13.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/19

(1)

Po opublikowaniu rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (2) stwierdzono w nim różnego rodzaju błędy, które należy sprostować. Sprostowanie niektórych z tych błędów wymaga zmiany niektórych innych powiązanych przepisów tego rozporządzenia wykonawczego.

(2)

Motyw 61 rozporządzenia (UE) 2015/2447 powinien prawidłowo odzwierciedlać wyniki głosowania w sprawie tego rozporządzenia wykonawczego w Komitecie Kodeksu Celnego, który nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego.

(3)

Należy sprostować brzmienie następujących przepisów rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, aby stały się one jaśniejsze, nie wprowadzając jednocześnie żadnych nowych elementów: art. 67 ust. 4, art. 87 (tytuł), art. 102, art. 137, art. 138, art. 143 ust. 2, art. 214, art. 220 i art. 230 ust. 2 oraz załącznik 21-01.

(4)

W wielu przepisach rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 i załącznikach do tego rozporządzenia należy sprostować lub doprecyzować odesłania do innych przepisów prawnych, w tym odesłanie do wdrażanych przepisów kodeksu.

(5)

Należy sprostować art. 67 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, by uwzględnić ponownych nadawców jako przedsiębiorców, którzy mogą uzyskać status upoważnionego eksportera zgodnie z art. 69 tego rozporządzenia wykonawczego, który pozwala ponownemu nadawcy na zastępowanie deklaracji pochodzenia sporządzonych przez upoważnionych eksporterów zastępczymi dowodami pochodzenia.

(6)

W celu zapewnienia spójności z art. 55 ust. 4 i 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (3) należy skreślić art. 92 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

(7)

W art. 110 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 dotyczącym późniejszej weryfikacji świadectw pochodzenia na formularzu A i deklaracji na fakturze jako jeden z krajów, do których można kierować wnioski o późniejszą weryfikację, oprócz Norwegii i Szwajcarii wymieniono Turcję. Ponieważ jednak wykorzystywanie zastępczych dowodów pochodzenia nie jest między Unią i Turcją przewidziane, wnioski o późniejszą weryfikację zastępczych dowodów pochodzenia wystawionych lub sporządzonych w Turcji nie będą do tego państwa kierowane. W związku z tym należy skreślić odniesienie do Turcji.

(8)

Należy sprostować art. 199 ust. 1 lit. g) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w celu uzupełnienia wykazu dopuszczalnych środków potwierdzających unijny status wyrobów akcyzowych przemieszczanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z dyrektywą Rady 2008/118/WE (4) poprzez wprowadzenie odniesienia do elektronicznego dokumentu administracyjnego i do procedury ciągłości działania, o których mowa odpowiednio w art. 21 i 26 tej dyrektywy. Odniesienia te zostały pominięte przez pomyłkę.

(9)

Należy sprostować art. 306 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. Przepis ten powinien stwierdzać, że numer ewidencyjny (MRN) zgłoszenia tranzytowego należy przedstawić w urzędzie celnym przeznaczenia, a nie w każdym urzędzie celnym tranzytowym, jak błędnie wskazuje na to obecne brzmienie tego artykułu. Należy również sprostować odesłanie do odpowiedniego przepisu rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Powinno to być odesłanie do art. 184 akapit drugi tego rozporządzenia delegowanego, a nie do art. 184 ust. 2.

(10)

Należy sprostować błędy i pominięcia stwierdzone po opublikowaniu rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w załącznikach A i B do tego rozporządzenia wykonawczego.

(11)

Należy sprostować załącznik 12-01 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w celu zapewnienia zharmonizowanego formatu tych samych danych w całym załączniku.

(12)

Do załączników do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy dodać załącznik 12-03 określający wzór przywieszek umieszczanych na bagażu rejestrowanym, poddawanym kontroli w porcie lotniczym Unii, jak zostało to określone w art. 44 tego rozporządzenia wykonawczego, lecz następnie omyłkowo pominięte.

(13)

W załączniku 22-13 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy sprostować błąd gramatyczny w wersji deklaracji na fakturze w języku węgierskim.

(14)

Oprócz powyższych sprostowań konieczna jest zmiana niektórych przepisów w celu uwzględnienia zmian w powiązanych ramach prawnych, które nastąpiły po przyjęciu wspomnianego rozporządzenia wykonawczego. Art. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 powinien zatem zostać dostosowany do art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, zmienionego rozporządzeniem delegowanym (UE) 2016/341 (5).

(15)

Procedura określona obecnie w art. 57, 58 i 59 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 została pierwotnie utworzona w 1989 r. w celu umożliwienia sprawnego i zharmonizowanego wdrożenia niepreferencyjnych kontyngentów taryfowych przyznawanych danym krajom. Artykuły te odpowiadają zasadniczo art. 55–65 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (6), które było stosowane do dnia 30 kwietnia 2016 r. Szereg unijnych rozporządzeń otwierających niepreferencyjne kontyngenty taryfowe odnosi się do art. 56–65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Należy zatem w art. 57 wprowadzić zasadę korelacji w odniesieniu do odwołań do świadectw pochodzenia wydanych zgodnie z art. 55–65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 w innych rozporządzeniach, co pozwoli na uniknięcie konieczności zmiany każdego z tych rozporządzeń z osobna.

