produkcja produktu objętego dochodzeniem.

(79)

Uwagi otrzymane w związku z pierwszą notą potwierdziły, że Brazylia lub Turcja mogą być odpowiednimi krajami reprezentatywnymi.

(80)

W pierwszej nocie w odniesieniu do krajów określonych jako kraje, w których produkuje się produkt objęty dochodzeniem, a mianowicie Brazylii, Kolumbii, Meksyku, Tajlandii i Turcji, Komisja sprawdziła dostępność potrzebnych danych, w szczególności w odniesieniu do danych finansowych producentów produktu podobnego.

(81)

Komisja zidentyfikowała dwa przedsiębiorstwa, które wydawały się być producentami produktu objętego dochodzeniem i które były rentowne w 2020 r. (okres częściowo pokrywający się z OD): Companhia Siderúrgica Nacional (CSN) z Brazylii i Ereğli Demir ve Çelik Fabrikaları (Erdemir) z Turcji. Komisja ustaliła, że w przypadku tych dwóch przedsiębiorstw istniały łatwo dostępne skonsolidowane dane finansowe na poziomie grupy za 2020 r.

(82)

W uwagach do pierwszej noty zainteresowane strony zwróciły uwagę, że w przypadku Companhia Siderúrgica Nacional (CSN) dane finansowe były dostępne nie tylko na poziomie grupy, ale także w odniesieniu do sektora „produkcji stali”. Natomiast w przypadku tureckiego producenta stali powlekanej elektrolitycznie chromem, Ereğli Demir ve Çelik Fabrikaları (Erdemir), nie udało się znaleźć danych finansowych na poziomie sektorowym. W związku z tym Komisja uznała, że łatwo dostępne dane finansowe z Brazylii stanowią najbardziej istotne dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(83)

W świetle powyższych ustaleń Komisja poinformowała zainteresowane strony drugą notą, że zamierza wykorzystać Brazylię jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz przedsiębiorstwo CSN, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(84)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju oraz CSN jako producenta w reprezentatywnym kraju.

(85)

Nie otrzymano żadnych uwag od zainteresowanych stron, które podważałyby stosowność wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju oraz wyboru CSN jako producenta w reprezentatywnym kraju.

(86)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Brazylia jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(87)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Brazylia spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(88)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i praca, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia łatwo dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(89)

Następnie w drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony, że skorzysta z bazy danych Global Trade Atlas („GTA”) w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji. Jednak w przypadku stali walcowanej na gorąco i stali walcowanej na zimno ponad 90 % przywozu tych produktów do Brazylii pochodziło z Chin. Komisja przyjrzała się tej sprawie i stwierdziła, że ilości tych produktów przywożonych z innych państw trzecich do Brazylii są niewielkie i nie są wystarczająco reprezentatywne. W związku z tym Komisja rozważyła inną możliwą wartość odniesienia dla cen tych surowców w Brazylii i tymczasowo wykorzystała oceny brazylijskich krajowych cen stali (ceny Fastmarkets) sporządzone przez Metal Bulletin.

(90)

Ponadto Komisja stwierdziła, że wykorzysta dane statystyczne Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) do ustalenia niezniekształconych kosztów pracy (37), ceny spółki EDP Brasil, jednego z największych dostawców energii elektrycznej w Brazylii, do ustalenia niezniekształconych kosztów energii elektrycznej (38), ceny gazu ziemnego pobierane przez największego dystrybutora gazu w Brazylii, spółkę Comgas, do ustalenia niezniekształconych kosztów gazu (39), ceny spółki Sabesp, odpowiedzialnej za dostawy wody, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków w stanie Sao Paulo, do ustalenia niezniekształconych kosztów wody (40).

(91)

Po wydaniu drugiej noty CISA twierdziła, że krajowe ceny płaskich wyrobów ze stali w Brazylii nie powinny być stosowane jako cena referencyjna, ponieważ są one znacznie wyższe niż ceny na innych rynkach, takich jak Europa, Indie czy Turcja. Zamiast tego Komisja powinna stosować ceny importowe GTA albo międzynarodową wartość odniesienia podawaną w SBB / S&P Platts.

(92)

Komisja powtórzyła, że – jak wspomniano w drugiej nocie dotyczącej czynników produkcji (zob. motyw 89) – nie można było stosować cen importowych GTA. Komisja zauważyła również, że ceny stosowane przez Metal Bulletin są zbliżone do danych SBB / S&P Platts (odchylenie poniżej 5 %). W związku z tym Komisja postanowiła odrzucić twierdzenie CISA i potwierdzić stosowanie brazylijskich krajowych cen stali podawanych w Metal Bulletin.

(93)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje dostępne Komisji, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 2

Czynniki produkcji wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem

(94)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (41). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu do reprezentatywnego kraju z Chin oraz z państw nieposiadających gospodarki rynkowej Komisja ustaliła, że przywóz głównych surowców z innych państw trzecich pozostawał reprezentatywny.

(95)

Komisja odstąpiła od opisanej powyżej metody w przypadku ograniczonej liczby surowców.

(96)

W przypadku rudy żelaza Komisja oparła się na cenach eksportowych GTA z Brazylii. Komisja zauważyła, że cena importowa rudy żelaza podana w GTA była znacznie niższa od cen zwykle obserwowanych w przypadku rudy żelaza wykorzystywanej do produkcji stali. Z tego powodu Komisja przeanalizowała te ceny względem cen eksportowych Brazylii (będącej jednym z największych producentów rudy żelaza na świecie), które również można znaleźć w GTA. Analiza ta potwierdziła, że ceny importowe nie były zgodne z cenami obserwowanymi w wywozie, co sugeruje, że były one zbyt rażąco niskie, aby mogły być reprezentatywne dla cen w Brazylii. Komisja porównała również te ceny importowe z cenami płaconymi przez objętych próbą producentów eksportujących, a także z cenami podawanymi w Metal Bulletin, co doprowadziło do tego samego wniosku. Dlatego też Komisja stwierdziła, że cen importu rudy żelaza do Brazylii nie można uznać za reprezentatywną wartość odniesienia.

(97)

W odniesieniu do kilku produktów węglowych zgłoszonych przez producenta eksportującego w Chinach (węgiel gazowy, węgiel koksowy, węgiel gazowy tłusty, węgiel tłusty) Komisja uznała, podobnie jak w przypadku swoich ustaleń w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2022/58 (42), że ceny importu do Brazylii podane w GTA nie były reprezentatywne. W rzeczywistości te ceny importowe wykraczały poza zakres cen obserwowanych w przypadku takich produktów w sprawozdaniach dotyczących cen towarów, takich jak sprawozdania Bloomberg lub Metal Bulletin, oraz cen płaconych przez producenta eksportującego w Chinach. Komisja uznała, że cena węgla koksowego najwyższej jakości podawana przez Metal Bulletin jest właściwą ceną referencyjną. Odpowiada ona rodzajowi węgla metalurgicznego, który wykorzystuje się do produkcji żelaza i stali. Tę wartość odniesienia stosowano w poprzednich dochodzeniach dotyczących wyrobów ze stali, takich jak wspomniane powyżej.

(98)

W przypadku dużej liczby czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez współpracujących producentów eksportujących stanowiły indywidualnie znikomy udział w kosztach produkcji produktu objętego dochodzeniem w okresie objętym dochodzeniem. Dlatego też na etapie tymczasowym Komisja postanowiła uznać te czynniki, które łącznie odpowiadały za mniej niż 4 % kosztów produkcji, za materiały zużywalne.

(99)

Samodzielnie produkowane czynniki produkcji, których udział w całkowitych kosztach produkcji producentów eksportujących oraz na poziomie rodzaju produktu był znikomy, sklasyfikowano w ramach materiałów zużywalnych. Komisja obliczyła procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosowała ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone ceny.

(100)

MOP publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach gospodarki Brazylii (43). Komisja korzystała z danych statystycznych MOP na temat miesięcznych wynagrodzeń pracowników w przemyśle wytwórczym oraz średniej liczby godzin przepracowanych w tygodniu w Brazylii w 2020 r. Dodano dodatkowe koszty związane z pracą (44) (składki z tytułu zabezpieczenia społecznego i ubezpieczenia na wypadek bezrobocia opłacane przez pracodawcę). Na tej podstawie obliczono stawkę godzinową.

(101)

Cena energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (odbiorców przemysłowych) w Brazylii została opublikowana przez EDP Brasil na lata 2020 i 2021. Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej w odpowiednim zakresie zużycia, wyrażone w CNY/kWh, opublikowane w okresie od lipca 2020 r. do czerwca 2021 r.

(102)

Aby ustanowić wartość odniesienia dla kosztów gazu, Komisja wykorzystała dane statystyczne brazylijskiego Ministerstwa Energii. Zastosowane ceny to średnia cena jednostkowa gazu dla odbiorców przemysłowych, podawana w comiesięcznym biuletynie Ministerstwa Energii. W biuletynach tych podano dane historyczne z okresu od 2018 r. do kwietnia 2021 r. Komisja wykorzystała średnią za okres od lipca 2020 r. do kwietnia 2021 r.

(103)

Należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej. Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(104)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na danych finansowych za 2020 r. dotyczących CSN, pochodzących ze zintegrowanego sprawozdania CSN za 2020 r. (45)

(105)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(106)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistej konsumpcji poszczególnych czynników produkcji współpracującego producenta eksportującego. Te wskaźniki konsumpcji zweryfikowano poprzez sprawdzenie akt oraz przeprowadzenie zdalnych kontroli krzyżowych. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju (tabela 2 powyżej).

(107)

Następnie, aby uzyskać niezniekształcone koszty produkcji, Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, wyjaśnione w motywie 103, które stanowiły łącznie mniej niż 10 % kosztów produkcji, do niezniekształconych kosztów produkcji.

(108)

Do kosztów produkcji określonych w sposób opisany w poprzednim motywie Komisja zastosowała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk przedsiębiorstwa CSN, jak wskazano w motywie 104. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 6,51 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 10,65 %.

(109)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(110)

Jeden współpracujący producent eksportujący objęty próbą, Jintai, dokonywał wywozu produktu objętego dochodzeniem bezpośrednio do klientów niezależnych w Unii. W przypadku tej sprzedaży ceną eksportową była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty dochodzeniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(111)

Drugi współpracujący producent eksportujący objęty próbą, Baosteel, dokonywał wywozu produktu objętego dochodzeniem za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych w Unii, działających jako importerzy i spółki zależne zajmujące się sprzedażą. W przypadku tej sprzedaży cena eksportowa została skonstruowana na podstawie ceny, po której produkt przywożony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Dokonane dostosowania dotyczyły wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, w tym kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, oraz osiągniętych zysków.

(112)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową współpracującego producenta eksportującego na podstawie ceny ex-works.

(113)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowań dokonano w odniesieniu do transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, kosztów kredytu oraz innych świadczeń (ubezpieczenia kredytów eksportowych).

(114)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego dochodzeniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(115)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(116)

W odniesieniu do przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średnich ważonych marginesów dumpingu dwóch objętych próbą producentów eksportujących. W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w Chinach Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w OD, ustalonego na podstawie dotyczących handlu danych z bazy Comext oraz zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez współpracujących producentów eksportujących.

(117)

Poziom współpracy w przedmiotowej sprawie jest niski, ponieważ przywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił jedynie około połowy łącznego wywozu do Unii w OD. Na tej podstawie Komisja uznała za stosowne ustalenie rezydualnego marginesu dumpingu na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla rodzajów produktów sprzedawanych w reprezentatywnych ilościach przez współpracującego producenta eksportującego objętego próbą, który miał najwyższy margines dumpingu.

(118)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(119)

Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy łączna wielkość sprzedaży krajowej CSN była reprezentatywna, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, jeśli łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego niezależnym klientom na rynku krajowym stanowi co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego dochodzeniem w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie łączną sprzedaż CSN na rynku krajowym uznano za reprezentatywną.

(120)

Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym, które były identyczne lub porównywalne z rodzajami produktu sprzedawanymi na wywóz do Unii z reprezentatywną sprzedażą krajową.

(121)

W dalszej kolejności Komisja przeanalizowała, czy sprzedaż krajowa dokonywana przez CSN na rynku krajowym w przypadku każdego rodzaju produktu, który jest identyczny lub porównywalny z rodzajem produktu sprzedawanym na wywóz do Unii, była reprezentatywna zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu jest reprezentatywna, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu niezależnym klientom w okresie objętym dochodzeniem stanowi co najmniej 5 % całkowitej sprzedaży eksportowej identycznego lub porównywalnego rodzaju produktu do Unii. Komisja ustaliła, że w przypadku niewielkiej liczby rodzajów produktu, które wywożono do Unii w okresie objętym dochodzeniem, nie prowadzono żadnej sprzedaży krajowej albo sprzedaż krajowa tego rodzaju produktu stanowiła poniżej 5 % wielkości, a zatem nie była reprezentatywna.

(122)

Następnie Komisja określiła w odniesieniu do każdego rodzaju produktu udział sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem, by móc zdecydować, czy do obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy zastosować rzeczywistą sprzedaż krajową.

(123)

Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej każdego rodzaju produktu niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli:

(124)

W tym przypadku wartość normalna jest średnią ważoną cen całej sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu w okresie objętym dochodzeniem.

(125)

Za wartość normalną przyjmuje się rzeczywistą cenę krajową danego rodzaju produktu wyłącznie dla krajowej sprzedaży z zyskiem w okresie objętym dochodzeniem, jeżeli:

(126)

Analiza sprzedaży krajowej wykazała, że 91 % całkowitej sprzedaży krajowej przynosiło zysk, a średnia ważona cena sprzedaży była wyższa od kosztów produkcji.

(127)

W przypadku rodzajów produktu, które nie były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, dodano średnie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk z transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym tymi rodzajami produktu na rynku krajowym do kosztów produkcji. W przypadku rodzajów produktu w ogóle niesprzedawanych na rynku krajowym dodano średnią ważoną kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysk z tytułu wszystkich transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym na rynku krajowym do kosztów produkcji.

(128)

Współpracujący producent eksportujący prowadził wywóz produktu objętego dochodzeniem do Unii bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów. Ceną eksportową była w związku z tym cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty dochodzeniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(129)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową współpracującego producenta eksportującego na podstawie ceny ex-works.

(130)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowań dokonano w odniesieniu do transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, kosztów pakowania, kosztów kredytu i opłat bankowych, rabatów oraz innych świadczeń.

(131)

W przypadku współpracującego producenta eksportującego Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego dochodzeniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(132)

Poziom współpracy w tym przypadku jest wysoki, ponieważ wywóz dokonywany przez współpracującego producenta eksportującego stanowił niemal 100 % łącznego przywozu w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja uznała za stosowne ustalenie marginesu dumpingu dla niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie przedsiębiorstwa współpracującego.

(133)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(134)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez czterech producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(135)

Jak wyjaśniono w motywie 31 powyżej, ponieważ dane dotyczące oceny szkody pochodziły w głównej mierze od trzech objętych próbą producentów unijnych, z których dwóch należy do tej samej grupy, wszystkie dane liczbowe podano w formie zindeksowanej lub jako przedziały w celu ochrony poufności dostarczonych danych.

(136)

Łączna produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wynosiła [439 000 – 513 000] ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak odpowiedź udzielona na pytania zawarte w kwestionariuszu makroekonomicznym. Jak wskazano w motywie 12, trzech współpracujących producentów unijnych reprezentowało [85–95] % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(137)

Komisja ustaliła poziom konsumpcji w Unii na podstawie wielkości łącznej sprzedaży przemysłu Unii w Unii powiększonej o wielkość przywozu z państw trzecich do Unii. Komisja ustaliła łączną sprzedaż przemysłu Unii na podstawie danych zebranych od objętych próbą producentów unijnych oraz informacji dostarczonych przez Eurofer w odniesieniu do producenta nieobjętego próbą. Wielkości przywozu uzyskano z danych Eurostatu.

(138)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 3

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(139)

Konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 3 % w latach 2018–2019, a następnie pozostała stabilna do końca OD. Popyt na rynku unijnym podlegał niewielkim wahaniom w okresie badanym i można go uznać za ogólnie stabilny.

