30.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 167/1

(1)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 Komisja jest upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych, uzależniających przyznanie płatności od wykorzystania kwalifikowanego materiału siewnego niektórych odmian konopi oraz ustanawiających procedurę określania odmian konopi i weryfikacji zawartości tetrahydrokanabinolu (zawartości THC), o których mowa w art. 32 ust. 6 tego rozporządzenia. Obecnie art. 9 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 639/2014 (2) przewiduje wyłącznie obowiązek wykorzystywania nasion odmian wymienionych we wspólnym katalogu odmian gatunków roślin rolniczych i certyfikowanych nasion do wykorzystania zgodnie z dyrektywą Rady 2002/57/WE (3). Zasady określania odmian konopi i weryfikacji zawartości THC obecnie ustanowione w art. 45 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 (4) oraz w załączniku do tego rozporządzenia należy uwzględnić w art. 9 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014.

(2)

Zasady określania odmian konopi i weryfikacji zawartości THC oparte są na założeniu, że konopie są uprawiane jako uprawa główna, więc nie są w pełni właściwe w odniesieniu do konopi uprawianych jako międzyplon. Ponieważ ta metoda uprawy okazała się odpowiednia dla konopi przemysłowych i zgodna z wymogami środowiskowymi, należy dostosować oba przepisy, aby uwzględnić właściwości konopi uprawianych jako międzyplon. W tym kontekście należy również sformułować definicję konopi uprawianych jako międzyplon.

(3)

W art. 24 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 ustanowiono wymogi dotyczące aktywacji uprawnień do płatności. W celu uniknięcia rozbieżnych interpretacji należy wyjaśnić, że do celów art. 31 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, również część ułamkową uprawnienia do płatności uznaje się za w pełni aktywowaną. Należy jednak wyraźnie stwierdzić, że płatność obliczana jest na podstawie odpowiedniej części ułamkowej kwalifikującego się hektara.

(4)

W art. 38–48 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 ustanowiono przepisy uzupełniające przepisy dotyczące standardowych praktyk zazieleniania, określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1307/2013. W oparciu o doświadczenia zdobyte w pierwszym roku stosowania tych praktyk należy zmienić niektóre aspekty tych zasad w celu uproszczenia wdrażania praktyk w zakresie zazieleniania, z korzyścią dla rolników i administracji krajowych, przy jednoczesnym utrzymaniu lub poprawie stanu środowiska i wpływu na klimat. W szczególności zmiany powinny dotyczyć działań określonych we wnioskach ze śródokresowego przeglądu unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r. oraz umożliwić zwiększenie objęcia użytków rolnych środkami dotyczącymi różnorodności biologicznej w ramach wspólnej polityki rolnej (5).

(5)

W przepisach dotyczących sposobu obliczania proporcji różnych upraw do celów dywersyfikacji upraw, określonego w art. 40 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, okres dywersyfikacji upraw zależy od tradycyjnych praktyk uprawy stosowanych w państwach członkowskich. W celu uwzględnienia ewentualnych różnic w warunkach klimatycznych na terytorium danego państwa członkowskiego należy zezwolić państwom członkowskim na ustalenie na szczeblu regionalnym lub podregionalnym różnych okresów. W niektórych szczególnych sytuacjach, gdy na niewielkim obszarze ma miejsce znaczna różnorodność upraw, celem uproszczenia zgłaszania należy umożliwić zgłaszanie ich, jako jednej uprawy mieszanej.

(6)

W odniesieniu do gruntów ugorowanych określenie w art. 45 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 okresu, w którym nie prowadzi się produkcji rolnej, ma podstawowe znaczenie dla zapewnienia skuteczności środowiskowej tego obszaru oraz uniknięcia jakichkolwiek pomyłek z innymi obszarami, takimi jak użytki zielone. W celu uwzględnienia różnic w warunkach rolno-klimatycznych w całej Unii, państwa członkowskie powinny mieć możliwość ustanowienia tego okresu w taki sposób, by umożliwić rolnikom wznowienie głównych upraw przed końcem roku. Aby osiągnąć cel dotyczący skuteczności środowiskowej oraz uniknąć jakichkolwiek pomyłek z innymi obszarami, okres ten nie powinien jednak być krótszy niż sześć miesięcy.