(16)

Tekst art. 62 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 stanowi obecnie, że długoterminowa deklaracja dostawcy może obejmować okres albo w przeszłości, albo w przyszłości. Należy zmienić ten przepis w celu wprowadzenia możliwości, by pojedyncza długoterminowa deklaracja dostawcy obejmowała zarówno towary, które zostały już dostarczone przed dniem wystawienia deklaracji, jak i towary, które zostaną dostarczone po tej dacie. W celu zwiększenia jasności i łatwiejszego stosowania tej zasady najwcześniejsza i najpóźniejsza data rozpoczęcia okresu objętego długoterminową deklaracją dostawcy powinna być ustalana według odniesienia do daty wystawienia deklaracji. Mimo że maksymalny okres objęty deklaracją powinien wynosić 24 miesiące, to okres ten nie powinien rozpoczynać się wcześniej niż 12 miesięcy przed datą wystawienia ani później niż 6 miesięcy po tej dacie.

(17)

Należy zmienić art. 68 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, aby wyjaśnić, że w ramach preferencyjnych porozumień z państwem trzecim, w przypadku gdy stosowany jest system zarejestrowanych eksporterów (system REX), eksporterzy sporządzający dowody pochodzenia przesyłek o wartości powyżej 6 000 EUR powinni być eksporterami zarejestrowanymi, chyba że odpowiednie porozumienia preferencyjne przewidują inny próg wartości. Do chwili zarejestrowania eksportera w systemie REX, a w każdym razie nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2017 r., eksporter może jednak nadal stosować swój numer upoważnionego eksportera na dowodach pochodzenia bez konieczności składania podpisu, w ramach umów o wolnym handlu z państwami trzecimi, w przypadku których eksporter normalnie musiałby być zarejestrowany.

(18)

Na mocy obecnego brzmienia art. 69 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 zarejestrowany eksporter nie jest uprawniony do zastępowania zastępczymi oświadczeniami o pochodzeniu dowodów pochodzenia innych niż oświadczenia o pochodzeniu. Ponieważ jednak celem w perspektywie długoterminowej jest zastąpienie systemu upoważnionych eksporterów systemem REX, zarejestrowani eksporterzy powinni móc zastępować zastępczymi oświadczeniami o pochodzeniu ten sam rodzaj dowodów pochodzenia, co upoważnieni eksporterzy na podstawie art. 69 ust. 2 tego rozporządzenia wykonawczego.

(19)

W art. 73 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy dodać ust. 3 nakładający na Komisję obowiązek przekazywania krajom korzystającym – na ich wniosek – wzorów odcisków pieczęci używanych przez państwa członkowskie. Obowiązek ten jest niezbędny dla sprawnego funkcjonowania przepisów dotyczących kumulacji regionalnej.

(20)

Art. 80 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 powinien nakładać na właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego obowiązek poinformowania zarejestrowanego eksportera o zmianach w jego danych rejestracyjnych zgodnie z przepisami o ochronie danych.

(21)

W celu zapewnienia spójności między przepisami mającymi zastosowanie w Unii w okresie przejściowym do czasu wdrożenia systemu REX art. 85 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 powinien określać, do kiedy upoważnieni eksporterzy, którzy nie są jeszcze zarejestrowani w systemie REX, mogą sporządzać deklaracje na fakturze do celów kumulacji dwustronnej. Termin ten należy wyznaczyć na dzień 31 grudnia 2017 r., który jest ostatnim dniem wystawiania przez organy celne państw członkowskich świadectw przewozowych EUR.1, a zatem stanowi zakończenie okresu przejściowego.

(22)

W przeciwieństwie do Norwegii i Szwajcarii Turcja nie będzie stosować systemu REX od dnia 1 stycznia 2017 r. Należy w związku z tym zmienić art. 86 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, by stanowił on, że rejestracja eksporterów w krajach korzystających będzie obowiązywała w odniesieniu do systemu GSP Turcji dopiero wówczas, gdy kraj ten zacznie stosować system REX. W celu podania daty rozpoczęcia stosowania przez Turcję systemu REX do wiadomości publicznej Komisja powinna być zobowiązana do opublikowania tej daty w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(23)

Art. 158 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 określający wysokość zabezpieczenia generalnego należy zmienić w celu zapewnienia większej jasności co do podstawy zastosowania obniżenia zabezpieczenia generalnego obejmującego należności celne przywozowe lub wywozowe i inne opłaty. W art. 158 należy wprowadzić wyraźne rozróżnienie między obniżką przewidzianą w art. 95 ust. 3 kodeksu dla wszystkich upoważnionych przedsiębiorców w odniesieniu do ceł i opłat, które zostały poniesione, a obniżkami przewidzianymi w art. 95 ust. 2 kodeksu. Te ostatnie mają zastosowanie w odniesieniu do ceł i opłat, które mogą powstać, na warunkach określonych w art. 84 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.

