(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Danii o zarejestrowanie nazwy „Havarti” jako chronionego oznaczenia geograficznego, przedłożony Komisji dnia 5 października 2010 r., został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Niemcy, Hiszpania, US Dairy Export Council wraz z National Milk Producers Federation i International Dairy Foods Association, Biuro Przedstawiciela USA ds. Handlu (Office of the United States Trade Representative), Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Handlu Nowej Zelandii, stowarzyszenie Dairy Companies Association z Nowej Zelandii (DCANZ) i spółka Dairy Australia Limited, wspierane przez rząd Australii, sprzeciwiły się rejestracji zgodnie z art. 51 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. Sprzeciwy te zostały uznane za dopuszczalne.

(3)

Komisja otrzymała również dwa zawiadomienia o sprzeciwie od podmiotów „Camara Nacional de Productores de Leche” z Kostaryki i „Asociación de Desarollo Lácteo” (ASODEL) z Gwatemali. Nie złożono jednak uzasadnionych oświadczeń o sprzeciwie zgodnie z art. 51 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

(4)

Komisja wezwała zainteresowane strony, będące autorem dopuszczalnych sprzeciwów, do podjęcia odpowiednich konsultacji. Na wniosek Danii zgodnie z art. 51 ust. 3 ostatni akapit rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, pismami z dnia 5 sierpnia 2014 r. i 22 września 2014 r. Komisja przedłużyła termin każdej z trwających konsultacji o dodatkowe trzy miesiące.

(5)

Ponieważ nie osiągnięto porozumienia w wyznaczonym terminie, Komisja powinna przyjąć akt wykonawczy w sprawie rejestracji zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 52 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

(6)

Sprzeciwiające się strony twierdziły, że „Havarti” nie posiada określonej jakości, renomy ani innych cech, które można by przypisać pochodzeniu geograficznemu. Sądzą one, że rejestracja nazwy mogłaby wprowadzić konsumentów w błąd co do prawdziwej tożsamości produktu w świetle renomy i reputacji istniejącego znaku towarowego. Ich zdaniem rejestracja mogłaby również zagrozić istnieniu identycznej nazwy, znaków towarowych i produktów, które były zgodnie z prawem wprowadzane do obrotu od co najmniej 5 lat. Ponadto sprzeciwiające się strony twierdziły, że aktualna nazwa prawdopodobnie stanie się nazwą rodzajową z następujących powodów: „Havarti” podlega normom Kodeksu Żywnościowego (Codex Alimentarius) od 1966 r., produkt jest wymieniony w załączniku B do konwencji ze Stresa z 1951 r. i posiada własną pozycję taryfową. „Havarti” jest produkowany i konsumowany w kilku krajach UE i w krajach spoza UE, niektóre z nich mają nawet szczególne normy prawne dotyczące tego produktu.

(7)

Komisja oceniła argumenty przedstawione w uzasadnionych oświadczeniach o sprzeciwie w świetle przepisów rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, uwzględniając wyniki konsultacji przeprowadzonych między wnioskodawcą a jego oponentami, i stwierdziła, że nazwa „Havarti” powinna zostać zarejestrowana.

(8)

Jeśli chodzi o domniemany brak zgodności nazwy „Havarti” z przepisami art. 5 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zauważyć, że rejestracja „Havarti” jako chronionego oznaczenia geograficznego opiera się na jego renomie, która związana jest z jego pochodzeniem geograficznym w rozumieniu art. 5 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

(9)

Dania przedłożyła liczne specjalistyczne publikacje i dowody, które wykazują, że istnieje związek między Danią a reputacją „Havarti”. Ser ten otrzymał liczne wyróżnienia i nagrody na różnych forach krajowych i międzynarodowych. Renoma tego produktu opiera się również na szczególnej metodzie jego wytwarzania i tradycyjnych umiejętnościach.

(10)

W toku procedury sprzeciwu władze duńskie stwierdziły również, że renomę „Havarti” osiągnięto dzięki inicjatywom prawnym i wysokiej jakości pracy od ponad 100 lat.

(11)

Jeśli zaś chodzi o terytorium UE, „Havarti” jest produkowany głównie w Danii. W dniu przedłożenia wniosku Hiszpania, Niemcy, Polska i Finlandia i Estonia również produkowały ten ser w ograniczonych ilościach. Produkcja sera „Havarti” w tych państwach członkowskich nie może sama w sobie stanowić argumentu podważającego związek „Havarti” z Danią. Ilości tam produkowane są znikome w porównaniu z całkowitą produkcją w Danii. W szczególności produkcję sera o nazwie „Havarti” rozpoczęto w Hiszpanii dopiero w 2010 r. i stała się ona bardziej znacząca dopiero po przedłożeniu Komisji przez Danię wniosku o rejestrację nazwy „Havarti” jako ChOG.

(12)

Dania przedstawiła dowody na to, że przeważająca większość duńskich konsumentów uznaje trwały związek „Havarti” z Danią. Wyniki ankiety wskazują, że zdecydowana większość duńskich konsumentów zna „Havarti” i kojarzy go z Danią. Poza Danią znajomość „Havarti” jest niezwykle ograniczona.

(13)

Hiszpania przekazała również analizę przedstawiającą wyniki ankiety przeprowadzonej w Hiszpanii, dotyczącej wiedzy konsumentów na temat sera „Havarti” i jego pochodzenia. Analiza ta nie jest rozstrzygająca. Odsetek osób nieświadomych istnienia samego produktu i jego duńskiego pochodzenia jest wysoki. Konsumenci wskazali kilka różnych krajów jako kraje pochodzenia „Havarti”. Taki brak wiedzy na temat produktu i jego duńskiego pochodzenia nie może być uznany za przejaw świadomości co do rodzajowego charakteru nazwy.

(14)

Oponenci sądzą, że nazwa nie powinna być zarejestrowana, jako że mogłaby wprowadzić konsumentów w błąd co do prawdziwej tożsamości produktu w świetle renomy i reputacji istniejącego znaku towarowego. Jednakże renomy lub reputacji żadnego z przedmiotowych znaków towarowych nie wykazano. Nie wyjaśniono również, w jaki sposób konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w błąd.

(15)

Ponadto sprzeciwiające się strony z państw trzecich uznały, że rejestracja „Havarti” jako chronionego oznaczenia geograficznego zagroziłaby istnieniu identycznej nazwy „Havarti”, znaków towarowych oraz produktów, które były legalnie produkowane i wprowadzane do obrotu od ponad 5 lat, co stanowi jedną z możliwych przyczyn zgłoszenia sprzeciwu wymienionych w art. 10 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

(16)

Wydaje się, że oponenci z państw trzecich uczestniczący w przedmiotowej procedurze sprzeciwu nie wprowadzili sera o nazwie „Havarti” na rynek UE. Rejestracja „Havarti” jako chronionego oznaczenia geograficznego w UE nie ma zatem wpływu na istnienie produktu noszącego nazwę „Havarti” i produkowanego w państwach trzecich.

(17)

Rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 nie stosuje się do terytoriów państw trzecich. Zatem rejestracja „Havarti” jako chronionego oznaczenia geograficznego na mocy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 nie stanowi zagrożenia dla stosowania nazwy „Havarti” na rynkach państw trzecich.

(18)

Jeśli chodzi o już zarejestrowane znaki towarowe, zgłoszone bądź ustanowione poprzez używanie, w dobrej wierze i na terytorium UE przed datą wniosku Danii o rejestrację nazwy „Havarti”, zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 rejestracja ChOG nie ma na nie wpływu.

(19)

Hiszpania i Niemcy twierdziły, że produkują ser o nazwie „Havarti”. Rejestracja „Havarti” jako chronionego oznaczenia geograficznego na mocy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 stanowiłaby zatem zagrożenie dla istnienia nazwy „Havarti” w odniesieniu do produktów wytwarzanych w Hiszpanii i w Niemczech, która to nazwa jest identyczna z nazwą zgłoszoną do rejestracji w dniu 5 października 2010 r.

(20)

W świetle informacji zawartych w sprzeciwie Niemiec i Hiszpanii i przedłożonych Komisji wydaje się, że produkcja sera noszącego nazwę „Havarti” rozpoczęła się w Hiszpanii w 2010 r. i osiągnęła wielkość 5 100 ton w 2014 r. W Niemczech dostępne są tylko dane dotyczące produkcji za 2012 r. (2 571 ton), ale ustalono, że kraj ten produkuje ser o nazwie „Havarti” od ponad 20 lat. W związku z powyższym, zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 należy przyznać okresy przejściowe podmiotom w Hiszpanii i w Niemczech, gdzie rozpoczęto wprowadzanie do obrotu sera o nazwie „Havarti” przed dniem przedłożenia przez Danię wniosku do Komisji, w celu umożliwienia im dalszego używania nazwy zagrożonej przez rejestrację przy jednoczesnym przekształceniu ich produkcji na rynku. Okres 5 lat należałoby uznać za właściwy dla producentów w Niemczech i Hiszpanii.

(21)

Sprzeciwiające się strony przedstawiły również kilka dowodów, z których rzekomo wynika, że przedmiotowa nazwa ma charakter rodzajowy. Jednak fakt, że istnieje szczególna norma w Kodeksie Żywnościowym a także włączenie „Havarti” do załącznika B do konwencji ze Stresa nie oznacza, że nazwa stała się nazwą rodzajową. Kody taryfowe odnoszą się do kwestii celnych i w związku z tym nie dotyczą praw własności intelektualnej. Status rodzajowy w UE można ocenić jedynie na podstawie postrzegania produktu przez konsumentów na terytorium UE.

(22)

Jeśli zaś chodzi o dane dotyczące produkcji i postrzeganie „Havarti” w UE, co zostało ocenione w odniesieniu do zarzutu dotyczącego rzekomego braku związku między produktem a obszarem geograficznym, należy stwierdzić, że nazwa „Havarti” nie stała się nazwą rodzajową w UE.

(23)

Przedłożone dane dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu „Havarti” poza UE nie są istotne ze względu na ogólną zasadę terytorialności, nieodłącznie związaną z prawami własności intelektualnej, a w szczególności z rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012, zgodnie z którym możliwy rodzajowy charakter nazwy należy oceniać w odniesieniu do terytorium Unii. Postrzeganie tej nazwy poza UE oraz ewentualne istnienie powiązanych norm produkcji w państwach trzecich nie jest uznawane za istotne dla niniejszej decyzji, niezależnie od tego, czy normy te określają prawa do stosowania odpowiednich zapisów na etykietach.

(24)

Wniosek oponentów, aby zarejestrować alternatywnie nazwę „Danish Havarti”, nie może zostać rozpatrzony, gdyż nie spełniałby warunków określonych w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

(25)

Aby umożliwić wyczerpanie zapasów już wyprodukowanych lub obecnych na rynku, należy odroczyć stosowanie niniejszego rozporządzenia.

(26)

W świetle powyższego należy wpisać nazwę „Havarti” do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych.

(27)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Polityki Jakości Produktów Rolnych,