27.2.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 55/34 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/292
z dnia 26 lutego 2018 r.
ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do procedur i wzorów na potrzeby spoczywającego na właściwych organach obowiązku wymiany informacji i udzielania pomocy zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 w sprawie nadużyć na rynku
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (1), w szczególności jego art. 25 ust. 9,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Aby zapewnić, by organy wyznaczone jako właściwe organy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 596/2014 mogły współpracować i wymieniać informacje sprawnie i terminowo oraz były w stanie udzielać sobie wzajemnie pełnej pomocy do celów tego rozporządzenia, należy ustanowić wspólne procedury i wzory, które mają być stosowane przez właściwe organy na potrzeby wymiany informacji i udzielania pomocy, w tym w celu składania wniosków o udzielenie pomocy, potwierdzania otrzymania wniosków oraz udzielania odpowiedzi na te wnioski. |
(2) |
Wymiana informacji w formie pisemnej powinna ułatwiać właściwemu organowi wypełnianie jego obowiązków. W stosownych przypadkach, w tym przed skierowaniem pisemnego wniosku, może być stosowana komunikacja ustna w celu przekazania informacji o planowanym wniosku o udzielenie pomocy oraz w celu omówienia wszelkich kwestii, które mogą utrudniać udzielenie pomocy. W pilnych przypadkach powinno być również dopuszczalne ustne przekazanie wniosku o udzielenie pomocy, o ile pilność sprawy nie wynika z opóźnionego podjęcia działania przez stronę wnioskująca. |
(3) |
Rozporządzenie (UE) nr 596/2014 stanowi, że właściwe organy mają obowiązek wymiany informacji i udzielania pomocy. W miarę możliwości wnioski o udzielenie pomocy powinny jednak tylko wtedy dotyczyć odebrania zeznań bądź przeprowadzenia kontroli na miejscu lub czynności wyjaśniających, gdy zwykły wniosek o udzielenie informacji nie byłby wystarczający. Należy założyć, że przed złożeniem do właściwych organów innego państwa członkowskiego wniosku o udzielenie pomocy właściwy organ podjął wszystkie działania możliwe do zrealizowania w ramach jego jurysdykcji, jednak należy również zdawać sobie sprawę z tego, że skorzystanie z wszystkich metod pozyskiwania informacji przed złożeniem wniosku może nie być dla tego organu wykonalne. |
(4) |
Pomoc z własnej inicjatywy, w tym na zasadzie dobrowolności, powinna być udzielana zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 596/2014 w przypadku, gdy właściwy organ państwa członkowskiego uważa, że znajdujące się w jego posiadaniu informacje mogą być użyteczne dla innego właściwego organu. |
(5) |
Wniosek o udzielenie pomocy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 596/2014 powinien zawierać wystarczające informacje na temat przedmiotu wniosku, w tym uzasadnienie wniosku i jego kontekst, tak aby umożliwić organowi współpracującemu sprawne i szybkie rozpatrzenie wniosku. Wskazanie faktów uzasadniających podejrzenie nie powinno być uznawane za warunek wstępny udzielenia pomocy organowi wnioskującemu, jeżeli informacje, o które wystąpił we wniosku, są mu niezbędne do wypełnienia jego obowiązków. |
(6) |
Poza kwestią stosowania wzorów wniosków o udzielenie pomocy oraz odpowiedzi na takie wnioski, procedury współpracy powinny umożliwiać i ułatwiać komunikację, konsultacje oraz interakcje między organem wnioskującym i organem współpracującym w trakcie całego procesu, tak aby zapewnić sprawne rozpatrzenie wniosku o udzielenie informacji lub pomocy. Procedury te powinny również umożliwiać właściwym organom przekazywanie sobie uwag na temat przydatności otrzymanych informacji lub uzyskanej pomocy, na temat rozstrzygnięcia sprawy, w odniesieniu do której wnioskowano o udzielenie pomocy, oraz na temat wszelkich problemów napotkanych przy udzielaniu tych informacji lub tej pomocy. |
(7) |
Procedury i wzory na potrzeby wymiany informacji i udzielania pomocy powinny zapewniać poufność wymienianych lub przekazywanych informacji oraz zgodność z przepisami dotyczącymi ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i swobodnego przepływu takich danych. |
(8) |
Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez ESMA. |
(9) |
ESMA nie przeprowadził otwartych konsultacji publicznych na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, ani też nie przeanalizował potencjalnych kosztów i korzyści związanych z wprowadzeniem procedur i wzorów, które mają być stosowane przez odpowiednie właściwe organy, ponieważ byłoby to nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i skutków tych standardów, gdyż ich adresatami są jedynie właściwe organy krajowe państw członkowskich, a nie uczestnicy rynku. |
(10) |
ESMA zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2). |
(11) |
W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych i przy uwzględnieniu, że rozporządzenie (UE) nr 596/2014 jest już stosowane, konieczne jest, by niniejsze rozporządzenie weszło w życie i było stosowane bezzwłocznie, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Definicja
Do celów niniejszego rozporządzenia „bezpieczne środki elektroniczne” oznaczają urządzenia elektroniczne służące do przetwarzania (w tym kompresji cyfrowej), przechowywania i transmisji danych, wykorzystujące technologię przewodową, radiową lub optyczną, bądź też wszelkie inne środki elektromagnetyczne, które zapewniają zachowanie kompletności, integralności i poufności informacji podczas transmisji.
Artykuł 2
Punkty kontaktowe
1. Właściwe organy wyznaczają punkty kontaktowe do celów niniejszego rozporządzenia.
2. Właściwe organy przekazują szczegółowe informacje o punktach kontaktowych do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) w terminie 30 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W stosownych przypadkach właściwe organy przekazują ESMA aktualizacje tych informacji.
3. ESMA prowadzi – do użytku właściwych organów – wykaz punktów kontaktowych wyznaczonych przez właściwe organy zgodnie z ust. 1 oraz w razie potrzeby aktualizuje ten wykaz.
Artykuł 3
Wniosek o udzielenie pomocy
1. Organ wnioskujący składa pisemny wniosek o udzielenie pomocy – pocztą, faksem lub za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych. Organ ten kieruje swój wniosek do punktu kontaktowego wyznaczonego przez organ współpracujący zgodnie z art. 2.
2. Składając wniosek o udzielenie pomocy, właściwy organ stosuje wzór określony w załączniku I oraz:
a) |
określa szczegóły dotyczące stosownych informacji, o których udzielenie organ wnioskujący zwraca się do organu współpracującego; |
b) |
określa, w stosownych przypadkach, kwestie związane z poufnością informacji, które można uzyskać. |
3. Organ wnioskujący może załączyć do wniosku wszelkie dokumenty lub uzupełniające materiały uznane za niezbędne do uzasadnienia wniosku.
4. W pilnych przypadkach organ wnioskujący może wystąpić z wnioskiem o udzielenie pomocy ustnie. Jeżeli nie uzgodniono inaczej z organem współpracującym, ten ustny wniosek potwierdza się następnie bez zbędnej zwłoki na piśmie, przy użyciu środków, o których mowa w ust. 1.
Artykuł 4
Potwierdzenie odbioru
W terminie 10 dni roboczych od otrzymania pisemnego wniosku o udzielenie pomocy organ współpracujący przesyła – pocztą, faksem lub za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych – potwierdzenie odbioru do punktu kontaktowego wyznaczonego zgodnie z art. 2, chyba że we wniosku określono inaczej. Potwierdzenia odbioru dokonuje się przy zastosowaniu wzoru określonego w załączniku II i zawiera ono, w miarę możliwości, wskazanie przewidywanej daty udzielenia odpowiedzi.
Artykuł 5
Odpowiedź na wniosek o udzielenie pomocy
1. Organ współpracujący udziela pisemnej odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy – pocztą, faksem lub za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych. Odpowiedź kieruje się do punktu kontaktowego wyznaczonego zgodnie z art. 2, chyba że we wniosku określono inaczej.
