(1)

W następstwie dochodzenia antydumpingowego („pierwotne dochodzenie”) Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 682/2007 (2), ostateczne cło antydumpingowe na przywóz określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren objętej obecnie kodami CN ex 2001 90 30 i ex 2005 80 00, pochodzącej z Tajlandii („ostateczne środki antydumpingowe”). Środki przyjęły formę cła ad valorem w wysokości od 3,1 % do 12,9 %.

(2)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 954/2008 (3) zmieniło rozporządzenie (WE) nr 682/2007 w odniesieniu do stawki cła nałożonego na jedno przedsiębiorstwo i na „wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa”. Zmienione cła wynoszą od 3,1 % do 14,3 %. Przywóz od dwóch tajlandzkich producentów eksportujących, których zobowiązania zostały przyjęte decyzją Komisji 2007/424/WE (4), zwolniono z cła.

(3)

Rada uznała, w rozporządzeniu (WE) nr 847/2009 (5), że zobowiązania cenowe z ustaloną minimalną ceną importową nie były już odpowiednie, by przeciwdziałać szkodliwym skutkom dumpingu. W konsekwencji przyjęte zobowiązanie zostało wycofane, a zobowiązania złożone przez 10 innych tajlandzkich producentów eksportujących odrzucono.

(4)

Rozporządzeniem (UE) nr 875/2013 (6) Rada ponownie nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren pochodzącej z Tajlandii w następstwie przeglądu wygaśnięcia („poprzedni przegląd wygaśnięcia”).

(5)

W następstwie częściowego przeglądu okresowego Rada zmieniła, rozporządzeniem (UE) nr 307/2014 (7), cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (UE) nr 875/2013 na River Kwai International Food Industry Co., Ltd.

(6)

W następstwie wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 14 grudnia 2017 r. i z dnia 28 marca 2019 r., odpowiednio w sprawach T-460/14 i C-144/18 P, Komisja ponownie otworzyła (8) w dniu 29 sierpnia 2019 r. dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren, pochodzącej z Tajlandii, które doprowadziło do przyjęcia rozporządzenia (UE) nr 307/2014. Dochodzenie to zostało ponownie otworzone jedynie w zakresie, w jakim dotyczy River Kwai International Food Industry Co. Ltd, a wznowiono je od momentu, w którym wystąpiła nieprawidłowość.

(7)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (9) obowiązujących środków antydumpingowych Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego (UE) 2016/1036 („rozporządzenie podstawowe”).

(8)

Wniosek o przegląd został złożony w dniu 13 czerwca 2018 r. przez Association Européenne des Transformateurs de Maïs Doux („AETMD” lub „wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 50 % ogólnej unijnej produkcji określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren.

(9)

W uzasadnieniu wniosku o dokonanie przeglądu podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu Unii.

(10)

Po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia i po konsultacji z Komitetem ustanowionym na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu do Unii określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren, pochodzącej z Królestwa Tajlandii („Tajlandia” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). W dniu 12 września 2018 r. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (10) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(11)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawców, znanych producentów unijnych, znanych producentów w Tajlandii i władze Tajlandii, znanych importerów, użytkowników i przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła ich do udziału.

(13)

Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych.

(14)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(15)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych.

(16)

Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby trzech producentów unijnych na podstawie największej wielkości produkcji w 2017 r. i wezwała zainteresowane strony do przedstawienia uwag.

(17)

W następstwie otrzymanych uwag Komisja zastąpiła jedno przedsiębiorstwo z tymczasowej próby kolejnym co do wielkości producentem unijnym. Przedsiębiorstwo to wykazało, że nie posiada środków niezbędnych do współpracy w ramach tego przeglądu. Producenci unijni objęci ostateczną próbą reprezentowali ponad 60 % całkowitej szacunkowej wielkości produkcji unijnej. Nie otrzymano żadnych innych uwag. Komisja stwierdziła, że próba była reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(18)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Tylko jeden importer niepowiązany przekazał wymagane informacje.

(19)

Kontrola wyrywkowa importerów nie była zatem konieczna.

(20)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów w Tajlandii do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Królestwa Tajlandii w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(21)

Trzech producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie, dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi Komisja postanowiła, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna. Wszyscy trzej producenci dokonywali wywozu produktu objętego przeglądem do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a zatem są producentami eksportującymi. Reprezentują oni około 80 % całego tajlandzkiego wywozu do Unii.

(22)

Kopie kwestionariuszy udostępniono na stronie internetowej DG ds. Handlu w momencie wszczęcia postępowania. Komisja wysłała pisma do trzech objętych próbą producentów unijnych, do importera niepowiązanego oraz do trzech producentów eksportujących, którzy dostarczyli wymagane informacje, zwracając się do nich o wypełnienie przeznaczonego dla nich kwestionariusza.

(23)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od trzech producentów unijnych i trzech współpracujących producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie.

(24)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu nie otrzymano od importera niepowiązanego.

(25)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała z udziałem współpracujących stron wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(26)

Produkt objęty przeglądem jest tożsamy z produktem objętym pierwotnym dochodzeniem i poprzednim przeglądem wygaśnięcia, tj. kukurydzą cukrową (Zea mays var. saccharata), w postaci ziaren, przetworzoną lub zakonserwowaną za pomocą octu lub kwasu octowego, nie zamrożoną, objętą obecnie kodem CN ex 2001 90 30 (kod TARIC 2001903010) oraz kukurydzą cukrową (Zea mays var. saccharata), w postaci ziaren, przetworzoną lub zakonserwowaną inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie zamrożoną, inną niż produkty objęte pozycją 2006, objętą obecnie kodem CN ex 2005 80 00 (kod TARIC 2005800010) („kukurydza cukrowa”), pochodzącą z Tajlandii („produkt objęty przeglądem”).

(27)

W trakcie dochodzenia wykazano, że pomimo różnic w sposobach konserwowania, różne rodzaje produktu objętego przeglądem mają takie same podstawowe właściwości biologiczne i chemiczne i są wykorzystywane do tych samych celów.

(28)

W toku pierwotnego dochodzenia oraz poprzedniego przeglądu wygaśnięcia wykazano, a w przedmiotowym przeglądzie wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości biologiczne i chemiczne oraz te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(29)

Produkty te uważane są zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(30)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren z Tajlandii, aczkolwiek wielkość tego przywozu była niższa niż w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (tj. od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r.). Według danych Eurostatu przywóz kukurydzy cukrowej z Tajlandii stanowił około 3,9 % rynku unijnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie 12,7 % w pierwotnym dochodzeniu i 6 % w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia. W ujęciu bezwzględnym przywóz z Tajlandii wyniósł 13 643 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Nastąpiło to po spadku przywozu z 41 973 ton w pierwotnym dochodzeniu do 21 856 ton podczas poprzedniego przeglądu wygaśnięcia.

(31)

Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy łączna wielkość sprzedaży krajowej dla poszczególnych współpracujących producentów eksportujących była reprezentatywna, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, jeżeli łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego niezależnym klientom na rynku krajowym przypadająca na jednego producenta eksportującego stanowiła co najmniej 5 % jego łącznej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego przeglądem do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(32)

Na tej podstawie łączna sprzedaż krajowa produktu podobnego na rynku krajowym dokonana przez tylko jednego producenta eksportującego była reprezentatywna.

(33)

Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym, które były identyczne lub porównywalne z rodzajami produktów sprzedawanymi na wywóz do Unii, w odniesieniu do producenta eksportującego z reprezentatywną sprzedażą krajową.

(34)

W dalszej kolejności Komisja przeanalizowała, czy sprzedaż krajowa dokonywana przez wspomnianego współpracującego producenta eksportującego na rynku krajowym w przypadku każdego rodzaju produktu, który jest identyczny lub porównywalny z rodzajem produktu sprzedawanym na wywóz do Unii, była reprezentatywna zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu jest reprezentatywna, jeżeli łączna wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu niezależnym klientom w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym stanowi co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży eksportowej identycznego lub porównywalnego rodzaju produktu do Unii.

(35)

Komisja ustaliła następnie rodzaje produktu, w przypadku których sprzedaż krajowa była reprezentatywna oraz rodzaje produktu, w odniesieniu do których nie dokonywano sprzedaży krajowej lub sprzedaż krajowa nie była reprezentatywna.

(36)

W odniesieniu do rodzajów produktu, dla których istniała reprezentatywna sprzedaż krajowa, Komisja określiła następnie udział sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w odniesieniu do każdego rodzaju produktu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w celu podjęcia decyzji, czy do obliczenia wartości normalnej należy zastosować rzeczywistą sprzedaż krajową, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(37)

Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej każdego rodzaju produktu niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli:

(38)

W tym przypadku wartość normalna jest średnią ważoną cen całej sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(39)

Za wartość normalną przyjmuje się rzeczywistą cenę krajową danego rodzaju produktu wyłącznie dla sprzedaży krajowej z zyskiem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, jeżeli:

(40)

Analiza sprzedaży krajowej w odniesieniu do rodzajów produktu z reprezentatywną sprzedażą krajową wykazała, że średnia ważona cena sprzedaży była niższa od jednostkowego kosztu produkcji. W związku z tym wartość normalną obliczono jako średnią ważoną wyłącznie sprzedaży z zyskiem.

(41)

W przypadkach, w których sprzedaż danego rodzaju produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym nie miała miejsca lub była niedostateczna, bądź gdy danego rodzaju produktu nie sprzedawano w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, Komisja konstruowała wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego.

(42)

Wartość normalną skonstruowano, dodając do średniego kosztu produkcji produktu podobnego wytwarzanego przez współpracującego producenta eksportującego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym następujące elementy:

(43)

W stosowanych przypadkach skorygowano koszt produkcji.

(44)

W przypadku dwóch pozostałych producentów eksportujących, którzy nie sprzedali produktu podobnego do celów konsumpcji krajowej, wartość normalną należało skonstruować zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(45)

Wartość normalna została skonstruowana poprzez dodanie kosztów wytworzenia każdego rodzaju produktu wywożonego do Unii Europejskiej oraz rozsądnej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (SG & A) oraz zysku.

(46)

Dla jednego z dwóch producentów eksportujących, który nie sprzedawał produktu podobnego do celów konsumpcji krajowej, zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. b) rozporządzenia podstawowego SG & A i zysk ustalono na podstawie rzeczywistej kwoty dotyczącej produkcji i sprzedaży w zwykłym obrocie handlowym tej samej ogólnej kategorii produktów danego producenta eksportującego na rynku krajowym.

(47)

W przypadku drugiego producenta eksportującego, który nie sprzedawał ani produktu podobnego, ani takiej samej ogólnej kategorii produktów do celów konsumpcji krajowej, zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego SG & A i zysk ustalono jako średnią SG & A i zysku dotyczących tej samej ogólnej kategorii produktów obliczonych dla dwóch pozostałych współpracujących producentów eksportujących. Zgodnie z wymogami art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego metoda ta zapewnia, że ustalona w ten sposób kwota zysku nie przekracza zysku zwykle uzyskiwanego przez innych eksporterów ze sprzedaży produktów tej samej ogólnej kategorii na rynku krajowym.

(48)

Wszyscy współpracujący producenci eksportujący dokonywali wywozu produktu objętego przeglądem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za produkt objęty przeglądem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(49)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.

(50)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(51)

W odpowiednich i należycie uzasadnionych przypadkach dokonano korekt ceny eksportowej z tytułu różnic w kosztach transportu, przeładunku i załadunku, kosztach kredytu, opłatach bankowych i prowizjach.

(52)

Korekty w dół ceny eksportowej mieściły się w zakresie od 1 % do 2 % w przypadku kosztów transportu, od 0,5 % do 1,5 % w przypadku kosztów przeładunku i załadunku, od 0 % do 0,5 % w przypadku kosztów kredytu, od 0 % do 0,5 % w przypadku opłat bankowych i od 0,5 % do 1,5 % w przypadku prowizji.

(53)

Dwóch producentów eksportujących zwróciło się o korektę w górę (korekta dodatnia) ceny eksportowej w odniesieniu do domniemanego zwrotu cła w pozycji „Inne czynniki”, jak przewidziano w art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego. Producenci eksportujący stwierdzili, że otrzymują ten zwrot cła od rządu Tajlandii, jeżeli produkt objęty przeglądem sprzedawany jest na wywóz, w tym na rynek unijny.