(7)

Rozróżnienie między różnymi elementami krajobrazu wymienionymi w art. 45 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 jest źródłem niepewności dla rolników przy zgłaszaniu obszarów proekologicznych. W celu ograniczenia tej niepewności, uproszczenia zarządzania systemem dla organów państw członkowskich i rozwiązania problemu złożoności, z którym borykają się rolnicy przy zgłaszaniu obszarów proekologicznych, żywopłoty i pasy porośnięte lasem, o których mowa w lit. a) tego przepisu, oraz zadrzewienia liniowe, o których mowa w lit. c) tego przepisu, należy połączyć w jeden rodzaj elementów krajobrazu, tak aby stosować do nich jedno ograniczenie wielkości. Z tych samych względów obszary, o których mowa w art. 45 ust. 4 lit. d) rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, należy ponadto włączyć do zadrzewienia śródpolnego.

(8)

Co więcej, nawet jeśli, jak stwierdzono w motywie 51 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, maksymalne wymiary elementów krajobrazu są niezbędne dla zagwarantowania, że przedmiotowy obszar ma głównie rolniczy charakter, ograniczenie tych wymiarów nie powinno prowadzić do wykluczania elementów krajobrazu, które je przekraczają, ale które mają duże znaczenie dla różnorodności biologicznej. W związku z tym obszar, który można zakwalifikować jako element krajobrazu zgodnie z art. 45 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, należy obliczać do maksymalnego wymiaru danego elementu.

(9)

Zważywszy na duże korzyści środowiskowe z roślinności nadbrzeżnej, o której mowa w art. 45 ust. 4 akapit piąty i w art. 45 ust. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, należy postanowić, że wszystkie elementy roślinności nadbrzeżnej należy uwzględniać przy obliczaniu obszarów proekologicznych.

(10)

Z tych samych powodów co wymienione w motywach 7 i 8 w odniesieniu do art. 45 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, miedze śródpolne, o których obecnie mowa w lit. e) tego przepisu, należy połączyć ze strefami buforowymi w art. 45 ust. 5 tego rozporządzenia i określić wspólne ograniczenie wielkości w odniesieniu do stref buforowych i miedz śródpolnych. Taki maksymalny wymiar w odniesieniu do stref buforowych i miedz śródpolnych powinien odnosić się do obszaru, który można zakwalifikować jako strefę buforową i miedzę śródpolną zgodnie z art. 45 ust. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014. Aby zapewnić rolnikom maksymalną elastyczność, należy uzupełnić definicję stref buforowych na podstawie GAEC 1, SMR 1 lub SMR 10, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (6), oraz miedz śródpolnych chronionych na podstawie GAEC 7, SMR 2 lub SMR 3, o których mowa w tym załączniku, o inne strefy buforowe i miedze śródpolne, tj. wszelkiego rodzaju pasy nieobjęte tymi dwiema kategoriami w ramach zasady wzajemnej zgodności.

(11)

Art. 46 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 umożliwia uznanie za obszary proekologiczne elementów krajobrazu i stref buforowych przylegających do gruntów ornych. W celu zmaksymalizowania korzyści dla środowiska elementów krajobrazu i stref buforowych, o których mowa w art. 45 ust. 4 i 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, oraz zachęcania do ochrony i zachowania dodatkowych elementów, przepis ten należy uzupełnić o zasady zapewniające elastyczność w uwzględnianiu innych elementów wartościowych pod względem środowiskowym, które spełniają warunki definicji tych rodzajów obszarów proekologicznych, a które nie są przyległe do gruntów ornych gospodarstwa. W związku z tym, w przypadkach gdy taka strefa buforowa i miedza śródpolna lub element krajobrazu przylega do obszaru proekologicznego bezpośrednio przylegającego do gruntów ornych gospodarstwa, należy również uznać ją za obszar proekologiczny.

(12)

Z tych samych powodów co wymienione w motywach 7 i 8 w odniesieniu do art. 45 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, maksymalne wymiary ustalone w odniesieniu do pasów kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu, o których mowa w art. 45 ust. 7 tego rozporządzenia, powinny odnosić się do obszaru, który można zakwalifikować jako taki pas na podstawie tego przepisu.

(13)

W świetle przepisów art. 46 ust. 2 akapit pierwszy lit. g) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 należy wyjaśnić, że ustanowienie wymogów dotyczących stosowania nawozów mineralnych lub środków ochrony roślin ma znaczenie jedynie w przypadkach, gdy dozwolone jest stosowanie takich środków produkcji.

(14)

Obowiązujący termin siewu międzyplonu i okrywy zielonej ustanowiony w art. 45 ust. 9 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 nie zawsze jest adekwatny do warunków agronomicznych i klimatycznych. W celu lepszego osiągnięcia celów środowiskowych tego rodzaju obszaru proekologicznego, termin siewu międzyplonów i okrywy zielonej należy zastąpić minimalnym okresem, w trakcie którego międzyplony i okrywa zielona muszą być utrzymywane na danym obszarze. Aby zapewnić niezbędną elastyczność w celu uwzględnienia sezonowych warunków pogodowych, należy pozwolić państwom członkowskim na określanie tego okresu na najbardziej odpowiednim poziomie geograficznym. Ponieważ jednak trwałość międzyplonów i okrywy zielonej w terenie ma zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania skutecznego związania pozostałości azotanu i okrycia gleby w okresie, gdy obszar nie jest pokryty uprawą główną, minimalną długość tego okresu należy ustalić na poziomie Unii. Aby zachować spójność z interpretacją podaną w definicji traw lub innych zielnych roślin pastewnych, określonej w art. 4 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, należy umożliwić również wsiewki z roślin strączkowych w uprawie głównej. Aby zapewnić spójność praktyk równoważnych objętych zobowiązaniami i systemami certyfikacji, o których mowa odpowiednio w art. 43 ust. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, należy ponadto dostosować przepisy dotyczące kwalifikowania obszarów objętych międzyplonami lub okrywą zieloną jako obszarów proekologicznych.

(15)

Nawet jeśli co do zasady jedynie obszary objęte uprawami wiążącymi azot wykorzystywane w czystym siewie powinny być kwalifikowane jako obszary proekologiczne, zważywszy że w tradycyjnych metodach uprawy rośliny te są często mieszane z innymi uprawami, należy zezwolić, zgodnie z art. 45 ust. 10 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, na kwalifikowanie obszarów obsianych mieszankami jako obszarów proekologicznych, pod warunkiem zagwarantowania przewagi w tego rodzaju mieszankach roślin wiążących azot. Ponadto z doświadczeń ze stosowania art. 45 ust. 10 akapit pierwszy rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 oraz w świetle wdrażania dyrektywy Rady 91/676/EWG (7) oraz dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (8), określenie szczegółowych zasad dotyczących lokalizacji tych upraw wiążących azot jest zbędne. Zamiast tego, w celu wzmocnienia wysiłków państw członkowskich na rzecz ograniczenia ryzyka wymywania azotu jesienią, należy umożliwić państwom członkowskim ustanowienie w razie potrzeby dodatkowych warunków dotyczących upraw wiążących azot. Aby zapewnić spójność praktyk równoważnych objętych zobowiązaniami i systemami certyfikacji, o których mowa odpowiednio w art. 43 ust. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, należy ponadto dostosować przepisy dotyczące kwalifikowania upraw wiążących azot jako obszarów proekologicznych.

(16)

Z doświadczenia zdobytego podczas stosowania rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 wynika, że pewne przepisy dotyczące rodzajów obszarów proekologicznych powinny być bardziej szczegółowe w odniesieniu do wymogu nieprowadzenia żadnej produkcji, w tym koszenia i wypasu, który ma na celu osiągnięcie celów różnorodności biologicznej oraz dla zapewnienia spójności z innymi instrumentami wspólnej polityki rolnej. W szczególności – w odniesieniu do wymogu nieprowadzenia produkcji rolnej mającego zastosowanie do rodzajów obszarów proekologicznych, o których mowa w art. 45 ust. 2, ust. 4 lit. e), ust. 5 i 7 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 – należy sprecyzować, że produkcję należy rozumieć jako działalność rolniczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. c) ppkt (i) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, a nie w szerszym rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) oraz (iii) wymienionego rozporządzenia, oraz że nie powinno to mieć wpływu na przepisy dotyczące minimalnej pokrywy glebowej zgodnej z normą GAEC 4, o której mowa w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Należy ponadto zachęcać rolników do podejmowania działań, zwłaszcza ułatwiania zapylania, mającego na celu ochronę i poprawę różnorodności biologicznej, działań zmierzających do stworzenia zielonej pokrywy gleby, i które są – na przykład – objęte zobowiązaniem rolno-środowiskowo-klimatycznym, aby maksymalnie zwiększyć korzyści dla środowiska.

(17)

Biorąc pod uwagę, że trzy główne rodzaje obszarów zgłoszonych przez rolników jako obszary proekologiczne w pierwszym roku wdrażania art. 46 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, to obszary na których prowadzi się lub można prowadzić produkcję, a mianowicie: grunty ugorowane, międzyplony lub pokrywa zielona oraz uprawy wiążące azot, istnieje prawdopodobieństwo stosowania na obszarach proekologicznych środków ochrony roślin. W związku z tym, w celu ochrony i poprawy różnorodności biologicznej zgodnie z celami zazieleniania, należy wprowadzić zakaz stosowania środków ochrony roślin na następujących obszarach proekologicznych, na których prowadzi się lub można prowadzić produkcję: grunty ugorowane, pasy kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu, na których prowadzi się produkcję, międzyplony lub okrywa zielona i uprawy wiążące azot. Jeżeli międzyplon lub okrywa zielona utworzone są poprzez wsiewki traw lub roślin strączkowych w uprawę główną, aby uniknąć (ze względu na zasadę proporcjonalności) konsekwencji w odniesieniu do zarządzania uprawą główną, zakaz ten powinien obowiązywać od momentu zbioru uprawy głównej. W celu zapewnienia spójności między stosowaniem zakazu a zwyczajowymi praktykami agronomicznymi, zapewnienia pewności prawa oraz uniknięcia trudności administracyjnych dla rolników i administracji krajowych, należy podkreślić, że zakaz dotyczący wsiewek powinien obowiązywać co najmniej przez minimalny okres odpowiadający minimalnemu okresowi, w którym utrzymywane są obszary obsiane międzyplonem lub okrywą zieloną, jeżeli zostały one ustanowione poprzez wysianie mieszanki gatunków roślin uprawnych, lub do momentu siewu następnej uprawy głównej.

(18)

Art. 49 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 ustanawia zasady, zgodnie z którymi osoby prawne mają dostęp do płatności dla młodych rolników przewidzianej w art. 50 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. Na podstawie doświadczenia ze stosowania art. 49 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, należy zapewnić dodatkowe wyjaśnienia co do wykładni warunku określonego w art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 w odniesieniu do czasu, kiedy młody rolnik sprawujący faktyczną i trwałą kontrolę nad osobą prawną musi przestrzegać limitu wieku. W szczególności należy wyjaśnić, że młody rolnik musi przestrzegać limitu wieku 40 lat w roku pierwszego złożenia wniosku w ramach systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej przez osobę prawną, nad którą kontrolę sprawuje młody rolnik.

(19)

Zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 kwota dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją na jednostkę jest wynikiem stosunku między kwotą ustanowioną w odniesieniu do finansowania środka a odpowiednim limitem ilościowym ustalonym w art. 53 ust. 2 akapit pierwszy lub liczbą hektarów lub zwierząt kwalifikujących się do przyznania wsparcia w danym roku. Należy przeformułować ten przepis w taki sposób, by państwa członkowskie mogły ustalić kwotę na jednostkę według wartości w przedziale pomiędzy tymi dwiema wartościami, jeśli liczba kwalifikujących się jednostek jest niższa niż limit ilościowy.

(20)

Zgodnie z art. 64 ust. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej zgodnie z art. 36 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 powiadamiają Komisję do dnia 1 września każdego roku o łącznej liczbie hektarów zadeklarowanych przez rolników w ramach tego systemu. Jednakże na mocy art. 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014 informacje te są corocznie zgłaszane Komisji w sposób bardziej szczegółowy. W związku z tym można uchylić art. 64 ust. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014.

(21)

W oparciu o doświadczenie Komisji w zarządzaniu powiadomieniami dotyczącymi zazieleniania zgodnie z art. 65 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 należy wprowadzić pewne dostosowania w ich treści, w tym w odniesieniu do przepisów rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 zmienionego niniejszym rozporządzeniem w zakresie zazieleniania.

(22)

Zgodnie z art. 67 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 dla każdego środka wsparcia związanego z produkcją i określonego typu rolniczego lub określonego sektora rolnictwa, których to dotyczy, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o łącznej liczbie beneficjentów, kwocie płatności, które zostały przyznane, oraz o całkowitej powierzchni i łącznej liczbie zwierząt, w przypadku których wsparcie rzeczywiście wypłacono.

(23)

Począwszy od roku 2015, dla każdego środka dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją całkowita liczba beneficjentów i całkowita powierzchnia lub łączna liczba zwierząt zgłoszonych i zatwierdzonych są zgłaszane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 9 ust. 1 i 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014. Ponadto, począwszy od roku składania wniosków 2016, kwota płatności, którą przyznano dla każdego środka wsparcia związanego z produkcją, zostanie włączona do informacji przekazywanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 10 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 (9). W związku z tym należy uchylić art. 67 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014.

(24)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) nr 639/2014.

(25)

W następstwie zmiany niektórych przepisów rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 dotyczących rodzajów obszarów proekologicznych, należy wprowadzić zmiany do załącznika X do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, w szczególności poprzez dostosowanie odpowiednio wykazu rodzajów obszarów proekologicznych i odpowiadających im czynników. Motyw 45 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 podkreśla znaczenie spójnego wyznaczania obszarów proekologicznych. W związku z tym współczynniki przekształcenia i współczynniki ważenia mające zastosowanie do praktyk równoważnych muszą być spójne ze współczynnikami mającymi zastosowanie do podobnych lub identycznych praktyk standardowych. W trosce o pewność prawa i równe traktowanie rolników należy zatem odpowiednio zmienić załącznik X do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.

(26)

Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu. Ponieważ jednak wyjaśnienie art. 49 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 i przeformułowanie art. 53 ust. 2 akapit drugi tego rozporządzenia odzwierciedlają fakt, że taka wykładnia przedmiotowych przepisów jest stosowana od wejścia w życie tego rozporządzenia, zmiany te należy stosować z mocą wsteczną. Biorąc pod uwagę czas potrzebny władzom krajowym na aktualizację istniejących narzędzi administracyjnych oraz poinformowanie rolników z wystarczającym wyprzedzeniem przed wprowadzeniem na mocy niniejszego rozporządzenia zmian przepisów dotyczących zazieleniania, zmiany te powinny mieć zastosowanie dopiero w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy na lata kalendarzowe począwszy od dnia 1 stycznia 2018 r. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania ich w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy odnoszących się do roku kalendarzowego 2017, z zastrzeżeniem jednak, że wszelkie decyzje w tym zakresie powinny być spójne z punktu widzenia rolników. Należy przewidzieć obowiązek zgłaszania wynikających z tego zmian w stosunku do poprzednich powiadomień odnoszących się do tego roku kalendarzowego,

1)

art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 9

Konopie

1.   Do celów art. 32 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 kwalifikowalność obszarów wykorzystywanych do produkcji konopi zależy od wykorzystywania nasion odmian wymienionych we wspólnym katalogu odmian gatunków roślin rolniczych w dniu 15 marca roku, na który płatność została przyznana, i opublikowanych zgodnie z art. 17 dyrektywy Rady 2002/53/WE (*1). Nasiona kwalifikowane są zgodnie z dyrektywą Rady 2002/57/WE (*2).

2.   Państwa członkowskie ustanawiają system określania zawartości Δ9-tetrahydrokanabinolu (zwanej dalej »zawartością THC«) w odmianach konopi, który pozwala im stosować metodę określoną w załączniku III.

3.   Właściwy organ państwa członkowskiego prowadzi dokumentację wyników analiz zawartości THC. Dokumentacja ta dla każdej odmiany zawiera co najmniej wyniki analiz zawartości THC z każdej próby wyrażone w wartości procentowej z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, zastosowaną procedurę, liczbę przeprowadzonych badań, wskazanie miejsca, w którym pobrano daną próbę, oraz działania podjęte na szczeblu krajowym.

