(1)

Dyrektywa 2008/98/WE nakłada na państwa członkowskie obowiązek włączenia kwestii zapobiegania powstawaniu odpadów żywności do swoich programów zapobiegania powstawaniu odpadów oraz monitorowania i oceny wdrażania środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów żywności poprzez pomiar poziomów odpadów żywności na podstawie wspólnej metody. Na podstawie wyników prac Unijnej Platformy ds. Strat i Marnotrawienia Żywności Komisja ma ustanowić wspólną metodę i określić minimalne wymogi jakościowe dla jednolitego pomiaru poziomów odpadów żywności.

(2)

Definicja „żywności” zawarta w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) obejmuje żywność jako całość, wzdłuż całego łańcucha dostaw żywności, od produkcji do konsumpcji. Żywność obejmuje również części niejadalne, w przypadku gdy nie zostały one oddzielone od jadalnych części podczas produkcji żywności, takie jak kości z przylegającym do nich mięsem przeznaczonym do spożycia przez ludzi. W związku z tym odpady żywności mogą zawierać elementy, które obejmują części żywności przeznaczone do spożycia, oraz części żywności, które nie są przeznaczone do spożycia.

(3)

Odpady żywności nie obejmują strat powstałych na etapach łańcucha dostaw żywności zanim określone produkty stały się żywnością w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, np. jeszcze nie zebrane jadalne rośliny. Ponadto nie obejmują one produktów ubocznych powstających w wyniku produkcji żywności, które spełniają kryteria określone w art. 5 ust. 1 dyrektywy 2008/98/WE, ponieważ takie produkty uboczne nie są odpadami.

(4)

Należy zapobiegać powstawaniu odpadów żywności i ograniczać je w całym łańcuchu dostaw żywności. Ponieważ rodzaje odpadów żywności i czynniki przyczyniające się do wytwarzania odpadów żywności różnią się znacznie między poszczególnymi etapami łańcucha dostaw żywności, poziom odpadów żywności powinien być mierzony osobno dla każdego etapu.

(5)

Przyporządkowanie odpadów żywności do poszczególnych etapów łańcucha dostaw żywności powinno odbywać się zgodnie ze wspólną klasyfikacją statystyczną działalności gospodarczej w Unii ustanowioną rozporządzeniem (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) jako „NACE Rev. 2”. W przypadku braku właściwej klasyfikacji NACE Rev. 2 przyporządkowanie do „gospodarstw domowych” powinno odbywać się poprzez odniesienie do sekcji 8 pkt 1.2 w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2150/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (4).

(6)

Decyzja Komisji 2000/532/WE (5) ustanawiająca europejski wykaz odpadów wprawdzie nie zawsze pozwala na precyzyjną identyfikację odpadów żywności, może ona jednak stanowić wytyczne dla organów krajowych w kontekście pomiaru poziomów odpadów żywności.

(7)

Substancje pochodzące z produkcji rolniczej, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. f) dyrektywy 2008/98/WE, oraz produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2008/98/WE, są wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy i dlatego nie powinny być poddawane pomiarowi jako odpady żywności.

(8)

Aby metoda mogła być stosowana w praktyce oraz aby obciążenia wynikające z monitorowania były proporcjonalne i uzasadnione, niektóre strumienie odpadów, które nie powinny zawierać odpadów żywności ani odpadów żywności w nieznacznych ilościach, nie powinny być poddawane pomiarowi jako odpady żywności.

(9)

W celu zwiększenia precyzji pomiaru poziomów odpadów żywności materiały nieżywnościowe zmieszane z odpadami żywności (np. gleba lub opakowania) powinny być w możliwie największym stopniu wyłączone z masy odpadów żywności.

(10)

Istnieje kilka rodzajów żywności, które są zazwyczaj wyrzucane jako ścieki lub razem ze ściekami, takie jak woda butelkowana i woda mineralna, napoje i inne ciecze. Obecnie nie istnieją metody pomiaru takich odpadów, które zapewniłyby wystarczający poziom zaufania i porównywalności przekazywanych danych. Dlatego takie rodzaje żywności nie powinny być poddawane pomiarowi jako odpady żywności. Państwa członkowskie powinny mieć jednak możliwość dobrowolnego zgłaszania informacji o tych rodzajach żywności.

(11)

Chociaż substancje przeznaczone do użycia jako materiały paszowe, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2008/98/WE, są wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy i dlatego nie powinny być poddawane pomiarowi jako odpady żywności, informacje na temat żywności pierwotnie przeznaczonej do spożycia przez ludzi, a następnie przeznaczonej na paszę (w tym wycofane środki spożywcze określone w części A pkt 3 załącznika do rozporządzenia Komisji (UE) nr 68/2013 (6)) są istotne dla zrozumienia przepływów materiałowych związanych z żywnością i mogą być przydatne przy planowaniu ukierunkowanej polityki zapobiegania powstawaniu odpadów żywności. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość zgłaszania tych informacji w sposób jednolity na zasadzie dobrowolności.

(12)

Aby umożliwić dokładne wskazanie ilości odpadów żywności wytworzonych na każdym etapie łańcucha dostaw żywności, państwa członkowskie powinny dokonywać dokładnego pomiaru ilości odpadów żywności. Taki dokładny pomiar powinien być przeprowadzany regularnie w odniesieniu do każdego etapu łańcucha dostaw żywności, a co najmniej raz na cztery lata.

(13)

Zgodnie z art. 37 ust. 3 dyrektywy 2008/98/WE państwa członkowskie co roku zgłaszają ilości odpadów żywności. Aby zapewnić proporcjonalność i ograniczyć obciążenia administracyjne, państwa członkowskie powinny dysponować szeregiem metod pomiaru poziomów odpadów żywności na potrzeby tych rocznych sprawozdań, w tym istniejących analiz dotyczących wytwarzania odpadów żywności, nowych ukierunkowanych badań na temat odpadów żywności, a także danych zgromadzonych w odniesieniu do statystyk odpadów lub obowiązków sprawozdawczych w zakresie odpadów i innych danych społeczno-ekonomicznych lub kombinacji tych opcji. W miarę możliwości należy korzystać z uznanych źródeł danych, takich jak Europejski System Statystyczny.

(14)

Aby zapewnić jednolite monitorowanie przepływów materiałowych w łańcuchu dostaw żywności w kontekście ukierunkowanej polityki w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów żywności, należy zagwarantować, by państwa członkowskie, które zdecydują się na bardziej szczegółowy pomiar ilości odpadów żywności lub objęcie zakresem pomiaru powiązane przepływy materiałowe, mogły czynić to w jednolity sposób.

(15)

Aby umożliwić weryfikację zgłoszonych danych i usprawnienie metod pomiarowych oraz aby zapewnić porównywalność tych metod, państwa członkowskie powinny przedstawiać dodatkowe informacje związane z metodami pomiarowymi i jakością zgromadzonych danych,