1.2.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 27/115

(1)

Na mocy dyrektywy 98/24/WE Komisja ma przedstawić cele europejskie w formie wskaźnikowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego (ang. indicative occupational exposure limit values – IOELV) w celu ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z działaniem środków chemicznych.

(2)

Art. 3 ust. 2 dyrektywy 98/24/WE upoważnia Komisję do ustalania i weryfikowania IOELV, biorąc pod uwagę dostępność technik pomiarowych, za pomocą środków przyjętych zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 dyrektywy Rady 89/391/EWG (2).

(3)

W realizacji tego zadania Komisję wspiera Komitet Naukowy ds. Dopuszczalnych Norm Zawodowego Narażenia na Oddziaływanie Czynników Chemicznych w Pracy (SCOEL), ustanowiony decyzją Komisji 2014/113/UE (3).

(4)

Zgodnie z dyrektywą 98/24/WE „dopuszczalna wartość narażenia zawodowego” oznacza, chyba że z postanowienia szczególnego wynika inaczej, dopuszczalną wartość średniej w funkcji czasu stężenia środka chemicznego w powietrzu w strefie oddechowej pracownika w danym okresie czasu.

(5)

Wskaźnikowe dopuszczalne wartości narażenia zawodowego są wartościami narażenia zawodowego dotyczącymi zdrowia, ustalanymi przez SCOEL w oparciu o najnowsze dane naukowe oraz przyjmowanymi przez Komisję przy uwzględnieniu dostępności technik pomiarowych. Stanowią one poziomy progowe narażenia, poniżej których co do zasady nie oczekuje się wystąpienia szkodliwych skutków oddziaływania danego czynnika chemicznego po krótkoterminowym lub dziennym narażeniu w całym okresie zatrudnienia. Stanowią one europejskie cele, które mają pomagać pracodawcom w określeniu i ocenie ryzyka, a także we wdrażaniu działań zapobiegawczych i ochronnych zgodnie z dyrektywą 98/24/WE.

(6)

Zgodnie z zaleceniami SCOEL, wartości IOELV zostały określone w stosunku do okresu ośmiu godzin, jako średnie ważone w funkcji czasu (dopuszczalne wartości długoterminowego narażenia), a w przypadku niektórych czynników chemicznych, dla krótszych okresów, zazwyczaj piętnastu minut, również jako średnie ważone w funkcji czasu (dopuszczalne wartości krótkoterminowego narażenia), w celu uwzględnienia skutków takiego krótkoterminowego narażenia.

(7)

Dla każdego czynnika chemicznego, dla którego ustalono wartość IOELV na poziomie Unii, państwa członkowskie są zobowiązane ustanowić krajową dopuszczalną wartość narażenia zawodowego. Państwa członkowskie uwzględniają przy tym unijną wartość dopuszczalną oraz określają rodzaj krajowej dopuszczalnej wartości zgodnie z ustawodawstwem krajowymi i przyjętą praktyką.

(8)

IOELV są ważnym elementem ogólnych ustaleń dotyczących ochrony pracowników przed zagrożeniami dla zdrowia wynikającymi z narażenia na działanie niebezpiecznych substancji chemicznych.

(9)

Zgodnie z art. 3 dyrektywy 98/24/WE SCOEL ocenił związek pomiędzy skutkami zdrowotnymi czynników chemicznych wymienionych w trzydziestu jeden pozycjach załącznika do niniejszej dyrektywy i poziomu narażenia zawodowego oraz zalecił, dla wszystkich tych czynników chemicznych, ustalenie wartości IOELV w przypadku narażenia drogą wziewną w stosunku do okresu ośmiu godzin, jako średniej ważonej w funkcji czasu. Należy zatem ustanowić w załączniku do niniejszej dyrektywy dopuszczalne wartości długoterminowego narażenia dla wszystkich tych czynników chemicznych.

(10)

W odniesieniu do niektórych z tych czynników chemicznych SCOEL zalecił również ustanowienie takich wartości dopuszczalnych w stosunku do krótszych okresów lub w przypadku adnotacji dotyczącej skóry.

(11)

Cztery spośród tych czynników chemicznych – tlenek azotu, dwuwodorotlenek wapnia, wodorek litu i kwas octowy – są obecnie wymienione w załączniku do dyrektywy Komisji 91/322/EWG (4).

(12)

Jeden z tych czynników chemicznych, 1,4-dichlorobenzen, jest obecnie wymieniony w załączniku do dyrektywy Komisji 2000/39/WE (5).

(13)

Kolejny czynnik chemiczny, bisfenol A, jest obecnie wymieniony w załączniku do dyrektywy Komisji 2009/161/UE (6).

(14)

Dla tych czynników chemicznych SCOEL zalecił określenie nowych wartości IOELV. Należy zatem włączyć skorygowane wartości dopuszczalne dla tych sześciu czynników chemicznych do załącznika do niniejszej dyrektywy oraz skreślić pozycje dotyczące tych czynników chemicznych w załącznikach do dyrektyw 91/322/EWG, 2000/39/WE i 2009/161/UE.

(15)

Dla jednego z czynników chemicznych wymienionych w trzydziestu jeden pozycjach załącznika do niniejszej dyrektywy, kwasu akrylowego, SCOEL zalecił dopuszczalną wartość krótkotrwałego narażenia w odniesieniu do okresu jednej minuty. Należy zatem ustanowić w załączniku do niniejszej dyrektywy taką dopuszczalną wartość krótkotrwałego narażenia dla tego czynnika chemicznego.

(16)

Dla niektórych substancji konieczne jest uwzględnienie możliwości wchłaniania ich przez skórę w celu zapewnienia najwyższego możliwego poziomu ochrony. Wśród czynników chemicznych wymienionych w trzydziestu jeden pozycjach załącznika do niniejszej dyrektywy, SCOEL stwierdził możliwość znacznej absorpcji poprzez skórę w przypadku: triazotanu glicerolu, tetrachlorku węgla, cyjanowodoru, chlorku metylenu, nitroetanu, 1,4-dichlorobenzenu, mrówczanu metylu, tetrachloroetylenu, cyjanku sodu i cyjanku potasu. W załączniku do niniejszej dyrektywy należy zatem określić, oprócz wartości IOELV, adnotacje wskazujące na możliwość znacznej absorpcji tych czynników chemicznych poprzez skórę.

(17)

Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy (7), którego opinii zasięgnięto zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 98/24/WE, stwierdził, że istnieją obawy co do technicznej wykonalności proponowanych wartości IOELV dla monotlenku azotu i dwutlenku azotu w sektorze górnictwa podziemnego i budowy tuneli oraz dla tlenku węgla w górnictwie podziemnym. Komitet ten stwierdził również, że istnieją obecnie wyzwania związane z dostępnością metod pomiaru, które mogłyby być wykorzystane do wykazania zgodności z proponowanymi dopuszczalnymi wartościami dla dwutlenku azotu w sektorze górnictwa podziemnego i budowy tuneli. W przypadku wdrażania w sektorze górnictwa podziemnego i budowy tuneli należy zatem umożliwić państwom członkowskim skorzystanie z okresu przejściowego w odniesieniu do wartości dopuszczalnych monotlenku azotu, dwutlenku azotu i tlenku węgla określonych w załączniku do niniejszej dyrektywy, a Komisji umożliwić przegląd powyższych kwestii przed końcem okresu przejściowego. W tym okresie przejściowym państwa członkowskie mogą nadal stosować dotychczasowe dopuszczalne wartości zamiast wartości określonych w załączniku do niniejszej dyrektywy.

(18)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających (8) państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji, jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych.

(19)

W odniesieniu do niniejszej dyrektywy Komisja uznaje za zasadne przekazanie takich dokumentów w formie tabeli korelacji pomiędzy krajowymi przepisami a niniejszą dyrektywą, biorąc pod uwagę fakt, że w odniesieniu do niektórych czynników chemicznych krajowe dopuszczalne wartości narażenia zawodowego istnieją już w prawodawstwie krajowym, a także uwzględniając różnorodność i techniczny charakter instrumentów prawnych na szczeblu krajowym ustanawiających dopuszczalne wartości narażenia zawodowego.

(20)

Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy wydał opinie w dniach 27 listopada 2014 r. i 21 maja 2015 r.

(21)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Postępu Technicznego ustanowionego zgodnie z art. 17 dyrektywy Rady 89/391/EWG,

a)

w odniesieniu do monotlenku azotu – obowiązujące dopuszczalne wartości określone zgodnie z załącznikiem do dyrektywy 91/322/EWG;

b)

w odniesieniu do dwutlenku azotu i tlenku węgla – krajowe dopuszczalne wartości obowiązujące w dniu 1 lutego 2017 r.