(140)

Komisja zbadała, czy przywóz wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem pochodzący z państw, których dotyczy postępowanie, należy oceniać w sposób łączny zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(141)

Margines dumpingu ustalony w odniesieniu do przywozu z ChRL i Brazylii był powyżej progu de minimis, określonego w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wielkość przywozu z każdego z państw, których dotyczy postępowanie, nie była nieznaczna w rozumieniu art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. Udział w rynku w okresie objętym dochodzeniem wynosił odpowiednio [12–13] % i [2–3] %.

(142)

Warunki konkurencji między towarami przywożonymi po cenach dumpingowych z ChRL i Brazylii, towarami przywożonymi po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a produktem podobnym były zbliżone. W szczególności przywożone towary konkurowały ze sobą oraz z wyrobami ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem wytwarzanymi w Unii, ponieważ były sprzedawane za pośrednictwem tych samych kanałów sprzedaży i podobnym kategoriom klientów.

(143)

Dlatego też wszystkie kryteria określone w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione, a przywóz z ChRL i Brazylii został dla celów ustalenia szkody zbadany w sposób łączny.

(144)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu. Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie udziału tego przywozu w całkowitej konsumpcji w Unii.

(145)

Przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 4

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku (w %)

(146)

Między 2018 r. a OD wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wzrosła o 13 %, a jego udział w rynku zwiększył się o 17 % w tym samym okresie. Wielkość przywozu stale rosła do 2020 r., a następnie spadła w OD, głównie ze względu na problemy transportowe i logistyczne związane z przywozem z Chin w drugiej połowie OD. W każdym razie wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, w OD była wyższa zarówno w porównaniu z 2018 r., jak i 2019 r.

(147)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych Eurostatu. Podcięcie cenowe w odniesieniu do przywozu określono na podstawie danych pochodzących od współpracujących producentów eksportujących i współpracujących producentów unijnych.

(148)

Średnia ważona cena przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 5

Ceny importowe (EUR/t)

(149)

Średnia cena przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, spadła o 6 % w okresie badanym, mimo że cena głównych surowców (rudy żelaza i taśm walcowanych na gorąco) wzrosła w tym samym okresie. Ceny importowe były niższe niż ceny przemysłu Unii, co odzwierciedlono w tabeli 9.

(150)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(151)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Wskazywał on na średni ważony margines podcięcia cenowego wynoszący od 1,9 % do 13,7 % w przypadku Chin i 21,8 % w przypadku Brazylii.

(152)

Użytkownik Eviosys twierdził, że ceny produktu objętego postępowaniem z ChRL nie były bezpośrednio porównywalne z cenami tego produktu wytwarzanego przez przemysł Unii ze względu na problemy z jakością. Argumentu tego nie poparto jednak dowodami. W związku z tym argument ten został tymczasowo odrzucony.

(153)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(154)

Jak wspomniano w motywie 12, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(155)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu makroekonomicznym. Dane dotyczyły wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Dane dotyczyły producentów unijnych objętych próbą. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(156)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(157)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(158)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(159)

Wielkość produkcji przemysłu unijnego spadła w okresie badanym.

(160)

Podczas gdy moce produkcyjne przemysłu Unii pozostawały stabilne w okresie badanym, wykorzystanie mocy produkcyjnych wykazywało tę samą negatywną tendencję co produkcja i zmniejszyło się o 9 % między 2018 r. a OD.

(161)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(162)

Wielkość sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym pozostała ogólnie stabilna w okresie badanym, przy czym w 2020 r. odnotowano spadek o 6 %. Udział przemysłu Unii w rynku nieznacznie wzrósł w tym okresie o 4 %.

(163)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(164)

Między 2018 r. a OD liczba pracowników wzrosła o 13 %, natomiast wydajność spadła o 19 %. Spadek wydajności jest spowodowany głównie zmniejszeniem wielkości produkcji w okresie badanym. Malejąca wydajność wskazuje na wzrost kosztów pracy w przeliczeniu na tonę wyprodukowanej stali powlekanej elektrolitycznie chromem.

(165)

Jak wyjaśniono w sekcjach 4.4.2.1–4.4.2.3 powyżej, wielkość produkcji i wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu Unii zmniejszyły się o 9 % w okresie badanym, co spowodowało wzrost kosztów stałych na jednostkę produkcji i spadek wydajności. Spadek ten był większy niż spadek konsumpcji w Unii, o którym mowa w motywie 139.

(166)

Mimo że wielkość sprzedaży na rynku unijnym pozostała stabilna, a udział w rynku wzrósł o 4 % między 2018 r. a OD, przemysł Unii odnotował pogorszenie wyników finansowych. Jak wyjaśniono w sekcji 4.4.3 poniżej, przemysł Unii poniósł wyższe koszty produkcji, a jednocześnie nie był w stanie odpowiednio dostosować cen sprzedaży.

(167)

Dlatego też perspektywy wzrostu przemysłu Unii są zagrożone.

(168)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państw, których dotyczy postępowanie.

(169)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego dochodzeniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(170)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii (EUR/t)

(171)

Średnie ceny sprzedaży przemysłu Unii pozostały ogólnie stabilne w okresie badanym, mimo że średni koszt produkcji wzrósł o 9 % między 2018 r. a OD. Przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen sprzedaży, aby pokryć zwiększone koszty produkcji.

(172)

Sprzedaż produktu podobnego przez przemysł Unii na rynku unijnym opierała się na umowach rocznych z klientami, w których ustalano ilości i ceny na następny rok. Chociaż przemysł Unii ma minimalny margines umożliwiający podniesienie cen sprzedaży w kontekście wzrostu cen surowców w trakcie obowiązywania umowy rocznej, zasadniczo powinien mieć możliwość podniesienia nakładanych cen sprzedaży podczas negocjowania umów na kolejny rok. Przemysł Unii nie zdołał jednak podnieść cen w okresie badanym ze względu na presję cenową ze strony przywozu. Doprowadziło to do spadku rentowności przemysłu Unii, jak wyjaśniono w sekcji 4.4.3.4 poniżej.

(173)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika (w EUR)

(174)

Średni koszt pracy na pracownika w przemyśle Unii pozostał ogólnie stabilny w okresie badanym, z niewielkim wzrostem w 2019 r. i spadkiem o 4 % w 2020 r., głównie z powodu przestojów w produkcji spowodowanych pandemią COVID-19. W OD średnie koszty pracy powróciły do poziomu z 2018 r.

(175)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(176)

Zapasy najpierw wzrosły o 10 % w 2019 r., a następnie drastycznie spadły w 2020 r. Ogólnie rzecz biorąc, zmniejszyły się one o 11 % między 2018 r. a OD. Jak wyjaśniono w motywie 172, przemysł stali powlekanej elektrolitycznie chromem w Unii charakteryzuje się rocznymi umowami ramowymi zawieranymi między producentami a klientami, w których to umowach ustala się ilości i ceny. Te umowy ramowe są wykonywane za pomocą zamówień składanych zgodnie z potrzebami klienta. Dzięki temu przemysł Unii może planować produkcję i zapasy. Zapasy nie są natomiast głównym wskaźnikiem oceny wyników przemysłu Unii.

(177)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(178)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(179)

Rentowność przemysłu Unii spadła i od 2019 r. zaczął on odnotowywać straty, które w OD jeszcze bardziej się zwiększyły. Mimo że przemysł Unii utrzymał wielkość produkcji w celu pokrycia wysokich kosztów stałych, nie był w stanie podnieść cen sprzedaży, aby pokryć zwiększone koszty produkcji, w związku z czym zaczął odnotowywać straty.

(180)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Przepływy środków pieniężnych netto wykazywały tendencję spadkową – zmniejszyły się o ok. 200 % w okresie badanym, a w OD były ujemne. Dlatego też przemysł Unii miał trudności z samofinansowaniem swojej działalności, co dodatkowo wskazuje na jego pogorszoną sytuację finansową.

