(1)

Decyzją Komisji 2010/634/UE (2) ustanowiono pulę uprawnień, które miały zostać wydane w celu sprzedaży na aukcji lub przydziału bezpłatnych uprawnień w całej Unii na 2013 r. na podstawie art. 9 i art. 9a ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE. Aby uwzględnić przystąpienie Chorwacji do Unii, rozszerzenie unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) na państwa EOG-EFTA oraz dodatkowe informacje i dokładniejsze dane, które stały się dostępne, decyzją Komisji 2013/448/UE odpowiednio zmieniono decyzję 2010/634/UE (3), określając pulę uprawnień w całej Unii na 2013 r. na 2 084 301 856. W celu określenia całkowitej puli uprawnień, które mają zostać wydane w latach kalendarzowych następujących po 2013 r., pula ta miała być corocznie zmniejszana zgodnie z liniowym współczynnikiem redukcji wynoszącym 1,74 %.

(2)

Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 (4) zmieniono dyrektywę 2003/87/WE w celu zwiększenia liniowego współczynnika redukcji do 2,2 %, począwszy od 2021 r., co oznacza obniżenie o 43 003 515 puli uprawnień, które mają być wydawane każdego roku w Unii. Określona w niniejszej decyzji pula uprawnień na 2021 r. w całej Unii zostaje zmniejszona o tę liczbę.

(3)

W dniu 1 lutego 2020 r. weszła w życie Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (5) („umowa o wystąpieniu”). Zgodnie z art. 127 umowy o wystąpieniu dyrektywa 2003/87/WE ma zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i na jego terytorium do dnia 31 grudnia 2020 r., kiedy to zakończy się okres przejściowy ustanowiony w art. 126 umowy o wystąpieniu. Od końca okresu przejściowego zastosowanie ma ponadto protokół do umowy o wystąpieniu dotyczący Irlandii/Irlandii Północnej. Zgodnie z art. 9 Protokołu w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej i załącznikiem 4 do protokołu dyrektywa 2003/87/WE ma nadal zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do wytwarzania energii elektrycznej w Irlandii Północnej. W rezultacie po zakończeniu okresu przejściowego emisje pochodzące z wytwarzania energii elektrycznej w Irlandii Północnej nadal podlegają dyrektywie w sprawie ETS.

(4)

Liczbę uprawnień w całej Unii na 2021 r. należy zatem obliczyć na podstawie średniej rocznej liczby uprawnień wydawanych przez obecne państwa członkowskie zgodnie z ich odpowiednimi krajowymi planami rozdziału uprawnień w latach 2008–2012 (6) oraz średniej rocznej puli uprawnień w latach 2008–2012 przydzielonej w związku z wytwarzaniem przez te instalacje w Irlandii Północnej energii elektrycznej. Ponieważ w okresie referencyjnym przedmiotowa instalacja w Irlandii Północnej wytwarzała zarówno energię elektryczną, jak i ciepło, średnią roczną liczbę uprawnień przydzielonych w wyniku wytwarzania przez tę instalację energii elektrycznej określa się poprzez odjęcie emisji z produkcji ciepła przy użyciu wskaźnika emisyjności opartego na cieple, stosowanego do określenia liczby uprawnień przydzielonych bezpłatnie.

(5)

Ponadto na podstawie art. 9a dyrektywy 2003/87/WE, w szczególności ust. 1 i 4 tego artykułu, liczba uprawnień na 2021 r. w całej Unii powinna uwzględniać najnowsze dane naukowe dotyczące współczynnika ocieplenia globalnego gazów cieplarnianych oraz wyłączenie przez Chorwację, Francję, Niemcy, Włochy, Słowenię, Hiszpanię, Portugalię i Islandię z EU ETS małych instalacji na podstawie art. 27 dyrektywy 2003/87/WE.

(6)

W związku z powyższym na 2021 r. liczba uprawnień w całej Unii, o której mowa w art. 9 dyrektywy 2003/87/WE, wynosi 1 571 583 007,