(54)

Producenci eksportujący mogli wykazać, że wypłacono im kwotę niższą od 0,5 % wartości faktury. Producenci eksportujący nie wykazali jednak żadnego związku między otrzymanym zwrotem cła a opłatami przywozowymi zapłaconymi za materiały włączone do produktu objętego przeglądem. W związku z tym wnioski o korektę dodatnią na podstawie art. 2 ust. 10 lit. k) zostały odrzucone.

(55)

Korekty w dół wartości normalnej mieściły się w zakresie od 1 % do 2 % w przypadku kosztów transportu i od 0,5 % do 1 % w przypadku kosztów kredytu.

(56)

Jeden producent eksportujący złożył wniosek o korektę wartości normalnej ze względu na różnice w kosztach kredytów udzielonych w odniesieniu do sprzedaży krajowej i obliczonych z wykorzystaniem krótkoterminowej stopy procentowej dla kredytów komercyjnych udzielonych przez bank komercyjny w Tajlandii. Komisja zauważyła, że zastosowana stopa była maksymalną teoretyczną stopą, która była należna i miała zastosowanie w dniu poprzedzającym rozpoczęcie okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Była ona znacznie wyższa od rzeczywistej stopy procentowej należnej na podstawie porównywalnej umowy pożyczki krótkoterminowej ujętej w sprawozdaniu finansowym obowiązującym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym Komisja dostosowała wnioskowaną korektę, aby oprzeć ją na rzeczywiście stosowanej stopie procentowej dla porównywalnych transakcji.

(57)

Dwaj producenci eksportujący wnioskowali o zastosowanie obniżonej marży zysku, w przypadku gdy Komisja konstruuje wartość normalną, aby odzwierciedlić fakt, że sprzedaż markowa (marka własna) na rynku krajowym ma większą marżę zysku niż sprzedaż niemarkowa (tj. marka niewłasna, zwykle marka klienta) na rynku unijnym.

(58)

Zgodnie z pierwotnym dochodzeniem Komisja przyjęła te twierdzenia w odpowiednim zakresie i dokonała korekty zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. d) rozporządzenia podstawowego. Dane te zostały ujawnione przedsiębiorstwom, których dotyczy postępowanie.

(59)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego przeglądem zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(60)

W następstwie ostatecznego ujawnienia ustaleń jeden współpracujący producent eksportujący przedstawił uwagi dotyczące obliczenia jego marginesu dumpingu i wskazał na możliwy błąd pisarski. Komisja rozważyła te uwagi i zmieniła swoje obliczenia w celu skorygowania wskazanego błędu pisarskiego oraz ustaliła zmieniony margines dumpingu dla tego współpracującego producenta eksportującego. Komisja stwierdziła, że ten producent eksportujący nie stosował dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(61)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń w odniesieniu do korekty błędu pisarskiego kolejny współpracujący producent eksportujący przedstawił uwagi dotyczące wpływu zmienionego obliczenia na jego margines dumpingu. Uwagi te zostały przedłożone za późno, cztery dni po terminie składania uwag, oraz nie dostarczono wersji bez klauzuli poufności. Komisja nie mogła zatem oficjalnie rozpatrzyć tych uwag. Ustaliła jednak, że te uwagi nie miałyby żadnego wpływu na uprzednio ujawniony margines dumpingu tego producenta eksportującego.

(62)

Pomimo skorygowania błędu w obliczeniach, w przypadku jednego producenta eksportującego wniosek Komisji dotyczący dumpingu w odniesieniu do całego państwa pozostaje bez zmian. Wynika to z faktu, że pozostali dwaj współpracujący producenci eksportujący, którzy reprezentowali ponad 90 % całkowitego przywozu produktu objętego postępowaniem do Unii od współpracujących producentów eksportujących, stosowali dumping w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym na istotnych poziomach.

(63)

Ogólnokrajowy margines dumpingu, w oparciu o średni ważony margines dumpingu wszystkich trzech współpracujących producentów eksportujących, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, był wyższy od poziomu de minimis (4,3 %). Komisja stwierdziła zatem, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping nadal miał miejsce.

(64)

Oprócz ustalenia, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym miał miejsce dumping, Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku uchylenia środków. Przeanalizowano następujące dodatkowe czynniki: moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Tajlandii, związek między cenami eksportowymi stosowanymi w wywozie do państw trzecich a poziomem cen w Unii.

(65)

Informacje dostępne Komisji na temat produkcji i wolnych mocy produkcyjnych obejmują dane przedłożone przez trzech współpracujących tajlandzkich producentów eksportujących, dane przedstawione przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu oraz dodatkowe informacje przedłożone przez wnioskodawcę w trakcie postępowania.

(66)

Jeden z tajlandzkich producentów, RKI, przedstawił dane liczbowe dotyczące produkcji i mocy produkcyjnych oddzielnie dla półproduktów i produktów gotowych. Jedyną różnicą między tymi kategoriami towarów było to, że produkty gotowe były opatrzone etykietą, podczas gdy półprodukty nie miały etykiety. Komisja uznała moce produkcyjne w zakresie półproduktów za najbardziej odpowiednie dla produktu objętego przeglądem, ponieważ moce produkcyjne w zakresie produktów gotowych zostały obliczone na podstawie czasu użytkowania maszyny do etykietowania, który to czas można było zwiększyć.

(67)

Ponadto na podstawie informacji uzyskanych w trakcie weryfikacji Komisja uznała, że współczynnik produktywności wykorzystany do obliczenia mocy produkcyjnych w zakresie półproduktów w RKI był zbyt niski i skorygowała go w górę.

(68)

W konsekwencji Komisja oszacowała wolne moce produkcyjne dostępne dla trzech współpracujących producentów eksportujących na około 70 000 ton produktu objętego przeglądem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ trzej współpracujący producenci odpowiadali za około 45 % szacowanej całkowitej zdolności przetwórczej wszystkich tajlandzkich producentów wymienionych we wniosku o dokonanie przeglądu (300 000 ton), Komisja oszacowała, że całkowite wolne moce produkcyjne wszystkich tajlandzkich producentów wynosiły około 150 000 ton. Stanowi to ponad 40 % łącznej konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz około 11-krotność całkowitego wywozu produktu objętego przeglądem z Tajlandii do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(69)

Co więcej dowody przedstawione przez wnioskodawcę wykazały, że spodziewana ilość surowej słodkiej kukurydzy dostępnej do przetworzenia w 2018 r. miała być wyższa o 12,5 % do 25 % od takiej ilości w 2017 r. (11) Ponadto jeden niewspółpracujący tajski producent kukurydzy, Sunsweet Public Company Limited zainwestował w 2018 r. 170,6 mln THB (około 4,5 mln EUR) w maszyny i sprzęt w celu zwiększenia mocy produkcyjnych i wydajności produkcji (12).