(181)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Wykazywał on podobną negatywną tendencję jak rentowność i przepływy środków pieniężnych netto. Zwrot z inwestycji zmniejszył się znacznie między 2018 r. a OD, a w OD przyjął wartość ujemną. W związku z tym przemysł Unii nie był w stanie wygenerować wystarczających zysków, aby pokryć swoje inwestycje. Co więcej, przemysł Unii stopniowo zwiększał swoje inwestycje w okresie badanym, głównie ze względu na konieczność spełnienia wymogów prawnych, i nie był w stanie uzyskać zwrotu z tych inwestycji. Negatywne zmiany w zakresie zwrotu z inwestycji w okresie badanym wskazują ponadto, że ogólna sytuacja finansowa przemysłu Unii uległa znacznemu pogorszeniu.

(182)

Na zdolność objętych próbą producentów unijnych do pozyskania kapitału miała wpływ ich gorsza sytuacja finansowa. Znaczący spadek rentowności i przepływów środków pieniężnych netto wskazywał na poważne obawy dotyczące sytuacji płynnościowej przemysłu Unii i jego zdolności do pozyskania kapitału na finansowanie działalności operacyjnej i niezbędnych inwestycji.

(183)

W okresie badanym pogorszyły się wskaźniki gospodarcze zarówno na poziomie makro-, jak i mikroekonomicznym.

(184)

Moce produkcyjne przemysłu Unii pozostały stabilne, ich wykorzystanie zmniejszyło się jednak o 9 % między 2018 r. a OD, co spowodowało wzrost kosztów stałych na tonę stali powlekanej elektrolitycznie chromem. Mimo że wielkość sprzedaży przemysłu Unii pozostała ogólnie stabilna, a nawet nieco zwiększył się jej udział w rynku w okresie badanym, głównie ze względu na spadek przywozu z innych państw trzecich (o 21 % pod względem udziału w rynku), w tym samym okresie jego wielkość produkcji zmniejszyła się o 9 %.

(185)

Mimo że przemysł Unii utrzymał swoją ogólną pozycję rynkową w okresie badanym, jego sytuacja finansowa pogorszyła się głównie z powodu wzrostu kosztów produkcji, których nie można było pokryć powiązanym wzrostem cen sprzedaży.

(186)

Średnie ceny sprzedaży przemysłu Unii pozostały stabilne w okresie badanym, mimo że średnie koszty produkcji wzrosły w tym samym okresie o 9 %. Znaczne tłumienie cen przez przywóz towarów po cenach dumpingowych doprowadziło do strat, począwszy od 2019 r., które dalej rosły w OD. Rentowność przemysłu Unii spadła z poziomu [1–3] % w 2018 r. do wartości ujemnych [(-8)–(-10)] % w OD, co oznacza, że zmniejszyła się sześciokrotnie. Podczas gdy inwestycje netto wzrosły o 78 %, zwrot z inwestycji spadł do wartości ujemnych w okresie badanym, z [1–2] % w 2018 r. do [(-4)–(-5)] % w OD, co oznacza, że zmniejszył się pięciokrotnie. Przepływy środków pieniężnych również stały się ujemne, co wpłynęło na zdolność przemysłu Unii do samofinansowania swojej działalności. W tym samym okresie liczba pracowników wzrosła o 13 %, lecz wydajność zmniejszyła się o 19 %, co spowodowało wzrost kosztów pracy na tonę stali powlekanej elektrolitycznie chromem.

(187)

Jak stwierdzono powyżej, wskaźniki ekonomiczne, takie jak rentowność, przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji, znacznie się pogorszyły w okresie badanym. Miało to negatywny wpływ na zdolność przemysłu Unii do samofinansowania swojej działalności, dokonywania niezbędnych inwestycji i pozyskiwania kapitału, a tym samym wpłynęło na jego rozwój, a nawet zagroziło jego przetrwaniu.

(188)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła tymczasowo, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(189)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby wszelkie szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z innych państw trzecich, pandemia COVID-19, kształtowanie się kosztów produkcji, wyniki wywozu przemysłu Unii oraz wpływ umów rocznych.

(190)

Komisja zbadała zmiany wielkości przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, i jego wpływ na przemysł Unii zgodnie z wymogami określonymi w art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(191)

Wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, nadal rosła w okresie badanym, chociaż w okresie objętym dochodzeniem zaobserwowano spadek, głównie z powodu zakłóceń w transporcie międzynarodowym, a tym samym w dostawach stali powlekanej elektrolitycznie chromem w 2021 r. Skumulowana wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wzrosła z [68 000–80 000] ton w 2018 r. do [78 000–91 000] ton w okresie objętym dochodzeniem, co stanowiło wzrost o 13,5 %.

(192)

Udział w rynku przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł z 13,1 % w 2018 r. do 15,4 % w OD, co oznacza wzrost o 17,5 %. W związku z tym nastąpił znaczny wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych w rozumieniu art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(193)

Średnia cena przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, spadła o 6 % w okresie badanym, mimo że cena głównego surowca (rudy żelaza lub taśm walcowanych na gorąco) wzrosła w tym samym okresie. Średnie ceny importowe były znacznie niższe od średnich cen sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym (715 EUR/t w porównaniu z 780–910 EUR/t w OD). Jak wyjaśniono w motywie 151 powyżej, przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, podciął ceny przemysłu Unii o 1,9 %–13,7 % w przypadku Chin i 21,8 % w przypadku Brazylii. Niezależnie od podcięcia cenowego znaczna wielkość przywozu po niskich cenach spowodowała obniżenie cen przemysłu Unii, który nie mógł pokryć kosztów produkcji, ponosząc tym samym straty.

(194)

Zwiększona wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, w połączeniu z ich niskimi średnimi cenami sprzedaży miała negatywny wpływ na sytuację finansową przemysłu Unii. Przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen sprzedaży, aby przenieść na klientów rosnące koszty surowców, ponieważ musiał stawić czoła nieuczciwej konkurencji ze strony przywozu produktu objętego postępowaniem. Strategia przemysłu Unii polegała na utrzymywaniu wielkości produkcji i udziału w rynku w celu pokrycia wysokich kosztów stałych, ze szkodą dla rentowności. W związku z tym przywóz po niskich cenach z państw, których dotyczy postępowanie, zahamował wzrost cen przemysłu Unii w rozumieniu art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, a tym samym spowodował tłumienie cen.

(195)

Użytkownik Eviosys twierdził, powołując się na decyzję Komisji w sprawie połączenia przedsiębiorstw (46), że przywóz wywiera bardzo ograniczoną presję konkurencyjną na przemysł Unii, jeśli w ogóle ją wywiera. Powołując się na tę samą decyzję, użytkownik i CISA argumentowali, że przywóz, w szczególności z Chin, był wykorzystywany głównie w zastosowaniach niskiej klasy ze względu na jego niższą jakość oraz że klienci unijni woleli zaopatrywać się w swoje produkty lokalnie, ponieważ przywóz wiązał się z dłuższym czasem realizacji, wyższymi kosztami transportu, a także niższym poziomem jakości.

(196)

Decyzje Komisji w sprawach dotyczących połączenia przedsiębiorstw mają inne cele i opierają się na innych rodzajach ocen. W każdym razie decyzja, na którą powołał się użytkownik, dotyczyła znacznie szerszego zakresu produktu niż stal powlekana elektrolitycznie chromem i obejmowała szereg innych wyrobów ze stali, częściowo podlegających już cłom antydumpingowym. Ponadto w częściach decyzji w sprawie połączenia przedsiębiorstw, na które powołuje się użytkownik, Komisja przeprowadziła wspólną analizę rynku blachy białej i stali powlekanej elektrolitycznie chromem. Co więcej, analiza przywozu przeprowadzona w tej decyzji dotyczyła okresu wcześniejszego niż okres badany. Dodatkowo argument dotyczący dłuższego czasu realizacji, niższego poziomu jakości i wyższych kosztów transportu nie został poparty dowodami. W związku z tym Komisja tymczasowo odrzuciła ten argument.

(197)

Mając na uwadze powyższe, Komisja tymczasowo ustaliła, że istotna szkoda poniesiona przez przemysł Unii została spowodowana przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(198)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Przywóz z państw trzecich

(199)

Udział w rynku przywozu z innych państw trzecich wynosił 22,4 % w 2018 r. i 17,8 % w OD. Wielkość tego przywozu zmniejszyła się w okresie badanym o 23 %, a jego udział w rynku wykazywał tę samą tendencję, tj. spadł o 21 %. Średnia cena importowa tego przywozu nieznacznie spadła w okresie badanym – o 3 %. Poziom tej ceny pozostał jednak zbliżony do średniej ceny sprzedaży przemysłu Unii (822 EUR/t wobec 780–910 EUR/t w OD) i był znacznie wyższy od średniej ceny importowej przywozu z państw, których dotyczy postępowanie (822 EUR/t wobec 715 EUR/t w OD). Jedynym państwem, które zwiększyło swój przywóz do Unii w okresie badanym, była Japonia. Jego przywóz zmniejszył się jednak w OD w porównaniu z 2020 r., a poziomy cen pozostały znacznie wyższe niż ceny przywozu z państw, których dotyczy postępowanie.

(200)

CISA twierdziła, że przywóz ze Zjednoczonego Królestwa narusza związek przyczynowy między przywozem z ChRL a stwierdzoną szkodą, biorąc pod uwagę ilości przywożone z tego kraju. Przywóz ze Zjednoczonego Królestwa prowadzono jednak po znacznie wyższych cenach niż przywóz z ChRL lub Brazylii i w okresie badanym zmniejszył się o 6 %. W związku z powyższym Komisja tymczasowo odrzuciła ten argument.

(201)

Komisja stwierdziła zatem tymczasowo, że przywóz z innych państw trzecich nie przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(202)

Użytkownicy Eviosys i CISA twierdzili, że kryzys wywołany pandemią COVID-19, który spowodował naturalny wzrost kosztów przy jednoczesnym spadku popytu, był przyczyną rozbieżności między zmianą kosztów i zmianą cen w tym okresie. CISA twierdziła również, że pandemię COVID-19 należy uznać za czynnik „przełamujący związek przyczynowy”.

(203)

W tym zakresie pandemia COVID-19 istotnie miała negatywny wpływ na przemysł Unii, zwłaszcza w 2020 r., kiedy to zakłady produkcyjne przemysłu Unii musiały zostać tymczasowo zamknięte. Dlatego też możliwe jest, że pandemia COVID-19 mogła przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(204)

Pogarszanie się sytuacji przemysłu Unii rozpoczęło się jednak jeszcze przed pandemią i trwało po wznowieniu produkcji przemysłu Unii w OD. W rzeczywistości sytuacja finansowa przemysłu Unii uległa dalszemu pogorszeniu w OD. W 2020 r. rentowność wynosiła [(-7)–(-9)] %, zaś w OD spadła do [(-8)–(-10)] %. Przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji wykazywały podobną tendencję.

(205)

W związku z tym Komisja tymczasowo stwierdziła, że pandemia COVID-19 nie była wystarczająca, aby osłabić związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(206)

Jak wyjaśniono w sekcji 4.4.3.1 powyżej, podczas gdy średni koszt produkcji przemysłu Unii wzrósł o 9 % między 2018 r. a OD, średnia cena sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym pozostała niezmieniona.

(207)

W opinii Eviosys i CISA do pogorszenia się wyników przemysłu Unii przyczynił się wzrost kosztów surowców, jak również transportu. Eviosys zwrócił uwagę na negatywne „efekty cenowo-kosztowe”, które są charakterystyczne dla przemysłu stalowego ze względu na odstęp czasowy między wzrostem kosztów surowców a wzrostem cen sprzedaży.

(208)

W tym zakresie, jak wyjaśniono w motywach 172 i 194 powyżej, przemysł Unii nie był w stanie dostosować swoich cen sprzedaży w całym okresie badanym. Tę prawidłowość zaobserwowano w długim okresie, dlatego nie można jej tłumaczyć wyłącznie wzrostem kosztów surowców. Ten brak możliwości dostosowania cen sprzedaży zbiega się w czasie ze wzrostem przywozu towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, przy znacznym poziomie podcięcia cenowego, co spowodowało tłumienie cen sprzedaży przemysłu Unii i obniżyło jego rentowność.

(209)

W związku z tym Komisja tymczasowo stwierdziła, że zmiana kosztów sama w sobie nie mogła być przyczyną szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(210)

Wielkość wywozu objętych próbą producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 14

Wyniki wywozu objętych próbą producentów unijnych

(211)

Sprzedaż eksportowa do klientów niepowiązanych stanowiła 22,5 % całkowitej produkcji przemysłu Unii w OD. W okresie badanym wielkość wywozu ulegała wahaniom – najpierw wzrosła o 4 % w latach 2018–2019, a następnie spadła w 2020 r. i ponownie w OD. Ogółem sprzedaż eksportowa zmniejszyła się w okresie badanym o 7 %.

(212)

Według przemysłu Unii sprzedaż eksportowa odpowiada wielkościom, które nie mogłyby zostać sprzedane na rynku unijnym. W istocie, jak wspomniano powyżej w motywie 194, aby pokryć wysokie koszty stałe, przemysł Unii musi utrzymywać wielkość produkcji i wykorzystanie mocy produkcyjnych na wysokim i stabilnym poziomie.

(213)

W OD przemysł Unii sprzedawał ponad 75 % swojej produkcji na rynku unijnym. W związku z tym, mimo że pogorszenie wyników wywozu mogło przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, Komisja tymczasowo stwierdziła, że biorąc pod uwagę wysoki udział sprzedaży unijnej w porównaniu ze sprzedażą eksportową, pogorszenie to nie jest wystarczające, by osłabić związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(214)

Sprzedaż produktu podobnego przez przemysł Unii na rynku unijnym opierała się na umowach rocznych z klientami, w których to umowach ustala się ilości i ceny na następny rok. Przemysł Unii ma minimalny margines umożliwiający podniesienie cen sprzedaży w kontekście wzrostu cen surowców w trakcie obowiązywania umowy rocznej. Zasadniczo przemysł Unii powinien mieć możliwość podniesienia nakładanych cen sprzedaży podczas negocjowania umów na następny rok. Jak jednak wyjaśniono w motywie 208, przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen sprzedaży w całym okresie badanym. Tę prawidłowość zaobserwowano w długim okresie, dlatego nie można jej tłumaczyć wyłącznie wzrostem kosztów surowców.

(215)

Nie wydaje się zatem, aby odstęp czasowy między wzrostem kosztów surowców a wzrostem cen sprzedaży wynikającym z umów rocznych uniemożliwił przemysłowi Unii dostosowanie cen sprzedaży do rosnących kosztów produkcji w okresie badanym. W rezultacie Komisja tymczasowo stwierdziła, że ustalenie cen sprzedaży w umowach rocznych nie osłabiło związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a stwierdzoną szkodą.

(216)

W opinii Eviosys i CISA szkodę dla przemysłu Unii spowodowała recesja na unijnym rynku stali powlekanej elektrolitycznie chromem.

(217)

Jak wspomniano w motywie 139, w okresie badanym konsumpcja w Unii zmniejszyła się o [17 000–20 000] ton, tj. 3 % w okresie badanym. Mimo to dane dotyczące sprzedaży w Unii pozostały bez zmian. Przyczyną szkody dla przemysłu Unii było zatem tłumienie cen przez przywóz tanich towarów po cenach dumpingowych, a nie spadek wielkości spowodowany spadkiem konsumpcji.

(218)

W związku z tym Komisja tymczasowo stwierdziła, że nie można uznać zmniejszenia popytu na rynku o 3 % za przyczynę szkody osłabiającą związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a stwierdzoną szkodą. W związku z powyższym argumenty te zostały tymczasowo odrzucone.

(219)

Pogorszenie się sytuacji finansowej przemysłu Unii zbiegło się w czasie z rosnącą wielkością przywozu stali powlekanej elektrolitycznie chromem z państw, których dotyczy postępowanie, po cenach dumpingowych, które jeszcze spadły w okresie badanym, jak wspomniano w sekcji 5.1 powyżej.

(220)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Wpływ przywozu z innych państw trzecich, pandemii COVID-19, zmiany kosztów produkcji, wyników wywozu przemysłu Unii oraz umów długoterminowych na negatywne zmiany dotyczące przemysłu Unii pod względem wielkości produkcji, cen sprzedaży i rentowności był jedynie ograniczony.

(221)

Uwzględniając powyższe, Komisja wstępnie stwierdziła, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii, a pozostałe czynniki – pojedynczo lub łącznie – nie wystarczały, aby naruszyć związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(222)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych.

(223)

Skarżący stwierdził istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym w celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków w pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń w rozumieniu w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja zbadała, czy margines dumpingu objętego próbą producenta eksportującego, którego główny surowiec podlega zakłóceniom, jest wyższy niż jego margines zaniżania cen (zob. sekcja 6.2 poniżej).

(224)

W pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń na podstawie art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W takim przypadku szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie pokryć swoje koszty produkcji, w tym koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, a także konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, oraz był w stanie uzyskać rozsądny zysk („zysk docelowy”).

(225)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państw objętych dochodzeniem oraz poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(226)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. W tym względzie Komisja wzięła pod uwagę zysk, jaki przemysł Unii osiągał przed wzrostem przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, który wynosił [1–3] %. Ponieważ zysk ten wynosił mniej niż 6 %, Komisja tymczasowo zastosowała zysk na poziomie 6 %, zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego.

(227)

Na tej podstawie cena niewyrządzająca szkody wynosi [850–990] EUR/t i wynika z zastosowania wyżej wymienionej marży zysku wynoszącej 6 % do kosztu produkcji ponoszonego przez objętych próbą producentów unijnych w OD.

(228)

Następnie, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia do rozporządzenia podstawowego, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środków zgodnie z art. 11 ust. 2. Na podstawie dostępnych dowodów Komisja tymczasowo ustaliła dodatkowe przyszłe koszty w wysokości [10–20] EUR/t. Te koszty dodatkowe dodano do ceny niewyrządzającej szkody, o której mowa w motywie 227.

(229)

Koszty te obejmowały następujące elementy:

(230)

Polityka w zakresie ETS stanowi podstawę unijnej polityki mającej na celu wypełnienie zobowiązań środowiskowych wynikających z porozumienia paryskiego (47) i jest jednym z kluczowych narzędzi służących redukcji emisji gazów cieplarnianych. Dodatkowe koszty związane z zakupem przydziałów emisji wyliczono w oparciu o średnie szacunkowe dodatkowe unijne uprawnienia do emisji, które trzeba będzie nabyć w okresie obowiązywania środków. Unijne uprawnienia do emisji wykorzystane na potrzeby wyliczenia pomniejszono o bezpłatnie otrzymane uprawnienia i – podobnie jak w przypadku wszystkich kosztów produkcji – zweryfikowano je, aby upewnić się, że zostały one prawidłowo przypisane do produktu objętego dochodzeniem. Koszty unijnych uprawnień do emisji zostały ekstrapolowane w celu uwzględnienia przewidywanej zmienności cen w okresie obowiązywania środków. Komisja ustaliła prognozowane ceny uprawnień w systemie ETS na podstawie wyciągu z Bloomberg New Energy Finance z 10 lutego 2022 r. Średnia przewidywana cena unijnych uprawnień do emisji za przedmiotowy okres wynosi 71,3 EUR/t emisji CO 2 .

(231)

W przypadku przyszłych kosztów związanych z zakupem energii elektrycznej Komisja wzięła pod uwagę przyszłe zmiany kosztów emisji CO 2 związanych ze zużyciem energii elektrycznej. Przy obliczaniu przyszłych kosztów Komisja należycie uwzględniła wszelkie rekompensaty otrzymane przez producentów unijnych. Do określenia przyszłego kosztu emisji CO2 Komisja wykorzystała prognozowane ceny przedstawione w wyciągu z Bloomberg New Energy Finance, o którym mowa w motywie 231.

(232)

Polityka Unii w zakresie redukcji emisji CO 2 jest również zgodna ze zobowiązaniami Unii wynikającymi z porozumienia paryskiego. W celu obliczenia przyszłych kosztów Komisja wzięła pod uwagę dodatkowe przyszłe koszty związane z amortyzacją takich inwestycji.

(233)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego dla przemysłu unijnego, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku do kosztów produkcji producentów unijnych objętych próbą w okresie objętym dochodzeniem, a następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d dla poszczególnych rodzajów produktu. Komisja nadal analizuje zawarte w aktach sprawy informacje dotyczące inwestycji, które mogą mieć znaczenie na podstawie art. 7 ust. 2c lub art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego.

(234)

Komisja ustaliła następnie margines zaniżania cen poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących objętych próbą w państwach, których dotyczy postępowanie, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną ceny niewyrządzającej szkody produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF. W przypadku innych przedsiębiorstw współpracujących, nieobjętych próbą w odniesieniu do ChRL, Komisja zastosowała średnie ważone marginesy dwóch objętych próbą producentów eksportujących.

(235)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że należy ocenić, czy istnieją zakłócenia w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, które sprawiłyby, że cło niższe od marginesu dumpingu byłoby niewystarczające do usunięcia szkody spowodowanej przywozem produktu objętego dochodzeniem po cenach dumpingowych.

(236)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu, skarżący przedstawił wystarczające dowody na potencjalne występowanie zakłóceń handlu surowcami w ChRL w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z powyższym, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała zarzut dotyczący zakłóceń w celu sprawdzenia, czy do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu.

(237)

Dowody przedstawione w skardze wskazują, że płaskie wyroby ze stali walcowane na gorąco, które stanowią znaczną część kosztu produkcji produktu objętego dochodzeniem, były w Chinach objęte wykluczeniem możliwości zwrotu VAT.

(238)

W związku z tym, jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała wpływ zakłóceń handlu surowcami na produkcję stali powlekanej elektrolitycznie chromem w Chinach.

(239)

Komisja zauważyła, że jeden z chińskich producentów objętych próbą, Jintai, kupował zwoje walcowane na gorąco, podczas gdy drugi, Baosteel, nie dokonał takich zakupów. W ramach oceny Komisji na etapie tymczasowym skoncentrowano się na zwojach walcowanych na gorąco zgodnie z zakłóceniami handlu surowcami przedstawionymi w skardze, ale dochodzenie będzie kontynuowane również w odniesieniu do innych możliwych zakłóceń handlu surowcami zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(240)

Komisja potwierdziła, że zwoje walcowane na gorąco stanowiły ponad 17 % kosztów produkcji Jintai. Do celów tego obliczenia, na etapie tymczasowym, zastosowano niezniekształconą cenę danego surowca ustaloną w Brazylii.

(241)

Następnie Komisja zbadała, czy cena zwojów walcowanych na gorąco została zakłócona przez jeden ze środków wymienionych w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja skorzystała z baz danych dotyczących wywozowego podatku VAT i stawek refundacji w Chińskiej Republice Ludowej oraz z odnośnego komunikatu chińskiego Ministerstwa Finansów i Państwowego Urzędu Podatkowego. Komisja ustaliła, że zwoje walcowane na gorąco są objęte wykluczeniem możliwości zwrotu VAT co najmniej od 2019 r.

(242)

Następnie Komisja porównała ceny zwojów walcowanych na gorąco w Chinach z cenami na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych. Na etapie tymczasowym Komisja porównała ceny płacone przez przedsiębiorstwo Jintai z cenami zwojów walcowanych na gorąco stosowanymi przez Metal Bulletin na różnych rynkach, w tym cenami ex-works w Brazylii, ponieważ wstępnie uznano, że są one zgodne z cenami na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że ceny na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych były o [10–30]–[30–50] % wyższe niż w państwie, którego dotyczy postępowanie, co uznano za znaczące.

(243)

W związku z tym Komisja wstępnie stwierdziła, że zwoje walcowane na gorąco podlegały znaczącym zakłóceniom w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(244)

Zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała, czy można jednoznacznie stwierdzić, że określenie kwoty ceł tymczasowych zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii wyłącznie w odniesieniu do przedsiębiorstwa Jintai. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich informacji istotnych z punktu widzenia dochodzenia, w tym na temat wolnych mocy produkcyjnych w państwie wywozu, konkurencji w zakresie surowców oraz wpływu na łańcuchy dostaw w przypadku przedsiębiorstw unijnych.

