(1)

Art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE ustanawia prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego od dostarczanych mu towarów i świadczonych na jego rzecz usług, które są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Zgodnie z art. 26 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy za świadczenie usług uznaje się użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

(2)

Decyzją wykonawczą Rady 2014/797/UE (2) upoważniono Estonię do ograniczenia do 50 % prawa do odliczenia VAT od zakupu, leasingu, wewnątrzwspólnotowego nabycia i przywozu niektórych samochodów osobowych, a także do zwolnienia podatnika z obowiązku rozliczania się z VAT w przypadku wykorzystywania pojazdów objętych ograniczeniem do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, do dnia 31 grudnia 2017 r.

(3)

Na podstawie decyzji wykonawczej (UE) 2017/1854 (3) przedłużono okres obowiązywania decyzji wykonawczej 2014/797/UE do dnia 31 grudnia 2020 r.

(4)

W piśmie, które wpłynęło do Komisji w dniu 12 lutego 2021 r., Estonia zwróciła się do Komisji o upoważnienie jej do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w celu ograniczenia prawa do odliczenia w odniesieniu do zakupu, leasingu, wewnątrzwspólnotowego nabycia i przywozu niektórych samochodów osobowych wykorzystywanych do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (zwanego dalej „szczególnym środkiem”).

(5)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE pismem z dnia 19 marca 2021 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Estonię. Pismem z dnia 23 marca 2021 r. Komisja zawiadomiła Estonię, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

(6)

Dokładne określenie zakresu wykorzystywania samochodów osobowych do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest często bardzo trudne, a jeżeli jest to możliwe – procedura jest zwykle uciążliwa. W ramach upoważnienia, którego dotyczy wniosek, kwota podatku VAT od wydatków podlegających odliczeniu w przypadku samochodów osobowych, które nie są używane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, powinna, z pewnymi wyjątkami, stanowić zryczałtowaną stawkę procentową. W oparciu o obecnie dostępne informacje władze Estonii uznają, że właściwa jest stawka 50 %. Jednocześnie w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zawiesić wymóg rozliczania się z VAT w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeśli zostały one objęte ograniczeniami. Taki szczególny środek eliminuje konieczność prowadzenia ewidencji dotyczącej prywatnego wykorzystywania samochodów firmowych, a jednocześnie uniemożliwia uchylanie się od opodatkowania wynikające z niewłaściwego prowadzenia dokumentacji.

(7)

Ograniczenie prawa do odliczenia na podstawie wnioskowanego upoważnienia powinno mieć zastosowanie do podatku VAT zapłaconego w związku z zakupem, leasingiem, nabyciem wewnątrzwspólnotowym i przywozem określonych samochodów osobowych oraz związanymi z tymi samochodami wydatkami, w tym zakupem paliwa.

(8)

Wnioskowane upoważnienie powinno mieć zastosowanie wyłącznie do samochodów osobowych o maksymalnej dopuszczalnej masie nieprzekraczającej 3 500 kilogramów i posiadających nie więcej niż osiem miejsc siedzących oprócz siedzenia kierowcy, ponieważ skala wykorzystywania do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej samochodów osobowych o masie przekraczającej 3 500 kilogramów lub posiadających więcej niż osiem miejsc siedzących oprócz siedzenia kierowcy jest nieznaczna ze względu na właściwości tych samochodów lub rodzaj działalności gospodarczej, do której są wykorzystywane. Należy również przedstawić szczegółowy wykaz określonych samochodów osobowych wyłączonych z takiego upoważnienia w oparciu o ich konkretne wykorzystanie.

(9)

Upoważnienie powinno być ograniczone w czasie do dnia 31 grudnia 2024 r. w celu umożliwienia weryfikacji konieczności i skuteczności stosowania tego szczególnego środka oraz wskaźnika stosunku między wykorzystaniem do celów działalności gospodarczej i do innych celów będącego podstawą tego upoważnienia.

(10)

W przypadku gdyby Estonia uznała, że konieczne jest przedłużenie upoważnienia na okres po 2024 r., powinna do dnia 31 marca 2024 r. przedłożyć Komisji wniosek o przedłużenie wraz ze sprawozdaniem zawierającym przegląd stosowanej stawki procentowej.

(11)

Szczególny środek wpłynie w nieznacznym stopniu na ogólną kwotę wpływów z podatków pobieranych na etapie ostatecznego spożycia konsumpcji i nie będzie mieć negatywnego wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z VAT,