10.9.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 320/119


ZALECENIE RADY

z dnia 13 lipca 2018 r.

w sprawie krajowego programu reform Zjednoczonego Królestwa na 2018 r. oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez Zjednoczone Królestwo programu konwergencji na 2018 r.

(2018/C 320/27)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 2 i art. 148 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych (1), w szczególności jego art. 9 ust. 2,

uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,

uwzględniając rezolucje Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej,

uwzględniając opinię Komitetu Zatrudnienia,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Finansowego,

uwzględniając opinię Komitetu Ochrony Socjalnej,

uwzględniając opinię Komitetu Polityki Gospodarczej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 22 listopada 2017 r. Komisja przyjęła roczną analizę wzrostu gospodarczego, rozpoczynając tym samym europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej w 2018 r. Uwzględniła ona w należytym stopniu Europejski filar praw socjalnych proklamowany przez Parlament Europejski, Radę i Komisję w dniu 17 listopada 2017 r. Priorytety określone w rocznej analizie wzrostu gospodarczego zostały zatwierdzone przez Radę Europejską na posiedzeniu w dniu 22 marca 2018 r. W dniu 22 listopada 2017 r. na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 (2) Komisja przyjęła również sprawozdanie przedkładane w ramach mechanizmu ostrzegania, w którym nie wskazała Zjednoczonego Królestwa jako jednego z państw członkowskich, w przypadku których przeprowadzona zostanie szczegółowa ocena sytuacji.

(2)

Sprawozdanie krajowe na 2018 r. dotyczące Zjednoczonego Królestwa zostało opublikowane w dniu 7 marca 2018 r. Zawiera ono ocenę postępów Zjednoczonego Królestwa w realizacji zaleceń dla tego kraju, przyjętych przez Radę w dniu 11 lipca 2017 r. (3), działań następczych podjętych w związku z zaleceniami dla tego kraju z poprzednich lat, a także postępów Zjednoczonego Królestwa w realizacji jego krajowych celów w ramach strategii „Europa 2020”.

(3)

W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo powiadomiło Radę Europejską o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej. Całe unijne prawo pierwotne i wtórne przestanie obowiązywać w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa od dnia 30 marca 2019 r. od godz. 00.00 czasu środkowoeuropejskiego, chyba że w ratyfikowanej umowie o wystąpieniu zostanie ustalona inna data albo Rada Europejska, działając zgodnie z art. 50 ust. 3 i w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, zdecyduje jednomyślnie, że Traktaty przestaną obowiązywać Zjednoczone Królestwo od późniejszej daty. Zjednoczone Królestwo stanie się wtedy państwem trzecim. Prowadzone są negocjacje w celu zapewnienia uporządkowanego wystąpienia, w tym okresu przejściowego do 2020 r., podczas którego prawo unijne nadal obowiązywałoby wobec Zjednoczonego Królestwa i na terytorium tego państwa.

(4)

30 kwietnia 2018 r. Zjednoczone Królestwo przedłożyło swój krajowy program reform na 2018 r. oraz program konwergencji na 2018 r. W celu uwzględnienia powiązań między tymi dwoma programami poddano je jednoczesnej ocenie.

(5)

Odpowiednie zalecenia dla tego kraju znalazły odzwierciedlenie w programowaniu europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych („fundusze ESI”) na lata 2014–2020. Jak określono w art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (4), Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego z wnioskiem o dokonanie przeglądu oraz zaproponowanie zmian w umowie partnerstwa i odpowiednich programach, w przypadku gdy jest to konieczne do wsparcia realizacji stosownych zaleceń Rady. Komisja przedstawiła więcej szczegółowych informacji na temat wykorzystania przez nią tego przepisu w ramach wytycznych w sprawie stosowania działań łączących skuteczność funduszy ESI z należytym zarządzaniem gospodarczym.

(6)

Zjednoczone Królestwo jest obecnie objęte funkcją zapobiegawczą paktu stabilności i wzrostu i podlega przejściowym ustaleniom w zakresie reguły dotyczącej zadłużenia. W programie konwergencji na lata 2017–2018 rząd przewiduje, że deficyt nominalny spadnie z poziomu 2,2 % PKB w latach 2017–2018 do poziomu 1,8 % PKB w latach 2018–2019 i 1,7 % PKB w latach 2019–2020. Program konwergencji nie obejmuje średniookresowego celu budżetowego. Zgodnie z programem konwergencji przewiduje się, że relacja długu sektora instytucji rządowych i samorządowych do PKB zasadniczo ustabilizuje się na poziomie około 85,5 % między latami 2017–2018 i 2019–2020, a następnie spadnie do poziomu 84,8 % PKB w latach 2021–2022. Scenariusz makroekonomiczny, na którym oparto te prognozy budżetowe, jest wiarygodny. Chociaż środki niezbędne do osiągnięcia planowanego deficytu docelowego są zasadniczo dobrze określone, rosnąca presja na wydatki publiczne w szeregu obszarów zagraża osiągnięciu planowanej redukcji deficytu.

(7)

W dniu 11 lipca 2017 r. Rada zaleciła Zjednoczonemu Królestwu zapewnienie, by nominalna stopa wzrostu publicznych wydatków pierwotnych netto (5) nie przekroczyła 1,8 % w latach 2018–2019, co odpowiadałoby rocznej korekcie strukturalnej wynoszącej 0,6 % PKB. Jednocześnie Rada stwierdziła, że należy rozważyć kurs polityki budżetowej, który wzmocniłby trwające ożywienie oraz zapewnił zrównoważony charakter finansów publicznych Zjednoczonego Królestwa. Prognoza Komisji z wiosny 2018 r. wskazuje na ryzyko wystąpienia pewnego odchylenia od wymogów funkcji zapobiegawczej w latach 2018–2019.

(8)

W latach 2019–2020, w związku z faktem, że wskaźnik zadłużenia Zjednoczonego Królestwa będzie wyższy niż 60 % PKB a jej prognozowana luka produktowa wyniesie 0,4 %, stopa wzrostu nominalnego publicznych wydatków pierwotnych netto nie powinna przekroczyć 1,6 %, co odpowiada korekcie strukturalnej na poziomie 0,6 % PKB według wspólnie uzgodnionej macierzy dostosowań wymogów na mocy paktu stabilności i wzrostu. W przypadku utrzymania dotychczasowego kursu polityki prognozuje się, że Zjednoczone Królestwo spełni ten wymóg w latach 2019–2020. Z pobieżnych prognoz wynika, że Zjednoczone Królestwo spełni przejściowe ustalenia w zakresie reguły dotyczącej zadłużenia w latach 2018–2019 oraz 2019–2020 dzięki dopuszczonemu odstępstwu wynoszącemu 0,25 %. Ogólnie rzecz biorąc, Rada jest zdania, że w latach 2018–2019 Zjednoczone Królestwo powinno być gotowe do wprowadzenia dodatkowych środków w celu spełnienia wymogów paktu stabilności i wzrostu.

(9)

Roczna podaż nieruchomości mieszkaniowych netto stale rośnie – rząd podjął szereg inicjatyw mających na celu pobudzenie rynku mieszkaniowego i cyklicznego ożywienia. Podaż ta nadal jest znacznie niższa od szacunkowego popytu. Zjednoczone Królestwo wciąż ma problem z zapewnieniem odpowiedniej infrastruktury mieszkaniowej. Wiąże się to z bardzo restrykcyjnymi i skomplikowanymi przepisami dotyczącymi rynku gruntów. Niedobór nieruchomości mieszkaniowych oraz ich wysokie koszty są problemem szczególnie na obszarach o wysokim i rosnącym popycie, na przykład w centrach miast i w ich pobliżu. Rząd zauważył problem i ustanowił ambitne cele dotyczące zwiększenia podaży w najbliższych latach. Rząd potwierdził jednocześnie swoje zobowiązanie do ograniczenia budowy nowych osiedli w pobliżu centrów miast. Młodsi ludzie znacznie rzadziej są właścicielami nieruchomości niż przedstawiciele pokolenia ich rodziców, co prowadzi do nierówności międzypokoleniowej.

(10)

Produktywność pracy jest niska i znajduje się w stanie zastoju. Duże części gospodarki uzyskują stosunkowo słabe wyniki pod względem najważniejszych czynników pobudzających produktywność: umiejętności, inwestycji i efektywnych procesów biznesowych. Przepustowość sieci drogowej, kolejowej i lotniczej w Zjednoczonym Królestwie również znajduje się pod znaczną i rosnącą presją.

(11)

Chociaż najważniejsze dane liczbowe dotyczące rynku pracy wyglądają w większości dobrze, utrzymują się obawy dotyczące jakości niektórych miejsc pracy. Jest to związane z problemami dotyczącymi rozwoju umiejętności, pewnych niestandardowych form zatrudnienia, zarobków, wydajności, uczestnictwa w rynku pracy i ubóstwa wśród osób aktywnych zawodowo. Wszystkie wyżej wymienione kwestie były przedmiotem ważnych politycznych zapowiedzi i działań. Kluczowe znaczenie dla tych powiązanych działań politycznych ma spójność. Jeżeli chodzi o umiejętności, jak dotąd skupiano się przede wszystkim na przygotowaniu zawodowym i reformach kształcenia technicznego. Położenie nacisku na jakość w obu tych obszarach może zapewnić trwały efekt mnożnikowy dla społeczeństwa i gospodarki. Zjednoczone Królestwo należy do państw członkowskich, które spełniły już ponad dwie trzecie proponowanych kryteriów europejskich ram jakości i skuteczności programów przygotowania zawodowego – wyznaczenie i monitorowanie jakościowych celów, na przykład za pomocą monitorowania losów absolwentów, jest zatem możliwe. Zasoby proporcjonalne do zasobów przeznaczonych na przygotowanie zawodowe i nowe egzaminy (ang. T-Levels) dla osób wcześnie kończących naukę są też niezbędne na programy kształcenia przez całe życie, w szczególności skierowane do osób, które „utknęły” na najniższych stanowiskach.

(12)

Uwagi wymagają ponadto kwestie ochrony socjalnej i włączenia społecznego. Trwa realizacja reform dotyczących opieki nad dziećmi, potrzebne mogą być jednak dalsze działania, w szczególności dotyczące dzieci poniżej trzeciego roku życia. W szczególności rodziny pracujące nie odczuły jeszcze w pełni skutków niektórych reform i cięć świadczeń socjalnych.

(13)

W ramach europejskiego semestru w 2018 r. Komisja przeprowadziła wszechstronną analizę polityki gospodarczej Zjednoczonego Królestwa, którą opublikowała w sprawozdaniu krajowym na 2018 r. Komisja oceniła również program konwergencji na 2018 r. i krajowy program reform na 2018 r., a także działania następcze podjęte w odpowiedzi na zalecenia skierowane do Zjednoczonego Królestwa w poprzednich latach. Komisja wzięła pod uwagę nie tylko ich znaczenie dla stabilnej polityki budżetowej i społeczno-gospodarczej w Zjednoczonym Królestwie, ale także ich zgodność z unijnymi przepisami i wytycznymi, ze względu na konieczność wzmocnienia ogólnego zarządzania gospodarczego w Unii przez wnoszenie na szczeblu unijnym wkładu w przyszłe decyzje krajowe.

(14)

W świetle powyższej oceny Rada przeanalizowała program konwergencji na 2018 r., a jej opinia (6) znajduje odzwierciedlenie w szczególności w zaleceniu 1 poniżej,

NINIEJSZYM ZALECA Zjednoczonemu Królestwu podjęcie w latach 2018 i 2019 działań mających na celu:

1.

Zapewnienie, by nominalna stopa wzrostu publicznych wydatków pierwotnych netto nie przekroczyła 1,6 % w latach 2019–2020, co odpowiadałoby rocznej korekcie strukturalnej wynoszącej 0,6 % PKB.

2.

Zwiększenie podaży nieruchomości mieszkaniowych, w szczególności na obszarach o najwyższym popycie, w tym za pomocą dodatkowych reform systemu planowania.

3.

Zaspokojenie potrzeb w zakresie umiejętności i ich rozwijania poprzez określenie celów dotyczących jakości i skuteczności przygotowania zawodowego oraz poprzez zwiększenie inwestycji w podnoszenie umiejętności ludności już aktywnej zawodowo.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Rady

H. LÖGER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25).

(3)  Dz.U. C 261 z 9.8.2017, s. 1.

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).

(5)  Publiczne wydatki pierwotne netto to wydatki publiczne ogółem z wyłączeniem wydatków z tytułu odsetek, wydatków na programy unijne w pełni równoważonych dochodami z funduszy unijnych oraz niedyskrecjonalnych zmian w wydatkach na zasiłki dla bezrobotnych. Nakłady brutto na środki trwałe finansowane z zasobów krajowych rozkłada się na okres 4 lat. Uwzględnia się dyskrecjonalne środki po stronie dochodów lub prawnie przewidziany wzrost dochodów. Środki jednorazowe, zarówno po stronie dochodów, jak i wydatków, są saldowane.

(6)  Na mocy art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1466/97.