(245)

Skarżący oszacowali chińskie krajowe moce produkcyjne w zakresie stali powlekanej elektrolitycznie chromem na około 990 000 ton, a produkcję tej stali na około 650 000 ton w 2018 r. (48) Oznacza to, że wykorzystanie mocy produkcyjnych szacuje się na 66 %. Ponadto w przypadku dwóch objętych próbą producentów eksportujących wykorzystanie mocy produkcyjnych wynosiło średnio [70–90] %. Jest to wartość wyższa, niż wskazywały szacunki skarżących dotyczące całego kraju. Nawet gdyby ekstrapolować średnie wolne moce produkcyjne dwóch przedsiębiorstw objętych próbą (tj. [10–30] %) na państwo, którego dotyczy postępowanie, wolne moce produkcyjne w Chinach wyniosłyby około [100 000–300 000] ton, co stanowi znaczną część konsumpcji w Unii w OD.

(246)

Komisja stwierdziła zatem, że w Chinach istnieją znaczne wolne moce produkcyjne i że w przypadku ich wykorzystania mogłyby one spowodować zwiększenie globalnej podaży produktu objętego dochodzeniem, obniżenie cen i w konsekwencji mogłyby osłabić skuteczność środka, jeżeli nie zostałby on ustalony na poziomie dumpingu.

(247)

Ogólnie rzecz biorąc, światowy sektor stali jest sektorem o znacznej nadwyżce mocy produkcyjnych, co w dużej mierze wynika z polityki przemysłowej Chin. Wyroby ze stali są szeroko dostępne na rynku zarówno w UE, jak i w Chinach.

(248)

Komisja ustaliła, że cena zwojów walcowanych na gorąco w Chinach była znacznie niższa niż ich cena na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych (zob. motyw 242). To sprawia, że przemysł Unii znajduje się w niekorzystnej sytuacji w stosunku do producentów eksportujących w Chinach. Komisja stwierdziła zatem, że chociaż zwoje walcowane na gorąco są dostępne dla przemysłu Unii, to są dla niego dostępne po wyższej cenie niż ta, którą płacą konkurenci w Chinach. Przemysł Unii znajduje się zatem w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z chińskimi producentami eksportującymi.

(249)

Jak wyjaśniono w motywach 262 i 263 poniżej, przemysł Unii dysponuje wystarczającymi mocami, aby zaspokoić całkowity popyt Unii na produkt objęty dochodzeniem.

(250)

Ponadto użytkownicy unijni mogą zaopatrywać się w produkt objęty dochodzeniem w innych państwach trzecich. Całkowita wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich spadła o 23 % w trakcie okresu badanego, a ich udział w rynku spadł o 21 %. W szczególności sprzedaż z Korei Południowej zmniejszyła się z [11 600–13 600] ton w 2018 r. do [4 700–5 500] ton w OD, tj. o 60 %. Przy braku przywozu towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, wzrósłby przywóz z innych państw trzecich, ponieważ ceny sprzedaży na rynku unijnym byłyby bardziej atrakcyjne.

(251)

W związku z tym użytkownicy mieliby wystarczający dostęp do stali powlekanej elektrolitycznie chromem nawet w przypadku zmniejszenia przywozu z Chin ze względu na wyższe cło. W rezultacie nie przewiduje się zakłóceń w łańcuchach wartości użytkowników unijnych.

(252)

Po dokonaniu oceny wszystkich informacji istotnych dla niniejszego dochodzenia Komisja stwierdziła, że określenie kwoty ceł tymczasowych w odniesieniu do Handan Jintai Packing Material Co., Ltd zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii.

(253)

W świetle przedstawionej powyżej analizy Komisja stwierdziła, że zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego ustalenie poziomu ceł tymczasowych na podstawie poziomu dumpingu leży w interesie Unii, z zastrzeżeniem dalszych rozważań w kontekście art. 21 przedstawionych w sekcji 7.2 poniżej.

(254)

Po dokonaniu oceny interesu Unii zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała następnie, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(255)

Wpływ wprowadzenia środków antydumpingowych będzie pozytywny dla producentów unijnych, ponieważ środki te umożliwią przemysłowi Unii dostosowanie cen sprzedaży w celu pokrycia zwiększonych kosztów produkcji. Tym samym przemysł Unii mógłby ustabilizować swoją sytuację, co umożliwiłoby mu dokonywanie przyszłych inwestycji, w szczególności w celu spełnienia wymogów środowiskowych i społecznych.

(256)

W przypadku niewprowadzenia żadnych środków przemysł Unii będzie nadal ponosił istotną szkodę, a jego sytuacja finansowa, w szczególności pod względem zyskowności, zwrotu z inwestycji i przepływów środków pieniężnych, prawdopodobnie ulegnie dalszemu pogorszeniu, zagrażając tym samym jego rentowności.

(257)

Stal powlekaną elektrolitycznie chromem wykorzystuje się przede wszystkim do produkcji opakowań na żywność, takich jak puszki na żywność.

(258)

Tylko jeden użytkownik, Eviosys, udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Jest to największy producent opakowań na żywność w Unii, a co za tym idzie, najważniejszy użytkownik produktu objętego dochodzeniem.

(259)

Ponadto konsorcjum sześciu przedsiębiorstw handlowych i użytkowników oraz dwóch innych użytkowników nie udzieliło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, ale przekazało uwagi dotyczące szkody i interesu Unii oraz sprzeciwiło się przyjęciu środków antydumpingowych.

(260)

Przytoczyli oni następujące argumenty.

(261)

Po pierwsze, twierdzili oni, że producenci unijni mają trudności z zapewnieniem wystarczających ilości stali powlekanej elektrolitycznie chromem, zwłaszcza po brexicie, w wyniku którego przedsiębiorstwo Tata Steel przestało należeć do przemysłu Unii. Twierdzili oni ponadto, że przemysł Unii zwykle wywozi większość swojej produkcji (około 50 %) do państw trzecich, utrzymując, że sprzedaż eksportowa jest bardziej opłacalna niż sprzedaż w Unii. W związku z tym wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, a które odpowiadają za połowę łącznego przywozu, zakłóciłoby łańcuch dostaw użytkowników unijnych, a nowe źródła dostaw mogą nie być pewne.

(262)

W OD całkowita konsumpcja stali powlekanej elektrolitycznie chromem w Unii wynosiła [505 000–591 000] ton. Łączne moce produkcyjne przemysłu Unii wynosiły [581 000–680 000] ton. Całkowita produkcja przemysłu Unii wynosiła [439 000–513 000] ton, a sprzedaż eksportowa przemysłu Unii w OD wynosiła [98 000–115 000] ton, podczas gdy wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wynosiła [78 000–91 000] ton. Dane te świadczą o tym, że przemysł Unii ma wystarczające moce produkcyjne, aby zaspokoić całkowity popyt na stal powlekaną elektrolitycznie chromem w Unii.

(263)

W związku z tym twierdzenia użytkowników unijnych o niedoborach stali powlekanej elektrolitycznie chromem na rynku unijnym spowodowanych niewystarczającymi mocami produkcyjnymi przemysłu Unii lub dotyczące tego, że połowa produkcji Unii była przedmiotem wywozu, okazały się nieuzasadnione.

(264)

Po drugie, niektórzy użytkownicy twierdzili, że nałożenie ceł spowoduje znaczny wzrost ich kosztów produkcji i że nie będą mogli przenieść tego wzrostu cen na swoich klientów. Argumentowali, że cena jest dominującym czynnikiem na rynku niższego szczebla i że środki miałyby zatem istotny wpływ na ich pozycję konkurencyjną. Konkurencja ze strony użytkowników w państwach trzecich, którzy mogliby zaopatrywać się w tańszą stal powlekaną elektrolitycznie chromem nieobjętą cłami antydumpingowymi, miałaby dalszy negatywny wpływ na użytkowników unijnych. Ponadto zdaniem Eviosys wzrost cen opakowań na żywność spowodowałby dalszy wzrost cen żywności, co w szczególności odczułyby gospodarstwa domowe o niższych dochodach, które w większym stopniu polegają na żywności konserwowanej w puszkach.

(265)

Użytkownicy unijni i unijne przedsiębiorstwa handlowe zaspokajają już około 70 % swojego zapotrzebowania na stal powlekaną elektrolitycznie chromem, nabywając ją od przemysłu Unii. Udział przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, w rynku unijnym w OD wynosił [14–16] %, a przywóz z innych państw trzecich odbywa się po cenie bardzo zbliżonej do ceny sprzedaży stosowanej przez przemysł Unii. Z danych Eviosys – jedynego użytkownika, który udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu – wynika, że byłby on w stanie wchłonąć ewentualny wzrost kosztów, biorąc pod uwagę jego obecne zyski ze sprzedaży produktów, w których stosuje się stal powlekaną elektrolitycznie chromem, oraz udział przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, w jego portfolio źródeł zaopatrzenia. W związku z tym argument ten został tymczasowo odrzucony.

(266)

Jeżeli chodzi o możliwy wpływ na ceny żywności, Eviosys nie przedstawił uzasadnienia swojego twierdzenia, które by wykazało, że wzrost cen stali powlekanej elektrolitycznie chromem spowoduje wzrost cen opakowań na żywność, a ostatecznie wzrost cen produktów spożywczych lub że taki potencjalny wzrost będzie proporcjonalny do wzrostu cen stali powlekanej elektrolitycznie chromem. Ponadto stal powlekana elektrolitycznie chromem jest stosowana tylko do elementów wykończeniowych puszek na żywność, natomiast do korpusu puszek stosuje się droższą blachę białą. Wreszcie, jak wyjaśniono w motywie 265 powyżej, użytkownik ten będzie w stanie wchłonąć ewentualny wzrost kosztów spowodowany wprowadzeniem środków. W związku z tym mało prawdopodobne jest, aby ewentualny wzrost cen stali powlekanej elektrolitycznie chromem sam w sobie wpłynął na ceny opakowań na żywność, a jeśli nawet, to w bardzo niewielkim stopniu. W związku z tym Komisja tymczasowo odrzuciła ten argument.

(267)

Po trzecie, Eviosys i CISA twierdziły, że unijny rynek stali powlekanej elektrolitycznie chromem charakteryzuje się duopolem, w przypadku którego wprowadzenie środków antydumpingowych stanowiłoby zagrożenie dla wyboru produktu i siły przetargowej dalszych użytkowników, i powoływały się na decyzję Komisji w sprawie połączenia przedsiębiorstw, o której mowa w motywie 195.

(268)

W tym względzie, jak wyjaśniono w motywie 196, ocena Komisji w sprawach dotyczących połączenia przedsiębiorstw służy realizacji innych celów. W każdym razie przywoływana decyzja dotyczyła znacznie szerszego zakresu produktu niż stal powlekana elektrolitycznie chromem i obejmowała szereg innych wyrobów ze stali takich jak blacha biała, a analiza przywozu przeprowadzona w tej decyzji dotyczyła okresu wcześniejszego niż okres badany. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(269)

Ponadto dwaj pozostali użytkownicy oraz CISA wskazali, że istniejące środki ochronne w odniesieniu do przywozu wyrobów ze stali, w tym stali powlekanej elektrolitycznie chromem, już wystarczająco chronią przemysł Unii, a kontyngenty na przywóz z Chin nie zostały w maksymalnym stopniu wykorzystane. Twierdzili oni ponadto, że w latach 2020–2021 ceny przywozu z Chin były bardzo zbliżone do cen producentów unijnych po wzroście spowodowanym wyższymi kosztami transportu i zniesieniem w Chinach 13 % obniżki VAT na wywóz stali powlekanej elektrolitycznie chromem.

(270)

W tym względzie środki ochronne nie mają celu ochrony przed przywozem towarów po cenach dumpingowych i nie mogą takiej ochrony zapewnić. Choć ceny importowe przy przywozie z Chin wzrosły o 2,8 % w OD w porównaniu z 2020 r., były one nadal niższe o [7,5–20,7] % w porównaniu z unijnymi cenami sprzedaży na rynku unijnym w OD. W związku z tym nie wydaje się, aby wzrost kosztów transportu i zniesienie w Chinach 13 % obniżki VAT na wywóz stali powlekanej elektrolitycznie chromem, na które powoływali się użytkownicy, spowodowały wyeliminowanie dumpingu. W związku z powyższym argumenty te zostały tymczasowo odrzucone.

(271)

CISA zwróciła się również do Komisji o zbadanie rozwoju sytuacji po OD. W tym zakresie 31 marca 2022 r. CISA przedstawiła uwagi dotyczące rozwoju sytuacji po OD oraz skutków ewentualnych środków dla unijnego przemysłu niższego szczebla.

(272)

Uwagi otrzymano po terminie zgłaszania uwag określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania i zostaną one uwzględnione na etapie ostatecznym.

(273)

Środki miałyby pozytywny wpływ na producentów unijnych. Ryzyko potencjalnego negatywnego wpływu na użytkowników i importerów niepowiązanych lub niepowiązane przedsiębiorstwa handlowe, w szczególności w odniesieniu do dostaw, można złagodzić dzięki swobodnie dostępnym mocom produkcyjnym przemysłu Unii oraz przywozowi z innych państw. Przywrócenie uczciwej konkurencji i równych warunków działania przy braku przywozu towarów po cenach dumpingowych wpłynie korzystnie na prawidłowy rozwój całego rynku i umożliwi przemysłowi Unii pokrycie kosztów wynikających z zobowiązań Unii i państw członkowskich przewidzianych w umowach międzynarodowych.

(274)

Na podstawie powyższego Komisja doszła do wstępnego wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem pochodzących z państw, których dotyczy postępowanie, nie leży w interesie Unii.

(275)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(276)

Jak wynika z powyższej oceny, tymczasowe cła antydumpingowe ustala się na poziomie marginesu szkody w odniesieniu do Baoshan Iron & Steel Co., Ltd. i Companhia Siderúrgica Nacional, zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(277)

Jeżeli chodzi o Handan Jintai Packing Material Co., Ltd, Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu wystarczyłoby do usunięcia szkody. Ponieważ stwierdzono zakłócenia handlu surowcami w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, mianowicie w formie wykluczenia możliwości zwrotu podatku zwrotu VAT w przypadku zwojów walcowanych na gorąco, Komisja stwierdziła, że – jak przewidziano w art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego – w interesie Unii leżałoby ustalenie kwoty cła na poziomie marginesu dumpingu, ponieważ cło niższe od marginesu dumpingu nie wystarczyłoby do usunięcia szkody, jaką ponosi przemysł Unii.

(278)

Cło tymczasowe dla pozostałych współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą w ChRL opiera się na średnim ważonym marginesie szkody ustalonym powyżej w odniesieniu do dwóch przedsiębiorstw objętych próbą w ChRL, który jest niższy niż średnie ważone marginesy dumpingu w odniesieniu do tych dwóch przedsiębiorstw objętych próbą w ChRL.

(279)

Biorąc pod uwagę niski poziom współpracy ze strony producentów w ChRL oraz fakt, że poziom cła dla Jintai oparto na marginesie dumpingu ustalonym zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, poziom cła ogólnokrajowego oparto na najwyższych marginesach dumpingu stwierdzonych w odniesieniu do rodzajów produktów sprzedawanych w ilościach reprezentatywnych przez Jintai. Komisja nie musiała obliczać marginesów zaniżania cen ani marginesów szkody w odniesieniu do przedsiębiorstw niewspółpracujących ze względu na ustalenia dotyczące znaczących zakłóceń zgodnie z art. 7 ust. 2a.

(280)

Poziom współpracy w Brazylii był wysoki, w związku z czym cło rezydualne ustalono na tym samym poziomie co cło mające zastosowanie do Companhia Siderúrgica Nacional.

(281)

Szczegółowe informacje przedstawiono w poniższej tabeli. W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego (wymienione w ostatniej kolumnie), wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(282)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty objęte postępowaniem, wytworzone przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlegają stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(283)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(284)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z dużą różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(285)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(286)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(287)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego 25 kwietnia 2022 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących dokładności obliczeń, które zostały im ujawnione. Po otrzymaniu uwag Komisja dokonała korekty obliczeń w przypadkach, w których było to uzasadnione.

(288)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją w określonym terminie. Zainteresowane strony mogą również złożyć wniosek o posiedzenie wyjaśniające przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(289)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,