28.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 198/1

(1)

Unia jest zaangażowana w tworzenie unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu. Efektywność energetyczna, zasadniczy element ram polityki klimatyczno-energetycznej Unii do 2030 r., to klucz do zmniejszenia zapotrzebowania na energię.

(2)

Etykietowanie energetyczne umożliwia klientom dokonywanie świadomych wyborów na podstawie zużycia energii przez produkty związane z energią. Informacje na temat efektywnych i zrównoważonych produktów związanych z energią znacząco przyczyniają się do uzyskiwania oszczędności energii i obniżania rachunków za energię, a jednocześnie propagują innowacje i inwestycje w wytwarzanie produktów efektywniejszych energetycznie. Poprawa efektywności produktów związanych z energią, osiągana poprzez świadome wybory klientów i zharmonizowanie odnośnych wymogów na szczeblu Unii, przynosi również korzyści producentom, przemysłowi i ogólnie gospodarce Unii.

(3)

Komisja dokonała przeglądu skuteczności dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE (3) i wykazała, że konieczna jest aktualizacja ram etykietowania energetycznego, aby zwiększyć ich skuteczność.

(4)

Należy zastąpić dyrektywę 2010/30/UE rozporządzeniem, które ma zasadniczo taki sam zakres stosowania, ale zmienia i udoskonala niektóre jej przepisy, aby doprecyzować i zaktualizować ich treść z uwzględnieniem poczynionego w ostatnich latach postępu technicznego w zakresie efektywności energetycznej produktów. Ponieważ zużycie energii przez środki transportu osób lub towarów jest bezpośrednio i pośrednio regulowane innymi przepisami i politykami unijnymi, należy w dalszym ciągu wyłączać je z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym środki transportu z silnikiem, który pozostaje podczas pracy w tym samym miejscu, takie jak windy, schody ruchome i przenośniki taśmowe.

(5)

Należy wyjaśnić, że wszystkie produkty wprowadzane do obrotu w Unii po raz pierwszy, w tym importowane produkty używane, powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia. Jednak nie powinno to obejmować produktów, które są udostępniane na rynku w Unii po raz drugi lub kolejny.

(6)

Rozporządzenie jest odpowiednim instrumentem prawnym, ponieważ wprowadza jasne i szczegółowe przepisy, które nie mogą być rozbieżnie transponowane przez państwa członkowskie i tym samym zapewniają wysoki stopień harmonizacji w całej Unii. Zharmonizowane ramy regulacyjne obowiązujące na poziomie Unii, a nie na poziomie państw członkowskich, powodują zmniejszenie kosztów dla producentów oraz zapewniają równe warunki działania i swobodę przepływu towarów na całym rynku wewnętrznym.

(7)

Zmniejszenie zapotrzebowania na energię uznaje się za jedno z głównych działań w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa energetycznego przedstawionej w komunikacie Komisji z dnia 28 maja 2014 r. W strategii ramowej na rzecz unii energetycznej, przedstawionej w komunikacie Komisji z dnia 25 lutego 2015 r., po raz kolejny podkreślono zasadę „efektywność energetyczna przede wszystkim” oraz konieczność pełnego wdrożenia obowiązującego prawa unijnego w dziedzinie energii. W planie działania określonym w strategii ramowej na rzecz unii energetycznej przedstawionym w tym komunikacie przewidziano, że w 2015 r. odbędzie się przegląd ram dotyczących efektywności energetycznej produktów. Niniejsze rozporządzenie udoskonala ramy stanowienia i egzekwowania przepisów w zakresie etykietowania energetycznego.

(8)

Za sprawą świadomych wyborów dokonywanych przez klientów poprawa efektywności produktów związanych z energią przynosi korzyści gospodarce Unii, zmniejsza zapotrzebowanie na energię i przynosi klientom oszczędności na rachunkach za energię, przyczynia się do innowacji i inwestycji w dziedzinie efektywności energetycznej oraz umożliwia uzyskanie przewagi konkurencyjnej tym branżom przemysłu, które opracowują i produkują najbardziej energooszczędne produkty. Przyczynia się ona również do osiągnięcia celów Unii w zakresie efektywności energetycznej na lata 2020 i 2030, a także do realizacji unijnych celów w dziedzinie środowiska i zmiany klimatu. Ponadto ma na celu pozytywny wpływ na efektywność środowiskową produktów związanych z energią i ich części, w tym zużywania zasobów innych niż energia.

(9)

Niniejsze rozporządzenie przyczynia się do rozwoju, uznawania przez konsumentów i wprowadzania na rynek produktów inteligentnych pod względem energii, które można uruchomić w trybie umożliwiającym współdziałanie z innymi urządzeniami i systemami, w tym z samą siecią energetyczną, aby poprawić efektywność energetyczną lub wykorzystywanie energii ze źródeł odnawialnych, zmniejszyć zużycie energii i wspierać innowacyjność w unijnym przemyśle.

(10)

Podawanie dokładnych, właściwych i porównywalnych informacji o konkretnym zużyciu energii przez produkty związane z energią ułatwia klientom wybieranie produktów, które zużywają mniej energii i innych istotnych zasobów w trakcie użytkowania. Zestandaryzowana obowiązkowa etykieta dla produktów związanych z energią jest skutecznym środkiem przekazywania potencjalnym klientom porównywalnych informacji o efektywności energetycznej produktów związanych z energią. Etykieta powinna być uzupełniona kartą informacyjną produktu. Etykieta powinna być łatwo rozpoznawalna, prosta i zwięzła. W tym celu należy zachować obecną skalę kolorystyczną od ciemnej zieleni do czerwieni jako podstawę informowania klientów o efektywności energetycznej produktów. Aby etykieta była rzeczywiście użyteczna dla klientów dążących do uzyskania oszczędności energii i kosztów, stopnie skali etykiet powinny odpowiadać istotnym oszczędnościom energii i kosztów dla klientów. W odniesieniu do większości grup produktów etykieta w stosownych przypadkach powinna, oprócz umieszczonej na niej skali, podawać także zużycie energii w wartościach bezwzględnych, tak aby umożliwić klientom przewidzenie bezpośredniego wpływu ich wyborów na ich rachunki za energię. Nie jest jednak możliwe przekazanie takich samych informacji w odniesieniu do produktów związanych z energią, które same nie zużywają energii.

(11)

Klasyfikacja z wykorzystaniem liter od A do G okazała się racjonalna pod względem kosztów z punktu widzenia klientów. Planuje się, że jej jednolite stosowanie do wszystkich grup produktów zwiększy przejrzystość i zrozumienie wśród klientów. W sytuacjach, w których ze względu na środki dotyczące ekoprojektu na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE (4) nie można już wytwarzać produktów objętych klasą E, F lub G, klasy te powinny być mimo to oznaczane na etykiecie kolorem szarym. W wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, kiedy np. w całym zakresie siedmiu klas osiąga się niewystarczające oszczędności, etykieta powinna móc zawierać mniej klas niż zwyczajowa skala A–G. W tych przypadkach skalę kolorystyczną od ciemnej zieleni do czerwieni należy zachować dla pozostałych, wyższych klas i powinna ona mieć zastosowanie jedynie do nowych produktów wprowadzanych do obrotu lub oddanych do użytku.

(12)

W przypadku gdy dostawcy wprowadzają do obrotu dany produkt, do każdego egzemplarza tego produktu powinna być załączona etykieta w formie papierowej spełniająca wymogi odpowiedniego aktu delegowanego. Odpowiedni akt delegowany powinien określać najskuteczniejszy sposób uwidaczniania etykiet z uwzględnieniem implikacji dla klientów, dostawców i sprzedawców, i mógłby zapewnić możliwość wydrukowania etykiety na opakowaniu produktu. Sprzedawca powinien uwidocznić dostarczoną etykietę wraz z egzemplarzem produktu w miejscu wymaganym odpowiednim aktem delegowanym. Uwidoczniona etykieta powinna być wyraźnie widoczna i rozpoznawalna jako etykieta towarzysząca danemu produktowi bez konieczności odczytywania marki i numeru modelu na etykiecie przez konsumenta oraz powinna przyciągnąć uwagę klienta przeglądającego uwidoczniony produkt.

(13)

Bez uszczerbku dla obowiązku dostawcy zapewnienia drukowanej etykiety wraz z każdym egzemplarzem produktu, osiągnięcia technologii cyfrowej mogłyby umożliwić stosowanie elektronicznych etykiet dodatkowo obok drukowanej etykiety energetycznej Sprzedawca powinien również móc pobierać kartę informacyjną produktu z bazy danych o produktach.

(14)

W przypadku gdy nie ma możliwości uwidocznienia etykiety energetycznej, np. w przypadku niektórych form sprzedaży na odległość, w reklamach wizualnych i w technicznych materiałach promocyjnych, potencjalnym klientom należy podać co najmniej klasę energetyczną produktu oraz zakres klas efektywności dostępnych na etykiecie.

(15)

Producenci reagują na wprowadzenie etykiety energetycznej, opracowując i wprowadzając do obrotu coraz efektywniejsze produkty. Jednocześnie, pod wpływem bodźca w postaci unijnych przepisów dotyczących ekoprojektu, na ogół zaprzestają produkcji mniej efektywnych produktów. Wskutek takiego przebiegu zmian technologicznych większość modeli produktów plasuje się w najwyższych klasach etykiety energetycznej. Aby umożliwić klientom odpowiednie porównywanie produktów, konieczne może być wprowadzenie kolejnego zróżnicowania produktów, co będzie się wiązało z potrzebą zmiany skali etykiet. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące zmiany skali, aby zapewnić dostawcom i sprzedawcom jak największą pewność prawa.

(16)

W przypadku kilku etykiet wprowadzonych aktami delegowanymi przyjętymi na podstawie dyrektywy 2010/30/UE produkty są dostępne wyłącznie lub głównie w najwyższych klasach. Zmniejsza to skuteczność etykiet. Klasy na istniejących etykietach, zależnie od grupy produktów, mają różne skale, przy czym najwyższa klasa może mieć oznaczenie od A do A+++. W wyniku tego, gdy klienci porównują etykiety różnych grup produktów, mogą odnosić wrażenie, że w przypadku danej etykiety istnieją lepsze klasy energetyczne niż te, które są uwidaczniane. Aby uniknąć takich ewentualnych nieporozumień, należy w pierwszym rzędzie dokonać początkowej zmiany skali istniejących etykiet, tak aby zapewnić spójną skalę A–G dla trzech kategorii produktów zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(17)

Etykietowanie energetyczne produktów do ogrzewania pomieszczeń i wody zostało wprowadzone dopiero niedawno a tempo postępu technicznego w tych grupach produktów jest względnie niskie. Obecny system etykietowania dokonuje wyraźnego rozróżnienia między konwencjonalnymi technologiami wykorzystującymi paliwa kopalne, które są co najwyżej klasy A, a technologiami wykorzystującymi energię ze źródeł odnawialnych, które są często znacznie droższe dla których zarezerwowane są klasy A+, A++ i A+++. Znaczne oszczędności energii można osiągnąć już dzięki najwydajniejszym technologiom wykorzystującym paliwa kopalne, dlatego należałoby je nadal propagować jako należące do klasy A. Ponieważ rynek ogrzewania pomieszczeń i wody będzie przechodził w wolnym tempie na technologie odnawialne, zmiany skali etykiet energetycznych dotyczących tych produktów należy dokonać na późniejszym etapie.

(18)

Po początkowej zmianie skali częstotliwość kolejnych zmian skali należy ustalać za pomocą odniesienia do odsetka sprzedanych produktów, które należą do najwyższych klas. Kolejna zmiana powinna uwzględniać tempo postępu technicznego oraz potrzebę unikania nadmiernych obciążeń dostawców i sprzedawców, w szczególności małych przedsiębiorstw. Dlatego też w odniesieniu do częstotliwości takich zmian skali pożądany byłby okres dziesięcioletni. Etykieta ze zmienioną skalą powinna mieć pustą najwyższą klasę, co zachęcałoby do postępu technicznego, dawało stabilność regulacyjną, ograniczało częstotliwość zmian skali i umożliwiało rozwój i uznawanie coraz efektywniejszych produktów. W wyjątkowych przypadkach, gdy oczekuje się, że technologia będzie rozwijać się szybciej, żaden z produktów nie powinien zakwalifikować się do dwóch najwyższych klas w momencie wprowadzenia etykiety ze zmienioną skalą.

(19)

Przed dokonaniem zmiany skali Komisja powinna przeprowadzić odpowiednie badanie przygotowawcze.

(20)

Po zmianie skali etykiety danej grupy produktów należy, aby uniknąć dezorientowania ze strony klientów, w krótkim czasie wymienić etykiety widoczne na odnośnych produktach w sklepach i organizować odpowiednie kampanie informacyjne jasno wskazujące, że wprowadzono nową wersję etykiety.

(21)

W przypadku etykiety ze zmienioną skalą przez pewien czas dostawcy powinni dostarczać sprzedawcom zarówno istniejące etykiety, jak i etykiety ze zmienioną skalą. Wymiana istniejących etykiet na wystawionych produktach, w tym w internecie, na etykiety ze zmienioną skalą powinna odbyć się jak najszybciej po dacie zastąpienia określonej w akcie delegowanym dotyczącym danej etykiety ze zmienioną skalą. Sprzedawcy nie powinni przed datą zastąpienia uwidaczniać etykiet ze zmienioną skalą.

(22)

Należy jasno i proporcjonalnie rozdzielić obowiązki odpowiadające roli poszczególnych podmiotów w procesie dostawy i dystrybucji. Podmioty gospodarcze powinny odpowiadać za wypełnianie obowiązków związanych z ich rolą w łańcuchu dostaw i zapewniać, by na rynku udostępniane były wyłącznie produkty zgodne z niniejszym rozporządzeniem i przyjętymi zgodnie z nim aktami delegowanymi.

(23)

Aby utrzymać zaufanie klientów do etykiety energetycznej, nie należy w odniesieniu do produktów związanych z energią oraz produktów niezwiązanych z energią dopuszczać stosowania innych etykiet naśladujących etykietę energetyczną. Jeżeli produkty związane z energią nie są objęte aktami delegowanymi, państwa członkowskie powinny mieć możliwość utrzymywania lub wprowadzania nowych krajowych systemów etykietowania takich produktów. Z tego samego powodu należy w odniesieniu do danego produktu zakazać stosowania dodatkowych etykiet, znaków, symboli lub napisów, które mogą wprowadzać klientów w błąd lub dezorientować ich w kwestii zużycia energii. Etykiety przewidziane w unijnych przepisach, takie jak etykietowanie opon w odniesieniu do efektywności paliwowej i innych parametrów ekologicznych, a także dodatkowe etykiety, takie jak unijne Energy Star i ekoznak, nie powinny być uznawane za wprowadzające w błąd lub dezorientujące.

(24)

Coraz częściej klientom oferuje się aktualizacje oprogramowania lub oprogramowania układowego ich produktów po ich wprowadzeniu do obrotu i oddaniu do użytku. Takie aktualizacje służą zazwyczaj poprawie osiągów produktu, mogą jednak także mieć wpływ na efektywność energetyczną i na inne parametry produktu wskazane na etykiecie energetycznej. Jeżeli te zmiany skutkują pogorszeniem parametrów w stosunku do wskazań na etykiecie, klienci powinni zostać poinformowani o tych zmianach i powinni mieć możliwość przyjęcia lub odrzucenia aktualizacji.

(25)

Aby zagwarantować pewność prawa, należy sprecyzować, że przepisy dotyczące nadzoru rynku unijnego i kontroli wprowadzania produktów do obrotu w Unii przewidziane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 (5) mają zastosowanie do produktów związanych z energią. Ze względu na zasadę swobodnego przepływu towarów niezbędna jest skuteczna współpraca organów nadzoru rynku w państwach członkowskich. Taką współpracę w dziedzinie etykietowania energetycznego powinno wzmacniać wsparcie ze strony Komisji udzielane grupom współpracy administracyjnej (AdCo) ds. ekoprojektu i etykietowania energetycznego.

(26)

Wniosek Komisji dotyczący nowego rozporządzenia w sprawie nadzoru rynku w odniesieniu do produktów służy zintegrowaniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 765/2008, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/95/WE (6) oraz kilku sektorowych harmonizacyjnych aktów ustawodawczych Unii. Wniosek ten obejmuje przepisy dotyczące klauzul ochronnych zawarte w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady 768/2008/WE (7), które miałyby zastosowanie do wszystkich harmonizacyjnych aktów ustawodawczych Unii. Dopóki nowe rozporządzenie jest wciąż opracowywane przez współprawodawców, należy odnosić się do rozporządzenia (WE) nr 765/2008 i zawrzeć w niniejszym rozporządzeniu klauzule ochronne.

(27)

Działania w zakresie nadzoru rynku objęte rozporządzeniem (WE) nr 765/2008 nie są nakierowane wyłącznie na ochronę zdrowia i bezpieczeństwo, ale mają również zastosowanie do egzekwowania prawa unijnego mającego na celu ochronę innych interesów publicznych, w tym efektywności energetycznej. Zgodnie z komunikatem Komisji zatytułowanym „Dwadzieścia działań na rzecz bezpieczniejszych i zgodnych z obowiązującymi wymaganiami produktów dla Europy: wieloletni plan działania w zakresie nadzoru w odniesieniu do produktów w UE” z dnia 13 lutego 2013 r. zaktualizowano ogólną metodykę oceny ryzyka Unii, tak by obejmowała ona wszystkie ryzyka, w tym ryzyka związane z etykietowaniem energetycznym.

(28)

Spójne i racjonalne pod względem kosztów działania w zakresie nadzoru rynku w całej Unii wymagają także dobrze zorganizowanej i kompleksowej archiwizacji i wymiany między państwami członkowskimi wszystkich istotnych informacji na temat krajowych działań w tym kontekście, w tym odnośnie do notyfikacji wymaganych niniejszym rozporządzeniem. Baza danych w ramach systemu informacyjnego i komunikacyjnego do celów nadzoru rynku (ICSMS) ustanowiona przez Komisję jest dobrze dostosowana do celu polegającego na stworzeniu kompletnej bazy danych zawierającej informacje dotyczące nadzoru rynku, dlatego należy silnie zachęcać do jej używania.

(29)

Aby stworzyć użyteczne narzędzie dla konsumentów, umożliwić alternatywne sposoby udostępniania kart informacyjnych produktów sprzedawcom, ułatwić monitorowanie przestrzegania przepisów i dostarczać aktualnych danych rynkowych na potrzeby procesu regulacyjnego mającego zastosowanie do zmian etykiet i kart informacyjnych poszczególnych produktów, Komisja powinna ustanowić i utrzymywać bazę danych o produktach składającą się z części publicznej i części dotyczącej zgodności; baza ta powinna być dostępna za pomocą portalu internetowego.

(30)

Bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich w zakresie nadzoru rynku i obowiązków dostawców w zakresie sprawdzania spełniania przepisów przez produkty dostawcy powinni udostępniać elektronicznie w bazie produktów wymagane informacje na temat zgodności produktów. Informacje istotne dla konsumentów i sprzedawców powinny być publicznie dostępne w publicznej części bazy danych o produktach. Te informacje powinny być udostępniane jako otwarte dane, tak aby mogły być wykorzystywane przez twórców aplikacji mobilnych oraz inne narzędzia porównawcze. Należy zapewnić łatwy bezpośredni dostęp do publicznej części bazy danych o produktach za pośrednictwem narzędzi zorientowanych na użytkownika, takich jak dynamiczny fotokod (kod QR), dostępnych na drukowanej etykiecie.

(31)

Część bazy danych o produktach dotycząca zgodności powinna podlegać rygorystycznym zasadom ochrony danych. Wymagane poszczególne części dokumentacji technicznej w części dotyczącej zgodności powinny być udostępniane zarówno organom nadzoru rynku, jak i Komisji. W przypadku gdy pewne informacje techniczne są tak wrażliwe, że niewłaściwe byłoby włączanie ich do kategorii dokumentacji technicznej określanej w aktach delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, organy nadzoru rynku powinny zachować uprawnienia do dostępu do tych informacji w razie konieczności zgodnie z obowiązkiem współpracy dostawców lub na zasadzie dobrowolnego zamieszczania przez dostawców dodatkowych części dokumentacji technicznej w bazie danych o produktach.

(32)

Aby z bazy danych o produktach można było zacząć korzystać jak najszybciej, rejestracja powinna być obowiązkowa w odniesieniu do wszystkich modeli, których egzemplarze są wprowadzane do obrotu po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W odniesieniu do modeli, których egzemplarze były wprowadzane do obrotu przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i które nie są już wprowadzane do obrotu, rejestracja powinna być fakultatywna. Należy przewidzieć odpowiedni okres przejściowy przeznaczony na opracowanie bazy danych, aby umożliwić dostawcom wypełnienie ich obowiązku rejestracji. W przypadku gdy w produkcie znajdującym się już na rynku dokonuje się jakichkolwiek zmian mających znaczenie dla etykiety i karty informacyjnej produktu, produkt ten powinien zostać uznany za nowy model i dostawca powinien zarejestrować go w bazie danych o produktach. Komisja we współpracy z organami nadzoru rynku i dostawcami powinna zwracać szczególną uwagę na proces przejściowy do czasu pełnej operacyjności publicznej części bazy danych o produktach i jej części dotyczącej zgodności.

(33)

Sankcje za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia i aktów delegowanych przyjętych zgodnie z nim powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(34)

Państwa członkowskie powinny być w stanie tworzyć zachęty do stosowania produktów efektywnych energetycznie, aby propagować efektywność energetyczną oraz sprzyjać łagodzeniu zmiany klimatu i ochronie środowiska. Państwa członkowskie mogą swobodnie decydować o charakterze takich zachęt. Takie zachęty powinny być zgodne z unijnymi zasadami pomocy państwa i nie powinny stanowić nieuzasadnionych barier na rynku. Niniejsze rozporządzenie nie przesądza o wyniku żadnego postępowania w sprawie pomocy państwa, które może zostać w przyszłości wszczęte w sprawie takich zachęt zgodnie z art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

(35)

Zużycie energii, osiągi i inne informacje dotyczące produktów objętych wymogami dotyczącymi poszczególnych produktów na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny być mierzone przy użyciu wiarygodnych, dokładnych i odtwarzalnych metod, uwzględniających ogólnie uznane metody pomiarowe i obliczeniowe zgodne z aktualnym stanem nauki. W interesie właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego normy powinny być zharmonizowane na poziomie Unii. Takie metody i normy powinny w jak największym możliwym stopniu uwzględniać rzeczywiste użytkowanie danego produktu, odzwierciedlać standardowe zachowanie konsumenta i być odporne na zamierzone i niezamierzone obchodzenie wymogów. Etykiety energetyczne powinny odzwierciedlać porównawcze osiągi rzeczywistego użytkowania produktów w ramach ograniczeń ze względu na zapotrzebowanie na wiarygodne i odtwarzalne badania laboratoryjne. Dostawcy nie powinni mieć zatem możliwości włączania oprogramowania lub sprzętu, który automatycznie zmienia osiągi produktu w warunkach testowych. Jeżeli w chwili rozpoczęcia stosowania wymogów dotyczących danego produktu nie będzie jeszcze opublikowanych norm, Komisja powinna opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przejściowe metody pomiarowe i obliczeniowe mające zastosowanie do tych wymogów. Po opublikowaniu odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodność z taką normą powinna pociągać za sobą domniemanie zgodności z metodami pomiarowymi mającymi zastosowanie do wymogów dotyczących danego produktu przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

(36)

Komisja powinna opracować długoterminowy plan prac w zakresie zmiany etykiet poszczególnych produktów związanych z energią wraz z orientacyjnym wykazem kolejnych produktów związanych z energią, dla których można ustanowić etykiety energetyczne. Plan prac powinien zostać wdrożony po przeprowadzeniu analizy technicznej, środowiskowej i ekonomicznej danej grupy produktów. W analizie tej należy poruszyć także kwestię informacji dodatkowych, w tym możliwości i koszty udzielania konsumentom informacji o osiągach produktu związanego z energią, takich jak jego zużycie energii, trwałość lub efektywność środowiskowa, zgodnie z celem sprzyjania gospodarce o obiegu zamkniętym. Takie informacje dodatkowe powinny poprawiać zrozumiałość i skuteczność etykiety z perspektywy konsumentów i nie powinny mieć dla nich żadnych niekorzystnych skutków.

(37)

Dostawcy produktów wprowadzonych do obrotu zgodnie z dyrektywą 2010/30/UE przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia powinni w dalszym ciągu podlegać obowiązkowi udostępniania elektronicznej wersji dokumentacji technicznej danych produktów na żądanie organów nadzoru rynku. Odpowiednie przepisy przejściowe powinny zapewnić pewność i ciągłość prawa w tym względzie.

(38)

Ponadto, celem zapewnienia łagodnego przejścia do niniejszego rozporządzenia, istniejące wymogi określone w aktach delegowanych przyjętych na podstawie art. 10 dyrektywy 2010/30/UE oraz dyrektywy Komisji 96/60/WE (8) powinny mieć nadal zastosowanie do odpowiednich grup produktów aż do momentu ich uchylenia lub zastąpienia aktami delegowanymi przyjętymi na podstawie niniejszego rozporządzenia. Zastosowanie tych istniejących wymogów nie ma wpływu na zastosowanie obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

(39)

W celu określenia poszczególnych grup produktów związanych z energią zgodnie ze szczegółowymi kryteriami i w celu stworzenia etykiet i kart informacyjnych poszczególnych produktów należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (9). W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowywaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.

(40)

Aby zapewnić jednolite warunki wykonywania niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do ustalania w ramach unijnej procedury w sprawie środków ochronnych, czy dany środek krajowy jest uzasadniony, oraz do określania szczegółowych wymogów w sprawie szczegółów operacyjnych dotyczących bazy danych o produktach. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (10).

(41)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, to jest umożliwianie klientom wyboru efektywniejszych produktów poprzez dostarczanie właściwych informacji, nie może zostać osiągnięty przez państwa członkowskie w sposób wystarczający, może natomiast, poprzez dalszy rozwój zharmonizowanych ram regulacyjnych i zapewnianie równych szans producentom, zostać lepiej osiągnięty na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(42)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno naruszać obowiązków państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania dyrektywy 2010/30/UE.

(43)

Należy zatem uchylić dyrektywę 2010/30/UE,

a)

produktów używanych, z wyjątkiem produktów importowanych z kraju trzeciego;

b)

środków transportu osób lub towarów.

1)

„produkt związany z energią” lub „produkt” oznacza towar lub system mający wpływ na zużycie energii podczas użytkowania, który jest wprowadzany do obrotu lub oddawany do użytku, w tym części mające wpływ na zużycie energii podczas użytkowania, które są wprowadzane do obrotu lub oddawane do użytku dla klientów i które mają zostać wbudowane do produktów;

2)

„grupa produktów” oznacza grupę produktów, które mają taką samą funkcję podstawową;

3)

„system” oznacza połączenie różnych towarów, które łącznie wypełniają konkretną funkcję w oczekiwanym środowisku i których efektywność energetyczną można określić jako efektywność energetyczną jednego urządzenia;

4)

„model” oznacza wersję produktu, której wszystkie egzemplarze mają te same właściwości techniczne istotne w kontekście etykiety i karty informacyjnej produktu oraz mają ten sam identyfikator modelu;

5)

„identyfikator modelu” oznacza kod, zwykle alfanumeryczny, który odróżnia dany model produktu od innych modeli objętych tym samym znakiem towarowym lub tą samą nazwą dostawcy;

6)

„model równoważny” oznacza model, który ma te same właściwości techniczne istotne w kontekście etykiety i tę samą kartę informacyjną produktu, ale który został wprowadzony do obrotu lub oddany do użytku przez tego samego dostawcę jako inny model z innym identyfikatorem modelu;

7)

„udostępnianie na rynku” oznacza dostarczanie produktu do dystrybucji lub użytkowania na rynku Unii w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

8)

„wprowadzenie do obrotu” oznacza pierwsze udostępnienie produktu na rynku Unii;

9)

„oddanie do użytku” oznacza pierwsze użycie produktu zgodne z jego przeznaczeniem na rynku Unii;

10)

„producent” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która wytwarza produkt lub zleca projektowanie lub produkcję produktu, oraz prowadzi obrót tym produktem pod własną nazwą lub znakiem towarowym;

11)

„upoważniony przedstawiciel” oznacza osobę fizyczną lub prawną z miejscem zamieszkania lub siedzibą w Unii, która otrzymała pisemne pełnomocnictwo od producenta do działania w jego imieniu w zakresie określonych zadań;

12)

„importer” oznacza osobę fizyczną lub prawną z miejscem zamieszkania lub siedzibą w Unii, która wprowadza do obrotu w Unii produkt z państwa trzeciego;

13)

„sprzedawca” oznacza sprzedawcę detalicznego lub inną osobę fizyczną lub prawną, która oferuje na sprzedaż, wynajmuje lub oferuje w sprzedaży ratalnej lub wystawia produkty klientom lub instalatorom w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

14)

„dostawca” oznacza producenta z siedzibą w Unii, upoważnionego przedstawiciela producenta, który nie ma siedziby w Unii, lub importera, który wprowadza produkt do obrotu w Unii;

15)

„sprzedaż na odległość” oznacza ofertę sprzedaży, najem lub oferowanie w sprzedaży ratalnej przez zamówienie pocztowe, w katalogu, przez internet, przy użyciu telemarketingu lub jakiejkolwiek innej metody, która powoduje, że nie można oczekiwać, by potencjalny klient zobaczył produkt na wystawie;

16)

„klient” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która kupuje, wynajmuje lub otrzymuje produkt na własny użytek, nawet jeżeli czyni to w celach wykraczających poza jej działalność handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub zawodową;

17)

„efektywność energetyczna” oznacza stosunek uzyskanych osiągów, usług, towarów lub energii do wkładu energii;

18)

„norma zharmonizowana” oznacza normę zdefiniowaną w art. 2 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 (11);

19)

„etykieta” oznacza diagram graficzny albo w formie drukowanej, albo elektronicznej, zawierający zamkniętą skalę, w której występują wyłącznie litery od A do G i w której każda litera reprezentuje klasę, a każda klasa odpowiada oszczędności energii, w siedmiu różnych kolorach od ciemnej zieleni do czerwieni, mającą na celu poinformowanie klientów o efektywności energetycznej i o zużyciu energii.; obejmuje etykiety ze zmienioną skalą oraz etykiety z mniejszą liczbą klas i kolorów zgodnie z art. 11 ust. 10 i 11;

20)

„zmiana skali” oznacza zaostrzenie wymogów zakwalifikowania do danej klasy energetycznej na etykiecie określonej grupy produktów;

21)

„etykieta ze zmienioną skalą” oznacza etykietę danej grupy produktów, która została poddana zmianie skali i którą można odróżnić od etykiet przed zmianą skali, zachowuje ona jednak wizualną i percepcyjną spójność wszystkich etykiet;

22)

„karta informacyjna produktu” oznacza standardowy dokument, w formie albo drukowanej, albo lub elektronicznej, zawierający informacje dotyczące produktu;

23)

„dokumentacja techniczna” oznacza dokumentację wystarczającą do umożliwienia organom nadzoru rynku oceny dokładności etykiety i karty informacyjnej produktu, w tym zestawienia wyników badań lub inne dowody techniczne;

24)

„informacje dodatkowe” oznaczają informacje określone w akcie delegowanym dotyczące parametrów funkcjonalnych i ekologicznych produktu;

25)

„baza danych o produktach” oznacza zbiór danych dotyczących produktów, który jest uporządkowany w sposób systematyczny i składający się z części publicznej zorientowanej na konsumentów, w której informacje dotyczące parametrów poszczególnych produktów są dostępne w formie elektronicznej, z portalu internetowego zapewniającego dostępność oraz z części dotyczącej zgodności, która zawiera jasno określone wymogi dotyczące dostępności i bezpieczeństwa;

26)

„tolerancja weryfikacji” oznacza maksymalne dopuszczalne odchylenie wyników pomiarów i obliczeń w badaniach weryfikacyjnych, przeprowadzanych przez organy nadzoru rynku lub w ich imieniu, w stosunku do wartości deklarowanych lub publikowanych parametrów, odzwierciedlające odchylenie wynikające ze zmienności między poszczególnymi laboratoriami.

a)

eksponuje w sposób widoczny, w tym w sprzedaży na odległość przez internet, etykietę dostarczoną przez dostawcę lub udostępnioną zgodnie z ust. 2 w odniesieniu do egzemplarzy modelu objętego odpowiednim aktem delegowanym; oraz

b)

na wniosek, udostępnia klientom kartę informacyjną produktu, w tym w formie fizycznej w punkcie sprzedaży.

a)

podaje klasę efektywności energetycznej produktu oraz zakres klas efektywności dostępnych na etykiecie w reklamach wizualnych lub technicznym materiale promocyjnym danego modelu zgodnie z odpowiednim aktem delegowanym;

b)

współpracuje z organami nadzoru rynku i podejmuje niezwłoczne działania w celu naprawienia każdego przypadku niezgodności z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu oraz w odpowiednich aktach delegowanych, za których spełnienie jest odpowiedzialny, z własnej inicjatywy lub na żądanie organów nadzoru rynku;

c)

w odniesieniu do produktów objętych aktami delegowanymi– nie opatruje ich innymi etykietami, znakami, symbolami ani napisami niezgodnymi z wymogami niniejszego rozporządzenia i odpowiednich aktów delegowanych, ani ich nie uwidacznia, jeżeli mogłoby to wprowadzić w błąd lub zdezorientować klientów w odniesieniu do zużycia energii lub innych zasobów podczas użytkowania produktu;

d)

w odniesieniu do produktów nieobjętych aktami delegowanymi – nie dostarcza dla nich etykiet naśladujących etykiety określone w niniejszym rozporządzeniu i odpowiednich aktach delegowanych ani nie uwidacznia takich etykiet;

e)

w odniesieniu do produktów niezwiązanych z energią – nie dostarcza dla nich etykiet naśladujących etykiety określone w niniejszym rozporządzeniu lub aktach delegowanych ani nie uwidacznia takich etykiet.

a)

dane niezbędne do identyfikacji niezgodnego z przepisami produktu;

b)

pochodzenie produktu;

c)

rodzaj domniemanej niezgodności oraz powiązane zagrożenie;

d)

rodzaj i okres obowiązywania przyjętych środków krajowych oraz argumenty przedstawione przez dostawcę lub, w stosownych przypadkach, sprzedawcę.

a)

do dnia 2 sierpnia 2025 r. przedstawia przeglądy dla grup produktów objętych rozporządzeniami delegowanymi (UE) nr 811/2013, (UE) nr 812/2013 i (UE) 2015/1187 z myślą o zmianie skali etykiet oraz, w stosownych przypadkach, do dnia 2 sierpnia 2026 r. przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 16 niniejszego rozporządzenia w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez wprowadzenie etykiet ze zmienioną skalą A–G.

W każdym przypadku akty delegowane wprowadzające etykiety ze zmienioną skalą A–G przyjmuje się nie później niż dnia 2 sierpnia 2030 r.;

b)

do dnia 2 listopada 2018 r. przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 16 niniejszego rozporządzenia w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez wprowadzenie etykiet ze zmienioną skalą A–G dla grup produktów objętych oraz rozporządzeniami delegowanymi Komisji (UE) nr 1059/2010 (15), (UE) nr 1060/2010 (16), (UE) nr 1061/2010 (17), (UE) nr 1062/2010 (18) i (UE) nr 874/2012 (19) oraz dyrektywą Komisji 96/60/WE w celu uwidocznienia etykiety ze zmienioną skalą zarówno w sklepach, jak i w internecie, 12 miesięcy po dacie ich wejścia w życie.

a)

30 % egzemplarzy modeli należących do danej grupy produktów sprzedawanych na rynku unijnym należy do najwyższej klasy A efektywności energetycznej i można się spodziewać dalszego rozwoju technologii; lub

b)

50 % egzemplarzy modeli należących do danej grupy produktów sprzedawanych na rynku unijnym należy do dwóch najwyższych klas A i B efektywności energetycznej i można się spodziewać dalszego rozwoju technologii.

a)

wprowadzając produkt do obrotu, dostawca dostarcza sprzedawcy zarówno istniejące etykiety, jak i etykiety ze zmienioną skalą oraz karty informacyjne produktu przez okres rozpoczynający się cztery miesiące przed datą określoną w odpowiednim akcie delegowanym do celów rozpoczęcia uwidaczniania etykiety ze zmienioną skalą.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszej litery, jeżeli istniejąca etykieta i etykieta ze zmienioną skalą wymagają różnych badań modelu, dostawca może podjąć decyzję o niedostarczaniu istniejącej etykiety z egzemplarzami modeli wprowadzonych do obrotu lub oddawanych do użytku w trakcie czteromiesięcznego okresu przed datą określoną w odpowiednich aktach delegowanych do celów rozpoczęcia uwidaczniania etykiety ze zmienioną skalą, jeżeli żadne egzemplarze należące do tego samego modelu lub do modeli równoważnych nie zostały wprowadzone do obrotu lub oddane do użytku przed rozpoczęciem czteromiesięcznego okresu. W tym przypadku sprzedawca nie oferuje na sprzedaż tych egzemplarzy przed tą datą. Dostawca powiadamia zainteresowanego sprzedawcę o tym skutku jak najszybciej, w tym w przypadku gdy włącza takie egzemplarze w swoich ofertach dla sprzedawców;

b)

w odniesieniu do produktów wprowadzonych do obrotu lub oddawanych do użytku przed tym czteromiesięcznym okresem dostawca dostarcza etykietę ze zmienioną skalą na wniosek sprzedawcy zgodnie z art. 3 ust. 2 z dniem rozpoczęcia tego okresu. W odniesieniu do takich produktów sprzedawca otrzymuje etykiety ze zmienioną skalą zgodnie z art. 5 ust. 2.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszej litery:

c)

w ciągu 14 dni roboczych od określonej w odpowiednim akcie delegowanym daty rozpoczęcia uwidaczniania etykiety ze zmienioną skalą sprzedawca zastępuje istniejące etykiety na wystawionych produktach, zarówno w sklepie, jak i w internecie, etykietami ze zmienioną skalą. Przed tą datą sprzedawca nie uwidacznia etykiet ze zmienioną skalą;

a)

wspieraniu organów nadzoru rynku w wykonywaniu ich zadań na mocy niniejszego rozporządzenia i odpowiednich aktów delegowanych, w tym w ich egzekwowaniu;

b)

dostarczaniu społeczeństwu informacji dotyczących produktów wprowadzonych do obrotu oraz ich etykiet energetycznych i kart informacyjnych produktu;

c)

dostarczaniu Komisji aktualnych informacji dotyczących efektywności energetycznej produktów do celów przeglądów etykiet energetycznych.

a)

ogólny opis modelu, wystarczający dla jego jednoznacznej i łatwej identyfikacji;

b)

odniesienia do zastosowanych norm zharmonizowanych lub innych użytych norm pomiarowych;

c)

szczególne środki ostrożności, które są podejmowane, gdy model jest składany, instalowany, konserwowany lub testowany;

d)

zmierzone parametry techniczne modelu;

e)

obliczenia wykonane przy użyciu zmierzonych parametrów;

f)

warunki testowania, jeżeli nie zostały wystarczająco opisane w ramach lit. b).

a)

minimalizacja obciążeń administracyjnych dla dostawcy i innych użytkowników bazy danych;

b)

przyjazność dla użytkowników i racjonalność kosztową; oraz

c)

automatyczne zapobieganie rejestracji zbędnych danych.

a)

ochrona przed niezamierzonym użyciem i zabezpieczenie informacji poufnych za pomocą ścisłych uzgodnień w zakresie bezpieczeństwa;

b)

prawa dostępu oparte na zasadzie wiedzy koniecznej;

c)

przetwarzanie danych osobowych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 oraz dyrektywą 95/46/WE, odpowiednio;

d)

ograniczenie zakresu dostępu do danych w celu zapobiegania kopiowaniu dużych zbiorów danych;

e)

możliwość prześledzenia dostępu do danych dla dostawcy w odniesieniu do ich dokumentacji technicznej.

a)

zgodnie z najnowszymi dostępnymi danymi oraz przy uwzględnieniu ilości wprowadzanych do obrotu w Unii grupa produktów ma znaczący potencjał, jeżeli chodzi o oszczędności energii oraz, w stosownych przypadkach, innych zasobów;

b)

w ramach grupy produktów modele o równoważnych funkcjach znacznie się różnią pod względem poziomów osiągów;

c)

nie występują istotne niekorzystne skutki w zakresie przystępności cenowej i kosztów całego cyklu życia danej grupy produktów;

d)

wprowadzenie wymogów etykietowania energetycznego dla grupy produktów nie ma znaczącego niekorzystnego wpływu na funkcjonalność produktu będącego w użyciu.

a)

definicję konkretnej grupy produktów objętej definicją „produktu związanego z energią” zawartą w art. 2 pkt 1, która ma być objęta szczegółowymi wymogami dotyczącymi etykietowania;

b)

projekt i treść etykiety, w tym skalę A–G pokazującą zużycie energii; projekt etykiety ma w miarę możliwości jednolity wygląd we wszystkich grupach produktów, a w każdym przypadku etykieta jest jasna i czytelna. Stopnie klasyfikacji A–G odpowiadają istotnym oszczędnościom energii i kosztów oraz odpowiedniemu zróżnicowaniu produktów z punktu widzenia klienta. Akt delegowany określa również, w jaki sposób stopnie klasyfikacji A–G i, w stosownych przypadkach, zużycie energii, są uwidaczniane w eksponowanym miejscu na etykiecie;

c)

w stosownych przypadkach zużycie innych zasobów oraz informacje dodatkowe dotyczące danego produktu; w takich przypadkach etykieta uwypukla informacje o efektywności energetycznej produktu. Dodatkowe informacje są jednoznaczne i nie mają niekorzystnych skutków dla wyraźnej czytelności oraz skuteczności całej etykiety w stosunku do klientów. Są one oparte na danych dotyczących parametrów fizycznych produktu, które mogą zostać zmierzone i zweryfikowane przez organy nadzoru rynku;

d)

w stosownych przypadkach umieszczenie odniesienia na etykiecie umożliwiającego klientom zidentyfikowanie produktów, które są inteligentne pod względem energii, to znaczy są zdolne do automatycznej zmiany i optymalizacji swoich wzorców zużycia energii w odpowiedzi na bodźce zewnętrzne (takie jak sygnały z centralnego systemu zarządzania energią w domu lub za pośrednictwem takiego systemu, sygnały cenowe, bezpośrednie sygnały kontrolne, lokalny pomiar) lub są zdolne do świadczenia innych usług, które zwiększają efektywność energetyczną i pobór energii ze źródeł odnawialnych w celu poprawy wpływu na środowisko związanego z zużyciem energii w całym systemie energetycznym;

e)

miejsca, w których uwidaczniana jest etykieta, np. umieszczona na egzemplarzu produktu tak, by nie podlegała żadnemu uszkodzeniu, wydrukowana na opakowaniu, dostarczona w formacie elektronicznym lub ukazana na stronie internetowej, z uwzględnieniem wymogów art. 3 ust. 1 oraz implikacji dla klientów, dostawców i sprzedawców;

f)

w stosownych przypadkach elektroniczne sposoby etykietowania produktów;

g)

sposób dostarczania etykiety oraz karty informacyjnej produktu w przypadku sprzedaży na odległość;

h)

wymaganą treść oraz, w stosownych przypadkach, format i inne szczegóły dotyczące karty informacyjnej produktu oraz dokumentacji technicznej, w tym możliwości wprowadzenia parametrów karty informacyjnej produktu w bazie danych zgodnie z art. 3 ust. 1;

i)

tolerancje weryfikacji, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy weryfikacji zgodności z wymogami;

j)

sposób, w jaki klasę energetyczną oraz zakres klas efektywności dostępnych na etykiecie należy podawać w reklamach wizualnych i w technicznych materiałach promocyjnych, w tym czytelność i widoczność;

k)

metody pomiarowe i obliczeniowe, o których mowa w art. 13 i które należy stosować do ustalenia informacji zawartych na etykiecie i w karcie informacyjnej produktu, w tym definicję wskaźnika efektywności energetycznej (EEI) lub równoważnego parametru;

l)

czy w przypadku większych urządzeń do osiągnięcia danej klasy energetycznej wymagany jest wyższy poziom efektywności energetycznej;

m)

format wszelkich dodatkowych odniesień podawanych na etykiecie, przy pomocy których klienci mogą uzyskać drogą elektroniczną dostęp do bardziej szczegółowych informacji o osiągach produktu zawartych w karcie informacyjnej produktu. Format tych odniesień może mieć postać adresu strony internetowej, dynamicznego fotokodu (QR), linku na etykietach elektronicznych lub inną postać odpowiednio dostosowaną do potrzeb konsumenta;

n)

w jaki sposób, w stosownych przypadkach, klasy energetyczne opisujące zużycie energii przez produkt w czasie jego użytkowania powinny być podane na interaktywnym wyświetlaczu produktu;

o)

data przeprowadzenia oceny i, w konsekwencji, ewentualnej zmiany aktu delegowanego;

p)

w stosownych przypadkach różnice osiągów energetycznych w różnych regionach klimatycznych;

q)

jeżeli chodzi o wymóg przechowywania informacji w części bazy danych dotyczącej zgodności zawarty w art. 4 ust. 6 – okres przechowywania danych krótszy niż 15 lat, jeżeli jest to zasadne ze względu na średnią żywotność produktu.