(1)

W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo przekazało notyfikację o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej. Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa od dnia wejścia w życie umowy o wystąpieniu lub, w przypadku jej braku, dwa lata po notyfikacji, tj. od dnia 30 marca 2019 r., chyba że Rada Europejska w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem podejmie jednomyślnie decyzję o przedłużeniu tego okresu.

(2)

Wymóg wymiany zabezpieczenia określony w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego („CCP”), nie uwzględnia ewentualności wystąpienia państwa członkowskiego z Unii. Wyzwania, przed którymi stoją strony kontraktu pochodnego będącego przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, dla których kontrahentem jest kontrahent mający siedzibę w Zjednoczonym Królestwie, są bezpośrednią konsekwencją wydarzenia, na które strony te nie mają wpływu i które może postawić je w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z innymi kontrahentami w Unii.

(3)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/2251 (2) określono różne daty rozpoczęcia stosowania procedur wymiany zabezpieczenia w odniesieniu do rozliczanych niecentralnie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w zależności od kategorii kontrahentów będących stroną tych kontraktów.

(4)

Kontrahenci nie są w stanie przewidzieć, jaki może być status kontrahenta mającego siedzibę w Zjednoczonym Królestwie lub w jakim stopniu kontrahent ten będzie w stanie nadal świadczyć określone usługi na rzecz kontrahentów mających siedzibę w Unii. Aby zaradzić tej sytuacji, kontrahenci mogą zechcieć dokonać odnowienia (nowacji) kontraktu poprzez zastąpienie kontrahenta mającego siedzibę w Zjednoczonym Królestwie kontrahentem mającym siedzibę w państwie członkowskim.

(5)

Zanim rozporządzenie (UE) nr 648/2012 i rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251 zaczęły obowiązywać, kontrahenci będący stronami rozliczanych niecentralnie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nie byli zobowiązani do wymiany zabezpieczenia, w związku z czym dwustronne transakcje nie były zabezpieczane lub były zabezpieczane na zasadzie dobrowolności. Gdyby kontrahentów zobowiązano do wymiany zabezpieczenia w wyniku odnowienia ich kontraktów w reakcji na wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii, pozostali kontrahenci mogą nie być w stanie wyrazić zgodny na takie odnowienie.

(6)

W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynku oraz równych warunków działania między kontrahentami mającymi siedzibę w Unii kontrahenci powinni mieć możliwość zastąpienia kontrahentów mających siedzibę w Zjednoczonym Królestwie kontrahentami mającymi siedzibę w państwie członkowskim bez konieczności wymiany zabezpieczenia w odniesieniu do tych odnowionych kontraktów. Data, od której powinni być zobowiązani do wymiany zabezpieczenia w przypadku odnowienia tych kontraktów, powinna przypadać 12 miesięcy po dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia zmieniającego.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251.

(8)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przekazany Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(9)

Należy jak najszybciej ułatwić wdrożenie przez uczestników rynku wydajnych rozwiązań. W związku z tym Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeanalizowały potencjalne powiązane koszty i korzyści, lecz nie przeprowadziły otwartych konsultacji publicznych zgodnie z art. 10 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (3), art. 10 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (4) oraz art. 10 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (5). Z tego samego powodu niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu,

(10)

Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym i powinno być stosowane dopiero od dnia następującego po dniu, w którym Traktaty przestają mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie, chyba że umowa o wystąpieniu zawarta ze Zjednoczonym Królestwem wejdzie w życie przed tym dniem lub wydłużono dwuletni okres, o którym mowa w art. 50 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej,