(1)

W art. 270 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 ustanowiono wymóg określenia, w odniesieniu do wszystkich zewnętrznych instytucji oceny wiarygodności kredytowej (ECAI), powiązania odpowiednich ocen kredytowych wystawianych przez ECAI ze stopniami jakości kredytowej określonymi w rozdziale 5 tego rozporządzenia („przyporządkowanie”). ECAI są agencjami ratingowymi zarejestrowanymi lub certyfikowanymi zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 (2) bądź też bankami centralnymi wystawiającymi ratingi kredytowe, które są wyłączone z zakresu stosowania tego rozporządzenia.

(2)

Niektóre podobne terminy i pojęcia stosowane w rozporządzeniu (WE) nr 1060/2009 oraz w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 mogą być przedmiotem nieporozumień. „Ocena kredytowa” to termin stosowany w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 zarówno w odniesieniu do „oznaczeń” poszczególnych kategorii ratingów wystawianych przez ECAI, jak i w odniesieniu do przypisywania jednego takiego ratingu konkretnej pozycji. W art. 3 ust. 1 lit. h) i a) rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 wprowadzono jednak wyraźne rozróżnienie między tymi dwoma pojęciami, stosując odpowiednio terminy „kategoria ratingowa” i „rating kredytowy”. Aby uniknąć nieporozumień oraz biorąc pod uwagę potrzebę odwoływania się do tych dwóch konkretnych pojęć oddzielnie, a także ze względu na komplementarność obu rozporządzeń, terminy te powinny być stosowane w niniejszym rozporządzeniu w znaczeniu, w jakim są stosowane w rozporządzeniu (WE) nr 1060/2009.

(3)

Art. 267 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 umożliwia korzystanie z ratingów kredytowych w celu określenia wagi ryzyka danej pozycji sekurytyzacyjnej wyłącznie wtedy, gdy rating kredytowy został wydany lub zatwierdzony przez ECAI zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1060/2009. Ponadto art. 268 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 uzależnia korzystanie z ratingów kredytowych wystawianych przez ECAI od opublikowania przez ECAI procedur, metod, założeń i kluczowych elementów stanowiących podstawę ocen zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1060/2009. W art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 ustanowiono ponadto, że wyraźnie odróżnia się kategorie ratingowe przypisywane strukturyzowanym instrumentom finansowym od kategorii ratingowych stosowanych w odniesieniu do wszelkich innych podmiotów. W związku z tym należy określić powiązanie ocen kredytowych wystawianych przez ECAI ze stopniami jakości kredytowej określonymi w rozdziale 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 wyłącznie w odniesieniu do tych kategorii ratingowych przypisanych pozycjom sekurytyzacyjnym, które spełniają wszystkie te warunki.

(4)

W przyporządkowaniach ratingów kredytowych dla pozycji sekurytyzacyjnych należy uwzględniać czynniki ilościowe, takie jak współczynnik niewykonania zobowiązań lub wskaźniki strat oraz historyczne wyniki ratingów kredytowych, a także czynniki jakościowe, takie jak zakres transakcji, metody i znaczenie kategorii ratingowych. Należy jednak zauważyć, że ratingi kredytowe sekurytyzacji mają zastosowanie w stosunku do szerokiego zakresu transakcji, które w przeszłości miały bardzo zróżnicowane wyniki podczas kryzysu finansowego w latach 2007–2009. Ponadto w następstwie kryzysu zarówno metody ECAI, jak i podejście regulacyjne Unii w stosunku do sekurytyzacji ulegają zmianom, a koncepcja sekurytyzacji jest również przedmiotem dyskusji na poziomie międzynarodowym. W celu uwzględnienia tych zmian ram regulacyjnych i zróżnicowanych wyników ratingów kredytowych sekurytyzacji oraz celem uniknięcia zakłóceń na rynku sekurytyzacji konieczne jest podkreślenie jakościowych aspektów analizy dostępnych danych ilościowych.

(5)

W kontekście analizy jakościowej, aby zapewnić obiektywne i spójne przyporządkowanie oraz aby zapewnić sprawne przystosowanie się rynku, należy opierać się na przyporządkowaniu ocen kredytowych do stopni jakości kredytowej, które zostało opublikowane w 2006 r. na podstawie art. 97 dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Przyporządkowania te, mające zastosowanie do ECAI wystawiających w tamtym czasie ratingi sekurytyzacji, były oparte nie tylko na metodzie przyporządkowania ilościowego, lecz także na danych historycznych odnoszących się do wyników ratingów kredytowych sprzed kryzysu finansowego. Przyporządkowania te zostały opracowane w celu zapewnienia ogólnej obiektywności i spójności między względnymi stopniami ryzyka wyrażonymi przez poszczególne klasy ratingowe stosowane do przydzielania ratingów kredytowych przez ECAI działające wówczas na rynku sekurytyzacji.

(6)

Nowe ECAI, które weszły na rynek sekurytyzacji po opracowaniu przyporządkowań w 2006 r. na podstawie art. 97 dyrektywy 2006/48/WE, nie wystawiły wystarczającej liczby ratingów, aby historyczne wyniki tych ratingów mogły zostać ocenione ze statystycznym poziomem ufności. Niemniej jednak konieczne jest rozszerzenie na nowe ECAI przyporządkowania ocen kredytowych do stopni jakości kredytowej przypisanego od dawna istniejącym ECAI w celu osiągnięcia odpowiedniej równowagi pomiędzy opracowaniem ostrożnego przyporządkowania w przypadku wszystkich ECAI i niedoprowadzaniem do istotnego osłabienia konkurencji.

(7)

Ze względu na to, że według metody standardowej sekurytyzacji na podstawie art. 251 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem zastosowanie mają odrębne stopnie jakości kredytowej, które różnią się od tych mających zastosowanie do pozycji sekurytyzacyjnych według metody ratingów zewnętrznych, o której mowa w art. 261 tego rozporządzenia, należy zapewnić odrębne przyporządkowania w odniesieniu do metody standardowej i metody ratingów zewnętrznych.

(8)

Zarówno art. 251, jak i art. 261 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zawierają odniesienia do stopni jakości kredytowej pozycji resekurytyzacyjnych. W konsekwencji koncepcja sekurytyzacji w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 obejmuje również pozycje resekurytyzacyjne. W związku z tym przyporządkowania powinny obejmować ratingi kredytowe przypisane zarówno pozycjom sekurytyzacyjnym, jak i resekurytyzacyjnym.

(9)

Po zakończeniu przeprowadzanych obecnie reform regulacyjnych dotyczących wymogów kapitałowych mających zastosowanie do sekurytyzacji oraz w celu uwzględnienia doświadczeń obejmujących dostatecznie obszerne dane historyczne przyporządkowanie powinno być aktualizowane w miarę dostępności informacji, które mogą przyczynić się do lepszego opracowania w pełni spójnej i obiektywnej metody przyporządkowania ilościowego, zgodnie z art. 270 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, która w rosnącym stopniu uwzględniałaby dane ilościowe.

(10)

Biorąc pod uwagę nacisk na jakościowe aspekty analizy wyników ratingów sekurytyzacji, należy regularnie monitorować zgłaszane dane w celu rozważenia zasadności zmiany przypisanych przyporządkowań, jeżeli stwierdzone zostanie niewykonanie zobowiązań z tytułu pozycji sekurytyzacyjnych, oraz w celu rozważenia zmiany przyporządkowań, w stosownych przypadkach, zgodnie z art. 270 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(11)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego).

(12)

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje publiczne w zakresie projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, przeanalizował potencjalne powiązane koszty i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (4),