(70)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że tajlandzcy producenci kukurydzy cukrowej mają znaczne wolne moce produkcyjne, aby zwiększyć wywóz na rynek unijny w przypadku wygaśnięcia obowiązujących środków antydumpingowych.

(71)

W celu ustalenia ewentualnych zmian w zakresie przywozu w przypadku uchylenia obowiązujących środków antydumpingowych Komisja zbadała atrakcyjność rynku unijnego pod względem cen. Ze względu na to, że ponad 85 % sprzedaży współpracujących tajlandzkich producentów eksportujących na rynek unijny dokonano w formie dużych puszek o standardowym sposobie otwierania oraz około 42 % tajlandzkiego wywozu do państw trzecich dokonano w takiej samej formie, analiza skoncentrowała się na tych rodzajach produktu.

(72)

Porównanie takiej sprzedaży na podstawie ceny ex-works wykazało, że ceny na rynku unijnym były o około 20 % wyższe od cen tego samego rodzaju produktu stosowanych wobec państw trzecich. Biorąc pod uwagę znacznie wyższe ceny na rynku unijnym, jest oczywiste, że pozostaje on atrakcyjnym rynkiem dla tajlandzkich producentów eksportujących. Ustalenie to jest reprezentatywne dla wszystkich tajlandzkich eksporterów, ponieważ, jak wspomniano w motywie 21, współpracujący producenci reprezentowali około 80 % całego tajlandzkiego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(73)

Komisja zauważyła również, że producenci eksportujący z Tajlandii, którzy nie współpracowali w ramach dochodzenia, byli objęci wyższymi cłami antydumpingowymi w ujęciu średnim niż przedsiębiorstwa współpracujące w ramach dochodzenia. Istnieje zatem większe prawdopodobieństwo, że przedsiębiorstwa te zwiększą wywóz na rynek unijny w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia obowiązujących środków antydumpingowych.

(74)

Znacząca wielkość wywozu z Tajlandii i jego udział w rynku w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (41 973 ton, 12,7 %) oraz dalszy wywóz produktu objętego przeglądem z Tajlandii na rynek unijny w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (13 643 ton, 3,9 %) pozwalają Komisji stwierdzić, że rynek unijny jest atrakcyjny dla tajlandzkich producentów tego produktu.

(75)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń rząd Tajlandii stwierdził, że wielkość wywozu z Tajlandii spadła znacząco (-67 %) w porównaniu z poziomem odnotowanym w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem. Stwierdził on również, że z uwagi na fakt, iż w okresie badanym udział przemysłu unijnego w rynku wzrósł o 1 %, podczas gdy udział tajlandzkiego wywozu do Unii utrzymywał się na stałym poziomie 3,9 %, nie było prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu.

(76)

Rząd Tajlandii nie kwestionuje jednak faktu, że produkt objęty przeglądem był sprzedawany w przeważającej ilości po cenach dumpingowych do Unii, ani nie kwestionuje tego, że pomimo obowiązujących środków wywóz produktu objętego przeglądem odbywał się w znacznych ilościach. W związku z tym Komisja podtrzymuje swoje ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu.

(77)

Ponadto rząd Tajlandii twierdził, że korekty tajlandzkich mocy produkcyjnych, a w konsekwencji wolnych mocy produkcyjnych, o których mowa w motywach 66 do 70, nie były uzasadnione, nie podając jednak wyjaśnienia dla swoich argumentów. Tajlandzki producent eksportujący, którego moce produkcyjne zostały skorygowane, nie zakwestionował korekt. W związku z tym argument ten zostaje odrzucony.

(78)

Rząd Tajlandii twierdził ponadto, że ponieważ tajlandzkie wielkości wywozu stanowiły jedynie 0,9 % całkowitych wolnych mocy produkcyjnych tajlandzkich producentów eksportujących, rynek unijny rzekomo nie jest już atrakcyjny dla tajlandzkich producentów eksportujących.

(79)

Tajlandzkie wielkości wywozu stanowiły jednak w rzeczywistości około 9 % (13) całości tajlandzkich wolnych mocy produkcyjnych. Potwierdza to, że pomimo obowiązujących środków tajlandzcy producenci eksportujący nadal wywożą znaczne ilości do Unii i dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi w celu zwiększenia wywozu produktu objętego przeglądem w przypadku wygaśnięcia środków.

(80)

W związku z tym w przypadku wygaśnięcia obowiązujących środków antydumpingowych przywóz z Tajlandii do Unii prawdopodobnie znacznie się zwiększy i przywożone towary będą sprzedawane po cenach dumpingowych.

(81)

Biorąc pod uwagę powyższe, w szczególności margines dumpingu ustalony w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, znaczne wolne moce produkcyjne dostępne w Tajlandii oraz atrakcyjność rynku unijnego, Komisja stwierdziła, że uchylenie środków prawdopodobnie spowodowałoby kontynuację dumpingu oraz że towary wywożone po cenach dumpingowych byłyby wprowadzane na rynek unijny w znacznych ilościach. Stwierdza się zatem, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia obowiązujących środków antydumpingowych.

(82)

W okresie badanym produkt podobny był produkowany przez około 20 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(83)

W oparciu o informacje dostarczone przez przemysł Unii ustalono, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym całkowita produkcja unijna wyniosła około 376 000 ton. Jak wskazano w motywie 15, do próby wybrano trzech producentów unijnych, reprezentujących ponad 60 % łącznej unijnej produkcji produktu podobnego.

(84)

Komisja określiła wielkość konsumpcji w Unii jako sumę wielkości sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym i łącznego przywozu do Unii według danych z bazy Comext (Eurostat).

(85)

W trakcie okresu badanego konsumpcja w Unii nieznacznie wzrosła o 2 %.