2. Organ współpracujący udziela odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy, stosując wzór określony w załączniku III, jak również:
a) |
zwraca się o przedstawienie w dowolnej formie i w możliwie najkrótszym terminie dodatkowych wyjaśnień, w przypadku gdy ma wątpliwości, jakich dokładnie informacji dotyczy wniosek; |
b) |
podejmuje wszelkie racjonalne działania w ramach swoich uprawnień, aby udzielić pomocy, o którą wystąpiono; |
c) |
realizuje wnioski o udzielenie pomocy bezzwłocznie oraz w sposób, który zapewnia szybkie przeprowadzenie wszelkich niezbędnych działań regulacyjnych, z uwzględnieniem złożoności wniosku oraz konieczności zaangażowania osób trzecich lub innego właściwego organu. |
3. Jeżeli organ współpracujący odmawia podjęcia działania, w części lub w całości, w odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy, informuje on jak najszybciej o swojej decyzji, ustnie lub pisemnie, organ wnioskujący. Organ współpracujący udziela również odpowiedzi pisemnej zgodnie z ust. 1 wskazującej, które z wyjątkowych okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 596/2014, stanowiły podstawę jego odmowy.
Artykuł 6
Procedury dotyczące przekazywania i rozpatrywania wniosków o udzielenie pomocy
1. Komunikacja między organem wnioskującym i organem współpracującym dotycząca wniosku o udzielenie pomocy i odpowiedzi na ten wniosek odbywa się przy użyciu najbardziej dogodnych środków, z należytym uwzględnieniem poufności, terminów doręczenia korespondencji, objętości dokumentów do przekazania i łatwego dostępu organu wnioskującego do informacji. W szczególności organ wnioskujący niezwłocznie przekazuje wszelkie wyjaśnienia, o które zwrócił się organ współpracujący.
2. Jeżeli organ współpracujący poweźmie wiedzę o okolicznościach, które mogą prowadzić do wydłużenia przewidywanego przez niego terminu udzielenia odpowiedzi o ponad 10 dni roboczych, bez zbędnej zwłoki powiadamia o tym organ wnioskujący.
3. W stosownych przypadkach organ współpracujący przekazuje okresowo organowi wnioskującemu informacje o postępach w realizacji wniosku, w tym o zmianach przewidywanej daty udzielenia odpowiedzi.
4. Jeżeli organ wnioskujący zakwalifikował wniosek jako pilny, właściwe organy konsultują się co do częstotliwości, z jaką organ współpracujący będzie informował organ wnioskujący o tych postępach.
5. Organ współpracujący i organ wnioskujący wspólnie pracują nad rozwiązaniem wszelkich trudności, jakie mogą pojawić się w odniesieniu do realizacji wniosku.
Artykuł 7
Procedura dotycząca wniosków o odebranie zeznań od osoby
1. Jeżeli organ wnioskujący zwraca się w swoim wniosku o odebranie zeznań od dowolnej osoby w kontekście czynności wyjaśniających lub kontroli, organ współpracujący i organ wnioskujący, z zastrzeżeniem istniejących ograniczeń lub przeszkód prawnych oraz wszelkich różnic w wymogach proceduralnych, oceniają i uwzględniają:
a) |
prawa osób, od których odebrane zostaną zeznania, w tym, w stosownych przypadkach, wszelkie kwestie dotyczące samooskarżenia; |
b) |
charakter udziału członków personelu organu wnioskującego (jako obserwatorów lub aktywnych uczestników); |
c) |
rolę personelu organu współpracującego i organu wnioskującego w odbieraniu zeznań; |
d) |
kwestię, czy osoba, od której mają zostać odebrane zeznania, ma prawo do pomocy przedstawiciela prawnego, a jeżeli tak – zakres pomocy przedstawiciela prawnego podczas odbierania zeznań, w tym w odniesieniu do zapisu lub protokołu zeznań; |
e) |
kwestię, czy zeznania mają zostać odebrane na zasadzie dobrowolności czy przymusowo, jeżeli takie zróżnicowanie występuje; |
f) |
kwestię, czy – w oparciu o informacje dostępne w momencie składania wniosku – osoba, od której mają zostać odebrane zeznania, jest świadkiem czy podejrzanym, jeżeli takie zróżnicowanie występuje; |
g) |
kwestię, czy – w oparciu o informacje dostępne w momencie składania wniosku – zeznania mogą lub mają zostać wykorzystane w postępowaniu karnym; |
h) |
dopuszczalność zeznań w jurysdykcji organu wnioskującego; |
i) |
zapis zeznań i odnośne procedury, w tym kwestię, czy będzie to dosłowny czy też streszczony protokół pisemny bądź też zapis dźwiękowy lub audiowizualny; |
j) |
procedury poświadczenia lub potwierdzenia zeznań przez osobę składającą zeznania, w tym kwestię, czy to poświadczenie lub potwierdzenie ma nastąpić po odebraniu zeznań; oraz |
k) |
procedurę przekazania zeznań organowi wnioskującemu przez organ współpracujący, w tym jego formę i termin. |
2. Organ współpracujący i organ wnioskujący zapewniają funkcjonowanie mechanizmów pozwalających członkom ich personelu sprawne prowadzenie czynności, w tym mechanizmów umożliwiających członkom ich personelu uzgadnianie wszelkich dodatkowych informacji, które mogą być konieczne, co obejmuje:
a) |
planowanie terminów; |
b) |
wykaz pytań, które mają zostać zadane osobie, od której mają zostać odebrane zeznania; |
c) |
ustalenia dotyczące podróży, w tym zapewnienie przedstawicielom organu współpracującego i organu wnioskującego możliwości spotkania się w celu omówienia danej kwestii przed odebraniem zeznań; oraz |
d) |
ustalenia dotyczące języka. |
Artykuł 8
Procedura dotycząca wniosków o przeprowadzenie czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu
1. Jeżeli na podstawie art. 25 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 złożono wniosek o przeprowadzenie czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu, organ wnioskujący i organ współpracujący konsultują się ze sobą w sprawie najlepszego sposobu nadania skuteczności wnioskowi o udzielenie pomocy, uwzględniając art. 25 ust. 6 akapit trzeci lit. a)–e) rozporządzenia (UE) nr 596/2014, w tym w sprawie zalet przeprowadzenia wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu.
2. Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o postępach czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu oraz w odpowiednim czasie przekazuje mu swoje ustalenia.
3. Decydując o ewentualnym wszczęciu wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu, organ wnioskujący i organ współpracujący biorą pod uwagę przynajmniej następujące elementy:
a) |
treść wszelkich wniosków o udzielenie pomocy otrzymanych od organu wnioskującego, w tym wszelkie informacje sugerujące zasadność przeprowadzenia wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu; |
b) |
kwestię, czy organy te osobno prowadzą dochodzenie w sprawie mającej konsekwencje transgraniczne, oraz to, czy w sprawie tej bardziej odpowiednie byłoby wspólne działanie; |
c) |
ramy prawne i regulacyjne w jurysdykcji każdego z tych organów, tak aby zadbać o to, by każdy z organów dysponował dobrą znajomością potencjalnych przeszkód i ograniczeń prawnych związanych z prowadzeniem wszelkich wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnych kontroli na miejscu oraz wszelkich postępowań, które mogą z nich wyniknąć, w tym wszelkich kwestii związanych z zasadą ne bis in idem; |
d) |
niezbędne środki dotyczące zarządzania i kierowania czynnościami wyjaśniającymi lub kontrolą na miejscu; |
e) |
prawdopodobieństwo osiągnięcia przez nie porozumienia co do ustalenia okoliczności faktycznych; |
f) |
alokację zasobów oraz wyznaczenie osób odpowiedzialnych za prowadzenie czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu; |
g) |
kwestię ewentualnego opracowania planu wspólnego działania i harmonogramu pracy przez każdy z organów; |
h) |
określenie działań, które każdy z organów ma podjąć (wspólnie lub samodzielnie); |
i) |
wzajemną wymianę uzyskanych informacji oraz składanie sprawozdań z wyników poszczególnych podjętych działań; oraz |
j) |
inne kwestie dotyczące konkretnych przypadków. |
4. W przypadku gdy organ wnioskujący i organ współpracujący postanawiają przeprowadzić wspólne czynności wyjaśniające lub wspólną kontrolę na miejscu, organy te:
a) |
uzgadniają procedury prowadzenia i zamykania czynności wyjaśniających lub kontroli; |
b) |
pozostają w stałym kontakcie w celu koordynowania procesu pozyskiwania informacji i ustalania okoliczności faktycznych; |
c) |
ściśle ze sobą współpracują przy prowadzeniu wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu; |
d) |
zapewniają sobie wzajemną pomoc w odniesieniu do późniejszych postępowań egzekucyjnych w zakresie dopuszczalnym przez prawo, w tym poprzez koordynację wszelkich postępowań lub innych czynności egzekucyjnych (administracyjnych, cywilnych lub karnych) związanych z wynikiem wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu, lub – w stosownych przypadkach – możliwości zawarcia ugody; |
e) |
określają konkretne przepisy prawa, które regulują przedmiot wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu; |
f) |
w stosownych przypadkach rozważają co najmniej następujące elementy:
|
Artykuł 9
Procedury dotyczące udzielania pomocy w egzekwowaniu sankcji pieniężnych
1. Jeżeli na podstawie art. 25 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 złożono wniosek o udzielenie pomocy w egzekwowaniu sankcji pieniężnych, organ wnioskujący i organ współpracują konsultują się ze sobą w sprawie najlepszego sposobu nadania skuteczności temu wnioskowi. Organy uwzględniają działania podjęte już przez organ wnioskujący w ramach jego jurysdykcji oraz krajowe ramy dotyczące egzekwowania sankcji obowiązujące organ współpracujący.
