(1)

W art. 5 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 upoważniono Komisję do przyjęcia decyzji w sprawie równoważności, stwierdzającej, że ramy prawne i nadzorcze państwa trzeciego gwarantują, że agencje ratingowe, które uzyskały zezwolenie lub zostały zarejestrowane w tym państwie trzecim, spełniają prawnie wiążące wymogi równoważne z wymogami określonymi w tym rozporządzeniu oraz podlegają skutecznemu nadzorowi i egzekwowaniu wymogów w tym państwie trzecim. Aby ramy prawne i nadzorcze można było uznać za równoważne, muszą one spełniać co najmniej warunki określone w art. 5 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009.

(2)

W dniu 28 kwietnia 2014 r. Komisja przyjęła decyzję wykonawczą 2014/248/UE (2), w której stwierdziła, że te trzy warunki są spełnione, i uznała ramy prawne i nadzorcze Singapuru dotyczące agencji ratingowych za równoważne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 w obowiązującym wówczas brzmieniu.

(3)

Ramy prawne i nadzorcze Singapuru nadal spełniają trzy warunki określone pierwotnie w art. 5 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009. Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 462/2013 (3) wprowadzono jednak dodatkowe wymogi dla agencji ratingowych zarejestrowanych w Unii, zaostrzając tym samym ramy prawne i nadzorcze, którym podlegają. Te dodatkowe wymogi obejmują prawnie wiążące przepisy mające zastosowanie do agencji ratingowych i dotyczące perspektyw ratingowych, zarządzania konfliktami interesów, wymogów w zakresie poufności, jakości metod ratingowych oraz prezentacji i ujawniania ratingów kredytowych.

(4)

Zgodnie z art. 2 akapit drugi pkt 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 462/2013 te dodatkowe wymogi mają zastosowanie do celów oceny równoważności ram prawnych i nadzorczych państwa trzeciego od dnia 1 czerwca 2018 r.

(5)

W tym kontekście w dniu 13 lipca 2017 r. Komisja zwróciła się o poradę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) w sprawie równoważności ram prawnych i nadzorczych między innymi Singapuru z tymi dodatkowymi wymogami wprowadzonymi rozporządzeniem (UE) nr 462/2013 oraz o jego opinię co do istotności ewentualnych różnic.

(6)

W swojej opinii technicznej z dnia 17 listopada 2017 r. ESMA stwierdził, że ramy prawne i nadzorcze Singapuru nie zawierają wystarczających przepisów, które wypełniałyby cele, jakie przyświecają dodatkowym wymogom wprowadzonym rozporządzeniem (UE) nr 462/2013.

(7)

Rozporządzeniem (UE) nr 462/2013 wprowadzono – w art. 3 ust. 1 lit. w) rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 – definicję „perspektywy ratingowej” i rozszerzono zakres stosowania niektórych wymogów mających zastosowanie do ratingów kredytowych na perspektywy ratingowe. Ramy prawne i nadzorcze Singapuru nie uwzględniają perspektyw ratingowych.

(8)

W celu wzmocnienia postrzegania niezależności agencji ratingowych wobec ocenianych podmiotów rozporządzeniem (UE) nr 462/2013 rozszerzono – w art. 6 ust. 4, art. 6a i art. 6b rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 – zakres stosowania przepisów dotyczących konfliktów interesów na konflikty powodowane przez akcjonariuszy lub wspólników posiadających znaczący udział w kapitale agencji ratingowej. Ramy prawne i nadzorcze Singapuru nie są tak szczegółowe i nakazowe jak system unijny. Istnieje wymóg ustanowienia komórki ds. kontroli wewnętrznej i wewnętrznych procedur służących wykrywaniu i łagodzeniu konfliktów interesów oraz im zapobieganiu. Nie ma jednak wyraźnego wymogu zapobiegania konfliktom interesów w stosunku do akcjonariuszy. W rezultacie nie ma zakazu wystawiania ratingu kredytowego w sytuacji, gdy członek zarządu agencji ratingowej lub akcjonariusz posiadający w agencji ratingowej więcej niż 10 % akcji lub praw głosu posiada ponad 10 % akcji w ocenianym podmiocie. Nie obowiązuje również zakaz świadczenia przez osoby fizyczne lub podmioty, które posiadają ponad 5 % akcji lub praw głosu w agencji ratingowej, usług konsultingowych lub doradczych na rzecz podmiotu ocenianego przez daną agencję ratingową.

(9)

Rozporządzeniem (UE) nr 462/2013 wprowadzono nowe przepisy mające na celu zapewnienie, aby informacje poufne wykorzystywano wyłącznie do celów związanych z działalnością w zakresie ratingu kredytowego i chroniono przed oszustwem, kradzieżą lub niewłaściwym wykorzystaniem. W tym celu w art. 10 ust. 2a rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 zobowiązano agencje ratingowe do traktowania wszystkich ratingów kredytowych, perspektyw ratingowych i dotyczących ich informacji jako informacji wewnętrznych do czasu ich upublicznienia. Ramy prawne i nadzorcze Singapuru zawierają definicję informacji wewnętrznych, jednak za tego rodzaju informacje nie uznaje się automatycznie ratingów kredytowych i dotyczących ich informacji.

(10)

Rozporządzenie (UE) nr 462/2013 ma na celu zwiększenie poziomu przejrzystości i jakości metod ratingowych. Rozporządzeniem tym wprowadzono – w sekcji D podsekcja I pkt 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 – obowiązek, zgodnie z którym agencje ratingowe muszą zapewnić ocenianemu podmiotowi możliwość wskazania ewentualnych błędów merytorycznych przed publikacją ratingu kredytowego lub perspektywy ratingowej. W ramach prawnych i nadzorczych Singapuru nie przewidziano wyraźnego wymogu zobowiązującego agencję ratingową do informowania ocenianego podmiotu o ratingu kredytowym przed jego publikacją. Agencja ratingowa ma powiadamiać oceniany podmiot tylko wówczas, gdy jest to wykonalne i stosowne.

(11)

Rozporządzeniem (UE) nr 462/2013 wprowadzono – w art. 8 ust. 5a, ust. 6 lit. aa) i ab) i ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 – odpowiednie gwarancje mające zapewnić, by jakiekolwiek zmiany metod ratingowych nie skutkowały mniej rygorystycznymi metodami. Ramy prawne i nadzorcze Singapuru zawierają wymóg, zgodnie z którym agencja ratingowa musi utworzyć i wdrożyć formalną komórkę ds. przeglądu kierującą się rygorystycznymi zasadami i odpowiedzialną za okresowe przeglądy metod ratingowych. Nie zawierają one jednak wyraźnego wymogu, który zobowiązywałby agencję ratingową do korygowania błędów i prowadzenia konsultacji w sprawie wszelkich zmian tych metod. Chociaż agencje ratingowe muszą podawać do publicznej wiadomości wszelkie istotne zmiany swoich metod, nie istnieje wymóg powiadamiania w takim przypadku ani organu nadzoru, ani wszystkich zainteresowanych podmiotów.

(12)

Rozporządzeniem (UE) nr 462/2013 zaostrzono wymogi dotyczące prezentacji i ujawniania ratingów kredytowych. Zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i sekcją D podsekcja I pkt 2a w załączniku I do tego rozporządzenia do ujawnionych metod ratingowych, modeli i podstawowych założeń ratingowych agencja ratingowa dołącza jasne i łatwo zrozumiałe wytyczne wyjaśniające założenia, parametry, ograniczenia i niewiadome dotyczące modeli i metod ratingowych stosowanych w ratingach kredytowych. Zgodnie z ramami prawnymi i nadzorczymi Singapuru istnieje wymóg zapewnienia, by czynnościom ratingowym i metodzie ratingowej towarzyszyły odpowiednie wytyczne.

(13)

W celu wzmocnienia konkurencji i ograniczenia zakresu konfliktów interesów w sektorze agencji ratingowych rozporządzeniem (UE) nr 462/2013 wprowadzono – w sekcji E podsekcja II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 – wymóg, zgodnie z którym opłaty pobierane przez agencje ratingowe za ratingi kredytowe i usługi dodatkowe powinny być niedyskryminujące i oparte na rzeczywistych kosztach. Agencje ratingowe zobowiązano w nim do ujawniania niektórych informacji finansowych. Ramy prawne i nadzorcze Singapuru nie przewidują systemowych wymogów, zgodnie z którymi agencje ratingowe muszą przedstawiać organowi nadzoru lub ocenianym podmiotom politykę cenową, chociaż organ nadzoru może zażądać tych informacji w ramach swoich działań nadzorczych. Ponadto nie istnieje wymóg, zgodnie z którym opłaty pobierane od klientów muszą być oparte na kosztach i niedyskryminujące.

(14)

W świetle przeanalizowanych czynników ramy prawne i nadzorcze Singapuru dotyczące agencji ratingowych nie spełniają wszystkich warunków równoważności określonych w art. 5 ust. 6 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1060/2009. Nie można ich zatem uznać za równoważne z ramami prawnymi i nadzorczymi ustanowionymi tym rozporządzeniem.

(15)

Należy zatem uchylić decyzję wykonawczą 2014/248/UE.

(16)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,