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(86)

Komisja ustaliła wielkość przywozu z Tajlandii do Unii na podstawie danych z bazy Comext (Eurostat), a udział przywozu w rynku poprzez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją w Unii, jak przedstawiono w tabeli 1.

(87)

Przywóz produktu objętego przeglądem do Unii z Tajlandii wzrósł o 3 %, z 13 307 ton w 2015 r. do około 13 643 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, po spadku o 12 % w 2016 r.

Tabela 2

Wielkość przywozu z Tajlandii do Unii (w tonach)

(88)

Odpowiedni udział tajlandzkich eksporterów w rynku unijnym kształtował się w podobny sposób jak wielkość przywozu i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosił 3,9 %.

Tabela 3

Udział przywozu z Tajlandii w rynku (%)

(89)

Komisja określiła ceny przywozu na podstawie danych z bazy Comext (Eurostat).

(90)

Średnie ceny importowe produktu objętego przeglądem z Tajlandii zmniejszyły się w okresie badanym o 15 %.

Tabela 4

Średnia cena przywozu z Tajlandii (w EUR/tonę)

(91)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(92)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio skorygowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wykazał on średni ważony margines podcięcia od -0,7 % do 4,25 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny. Około 79 % przywozu od objętych próbą producentów eksportujących z Tajlandii podcinało ceny przemysłu Unii.

(93)

Przywóz kukurydzy cukrowej z państw trzecich innych niż Tajlandia odbywał się głównie ze Stanów Zjednoczonych Ameryki i Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny”).

(94)

Udział przywozu z innych państw trzecich w rynku zmniejszył się z 2,2 % do 1,2 % w okresie badanym. Indywidualny udział w rynku dwóch największych państw wywozu innych niż Tajlandia pozostał na poziomie poniżej 1 %.

Tabela 5

Udział przywozu w rynku

(95)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł unijny obejmowała ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(96)

Rynek ten charakteryzuje się między innymi istnieniem dwóch kanałów sprzedaży, tzn. sprzedaży pod marką własną producenta i sprzedaży pod marką detalistów. Sprzedaż za pośrednictwem pierwszego kanału, w porównaniu ze sprzedażą za pośrednictwem drugiego kanału, zwykle wiąże się z wyższymi kosztami wynikającymi w szczególności z kosztów marketingu i reklamy, powodując tym samym wyższe ceny sprzedaży.

(97)

W toku dochodzenia ustalono, że cały konkurencyjny przywóz dokonany przez tajlandzkich producentów eksportujących objętych próbą odbywał się za pośrednictwem drugiego kanału, tj. pod marką detalistów. W analizie szkody uznano zatem za słuszne rozróżnienie między sprzedażą przemysłu Unii pod jego marką własną i pod marką detalistów w stosownych przypadkach, ponieważ przywóz po cenach dumpingowych konkuruje z produktami podobnymi przemysłu Unii sprzedawanymi pod marką detalistów. Rozróżnienie to wprowadzono przede wszystkim dla określenia wielkości sprzedaży, cen sprzedaży i rentowności. Jednakże w celu uzyskania pełnego obrazu sprawy łączne dane (obejmujące zarówno markę własną, jak i markę detalistów) przedstawiono i przeanalizowano w tabelach 9, 13 i 16. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym sprzedaż przemysłu Unii pod marką detalistów wynosiła około 67 % ogólnej wielkości sprzedaży unijnej i około 57 % wartości sprzedaży.

(98)

Mając na uwadze, że w Unii kukurydza cukrowa jest przetwarzana wyłącznie w miesiącach letnich, wiele wskaźników szkody jest prawie identycznych dla 2017 r. i okresu objętego dochodzeniem przeglądowym (1 lipca 2017 r. do 30 czerwca 2018 r.). Ma to w szczególności zastosowanie do produkcji i mocy produkcyjnych.

(99)

Jak wspomniano w motywie 14 w celu oceny sytuacji gospodarczej przemysłu Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(100)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych przekazanych przez przemysł Unii i zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez producentów unijnych objętych próbą.

(101)

Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych.

(102)

Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(103)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(104)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(105)

W stosunku do poziomu wynoszącego około 359 000 ton w 2015 r. produkcja przemysłu Unii wzrosła o 5 % w okresie badanym.

Tabela 6

Produkcja unijna

(106)

Moce produkcyjne utrzymywały się na stałym poziomie w okresie badanym.

Tabela 7

Unijne moce produkcyjne

(107)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowało się tak samo jak produkcja, wzrosło o 5 % w okresie badanym do poziomu 81 %.

Tabela 8

Stopień wykorzystania mocy produkcyjnych w Unii

(108)

Sprzedaż przemysłu Unii dotycząca jego produkcji przeznaczonej dla marki detalistów na rynku unijnym na rzecz niepowiązanych klientów wzrosła o 3 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

Tabela 9

Wielkość sprzedaży unijnej

(109)

Łączna sprzedaż (zarówno marki własnej, jak i marki detalistów) produkcji przemysłu Unii na rynku unijnym na rzecz niepowiązanych klientów kształtowała się tak samo jak sprzedaż marki detalistów, tj. wzrosła o 3 % w okresie badanym.

(110)

Udział przemysłu Unii w rynku wynosił w 2015 r. 94 %, a w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wzrósł o jeden punkt procentowy do 95 %.

Tabela 10

Udział w rynku unijnym

(111)

Między 2015 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym konsumpcja w Unii nieznacznie wzrosła o 2 %, a przemysł Unii zdołał zwiększyć swój udział w rynku o 1 % dzięki wzrostowi sprzedaży.

(112)

Liczba osób zatrudnionych w przemyśle Unii zmniejszyła się między 2015 r. a 2017 r. o 11 %, a następnie wzrosła o 6 punktów procentowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W ujęciu ogólnym, zatrudnienie w przemyśle Unii zmniejszyło się o 5 % w okresie badanym, tj. z około 2 200 do około 2 100 ekwiwalentów pełnego czasu pracy („EPC”).

Tabela 11

Zatrudnienie

(113)

Wydajność siły roboczej zatrudnionej w przemyśle Unii, mierzona w wielkości produkcji (tony) na EPC na rok, zaczynając od poziomu 163 ton na EPC, początkowo wzrosła o 17 % w latach 2015–2017, następnie spadła o 7 punktów procentowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ogółem wydajność wzrosła o 10 % do 180 ton w przeliczeniu na EPC na rok. Odzwierciedla to zwiększone wykorzystanie zaawansowanych urządzeń kosztem pracy fizycznej.

Tabela 12

Wydajność unijna

(114)

W toku dochodzenia wykazano kontynuację dumpingu oraz to, że wielkość ogólnokrajowego marginesu dumpingu, jak wskazano w motywie 63, przekracza poziom de minimis.

(115)

Jednocześnie poziom przywozu produktu objętego przeglądem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był stosunkowo ograniczony, ale utrzymywał się na znaczącym poziomie 3,9 %.

(116)

Z analizy makro- i mikrowskaźników wynika, że mimo iż środki antydumpingowe częściowo osiągnęły już zamierzony rezultat polegający na usunięciu szkody poniesionej przez producentów unijnych, przemysł ten znajduje się wciąż pod stałą presją ze względu na niskie ceny stosowane przez tajlandzkich producentów eksportujących.

(117)

Wyniki segmentu detalistów, który jest bezpośrednim konkurentem przywozu z Tajlandii, nie są zadawalające pod względem rentowności. Ceny sprzedaży przemysłu Unii w tym segmencie rynku spadły o 8 % w okresie badanym, a koszty produkcji wzrosły o około 1 % w tym samym okresie. Przemysł Unii nie był najwidoczniej w stanie pokryć swoich kosztów, co spowodowało istotne straty. Biorąc pod uwagę znaczenie marki detalistów w unijnym przemyśle kukurydzy cukrowej (reprezentującej 67 % łącznej wielkości sprzedaży przemysłu Unii i 57 % wartości sprzedaży) zaważyło to na ogólnej rentowności. W związku z tym nie można było ustalić rzeczywistej poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu w segmencie detalistów i uznaje się, że przemysł Unii pozostaje podatny na zagrożenia.

(118)

Ceny jednostkowe dotyczące sprzedaży produktów marki detalistów przez przemysł Unii na rzecz klientów niepowiązanych spadły w okresie badanym o 8 % do 1 114 EUR/tonę.

(119)

Ceny sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym zarówno w odniesieniu do marki własnej, jak i marki detalistów na rzecz klientów niepowiązanych spadły w okresie badanym o 4 % do 1 311 EUR/tonę.

Tabela 13

Cena jednostkowa na rynku unijnym

(120)

Między 2015 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym średnie koszty pracy na pracownika wzrosły o 8 % ze względu na wyższe o 2 % całkowite koszty pracy i niższe o 5 % zatrudnienie w EPC w tym samym okresie.

Tabela 14

Średnie koszty pracy na pracownika

(121)

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego w przemyśle Unii stale zmniejszał się w okresie badanym. Zmniejszył się on o 6 % w 2016 r. i 2017 r. oraz o 59 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Należy jednak zauważyć, że wysoki poziom zapasów pod koniec lat kalendarzowych wynika z tego, że zbiory i konserwowanie w puszkach kończą się co roku zazwyczaj we wrześniu. Zapasy są zatem uzupełniane dopiero w okresie zbiorów letnich i są wykorzystywane przez cały rok, dlatego poziomy zapasów w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym należy oceniać oddzielnie.

Tabela 15

Zapasy

(122)

W okresie badanym rentowność sprzedaży przemysłu Unii z produktów przeznaczonych dla marki detalistów, wyrażona jako procent sprzedaży netto, spadła z 5,2 % (zysk) w 2015 r. do około 0,7 % (strata) w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(123)

Rentowność sprzedaży przemysłu Unii z produktów przeznaczonych dla marki własnej i detalistów również spadła z 10 % w 2015 r. do 6,7 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Spadek ten nie jest zatem tak drastyczny, jak w przypadku samej sprzedaży pod marką detalistów. Spadek rentowności wynika z tego, że ceny sprzedaży w okresie badanym zmniejszyły się o 4 %, a koszty produkcji (głównie nieprzetworzona kukurydza cukrowa i puszki) wzrosły o 1 % w tym samym okresie. Przemysł Unii nie był najwidoczniej w stanie przenieść wzrostu kosztów produkcji na swoich klientów.

(124)

Zwrot z inwestycji („ROI”), wyrażony jako procentowy zysk wartości księgowej netto inwestycji (zarówno dla marki własnej, jak i marki detalistów), kształtował się podobnie jak rentowność. Zmniejszył się z poziomu około 49 % w 2015 r. do 31,7 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, obniżając się tym samym o 35 % w okresie badanym.

(125)

Przepływy środków pieniężnych netto z działalności operacyjnej w 2015 r. wyniosły około 17 mln EUR. Wzrosły one do około 24 mln EUR w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (tj. o 42 %). Żaden z objętych próbą producentów unijnych nie wskazał, że doświadczył trudności z pozyskiwaniem kapitału.

Tabela 16

Rentowność i zwrot z inwestycji

Tabela 17

Przepływy środków pieniężnych

(126)

Roczne inwestycje przemysłu Unii w produkcję produktu podobnego zwiększały się równomiernie w okresie badanym z około 4 mln EUR w 2015 r. do około 8 mln EUR w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tj. wzrosły o 85 %. Dokonano inwestycji w celu odnowienia istniejącego sprzętu i zwiększenia wydajności.

Tabela 18

Inwestycje

(127)

Wiele wskaźników cechowały tendencje ujemne między 2015 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym. Zwrot z inwestycji zmniejszył się, podobnie jak rentowność sprzedaży, a zatrudnienie spadło o 5 %. Przywóz z Tajlandii wzrósł wraz ze spadkiem średniej ceny. Wyjątkowo dobre plony w 2014 r. doprowadziły do wysokich poziomów zapasów w 2015 r. W tym samym okresie tani przywóz z Tajlandii miał jeszcze większy negatywny wpływ na przemysł Unii. W odpowiedzi przemysł Unii obniżył ceny i produkcję w 2016 r. oraz likwidował zapasy, co negatywnie wpłynęło na jego rentowność. Tylko w 2017 r. przemysł Unii mógł zwiększyć produkcję, ale rentowność osiągnęła najniższy poziom ze względu na opóźnienie produkcji i sprzedaży o jeden rok kalendarzowy.