(24)

Aby zapobiec sytuacji, w której karnet zabezpieczenia pojedynczego jest wykorzystywany po cofnięciu lub odwołaniu zobowiązania złożonego w odniesieniu do tego karnetu, należy w art. 161 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 dodać przepis stanowiący, że karnety wystawione przed dniem cofnięcia lub odwołania tego zobowiązania nie mogą już być wykorzystywane do objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego.

(25)

Zgodnie z wymogami art. 8 ust. 3 Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (7), z późniejszymi zmianami (konwencja TIR), art. 163 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 określa maksymalną kwotę, do wysokości której stowarzyszenie poręczające mające siedzibę obszarze celnym Unii może stać się odpowiedzialne w odniesieniu do danej operacji TIR. Należy zmienić art. 163 w wyniku ogłoszenia przez Międzynarodową Unię Transportu Drogowego (IRU), że jej ubezpieczyciel globalny zwiększył w stosunku do wszystkich umawiających się stron konwencji TIR kwotę objętą gwarancją z 60 000 EUR do 100 000 EUR za karnet TIR.

(26)

Należy zmienić art. 231 ust. 11 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w celu wyjaśnienia, że szczególna wymiana informacji w sprawie kontroli określonych w ust. 5 i 6 tego artykułu jest zawieszona do czasu udostępnienia odpowiednich systemów teleinformatycznych. Dopóki odpowiednie systemy teleinformatyczne nie będą dostępne, obowiązek określony w art. 179 ust. 4 i 5 kodeksu dotyczący przeprowadzania kontroli i wymiany informacji na temat kontroli powinien być wypełniany zgodnie z art. 18 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341.

(27)

Należy skreślić art. 329 ust. 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. Przewiduje on pewne wyjątki od ogólnej zasady określającej urząd celny wyprowadzenia w przypadku wywozu towarów, które są następnie objęte procedurą tranzytu. Z powodu błędu numeracji art. 329 ust. 8 zawiera błędnie odesłanie do ust. 4 tego samego artykułu, ale w żadnym wypadku nie zamierzano wprowadzać wyjątku w odniesieniu do towarów ładowanych na statek, który nie jest przypisany do żadnej regularnej linii żeglugowej. W zakresie, w jakim dyrektywa 2008/118/WE ma zastosowanie w przypadku, gdy wyroby akcyzowe objęte zawieszeniem podatku akcyzowego mają być wyprowadzone poza terytorium Unii, art. 329 ust. 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 nie powinien odnosić się również do tych towarów. Ponadto nie jest konieczna żadna szczególna zasada dla określania urzędu celnego wyprowadzenia, w przypadku gdy towary podlegające formalnościom wywozowym w celu uzyskania refundacji wywozowych w ramach wspólnej polityki rolnej są zwolnione do wywozu, a następnie objęte procedurą tranzytu. Wynika to z faktu, że zgodnie z art. 189 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 towary te mogą być objęte tylko procedurą tranzytu zewnętrznego, co oznacza, że tracą one swój status celny towarów unijnych i podlegają ścisłemu dozorowi celnemu.

(28)

Obecnie występują różnice w sposobie traktowania przez poszczególne państwa członkowskie wywozu, po którym następuje tranzyt. W niektórych państwach członkowskich potwierdzenie wyprowadzenia jest wystawiane natychmiast po objęciu towarów procedurą tranzytu, natomiast w innych państwach członkowskich odbywa się to dopiero po zamknięciu procedury tranzytu. Różnica występuje zarówno w przypadku tranzytu zewnętrznego, jak i w przypadkach innych niż tranzyt zewnętrzny. Zgodnie z art. 333 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w okresie przejściowym do czasu wdrożenia automatycznego systemu eksportu (AES) w ramach UKC urząd celny wyprowadzenia może poinformować urząd celny wywozu o wyprowadzeniu towarów, gdy towary te są objęte procedurą tranzytu inną niż procedura tranzytu zewnętrznego, aż do dnia następującego po dniu, w którym procedura tranzytowa została zamknięta. Taka możliwość powinna zostać również rozszerzona na towary objęte procedurą tranzytu zewnętrznego, aby państwa członkowskie, w których procesy zostały zautomatyzowane, mogły w okresie przejściowym kontynuować swoją praktykę wydawania potwierdzenia wyprowadzenia albo po objęciu procedurą tranzytu, albo po zamknięciu procedury tranzytu.

(29)

W celu ułatwienia wdrożenia w odpowiednich systemach teleinformatycznych formatów i kodów dla określonych wymaganych danych stosowanych w kontekście zgłoszeń i powiadomień rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy zmienić załącznik B do tego rozporządzenia wykonawczego.