2. Organ współpracujący udziela pomocy lub udostępnia wszelkie informacje, o które wystąpiono do celów niniejszego artykułu, zgodnie z właściwym prawem krajowym. Jeżeli pomocy, o którą wystąpiono, może udzielić inny organ lub odpowiedni podmiot w państwie członkowskim organu współpracującego, bądź jeżeli ten organ lub podmiot może dysponować stosownymi informacjami, organ współpracujący oferuje organowi wnioskującemu udzielenie informacji koniecznych do nawiązania bezpośredniego kontaktu między organem wnioskującym a tym innym organem lub podmiotem, który może dysponować tymi informacjami, zgodnie z prawem krajowym.
Artykuł 10
Wymiana informacji z własnej inicjatywy
1. Do celów przekazywania informacji z własnej inicjatywy na podstawie art. 16 ust. 4 i art. 25 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 lub w przypadku, gdy właściwy organ posiada informacje, które jego zdaniem mogłyby pomóc innemu właściwemu organowi w wykonywaniu jego obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) nr 596/2014, przekazuje on te informacje w formie pisemnej pocztą, faksem lub za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych do punktu kontaktowego tego innego właściwego organu wyznaczonego zgodnie z art. 2.
2. Jeżeli właściwy organ przekazujący te informacje uważa, że należy je przekazać w trybie pilnym, może on poinformować inny organ ustnie, pod warunkiem że następnie informacje zostaną bez zbędnej zwłoki przekazane w formie pisemnej.
3. Właściwy organ, który przekazuje informacje z własnej inicjatywy, stosuje w tym celu wzór określony w załączniku IV, wskazując przy tym w szczególności kwestie związane z poufnością informacji.
Artykuł 11
Zastrzeżenie poufności i dopuszczalne sposoby wykorzystania informacji
1. Organ wnioskujący i organ współpracujący umieszczają odpowiednie zastrzeżenie poufności w każdym wniosku o udzielenie pomocy, w każdej odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy lub przy każdym przekazaniu informacji z własnej inicjatywy, dokonywanych przy zastosowaniu wzorów określonych w załącznikach.
2. Jeżeli w celu zrealizowania wniosku organ współpracujący jest zobowiązany ujawnić fakt, że organ wnioskujący wystąpił do niego z tym wnioskiem, organ współpracujący ujawnia ten fakt po omówieniu z organem wnioskującym charakteru i zakresu wymaganego ujawnienia informacji oraz po uzyskaniu jego zgody na ich ujawnienie. Jeżeli organ wnioskujący nie udzieli zgody na ujawnienie informacji, organ współpracujący pozostawia wniosek bez rozpatrzenia, a organ wnioskujący może wycofać lub zawiesić swój wniosek do czasu, gdy będzie w stanie udzielić takiej zgody na ujawnienie informacji.
3. Informacje przekazane zgodnie z art. 10 wykorzystuje się wyłącznie do celów zabezpieczenia przestrzegania lub egzekwowania przepisów rozporządzenia (UE) nr 596/2014, w tym między innymi na potrzeby wszczynania, prowadzenia lub wspierania postępowań karnych, administracyjnych, cywilnych lub dyscyplinarnych wynikających z naruszenia przepisów tego rozporządzenia.
Artykuł 12
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 26 lutego 2018 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 1.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).
ZAŁĄCZNIK II
Tekst z obrazka