(128)

Sprzedaż kukurydzy cukrowej przez przemysł Unii w segmencie marki detalistów przynosiła straty w przeważającej części okresu badanego. Przemysł jest zależny od sprzedaży pod marką detalistów, ponieważ stanowi ona ponad połowę jego sprzedaży. Biorąc pod uwagę znaczenie sprzedaży pod marką detalistów w łącznej wartości sprzedaży, ogólna rentowność spadła z 10 % do 6,7 %.

(129)

Niektóre wskaźniki odnotowały pozytywne tendencje. Wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło o 81 %. Przepływy środków pieniężnych i inwestycje znacznie wzrosły. Wielkość sprzedaży przemysłu Unii pod marką detalistów, która bezpośrednio konkuruje z przywozem tajlandzkim, wzrosła o 3 %. Całkowita sprzedaż obu segmentów wzrosła o tę samą wartość procentową. Należy jednak zauważyć, że przywóz z Tajlandii uniemożliwił przemysłowi Unii przeniesienie wzrostu kosztów na klientów, w związku z czym przemysł Unii nie był w stanie osiągnąć zadowalającego poziomu rentowności, aby utrzymać znaczny udział w rynku, na którym konkurują ze sobą tylko przemysł Unii i przywóz z Tajlandii, ponieważ przywóz z innych państw trzecich jest rozproszony i nieznaczny.

(130)

Te dwa segmenty (marka detalistów i marka własna) wykazują odmienną sytuację przemysłu Unii. Z jednej strony w segmencie marki własnej przemysł Unii nie jest narażony na silną konkurencję bezpośrednią. Pozycja właścicieli marki jest silna i rynek jest skonsolidowany. Z drugiej strony detaliści są podmiotami ustanawiającymi ceny w segmencie sprzedaży detalicznej. Z uwagi na konkurencję ze strony przywozu z Tajlandii ceny są pod stałą presją. W związku z tym producentom unijnym trudniej jest przenieść wzrost kosztów produkcji (głównie kukurydzy cukrowej i puszek) na sprzedawców detalicznych z powodu presji cenowej wywieranej przez przywóz z Tajlandii.

(131)

Wydaje się, że przemysł Unii był w stanie zwiększyć swoje udziały w rynku, kładąc nacisk na ilość kosztem cen. Nie można jednak pominąć faktu, że podczas większej części okresu badanego i w odniesieniu do przeważającej części jego działalności handlowej dotyczącej kukurydzy cukrowej (marka detalistów), przemysł Unii ponosił straty.

(132)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń rząd Tajlandii i dwóch producentów eksportujących stwierdzili, że istnieje potencjalne zagrożenie wynikające ze zwiększonej wielkości przywozu kukurydzy cukrowej z Chin, gdzie ceny importowe są niższe, a nie ze strony przywozu z Tajlandii.

(133)

Przywóz z Chin utrzymywał się na niższym średnim poziomie, a wielkość przywozu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była nadal nieznaczna (0,4 % udziału w rynku), w związku z czym przywóz ten nie był uwzględniony w ocenie szkody. Twierdzenie to zostało odrzucone.

(134)

Rząd Tajlandii i dwóch producentów eksportujących stwierdzili ponadto, że słabe wyniki przemysłu unijnego były spowodowane szczególnymi warunkami pogodowymi w Europie w 2018 r. Dwóch producentów eksportujących odniosło się do artykułu prasowego (14) dotyczącego zbiorów kukurydzy w 2018 r. Komisja zauważa po pierwsze, że zbiory kukurydzy cukrowej z 2018 r. nie mają wpływu na wyniki przemysłu unijnego w okresie badanym (kończącym się w czerwcu 2018 r.), ponieważ sprzedaż do czerwca 2018 r. opiera się na zbiorach z poprzedniego roku. Po drugie, artykuł ten nie ma znaczenia, ponieważ kukurydza nie jest tożsama z kukurydzą cukrową i nie jest wykorzystywana do wytwarzania produktu objętego przeglądem.

(135)

Przemysł unijny twierdził, że w ocenie szkody należy rozróżnić segment dużych puszek sprzedawanych pod marką detalistów, w którym tajlandzcy producenci eksportujący mieli od 20 % do 30 % udziału oraz w którym przemysł unijny odnotował niską rentowność i istotną szkodę.

(136)

Jak wspomniano w motywie 96, rynek kukurydzy cukrowej charakteryzuje się dwoma kanałami sprzedaży, marką detalistów i marką własną. Zgodnie z art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego oraz zgodnie z dochodzeniem pierwotnym, które doprowadziło do wprowadzenia ceł, ocenę szkody przeprowadzono na podstawie ogólnych wyników przemysłu Unii (marka własna oraz marka detalistów), a także – w przypadku kilku wskaźników szkody (rentowność, wielkość sprzedaży i ceny sprzedaży) – na podstawie marki detalistów. Nie odnotowano żadnych zmian okoliczności, które uzasadniałyby zastosowanie innej metodyki. W związku z tym wniosek został odrzucony.

(137)

Należy odnotować, że obraz szkody wyrządzonej przemysłowi Unii nie jest jednoznaczny. Środki antydumpingowe częściowo osiągnęły swój cel poprzez usunięcie pewnych elementów szkody poniesionej przez przemysł Unii w wyniku przywozu po cenach dumpingowych z Tajlandii. Jednak z drugiej strony, zwłaszcza mając na uwadze niską rentowność, sytuacja przemysłu Unii nadal jest niestabilna i podatna na zagrożenia.

(138)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że o ile przemysł Unii poniósł szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, nie jest to istotna szkoda w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(139)

W motywie 138 Komisja stwierdziła, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody wyrządzonej przywozem towarów po cenach dumpingowych z Tajlandii w przypadku wygaśnięcia środków. Na podstawie powyżej opisanych trendów okazuje się, że środki antydumpingowe częściowo osiągnęły swój cel, jakim było usunięcie szkody wyrządzonej producentom unijnym. Jak wskazują negatywne tendencje wielu wskaźników szkody, sytuacja przemysłu Unii wciąż jest jednak podatna na zagrożenia oraz niestabilna.