(30)

Należy zmienić instrukcje dotyczące druku w załączniku 22-02 oraz noty wprowadzające w załączniku 22-14 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, aby wyjaśnić, do kiedy można wykorzystywać również stare wersje formularzy. W każdym wypadku należy zaprzestać wykorzystywanie tych wersji po dniu 1 maja 2019 r.

(31)

Jeśli chodzi o załącznik 22-06 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, podawanie przez przedsiębiorców wnioskujących o nadanie statusu zarejestrowanego eksportera dodatkowych danych kontaktowych w polu 2 formularza wniosku powinno być opcjonalne, ponieważ już w polu 1 formularza wniosku należy podać podstawowe dane kontaktowe. Ponadto powinna istnieć możliwość niepodpisywania i nieopieczętowywania formularza wniosku, jeżeli eksporter i organy celne są uwierzytelnieni elektronicznie.

(32)

W załącznikach 32-01, 32-02 i 32-03 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 tekst zobowiązania gwaranta powinien uwzględniać przystąpienie Serbii do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej (8) w dniu 1 lutego 2016 r. Należy również dodać Serbię do listy państw w odpowiednich polach poświadczenia zabezpieczenia generalnego i poświadczenia zwolnienia z obowiązku składania zabezpieczenia w załączniku 72-04 do tego rozporządzenia wykonawczego.

(33)

Aby zapewnić ciągłość działania w realizacji procedury tranzytu unijnego, w załączniku 72-04 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy wprowadzić szereg przepisów dotyczących ważności zabezpieczeń: przepis dotyczący ważności poświadczenia zabezpieczenia generalnego i poświadczenia zwolnienia z obowiązku składania zabezpieczenia; przepis zakazujący wykorzystywania poświadczeń, jeżeli pozwolenie na korzystanie z zabezpieczenia generalnego zostało cofnięte lub jeżeli zobowiązanie złożone w przypadku zabezpieczenia generalnego zostało cofnięte lub odwołane; oraz przepis dotyczący przekazywania przez państwa członkowskie środków identyfikacji ważnych poświadczeń.

(34)

Sprostowania i zmiany do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 określone w niniejszym rozporządzeniu powinny wejść w życie jak najszybciej w celu uniknięcia niepewności prawnej co do poprawnej wersji obowiązujących przepisów.

(35)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

1)

motyw 61 otrzymuje brzmienie:

2)

w art. 7 ust. 4 akapit drugi wyrazy „rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 ustanawiającego przepisy przejściowe w odniesieniu do niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny dla tych systemów elektronicznych, które nie są jeszcze operacyjne” zastępuje się wyrazami „rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341”;

3)

w art. 12 ust. 1 wyrazy „art. 22” zastępuje się wyrazami „art. 22 ust. 2”;

4)

w art. 67 wprowadza się następujące sprostowania:

5)

w art. 70 wprowadza się następujące sprostowania:

6)

w art. 75 ust. 1 wyrazy „art. 67 ust. 2 niniejszego rozporządzenia” zastępuje się wyrazami „art. 71 ust. 2”;

7)

w art. 77 ust. 1 lit. b) skreśla się wyrazy „rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446”;

8)

art. 87 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 87

System zarejestrowanych eksporterów: wymogi w zakresie publikacji

(art. 64 ust. 1 kodeksu)

Komisja publikuje na swojej stronie internetowej datę, od której kraje korzystające rozpoczną stosowanie systemu REX. Komisja na bieżąco aktualizuje te informacje.”;

9)

tytuł art. 89 otrzymuje brzmienie:

„Cofnięcie rejestracji”;

10)

tytuł art. 90 otrzymuje brzmienie:

„Automatyczne cofnięcie rejestracji w przypadku usunięcia kraju z wykazu krajów korzystających”;

11)

w art. 92 ust. 1 skreśla się akapit trzeci;

12)

w art. 102 wprowadza się następujące sprostowania:

13)

art. 110 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W przypadku gdy złożony został wniosek o późniejszą weryfikację, należy ją przeprowadzić, a jej wyniki przekazać organom celnym państw członkowskich w nieprzekraczalnym terminie sześciu miesięcy lub, w przypadku wniosków kierowanych do Norwegii lub Szwajcarii, do celów zweryfikowania zastępczych dowodów pochodzenia sporządzonych na ich terytoriach na podstawie świadectwa pochodzenia na formularzu A lub deklaracji na fakturze sporządzonych w kraju korzystającym, w nieprzekraczalnym terminie ośmiu miesięcy od daty wysłania wniosku. Wyniki powinny umożliwiać stwierdzenie, czy dany dowód pochodzenia ma zastosowanie do produktów rzeczywiście wywiezionych i czy te produkty mogą być uznane za pochodzące z kraju korzystającego.”;

14)

w art. 119 ust. 4 skreśla się wyrazy „rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446”;

15)

w art. 126 wprowadza się następujące sprostowania:

16)

w art. 137 ust. 4 lit. b) wyrazy „innym środkiem transportu” zastępuje się wyrazami „inną gałęzią transportu”;