4.   Jeśli średnia wyników dla wszystkich prób danej odmiany przekracza zawartość THC określoną w art. 32 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, w następnym roku składania wniosków odnośnie do danej odmiany państwa członkowskie stosują procedurę B określoną w załączniku III do niniejszego rozporządzenia. Wymienioną procedurę stosuje się w kolejnych latach składania wniosków, chyba że wyniki wszystkich analiz danej odmiany są niższe od zawartości THC określonej w art. 32 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.

5.   Jeśli drugi rok z rzędu średnia wyników dla wszystkich prób danej odmiany przekracza zawartość THC określoną w art. 32 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, państwo członkowskie powiadamia Komisję o wniosku w sprawie upoważnienia do ustanowienia zakazu wprowadzania do obrotu tej odmiany zgodnie z art. 18 dyrektywy 2002/53/WE. Powiadomienie takie jest przesyłane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (*3) najpóźniej do dnia 15 stycznia w kolejnym roku składania wniosków. Począwszy od tego roku składania wniosków, odmiana, której dotyczył ten wniosek, nie kwalifikuje się do płatności bezpośrednich w danym państwie członkowskim.

6.   Do celów niniejszego rozporządzenia, »konopie uprawiane jako międzyplon« oznaczają uprawy konopi zasiane po 30 czerwca danego roku.

7.   Konopie nadal uprawia się w normalnych warunkach zgodnie z miejscową praktyką przez przynajmniej 10 dni po zakończeniu kwitnienia tak, aby można było przeprowadzić kontrole niezbędne do stosowania niniejszego artykułu. Konopie uprawiane jako międzyplon są uprawiane w normalnych warunkach, zgodnie z miejscową praktyką co najmniej do końca okresu wegetacyjnego.

Państwa członkowskie mogą jednak zezwolić na zbiór konopi po rozpoczęciu kwitnienia, ale przed końcem 10-dniowego okresu po zakończeniu kwitnienia, pod warunkiem że inspektorzy wskażą, które z reprezentatywnych części każdej przedmiotowej działki muszą być nadal uprawiane przez co najmniej 10 dni po zakończeniu kwitnienia do celów kontroli, zgodnie z metodą ustaloną w załączniku III.

(*1)  Dyrektywa Rady 2002/53/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie Wspólnego katalogu odmian gatunków roślin rolniczych (Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 1)."

(*2)  Dyrektywa Rady 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 74)."

(*3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3).”;"

2)

art. 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W przypadku gdy rolnik deklaruje liczbę uprawnień do płatności przekraczającą całkowity obszar kwalifikowalny zgłoszony zgodnie z art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, uprawnienie do płatności lub część ułamkową uprawnienia do płatności, które częściowo przekracza wspomniany obszar kwalifikowalny, uznaje się za w pełni aktywowane do celów art. 31 ust. 1 lit. b) wymienionego rozporządzenia. Płatność obliczana jest jednak na podstawie odpowiedniej części ułamkowej kwalifikującego się hektara.”;

3)

w art. 40 wprowadza się następujące zmiany:

4)

w art. 45 wprowadza się następujące zmiany:

5)

w art. 49 ust. 3 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Młody rolnik, który sprawuje faktyczną i trwałą kontrolę nad daną osobą prawną w rozumieniu ust. 1 akapit pierwszy lit. b) niniejszego artykułu, do celów art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, ma nie więcej niż 40 lat w roku pierwszego złożenia wniosku w ramach systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej przez osobę prawną, nad którą sprawuje kontrolę.”;

6)

art. 53 ust. 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Roczna płatność jest wyrażona jako kwota wsparcia na jednostkę. Może to być albo jedna z następujących kwot, albo – gdy powierzchnia lub liczba zwierząt kwalifikujących się do wsparcia nie przekracza ustalonego obszaru lub liczby zwierząt, o których mowa w niniejszym ustępie akapit pierwszy – kwota mieszcząca się między nimi:

7)

w art. 64 uchyla się ust. 5;

8)

w art. 65 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

9)

w art. 67 uchyla się ust. 2;

10)

dodaje się załącznik III, którego tekst znajduje się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.