(140)

W tym zakresie Komisja zbadała moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w państwie, którego dotyczy postępowanie, atrakcyjność rynku unijnego oraz wpływ przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, na sytuację przemysłu Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(141)

Jak ustalono w motywach 68–70 eksporterzy z Tajlandii dysponują znaczącymi wolnymi mocami produkcyjnymi, umożliwiającymi szybkie zwiększenie wywozu. Ponadto moce produkcyjne w Tajlandii szacuje się na około 150 000 ton, co stanowi około 10-krotności wielkości wywozu do Unii z Tajlandii.

(142)

Mając na uwadze wyższe ceny na rynku unijnym w porównaniu z cenami na niektórych rynkach państw trzecich, jak wskazano w motywie 72, prawdopodobne jest, że znaczące ilości obecnie wywożone do tych państw zostaną przekierowane na rynek unijny, jeżeli dopuści się do wygaśnięcia środków antydumpingowych.

(143)

Na tej podstawie stwierdzono, że w przypadku uchylenia środków tajlandzcy producenci eksportujący prawdopodobnie znacząco zwiększyliby swoją obecność na rynku unijnym pod względem zarówno wielkości przywozu, jak i udziałów w rynku i to po cenach dumpingowych wywierających dużą presję cenową na ceny sprzedaży przemysłu Unii.

(144)

Prawdopodobny napływ znacznych ilości podcinającego ceny przywozu z Tajlandii oznaczałby, że przemysł Unii byłby zmuszony do ograniczenia swojej produkcji lub obniżenia cen. Nawet niskie podcięcie cenowe ma znaczący wpływ na rentowność przemysłu Unii, jak wykazano w analizie marki detalistów w motywach 122 i 123.

(145)

Mając na uwadze wrażliwość przemysłu Unii, spadki wielkości produkcji i cen sprzedaży spowodowałaby bardzo szybkie pogorszenie jego rentowności i innych wskaźników wydajności.

(146)

W związku z powyższymi ustaleniami można stwierdzić, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia istotnej szkody w przypadku wygaśnięcia obecnych środków antydumpingowych.

(147)

Dwóch producentów eksportujących stwierdziło, że nie ma prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia istotnej szkody, ponieważ Komisja nie przedstawiła wystarczających, udokumentowanych dowodów, przede wszystkim ze względu na fakt, że rynek unijny nie jest głównym i preferowanym rynkiem produktu objętego przeglądem, a istniejące wskaźniki ekonomiczne wykazują pozytywne zmiany. Kwestia ta została również poruszona przez rząd Tajlandii.

(148)

Dowody wskazujące na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody opisano szczegółowo w motywach 139 do 145, w których Komisja przeprowadziła analizę prospektywną mającą na celu ocenę prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody. Analiza ta nie opiera się wyłącznie na aktualnej sytuacji na głównym i preferowanym rynku produktu objętego przeglądem i na wynikach przemysłu Unii, ale uwzględnia prawdopodobną sytuację na rynku unijnym w przypadku uchylenia środków antydumpingowych. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone.

(149)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie analizy wszystkich zaangażowanych interesów. Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie uwag zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(150)

Jak wskazano w motywie 139 sytuacja przemysłu Unii wciąż jest podatna na zagrożenia oraz niestabilna. Dalsze stosowanie środków umożliwiłoby temu przemysłowi zwiększenie cen sprzedaży (zwłaszcza w przypadku marki detalistów) w celu pokrycia wzrostu kosztów produkcji. Pozwoliłoby to przemysłowi Unii poprawić jego sytuację finansową.

(151)

W poprzednim dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia stwierdzono, że nawet jeśli obowiązywanie środków miałoby zostać przedłużone, nie miałoby to nieproporcjonalnego wpływu na detalistów.

(152)

W obecnym dochodzeniu Komisja nie znalazła żadnych dowodów sugerujących, że wniosek ten uległ zmianie od czasu poprzedniego przeglądu wygaśnięcia. Żaden detalista nie współpracował w dochodzeniu ani nie twierdził, że wniosek ten nie jest już aktualny. Komisja stwierdziła zatem, że obecnie obowiązujące środki nie mają znaczącego negatywnego wpływu na sytuację finansową detalistów oraz że utrzymanie środków nie będzie mieć na nich negatywnego wpływu.

(153)

W odniesieniu do konsumentów średnie wydatki na kukurydzę cukrową w gospodarstwie domowym są bardzo niskie. Zważywszy na umiarkowany poziom obowiązujących środków, skutki dalszego stosowania tych środków będą znikome dla konsumentów.

(154)

Przyjmuje się zatem, że sytuacja detalistów i konsumentów w Unii nie zmieni się znacznie ze względu na proponowane środki.

(155)

Konsumpcja w Unii utrzymywała się na stałym poziomie około 365 000 ton. Moce produkcyjne przemysłu Unii stale przekraczały popyt w Unii w okresie badanym, osiągając około 466 000 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wydaje się, że przemysł Unii dysponuje wolnymi mocami produkcyjnymi, aby zwiększyć swoją produkcję w przypadku zwiększonego popytu. Przywóz z innych państw trzecich, zwłaszcza ze Stanów Zjednoczonych i Chin, może również zaspokoić część popytu. Środki antydumpingowe nie służą zablokowaniu przywozu z Tajlandii do Unii. Mając na uwadze niski poziom cła antydumpingowego, oczekuje się, że przywóz z Tajlandii nadal będzie miał pewien udział w rynku unijnym.

(156)

Zważywszy na powyższe ustalenia, nie można stwierdzić, że utrzymanie środków antydumpingowych prawdopodobnie spowoduje niedobór podaży lub ograniczy konkurencję na rynku unijnym.

(157)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że nie ma przekonujących powodów związanych z interesem Unii przemawiających przeciwko utrzymaniu obowiązujących środków w odniesieniu do przywozu produktu objętego przeglądem.

(158)

Na podstawie wniosków Komisji dotyczących kontynuacji dumpingu, ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii należy utrzymać środki antydumpingowe dotyczące określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren, pochodzącej z Tajlandii.

(159)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin składania uwag dotyczących ujawnionych informacji oraz złożenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Przedstawione uwagi i komentarze, o ile były uzasadnione, zostały należycie uwzględnione.

(160)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 (15), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(161)

Komitet ustanowiony na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036 nie wydał opinii,