17)

w art. 138 ust. 1 wyrazy „tym samym środkiem transportu” zastępuje się wyrazami „tą samą gałęzią transportu”;

18)

w art. 143 ust. 2 wyrazy „w odpowiedniej proporcjach” zastępuje się wyrazami „w odpowiednich proporcjach”;

19)

podtytuł art. 164 otrzymuje brzmienie:

„(art. 226 ust. 3 lit. b) i c) i art. 227 ust. 2 lit. b) i c) kodeksu)”;

20)

podtytuł art. 186 otrzymuje brzmienie:

„(art. 128 kodeksu)”;

21)

w art. 187 wprowadza się następujące sprostowania:

22)

w art. 192 dodaje się podtytuł w brzmieniu:

„(art. 145 kodeksu)”;

23)

art. 199 ust. 1 lit. g) otrzymuje brzmienie:

(*2)  Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 12).”;"

24)

art. 214 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 214

Produkty rybołówstwa morskiego i towary uzyskiwane z takich produktów przeładowywane i transportowane przez państwo lub przez terytorium, które nie wchodzi w skład obszaru celnego Unii

(art. 153 ust. 2 kodeksu)

1.   Jeżeli przed przybyciem na obszar celny Unii produkty lub towary, o których mowa w art. 119 ust. 1 lit. d) i e) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, były przeładowywane i transportowane przez państwo lub przez terytorium, które nie wchodzą w skład obszaru celnego Unii, organ celny tego państwa lub terytorium przedstawia poświadczenie, że przedmiotowe produkty lub towary były objęte dozorem celnym w okresie, w którym znajdowały się na obszarze tego państwa lub terytorium, oraz że nie zostały poddane żadnym czynnościom poza czynnościami koniecznymi do ich zabezpieczenia w chwili ich przybycia na obszar celny Unii.

2.   Poświadczenie wymagane zgodnie z ust. 1 sporządza się na wydruku dziennika połowowego, o którym mowa w art. 133 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, któremu towarzyszy, w stosownych przypadkach, wydruk deklaracji przeładunkowej.”;

25)

tytuł art. 220 otrzymuje brzmienie:

„Przesyłki z korespondencją i towary w przesyłkach pocztowych”;

26)

w art. 229 ust. 1 wyrazy „art. 15” zastępuje się wyrazami „art. 14”;

27)

art. 230 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Organ celny właściwy do wydania decyzji udostępnia organom celnym pozostałych państw członkowskich wszelkie istotne informacje będące w jego posiadaniu odnoszące się do działalności podlegającej obowiązkowi celnemu posiadacza pozwolenia na odprawę scentralizowaną.”;

28)

w art. 251 ust. 3 wyrazy „art. 166 rozporządzenia (UE) nr 952/2013” zastępuje się wyrazami „art. 166 kodeksu”;

29)

w art. 277 ust. 1 lit. a) wyrazy „art. 268” zastępuje się wyrazami „art. 275”;

30)

w art. 280 ust. 6 akapit pierwszy wyrazy „art. 267” zastępuje się wyrazami „art. 274”;

31)

podtytuł art. 291 otrzymuje brzmienie:

„(art. 6 ust. 3 lit. b), art. 226 ust. 3 lit. a) i art. 227 ust. 2 lit. a) kodeksu)”;

32)

podtytuł art. 294 otrzymuje brzmienie:

„(art. 226 ust. 3 lit. a) i art. 227 ust. 2 lit. a) kodeksu)”;

33)

podtytuł art. 295 otrzymuje brzmienie:

„(art. 226 ust. 3 lit. a) kodeksu)”;

34)

art. 306 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W odniesieniu do przedstawiania MRN zgłoszenia tranzytowego w urzędzie celnym przeznaczenia stosuje się art. 184 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.”;

35)

w art. 308 ust. 2 wyrazy „art. 305” zastępuje się wyrazami „art. 312”;

36)

w art. 312 ust. 3 wyrazy „art. 300” zastępuje się wyrazami „art. 307”;

37)

podtytuł art. 313 otrzymuje brzmienie:

„(art. 233 ust. 4 lit. a), b), c) i e) kodeksu)”;

38)

w art. 314 ust. 2 lit. a) wyrazy „art. 291” zastępuje się wyrazami „art. 298”;

39)

w art. 319 akapit drugi wyrazy „art. 15” zastępuje się wyrazami „art. 14”;

40)

w art. 331 ust. 3 otrzymuje oznaczenie ust. 2;

41)

art. 345 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 jednolite pozwolenia na procedurę uproszczoną (SASP) wydane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93 i wciąż ważne w dniu 1 maja 2016 r. pozostają ważne do dnia wdrożenia scentralizowanej odprawy dla importu oraz automatycznego systemu eksportu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2016/578/UE.”;

42)

w załączniku A tytuł I „Formaty wspólnych wymogów dotyczących danych w odniesieniu do wniosków i decyzji” wprowadza się następujące sprostowania:

43)

w załączniku B tytuł I „Formaty i powtarzalność wspólnych wymogów dotyczących danych w odniesieniu do deklaracji, zgłoszeń i powiadomień” wprowadza się następujące sprostowania:

44)

w załączniku B tytuł II „Kody wspólnych wymogów dotyczących danych w odniesieniu do deklaracji, zgłoszeń i powiadomień” wprowadza się następujące sprostowania:

45)

w załączniku 12-01 tytuł I „Formaty wspólnych wymogów dotyczących danych w odniesieniu do rejestracji przedsiębiorców i innych osób” w wierszu dotyczącym danych „11 Data założenia” w kolumnie „Format D. (Rodzaj/długość)” dodaje się tekst „(rrrrmmdd)”;

46)

dodaje się załącznik 12-03 w brzmieniu określonym w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

47)

w załączniku 21-01 wprowadza się następujące sprostowania:

48)

w załączniku 22-02 wprowadza się następujące sprostowania:

49)

załącznik 22-06 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

50)

w załączniku 22-07 pierwszy akapit pod nagłówkiem „Oświadczenie o pochodzeniu” otrzymuje brzmienie:

„Oświadczenie sporządza się na dowolnym dokumencie handlowym, na którym jest umieszczona nazwa i pełny adres eksportera i odbiorcy, jak również opis produktów i data wystawienia (9).

(9)  Jeżeli oświadczenie o pochodzeniu zastępuje inne oświadczenie zgodnie z art. 101 ust. 2 i 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, zastępcze oświadczenie o pochodzeniu opatruje się oznaczeniem »Replacement statement« lub »Attestation de remplacement« lub »Comunicación de sustitución«. Na oświadczeniu zastępczym podaje się również datę wystawienia pierwotnego oświadczenia oraz wszelkie pozostałe niezbędne dane zgodnie z art. 101 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.”;"

51)

załącznik 22-09 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku III do niniejszego rozporządzenia;

52)

w załączniku 22-13 wersja deklaracji na fakturze w języku węgierskim otrzymuje brzmienie:

„A jelen okmányban szereplő áruk exportőre (vámfelhatalmazási szám: … (1)) kijelentem, hogy eltérő egyértelmű jelzés hiányában az áruk preferenciális … (2) származásúak.”;

53)

w załączniku 23-02 tytuł tabeli następującej po ust. 10 otrzymuje brzmienie:

„WYKAZ TOWARÓW OKREŚLONYCH W ART. 142 UST. 6”;

54)

w załączniku 32-06 między nagłówkiem „Tranzyt unijny/wspólny” a pierwszym polem dodaje się wyrazy „Strona przednia”;

55)

w załączniku 61-03 pierwszy akapit i formuła wprowadzająca drugiego akapitu otrzymują brzmienie:

„Do celów art. 252 masa netto każdej partii świeżych bananów jest określana przez upoważnione podmioty dokonujące ważenia w dowolnym miejscu rozładunku zgodnie z procedurą opisaną poniżej.

Do celów niniejszego załącznika i art. 252 stosuje się następujące definicje:”;

56)

w załączniku 62-02 pierwszą stronę oryginału i kopii formularza „INF 3 – Arkusz informacyjny dotyczący towarów powracających” zastępuje się formularzem znajdującym się w załączniku IV.

1)

art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Formaty i kody wspólnych wymogów dotyczących danych

(art. 6 ust. 2 kodeksu)

1.   Formaty i kody wspólnych wymogów dotyczących danych, o których mowa w art. 6 ust. 2 kodeksu i w art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, stosowane do celów wymiany i przechowywania informacji na potrzeby wniosków i decyzji zostały określone w załączniku A do niniejszego rozporządzenia.

2.   Formaty i kody wspólnych wymogów dotyczących danych, o których mowa w art. 6 ust. 2 kodeksu i w art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, stosowane do celów wymiany i przechowywania informacji na potrzeby zgłoszeń i deklaracji, powiadomień oraz potwierdzeń statusu celnego zostały określone w załączniku B do niniejszego rozporządzenia.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu do czasu wdrożenia pierwszej fazy unowocześnienia systemu wiążącej informacji taryfowej (»WIT«) i systemu Surveillance 2, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/578 (*3), nie stosuje się formatów i kodów określonych w załączniku A do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wniosków i decyzji dotyczących WIT, natomiast stosuje się formaty i kody określone w załącznikach 2–5 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/341 (*4).

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu do czasu modernizacji systemu dotyczącego upoważnionych przedsiębiorców (AEO), o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, nie stosuje się formatów i kodów określonych w załączniku A do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wniosków i pozwoleń dotyczących AEO, natomiast stosuje się formaty i kody określone w załącznikach 6 i 7 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341.

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 niniejszego artykułu w odniesieniu do systemów informatycznych wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341 do czasu – odpowiednio – wdrożenia lub aktualizacji odpowiednich systemów informatycznych, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, nie stosuje się formatów i kodów wspólnych wymogów dotyczących danych określonych w załączniku B do niniejszego rozporządzenia.

W odniesieniu do systemów informatycznych wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341 do czasu – odpowiednio – wdrożenia lub aktualizacji odpowiednich systemów informatycznych, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, wymiana i przechowywanie informacji wymaganych do dokonania zgłoszeń i deklaracji, powiadomień i potwierdzenia statusu celnego odbywają się według formatów i kodów określonych w załączniku 9 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341.

5.   Do czasu wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, organy celne mogą postanowić, że w odniesieniu do następujących wniosków i pozwoleń zastosowanie mają formaty i kody inne niż te określone w załączniku A do niniejszego rozporządzenia:

6.   Do czasu wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC organy celne mogą zezwolić, aby w odniesieniu do następujących wniosków i pozwoleń zamiast wymogów dotyczących danych określonych w załączniku A do niniejszego rozporządzenia zastosowanie miały formaty i kody wymogów dotyczących danych dla wniosków i pozwoleń określonych w załączniku 12 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341:

7.   Niezależnie od przepisów ust. 6 do czasu wdrożenia automatycznego systemu eksportu (AES) w ramach UKC lub modernizacji krajowych systemów importu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, w przypadku gdy wniosek o udzielenie pozwolenia jest oparty na zgłoszeniu celnym zgodnie z art. 163 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, stosuje się formaty i kody określone w załączniku 12 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341 w odniesieniu do dodatkowych danych wymaganych dla tego wniosku.

(*3)  Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/578 z dnia 11 kwietnia 2016 r. ustanawiająca program prac dotyczący rozwoju i wykorzystywania systemów teleinformatycznych przewidziany w unijnym kodeksie celnym (Dz.U. L 99 z 15.4.2016, s. 6)."

(*4)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/341 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 (Dz.U. L 69 z 15.3.2016, s. 1).”;"

2)

w art. 57 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Odniesienia w specjalnych niepreferencyjnych ustaleniach dotyczących przywozu do świadectw pochodzenia wydanych zgodnie z art. 55–65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 uważa się za odniesienia do świadectw pochodzenia, o których mowa w niniejszym artykule.”;

3)

art. 62 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 62

Długoterminowa deklaracja dostawcy

(art. 64 ust. 1 kodeksu)

1.   W przypadku gdy dostawca regularnie dostarcza danemu eksporterowi lub przedsiębiorcy przesyłki towarów oraz gdy oczekuje się, że wszystkie te towary mają ten sam status pochodzenia, dostawca może sporządzić jedną deklarację obejmującą większą liczbę przesyłek takich towarów (długoterminowa deklaracja dostawcy).

2.   Długoterminowa deklaracja dostawcy jest sporządzana dla przesyłek wysyłanych w pewnym okresie i zawiera trzy daty:

3.   Dostawca bezzwłocznie informuje zainteresowanego eksportera lub przedsiębiorcę, gdy długoterminowa deklaracja dostawcy nie jest ważna dla niektórych lub wszystkich przesyłek, które zostały dostarczone lub mają być dostarczone.”;

4)

art. 68 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 68

Rejestracja eksporterów poza ramami ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP) Unii

(art. 64 ust. 1 kodeksu)

1.   Jeśli Unia zawarła preferencyjne porozumienie, które wymaga od eksportera sporządzenia dowodu pochodzenia zgodnie z obowiązującymi przepisami unijnymi, dokument taki może zostać sporządzony tylko przez eksportera, który jest zarejestrowany w tym celu przez organy celne państwa członkowskiego. Tożsamość takich eksporterów jest zapisana w systemie zarejestrowanych eksporterów (REX), o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578. Zastosowanie mają odpowiednio przepisy podsekcji 2–9 niniejszej sekcji.

2.   Do celów niniejszego artykułu nie mają zastosowania przepisy art. 11 ust. 1 lit. d), art. 16, 17 i 18 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 dotyczące warunków przyjmowania wniosków i zawieszenia decyzji ani przepisy art. 10 i 15 niniejszego rozporządzenia. Wnioski i decyzje związane z tym artykułem nie podlegają wymianie ani przechowywaniu w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia.

3.   Komisja przekazuje krajom trzecim, z którymi Unia zawarła preferencyjne porozumienia, adresy organów celnych odpowiedzialnych za weryfikację dowodu pochodzenia sporządzonego przez zarejestrowanego eksportera w Unii zgodnie z niniejszym artykułem.

4.   Niezależnie od przepisów ust. 1, jeśli mające zastosowanie preferencyjne porozumienie nie określa progu wartości, do którego eksporter niebędący zarejestrowanym eksporterem może sporządzić dowód pochodzenia, taki próg wartości wynosi 6 000 EUR dla każdej przesyłki.

