1.   Podmioty utrzymujące bydło, owce, kozy i świnie przekazują informacje o przemieszczaniu, urodzeniach i upadkach, o których mowa w art. 112 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/429, oraz informacje o przemieszczaniu, o których mowa w art. 113 ust. 1 lit. c) wspomnianego rozporządzenia i w art. 56 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, na potrzeby rejestracji w komputerowych bazach danych, które ustanowiono dla tych gatunków, w terminie przekazania określonym przez państwa członkowskie. Maksymalny termin przekazania informacji nie przekracza 7 dni po przemieszczeniu, narodzinach lub upadku zwierząt, stosownie do przypadku.

2.   Przy określaniu maksymalnego terminu przekazywania informacji w przypadku urodzeń państwa członkowskie mogą wykorzystać datę zastosowania środków identyfikacji w odniesieniu do zwierzęcia jako datę rozpoczęcia biegu terminu, pod warunkiem że nie istnieje ryzyko pomylenia tej daty z datą urodzenia zwierzęcia.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwy organ może przedłużyć maksymalny termin przekazania informacji o przemieszczaniu, o których mowa w ust. 1, do 14 dni od przemieszczenia bydła w obrębie tego samego państwa członkowskiego w celu wypasu z zakładów pochodzenia do zarejestrowanych zakładów wypasania położonych na obszarach górskich. Właściwy organ może podjąć decyzję o przyjęciu wykazów bydła objętego przemieszczaniem do zarejestrowanych zakładów wypasania od podmiotów prowadzących te zakłady. Wykazy te zawierają:

1.   W przypadku gdy państwa członkowskie dokonują drogą elektroniczną z innymi państwami członkowskimi wymiany danych z dokumentów identyfikacyjnych utrzymywanego bydła, o których mowa w art. 44 lit. a)–c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, dane te wymienia się w formacie standardu XSD udostępnionym przez Komisję właściwemu organowi.

2.   Właściwy organ w państwie członkowskim pochodzenia utrzymywanego bydła, które ma być przemieszczane, zapewnia, aby dane z dokumentów identyfikacyjnych przekazano drogą elektroniczną państwu członkowskiemu przeznaczenia przed wyjazdem zwierząt oraz aby każde przekazanie danych opatrzono znacznikiem czasu.

1.   Państwa członkowskie prowadzące elektroniczną wymianę danych z dokumentów identyfikacyjnych za pośrednictwem systemu ustanowionego przez Komisję i przeznaczonego do wymiany danych dotyczących utrzymywanego bydła między komputerowymi bazami danych państw członkowskich uznaje się za posiadające system o pełnej operacyjności.

2.   Komisja sporządza i publikuje na swojej stronie internetowej wykaz państw członkowskich prowadzących elektroniczną wymianę danych z dokumentów identyfikacyjnych za pośrednictwem tego systemu.

1.   Właściwy organ zatwierdza stosowanie zwykłych kolczyków lub zwykłych opasek na pęcinę, o których mowa w lit. a) i b) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, jako środków identyfikacji utrzymywanego bydła, owiec, kóz, świń, wielbłądowatych i jeleniowatych tylko wtedy, gdy te środki identyfikacji są zgodne ze specyfikacją techniczną określoną w części 1 załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

2.   Właściwy organ zatwierdza stosowanie tatuaży, o których mowa w lit. g) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, jako środków identyfikacji utrzymywanych owiec, kóz, świń i jeleniowatych, jak przewidziano w art. 46 ust. 2 i 3 oraz w art. 52 ust. 1 lit. b), art. 73 ust. 2 lit. c) i art. 76 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia delegowanego, tylko wtedy, gdy te tatuaże zapewniają trwałe oznakowanie i prawidłowe odczytanie.

3.   Właściwy organ zatwierdza stosowanie identyfikatorów elektronicznych, o których mowa w lit. c)–f) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, jako środków identyfikacji utrzymywanego bydła, owiec, kóz, świń, wielbłądowatych i jeleniowatych tylko wtedy, gdy te środki identyfikacji są zgodne ze specyfikacjami technicznymi określonymi w części 2 załącznika II do niniejszego rozporządzenia. Ponadto identyfikatory elektroniczne, o których mowa w lit. c) i f) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, muszą być zgodne ze specyfikacją techniczną określoną w części 1 załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 właściwy organ może zatwierdzić stosowanie kolczyków elektronicznych jako środka identyfikacji utrzymywanych świń, jeżeli te środki identyfikacji są zgodne ze specyfikacjami technicznymi określonymi przez państwo członkowskie, w którym utrzymuje się świnie, oraz jeżeli w sposób widoczny, czytelny oraz trwały przedstawiają niepowtarzalny numer rejestracyjny:

1.   Podmioty utrzymujące papugowate zapewniają, aby:

2.   Właściwy organ zatwierdza stosowanie wszczepianych transponderów, o których mowa w art. 76 ust. 1 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, jako środków identyfikacji utrzymywanych papugowatych tylko wtedy, gdy te środki identyfikacji są zgodne ze specyfikacjami technicznymi określonymi w części 2 pkt 2 załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

1.   Przy zatwierdzaniu identyfikatorów elektronicznych, o których mowa w lit. c)–f) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, dla utrzymywanego bydła, owiec, kóz, świń, wielbłądowatych i jeleniowatych oraz papugowatych, właściwy organ zapewnia, aby producenci identyfikatorów elektronicznych przedstawili dowody na to, że badania zgodności i skuteczności, o których mowa w części 2 pkt 4 załącznika II do niniejszego rozporządzenia, przeprowadzono w ośrodkach badań akredytowanych zgodnie z normą ISO/IEC 17025 „Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących”.

2.   Przy zatwierdzaniu identyfikatorów elektronicznych, o których mowa w ust. 1, właściwy organ może wymagać, aby producenci identyfikatorów elektronicznych stosowali dodatkowe badania odporności i trwałości w celu zapewnienia ich działania w szczególnych warunkach geograficznych lub klimatycznych danego państwa członkowskiego zgodnie z normami określonymi przez to państwo członkowskie.

1.   Podmioty zapewniają, aby środki identyfikacji, o których mowa w art. 112 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/429, zastosowano w odniesieniu do utrzymywanego bydła przed upływem maksymalnego terminu po urodzeniu, który określa państwo członkowskie, w którym urodziły się zwierzęta. Maksymalny termin oblicza się od daty urodzenia zwierząt i nie może on przekroczyć 20 dni.

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą zezwolić podmiotom na przedłużenie maksymalnego terminu zastosowania drugiego środka identyfikacji do maksymalnie 60 dni od daty urodzenia zwierząt – z przyczyn związanych z rozwojem fizjologicznym zwierząt – jeżeli drugim środkiem identyfikacji jest kapsułka ceramiczna (bolus).

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą zezwolić podmiotom gospodarczym na przedłużenie maksymalnego terminu, o którym mowa w ust. 1, do 9 miesięcy, pod następującymi warunkami:

4.   Podmioty zapewniają, aby utrzymywane bydło nie opuściło zakładu urodzenia, chyba że w odniesieniu do tych zwierząt zastosowano środki identyfikacji, o których mowa w art. 112 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/429.

1.   Podmioty zapewniają, aby środki identyfikacji, o których mowa w art. 113 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/429, zastosowano w odniesieniu do utrzymywanych owiec i kóz przed upływem maksymalnego terminu po urodzeniu, który określa państwo członkowskie, w którym urodziły się zwierzęta. Maksymalny termin oblicza się od daty urodzenia zwierząt i nie może on przekroczyć 9 miesięcy.

2.   Podmioty zapewniają, aby utrzymywane owce i kozy nie opuściły zakładu urodzenia, chyba że w odniesieniu do tych zwierząt zastosowano środki identyfikacji, o których mowa w art. 113 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/429.

1.   Podmioty zapewniają, aby środki identyfikacji, o których mowa w art. 115 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/429, zastosowano w odniesieniu do utrzymywanych świń przed upływem maksymalnego terminu po urodzeniu, który określa państwo członkowskie, w którym urodziły się zwierzęta. Maksymalny termin oblicza się od daty urodzenia zwierząt i nie może on przekroczyć 9 miesięcy.

2.   Podmioty zapewniają, aby utrzymywane świnie nie opuściły zakładu urodzenia ani łańcucha dostaw, chyba że w odniesieniu do tych zwierząt zastosowano środki identyfikacji, o których mowa w art. 115 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/429.

1.   Podmioty zapewniają, aby środki identyfikacji, o których mowa w art. 73 ust. 1 i 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, zastosowano w odniesieniu do utrzymywanych wielbłądowatych i jeleniowatych przed upływem maksymalnego terminu po urodzeniu, który określa państwo członkowskie, w którym urodziły się zwierzęta. Maksymalny termin oblicza się od daty urodzenia zwierząt i nie może on przekroczyć 9 miesięcy.

2.   Podmioty zapewniają, aby utrzymywane wielbłądowate lub jeleniowate nie opuściły zakładu urodzenia ani zakładu pierwszego przyjazdu, jeżeli zwierzęta te zostały przemieszczone do tego zakładu z siedliska, w którym przebywały jako zwierzęta dzikie, chyba że w odniesieniu do tych zwierząt zastosowano środki identyfikacji, o których mowa w art. 73 ust. 1 i 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035.

3.   Właściwy organ może zwolnić podmioty utrzymujące renifery z wymogów określonych w ust. 1 i 2, pod warunkiem że zwolnienie to nie narusza identyfikowalności zwierząt.

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą zwolnić podmioty utrzymujące jeleniowate z wymogów określonych w ust. 1, pod następującymi warunkami:

1.   Po wprowadzeniu do Unii utrzymywanego bydła, owiec, kóz, świń, wielbłądowatych i jeleniowatych oraz jeżeli zwierzęta te pozostają w Unii, podmioty zapewniają, aby środki identyfikacji, o których mowa w art. 81 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, zastosowano w odniesieniu do tych zwierząt w ciągu 20 dni od ich przybycia do zakładu pierwszego przyjazdu.

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie pierwszego przyjazdu mogą zezwolić podmiotom na przedłużenie maksymalnego terminu zastosowania drugiego środka identyfikacji do 60 dni od daty urodzenia zwierząt – z przyczyn związanych z rozwojem fizjologicznym zwierząt – jeżeli drugim środkiem identyfikacji jest kapsułka ceramiczna (bolus).

3.   Podmioty zapewniają, aby utrzymywane bydło, owce, kozy, świnie, wielbłądowate lub jeleniowate nie opuściły zakładu pierwszego przyjazdu, chyba że w odniesieniu do tych zwierząt zastosowano środki identyfikacji, o których mowa w art. 81 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035.

1.   Właściwy organ może zezwolić podmiotom na zastąpienie środków identyfikacji utrzymywanego bydła, owiec, kóz, świń, wielbłądów i jeleniowatych tylko wtedy, gdy zastąpienie nie narusza identyfikowalności zwierząt, w tym identyfikowalności zakładu, w którym się urodziły, oraz gdy – w stosownych przypadkach – indywidualna identyfikacja zwierząt nadal jest możliwa.

2.   Na zastąpienie, o którym mowa w ust. 1, można zezwolić w następujących przypadkach:

3.   Zastąpienie środków identyfikacji, o których mowa w ust. 1, odbywa się bezzwłocznie i przed upływem maksymalnego terminu, który określa państwo członkowskie, którego właściwy organ zezwolił podmiotom na zastąpienie środków identyfikacji, oraz przed przemieszczeniem zwierząt do innego zakładu.

4.   Jeżeli kod identyfikacyjny utrzymywanego bydła, owiec, kóz i świń przedstawiony na środkach identyfikacji, o których mowa w lit. a) i b) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, nie może zostać powielony na identyfikatorze elektronicznym ze względu na ograniczenia techniczne, właściwy organ zezwala na zastosowanie w odniesieniu do tych zwierząt nowego identyfikatora elektronicznego przedstawiającego nowy kod identyfikacyjny tylko wtedy, gdy oba kody identyfikacyjne zarejestrowano w komputerowych bazach danych, o których mowa w art. 109 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429.