5.   Niezależnie od przepisów ust. 1 do dnia 31 grudnia 2017 r. dowód pochodzenia może być sporządzany przez eksportera, który nie został zarejestrowany, ale jest upoważnionym eksporterem w Unii. Art. 77 ust. 7 stosuje się odpowiednio.”;

5)

art. 69 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Jeśli dowodem pochodzenia wymaganym do celów preferencyjnego środka taryfowego, o którym mowa w ust. 1, jest świadectwo przewozowe EUR.1, inne świadectwo pochodzenia wystawiane przez organ rządowy, deklaracja pochodzenia lub deklaracja na fakturze, zastępczy dowód pochodzenia wystawia się lub sporządza w formie jednego z poniższych dokumentów:

6)

w art. 73 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3.   Na wniosek kraju korzystającego Komisja przekazuje temu krajowi korzystającemu wzory odcisków pieczęci używanych przez organy celne państw członkowskich w celu wystawienia świadectw przewozowych EUR.1.”;

7)

w art. 80 ust. 4 dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego informują zarejestrowanego eksportera o zmianie jego danych rejestracyjnych.”;

8)

w art. 85 wprowadza się następujące zmiany:

9)

art. 86 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Do celów wywozu w ramach ogólnych systemów preferencji (GSP) Unii, Norwegii lub Szwajcarii od eksporterów wymaga się jedynie jednokrotnej rejestracji.

Właściwe organy kraju korzystającego przyznają eksporterowi numer zarejestrowanego eksportera do celów wywozu w ramach systemów GSP Unii, Norwegii i Szwajcarii w zakresie, w jakim państwa te uznały kraj dokonania rejestracji jako kraj korzystający.

Przepisy akapitu pierwszego i drugiego stosuje się odpowiednio do celów wywozu w ramach systemu GSP Turcji, gdy kraj ten zacznie stosować system REX. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) datę, od której Turcja zacznie stosować ten system.”;

10)

art. 158 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 158

Wysokość zabezpieczenia generalnego

(art. 95 ust. 2 i 3 kodeksu)

1.   Na warunkach określonych w art. 84 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 wysokość zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w art. 95 ust. 2 kodeksu, jest obniżana do 50 %, 30 % lub 0 % części kwoty referencyjnej określonej zgodnie z art. 155 ust. 3 lit. b) niniejszego rozporządzenia.

2.   Wysokość zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w art. 95 ust. 3 kodeksu, jest obniżana do 30 % części kwoty referencyjnej określonej zgodnie z art. 155 ust. 2 i art. 155 ust. 3 lit. a) niniejszego rozporządzenia.”;

11)

w art. 161 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Od dnia, w którym cofnięcie lub odwołanie staje się skuteczne, wcześniej wystawione karnety zabezpieczenia pojedynczego nie mogą już być wykorzystywane do objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego.”;

12)

art. 163 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 163

Odpowiedzialność stowarzyszeń poręczających za operacje TIR

(art. 226 ust. 3 lit. b) i art. 227 ust. 2 lit. b) kodeksu)

Do celów art. 8 ust. 3 i 4 Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR, z jej późniejszymi zmianami (konwencja TIR), gdy operacja TIR przeprowadzana jest na obszarze celnym Unii, stowarzyszenie poręczające mające siedzibę na obszarze celnym Unii może stać się odpowiedzialne za zapłatę zabezpieczonej kwoty odnoszącej się do towarów, których dotyczy operacja TIR, do maksymalnej wysokości 100 000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej za każdy karnet TIR.”;

13)

art. 231 ust. 11 otrzymuje brzmienie:

„11.   Do czasu wdrożenia systemu AES i scentralizowanej odprawy dla importu w ramach UKC (ang. CCI), o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, nie stosuje się ust. 5 i 6 niniejszego artykułu.”;

14)

w art. 329 skreśla się ust. 8;

15)

art. 333 ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 lit. b) i c) do dnia wdrożenia systemu AES, o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, w przypadkach, o których mowa w art. 329 ust. 5 i 6, terminem poinformowania urzędu celnego wywozu przez urząd celny wyprowadzenia o wyprowadzeniu towarów jest pierwszy dzień roboczy następujący po dniu, w którym towary zostają objęte procedurą tranzytu lub opuszczają obszar celny Unii, albo w którym procedura tranzytu zostaje zamknięta.”;

16)

w załączniku B tytuł I „Formaty i powtarzalność wspólnych wymogów dotyczących danych w odniesieniu do deklaracji, zgłoszeń i powiadomień” wprowadza się następujące zmiany:

17)

w załączniku B tytuł II „Kody wspólnych wymogów dotyczących danych w odniesieniu do deklaracji, zgłoszeń i powiadomień” wprowadza się następujące zmiany:

18)

w załączniku 22-14 dodaje się notę wprowadzającą w brzmieniu:

19)

w załączniku 22-16 wprowadza się następujące zmiany:

20)

w załączniku 22-18 wprowadza się następujące zmiany:

21)

załącznik 32-01 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku VII do niniejszego rozporządzenia;

22)

załącznik 32-02 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia;

23)

załącznik 32-03 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku IX do niniejszego rozporządzenia;

24)

w załączniku 72-04 wprowadza się następujące zmiany: